گزارش چرا نینتندو به CD-ROM نه گفت؟ روایت شوهی یوشیدا از اختلاف با اسکوئر‌سافت

[Farh@d]

آقای شوهی یوشیدا پس از ۳۸ سال فعالیت در سونی (از جمله ۳۱ سال در پلی‌استیشن) در ۱۵ ژانویه از بخش بازی این شرکت خداحافظی کرد. وی می‌گوید اسکوئر سعی کرد نینتندو را متقاعد کند که از کارتریج‌ها برای N64 فاصله بگیرد، اما آن‌ها قانع نشدند. وی در جدیدترین مصاحبه خود گفت:

«البته، در ابتدا اسکوئر علاقه‌ای نداشت. آن‌ها رابطه نزدیکی با نینتندو داشتند. اما هیروبونو ساکاگوچی، خالق سری فاینال فانتزی، پتانسیل دیسک‌های فشرده (CD) را دوست داشت. رویای او این بود که یک فاینال فانتزی با کیفیت سینمایی بسازد. وقتی فهمید که نینتندو ۶۴ همچنان از کارتریج استفاده می‌کند، ناامید شد. فیلم‌های او در آن قالب جا نمی‌شدند.»

«اسکوئر‌سافت سعی کرد نینتندو را متقاعد کند که این تصمیم را تغییر دهد، اما آن‌ها نپذیرفتند. نینتندو اصلاً به CD-ROM اعتقادی نداشت. به همین دلیل بود که پروژه add on سوپر نینتندو را به سونی واگذار کردند، چون معتقد بودند که CD-ROM برای یک کنسول بازی خوب، بیش از حد کند است.»

​

 

[benjohn]

چیزی که نینتندو در اون زمان تو ذهنش بود خیلی با ایده ازازدی پر سرعت مارک سرنی تفاوت نداشت. به خاطر همین تصمیم نینتندو هم بود که شاهکارایی مثل ماریو 64 و زلدا اوکارینا او تایم ساخته شد. ولی از اون سمت می شه گفت بزرگترین اشتباه تاریخ نینتندو هم بود. باعث شد تردپارتیا رو از دست بده چیزی که تا به امروز هم آثارش رو میشه دید. جذابیت تاریخ گیم هم تو همین چیزاست یه تصمیم می تونه چفدر تاثیرگذار باشه.

 

[sony_boy]

چیزی که نینتندو در اون زمان تو ذهنش بود خیلی با ایده ازازدی پر سرعت مارک سرنی تفاوت نداشت. به خاطر همین تصمیم نینتندو هم بود که شاهکارایی مثل ماریو 64 و زلدا اوکارینا او تایم ساخته شد. ولی از اون سمت می شه گفت بزرگترین اشتباه تاریخ نینتندو هم بود. باعث شد تردپارتیا رو از دست بده چیزی که تا به امروز هم آثارش رو میشه دید. جذابیت تاریخ گیم هم تو همین چیزاست یه تصمیم می تونه چفدر تاثیرگذار باشه.

دیگه یکی از بازی‌های پر حجم نینتندو ۶۴
بازی اویل ۲ بود
اونم اگه اشتباه نکنم ۶۳ مگابایت یا ۶۴ مگابایت بیشتر نیست
بقیه بازی‌ها تو کارت اجرای ۲۰ مگابایتی و ۳۰ مگابایتی و غیره
این حجم برای نسل ۲ و ۳ خوب بود و نسل ۴
ولی برای نسل ۵ کم بود
حتی اگر دقت کنی nintendo ds هم که برای نسل ۷ بود حجم بازی‌ها و کارتریج‌ها توی بخش بزرگش کم بود
بازی رو نگاه می‌کردی کلاً ۱۴ مگابایت ۲۰ مگابایت ۳۲ مگابایت و ...

 

[benjohn]

دیگه یکی از بازی‌های پر حجم نینتندو ۶۴
بازی اویل ۲ بود
اونم اگه اشتباه نکنم ۶۳ مگابایت یا ۶۴ مگابایت بیشتر نیست
بقیه بازی‌ها تو کارت اجرای ۲۰ مگابایتی و ۳۰ مگابایتی و غیره
این حجم برای نسل ۲ و ۳ خوب بود و نسل ۴
ولی برای نسل ۵ کم بود
حتی اگر دقت کنی nintendo ds هم که برای نسل ۷ بود حجم بازی‌ها و کارتریج‌ها توی بخش بزرگش کم بود
بازی رو نگاه می‌کردی کلاً ۱۴ مگابایت ۲۰ مگابایت ۳۲ مگابایت و ...

64 مگ بود اونم فقط همون یه بازی بود. حجم فدای سرعت شده بود دیگه. استریم داده نینتندو 64 صد برابر از پلی استیشن سریعتر بود ولی از اونور سونی به راحتی 650 مگابایت رو در اختیار بازیساز قرار می داد که اونم تازه می تونست چند دیسکی باشه
دقیقا به همین علت اصلا بازیایی که رو دو کنسول اومدن ساختاری متفاوت بودن. بازیای نینتندو محیطای وسیع داشتن که بدون لودینگ می شد توشون بازی کرد ازونور بازیای پلی استیشن همه تو محیطای کوچیک بودن که خیلی نمی تونستن آزادی بدن ولی ازونور پر کانتنت و سی جی و وویس اکنینگ بودن
بازیای مولتی پلتفورمم خیلی نادر بودن چون همین تفاوت امکان نمی داد بازی رو برای هر دو طراحی کرد

 

[sony_boy]

64 مگ بود اونم فقط همون یه بازی بود. حجم فدای سرعت شده بود دیگه. استریم داده نینتندو 64 صد برابر از پلی استیشن سریعتر بود ولی از اونور سونی به راحتی 650 مگابایت رو در اختیار بازیساز قرار می داد که اونم تازه می تونست چند دیسکی باشه
دقیقا به همین علت اصلا بازیایی که رو دو کنسول اومدن ساختاری متفاوت بودن. بازیای نینتندو محیطای وسیع داشتن که بدون لودینگ می شد توشون بازی کرد ازونور بازیای پلی استیشن همه تو محیطای کوچیک بودن که خیلی نمی تونستن آزادی بدن ولی ازونور پر کانتنت و سی جی و وویس اکنینگ بودن
بازیای مولتی پلتفورمم خیلی نادر بودن چون همین تفاوت امکان نمی داد بازی رو برای هر دو طراحی کرد

چون بالاخره دیتا نیاز به حجم داره
نسل ۵ که گرافیک اولویت شد ، بازی ها محیط 3d شدن و ....
یعنی هرچی یتای بازی بیشتر بشه خب حجم بیشتری می‌خواد
۲۰ مگابایت کجا ، پلی استیشن که compact disc میخورد ۷۰۰ مگابایت کجا
تعدادی از بازی‌های همین کنسولم ۲ دیسکه و ۳ دیسکه بود
دیگه نینتندو مجبور شد برای جذب مشتری برای خرید رنگ بندی‌های بسیار زیبا و طراحی‌های بسیار زیبا و پک‌های کاستوم شده مخصوص نینتندو ۶۴ بزنه که بخرن

اون مثال که سریعتر بود ، مثل این می‌مونه یه رویه گوشی خیلی قوی که میشه سیستم عامل اجرا کرد
روش بردارن سیستم جاوا پیاده کنن خوب معلومه سریع‌تر میشه ولی کارایی لازم نداره
از پس خیلی کارا بر نمیاد
دقیقاً سامسونگ همین کارو کرده بود یه گوشی خیلی قوی زده بود زمان قدیم که روی همچین سخت افزاری راحت ویندوز موبایل و غیره اجرا می‌شد
پردازنده قوی و غیره ولی سیستم عامل جاوا داشت

 

[benjohn]

چون بالاخره دیتا نیاز به حجم داره
نسل ۵ که گرافیک اولویت شد ، بازی ها محیط 3d شدن و ....
یعنی هرچی یتای بازی بیشتر بشه خب حجم بیشتری می‌خواد
۲۰ مگابایت کجا ، پلی استیشن که compact disc میخورد ۷۰۰ مگابایت کجا
تعدادی از بازی‌های همین کنسولم ۲ دیسکه و ۳ دیسکه بود
دیگه نینتندو مجبور شد برای جذب مشتری برای خرید رنگ بندی‌های بسیار زیبا و طراحی‌های بسیار زیبا و پک‌های کاستوم شده مخصوص نینتندو ۶۴ بزنه که بخرن

اون مثال که سریعتر بود ، مثل این می‌مونه یه رویه گوشی خیلی قوی که میشه سیستم عامل اجرا کرد
روش بردارن سیستم جاوا پیاده کنن خوب معلومه سریع‌تر میشه ولی کارایی لازم نداره
از پس خیلی کارا بر نمیاد
دقیقاً سامسونگ همین کارو کرده بود یه گوشی خیلی قوی زده بود زمان قدیم که روی همچین سخت افزاری راحت ویندوز موبایل و غیره اجرا می‌شد
پردازنده قوی و غیره ولی سیستم عامل جاوا

ببین بنظرم یه ذره من بد مطلب رو رسوندم. اصلا بحث بهتری یا بدتری نیست. دو نوع طرز فکر متفاوت پشت دو کنسول بود. اتفاقا کنسول نینتندو تقریبا توی همه زمینه ها کنسول قوی تری بود که برای نشون دادن قدرتش سرعت بسیار بالاتر استریم دیتا رو هم در اختیار داشت.

از اونطرف سونی کنسولی رو طراحی کرده بود که درسته به اندازه نینتندو قوی نبود ولی به دلیل بهره بردن از سی دی امکانات مولتی مدیای بسیار بیشتری داشت

حالا شما خودتو بزار جای گیمر اون زمان. کنسولی هست که بازیاش از نظر طراحی بازی و گرافیک بالاتره ولی سی جی نداره وویس اکتینگ نداره داستان گویی مثل رقیبش نداره. در واقع موفقیت سونی برای سخت افزار بهترش نبود. دلیلش این بود دقیقا در لحظه مناسب کالای مناسبو در اختیار گیمرا گذاشت.

الان شما نگاه می کنی می بینی بازیای مطرح پلی استیشن اکثرا بخاطر گیمپلی یا طراحی ازشون یاد نمیشه. برای مثال بازی کوجیما مگس 1 بخاطر انقلابی بودنش در زمینه سینماتیک کردن بازیاس که ازش یاد می شه. یا فاینال فنتسی دقیقا بخاطر اینکه تونسته یه داستان حماسی عظیم رو روایت کنه

ازونور بازیای نینتندو 64 دقیقا بالعکس. مثلا زلدا اوت که متای 99 داره و از نظر متا بهترین بازی تاریخه انقلابی بودنش در طراحیش هست یا ماریو 64 تونست اصلا بازیسازی سه بعدی رو متحول کنه.

تو اون دوران گیمرا به سی جی داستانگویی و روایت بیشتر اهمیت دادن. به همین علت هم هست که سونی در ادامه هم بیشتر داستانگو بوده تو این صنعت و نینتندو بیشتر گیمپلی محور بوده
در مجموع من هیچکدوم از این دو طرز فکر رو برتر نمی دونم. هر کدوم زیبایی های خودشونو داشتن. اتفاقا الان می بینیم فلسفه نینتندو هم در کنار فلسفه سونی خیلی موفقه

 

[sony_boy]

ببین بنظرم یه ذره من بد مطلب رو رسوندم. اصلا بحث بهتری یا بدتری نیست. دو نوع طرز فکر متفاوت پشت دو کنسول بود. اتفاقا کنسول نینتندو تقریبا توی همه زمینه ها کنسول قوی تری بود که برای نشون دادن قدرتش سرعت بسیار بالاتر استریم دیتا رو هم در اختیار داشت.

از اونطرف سونی کنسولی رو طراحی کرده بود که درسته به اندازه نینتندو قوی نبود ولی به دلیل بهره بردن از سی دی امکانات مولتی مدیای بسیار بیشتری داشت

حالا شما خودتو بزار جای گیمر اون زمان. کنسولی هست که بازیاش از نظر طراحی بازی و گرافیک بالاتره ولی سی جی نداره وویس اکتینگ نداره داستان گویی مثل رقیبش نداره. در واقع موفقیت سونی برای سخت افزار بهترش نبود. دلیلش این بود دقیقا در لحظه مناسب کالای مناسبو در اختیار گیمرا گذاشت.

الان شما نگاه می کنی می بینی بازیای مطرح پلی استیشن اکثرا بخاطر گیمپلی یا طراحی ازشون یاد نمیشه. برای مثال بازی کوجیما مگس 1 بخاطر انقلابی بودنش در زمینه سینماتیک کردن بازیاس که ازش یاد می شه. یا فاینال فنتسی دقیقا بخاطر اینکه تونسته یه داستان حماسی عظیم رو روایت کنه

ازونور بازیای نینتندو 64 دقیقا بالعکس. مثلا زلدا اوت که متای 99 داره و از نظر متا بهترین بازی تاریخه انقلابی بودنش در طراحیش هست یا ماریو 64 تونست اصلا بازیسازی سه بعدی رو متحول کنه.

تو اون دوران گیمرا به سی جی داستانگویی و روایت بیشتر اهمیت دادن. به همین علت هم هست که سونی در ادامه هم بیشتر داستانگو بوده تو این صنعت و نینتندو بیشتر گیمپلی محور بوده
در مجموع من هیچکدوم از این دو طرز فکر رو برتر نمی دونم. هر کدوم زیبایی های خودشونو داشتن. اتفاقا الان می بینیم فلسفه نینتندو هم در کنار فلسفه سونی خیلی موفقه

اون که سخت افزار قوی‌تری داشت شکی توش نیست
ولی مثل داستان ps vita که سخت‌افزار خیلی قوی داشت ولی خوب

همین فروش زیاد ps1
میشه گفت اولین کنسول پرفروش دنیا بود که بالای ۱۰۰ میلیون کنسول فروخت
و اینکه بالای چند هزار تا بازی داره

تو هر سبکی بازی خیلی خوب زیاد داره
خیلی از بازی‌هام براش انحصاری شد اون زمان
و مشخص مردم و گیمرها طرف کنسولی که هم بازی بیشتر داره
هم مولتی مدیا پلیره ، دیسک موزیک اجرا می‌کنه
با یه افزونه تبدیل به پخش سی دی فیلم میشه
و ... جذب میشن