فارکرای، اولین FPSـی بود که ما بازی کردیم و واقعا احساس باز بودن محیط را کردیم. ما خود را رها از خط داستانی ای که سازندگان قصد داخل کردن ما را به آن داشتند، دیدیم و اولین بازی ای بود که نوک یک صخره را دیدیم که میشد از آن بالا رفت و افق بازی را تماشا کرد. اما باز این احتساب، بازهم بازی Open-World به شمار نمی آمد. ولی FarCry2، طوری که یوبی سافت مونترال میگوید، مساحت بازی 50 کیلومتر است و باید آنرا مسلما یک Open-World نامید.
سازنده اذعان میدارد که این دموی X360 که ما در کنفرانس دیدیم، "کمتر از 50% بازی" است. با وجود فضای بزرگ، این فضا برای هدر دادن وقت ساخته نشده است، بلکه برای طراحی نقشه برای حمله بر دشمن از هر سمت و سویی است. یک سندباکس که به شما امکان میدهد یک ماشین را به آتش بکشانید، سپس آنرا درست به قرارگاه دشمن سوق دهید و با استیل فیلم رمبو، با مسلسل و موتولوف کوکتیل به دنبال آن راه بیفتید... این زمین بازی یک FPS است، گرچه تغیر کرده و نیمی از سبک آن RPG شده است.
مکان بازی در یک جای مجازی در آفریقاست(آنجا "رسما" آفریقا نیست) که در جنگ داخلی دو حزب، Alliance for Popular Resistance و United Front for Liberation and Labour به سر میبرد که هردو حزب از تمام ثروت و نیروی باقی مانده برای جنگ استفاده میکنند و شما به عنوان یک مزدور در وسط این محیط، برای هردو طرف کار میکنید.
جالب است که اصلا شخصیت اصلی ای در بازی نیست، بلکه شما باید بین 10 شخصیت آماده و یا شخصیت سفارشی خودتان، یکی را انتخاب کرده و به بازی بپردازید. این فقط، یکی از هزاران المان سبک RPG است که باعث گردیده FarCry2 بیشتر شبیه Oblivion شود تا Crysis.
وضعیت دو حزب درست مانند وضعیت دو حزب در بازی MGS4:GoP است، و شما با توجه به کارهایتان دوستی را از دست میدهید و یا به دست می آورید. شما حتی میتوانید به صورت رفقایتان شلیک کنید و آنها دیگر در بازی نخواهند بود.(آنطور که ما سریع فهمیدیم)
این شبیه یک طوطئه است، اما اگر شما پشت کیبوردتان نشسته اید و نگرانید که یوبی سافت فارکرای را به Mass Effect شبیه کرده است، نترسید زیرا المانهای زیادتری از جمله open-World در اینجا وجود دارد. محیط نسخه ی X360 با وجود ادعال یوبی که هر دو نسخه یکسانند، بهتر از PC است و بسیار طبیعی کار شده است.
چمن در بازی، بسیار ریلستیکتر از ان است که باید در X360 و PS3 باشد، کاملا دینامیک توسط دمیدن باد خم میشود، بودن هیچ انیمیشن اسکریپت شده ای. نهرها و آبهای روان بسیار شگفت آور هستند، با شاخ و برگها و بوته های کنار انها که با هر ضربه ی سلاح خرد میشوند. جزئیات بازی را میتوان در شاخه های درختان که درست از جایی که تیر خورده اند میشکنند و می افتند خلاصه کرد. به نظر Crytek رقیبی با سبقت گیر آورده است.
ما دموی بازی را با بالا رفتن از یک تپه به سمت یک کلبه ی چوبی، جایی که "فرانک" یکی از دوستان و همراهان هوش مصنوعی دار در آنجا زندگی میکند شروع کردیم. در ساده ترین نوع، این دوستان برای کمک در انجام مراحل کمک میکنند اما مسلما سیستم همراهی بازی از چیزی که ما دیدیم با ژرفاتر است.
در این جا، وقتی که رفیقمان را انتخاب میکنیم و مراحل آنها را میگیریم، انها در طی مرحله اگر ما تیر خوردیم در یک میان پرده ی پر اغتشاش ما را به مامن میرسانند و مجازات این قضیه اینست که تمام اسلحه مان را از دست میدهیم، و اگر دوستمان بمیرد برای همیشه از دنیا رفته است.
بعد از یک گپ کوتاه و مختصر با این مزدور سربند بسته، مرحله ی ما این است که یکی از خط لوله های دشمن را درست در همین سر پیچ نزدیک منفجر کنیم.
درست مانند فارکرای اول، این بازی بسیار بر تجربیات معتقد است. هیچ HUDـی که باعث کمتر شدن تجربه است در بازی نیست و عوض ابزاری مانند نقشه، یک مارکر و یا چشمک در صفحه به شما کمک میکند که به هدف نزدیک شوید.
بیرون از کلبه ما داخل یک جیب لق لقو پریدیم و به سمت قرارگاه خط لوله رفتیم، که به نظر میرسید نیروی بیشتر از نگهبانهایی که در داخل آن گشت میزدند دارد.
حالاست که استیل حقیقی فارکرای خود را نشان میدهد و ما میتوانیم از هر طرفی به مسئله ی خود نزدیک شویم. چند دمو پلیر را دیده ایم که بیشتر سبک استیل Stealth را ترجیح داده و با مینهای کنترلی و یک چاقو به داخل اردوگاه نفوذ کرده اند، اما ما استیل رمبو را ترجیح میدهیم.
برای اولین کارف ما جیپ را شخم زنان روی چمن رها میکنیم تا آن بیچاره به یک آلونک برخورد کند و آنرا ویران کند. همه ی کمپ به سرعت از ورود ما با خبر میشوند و شروع به تیراندازی میکنند.
تفنگ بازی بسیار ریلستیکتر از نسخه ی کرایتک به عمل آمده است، اول از همه اینکه بازی یک دید نشانه گیری به استیل Call of Duty اختیار کرده و دیگر اینکه تفنگ در حین آتش، چندین بار ضربه میزند.(مثل Geow) در واقع، این نشان میدهد که ما قادر نیستیم که در حالی که در حال افشاندن گلوله ها به اطراف هستیم، یک لندرور را با راکت بزنیم. درست مثل روانیگری ای که جدیدا [در بازیها] شیوع پیدا کرده است.
خوشبختانه، هوش مصنوعی در بازی چیزی نیست که مخطی باشد و با اینکه ما در پایینترین درجه ی سختی بازی میکردیم، کار گذاشتن یک C4 روی خط لوله کمی چالش طلبید.
در آخر، بازی FarCry2 یکی از بهترین انجینهای یوبی را دارد و مسلما یکی از بهترین شوترهای سال خواهد بود.
منبع:
سازنده اذعان میدارد که این دموی X360 که ما در کنفرانس دیدیم، "کمتر از 50% بازی" است. با وجود فضای بزرگ، این فضا برای هدر دادن وقت ساخته نشده است، بلکه برای طراحی نقشه برای حمله بر دشمن از هر سمت و سویی است. یک سندباکس که به شما امکان میدهد یک ماشین را به آتش بکشانید، سپس آنرا درست به قرارگاه دشمن سوق دهید و با استیل فیلم رمبو، با مسلسل و موتولوف کوکتیل به دنبال آن راه بیفتید... این زمین بازی یک FPS است، گرچه تغیر کرده و نیمی از سبک آن RPG شده است.
مکان بازی در یک جای مجازی در آفریقاست(آنجا "رسما" آفریقا نیست) که در جنگ داخلی دو حزب، Alliance for Popular Resistance و United Front for Liberation and Labour به سر میبرد که هردو حزب از تمام ثروت و نیروی باقی مانده برای جنگ استفاده میکنند و شما به عنوان یک مزدور در وسط این محیط، برای هردو طرف کار میکنید.
جالب است که اصلا شخصیت اصلی ای در بازی نیست، بلکه شما باید بین 10 شخصیت آماده و یا شخصیت سفارشی خودتان، یکی را انتخاب کرده و به بازی بپردازید. این فقط، یکی از هزاران المان سبک RPG است که باعث گردیده FarCry2 بیشتر شبیه Oblivion شود تا Crysis.
وضعیت دو حزب درست مانند وضعیت دو حزب در بازی MGS4:GoP است، و شما با توجه به کارهایتان دوستی را از دست میدهید و یا به دست می آورید. شما حتی میتوانید به صورت رفقایتان شلیک کنید و آنها دیگر در بازی نخواهند بود.(آنطور که ما سریع فهمیدیم)
این شبیه یک طوطئه است، اما اگر شما پشت کیبوردتان نشسته اید و نگرانید که یوبی سافت فارکرای را به Mass Effect شبیه کرده است، نترسید زیرا المانهای زیادتری از جمله open-World در اینجا وجود دارد. محیط نسخه ی X360 با وجود ادعال یوبی که هر دو نسخه یکسانند، بهتر از PC است و بسیار طبیعی کار شده است.
چمن در بازی، بسیار ریلستیکتر از ان است که باید در X360 و PS3 باشد، کاملا دینامیک توسط دمیدن باد خم میشود، بودن هیچ انیمیشن اسکریپت شده ای. نهرها و آبهای روان بسیار شگفت آور هستند، با شاخ و برگها و بوته های کنار انها که با هر ضربه ی سلاح خرد میشوند. جزئیات بازی را میتوان در شاخه های درختان که درست از جایی که تیر خورده اند میشکنند و می افتند خلاصه کرد. به نظر Crytek رقیبی با سبقت گیر آورده است.
در این جا، وقتی که رفیقمان را انتخاب میکنیم و مراحل آنها را میگیریم، انها در طی مرحله اگر ما تیر خوردیم در یک میان پرده ی پر اغتشاش ما را به مامن میرسانند و مجازات این قضیه اینست که تمام اسلحه مان را از دست میدهیم، و اگر دوستمان بمیرد برای همیشه از دنیا رفته است.
بعد از یک گپ کوتاه و مختصر با این مزدور سربند بسته، مرحله ی ما این است که یکی از خط لوله های دشمن را درست در همین سر پیچ نزدیک منفجر کنیم.
درست مانند فارکرای اول، این بازی بسیار بر تجربیات معتقد است. هیچ HUDـی که باعث کمتر شدن تجربه است در بازی نیست و عوض ابزاری مانند نقشه، یک مارکر و یا چشمک در صفحه به شما کمک میکند که به هدف نزدیک شوید.
بیرون از کلبه ما داخل یک جیب لق لقو پریدیم و به سمت قرارگاه خط لوله رفتیم، که به نظر میرسید نیروی بیشتر از نگهبانهایی که در داخل آن گشت میزدند دارد.
حالاست که استیل حقیقی فارکرای خود را نشان میدهد و ما میتوانیم از هر طرفی به مسئله ی خود نزدیک شویم. چند دمو پلیر را دیده ایم که بیشتر سبک استیل Stealth را ترجیح داده و با مینهای کنترلی و یک چاقو به داخل اردوگاه نفوذ کرده اند، اما ما استیل رمبو را ترجیح میدهیم.
برای اولین کارف ما جیپ را شخم زنان روی چمن رها میکنیم تا آن بیچاره به یک آلونک برخورد کند و آنرا ویران کند. همه ی کمپ به سرعت از ورود ما با خبر میشوند و شروع به تیراندازی میکنند.
تفنگ بازی بسیار ریلستیکتر از نسخه ی کرایتک به عمل آمده است، اول از همه اینکه بازی یک دید نشانه گیری به استیل Call of Duty اختیار کرده و دیگر اینکه تفنگ در حین آتش، چندین بار ضربه میزند.(مثل Geow) در واقع، این نشان میدهد که ما قادر نیستیم که در حالی که در حال افشاندن گلوله ها به اطراف هستیم، یک لندرور را با راکت بزنیم. درست مثل روانیگری ای که جدیدا [در بازیها] شیوع پیدا کرده است.
خوشبختانه، هوش مصنوعی در بازی چیزی نیست که مخطی باشد و با اینکه ما در پایینترین درجه ی سختی بازی میکردیم، کار گذاشتن یک C4 روی خط لوله کمی چالش طلبید.
در آخر، بازی FarCry2 یکی از بهترین انجینهای یوبی را دارد و مسلما یکی از بهترین شوترهای سال خواهد بود.
منبع:
Google