قدیما که (تو ایران) این قدر اینترنت گسترده نبود وقتی یه بازی رو تموم می کردیم با هر کی صحبت می کردیم یه چیز تازه واسه گفتن در موردش داشت، خیلی حال می داد وقتی می فهمیدی این مرحله مخفی تو کرش رو جا گذاشتی
یا میتونستی با کوکتول مولتوف اون باس ـه تو مکس پین رو بزنی یا این که کلا یه ترک خیلی باحال از کرس اور های سگا رو تو Sonic Riders تا حالا ندیدیاینترنت که جا افتاد، سازنده ها کمتر به خودشون زحمت گذاشتن این جور چیزای عجیب و غریب رو دادن، یا خیلی مخفی نگهشون می داشتن تو قالب Easter Eggs یا فرو می کردن تو مایکروترنزکشن یا تو اینترنت سریع لو می رفت
ایام شیرین به اشتراک گذاشتن رازهای بازی با همدیگه چه موقع دیدن همدیگه، چه حتی تو فروم ها و اینترنت دیگه تو نسل هشتم تموم شده بود و هایپ بازی ها متمرکز شده بود روی چیزهای دیگش
با این حال چندتا بازی از این قاعده به طرز عجیبی مستثنا موندن و تا مدت ها در مورد رازها و کشفیات اش بین فن هاش بحث صورت می گرفت، بازی هایی که بدون داشتن بخش چند نفره، جزئیات بازی اجازه می داد ملت در موردش یه بند زر بزنن و ویدیو بذارن
مهم ترین این بازی های استثنایی بدون شک همین افسانه شوالیه ی تنهای ما و شاهدخت اسیر شده اش تو قلعه یعنی The Legend of Zelda: Breath of the Wild ـه.
امیدوارم این تاپیک ـه رو از زمان عرضه بازی یادتون مونده باشه، @xsoheilx نوشته بودتش و صد تا نکته ریز و درشت بود که احتمالا تو زلدا متوجهش نشدید
ولی فکر کردید تموم شد با صد تا
زهی 
من این جام تا تقریبا 3 سال بعد از عرضه این بازی خــفـــــن یه نگاهی به یه سری رازهای جامونده عجیب غریب تر از بازی بکنم که از چشم خیلی ها جامونده و البته تو تاپیک صد نکته سهیل هم (امیدوارم که) نیستن.
انتظار نکته های زیاد و 30 تا و 40 تا و اینا رو نداشته باشید، ولی از لحاظ کیفی چیزهای باحالی اند
خرس سواری بوکوبلین ها
خرس سوارهاش نه، ولی اسب سوارهاشون هم اسب هاشون ورژن استالفوس (اسکلتی) دارن که شب ها سر و کله شون
پیدا میشه و میتونید سوارشون شید
با یه ساده اش شروع کنیم
تو پست سهیل هم خونده باشید میدونید که شما میتونید سوار خرس ها و گوزن ها بشید تو بازی، حتی یه گوزن افسانه ای هم هست تو یه دره ای که پیدا کردن و گرفتنش خیلی حال میده
از اون طرف هم بوکوبلین های لعنتی رو داریم، که بعضی موقع ها کمپ کردن، بعضی موقع ها دنبال یه گراز دارن میدوئن تا شکارش کنن، بعضی موقع ها یه بنده از خدا بی خبری رو دوره کردن و دارن اذیت می کنن و بعضی موقع ها هم سوار اسب همین جوری تو دشت ها برای شکار می چرخن... خلاصه که با متوسط دشمن های اکثر بازی های اوپن ورلد فرق دارن و کلی زندگی دارن برای خودشون
این که یهو ببینید مثل شما سوار خرس هم میتونن بشن شاید منظره جالبی باشه، چون خود خرس ها هم موجودات وحشی اند و میتونن صدمه بزنن
بومرنگ ارّه ای معلّق
ضربه آخر اسلحه ها قبل شکستن شون همیشه قویترین ضربه شونه، این رو با قدرت پرتابیاسلحه مخلوط کنید تا با کوبوندن شمشیر نیمه شکسته تون
تو صورت موبلین روبروتون تا صدای شکستن اسلحه رو همزمان با شکستن استخون موبلین بدبخت بشنوید
شما تو زلدا میتونید همه اسلحه ها رو با دکمه R عین بمب دسته بیلی پرت کنید سمت دشمن تون، هر چند مثل کریتوس نمیتونید دستت تون رو خفن وا کنید برگرده پیش تون، اسلحه تون. ولی با این حال هنوز یه عده نمیدونن اگه بومرنگ ها رو همین جوری پرت کنید و به جای سفتی نخوره، به سمت جایی که ازش پرت شده برمیگرده اتوماتیک و میشه رو هوا گرفتش، اندازه حرکت کریتوس راحت نیست ولی باز استراتژی خوبیه.
ولی نکته اش این جاست! آیا کریتوس میتونه وقتی تبرش رو هوا داره برمیگرده با نیروی مغناطیسی تبر در حال چرخششو نه تنها روی هوا نگه داره، بلکه تو همون حین چرخش عین کوآد کوپتر مرگبار این ور و اون ور بچرخوندش و هر چی که بهش بخوره رو عین ارّه نصف کنه بدون این که چیزی از مومنتوم اش کم شه؟
این جاست که تکنولوژی شیکاه ها به کمک لینک میان، نکته اش فقط اینه که روی بومرنگ های فلزی این موضوع جواب میده، تو آب و هوای طوفانی حتی میشه ازش به عنوان آنتن برای برق سوز کردن بقیه هم استفاده کرد... Cool, isn't it?
پرواز با فلفل
لازم نیست اشاره کنم، ولی سوزوندن چمن و چوب هم برای پرواز و ایجاد Updraft کافی اند... یا میتونید از
Revali's Gale استفاده کنید، مخصوصا اگه DLC رو تموم کنید عملا همیشه فعاله
برث آو د وایلد پر مکانیک های باحال و حتی غیر تعمدی اند که باعث چیزهای خفنی میشه، این که بتونید با گذاشتن دو تا Mine Cart رو هم تا ته آسمون برید، یا به یه تنه چوب خودتون رو پرت کنید سمت هدف و... که خلاصه فضا رو برای روانی بازی در آوردن و کارهای تخیلی کردن زیاد باز میذاره
اینا اکثرا ناشی از سیستم Chemistry بازیه که برای هر آبجکت و هر عنصر کلی قوانین و رابطه گذاشته که هم رو تکمیل کنن و با فیزیک بازی هم جور شن. مثلا این که اگه با عنصر "آتیش" به آبجکت "چمن" آسیب برسونید موجب ایجاد یه Updraft میشه که یه باد رو به هوا است که میذاره از رو زمین با گلایدر بلند شید و فیزیک "پرواز" رو تکمیل می کنه.
بعد حالا فکر کنید موقع توسعه سیستم Chemistry یکی از دولوپرهای کله کدوی EPD با خودش گفته از لای نزدیک صد تا آیتم میوه و خوراکی بازی، بذارید برای فلفل هم این قانون رو بنویسیم که اگه بندازیش زمین و آتیشش بزنی باعث Updraft شه و بذاره پرواز کنی
البته وقتی فکر کنید منطقیه تو دنیای BotW، غذاهای فلفلی تنها غذاهایی اند که تن تون رو تو سرما گرم نگه میدارن، این میوه های سرخ آتیشی منبع گرما اند، پس خیلی عجیب نیست وقتی بسوزن، گرما شون رو مثل یه جریان باد گرم آزاد کنند، گلایدرتون رو میتونید باز کنید حالا و با فلفل منفجر شده تون پرواز کنید
ماهیگیری به روش سوت بلبلی
تو این روش بهتره جای گیری تون جوری باشه که ماهی ها بین ساحل و شما قرار بگیرند
از ستون یخی میتونید کمک بگیرید برای جای گیری
ماهیگیری از دوران کهن یکی از المان های پای ثابت سری زلدا بوده. لینک رو ببرید دم دریاچه هایلیا، یه چوب ماهیگیری بهش بدید و ماهی بگیرید به همین راحتی
مسئله این جاست هیچ بنی بشری تو برث آو د وایلد به لینک چوب ماهیگیری نمیده، پس باید خودتون "دست" به کار شید تا ماهی بگیرید که یکم Tricky و نیازمند قوه تفکره
بپرید تو آب ماهی بگیری، تیر بزنید با ماهی ها، یه خیلی خفن تر! تیر برقی بزنید که یه محوطه ای ماهی هاش کتلت شن یا...یا میتونید سوت بزنید!
درسته! سوت دکمه پایین تو D-Pad! نکته جالب این جاست که وقتی شما تو بازی سوت میزنید همه جور جونوری واکنش های خودشون رو دارن، دشمنا می گردن دنبالتون، حیوون های وحشی چهار چشمی سیخ میشن و حواسشون جمع میشه و حیوونای اهلی؟ خب اون ها در میرن طبیعتا و ماهی ها هم جزو حیوونای اهلی اند! منتها یه کلکی تو این کاره اگه شما برید تو آب و نزدیک ساحل این حرکت رو بزنید، ماهی بخت برگشته بعد سوت شما مستقیم سمت ساحل فرار می کنه و بعدش... خب...DIE
راز تی شرت آبی پدر جدّ لینک
راستی لباس Rex از زنوبلید 2 هم توی بازی هست. میتونید بیفتید دنبالش
هر چند خیلیا به طرز عمیقی از لباس رکس و کلا دیزاین اش نفرت دارند
البته من دقیقا نمیدونم Wind Waker قبل Breath of the Wild رخ داده یا بعدش، سایت زلدا میگه بعدش رخ داده ولی من خیلی باورش نمی کنم. تا حالا قیافه ایجی آئونوما رو موقعی که تو مصاحبه ها ازش در مورد تایم لاین زلدا می پرسن دیدید؟ تو قیافه اش یه "هر چی خودتون میل تونه" موج میزنه
ولی در کل ما فرض میگیریم Wind Waker قبل BotW رخ داده و لینک دریانورد کارتونی ما اون جا، پدرجد این لینک مبتلا به آلزایمر فعلیه
نکته جالب اینه که لینک کارتونی اولین لینک ـیه که از همون اول سبز پوش نبوده و مثل لینک فعلی با یه لباس آبی شروع کرده (در حقیقت لینک BotW بعد لینک Spirit Tracks سومین لینک آبی پوش مجموعه است!) و خب این تی شرت کلاسیک تو DLC برث در دسترسه تحت نام Island Lobster Shirt که آرمور به شدت پایینی داره ولی خب بهتون تو آب و هوای آفتابی مقاومت دمایی میده (مثل لباس Gerudo ها)آمّاااا
.... آمّا چیزی که بازی بهتون اصلا نمیگه اینه که اگه با این لباس سوار کلک های چوبی شید با Korok Leaf باد بزنیدشون دوبرابر سرعت عادی قایق تون رو آب شتاب می گیره! قدرت تی شرت پدر جد دریانوردتون رو دست کم نگیرید پس
شعله افسانه ای هاتنو
یه قانون افسانه ای تو زلدا هست که میگه هر وقت یه چشم باز دیدید بهش تیر بزنید
تبصره اش هم اینه که اگه چشم ـه یخ زده بود، تیر آتیشی بهش بزنید
تو یه سری از شراین ها و البته دهکده Hateno یه سری شعله های آبی رنگی می بینید که از ملزمات یکی از کوئست های مهم بازی ـه.
با این حال یه سری چیز باحال دیگه ریز مخفی هم در مورد این شعله هست که جالبه مثل این که اگه با مشعل روشن شده با شعله آبی برید پیش هر کدوم از NPC های دهکده هاتنو، یه دیالوگ خاص دیگه ای میگن، یا اگه با همون مشعل اون جا بچرخید بچه های دهکده دنبال تون میچرخن و دورتون وایمیستن نیگاه تون می کنن
البته اگه باهاش جایی رو بسوزونید همون نارنجی میسوزه ولی یه چیز جالبی میمونه این وسط که یکم دقت میخواد پیدا کردنش. میدونستید که به هر ماده منفجره ای تیر آتیشی (یا کلا آتیش) پرت کنید منفجر میشن... اساس هر ویدیو گیمیه از ایام کهن این قانون
ولی تو BotW شما با این کار نمیتونید یه نوع بمب خاص رو منفجر کنید! این بمب ها همون بمب های آبی بینهایت تبلت شیکاه تون اند که یا میتونید مربعیش رو در بیارید یا گرد شو. اگه بهش تیر آتیشی بزنید منفجر نمیشن!حالا جالبیش این جاست... با این که کلا دو سه جا این شعله آبی ها هستند ولی اگه تیرتون رو به این شعله ها مجهز کنید و پرت کنید سمت بمب های آبی، بدون ریموت منفجر میشن! که البته با داستان و Lore بازی کامل جور در میاد این قضیه
خیلی بدردنخور ولی در نوعش خودش جالب
قبولی در آزمون الهی با موز
هر وقت حس کردید که "اه چقدر سخته این باس" یادتون باشه بعدش بهتون بهتری و خفن ترین آیتم و Rune بازی
موتور سیکلت رو میده، نمیدونید چه حالی میده باهاش گاز دادن تو Hyrule Field
DLC زلدا برث، همش هم چالش های عجیب غریب نیست، بلکه تهش به عنوان آزمون الهی نهایی یکی از سخت ترین باس های کل سری زلدا رو جلوتون میندازه: Monk Maz Koshia
تو فاز دوم یا سوم (الان درست یادم نیست) این بشر به رسم نینجای محبوب دل ها، کاگه بونشین میزنه و ده تا کپی مشابه اصل از خودش میسازه و بعد دست جمعی بهت حمله می کنن. این تکنیک تو بازی های هک اند اسلش توسط باس های زیادی استفاده شده طی تاریخ. ولی از اون جا که نه BotW بازی هک اند اسلش ـه و نه لینک میتونه Smoking Se*y Style بره با Master Sword تو دل دشمنا، در نتیجه این کاگه بونشین این راهبه پوستتون رو می کنه تا سر دربیارید کی اصلیه و برید بزنیدش!
البته یه راه خیلی ساده وجود داره که نیازمندیش فقط داشتن "موز" ـه. موز بندازید وسط و از نتیجه لذت ببرید.
اوه راستی اینم با Lore بازی جور درمیاد
این که تو بازی Yiga ها به طرز جنون آمیزی عاشق موز اند امری بس مشخصه، چیزی که بازی خیلی تو چشم تون نمی کنه اینه که قبیله yiga ها یک گروه از تمدن کهن Sheikah ها بودن که میزنن زیر قول و قرار و با گنون همدست میشن و گروه خودشون میشن. بیخود نیست که مقرشون تو مرز Gerudo Desert ـه و علامت شون برعکس شده علامت شیکاه هاست و تعجبی نداره اگه علایق یکسانی داشته باشند. More Lore to Learn Also Useful in the flow of gameplay
حس خوب سنگ خواری و هم غذایی با گورون ها
سوالی که بعد همه این ها پیش میاد اینه که آیا زوراها ماهی هم میخورند؟
عهیییی... تصورش هم حال به هم زن بود
گورون ها یه نژاد باحال و تپلی اند که تو کوه ها زندگی می کنن و غذاشون سنگه. برگردیم به لینک آلزایمری مون که تو تبدیل کردن آیتم ها عجق وجق به غذا و معجون با یه دیگ مهارت قراتخیلی ای داره (رجوع شه به ویدیو پالیگان برای درک این موضوع) اگه فقط سنگ و جواهر از لای آیتم هاتون بریزید تو این دیگ ها به غذای عجیبی به نام rock Hard Food دست پیدا می کنید. وجود این بشقاب هم تو بازی با دنیاش جور در میاد چون این واقعا یه غذاست که یه عده ای میخورنش خب
و به طرز جالبی تو منوی بازی مثل Dobious Food ها که لینک موقع خوردنشون انیمیشن خاص خودش رو داره، موقع خوردن این غذا هم میتونید عذاب لینک رو تو گاز زدن هاش ببینید
هم سفره شدن با گورون ها حس جالبی داره.
ابطال سند مالکیت خونه بعد از صد سال
حتما و حتما بعد خریدن خونه تون برید سراغ ساید کوئست Tarrey Town
یکی از بهترین ساید کوئست های بازیه
نزدیک Hateno Village یه خونه متروکه ای هست که یه سری کارگر دارن ترمیم اش می کنن. اگه پول و چوب (و صد البته حوصله کافی) داشته باشید، میتونید این خونه رو ازشون بخرید، این ها رو دیگه یا باید از تاپیک سهیل یا بعد این سه سال فهمیده باشید، ولی وقتی به دیالوگ کارگرا دقت می کنید می فهمید صاحب قبلی خونه 100 سال پیش دقیقا قبل ظهور Calamity Ganon خونه رو ترک می کنه و دیگه برنمیگرده و اگه به Artbook بازی خوب دقت کنید متوجه حقیقت تلخ می شید... درسته شما دارید خونه خودتون رو که قبل 100 سال خواب رفتن تون داشتید رو دوباره می خرید
Feels Good to be Home Again 
پیری همون شاه مرحوم بود
زلدا: BotW یکی از معدود بازی های زلدائه که توش وارد یه قبر نمی شید می دونستید
لینک اساسا قبرنورد (!؟) خوبیه و از گنج های زیرش هیچ رقمه دست نمی کشه
که خب آره عمه ننه
خود بازی این رو بهمون میگه... ولی بحث این جاست یه سری هینت های باحال هست که کمک می کنه به درک و باحالیّت (!) بیشتر قضیه.تو Artbook بازی یه جایی به قبر پادشاه مرحوم (که اسم اش خیلی سخته، ولم کنید نمیخوام برم چک کنم ببینم اسم اش چی بود
) اشاره میشه و زیرش عکس چند تا سنگه که به طرز خاصی کار هم قرار گرفتن که شبیه یه مدل سنگ قبرن. یه تپه ای تو منطقه اول بازی (Great Plateau) وجود داره که شما میتونید این سنگ قبر رو اون جا پیدا کنید که کنارش یکی از جاهاییه که میتونید پیری رو قبل غیب شدنش ببینید. در حقیقت قبل رفتن رو سقف Temple of Time واسه گرفتن گلایدر، این جا آخرین جاییه که پیری رو میتونید پیدا کنید، تو نوع خودش یه جورایی خیلی تراژیک ـه
آه و این که تا حالا به این موضوع فکر کردید چرا پیری همیشه یه فانوس به عصاش وصله؟ خب منم دقت نکرده بودم، ولی اگه مثل که حالا این وسط دقت نکردم، از کهنه کارای سری باشید میدونید که این مدل فانوس داشتن بین اشباح خیلی چیز شایعیه تو سری، دوباره یادآوری می کنم... "خدای جزئیات"
دشمن دیروز، دوسـ... عروس امروز؟ هــــاه!!!؟
تو کوئست Tarrey Town دقت کنید، هر بار که یه نفر رو راضی می کنید بیاد تو شهر هادسون آهنگ بازی تغییر میکنه یخورده
آخرش که همه رو میارید از اون Tone آروم و تنهای اول کوئست به یکی از پرشور ترین ترک های کل بازی می رسید. داستانگویی از طریق موسیقی!
این یکی خیلی خوبه
برگردیم سراغ همون کارگرایی که رو خونه تون داشتن کار می کردن Bolson و Hudson و کلا بر و بچ son[ ] ... این جماعت، مخصوصا بولسون و دستیارش هادسون، مستقیم از Ocarina of Time اومدن این جا انگار بولسون که عملا ورژن Homo no Pro ـی یه یارویی به اسم Master Craftsman تو OoT ـه که می تونید بهش کمک کنید براتون یه پل خاصی رو تو اون بازی واستون ترمیم کنه. شال و شلوارشون هم خیلی به هم میاد اگه دقت کنیدهادسون؟ هادسون قضیه اش پیچیده تره، تو همون کوئست ترمیم کردن پل شما باید یکی از شاگردهای این یارو اوس بنّا (ترجمه اسم اش عملا میشه همین
) رو از دست Gerudo ها نجات بدید. این شاگرد عزیز شفیق قیافه اش کپّ این هادسون ماست چیزی که عجیب تر می کنه اینه که برخلاف کوئست OoT که این یارو رو از دست گرودو ها نجات می دادید تا اون پل اون وسط ترمیم شه. این جا تو کوئست مربوط به هادسون (که یکی از خفن ترین ساید کوئست هاییه که من کلا تو عمر گیمری ام رفتم ) شما وسط کمک به این یارو واسه زدن شهر رویایی اش (Tarrey Town) واسطه می شید که ایشون با یه گرودویی به اسم branson وصلت کنه. این قشنگ از اون تضاد ادبی های خاصه که پیدا کردنشون شدید حال میده
دهکده اوتست و آشنای دورش تو برث
من یه سال بعد از این که بازی رو تموم کردم و گنون رو زدم، تو گشت و گذارهام گوشه نقشه این دهکده رو پیدا کردم
هیچ کوئست اصلی ای تو بازی شما رو نمیاره این جا اصلا
و آخریشم با یه ساده اش تموم می کنیم
میدونستید که Lurelin Village نقشه اش کپّ نقشه Outset Island تو Zelda: The Wind Waker ـه. از این دست گراها به نسخه های قبلی زلدا تو بازی زیااااد ریخته. ولی فهمیدن این یه سال پیش بازم خیلی ها رو سرحال آورد
منبع: Dorkly (چون ویدیوئه تلاشی نکردم ترجمه مو به مو برم، هر جور خواستم نوشتم)
The Legend of Zelda: Breath of the Wild یکی از بهترین بازی های عمرمه. برام خیلی خاصه و دلایل اش متفاوتن، ولی مهم ترینش به نظرم خاص بودن خود بازیه. همون موقع که عرضه شد خاص بود، هنوزم خاصه و همه این خاص بودن ها رو بدون فرو کردن جمله "من بازی خاصی ام پس منو دوست داشته باشید" تو مغز ملت داره. انگار جزوی از وجودشه. انگار هم میتونه خوب باشه، هم خاطره برانگیز، هم خاص. بازی بازی ای بود که به همه قول هاش عمل کرد که هیچ یکی دو تا هم گذاشت روش و بعد این سه سال، هر وقت بهش سر میزنم، چرخیدن تو چمن زارهاش، کرم ریختن سر بوکوبلین هاش، پیدا کردن کوروک سید هاش یا درگیر شدن با گاردین هاش، همه این قدر روون و طبیعی اند، خسته کننده نمیشن، انگار بازی بعد سه سال هنوزم تازه است!
سه سالگیت مبارک، بهترین این نسل من: The Legend of Zelda Breath of the Wild
آخرین ویرایش:
Google