ورود
ثبت نام
صفحه اصلی
اخبار بازی
بررسی بازی
حقایق بازیها
داستان بازی
بررسی سخت افزار
برنامههای ویدیویی
انجمنها
نوشتههای جدید
پرمخاطبها
جستجوی انجمنها
جدیدترینها
ارسالهای جدید
آخرین فعالیتها
کاربران
کاربران آنلاین
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
ورود
ثبت نام
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
Menu
Install the app
Install
فراخوان عضویت در تحریریه بازیسنتر | برای ثبت درخواست کلیک کنید
صفحه اصلی
انجمنها
موضوعات عمومی
سینما، گرافیک کامپیوتری (CG Art) و Comic
Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)
ارسال پاسخ
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
متن گفتگو
<blockquote data-quote="barneysawyer" data-source="post: 5345432" data-attributes="member: 76406"><p>oppenheimer</p><p>جدید ترین اثر نولان فیلمی خوشساخت و جذابه و به نظرم قدمی رو به جلو برای نولانه </p><p>-در بخش روایت داستان نولان تا حد زیادی موفق شده با حفظ ریتم درست بخش های مهم زندگی اپن هایمر رو پوشش بده . هرچند بعضی جاها حس میشه که سرعت ورود اطلاعات جدید و خرده پیرنگ ها بالاست و حتی بین حوادث gap حس میشه و یک سری از اتفاق ها افتاده که نمایش داده نشده . </p><p>به خصوص درهم تنیده بودن تایملاین های روایت ممکنه کمی باعث پیچیده نمایی و ارتباط سخت تر بشه . کمی پرش های زمانی فیلم در 1 ساعت اول باعث گیج شدن و فاصله گرفتن بیننده باهاش میشه اما رفته رفته بیننده انسجام و تایملاین ها دستش میاد (البته سیاه سفید کردن بخشی از فیلم باعث ایجاد تمایز تایملاین ها میشه اما خب در اوایل فیلم تشخیص اینکه این بخش چه کارکردی داره و در کجای پازل روایی فیلم قرار داره کمی سخته )</p><p></p><p>-با وجود تلاش نولان برای تقویت وجهه انسانی فیلم و روایت مسائل شخصی زندگی کاراکتر اما همچنان بر یک نکته تاکید میکنه و اون هم اینه که نولان مرد درام سازی نیست . کارگردانی توانا در ساخت تعلیق و روایت بر پایه حوادثه و در بخش نمایش درونیات انسان ها . زندگی شخصی اپن هایمر در اینجا صرفا به صورت ژورنالیستی و با اشاره مختصر به برخی اتفاق های کلیدی زندگی اش روایت میشه که به نظرم خیلی ماشینی بود و هیچ حسی بر نمی انگیخت و مثلا نولان برای اولین بار در این فیلم یک المان رو وارد اثرش کرده بود و قبل اکران فیلم درباره اش حرف هایی زده بود و از حذف اون المان در نسخه سانسور شده اش برای برخی کشور ها انتقاد کرده بود و گفته بود این بخش مهمی از داستانه .اما عملا من متوجه اهمیت اش نشدم . این سکانس و کارکردش در فیلم قشنگ به من فقط حس زورچپونی بودن و عدم شناخت درست نولان از این نوع المان ها میداد. شخصیت های همسر اپن هایمر و معشوقه اش با وجود تلاش درخشان بازیگران تواناش اضافی هستن .</p><p></p><p>-همان طور که گفتم فیلم با این که بر پایه یک پدیده علمیه اما مثل تنت بیننده رو وادار به دست به کتاب شدن و نظریه خوندن نمی کنه و مسائل علمی رو روشی ساده و در خدمت فیلم ارائه می کنه . بیننده در هیچ سکانسی حس نمی کنه کاراکتر شروع به پرزنت و نطق علمی در مقابل دوربین می کنه و دیدنش رو برای قشر های مختلف مخاطب ها ساده می کنه و این همان نقطه قوت و ارزشمندیه که برای من نولان رو جزو کارگردان های تاثیر گذار کرده بود . ساختن فیلمی قابل قبول چه برای مخاطب های جدی سینما چه برای مخاطب هایی که دنبال یک رویات سرگرم کننده و کشش دار هستن </p><p></p><p>-نولان در این فیلم رویکرد هوشمندانه ای به این کاراکتر که به خصوص در این سال ها اعمال اش و میراثش بیش از همیشه مورد سوال و بدبینی قرار گرفته داره . نه این شخصیت رو می ستایه و نه با رویکرد آرون سورکین در روایت نقطه عطف زندگی چهره هایی مثل استیو جابز و مارک زاکربرگ به سلاخی اپن هایمر می پردازه . بلکه تا جای ممکن سعی می کنه ضمن نمایش نبوغ کاراکتر در درک و استفاده از دانشی عظیم بر تاثیرات مخرب اون دانش هم تاکید کنه و نگاهی بی طرفانه داشته باشه</p><p></p><p>-فیلم کاملا جولانگاه کیلین مورفیه . بازی فوق العاده مورفی از همان لحظه اول این کاراکتر نسبتا سرد رو برای بیننده جذاب و باورپذیر میکنه . رابرت داونی جونیور هم درخشانه هرچند فیلم خیلی به کاراکترش نمی پردازه . دیگر بازیگران مطرح فیلم هم مجالی برای نمایش توانایی اشون ندارن و صرفا یک چرخ دنده در کل ساختار فیلم هستن . اما هر کردام در نقش کوتاه خود قابل قبول هستن </p><p></p><p>در کل اپن هایمر به عنوان دومین اثر تاریخی /بر اساس داستان واقعی نولان فیلم بهتری نسبت به اثر قبلی اش یعنی دانکرکه . و از اثر قبلی نولان هم خیلی بهتره . اما نمی تونه تبدیل به نقطه عطف دیگری در کارنامه نولان بشه .</p><p></p><p>امتیاز 8 از 10</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="barneysawyer, post: 5345432, member: 76406"] oppenheimer جدید ترین اثر نولان فیلمی خوشساخت و جذابه و به نظرم قدمی رو به جلو برای نولانه -در بخش روایت داستان نولان تا حد زیادی موفق شده با حفظ ریتم درست بخش های مهم زندگی اپن هایمر رو پوشش بده . هرچند بعضی جاها حس میشه که سرعت ورود اطلاعات جدید و خرده پیرنگ ها بالاست و حتی بین حوادث gap حس میشه و یک سری از اتفاق ها افتاده که نمایش داده نشده . به خصوص درهم تنیده بودن تایملاین های روایت ممکنه کمی باعث پیچیده نمایی و ارتباط سخت تر بشه . کمی پرش های زمانی فیلم در 1 ساعت اول باعث گیج شدن و فاصله گرفتن بیننده باهاش میشه اما رفته رفته بیننده انسجام و تایملاین ها دستش میاد (البته سیاه سفید کردن بخشی از فیلم باعث ایجاد تمایز تایملاین ها میشه اما خب در اوایل فیلم تشخیص اینکه این بخش چه کارکردی داره و در کجای پازل روایی فیلم قرار داره کمی سخته ) -با وجود تلاش نولان برای تقویت وجهه انسانی فیلم و روایت مسائل شخصی زندگی کاراکتر اما همچنان بر یک نکته تاکید میکنه و اون هم اینه که نولان مرد درام سازی نیست . کارگردانی توانا در ساخت تعلیق و روایت بر پایه حوادثه و در بخش نمایش درونیات انسان ها . زندگی شخصی اپن هایمر در اینجا صرفا به صورت ژورنالیستی و با اشاره مختصر به برخی اتفاق های کلیدی زندگی اش روایت میشه که به نظرم خیلی ماشینی بود و هیچ حسی بر نمی انگیخت و مثلا نولان برای اولین بار در این فیلم یک المان رو وارد اثرش کرده بود و قبل اکران فیلم درباره اش حرف هایی زده بود و از حذف اون المان در نسخه سانسور شده اش برای برخی کشور ها انتقاد کرده بود و گفته بود این بخش مهمی از داستانه .اما عملا من متوجه اهمیت اش نشدم . این سکانس و کارکردش در فیلم قشنگ به من فقط حس زورچپونی بودن و عدم شناخت درست نولان از این نوع المان ها میداد. شخصیت های همسر اپن هایمر و معشوقه اش با وجود تلاش درخشان بازیگران تواناش اضافی هستن . -همان طور که گفتم فیلم با این که بر پایه یک پدیده علمیه اما مثل تنت بیننده رو وادار به دست به کتاب شدن و نظریه خوندن نمی کنه و مسائل علمی رو روشی ساده و در خدمت فیلم ارائه می کنه . بیننده در هیچ سکانسی حس نمی کنه کاراکتر شروع به پرزنت و نطق علمی در مقابل دوربین می کنه و دیدنش رو برای قشر های مختلف مخاطب ها ساده می کنه و این همان نقطه قوت و ارزشمندیه که برای من نولان رو جزو کارگردان های تاثیر گذار کرده بود . ساختن فیلمی قابل قبول چه برای مخاطب های جدی سینما چه برای مخاطب هایی که دنبال یک رویات سرگرم کننده و کشش دار هستن -نولان در این فیلم رویکرد هوشمندانه ای به این کاراکتر که به خصوص در این سال ها اعمال اش و میراثش بیش از همیشه مورد سوال و بدبینی قرار گرفته داره . نه این شخصیت رو می ستایه و نه با رویکرد آرون سورکین در روایت نقطه عطف زندگی چهره هایی مثل استیو جابز و مارک زاکربرگ به سلاخی اپن هایمر می پردازه . بلکه تا جای ممکن سعی می کنه ضمن نمایش نبوغ کاراکتر در درک و استفاده از دانشی عظیم بر تاثیرات مخرب اون دانش هم تاکید کنه و نگاهی بی طرفانه داشته باشه -فیلم کاملا جولانگاه کیلین مورفیه . بازی فوق العاده مورفی از همان لحظه اول این کاراکتر نسبتا سرد رو برای بیننده جذاب و باورپذیر میکنه . رابرت داونی جونیور هم درخشانه هرچند فیلم خیلی به کاراکترش نمی پردازه . دیگر بازیگران مطرح فیلم هم مجالی برای نمایش توانایی اشون ندارن و صرفا یک چرخ دنده در کل ساختار فیلم هستن . اما هر کردام در نقش کوتاه خود قابل قبول هستن در کل اپن هایمر به عنوان دومین اثر تاریخی /بر اساس داستان واقعی نولان فیلم بهتری نسبت به اثر قبلی اش یعنی دانکرکه . و از اثر قبلی نولان هم خیلی بهتره . اما نمی تونه تبدیل به نقطه عطف دیگری در کارنامه نولان بشه . امتیاز 8 از 10 [/QUOTE]
Insert quotes…
Verification
پایتخت ایران
ارسال نوشته
صفحه اصلی
انجمنها
موضوعات عمومی
سینما، گرافیک کامپیوتری (CG Art) و Comic
Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)
Top
نام کاربری یا ایمیل
رمز عبور
نمایش
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
مرا به خاطر بسپار
ورود
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی
همین حالا ثبت نام کن
or ثبتنام سریع از طریق سرویسهای زیر
Twitter
Google
Microsoft