نمیدونم به خاطر اوضاع فصل‌های آخر Game of Thrones بود یا به خاطر اینکه حس می‌کردم House of the Dragon رو دارن بی دلیل می‌سازن و پتانسیل زیادی نداره و می‌خوان توش آب ببندن، ولی هرچی که بود، اصلاً انتظار خاصی برای دیدنش نداشتم و هایپش برام در حد صفر بود.
ولی تا اینجای کار واقعاً عالی بوده و به شدت فراتر از سطح انتظاراتم. از خود داستان و ماجراهای مختلفی که پیش میاد و آرامش پیش از طوفان (البته همچین آرامش هم نیست!) تا موسیقی‌های درجه یک و انتخاب بازیگرها که تک‌تک‌شون فوق‌العاده هستن و خیلی به نقش‌هاشون می‌خورن.
مثلاً مت اسمیت رو اصلاً فکر نمی‌کردم به درد این سریال بخوره، ولی به طرز فجیعی عالی توی نقش جا افتاده. یا بازیگر دوران نوجوونی رنیرا که پدیده جالبی بود و با اون چهره خاص و مرموزش، خیلی قشنگ بازی می‌کرد و نگران بودم که بازیگر بزرگسال نتونه جاش رو بگیره، ولی این یکی هم خوبه.
این وسط هم بهترین بازیگر برای من، پدی کانسیداین در نقش ویسریس بود که غوغا کرد! از همون قسمت اول عاشقش شدم و هرچی جلوتر رفت هم خفن‌تر شد و دیگه توی این قسمت که با اون قیافه عجیب و غریب، نابودمون کرد! یه جورایی هم من رو یاد بعضی از شخصیت‌های Soulsborne مینداخت:
تنها مشکلم اینه که اسم‌ها رو راحت یاد نمی‌گیرم و وقتی یه شخصیتی توی صحنه حضور نداشته باشه و بقیه در موردش صحبت می‌کنن، بعضی وقت‌ها باید کلی فکر کنم یا حتی سرچ کنم و ببینم کی رو می‌گن.
مثلاً الآن می‌خواستم بگم بازیگر جدید اون پسره که چشمش به فنا رفت هم خیلی باحاله و حس و حال خاصی داره، ولی اسم شخصیتش رو یادم نبود و رفتم دیدم ایموند هست!
اصلاً مهم‌ترین دلیلی که Fire and Blood رو نخوندم و داره توی کتابخونه خاک می‌خوره، همین قضیه اسم‌ها بود که بیچاره‌م میکنه.
حالا این وسط نحوه نمایشش توی سریال یه بحث دیگه هست که نمیدونم چه میشه کرد! 
Google