نزدیک به یک سال پیش بود که در میان شایعات فراوان مبنی بر انتشار شماره دوم از سری Ninja Gaiden که چندی پیش به صورت انحصاری برای کنسول X360 منتشر شده بود، برای کنسول رقیب، بالاخره شرکت Tecmo سکوت را شکسته و خبر از عرضه این عنوان با نام Ninja Gaiden Sigma II برای کنسول PS3 داد تا افسانه مبارز اژدها و شمشیر افسانه‌اییش را بار دیگر بر روی کنسول PS3 به نمایش درآورد.
در ابتدای نقد NGSII باید به این موضوع دقت کرد که آیا NGSII را باید یک پورت ساده از روی بازی اصلی به حساب آورده و تنها به مقایسه آن با بازی اصلی پرداخت و یا اینکه به دید یک عنوان مستقل به آن نگاه کرده و به نقد آن پرداخت؟ NGSII نیز همانند شماره نخست خود که در ابتدای عرضه کنسول PS3 منتشر شد تفاوت‌های ریز و درشت بسیاری با بازی اصلی داشته و حاوی مظامین جدید و اختصاصی فراوانی است. Team Ninja اینبار نیز در نبود خالق اصلی بازی پا را فراتر از بازی اصلی و حتی NGS گذاشته و با طراحی رییس و دشمنان جدید و مد Co Op در کنار سه شخصیت زن قابل بازی دست به خلق عنوانی زده است که نه تنها از بازی اصلی بسیار ارزشمندتر است بلکه پتانسیل دیده شدن به عنوان یک بازی مستقل را نیز داراست.
NGSII علارغم همه تفاوت‌هایش با بازی اصلی کماکان از لحاظ داستان با آن مشترک بوده و داستان ضعیف و ناقص آن اثر را به طور کامل به ارث برده است!، تا جایی که کماکان نبود یک خط داستانی جذاب و پرتنش به خوبی در بازی حس می‌شود و متاسفانه اضافه شدن شخصیت های جدید نیز کمکی به بهبود آن نمی‌کند. این ضعف داستانی باعث شده تا این عنوان بیشتر از قبل به یک اکشن محض تبدیل شده و گیمرها را تنها در چالش با دشمنان سرسخت بازی رها کند.
علارغم اینکه NGSII از نبود داستانی محکم، شخصیت‌های کم عمق و اتفاق‌های کاملا کلیشه‌ای و قابل پیش بینی رنج می‌برد اما تشابهاتش با داستان اولین قسمت از سری کلاسیک NG و استفاده از المان‌های داستانی مشترک نظیر آزاد سازی یک شیطان باستانی، حضور پدر ریو و از همه مهم تر یک مامور ویژه زن CIA به یاد شخصیت محبوب Irene Lew باعث شده است تا داستان بازی اینبار حداقل قویتر از شماره نخست خود ظاهر شده و جذابیت نوستالاژیکی خاصی برای طرفداران قدیمی مجموعه داشته باشد.
اما پس از گذشتن از داستان سطحی NGSII به اصلی‌ترین قسمت و هسته اصلی بازی یعنی گیم پلی آن خواهیم رسید. NGSII همانطور که شایسته نام آن است اکشن سریع و نفسگیر بازی اصلی را تمام و کمال به ارث برده و ریو با تمام ضربات و چند ضرب‌های مخصوص خود در آن حضور دارد. کنترل و روند مبارزات در NGSII نسبت به NGII تغییر خواصی نکرده است و کاملا مشابه NGS به نظر می‌رسد. در NGSII کنترل سریع، حرفه‌ای و دقیق حرف اول و آخر را ضده و اگر می‌خواهید شانسی برای زنده ماندن در مقابل دشمنان بی‌رحم بازی داشته باشید باید روش صحیح و اصولی مبارزه را یادگرفته و سرعت عملتان را در دفاع و جاخالی دادن ضربات دشمنان دو چندان کنید.
بدون شک یکی از جذاب ترین قسمت‌های NGII که بدون تغییر در NGSII نیز حظور دارد تکه تکه شدن اعضای بدن دشمنان در برابر ضربات بی‌رحمانه ریو است. تا پیش از NGII این ویژگی در بازی‌ها بیشتر جنبه تزینی و نمایشی داشت اما در NGSII، یا به عبارت صحیح‌تر NGII، این تکه تکه شدن دشمنان تاثیر مستقیمی بر روی گیم پلی بازی دارد، به این صورت که بسته به نوع قطع شدن اعضای بدن دشمنان آن‌ها با انیمشن‌های مختلف و جذاب دست به عملیات انتحاری زده و با منفجر کردن خود در کنار ریو آسیب زیادی به شما خواهند رساند. وجود این قابلیت باعث شده است تا با اینکه عملا دشمن قطع عضو شده توانایی مبارزه کردن سریع را از دست می‌دهد اما خطرناک تر از دیگر دشمنان به حساب آمده و همواره نیمی از حواس شما در مبارزات معطوف به آن‌ها شود.
این ویژگی مرگبار دشمنان باعث خلق ویژگی جدیدی در بازی به نام Finisher شده است، به این ترتیب که شما می‌توانید پس از قطع عضو کردن دشمنان با فشرن دکمه مثلث بسته به نوع عضو قطع شده با یک انیمیشن زیبا و بی‌نهایت جذاب دشمنان نگون بخت را تکه تکه کرده و از سر راه خود بر دارید. این فینیشرها برای هر کدام از سلاح‌های ریو متفاوت بوده و تا مدت‌ها جذابیت خود را حفظ خواهند کرد. متاسفانه وجود این حرکات انتحاری دشمنان باعث به هم خوردن تعادل اکشن بازی شده است، چرا که سازندگان به جای تمرکز بر روی سخت تر کردن بازی با استفاده از تاکتیک‌های تهاجمی پیشرفته‌تر دشمنان به عملیات انتحاری و کم شدن ناگهانی جان ریو روی آورده‌اند که قدرت ریسک و علاقه برای شرکت در میدان‌های مبارزه شلوغ و مرگبار را از گیمرها می‌گیرد.
اما چیزی که در NGII لذت اجرای این فینیشرها را چندین برابر می‌کرد وجود مایه قرمز رنگی به نام خون بود که با قطع شدن هر کدام از اعضای بدن دشمنان سطح زمین را رنگین می‌کرد!. متاسفانه با تصمیم سازندگان خشونت و خون از بازی به کلی حذف شده است و دیگر با اجرای فینیشرها فواره خون به راه نخواهد افتاد. متاسفانه حذف کامل خون و جایگزین کردن آن با مایعی سبز رنگ عملا نصف لذت اجرای فینیشرها از بین رفته است که کنار آمدن با آن برای افرادی که قبلا NGII را تجربه کرده‌اند بسیار سخت و دشوار است.
خوشبختانه NGSII هنوز هم اسالت خود را حفظ کرده و عنوانی سخت و مرگبار است که گیمرهای تازه کار را به سرعت فراری خواهد داد! البته با اینکه عملا با اضافه شدن بسته‌های سلامتی متعدد در جای جای بازی اندکی بازی به سمت آسانی و متعادل شدن پیش رفته است اما در مجموع NGSII کماکان سخت ترین بازی در سبک HnS است که به پایان بردن آن در درجه سختی آخر احتیاج به مدت‌ها تمرین و سعی و تلاش دارد. یکی دیگر از تلاش‌های بازی در این زمینه افزایش تعداد نقاط ذخیره و پر شدن جان ریو پس از هر بار ذخیره کردن بازیست. خوشبختانه این مورد علاوه بر اینکه به درجه سختی بازی آسیبی وارد نکرده است بلکه به روان‌تر شدن بازی و فرار از ریلود کردن‌های پی در پی آن کمک شایانی کرده است که مخصوصا تازه وارد‌های مجموعه آن را ویژگی بسیار ارزشمندی خواهند یافت.
همانطور که اشاره شد NGSII بازی بسیار سخت و دشواری است، اما این درجه از سختی نیاز به هوش مصنوعی بسیار قدرتمندی دارد که انصافا Team Ninja در این مورد کم نگذاشته و کاری درخور ستایش تحویل داده است. به شما قول می‌دهم، در NGSII با دشمنان پخمه و کم هوشی که به سبک عنوانی چون Force Unleashed تنها با مقاوم شدن در برابر همه ضربات شما قدرتمندتر می‌شوند خبری نیست! دشمنان شما نینجا‌های سیاه بسیار فرض و ماهری هستند که کار خود را بخوبی بلد هستند و می‌توانند از یک لحظه قفلت شما استفاده کرده و مرگ را برای شما به ارمغان آورند!
یکی از مشکلات اساسی NGII که به نظر می‌رسید در NGSII برطرف خواهد شد مشکلات متعدد دوربین بازی بود که متاسفانه کماکان با قدرت در بازی حظور فعالی دارد!، به طوری که شما در طول بازی متوجه نخواهید شد مشغول جنگ با دوربین بازی هستید یا دشمنان! البته به نظر هم نخواهد رسید مشکلات دوربین بازی در سری NG حل شود! چرا که جا ماندن دوربین غالبا به دلیل سرعت بی‌نهایت بالای ریو در مبارزات است و اگر طرفداران مجموعه خواهان سرعت بالای بازی هستند باید با این ضعف بازی کنار بیایند. متاسفانه مشکلات دوربین بازی علاوه بر زجر آور کردن قسمت‌های پلتفرم بازی، مخصوصا قسمت‌هایی که احتیاج به پرش‌های پشت سر هم پیچیده‌ای دارد، در میادین مبارزه شلوغ کار را بیشتر خراب کرده و علاوه بر گیج کردن گیمرها باعث برهم زدن تعادل بین سختی بازی و میزان مهارت گیمرها می‌شود. به عنوان مثال در حالی که شما با مهارت و تسلط فراوان در حال مبارزه با حریفان هستید ناگهان یکی از دشمنان قطع عضو شده که از دید شما پنهان بوده است خود را به شما رسانده و باعث مرگ و یا کم شدن قسمت اعظم خون شما خواهد شد! این ایراد بزرگ باعث می‌شود تا بازی فرقی میان گیمرهای حرفه‌ای و تازه‌کار قایل نشده و عنصر دیگری به نام شانس را وارد مکانیزم مبارزات کند.
NGSII نیز همانند NGS میزبان شخصیت‌های قابل بازی دیگری به غیر از ریو است. راشل (Rachol)، مومیجی (Momiji) و آیانه (Ayane) سه شخصیت زن قابل بازی NGSII هستند که هر کدام از آن‌ها در بعضی از مراحل بازی قابل انتخواب خواهند بود. خوشبختانه هر کدام از این شخصیت‌ها علاوه بر اینکه همانند ریو مبارزین فرز و ماهری هستند، شیوه مبارزه مخصوص به خود را دارا هستند و تنوع بسیار خوبی در گیم پلی بازی ایجاد کرده و ارزش بازی را برای کسانی که قبلا NGII را بازی کرده‌اند بیشتر می‌کنند.
در NGSII تمامی سلاح‌هایی که ریو در NGII به همراه داشت قابل انتخواب بوده و شما می‌توانید همه آن‌ها را در فروشگاه Muramasa معروف ارتقا دهید. علاوه بر سلاح‌های عجیب نظیر داس مرگ!، جادو و شوریکن معروف سری در احتیار ریو قرار دارند که به نوبه خود کمک خوبی برای مبارزات سهمگین بازی هستند. آیتم‌های بازی نیز همانند همه عنوان‌های قبلی مجموعه درون جعبه‌های مخصوص خود قرار دارند که به خوبی در جای جای بازی نهفته شده‌اند که یافتن همه آن‌ها هم به قدرتمندتر شدن ریو کمک می‌کند و هم به طولانی تر شدن زمان اتمام بازی که بسته به میزان مهارت شما از 13 تا ؟ متغییر است!! (من کسانی را می‌شناسم که هنوز موفق به شکست دادن رییس اول NGS نشده‌اند!)
نبرد با رییس‌های درنده‌خو بازی که تعدادشان نسبت به بازی اصلی افزایش یافته است کماکان یکی از بهترین و البته سخت‌ترین قسمت‌های بازیست که در بعضی از مواقع واقعا نفس شما را بند خواهد آورد! شکست دادن رییس‌ها مخصوصا در درجات سختی بالا واقعا سخت و جان کاه است که تنها با تمرین بسیار زیاد میسر خواهد شد. نکته مثبت در طراحی رییس‌های بازی این است که اکثر حرکات آن‌ها همانند بازی‌های هم سبک اسکریپت نویسی شده نیست که به سخت تر شدن آن‌ها کمک فراوانی می‌کند. (البته میزان لذت بخشی مبارزات به طور مستقیم وابسته به مهارت شما در بازیست چون اگر از تازه‌واردان این سبک هستید پس از ریلود‌های پیدر پی به زودی از همه آن‌ها متنفر خواهید شد!)
اما یکی از سورپرایز‌های NGSII مد Co Op آن است که به شما اجازه می‌دهد در Mission های بازی به همراه دوستانتان به مبارزه بپردازید. در این حالت شما می‌توانید به همراه یارتان جادو‌های ترکیبی بسیار جالبی به اجرا درآورید که قدرت آن‌ها از اجرای منفردشان بسیار بیشتر و دارای قدرت تخریبی بیشتری است. با اتمام هر کدام از این Mission ها جوایزی متعددی نظیر خط سلامتی اضافه و ... برای ریو و دیگر شخصیت‌ها قابل انتخواب می‌شود که ارزش بازی کردن در این بخش را چندین و چند برابر می‌کند. خوشبختانه مد Co Op بازی تنها محدود به Mission های بازیست و این قابلیت در مد داستانی قابل انتخواب نیست. تجربه Co Op در بازی‌هایی چون RE5 نشان دهنده درستی این تصمیم سازندگان است، چرا که در این سبک از بازی‌ها مبارزه کردن به همراه یاری دیگر عملا به لذت اصلی بازی صدمه جبران ناپذیری وارد خواهد آورد.
گرافیک NGSII هر چند کماکان دارای مشکلات فنی ریز و درشت است اما نسبت به NGII در بسیاری از مواقع بهبود یافته و برخلاف NGII که بر روی رزولوشن پایین تر از 720p اجرا می‌شد، همانند NGS در رزولوشون 720p و با فریم ریت ثابت 30 اجرا می‌شود. NGSII همانند بازی اصلی از لحاظ بصری یکی از بهترین‌های سبک خود است، مدل سازی شخصیت‌های اصلی و دشمنان هرچند در بعضی مواقع اندگی اقراق شده است اما بسیار پرجزییات و زیبا کار شده است. محیط های بازی نیزاز لحاظ ظاهری از تنوع خوبی برخوردار هستند و دیگر جایی برای شکایت آن دسته از افرادی که از محیط‌های بسته NG شکاست داشتند نمی‌گذارد.
متاسفانه این محیط‌های رنگارنگ همانند NGII از مشکل خالی و بی‌جزییات بودن رنج برده و برخلاف انتظار هیچ بهبودی نداشته‌اند. خوشبختانه کیفیت بافت‌های محیط که در NGII بسیار پایین و بیشتر شبیه به بازی‌های نسل قبل بود تا حد زیادی بهبود یافته و از فاصله دور نیز با کیفیت دیده می‌شوند. علاوه بر بافت‌ها جزییاتی چون انعکاس آب و مایعات و افکت‌های آتش و انفجار که در بازی اصلی کم جزییات و مصنوعی طراحی شده بودند، بسیار با کیفیت تر کار شده‌اند و استیل هنری بازی را از فرم پلاستیکی قبل خارج کرده‌اند.
انیمیشن شخصیت‌ها، مخصوصا گارد‌های ریو پس از اجرای هرکدام از ضرباتش، اگرچه کاملا از روی NGII کپی پیست شده‌اند اما هنوز هم در بهترین حالت ممکن قرار دارند و سنگینی ضربات و حس لذت تکه تکه کردن بدن دشمنان را به خوبی به گیمرها منتقل می‌کنند.
موسیقی، صداگذاری و دوبله شخصیت‌ها در هر دو زبان انگلیسی و ژاپنی بسیار حرفه‌ای و زیبا کار شده است و لذت مبارزات را دو چندان خواهند کرد. متاسفانه تنها مشکل این بخش کم نقش بودن موسیقی متن بازیست که آن طور که انتظار می رود در میان مبارزات شنیده نمی‌شوند.
در آخر باید گفت که NGSII اثری است که اگرچه ضعف‌های بازی اصلی را به طور کامل برطرف نمی‌کند اما بسیار فراتر از آن عمل کرده و می‌تواند طرفداران حرفه‌ای بازی‌های نینجایی و HnS و حتی کسانی که NGII را بارها و بارها بازی کرده‌اند را ساعت ها به خود مشغول کند.
در ابتدای نقد NGSII باید به این موضوع دقت کرد که آیا NGSII را باید یک پورت ساده از روی بازی اصلی به حساب آورده و تنها به مقایسه آن با بازی اصلی پرداخت و یا اینکه به دید یک عنوان مستقل به آن نگاه کرده و به نقد آن پرداخت؟ NGSII نیز همانند شماره نخست خود که در ابتدای عرضه کنسول PS3 منتشر شد تفاوت‌های ریز و درشت بسیاری با بازی اصلی داشته و حاوی مظامین جدید و اختصاصی فراوانی است. Team Ninja اینبار نیز در نبود خالق اصلی بازی پا را فراتر از بازی اصلی و حتی NGS گذاشته و با طراحی رییس و دشمنان جدید و مد Co Op در کنار سه شخصیت زن قابل بازی دست به خلق عنوانی زده است که نه تنها از بازی اصلی بسیار ارزشمندتر است بلکه پتانسیل دیده شدن به عنوان یک بازی مستقل را نیز داراست.
NGSII علارغم همه تفاوت‌هایش با بازی اصلی کماکان از لحاظ داستان با آن مشترک بوده و داستان ضعیف و ناقص آن اثر را به طور کامل به ارث برده است!، تا جایی که کماکان نبود یک خط داستانی جذاب و پرتنش به خوبی در بازی حس می‌شود و متاسفانه اضافه شدن شخصیت های جدید نیز کمکی به بهبود آن نمی‌کند. این ضعف داستانی باعث شده تا این عنوان بیشتر از قبل به یک اکشن محض تبدیل شده و گیمرها را تنها در چالش با دشمنان سرسخت بازی رها کند.
علارغم اینکه NGSII از نبود داستانی محکم، شخصیت‌های کم عمق و اتفاق‌های کاملا کلیشه‌ای و قابل پیش بینی رنج می‌برد اما تشابهاتش با داستان اولین قسمت از سری کلاسیک NG و استفاده از المان‌های داستانی مشترک نظیر آزاد سازی یک شیطان باستانی، حضور پدر ریو و از همه مهم تر یک مامور ویژه زن CIA به یاد شخصیت محبوب Irene Lew باعث شده است تا داستان بازی اینبار حداقل قویتر از شماره نخست خود ظاهر شده و جذابیت نوستالاژیکی خاصی برای طرفداران قدیمی مجموعه داشته باشد.
اما پس از گذشتن از داستان سطحی NGSII به اصلی‌ترین قسمت و هسته اصلی بازی یعنی گیم پلی آن خواهیم رسید. NGSII همانطور که شایسته نام آن است اکشن سریع و نفسگیر بازی اصلی را تمام و کمال به ارث برده و ریو با تمام ضربات و چند ضرب‌های مخصوص خود در آن حضور دارد. کنترل و روند مبارزات در NGSII نسبت به NGII تغییر خواصی نکرده است و کاملا مشابه NGS به نظر می‌رسد. در NGSII کنترل سریع، حرفه‌ای و دقیق حرف اول و آخر را ضده و اگر می‌خواهید شانسی برای زنده ماندن در مقابل دشمنان بی‌رحم بازی داشته باشید باید روش صحیح و اصولی مبارزه را یادگرفته و سرعت عملتان را در دفاع و جاخالی دادن ضربات دشمنان دو چندان کنید.
بدون شک یکی از جذاب ترین قسمت‌های NGII که بدون تغییر در NGSII نیز حظور دارد تکه تکه شدن اعضای بدن دشمنان در برابر ضربات بی‌رحمانه ریو است. تا پیش از NGII این ویژگی در بازی‌ها بیشتر جنبه تزینی و نمایشی داشت اما در NGSII، یا به عبارت صحیح‌تر NGII، این تکه تکه شدن دشمنان تاثیر مستقیمی بر روی گیم پلی بازی دارد، به این صورت که بسته به نوع قطع شدن اعضای بدن دشمنان آن‌ها با انیمشن‌های مختلف و جذاب دست به عملیات انتحاری زده و با منفجر کردن خود در کنار ریو آسیب زیادی به شما خواهند رساند. وجود این قابلیت باعث شده است تا با اینکه عملا دشمن قطع عضو شده توانایی مبارزه کردن سریع را از دست می‌دهد اما خطرناک تر از دیگر دشمنان به حساب آمده و همواره نیمی از حواس شما در مبارزات معطوف به آن‌ها شود.
این ویژگی مرگبار دشمنان باعث خلق ویژگی جدیدی در بازی به نام Finisher شده است، به این ترتیب که شما می‌توانید پس از قطع عضو کردن دشمنان با فشرن دکمه مثلث بسته به نوع عضو قطع شده با یک انیمیشن زیبا و بی‌نهایت جذاب دشمنان نگون بخت را تکه تکه کرده و از سر راه خود بر دارید. این فینیشرها برای هر کدام از سلاح‌های ریو متفاوت بوده و تا مدت‌ها جذابیت خود را حفظ خواهند کرد. متاسفانه وجود این حرکات انتحاری دشمنان باعث به هم خوردن تعادل اکشن بازی شده است، چرا که سازندگان به جای تمرکز بر روی سخت تر کردن بازی با استفاده از تاکتیک‌های تهاجمی پیشرفته‌تر دشمنان به عملیات انتحاری و کم شدن ناگهانی جان ریو روی آورده‌اند که قدرت ریسک و علاقه برای شرکت در میدان‌های مبارزه شلوغ و مرگبار را از گیمرها می‌گیرد.
اما چیزی که در NGII لذت اجرای این فینیشرها را چندین برابر می‌کرد وجود مایه قرمز رنگی به نام خون بود که با قطع شدن هر کدام از اعضای بدن دشمنان سطح زمین را رنگین می‌کرد!. متاسفانه با تصمیم سازندگان خشونت و خون از بازی به کلی حذف شده است و دیگر با اجرای فینیشرها فواره خون به راه نخواهد افتاد. متاسفانه حذف کامل خون و جایگزین کردن آن با مایعی سبز رنگ عملا نصف لذت اجرای فینیشرها از بین رفته است که کنار آمدن با آن برای افرادی که قبلا NGII را تجربه کرده‌اند بسیار سخت و دشوار است.
خوشبختانه NGSII هنوز هم اسالت خود را حفظ کرده و عنوانی سخت و مرگبار است که گیمرهای تازه کار را به سرعت فراری خواهد داد! البته با اینکه عملا با اضافه شدن بسته‌های سلامتی متعدد در جای جای بازی اندکی بازی به سمت آسانی و متعادل شدن پیش رفته است اما در مجموع NGSII کماکان سخت ترین بازی در سبک HnS است که به پایان بردن آن در درجه سختی آخر احتیاج به مدت‌ها تمرین و سعی و تلاش دارد. یکی دیگر از تلاش‌های بازی در این زمینه افزایش تعداد نقاط ذخیره و پر شدن جان ریو پس از هر بار ذخیره کردن بازیست. خوشبختانه این مورد علاوه بر اینکه به درجه سختی بازی آسیبی وارد نکرده است بلکه به روان‌تر شدن بازی و فرار از ریلود کردن‌های پی در پی آن کمک شایانی کرده است که مخصوصا تازه وارد‌های مجموعه آن را ویژگی بسیار ارزشمندی خواهند یافت.
همانطور که اشاره شد NGSII بازی بسیار سخت و دشواری است، اما این درجه از سختی نیاز به هوش مصنوعی بسیار قدرتمندی دارد که انصافا Team Ninja در این مورد کم نگذاشته و کاری درخور ستایش تحویل داده است. به شما قول می‌دهم، در NGSII با دشمنان پخمه و کم هوشی که به سبک عنوانی چون Force Unleashed تنها با مقاوم شدن در برابر همه ضربات شما قدرتمندتر می‌شوند خبری نیست! دشمنان شما نینجا‌های سیاه بسیار فرض و ماهری هستند که کار خود را بخوبی بلد هستند و می‌توانند از یک لحظه قفلت شما استفاده کرده و مرگ را برای شما به ارمغان آورند!
یکی از مشکلات اساسی NGII که به نظر می‌رسید در NGSII برطرف خواهد شد مشکلات متعدد دوربین بازی بود که متاسفانه کماکان با قدرت در بازی حظور فعالی دارد!، به طوری که شما در طول بازی متوجه نخواهید شد مشغول جنگ با دوربین بازی هستید یا دشمنان! البته به نظر هم نخواهد رسید مشکلات دوربین بازی در سری NG حل شود! چرا که جا ماندن دوربین غالبا به دلیل سرعت بی‌نهایت بالای ریو در مبارزات است و اگر طرفداران مجموعه خواهان سرعت بالای بازی هستند باید با این ضعف بازی کنار بیایند. متاسفانه مشکلات دوربین بازی علاوه بر زجر آور کردن قسمت‌های پلتفرم بازی، مخصوصا قسمت‌هایی که احتیاج به پرش‌های پشت سر هم پیچیده‌ای دارد، در میادین مبارزه شلوغ کار را بیشتر خراب کرده و علاوه بر گیج کردن گیمرها باعث برهم زدن تعادل بین سختی بازی و میزان مهارت گیمرها می‌شود. به عنوان مثال در حالی که شما با مهارت و تسلط فراوان در حال مبارزه با حریفان هستید ناگهان یکی از دشمنان قطع عضو شده که از دید شما پنهان بوده است خود را به شما رسانده و باعث مرگ و یا کم شدن قسمت اعظم خون شما خواهد شد! این ایراد بزرگ باعث می‌شود تا بازی فرقی میان گیمرهای حرفه‌ای و تازه‌کار قایل نشده و عنصر دیگری به نام شانس را وارد مکانیزم مبارزات کند.
NGSII نیز همانند NGS میزبان شخصیت‌های قابل بازی دیگری به غیر از ریو است. راشل (Rachol)، مومیجی (Momiji) و آیانه (Ayane) سه شخصیت زن قابل بازی NGSII هستند که هر کدام از آن‌ها در بعضی از مراحل بازی قابل انتخواب خواهند بود. خوشبختانه هر کدام از این شخصیت‌ها علاوه بر اینکه همانند ریو مبارزین فرز و ماهری هستند، شیوه مبارزه مخصوص به خود را دارا هستند و تنوع بسیار خوبی در گیم پلی بازی ایجاد کرده و ارزش بازی را برای کسانی که قبلا NGII را بازی کرده‌اند بیشتر می‌کنند.
در NGSII تمامی سلاح‌هایی که ریو در NGII به همراه داشت قابل انتخواب بوده و شما می‌توانید همه آن‌ها را در فروشگاه Muramasa معروف ارتقا دهید. علاوه بر سلاح‌های عجیب نظیر داس مرگ!، جادو و شوریکن معروف سری در احتیار ریو قرار دارند که به نوبه خود کمک خوبی برای مبارزات سهمگین بازی هستند. آیتم‌های بازی نیز همانند همه عنوان‌های قبلی مجموعه درون جعبه‌های مخصوص خود قرار دارند که به خوبی در جای جای بازی نهفته شده‌اند که یافتن همه آن‌ها هم به قدرتمندتر شدن ریو کمک می‌کند و هم به طولانی تر شدن زمان اتمام بازی که بسته به میزان مهارت شما از 13 تا ؟ متغییر است!! (من کسانی را می‌شناسم که هنوز موفق به شکست دادن رییس اول NGS نشده‌اند!)
نبرد با رییس‌های درنده‌خو بازی که تعدادشان نسبت به بازی اصلی افزایش یافته است کماکان یکی از بهترین و البته سخت‌ترین قسمت‌های بازیست که در بعضی از مواقع واقعا نفس شما را بند خواهد آورد! شکست دادن رییس‌ها مخصوصا در درجات سختی بالا واقعا سخت و جان کاه است که تنها با تمرین بسیار زیاد میسر خواهد شد. نکته مثبت در طراحی رییس‌های بازی این است که اکثر حرکات آن‌ها همانند بازی‌های هم سبک اسکریپت نویسی شده نیست که به سخت تر شدن آن‌ها کمک فراوانی می‌کند. (البته میزان لذت بخشی مبارزات به طور مستقیم وابسته به مهارت شما در بازیست چون اگر از تازه‌واردان این سبک هستید پس از ریلود‌های پیدر پی به زودی از همه آن‌ها متنفر خواهید شد!)
اما یکی از سورپرایز‌های NGSII مد Co Op آن است که به شما اجازه می‌دهد در Mission های بازی به همراه دوستانتان به مبارزه بپردازید. در این حالت شما می‌توانید به همراه یارتان جادو‌های ترکیبی بسیار جالبی به اجرا درآورید که قدرت آن‌ها از اجرای منفردشان بسیار بیشتر و دارای قدرت تخریبی بیشتری است. با اتمام هر کدام از این Mission ها جوایزی متعددی نظیر خط سلامتی اضافه و ... برای ریو و دیگر شخصیت‌ها قابل انتخواب می‌شود که ارزش بازی کردن در این بخش را چندین و چند برابر می‌کند. خوشبختانه مد Co Op بازی تنها محدود به Mission های بازیست و این قابلیت در مد داستانی قابل انتخواب نیست. تجربه Co Op در بازی‌هایی چون RE5 نشان دهنده درستی این تصمیم سازندگان است، چرا که در این سبک از بازی‌ها مبارزه کردن به همراه یاری دیگر عملا به لذت اصلی بازی صدمه جبران ناپذیری وارد خواهد آورد.
گرافیک NGSII هر چند کماکان دارای مشکلات فنی ریز و درشت است اما نسبت به NGII در بسیاری از مواقع بهبود یافته و برخلاف NGII که بر روی رزولوشن پایین تر از 720p اجرا می‌شد، همانند NGS در رزولوشون 720p و با فریم ریت ثابت 30 اجرا می‌شود. NGSII همانند بازی اصلی از لحاظ بصری یکی از بهترین‌های سبک خود است، مدل سازی شخصیت‌های اصلی و دشمنان هرچند در بعضی مواقع اندگی اقراق شده است اما بسیار پرجزییات و زیبا کار شده است. محیط های بازی نیزاز لحاظ ظاهری از تنوع خوبی برخوردار هستند و دیگر جایی برای شکایت آن دسته از افرادی که از محیط‌های بسته NG شکاست داشتند نمی‌گذارد.
متاسفانه این محیط‌های رنگارنگ همانند NGII از مشکل خالی و بی‌جزییات بودن رنج برده و برخلاف انتظار هیچ بهبودی نداشته‌اند. خوشبختانه کیفیت بافت‌های محیط که در NGII بسیار پایین و بیشتر شبیه به بازی‌های نسل قبل بود تا حد زیادی بهبود یافته و از فاصله دور نیز با کیفیت دیده می‌شوند. علاوه بر بافت‌ها جزییاتی چون انعکاس آب و مایعات و افکت‌های آتش و انفجار که در بازی اصلی کم جزییات و مصنوعی طراحی شده بودند، بسیار با کیفیت تر کار شده‌اند و استیل هنری بازی را از فرم پلاستیکی قبل خارج کرده‌اند.
انیمیشن شخصیت‌ها، مخصوصا گارد‌های ریو پس از اجرای هرکدام از ضرباتش، اگرچه کاملا از روی NGII کپی پیست شده‌اند اما هنوز هم در بهترین حالت ممکن قرار دارند و سنگینی ضربات و حس لذت تکه تکه کردن بدن دشمنان را به خوبی به گیمرها منتقل می‌کنند.
موسیقی، صداگذاری و دوبله شخصیت‌ها در هر دو زبان انگلیسی و ژاپنی بسیار حرفه‌ای و زیبا کار شده است و لذت مبارزات را دو چندان خواهند کرد. متاسفانه تنها مشکل این بخش کم نقش بودن موسیقی متن بازیست که آن طور که انتظار می رود در میان مبارزات شنیده نمی‌شوند.
در آخر باید گفت که NGSII اثری است که اگرچه ضعف‌های بازی اصلی را به طور کامل برطرف نمی‌کند اما بسیار فراتر از آن عمل کرده و می‌تواند طرفداران حرفه‌ای بازی‌های نینجایی و HnS و حتی کسانی که NGII را بارها و بارها بازی کرده‌اند را ساعت ها به خود مشغول کند.
Google