یکی از بارز ترین مشخصه های بازی های JRPG وجود جوی شاد، رنگارنگ و معصومیت کودکانه ای است که در سراسر بازی جریان دارد؛ حال اگر این عناصر جای خود را به محیط های شیطانی، خباثت و ... بدهند نتیجه کار چه می‌شود؟ خوب جواب این سوال بسیار واضح است!! می‌شود Disgaea!!!
سری Disgaea با ورود خود در سال 2003 توانست ژانر فراموش شده Tactical RPG را که بعد از Final Fantasy Tactics رو به فراموشی گذاشته بود، احیا کرده و جان دوباره ای به آن بخشد. ایده های به کار رفته در Disgaea به قدری نو و خلاقانه بود که باعث شد Disgaea به سرعت در نظر گیمر ها به یک بازی محبوب (Franchise) تبدیل شده و شرکت Nipon Ichi Soft، سازنده آن، به محبوبیت جهانی دست یابد. اگر شما جزو طرفداران RPG های ژاپنی باشید بدون شک با Disgaea آشنا هستید، در غیر این صورت باید بدانید که دنیای Disgaea جای قهرمان هایی که یک تنه دنیا را از خطر نابودی نجات می‌دهند، نیست، اصلا در این دنیا انسان های خوب جایی ندارند، زیرا دنیای Disgaea دنیای شیاطین است! ...صبر کنید! جای هیچ نگرانی نیست! چون شیاطین ما اینبار از نوع موجودات جهنمی و ترسناکی که در اکثر آثار علمی و تخیلی مشاهده کرده اید نیستند، شیاطینی که ما در Disgaea با آنها سر و کار داریم موجودات احمق و بی نهایت دوست داشتنی هستند که به غیر از خرابکاری و ایجاد دردسر کار دیگری بلد نیستند! حال این شیاطین بامزه به همراه سومین قسمت از مجموعه با نام Disgaea 3: Absence of Justic آمده اند تا بار دیگر ما را به دنیای شاد و البته شیطانی(!) خود ببرند.
مدتی است که جو مدارس سوژه داغ Anime (با تلفظ آنامی، سبک خاصی از طراحی که به کارتون های ژاپنی نیز گفته می شود) های ژاپنی شده و اتفاقا مردم ژاپن نیز استقبال بسیار خوبی از آن ها کرده اند، از این رو شرکت خوش ذوق NIS نیز تصمیم گرفته تا شیاطین ما را راهی مدرسه کند!! (چه اشکالی دارد؟ بد است شیاطین نیز پز مدرک خود را به یکدیگر بدهند؟) اگر با خواندن این قسمت فکر کرده اید که شیاطین Disgaea نیز بلاخره تحصیل کرده و سر به راه می‌شوند در کمال تاسف و تاثر باید به شما بگویم که اگر این پرتغالی که من در دست دارم یک مرگ خوار باشد، شما نیز درست فکر کرده اید! زیرا شیاطین ما با رفتن به مدرسه سربه راه که نشده اند هیچ، بسیار شرور تر نیز شده اند؛ چون اساسا کسی با درس خواندن در مدرسه شیاطین، Maritsu Evil، سر به راه نمی‌شود؛ زیرا این مدرسه، مدرسه شرارت است!! در این مدرسه دانش آموز نمونه و ممتاز کسی است که نمره هایش صفر باشد، تکالیفش را انجام نمی دهد، سر کلاس ها شرکت نمی کند و کلا قوانین را زیر پا میگزارد؛ به این گونه دانش آموزان، دانش آموزان نمونه (Student Honor) گفته می شود! اما دانش آموز بد کسی است که سر وقت در کلاس هایش حاظر شود، نمره هایش خوب باشد و ... . Mao، شخصیت اصلی بازی، شاگرد اول و پسر رییس مدرسه کسی است که تا کنون اصلا محیط دانشگاه را ندیده است! Mao یکی از طرفداران سرسخت کنسول های شرکت Sony و کمیک بوک هاست که آرزو دارد روزی به یک قهرمان افسانه ای تبدیل شود. روزی پدر Mao که از فرط بی‌کاری اعصابش بهم ریخته بود، تصمیم میگیرد برای پر کردن اوقات فراغت خود بازی های PSP پسرش Mao را که بالغ بر چند ملیون گیگ بود! (تمام بازی های Mao غیر قانونی و کپی هستند!!) دور بریزد؛ Mao که قبلا در کتاب هایش خوانده بود "برای تبدیل شدن به یک قهرمان افسانه ای، باید انسان های خبیث را نابود کرد" با تحریک مستخدم خود Geoffrey تصمیم میگیرد برای تبدیل شدن به یک قهرمان افسانه ای و نیز گرفتن انتقام بازی هایش، پدرش را بکشد! حال پی بردن به اینکه Geoffrey واقعا کیست و چه هدف شومی را دنبال می‌کند ؟ آیا Mao پدرش را کشته و تبدیل به یک قهرمان افسانه ای می‌شود؟ به عهده شماست. البته Mao در این راه تنها نیست و شخصیت های دیگری نیز او را در راه رسیدن به این هدف شریف! یاری می‌کنند، شخصیت هایی نظیر:
Raspberyl دختر خوش قلب و مهربانی که از دوران کودکی با Mao دوست است. Raspberyl که دوستانش او را Beryl صدا می کنند، تنبل ترین شاگرد مدرسه است و دوست دارد روزی به تنبل ترین دانش آموز کل دنیای شیاطین تبدیل شود. Beryl که به کتاب خواندن بسیار علاقه دارد، وقتی متوجه می‌شود Mao قصد کشتن پدرش را دارد، تصمیم میگیرد با او همراه شده تا علاوه بر اینکه او را از این کار منصرف کند، معلوماتش را به رخ او بکشد!
Almaz نام یک پسر انسان که علاقه بسیار شدیدی به کتاب های کمیک دارد و از بس از این کتاب ها خوانده، قد و وزن و سن و ... قهرمان ها را نیز از حفظ شده است!! بعد از کتاب های کمیک، علاقه اصلی Almaz قهرمان بازی و نجات شاهزاده هاست. Almaz از شیاطین متنفر است، زیرا عقیده دارد شیاطین با دزدیدن شاهزاده ها برای قهرمان ها ایجاد دردسر می‌کنند. Almaz پسری خجالتی است، از این رو همه اطرافیانش مطالب را به او دوبار یادآوری می‌کنند، انگار که همه کسانی که خجالتی هستند احمق نیز هستند!!
Sapphire دختر جوان و فوق العاده بی رحمی که شاهزاده سرزمین انسان هاست. بر طبق شایعات شاهزاده Sapphire مدت هاست که گریه کردن را فراموش کرده است!
Gaoffry خدمتکار پیر Mao! مردی با ریش نوک تیز بلند و کت فراک کهنه که کاملا از وجناتش معلوم است قصد خوبی در بازی ندارد!
Super Hero Auram یکی دیگر از قهرمانان افسانه دنیای شیاطین! Auram از 200 سال قبل شروع به کشتن اربابان شیطانی می‌کند تا اینکه دیگر هیچ ارباب شیطانی بر روی زمین باقی نمی‌ماند. Auram وقتی Mao را می‌بیند تصمیم میگیرد تا به همراه او رفته تا در کشتن پدر او شریک شود.
Mr. Champloo استاد سبک "هشت استیل چاقوی آشپزخانه" که علاقه شدیدی به آشپزی دارد. Mr.Champloo دوست دارد تا توصیه های ارزشمندش را در اختیار دیگران قرار دهد، اما از آنجایی که اکثر نصیحت های او با مثال های آشپزی درست شده کسی حرف او را گوش نمی‌دهد.
Salvator The Graet یک دختر نظامی خشک که خود را رییس تمام جنتلمن های دنیا معرفی کرده است!
البته شما در طول بازی با شخصیت های قدیمی سری نظیر Laharl و Etna و Flonne و ... نیز روبرو می‌شود که بدون شک برای گیمرهای قدیمی مجموعه بسیار جذاب می‌باشد.
اولین موردی که اصولا درباری Disgaea مورد بحث قرار میگیرد، داستان طنز آمیز و حشو آلود آن است که Disgaea را از دیگر عناوین هم سبک متمایز کرده است. داستان D3 نیز کاملا روند شماره های قبلی را طی کرده و حتی طنز آمیز تر از آثار قبلی نیز از کار در آمده است. ایده اصلی بازی بسیار جذاب بوده و کاملا متناسب با تم اصلی بازیست. (البته D3 اولین اثری نیست که جو مدارس را به صورت معکوس نمایش می‌دهد)
هسته اصلی گیم پلی D3 کاملا مشابه عنوان های قبلی‌ست. مبارزات کماکان به صورت نوبتی بوده و بر روی خانه های شطرنجی انجام می‌شود. شما می‌توانید در طول مبارزات تا سقف 10 نفر، شخصیت های خود را وارد صحنه نبرد کرده و با دشمنان مبارزه کنید. متاسفانه یکی از مشکلات بزرگی که D3 گریبانگیر آن است کمبود نوآوری و شباهت بسیار زیاد گیم پلی آن با شماره دوم بازیست. این شباهت ها باعث شده تا گیم پلی بازی برای گیمرهای قدیمی مجموعه، اندکی تکراری به نظر رسیده و آنها را کمی نا امید کند. البته این نکته چندان هم آزار دهنده نیست چون حداقل باعث شده است گیم پلی بازی برای طرفداران قدیمی مجموعه نا آشنا نباشد و بر خلاف عنوان مشابهی چون Spectral Soul 3 که تفاوت های بنیادی با عنوان های قبلیش داشت، وقت نسبتا زیادی برای یادگیری گیم پلی جدید بازی به هدر نرود.
در D3 شما می‌توانید همانند گذشته از فروشگاه های متعدد داخل بازی خرید کنید، شخصیت های خود را Level Up کرده و گروه خود را مدیریت کنید. با پیروزی در هر مبارزه و شکست دادن دشمنان به شخصیت های شما اندکی Mana تعلق میگیرد که می‌توانید از طریق Mana های بدست آمده شخصیت های خود و سلاح آنها را تا درجه 9.999 ارتقا دهید.
سیستم ارتقا قابلیت ها و خلق شخصیت های جدید همانند شماره دوم بازیست به این صورت که در مکان هایی به نام Dark Assembly این امکان به شما داده می‌شود که با استفاده از Mana بدست آمده در مبارزات، قابلیت های خود را ارتقا داده یا با توجه به سلیقه خود شخصیت های جدیدی خلق کنید. تفاوت DA در D3 با D2 این است که شورای دانش آموزان جایگزین مجلس سنا شده است. اساس کار این شورا به این صورت است که شما ابتدا باید درخواست ارتقا شخصیت ها و یا خلق شخصیت های جدید را به این شورا بدهید تا آنها در این مورد تصمیم گیری کنند. اگر درخواست شما مورد تایید شورا باشد درخواست شما در بازی اعمال می‌شود؛ در غیر این صورت به شما اجازه ارتقا یا استفاده از شخصیت های خلق شده داده نمی‌شود. البته جای هیچ نگرانی نیست چون اعضای این شورا نیز همانند اعضای مجلس سنا قبلی بسیار پولکی هستند و به راحتی می‌شود با پرداخت اندکی زیر میزی و رشوه نظر موافق آنها را جلب کرد!
در D3 تاکید فراوانی بر روی ضربات گروهی (Group Attack) شده است. شما می‌توانید در یک نوبت تمام شخصیت های تیم خود را با هم همراه کرده و ضربات جالب و غالبا مرگباری را به اجرا در آورید. البته موارد استفاده این تکنیک تنها شامل صحنه های نبرد نمی‌باشد و گاهی شما مجبور می‌شوید برای حل کردن معما های محیطی نیز از آن استفاده کنید. این معما های محیطی که برای اولین بار در این شماره معرفی شده اند بیشتر شامل تخریب محیط به سبک بازی فکری معروف "کیوبوشو" است.
اگر شما در این چند وقت اخیر عنوان فوق العاده Tales of Vesperia را بازی کرده باشید با دیدن D3 کاملا دل سرد خواهید شد. گرافیک D3 با اینکه از لحاظ هنری زیبا کار شده است اما از لحاظ فنی کاملا از رده خارج و در حد آثار متوسط نسل قبل است. البته بیان این جمله که سری Disgaea هیچ وقت به خاطر گرافیکش مشهور نشده است، به هیچ وجه قابل قبول نیست! زیرا آثاری چون ES و TOV به شدت توقعات گیمر ها را بالا برده است. همانطور که گفته شد گرافیک D3 در واقع همان گرافیک D2 با اسپرایت های HD است و با اینکه از لحاظ فنی از بازی های روز عقب تر است اما در مجموع زیبا و نسبتا قابل قبول است؛ اما نکته ای که غیر قابل بخشش است چرخش محدود دوربین است که در بعضی از مواقع به شدت بر روی اعصاب گیمر ها راه می‌رود. این ایراد بزرگ باعث می‌شود که در بعضی از صحنه های نبرد شخصیت های شما و دشمنان کاملا از صحنه و دید خارج شده و و شما تنها شاهد صحنه خالی نبرد باشید.
موسیقی بازی نیز با توجه به حظور Motoi Sakuraba در سمت آهنگ ساز کاملا تضمین شده است! قطعات ساخته شده برای D3 همانند گذشته واقعا روح نواز و لذت بخش هستند. همانند گذشته دوبله D3 مخصوصا در نسخه ژاپنی بازی، در بهترین حالت ممکن قرار داشته و حس طنز بازی را به خوبی به گیمرها القا می‌کند.
در مجموع D3 اثری کاملا شاد و رنگارنگ است که با اینکه از لحاظ فنی از بازی های روز بسیار عقب تر است و چیز جدیدی نسبت به شماره قبلی بازی ارایه نمی‌دهد، می‌تواند ساعت های شاد و مفرحی را برای شما به ارمغان آورد. D3 همانند شماره های قبلی نو و انقلابی نیست ولی با این وجود کماکان بهترین عنوان در ژانر TRPG است که به راحتی نظر مثبت علاقه مندان به این سبک را جلب خواهد کرد. اگر مدت هاست که از گرافیک میخ کوب کننده بازی های نسل جدید خسته شده اید و به دنبال کمی تنوع هستید، بهترین گزینه برای پر کردن وقت شما D3 است. پس وقت را تلف نکرده و شما نیز هر چه زودتر به دنیای شیاطین بی خطر پا بگذارید....
گرافیک (5)
کاملا قدیمی و از رده خارج، تنوع در طراحی مراحل و رنگ بندی خوب محیط، مشکلات زیاد دوربین
موسیقی (9.5)
قطعات موسیقی کاملا سحر کننده در کنار دوبله عالی شخصیت ها
گیم پلی (6.5)
تکراری، تکراری، تکراری.....
جذابیت (8)
با اینکه بازی چیز جدیدی برای ارایه ندارد اما در مجموع با حفظ روح Disgaea تبدیل به عنوان مفرحی شده است، داستان طنز آمیز در کنار شخصیت پردازی های بی نقص
امتیاز کل (8/10)
آخرین ویرایش:
Google