ورود
ثبت نام
صفحه اصلی
اخبار بازی
بررسی بازی
حقایق بازیها
داستان بازی
بررسی سخت افزار
برنامههای ویدیویی
انجمنها
نوشتههای جدید
پرمخاطبها
جستجوی انجمنها
جدیدترینها
ارسالهای جدید
آخرین فعالیتها
کاربران
کاربران آنلاین
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
ورود
ثبت نام
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
Menu
Install the app
Install
فراخوان عضویت در تحریریه بازیسنتر | برای ثبت درخواست کلیک کنید
صفحه اصلی
انجمنها
گفتگو درباره بازیها و صنعت بازیهای ویدیویی
بازیهای کنسول و کامپیوتر
God of War Ragnarok
ارسال پاسخ
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
متن گفتگو
<blockquote data-quote="SiminSecret" data-source="post: 5208580" data-attributes="member: 51359"><p>وقتشه بعد از 42 ساعت تجربه، نظرمو راجع به بازی بدم:</p><p></p><p>[SPOILER]GOW Ragnarok به نظر من به شدت الهام گرفته از The Last Of Us هست و المان های مشترک زیادی مثل خشونت بیشتر از قسمت دوم TLOU رو در خودش جا داده اما تصمیمات متفاوتی گرفته و در اون بازی آخر و عاقبت نفرت اندوزی و انتقام جویی رو به تصویر کشیدن اعضای ناتی داگ و اینجا خانواده و دوستی ارجحیت داره نسبت به همه حس ها برای سانتامونیکا. چیزی که من خیلی روش حساسم و سازنده ها به بهترین نحو ممکن انجامش دادن، انتخاب صدا پیشه ها و صدا گذاری صحیح بازی هست که احساس خوبی رو منتقل می کنن به گیمر. از اولین دیدار با ثور گرفته تا اودین و انگربودا و ترود، صدا پیشه های خیلی خوبی رو انتخاب کردن که توی کارشون سنگ تموم گذاشتن. اما به شخصه وسط همه این شخصیت ها، هیچکس به اندازه سیندری برای من عزیز و محترم و جذاب نیست که چقدر این بشر خوبه، چقدر آدم لذت میبره از شخصیت فان و نحوه راه رفتن و اون کلاه بابانوئلی که گذاشته سرش تا خشم و نفرتش و احساسش به بردار مرده ش. من واقعا بعد از کریتوس و مکس پین و آرتور و الی، سیندری برام جزو 5 شخصیت تاثیر گذار زندگیم هست که از وجودش توی یک بازی ویدیویی لذت می برم. با حرفای دوستان موافقم که این نسخه از رگناروک انتظار حماسه میرفت اما اینجوری نبود و به نظرم حماسه رو ما بیشتر توی نسخه دوم و سوم GOW تجربه کرده بودیم و اینجا داستان و شرایط پیش اومده حول مرکز خانواده و باقی مونده چیزی هست که برامون به جای گذاشتن پس ناراحت نیستم که چیزی در حد مرگ زئوس و سلاخی کردن بقیه خداها ندیدم. الحق که اریک ویلیامز توی به تصویر کشیدن خشونت بیشتر مثل قطع کردن اعضای بدن دشمن های بازی شاهکار کرده و تجربه گیم پلی به لطف قابلیت های جدید خیلی خوب شده. اینکه سه سلاح داشته باشیم و هر کدوم به جز دو اسلات Runic، یک دکمه L1 + مثلث هم داشته باشن و باز خود مثلث رو به تنهایی نگه داشتن یک قابلیت دیگه ای به سلاح اضافه کنه جالب بود اما اسکیل ها زیاد تغییر خاصی نسبت به نسخه قبلی نداشتن و Runic Attack ها هم کمتر شده بودن یا کمتر پیدا میشدن. یکی از اسکیل هایی که حذف شده بود اون ساطوری کردن دشمن ها بود که جای خودش رو به چنگکی کردن تبر داده بود که دوس نداشتم. اما وجود ابزار های مختلف وسط بتل فیلد برای نابود کردن دشمن ها خیلی خوب بود مثل تخته چوب ها و سنگ ها و درخت های یخی. یعنی واقعا گستردگی روش های کشتن رو به وضوح شاهد بودیم و بعد از اون گستردگی و تنوع زیاد دشمن ها و باس ها که مشکلات نسخه قبلی رو به کل مرتفع کرده بود و تجربه بازی رو چند برابر لذت بخش کرده بود. حقیقتا بازی اینقدر بزرگه و گسترده س که هیچوقت ازش خسته نمی شید و تیم سازنده توی 4 سال واقعا گل گاشته، مخصوصا زمانی که محیط های جدید ونهایم براتون باز میشه بازی به شدت گسترده تر میشه و به قول دوستمون انگار DLC آنچارتد 4 رو داخل همین بخش جا دادن! گشت و گذار توی محیط بازی خیلی لذت بخشه و پر از لوت های مهم و کاربردیه و پازل ها هم گسترده تر شدن. تجربه اینکه قلمرو ها قبلی که رفته بودیم کاملا تغییر کرده بودن جالب بود برام! اینکه همه جا جدید بود و تازه من رو شگفت زده کرد. موسیقی به خوبی نسخه قبل بود و حماسی بودن خودش رو حفظ کرده بود و ریمتش رو دوست داشتم. گرافیک توی نسخه PS4 واقعا عالی بود و افت فریم ها هم در نبرد های خیلی شلوغ حس می شد که طبیعی بود اما غیر از اون هیچ مشکلی نداشت. تنها مورد منفی به نظرم تغییر رابط کاربری منوی بازی بود که من مدل نسخه قبلی رو می پسندیدم و نمیدونم اون نسخه کجاش پیچیده بود که تصمیم به ساده سازیش گرفته بودن! اما سیاه و سفید بودن المان ها چدان جذاب نبود برام و ترجیح میدادم دست نزنن بهش. اینکه اسپارتان ریج رو میشد به جای مشت و لگد ازش برای پر کردن جونت استفاده کنی واقعا به تجربه بازی کمک زیادی کرده بود و آمولت ها به جای سوکت های روی هر آرمور هم تصمیم بدی نبود به نظرم. تجربه ای بود که واقعا انتظارش رو می کشیدم و شگفت زده م کرد و از این بابت خوشحالم که سونی خاص ترین استودیو های صنعت گیم رو در اختیار داره. هر چند تو شرایط بدی بازی رو انجام دادم و حال من و هیچکدوممون خوب نیست و شاید اون لذت بعد از انتظار چهار سال رو به اون شکل که می خواستم و آدمی که چهار سال قبل بودم نشد تجربه کنم، اما اشک ها ریختم با مرگ براک و واکنش های سیندری و اینکه دیگه توی شاپ ها خبری از این دو برادر نیست واقعا ناراحتم کرد. توییست داستانی واقعا متعجبم کرد و آهنگ Blood Upon The Snow هم بی نظیر بود... بی نظیر. نمیدونم باید منتظر نسخه بعدی باشم یا نه، اما من کریتوس رو با هیچ چیز عوض نمی کنم...[/SPOILER]</p><p></p><p>10/10</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="SiminSecret, post: 5208580, member: 51359"] وقتشه بعد از 42 ساعت تجربه، نظرمو راجع به بازی بدم: [SPOILER]GOW Ragnarok به نظر من به شدت الهام گرفته از The Last Of Us هست و المان های مشترک زیادی مثل خشونت بیشتر از قسمت دوم TLOU رو در خودش جا داده اما تصمیمات متفاوتی گرفته و در اون بازی آخر و عاقبت نفرت اندوزی و انتقام جویی رو به تصویر کشیدن اعضای ناتی داگ و اینجا خانواده و دوستی ارجحیت داره نسبت به همه حس ها برای سانتامونیکا. چیزی که من خیلی روش حساسم و سازنده ها به بهترین نحو ممکن انجامش دادن، انتخاب صدا پیشه ها و صدا گذاری صحیح بازی هست که احساس خوبی رو منتقل می کنن به گیمر. از اولین دیدار با ثور گرفته تا اودین و انگربودا و ترود، صدا پیشه های خیلی خوبی رو انتخاب کردن که توی کارشون سنگ تموم گذاشتن. اما به شخصه وسط همه این شخصیت ها، هیچکس به اندازه سیندری برای من عزیز و محترم و جذاب نیست که چقدر این بشر خوبه، چقدر آدم لذت میبره از شخصیت فان و نحوه راه رفتن و اون کلاه بابانوئلی که گذاشته سرش تا خشم و نفرتش و احساسش به بردار مرده ش. من واقعا بعد از کریتوس و مکس پین و آرتور و الی، سیندری برام جزو 5 شخصیت تاثیر گذار زندگیم هست که از وجودش توی یک بازی ویدیویی لذت می برم. با حرفای دوستان موافقم که این نسخه از رگناروک انتظار حماسه میرفت اما اینجوری نبود و به نظرم حماسه رو ما بیشتر توی نسخه دوم و سوم GOW تجربه کرده بودیم و اینجا داستان و شرایط پیش اومده حول مرکز خانواده و باقی مونده چیزی هست که برامون به جای گذاشتن پس ناراحت نیستم که چیزی در حد مرگ زئوس و سلاخی کردن بقیه خداها ندیدم. الحق که اریک ویلیامز توی به تصویر کشیدن خشونت بیشتر مثل قطع کردن اعضای بدن دشمن های بازی شاهکار کرده و تجربه گیم پلی به لطف قابلیت های جدید خیلی خوب شده. اینکه سه سلاح داشته باشیم و هر کدوم به جز دو اسلات Runic، یک دکمه L1 + مثلث هم داشته باشن و باز خود مثلث رو به تنهایی نگه داشتن یک قابلیت دیگه ای به سلاح اضافه کنه جالب بود اما اسکیل ها زیاد تغییر خاصی نسبت به نسخه قبلی نداشتن و Runic Attack ها هم کمتر شده بودن یا کمتر پیدا میشدن. یکی از اسکیل هایی که حذف شده بود اون ساطوری کردن دشمن ها بود که جای خودش رو به چنگکی کردن تبر داده بود که دوس نداشتم. اما وجود ابزار های مختلف وسط بتل فیلد برای نابود کردن دشمن ها خیلی خوب بود مثل تخته چوب ها و سنگ ها و درخت های یخی. یعنی واقعا گستردگی روش های کشتن رو به وضوح شاهد بودیم و بعد از اون گستردگی و تنوع زیاد دشمن ها و باس ها که مشکلات نسخه قبلی رو به کل مرتفع کرده بود و تجربه بازی رو چند برابر لذت بخش کرده بود. حقیقتا بازی اینقدر بزرگه و گسترده س که هیچوقت ازش خسته نمی شید و تیم سازنده توی 4 سال واقعا گل گاشته، مخصوصا زمانی که محیط های جدید ونهایم براتون باز میشه بازی به شدت گسترده تر میشه و به قول دوستمون انگار DLC آنچارتد 4 رو داخل همین بخش جا دادن! گشت و گذار توی محیط بازی خیلی لذت بخشه و پر از لوت های مهم و کاربردیه و پازل ها هم گسترده تر شدن. تجربه اینکه قلمرو ها قبلی که رفته بودیم کاملا تغییر کرده بودن جالب بود برام! اینکه همه جا جدید بود و تازه من رو شگفت زده کرد. موسیقی به خوبی نسخه قبل بود و حماسی بودن خودش رو حفظ کرده بود و ریمتش رو دوست داشتم. گرافیک توی نسخه PS4 واقعا عالی بود و افت فریم ها هم در نبرد های خیلی شلوغ حس می شد که طبیعی بود اما غیر از اون هیچ مشکلی نداشت. تنها مورد منفی به نظرم تغییر رابط کاربری منوی بازی بود که من مدل نسخه قبلی رو می پسندیدم و نمیدونم اون نسخه کجاش پیچیده بود که تصمیم به ساده سازیش گرفته بودن! اما سیاه و سفید بودن المان ها چدان جذاب نبود برام و ترجیح میدادم دست نزنن بهش. اینکه اسپارتان ریج رو میشد به جای مشت و لگد ازش برای پر کردن جونت استفاده کنی واقعا به تجربه بازی کمک زیادی کرده بود و آمولت ها به جای سوکت های روی هر آرمور هم تصمیم بدی نبود به نظرم. تجربه ای بود که واقعا انتظارش رو می کشیدم و شگفت زده م کرد و از این بابت خوشحالم که سونی خاص ترین استودیو های صنعت گیم رو در اختیار داره. هر چند تو شرایط بدی بازی رو انجام دادم و حال من و هیچکدوممون خوب نیست و شاید اون لذت بعد از انتظار چهار سال رو به اون شکل که می خواستم و آدمی که چهار سال قبل بودم نشد تجربه کنم، اما اشک ها ریختم با مرگ براک و واکنش های سیندری و اینکه دیگه توی شاپ ها خبری از این دو برادر نیست واقعا ناراحتم کرد. توییست داستانی واقعا متعجبم کرد و آهنگ Blood Upon The Snow هم بی نظیر بود... بی نظیر. نمیدونم باید منتظر نسخه بعدی باشم یا نه، اما من کریتوس رو با هیچ چیز عوض نمی کنم...[/SPOILER] 10/10 [/QUOTE]
Insert quotes…
Verification
پایتخت ایران
ارسال نوشته
صفحه اصلی
انجمنها
گفتگو درباره بازیها و صنعت بازیهای ویدیویی
بازیهای کنسول و کامپیوتر
God of War Ragnarok
Top
نام کاربری یا ایمیل
رمز عبور
نمایش
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
مرا به خاطر بسپار
ورود
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی
همین حالا ثبت نام کن
or ثبتنام سریع از طریق سرویسهای زیر
Twitter
Google
Microsoft