متنی که میخونید ترجمه ای از یکی از مقاله های سایت Kotaku هست که به دلیل آگاه سازی شما از توجه و ریز بینی تیم سازنده تصمیم گرفتم ترجمه کنم. نویسنده این مطلب آقای Mark Serrels قبل تر مقاله ای کامل در رابطه با نوع صخره نوردی (Climbing) در بازی های Uncharted ,Tomb Rider و Assassin's Creed نوشته و مطالعاتی در این رابطه داشته است.
نکته ی دیگری که باید اشاره کنم این که حجم گیف ها تا حد ممکن پایین اومده (همه زیر 1 مگ هستند.) و قصدم از گذاشتن این گیف ها فقط نشان دادن حرکت مورد نظر است و اگر نه کیفیت گیف ها بسیار پایین است و بازی اصلی چنین کیفیتی ندارد.
معمولا در خیلی از بازی ها افرادی مانند Lara Croft, Nathan Drake, Ezio و ... را می بینید که از دیوار یا صخره ها بالا میروند. ولی بعد از دیدن تریلر جدید بازی Metal Gear Solid V: The Phantom Pain مطمئن شدم که بیگ باس Adam Ondraی (صخره نورد معروف) بازی های ویدویی است. و در زیر میخوام این علت نتیجه گیری رو توضیح بدم:
در بیشتر بازی ها شخصیت های اصلی در صخره نوردی دست و پا چلفتی هستند و از تکنیک ها و حرکات پای درستی استفاده نمی کنند. همه ی این تکنیک های غلط رو با قدرت غیر معمول آن ها در نظر بگیرید تا به عمق فاجعه پی ببرید.
اما مثل این که اسنیک کار خودش رو به خوبی بلده!
استفاده از پا
اگر بخواهید به طور مؤثر و تکنیکی از صخره ای بالا بروید، قطعا به پایتان احتیاج دارید!
اکثر صخره نورد ها در بازی ها از پاهایشان موقع بالارفتن استفاده نمیکنند. نیتن دریک تا کنون در این زمینه بدترین بوده است. بالارفتن بدون استفاده از پا در موارد نادر مؤثر ترین راه است به خصوص وقتی بالاتنه ی بسیار قویی داشته باشید اما نیتن به کلی پاهای خود را فراموش کرده است! در زندگی واقعی هیچ کس چنین قدرتی برای استفاده ی این چنینی از بالاتنه ی خود ندارد.
اما اسنیک به خوبی از پاهای خود استفاده میکند. او نه تنها از کفشهایی استفاده میکند که شبیه کفش هایی است که صخره نورد های واقعی استفاده میکنند بلکه توجه کنید که او چگونه پای راستش را ماهرانه در شکاف فرو میبرد و چگونه پای چپ را برای ثبات و تعادل در هوا نگه میدارد.
و این چیزی است که سال های نوری از نیتن دریک و امثال او فاصله دارد!
زانو ها بالا!
اسنیک در این قسمت فلکسور های ران را به صورت واضح میکشد. انگار در اوقات فراغت به طور مکرر تمرین های یوگا انجام میدهد!
در مثال بالا دقت کنید که او چگونه پای چپ خود را به سمت شکاف بالا میکشد تا با استفاده از این حرکت پای خود را با تکیه گاه محکم تر، بیشتر بالا ببرد. این در کتاب مخصوص مانور های روی صخره نوشته شده است. برای شروع او پای خود را بالا میکشد تا فشار را از روی ساعد و کتف خود کم کند که او را قادر میسازد تا به صورت مؤثر خود را به سمت بالا بکشد.
ولی ماهرانه تر از این، او با انتخاب کردن جای پای بالاتر و تاب دادن زانو، ران های خود را به صخره نزدیک تر میکند که دوباره تکنیک فوق العاده ای برای برداشتن فشار از روی کتف ها است. وقتی که شما لبه ای را در حالی که پاهای شما در هوا آویزان است گرفته اید، شما نیروی غیرضروری وزن را به دستان خود منتقل میکنید که بالا رفتن را به صورت محسوسی مشکل تر میکند.
همه چیز در حرکت ران هاست!
توجه کنید که اسنیک در همه ی گیف ها ران های خود را به طور کاملا حرفه ای نزدیک دیوار نگه میدارد.
در تمام طول بالارفتن از صخره این کاملا مشخص است. اگر بیشتر دقت کنید او با چرخاندن ران هایش به سمت دیوار قادر خواهد بود که بیشتر بالا رود. این روش در طول بالارفتن مورد نیاز است. این حرکت همچنین باعث آسان تر شدن بالارفتن با بازوی صاف میشود و باعث میشود مفصل های اسنیک بتواند وزن بدنش را تحمل کند و این به این معنی است که او فقط به نیروی خالص عضله اکتفا نکرده است.
لاکتیک اسید مسئله مهمی است!
یکی از مسخره ترین چیز ها در مورد بازی ها، مخصوصا برای من بالا رفتن شخصیت های قابل بازی از صخره ها به صورت نامحدود و بدون از دست دادن ذره ای قدرت و نیروی دست است! اتزیو و نیتن دریک در این رابطه بدترین اند. واقعیت این است که قدرت همه ی صخره نورد ها محدودیتی دارد. اولین عضو از بدن که قدرت خود را از دست میدهد ساعد ها و تاندون هاست. یکی از بدترین احساسات در صخره نوردی زمانی است که دست خود را در جایگاهی که میدانید قادر به چسبیدن به آن هستید بخواهید قرار دهید اما دست شما به صورت رقت انگیزی بی حس شود!
در اینجا مشکل ساختار لاکتیک اسیدی است که در ساعد ها جریان دارد. اما اسنیک کاملا از این مسئله مطلع است. یکی از راه هایی که تأثیر لاکتیک اسید را کاهش دهیم این است که این اسید را به سمت بازو ها هدایت کنیم. اگر به صخره نوردان دقت کنید در نیمه ی مسیر، جایی که تکیه گاه خوبی پیدا کنند، دست خود را تکان میدهند درست به همان صورتی که اسنیک این کار را انجام داد.
من مطمئن نیستم که این فقط انیمیشن استراحت کردن است یا اسنیک استقامت محدودی در بالارفتن از صخره دارد. به یاد دارم که در Metal Gear Solid 2 در هنگام آویزان شدن از لبه زمان استقامت باعث محدود شدن زمان گرفتن لبه ها میشد که با تمام شدن آن اسنیک یا رایدن از لبه پرت میشدند. جالب است بدانید با تمرین کردن( بالفیکس زدن) میتوانستید این زمان را بیشتر کنید. و امیدوارم از چنین مکانیکی در TPP استفاده شده باشد.
در بحث صخره نوردی و بالارفتن اسنیک به طور کلی در سطح دیگری است در مقایسه با اتزیو، نیتن دریک و لارا کرافت. او روان،رئالیستیک و مؤثر صخره نوردی میکند. او در صورت نیاز پویا حرکت میکند ولی در بیشتر قسمت ها ایستا و تکنیکی بالا میرود. که این در واقع من را بسیار خوشحال و شگفت زده میکند.
منبع
نکته ی دیگری که باید اشاره کنم این که حجم گیف ها تا حد ممکن پایین اومده (همه زیر 1 مگ هستند.) و قصدم از گذاشتن این گیف ها فقط نشان دادن حرکت مورد نظر است و اگر نه کیفیت گیف ها بسیار پایین است و بازی اصلی چنین کیفیتی ندارد.
معمولا در خیلی از بازی ها افرادی مانند Lara Croft, Nathan Drake, Ezio و ... را می بینید که از دیوار یا صخره ها بالا میروند. ولی بعد از دیدن تریلر جدید بازی Metal Gear Solid V: The Phantom Pain مطمئن شدم که بیگ باس Adam Ondraی (صخره نورد معروف) بازی های ویدویی است. و در زیر میخوام این علت نتیجه گیری رو توضیح بدم:
در بیشتر بازی ها شخصیت های اصلی در صخره نوردی دست و پا چلفتی هستند و از تکنیک ها و حرکات پای درستی استفاده نمی کنند. همه ی این تکنیک های غلط رو با قدرت غیر معمول آن ها در نظر بگیرید تا به عمق فاجعه پی ببرید.
اما مثل این که اسنیک کار خودش رو به خوبی بلده!
استفاده از پا
اگر بخواهید به طور مؤثر و تکنیکی از صخره ای بالا بروید، قطعا به پایتان احتیاج دارید!
اکثر صخره نورد ها در بازی ها از پاهایشان موقع بالارفتن استفاده نمیکنند. نیتن دریک تا کنون در این زمینه بدترین بوده است. بالارفتن بدون استفاده از پا در موارد نادر مؤثر ترین راه است به خصوص وقتی بالاتنه ی بسیار قویی داشته باشید اما نیتن به کلی پاهای خود را فراموش کرده است! در زندگی واقعی هیچ کس چنین قدرتی برای استفاده ی این چنینی از بالاتنه ی خود ندارد.
اما اسنیک به خوبی از پاهای خود استفاده میکند. او نه تنها از کفشهایی استفاده میکند که شبیه کفش هایی است که صخره نورد های واقعی استفاده میکنند بلکه توجه کنید که او چگونه پای راستش را ماهرانه در شکاف فرو میبرد و چگونه پای چپ را برای ثبات و تعادل در هوا نگه میدارد.
و این چیزی است که سال های نوری از نیتن دریک و امثال او فاصله دارد!
زانو ها بالا!
اسنیک در این قسمت فلکسور های ران را به صورت واضح میکشد. انگار در اوقات فراغت به طور مکرر تمرین های یوگا انجام میدهد!
در مثال بالا دقت کنید که او چگونه پای چپ خود را به سمت شکاف بالا میکشد تا با استفاده از این حرکت پای خود را با تکیه گاه محکم تر، بیشتر بالا ببرد. این در کتاب مخصوص مانور های روی صخره نوشته شده است. برای شروع او پای خود را بالا میکشد تا فشار را از روی ساعد و کتف خود کم کند که او را قادر میسازد تا به صورت مؤثر خود را به سمت بالا بکشد.
ولی ماهرانه تر از این، او با انتخاب کردن جای پای بالاتر و تاب دادن زانو، ران های خود را به صخره نزدیک تر میکند که دوباره تکنیک فوق العاده ای برای برداشتن فشار از روی کتف ها است. وقتی که شما لبه ای را در حالی که پاهای شما در هوا آویزان است گرفته اید، شما نیروی غیرضروری وزن را به دستان خود منتقل میکنید که بالا رفتن را به صورت محسوسی مشکل تر میکند.
همه چیز در حرکت ران هاست!
توجه کنید که اسنیک در همه ی گیف ها ران های خود را به طور کاملا حرفه ای نزدیک دیوار نگه میدارد.
در تمام طول بالارفتن از صخره این کاملا مشخص است. اگر بیشتر دقت کنید او با چرخاندن ران هایش به سمت دیوار قادر خواهد بود که بیشتر بالا رود. این روش در طول بالارفتن مورد نیاز است. این حرکت همچنین باعث آسان تر شدن بالارفتن با بازوی صاف میشود و باعث میشود مفصل های اسنیک بتواند وزن بدنش را تحمل کند و این به این معنی است که او فقط به نیروی خالص عضله اکتفا نکرده است.
لاکتیک اسید مسئله مهمی است!
یکی از مسخره ترین چیز ها در مورد بازی ها، مخصوصا برای من بالا رفتن شخصیت های قابل بازی از صخره ها به صورت نامحدود و بدون از دست دادن ذره ای قدرت و نیروی دست است! اتزیو و نیتن دریک در این رابطه بدترین اند. واقعیت این است که قدرت همه ی صخره نورد ها محدودیتی دارد. اولین عضو از بدن که قدرت خود را از دست میدهد ساعد ها و تاندون هاست. یکی از بدترین احساسات در صخره نوردی زمانی است که دست خود را در جایگاهی که میدانید قادر به چسبیدن به آن هستید بخواهید قرار دهید اما دست شما به صورت رقت انگیزی بی حس شود!
در اینجا مشکل ساختار لاکتیک اسیدی است که در ساعد ها جریان دارد. اما اسنیک کاملا از این مسئله مطلع است. یکی از راه هایی که تأثیر لاکتیک اسید را کاهش دهیم این است که این اسید را به سمت بازو ها هدایت کنیم. اگر به صخره نوردان دقت کنید در نیمه ی مسیر، جایی که تکیه گاه خوبی پیدا کنند، دست خود را تکان میدهند درست به همان صورتی که اسنیک این کار را انجام داد.
من مطمئن نیستم که این فقط انیمیشن استراحت کردن است یا اسنیک استقامت محدودی در بالارفتن از صخره دارد. به یاد دارم که در Metal Gear Solid 2 در هنگام آویزان شدن از لبه زمان استقامت باعث محدود شدن زمان گرفتن لبه ها میشد که با تمام شدن آن اسنیک یا رایدن از لبه پرت میشدند. جالب است بدانید با تمرین کردن( بالفیکس زدن) میتوانستید این زمان را بیشتر کنید. و امیدوارم از چنین مکانیکی در TPP استفاده شده باشد.
در بحث صخره نوردی و بالارفتن اسنیک به طور کلی در سطح دیگری است در مقایسه با اتزیو، نیتن دریک و لارا کرافت. او روان،رئالیستیک و مؤثر صخره نوردی میکند. او در صورت نیاز پویا حرکت میکند ولی در بیشتر قسمت ها ایستا و تکنیکی بالا میرود. که این در واقع من را بسیار خوشحال و شگفت زده میکند.
منبع
Google