ورود
ثبت نام
صفحه اصلی
اخبار بازی
بررسی بازی
حقایق بازیها
داستان بازی
بررسی سخت افزار
برنامههای ویدیویی
انجمنها
نوشتههای جدید
پرمخاطبها
جستجوی انجمنها
جدیدترینها
ارسالهای جدید
آخرین فعالیتها
کاربران
کاربران آنلاین
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
ورود
ثبت نام
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
Menu
Install the app
Install
فراخوان عضویت در تحریریه بازیسنتر | برای ثبت درخواست کلیک کنید
صفحه اصلی
انجمنها
موضوعات عمومی
سینما، گرافیک کامپیوتری (CG Art) و Comic
Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)
ارسال پاسخ
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
متن گفتگو
<blockquote data-quote="Origami 2008" data-source="post: 4656904" data-attributes="member: 112936"><p>[ATTACH=full]121122[/ATTACH]</p><p></p><p>اعترافات ذهن خطرناک منِ هومن سیدی، یک تقلید نافرجام از سینمای هالیوود، علی الخصوص سینمای نولان است. داستان خوب شروع می شود، با دیدن چهره و گریم سنگین سیامک صفری، به وجه آمدم و مونولگ هایی که بیان می کند - گرچه گاهی گزاف است اما کدهایی به مخاطب ارائه می دهد. رفته رفته فیلم شخصیت هایی که قهرمان اصلی آن ها را به یاد نمی آورد، معرفی می شوند ولی سیدی در تعریف شاه پیرنگ اصلی داستان عجله می کند. مدت زمان کوتاه فیلم، باعث شده که تمام سرنخ ها از طریق سکانس های بی هدف ( مثل مردی که ناصر را خونخوار می خواند یا زن سابقش که در بیمارستان روانی بستری شده است)، با هم متصل شوند تا قهرمان (ناصر/فرهاد) دریابد که برای چه و چرا حافظه اش را از دست داده است. البته مسئله چرخه تکرار زمان در فیلم ابهام برانگیز است؛ اینکه در هر پنج روز، ناصر به خانه سوخته اش سر می زده است و هربار همان مرد چاق همان دیالوگ ها را بابت آتش گرفتن خانه به زبان می آورده است؟ اینکه هر پنج روز قاچاقچی خرده پایی رد او می گرفته و در بیابان او را خفت می کرده؟ حالا با این چرخه تکرار زمان قرار است به چه چیزی برسیم؟ اینکه زمان در برزرخ مدام در حال چرخه تکرار است و یا تاثیرات مواد مخدر و افیون، آدم را به فراموشی و دیوانگی وامی دارد؟</p><p></p><p><span style="font-size: 22px"><span style="color: rgb(247, 218, 100)"><span style="font-family: 'georgia'">5/10</span></span></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Origami 2008, post: 4656904, member: 112936"] [ATTACH type="full" alt="121122"]121122[/ATTACH] اعترافات ذهن خطرناک منِ هومن سیدی، یک تقلید نافرجام از سینمای هالیوود، علی الخصوص سینمای نولان است. داستان خوب شروع می شود، با دیدن چهره و گریم سنگین سیامک صفری، به وجه آمدم و مونولگ هایی که بیان می کند - گرچه گاهی گزاف است اما کدهایی به مخاطب ارائه می دهد. رفته رفته فیلم شخصیت هایی که قهرمان اصلی آن ها را به یاد نمی آورد، معرفی می شوند ولی سیدی در تعریف شاه پیرنگ اصلی داستان عجله می کند. مدت زمان کوتاه فیلم، باعث شده که تمام سرنخ ها از طریق سکانس های بی هدف ( مثل مردی که ناصر را خونخوار می خواند یا زن سابقش که در بیمارستان روانی بستری شده است)، با هم متصل شوند تا قهرمان (ناصر/فرهاد) دریابد که برای چه و چرا حافظه اش را از دست داده است. البته مسئله چرخه تکرار زمان در فیلم ابهام برانگیز است؛ اینکه در هر پنج روز، ناصر به خانه سوخته اش سر می زده است و هربار همان مرد چاق همان دیالوگ ها را بابت آتش گرفتن خانه به زبان می آورده است؟ اینکه هر پنج روز قاچاقچی خرده پایی رد او می گرفته و در بیابان او را خفت می کرده؟ حالا با این چرخه تکرار زمان قرار است به چه چیزی برسیم؟ اینکه زمان در برزرخ مدام در حال چرخه تکرار است و یا تاثیرات مواد مخدر و افیون، آدم را به فراموشی و دیوانگی وامی دارد؟ [SIZE=6][COLOR=rgb(247, 218, 100)][FONT=georgia]5/10[/FONT][/COLOR][/SIZE] [/QUOTE]
Insert quotes…
Verification
پایتخت ایران
ارسال نوشته
صفحه اصلی
انجمنها
موضوعات عمومی
سینما، گرافیک کامپیوتری (CG Art) و Comic
Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)
Top
نام کاربری یا ایمیل
رمز عبور
نمایش
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
مرا به خاطر بسپار
ورود
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی
همین حالا ثبت نام کن
or ثبتنام سریع از طریق سرویسهای زیر
Twitter
Google
Microsoft