گزارش انتقاد از مجری اسکای نیوز که به گیمر نوجوان توهین کرده بود

[MJ_KING]

یکی از مجریان شبکه اسکای نیوز به دلیل اینکه در طول برنامه پخش زنده، یک نوجوان 13 ساله که رکورد بازی Tetris را شکسته بود تحقیر می‌کند، موردانتقاد گسترده کاربران و جامعه گیمرها قرار گرفته است.

ماه گذشته ویلیس گیبسون، نوجوان 13 ساله اهل اوکلاهامای آمریکا، توانست به اولین فردی تبدیل شود که بازی اصلی تتریس را در کنسول NES، با رسیدن به مرحله کشتار که در نهایت بازی در آن از کار می‌افتد، شکست بدهد و به پایان برساند؛ همین موضوع هم او را در اینترنت به شهرت رساند.

پیش از این تصور می‌شد که فقط هوش مصنوعی قادر به رسیدن به مرحله «کشتار تتریس» است، اما گیبسون توانست تا مردم را با رکوردشکنی‌اش حیرت‌زده بکند.

وینس کلمنت، رئیس مسابقات جهانی تتریس کلاسیک گفت: «این کار قبلا توسط یک انسان انجام نشده بود. اساسا این چیزی است که تا چند سال پیش همه آن را غیرممکن می‌دانستند.»

با این حال، ظاهرا دستاورد گیبسون 13 ساله به مذاق همه خوش نیامده و مجری شبکه اسکای نیوز انتقادات عجیبی را به این نوجوان و موفقیتش مطرح نموده.

جین سکر، خبرنگار و مجری 51 ساله این شبکه که داستان تتریس را در یک پخش زنده پوشش می‌داد، در پایان پخش گفت: «به عنوان یک مادر، فقط می‌گویم از صفحه نمایش فاصله بگیر، برو بیرون، کمی هوای تازه بخور. شکست دادن تتریس یک هدف زندگی نیست.»

این صحبت نه تنها موجب انتقاد گیمرهای عادی شد، بلکه برخی از افراد مطرح این صنعت هم به آن واکنش نشان دادند. از جمله Bhavina Bharkhada، رئیس انجمن تجارت صنعت بازی بریتانیا، که گفت: «چیزی که درمورد نحوه پوشش این موضوع نگران کننده است این است که اگر یک کودک، قهرمان شطرنج می‌شد همه ما جشن می‌گرفتیم!»

بکی فراست، از روسای شرکت بازیسازی Rare هم خطاب به این مجری گفت: « شکست تتریس کار فوق‌العاده‌ای است… شما در این سن چند رکورد گینس داشته‌اید؟ چه روش حقیرانه، خودخواهانه و وحشتناکی برای کوچک شمردن دستاورد این بچه. من به عنوان یک مادر فوق‌العاده به او (گیبسون) افتخار می‌کنم.»

نظر شما در اینباره چیست؟ حتما در بخش کامنت‌ها با ما درمیان بگذارید.

 

[graywolf]

واقعاً چطور برای بعضی ها عجیبه که کسی چنین کاری کرده؟
۹۰ درصد افراد در دنیا مشغول کار و خدمات در جاهایی هستن که رسماً یا سرگرمی هست یا نیاز اصلی و ضروری به حساب نمیاد.
اما بعضی ها متاسفانه فکر میکنن کلا سرگرمی چیز مزخرفی هست و باید صبح و شب در جستجوی دانش بود. همه نیاز دارن که گاهی به خودشون و مغزشون استراحت بدن و فارغ از گرفتاری ها و فشارهای روحی و جسمی لم بدن و فیلم/بازی کنن.
اصلاً از دید من یکی از خطاهای یادگیری اینه که بخوای بدون وقفه یاد بگیری. باید بینش یه استراحتی وجود داشته باشه و چی بهتر و سرگرم‌کننده تر از گیم.
کما اینکه اکثر کسایی که تو ایران گیمر هستن سطح زبانشون خوبه و در حد کارهای روزمره میتونن کارشون رو راه بندازن.
تازه تو دنیای امروز که شبکه های اجتماعی دارن سلطنت میکنن این پسر ظرف چند هفته تیتر یک خبری شده و خیلی راحت می‌تونه کانال یوتیوب و اینستاگرامش رو بالا بیاره و پولی رو ظرف یکسال به جیب بزنه که خیلی ها تا آخر عمر نمیتونن پس انداز کنن.

 

[OceanSky]

مجری اسکای نیوز حرف عجیبی نزده، فقط نظرش رو گفته حالا بهتون برخورده مشکل خودتونه.

افراط تو هر چیزی اصلا خوب نیست و درسته که هر کسی صاحب وقت خودشه، ولی مقایسه کنین مثلا با اول شدن تو مسابقه F1 (چون دیدم خیلی ها میگن این کار آسون نیست و نیاز به مهارت، سرعت العمل و دقت بالا میخواد) برای ورود به لیگ F1 شما اول باید از بچگی از Karting شروع کنی تا بهترین کلاب خودت باشی و همه دسته هارو یکی یکی در طی چندین سال بیای بالا، به غیر از مهارت باید بدن فیت هم داشته باشی موقع پیچ ها بخاطر نیروی 5G (که مساوی هست با پنج برابر وزن راننده) به ماشین وارد میشه. در فصل های گذشته باید چندین بار قهرمان شده باشی با درصد توانایی 80% به بالا که همه ی اینها از بچگی تا 18 سالگی زمان میبره.

در مقابل، شما یه مدت زمان زیادی رو جلو یه صفحه پشت سرهم دکمه میزنی، Game over شدی همون Level رو دوباره تکرار میکنی و بالاخره هر چقدر هم باهوش نباشی اون Pattern بازی قلقش میاد دستت. تازه اصلا هم لازم نیست به خودت زحمت بدی چاق هم باشی یا خیلی از مواد سلامتی دیگه از تاثیری در نتیجه نداره.

کلا مقایسه هر ورزش یا حرفه ای با گیمینگ خنده داره! حتی شما بگی یکی تو المپیک ورزش تیر اندازی اول شده خیلی با ارزشتر از اول شدن در گیمینگ هست. کسی که سالیان سال به غیر از حرفه شخصی خودش هرآخر هفته صبح زود چندین کیلیومتر رانندگی میکنه میره فیلد تیراندازی و تیر که پرت میکنه رو باید چندین متر بره دوباره بیاره این کارو چندین سال تکرار میکنه تا یه روزی المپیکی که هر 4 سال یبار برگزار میشه مدال بیاره... اصلا مقایسه اش هم خنده داره!

دلیل فشار اومدن به عده هم مشخصه! کسایی که همیشه در حال پلات یا کلا بازیهارو بخاطر گیمپلی که Level base هستن بازی میکنن کاملا عادیه بهشون بر بخوره. وقتی تموم کردن یا پلات کردن بازی یا بالا بودن لول اکانت PSN برات افتخار یا هدفه معلومه این حرف مجری اذیتت میکنه.

یکی از دلایل دیگه ای هم که باعث میشه که بقیه نسبت به کامیونیتی گیمینگ دید مثبتی نداشته باشن، همین عکس العمل تمسخرانه و فاز "از دماغ فیل" افتادن هستنش. البته ماهم گیم بازی میکنیم ولی حالت اعتیاد و بازی کردنش رو افتخار نمیدونیم. بماند خیلی از بازیساز های بزرگ هستن که خودشون اصلا زیاد بازی نمیکنن لابد اونا هم نباید نظری بدن.

 

[MrElectricWizard]

مجری اسکای نیوز حرف عجیبی نزده، فقط نظرش رو گفته حالا بهتون برخورده مشکل خودتونه.

افراط تو هر چیزی اصلا خوب نیست و درسته که هر کسی صاحب وقت خودشه، ولی مقایسه کنین مثلا با اول شدن تو مسابقه F1 (چون دیدم خیلی ها میگن این کار آسون نیست و نیاز به مهارت، سرعت العمل و دقت بالا میخواد) برای ورود به لیگ F1 شما اول باید از بچگی از Karting شروع کنی تا بهترین کلاب خودت باشی و همه دسته هارو یکی یکی در طی چندین سال بیای بالا، به غیر از مهارت باید بدن فیت هم داشته باشی موقع پیچ ها بخاطر نیروی 5G (که مساوی هست با پنج برابر وزن راننده) به ماشین وارد میشه. در فصل های گذشته باید چندین بار قهرمان شده باشی با درصد توانایی 80% به بالا که همه ی اینها از بچگی تا 18 سالگی زمان میبره.

در مقابل، شما یه مدت زمان زیادی رو جلو یه صفحه پشت سرهم دکمه میزنی، Game over شدی همون Level رو دوباره تکرار میکنی و بالاخره هر چقدر هم باهوش نباشی اون Pattern بازی قلقش میاد دستت. تازه اصلا هم لازم نیست به خودت زحمت بدی چاق هم باشی یا خیلی از مواد سلامتی دیگه از تاثیری در نتیجه نداره.

کلا مقایسه هر ورزش یا حرفه ای با گیمینگ خنده داره! حتی شما بگی یکی تو المپیک ورزش تیر اندازی اول شده خیلی با ارزشتر از اول شدن در گیمینگ هست. کسی که سالیان سال به غیر از حرفه شخصی خودش هرآخر هفته صبح زود چندین کیلیومتر رانندگی میکنه میره فیلد تیراندازی و تیر که پرت میکنه رو باید چندین متر بره دوباره بیاره این کارو چندین سال تکرار میکنه تا یه روزی المپیکی که هر 4 سال یبار برگزار میشه مدال بیاره... اصلا مقایسه اش هم خنده داره!

دلیل فشار اومدن به عده هم مشخصه! کسایی که همیشه در حال پلات یا کلا بازیهارو بخاطر گیمپلی که Level base هستن بازی میکنن کاملا عادیه بهشون بر بخوره. وقتی تموم کردن یا پلات کردن بازی یا بالا بودن لول اکانت PSN برات افتخار یا هدفه معلومه این حرف مجری اذیتت میکنه.

یکی از دلایل دیگه ای هم که باعث میشه که بقیه نسبت به کامیونیتی گیمینگ دید مثبتی نداشته باشن، همین عکس العمل تمسخرانه و فاز "از دماغ فیل" افتادن هستنش. البته ماهم گیم بازی میکنیم ولی حالت اعتیاد و بازی کردنش رو افتخار نمیدونیم. بماند خیلی از بازیساز های بزرگ هستن که خودشون اصلا زیاد بازی نمیکنن لابد اونا هم نباید نظری بدن.

ساعد بچه ها لزوما به خاطر این حرف بحث رو ادامه ندادن، یعنی اره واقعا حرف مجری اون قدر سهمگین نیست و میشه خیلی راحت باهاش برخورد کرد، بیشتر نظرات دوستان اینجا بود که اتیش بحث رو زیاد کرد...

مثلا میگن کسی که غرق زندگی بشه، از پشت مانیتور بلند شه و فراتر بره، و زندگی رو بفهمه، دیگه نمیشینه n ساعت گیم بزنه

من 33 سال و 1.5 ماهمه، موقعیت خانوادگی خیلی خوبی دارم، میتونم تا اخر عمر بخورم بخوابم، میتونم تو چند ماه مهاجرت قانونی به کانادا کنم ( چون تا حالا درخواست نکردم و پاچه شونو نخوردم، اون کسانی که میتونند دعوتنامه بفرستند و هر موقع بخوامم بلاخره میفرستن، در ظاهر نشون نمیدن اما تقریبا باهام قهر هستن، چون تحویلشون نمیگیرم(خ مال نیستم) در حالی که انتظار دارن جلوشون تا کمر خم شم )

با این حال، من از 16 سالگی تابستونا رفتم سر کار، صرافی میرفتم، تا 19 سالگی تابستونا صرافی بودم (پیش داییم کار میکردم برای ایشون بود) 19 سالم بود که به اصرار خودم دیگه صرافی نرفتم و مدتی پیش اون یکی داییم، تو اهن فروشی کار کردم، مدتی هم پیش یک دایی دیگه ام تو ایرانیت فروشی کار کردم، تا 20 21 حدودا بودم، که با سرمایه و کمک پدرم شروع به کار مستقل کردم و خودم مغازه زدم (پدرمم عین پدرش، بازاری قدیمیه) همزمان دانشجو هم بودم (برق الکترونیک که البته وسطاش زده شدم و انصراف دادم، دلیل اصلی این بود که من از اول علاقه مند به معماری بودم و دیر عقلم اومد سر جاش که با برق حال نمیکنم و بعدشم به خاطر سربازی نتونستم تغییر رشته بدم)
دیگه بیشتر تمرکزم رو مغازه بود، مغازه ام سوپر مارکت بود چون کار ساده ای بود انتخابش کردم، اما یک مغازه 100 متری (ملک هم برای خودمه یعنی پدرم تهیه کرد) که مثلا سال 90، من برای پر کردنش +150 میلیون تومن چک دادم، هایپرمارکت یه جورایی، 5-6 تا همکار داشتم، همه هم دختر همه هم عین برادرشون بهم اعتماد داشتن اینقدر که مثبت بودم، تا 6 سال، من روزی حداقل 10 ساعت سر کار بودم، 6 سال، بدون استثنا، من حتی سال تحویل، یعنی دم عید، مغازه بودم، یعنی وقتی همه داشتن عشق و حال میکردن، من مغازه بودم، مهمونی رو بیشتر از 2 ساعت نمیتونستم برم، چون باید برمیگشتم مغازه، دیتم با دوست دخترم تو مغازه بود خیلی وقتا!! مثلا از 12 ظهر میرفتم مغازه، تا 8 شب، 8 میرفتم مهمونی، 10.5 دوباره برمیگشتم مغازه و تا 1-2 میموندم مغازه، این وقتیه که همه، همه به معنای واقعی، دارن عشق و حال میکنند، یعنی ایام عید، حالا تصور کن، طول سال هم، 6 سال همین وضعیت وجود داشت،

به معنای واقعی پاره شدم، هرچند همون موقع هم پلی استیشن 3 و بعد ویتا و 4، بدون استثنا همیشه همراهم میومدن مغازه و برمیگشتن، یه تی وی بزرگ داشتم که باهاش بازی میکردم، در واقع مونس من تو مغازه بازیسنتر بود و یوتیوب و موزیک و بازی حالا میدونی چرا این اتفاقات برام افتاد؟ فقط برای این که از بچگی، تو گوشم خونده شد مخصوصا توسط مامانم، که "باید کار کنی، باید رو پای خودت وایسی، نباید چشمت به پول بابات باشه و این حرفا" طوری که واقعا برای من وسواس درست کرده بود، طوری که وقتی به معنای واقعی از سوپرمارکت خسته شدم و "فوبیای سوپرمارکت" گرفتم، و مغازه رو جمع کردم و اجاره دادم، باز هم نتونستم برم دنبال چیزی که میخوام، چیزی که واقعا دوست دارم، و انگار مجبورم برم سر کار (در حالی که هیچ وقت اپسیلون نیاز مالی بهش نداشتم) باز هم رفتم سر کار، این دفعه یک موسسه طراحی سایت و به عنوان کارمند و طراح، یادمه همون هفته که رفتم (سال 2014+) برام یک پکیج اموزشی طراحی سایت خریدن، یک هفته بعد پکیج رسید، همون موقع ceo رو صدا کردم و بهش نشون دادم که این پکیجی که این همه هم پولش رو دادی برای من خریدی، "بخش" فقط بخشی از ویدئوگاید هایی هست که من یک هفته است دارم رو یوتیوب از روشون تمرین میکنم، یعنی چیزی رو خریده بودن که خودم مجانی تو یوتیوب زودتر پیدا کرده بودم

خلاصه وسواس من رو "حتما باید کار کنی" طوری بود که واقعا، واقعا باور کرده بودم اگه فولان جام پاره نشه، حق و لیاقت رسیدن به ارث پدریم رو ندارم، اونم من که الان تک فرزند هستم، میدونی راستش اینه که یکمی ممکنه رو مخ بره (حالا من حقیقتا اگه پست تورو نمیدیدم، کامنت نمیدادم اینجا، یعنی فشاری از حرف عزیزان نخوردم ) و بیشتر حرف تو باعث شد بیام توضیح بدم، حالا به نظرت نظر ملت منطقیه؟ مثلا منی که الان با عشق و علاقه، لایز اف پی رو وسط نیوگیم پلاس 2 رو اکس باکس نگه داشتم، که دیگه خیلی بازی نکنم تا برای بازی رو پلی استیشن هم ذوق داشته باشم (پلتش کنم) کسی هستم که نمیدونه زندگی چیه؟ تفریح چیه؟ ورزش چیه؟ کار چیه؟ چک چیه؟ اعصاب خوردی چیه؟ استرس چیه؟ از مهمونی و عشق و حال عقب افتادن چیه؟من همین الان بعد این پست حاضر میشم، و پیاده میرم لب دریا دیروزم تو افتاب با دوچرخه رفتم کوه، 33 سالمه، در حال خوندن روانشناسی هستم، معدل +19، وقتی کنفرانس میدم تا چند دقیقه همه برای تشویق دست میزنن (احتمالا چون اجرای خوبی دارم و با عشق مطالب رو بیان میکنم و توضیح خوبی میدم) بار ها برای پیش اومده که مثلا یک داف 35 ساله ارشد روانشناسی، بعد کنفرانس اومد بهم گفت "اقا شما چقدر خوب کنفرانس میدی و به به و چه چه )یا مثلا استاد های اصلیم بارها و بارها ازم تعریف کردن، رسما میفهمم که ازم خوشون میاد و تحویلم میگیرن،

گرفتی چی میگم؟ حقیقتا جو این تاپیک به شدت منو یاد خودم انداخت وگرنه حرف توام درسته، حتما احمقانه است که کسی برای دستاورد های گیمینگ (یا هر دستاوردی) به خودش مغرور بشه، فکر میکنم حتی ویلیس هم همینطور باشه، یعنی اگه ویلیس ادمی بود که به دستاوردش مغرور شه، احتمالا خیلی زودتر خودش رو در نوک قله میدید و بیخیال رکورد زنی میشد و به اینجا نمیرسید... و حقیقتا، با اینکه این خانم مجحری خیلی نرم حرف زد، ولی کلا منو یاد مامانم انداخت که تو بچگی چطوری تو مغز من کرده بود که "باید پاره شی تا لیاقت پول و زندگی رو داشته باشی" *البته مامان من خیلی ادم مهربونیه ها، ولی خب، این سیس ها برای اون نسل تا حدی عادیه دیگه...

*اقا خلاصه من از 2016 انقلاب کردم دیگه برای "صرفا کار کردن و پول دراوردن و لیاقت پیدا کردن" سر کار نرفتم، شروع کردم به درس خوندن که اشاره کردم، همینم تموم کنم (حداقل ارشد) احتمال زیاد باهاش کار نمیکنم و باز هم ادامه تحصیل میدم، این دفعه یک رشته دیگه، یا جامعه شناسی یا موسیقی خلاصه میشه بازی کرد، منفجر هم کرد، و در توصیفات بعضی عزیزان این تاپیک که نظر منفی دارن هم، قرار نگرفت

 

[jdepp]

مجری اسکای نیوز حرف عجیبی نزده، فقط نظرش رو گفته حالا بهتون برخورده مشکل خودتونه.

افراط تو هر چیزی اصلا خوب نیست و درسته که هر کسی صاحب وقت خودشه، ولی مقایسه کنین مثلا با اول شدن تو مسابقه F1 (چون دیدم خیلی ها میگن این کار آسون نیست و نیاز به مهارت، سرعت العمل و دقت بالا میخواد) برای ورود به لیگ F1 شما اول باید از بچگی از Karting شروع کنی تا بهترین کلاب خودت باشی و همه دسته هارو یکی یکی در طی چندین سال بیای بالا، به غیر از مهارت باید بدن فیت هم داشته باشی موقع پیچ ها بخاطر نیروی 5G (که مساوی هست با پنج برابر وزن راننده) به ماشین وارد میشه. در فصل های گذشته باید چندین بار قهرمان شده باشی با درصد توانایی 80% به بالا که همه ی اینها از بچگی تا 18 سالگی زمان میبره.

در مقابل، شما یه مدت زمان زیادی رو جلو یه صفحه پشت سرهم دکمه میزنی، Game over شدی همون Level رو دوباره تکرار میکنی و بالاخره هر چقدر هم باهوش نباشی اون Pattern بازی قلقش میاد دستت. تازه اصلا هم لازم نیست به خودت زحمت بدی چاق هم باشی یا خیلی از مواد سلامتی دیگه از تاثیری در نتیجه نداره.

کلا مقایسه هر ورزش یا حرفه ای با گیمینگ خنده داره! حتی شما بگی یکی تو المپیک ورزش تیر اندازی اول شده خیلی با ارزشتر از اول شدن در گیمینگ هست. کسی که سالیان سال به غیر از حرفه شخصی خودش هرآخر هفته صبح زود چندین کیلیومتر رانندگی میکنه میره فیلد تیراندازی و تیر که پرت میکنه رو باید چندین متر بره دوباره بیاره این کارو چندین سال تکرار میکنه تا یه روزی المپیکی که هر 4 سال یبار برگزار میشه مدال بیاره... اصلا مقایسه اش هم خنده داره!

دلیل فشار اومدن به عده هم مشخصه! کسایی که همیشه در حال پلات یا کلا بازیهارو بخاطر گیمپلی که Level base هستن بازی میکنن کاملا عادیه بهشون بر بخوره. وقتی تموم کردن یا پلات کردن بازی یا بالا بودن لول اکانت PSN برات افتخار یا هدفه معلومه این حرف مجری اذیتت میکنه.

یکی از دلایل دیگه ای هم که باعث میشه که بقیه نسبت به کامیونیتی گیمینگ دید مثبتی نداشته باشن، همین عکس العمل تمسخرانه و فاز "از دماغ فیل" افتادن هستنش. البته ماهم گیم بازی میکنیم ولی حالت اعتیاد و بازی کردنش رو افتخار نمیدونیم. بماند خیلی از بازیساز های بزرگ هستن که خودشون اصلا زیاد بازی نمیکنن لابد اونا هم نباید نظری بدن.

آقا شما بخاطر اینکه گیمینگ عمر طولانی به اندازه سایر سرگرمی ها ورزش ها حرفه ها و رشته های تحصیلی یا علمی نداره اینجوری فکر می کنی. وگرنه بنظر من در چند سال گذشته و همینطور در سال های آتی بخاطر گسترده شدن استفاده و زندگی مردم از سوشال مدیا و فضای مجازی قطعا گیمینگ به اندازه ی سایر حرفه ها و حتی رشته های تحصیلی مهم می شه و به عنوان شغل هم توسط مردم می تونه انتخاب بشه.

یه مورد دیگه هم اینکه اگه گیمینگ رو low level می بینی و در مقایسه با سایر سرگرمی ها و یا هر حرفه ای پایین تر قرارش می دی که ارزش وقت گذاشتن نداره باید به معنای زندگی از دیدگاهت برگردی و ببینی تو اصلا زندگی رو چی می بینی؟ آیا زندگی برای تو یعنی کسب مقام علمی؟ اختراع یک وسیله؟ کشفی بزرگ برای آیندگان؟ یا یک سرگرمی؟
همه ی این افراد بعد از مرگشون نهایت چیزی که ازشون می مونه اسم و نامشون هست که اونم باید کار بسیار بزرگی کرده باشن تا مثلا چند ده سال دوام بیاره.
به عنوان مثال شخصی مثل اینشتین هم که باشی جز جامعه ی علمی بقیه ی افراد آنچنان براشون مهم نیست. فقط یه اسمه که هرازگاهی در شرایطی به زبون افراد میاد. کارهای بزرگ و کشف برای آیندگان باید انجام بشه و منکر این نیستم اما تعداد محدودی از افراد اینکارو می کنن بقیه هر هدفی که داشته باشن صرفا گذراست و در آخر همه یکی هستیم و به همین دلیل بهتره سخت نگیریم و ارزش گیمینگ رو پایین نیاریم و بذاریم اینم رشد خودش رو بکنه همونطوری که تا الان کرده و در آینده قطعا یکی از قسمت های مهم زندگی خواهد بود.

 

[silent ops]

دستهای پشت پرده تو این کار بوده خاصتن کارش بزرگ تر جلوه بدن با این انتقاد صنعت خوش رنگ لعاب tv آمریکا هست دیگه

 

[VITAMIN2X]

به نظرم وظیفه یک خبرنگار نشر خبره نه بیشتر.
به عنوان مثال رسانه ea میاد یک خبر در مورد یک نفر میده بعد شروع می‌کنه تقدیر از اون شخص بعد ربطش میده به ظلم یک کشور دیگه تهش مخاطب اصلا یادش نمیاد خود خبر راجع‌به چی بود!
کار این خبر نگار هم اشتباه بوده فقط باید خبر رو میداد حالا دلیل انتقادش چی بوده مهم نیست.

 

[SIMPLE]

مجری اسکای نیوز حرف عجیبی نزده، فقط نظرش رو گفته حالا بهتون برخورده مشکل خودتونه.

افراط تو هر چیزی اصلا خوب نیست و درسته که هر کسی صاحب وقت خودشه، ولی مقایسه کنین مثلا با اول شدن تو مسابقه F1 (چون دیدم خیلی ها میگن این کار آسون نیست و نیاز به مهارت، سرعت العمل و دقت بالا میخواد) برای ورود به لیگ F1 شما اول باید از بچگی از Karting شروع کنی تا بهترین کلاب خودت باشی و همه دسته هارو یکی یکی در طی چندین سال بیای بالا، به غیر از مهارت باید بدن فیت هم داشته باشی موقع پیچ ها بخاطر نیروی 5G (که مساوی هست با پنج برابر وزن راننده) به ماشین وارد میشه. در فصل های گذشته باید چندین بار قهرمان شده باشی با درصد توانایی 80% به بالا که همه ی اینها از بچگی تا 18 سالگی زمان میبره.

در مقابل، شما یه مدت زمان زیادی رو جلو یه صفحه پشت سرهم دکمه میزنی، Game over شدی همون Level رو دوباره تکرار میکنی و بالاخره هر چقدر هم باهوش نباشی اون Pattern بازی قلقش میاد دستت. تازه اصلا هم لازم نیست به خودت زحمت بدی چاق هم باشی یا خیلی از مواد سلامتی دیگه از تاثیری در نتیجه نداره.

کلا مقایسه هر ورزش یا حرفه ای با گیمینگ خنده داره! حتی شما بگی یکی تو المپیک ورزش تیر اندازی اول شده خیلی با ارزشتر از اول شدن در گیمینگ هست. کسی که سالیان سال به غیر از حرفه شخصی خودش هرآخر هفته صبح زود چندین کیلیومتر رانندگی میکنه میره فیلد تیراندازی و تیر که پرت میکنه رو باید چندین متر بره دوباره بیاره این کارو چندین سال تکرار میکنه تا یه روزی المپیکی که هر 4 سال یبار برگزار میشه مدال بیاره... اصلا مقایسه اش هم خنده داره!

دلیل فشار اومدن به عده هم مشخصه! کسایی که همیشه در حال پلات یا کلا بازیهارو بخاطر گیمپلی که Level base هستن بازی میکنن کاملا عادیه بهشون بر بخوره. وقتی تموم کردن یا پلات کردن بازی یا بالا بودن لول اکانت PSN برات افتخار یا هدفه معلومه این حرف مجری اذیتت میکنه.

یکی از دلایل دیگه ای هم که باعث میشه که بقیه نسبت به کامیونیتی گیمینگ دید مثبتی نداشته باشن، همین عکس العمل تمسخرانه و فاز "از دماغ فیل" افتادن هستنش. البته ماهم گیم بازی میکنیم ولی حالت اعتیاد و بازی کردنش رو افتخار نمیدونیم. بماند خیلی از بازیساز های بزرگ هستن که خودشون اصلا زیاد بازی نمیکنن لابد اونا هم نباید نظری بدن.

ساعد خان نظرت راجع به شطرنج بازا چیه ؟ یا منتقد فیلم ؟ یا شغل های دیگه ای که طرف رو مجبور نمیکنن صبح های آخر هفته چند کیلومتر رانندگی کنند برن فیلد واسه تیر اندازی ؟ اونا هم دستاوردی نیستن دیگه .

( مشخصا مقام آوردن تو المپیک کار بسیار بسیار سختیه ولی اگه کسی اونو انتخاب نکرد و خواست کار دیگه ای بکنه نمیشه بیای بگی نه این دست اوردی نیست چون تا جون تو تنت بود تمرین نکردی )

درضمن هیچ کدوم از بچه های اینجا و حتی ردیت نمیومدن بگن ما از دماغ فیل افتادیم یا ما گیمریم از بقیه بهتریم نمیدونم اینو از کجا آوردی .

 

[Sepi_60]

کاری که این پسر بچه کرده بسیار بسیار فراتر از صرفا زدن یه رکورد بوده. چندین سال تلاش و تحقیق و بررسی افراد مختلف جهان زیربنای این رکورد تاریخی رو شکل داده که باعث میشه این دستاورد خیلی مهمتر از چیزی باشه که فکر میکنید.
ولی متاسفانه هرچند وقت یبار باید یه سری پدیده جدید در این فروم ظهور کنن یعنی توی فروم گیم باشی و هر لحظه در حال زدن زیرآب گیم باشی فقط نشون دهنده اوضاع نابسامان درونی خودته مگرنه این اولین بار نیست که ما شاهد رکورد شکنی در تاریخ بشر در زمینه چیزی هستیم. هیچوقت هم کسی نیومده بگه عهه فلان رکورد گنیس مگه به چه درد میخوره یا چه فایده ای داره. انگار همه انسان ها زاده شدن که فقط بشریت رو به جلو ببرن و هر روز اختراع جدیدی ثبت کنن یا هر کی یه NGO بشردوستانه راه انداخته باشه
منتها چون در مورد گیم بوده حتما باید 4 تا کاربر نخ نما و همیشه در صحنه بیان وسط یه چیزی بگن که مثلا ابراز کنن از بقیه سرترن و خیلی حالیشونه بیایین پایین سرمون درد گرفت....

 

[sphac]

هم خواهان سرزنش و اخطار به مجری اسکای نیوز هستیم( هم تعلیق از کار به مدت یکسال. هم عذرخواهی از اون نوجوان گیمر و سایرگیمرهایی دیگه)
هم خواهان تقدیر و جایزه به اون پسر بچه هستیم.
(جایزه گیمینگ سال از طرف یک سازمان معتبر، مانند انجمن بین‌المللی بازی‌های ویدیویی (IGDA) یا بنیاد گیمرهای جهانی (WGF).جایزه نقدی از یک شرکت بازی‌سازی یا تولیدکننده سخت‌افزار بازی.یک بورس تحصیلی برای تحصیل در رشته مرتبط با بازی‌های ویدیویی، مانند طراحی بازی یا برنامه‌نویسی بازی.یک جایزه شهروندی افتخاری از شهر یا شهربازی که در آن زندگی می‌کند.)
..............

 

[PPPPPishrOOOOO]

چه کامنتای پیرمردی‌ای دادن آقایون!
حالا من که همش 31 سالمه، خیلی خیلی سنم برای اینکه بخوام راجع به این داستان نظری بدم کمه. تازه چشمام هم یکیش 75ـه، یکیش نیم! دیگه واویلا دیگه! عینکی و دنیاباخته
فقط میخوام مهم‌ترین بخش این خبرو یادآوری کنم برا عزیزان، اینکه این بچه فقط 13 سالشه. مردم تا بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه هم هنوز معلوم نیست دقیقا میخوان با زندگیشون چیکار کنن. طرف به معنای واقعی کلمه بچه‌س هنوز و اتفاقا با اینکار رسما آینده‌ش هم ساخته/داره میسازه. حالا اینکه این بچه از مسیری داره میره به سمت آینده‌ که مورد پسند حضرات نیست دیگه بحثش جداست. پس این اصرارتون رو اینکه "خب که چی" رسما خودزنیه. چون باید خیلی دیدت بسته باشه.
این دیگه قضیه اکس باکس و پلی‌استیشن هم نیست بگید "جرات نداریم نظر مخالف راجع به سونی و ipهاش بدیم" و فلان بیسار. نه این حرفا اینجا اصلا کار نمیکنه. اتفاقا خیلی هم جرات دارید و دمتون گرم که همچین نظرات عجیب و پرتی رو اینجا با افتخار و سرِ بالا و باد تو غبغب مینویسید.
حالا من تو ذهن این خانومه نبودم و نمیدونم دقیقا منظورش چی بوده(هرچند از یه مجری دیگه حداقل انتظاری که میره اینه که بتونه منظورش رو در قالب کلمات به شیواترین شکل ممکن برسونه) ولی حتی اگه در خوشبینانه‌ترین حالت هم منظورش- که حالا فاز دلسوزی "مادرانه" و "بزرگترانه" هم چاشنیشه- این بوده که بچه ممکنه که مهارت‌های اجتماعیش ضعیف بشه و خیلی دیر رشد کنه، بازم ر%-ـیـ*ده با این مدل حرف زدنش با یه بچه 13 ساله. بیچاره بچه‌های خودش! که خیلی هم کنجکاوم بدونم اونا الان در چه حالن از نظر روحی و دستاورداشون چیه(حالا از شانس ما بچه نداره اصن )

 

[mr-game&watch]

چنتا موضوع به نظرم میرسه که بگم
1-بعضی از بچه ها (جسارت نباشه استفاده از این لفظ) با ارجاع به متن گفته مجری میگن که هدف مجری تحقیر نبوده اما اگر ویدئو رو ببینید اگر پوز خند حین صحبت قانعتون نکنه خنده اخرش این کار رو میکنه.
2-خیلی از انتقادها به خاطر رفتار دوگانه هست، که حالا فعالیت های فکری ، بدنی یا حتی کارهایی که نمیشه نه از نظر فکری و نه از لحاظ بدنی فعالیت حسابشون کرد (همون بحث شایسته سالاری که ببینیم فقط در یک جنس خاص کی شایسته تر هست) با به به و چه چه رسانه ها رویرو هستن اما همین که بحث ویدئو گیم وسط میاد کلاً استاندارد عوض میشه.
3- به طور خاص خیلی ها به اینکه در همون روز همین مجری از یک پسر 16 که سرگرمیش دارت بازی بوده حسابی تعریف کرده اعتراض داشتن.

 

[HalfLife G]

حالا درسته این خانم خیلی با ویدیو گیم آشنا نبوده و نظر دقیقی نداده ولی:
اولا ایشونم نظرشو گفته و دموکراسی یعنی همین.
دوما بنظر من گیم هم یه تفریح عالیه و اگر کسی دوسش داره باید براش وقت بذاره ولی وقتی این وقت گذاشتن از یه حد و مرزی رد بشه(مثه این میمونه یه نفر روزی 10 ساعت فیلم ببینه) اونوقت دیگه این سرگرمی جلوی رشد انسان تو سایر زمینه رم میگیره و خوب نیس
سوم اگر این همه وقت گذاشتن به تخصص و درامد و ارزش افزوده ای ایجاد بشه خوبه - یعنی باهاش فرد بتونه به کسب درامد و شهرت و .... برسه ارزششو داره وگرنه بیشتر از یه حدی هر سرگرمی بیهودس

.

 

[SIMPLE]

حالا درسته این خانم خیلی با ویدیو گیم آشنا نبوده و نظر دقیقی نداده ولی:
اولا ایشونم نظرشو گفته و دموکراسی یعنی همین.
دوما بنظر من گیم هم یه تفریح عالیه و اگر کسی دوسش داره باید براش وقت بذاره ولی وقتی این وقت گذاشتن از یه حد و مرزی رد بشه(مثه این میمونه یه نفر روزی 10 ساعت فیلم ببینه) اونوقت دیگه این سرگرمی جلوی رشد انسان تو سایر زمینه رم میگیره و خوب نیس
سوم اگر این همه وقت گذاشتن به تخصص و درامد و ارزش افزوده ای ایجاد بشه خوبه - یعنی باهاش فرد بتونه به کسب درامد و شهرت و .... برسه ارزششو داره وگرنه بیشتر از یه حدی هر سرگرمی بیهودس

.

کاملا موافقم .

فکر نمیکنم هیچکدوم از بچه های این فروم که گیمر با سابقه هم هستن اعتیاد به گیم و 24 ساعت نشستن پای گیم به طوری که چشمای طرف قرمز بشه و به زندگیش لطمه بزنه رو قبول داشته باشن . ( همینطور که مثلا 24 ساعته فیلم دیدن یا درس خوندن یا ورزش کردن میتونه به زندگی فرد اسیب بزنه )

اما مشکل اینکه دید غیر گیمرا به گیمرا یک طوریه انگار یک گیمر مثل کرم ی گوشه میشینه و هیچ کار دیگه ای انجام نمیده .

بابا همه بچه های این فروم کار و زندگی دارن و فعالیت های روزانشونو انجام میدن ولی فرقشون اینکه ویدیو گیم رو به عنوان سرگرمی اصلی انتخاب کردن . همونطور که برای خیلی ها کتاب خوندن یا ورزش کردن در طول روز باعث ریلکسی یا رهایی از افکار روزمره میشه برای ما هم ویدیو گیم این حکم رو داره .

 

[mr-game&watch]

حالا درسته این خانم خیلی با ویدیو گیم آشنا نبوده و نظر دقیقی نداده ولی:
اولا ایشونم نظرشو گفته و دموکراسی یعنی همین.
دوما بنظر من گیم هم یه تفریح عالیه و اگر کسی دوسش داره باید براش وقت بذاره ولی وقتی این وقت گذاشتن از یه حد و مرزی رد بشه(مثه این میمونه یه نفر روزی 10 ساعت فیلم ببینه) اونوقت دیگه این سرگرمی جلوی رشد انسان تو سایر زمینه رم میگیره و خوب نیس
سوم اگر این همه وقت گذاشتن به تخصص و درامد و ارزش افزوده ای ایجاد بشه خوبه - یعنی باهاش فرد بتونه به کسب درامد و شهرت و .... برسه ارزششو داره وگرنه بیشتر از یه حدی هر سرگرمی بیهودس

.

با بخش دوم صحبتتون کاملاً موافقم. اما آزادی بیان با تحقیر و بولی کردن ارتباطی نداره. مرز آزادی آسیب نزدن به سایرین هست.

______

مشکل این نیست که این خانوم از ویدئو گیم خوشش نیاد یا حتی بخواد یه نصیحتی بکنه (هر چند این نصیحت خودش کلی اما و اگر داره) مشکل تمسخر واضحی تو صحبتش هست که حتی سعی نمیکنه پنهانش کنه.

 

[EAST2WEST]

یکی نیست بگه عمه قزی، این اراجیف ماله دهه 70 هست. پاشو برو خانه سالمندان پازلت را بازی کن. تو شبه اسکای نیوز چیکار میکنی ...