شاهکار ها معمولا بی سر و صدا و بی ادعا هستند. در حالی که بقیه ی بازی ها با قول ها ی آنچنانی و وعده و وعید های توخالی به بازار می آیند، شاهکار ها به آرامی و با کمترین ادعا خودشان را به ما می رسانند. "بتمن: شهر آرکام" یکی از این شاهکار ها بود. با این که سال 2011 پر از عناوین پر سروصدا بود، بی ادعا آمد و از نظر بسیاری از سایت ها و مجلات بازی های رایانه ای بهترین بازی سال شد
داستان "شهر آرکام" چند ماه بعد از حوادث "تیمارستان آرکام" روایت می شود. شهردار شهر "گاتم" تمام خلافکاران شهر را در نقطه ای از شهر زندانی کرده و با کشیدن حصار به دور آنها قصد دور نگه داشتن آنها از مردم را دارد. بتمن به مخالفت از این اقدام بر می خیزد، اما با دخالت یکی از دشمنان قدیمی اش "Hugo Strange"، خود او نیز به درون شهر آرکام کشیده می شود. داستان "شهر آرکام" بی نظیر و پر از غافلگیری است و تا آخر بازی تازگی خود را از دست نمی دهد. گره های داستانی به خوبی در داستان پیاده شده اند و در آخر هم به خوبی به تمام سوالاتی که در داستان مطرح شده اند پاسخ داده می شود. با اینکه خط داستانی بازی نسبت به شماره ی اول بسیار کوتاه تر است، اما همچنان برای طرفداران بتمن لذتی بی نهایت به دنبال خواهد داشت. چرا که چند تن از دشمنان کلاسیک و معروف بتمن در بازی حضور دارند. پنگوئن، Two Face، Black Mask، Ras al Gul، Deadshot، Joker و بسیاری از ویلن های معروف شهر گاتم را می توانید در بازی ملاقات کنید. داستان شروع خوبی دارد، به خوبی اوج می گیرد و به زیبایی تمام می شود، همانطور که گفتم تنها ضعف داستان کوتاهی اش نسبت به شماره ی قبلی است.
رابین حضور بسیار کوتاهی در بازی دارد.
گیم پلی "تیمارستان آرکام" واقعا کم نقص و لذت بخش بود، حالا تصور کنید که در "شهر آرکام" معدود نقطه ضعف های گیم پلی نیز رفع شده اند و میزان لذت بخش بودن هم دو برابر شده است! سیستم مبارزات همچنان در عین ساده و روان بودن، چالش برانگیز و سریع است. کمبو های جدید و کنترل بهتر نیز مبارزات را بیش از پیش لذت بخش کرده اند.یکی از پیشرفت های چشمگیر نسبت به نسخه ی اول، هوش مصنوعی دشمنان است. دشمنانتان حالا مجسمه های بالای سرشان را خراب می کنند، با هم همکاری می کنند و هیچ وقت دو بار از شما گول نمی خورند. هوش مصنوعی بازی واقعا پیشرفت کرده و باعث شده مراحل مخفی کاری بازی لذتی دوچندان پیدا کند، به طوری که در تمام طول بازی منتظرید که یک مرحله ی مخفی کاری دیگر ببینید! بیشتر وسیله ها و گجت های پیشرفته ی بتمن از همان ابتدا قابل دسترسی است و استفاده از آنها راحت، سریع و بی نهایت لذت بخش است، به طوری که هیچ گاه از پرسه زدن و پرواز بر فراز آرکام خسته نمی شوید. طراحی مرحله ی بازی نیز مانند دیگر قسمت ها به واقع شاهکار است. هیچ جایی از شهر آرکام بی دلیل و برای رفع تکلیف یا زیبایی ظاهری طراحی نشده و در گوشه گوشه ی شهر داستانی برای شروع و پیگیری وجود دارد. ریتم مراحل بی نظیر است. بازی آرام شروع می شود و با پیشروی داستان ذره ذره تنش و هیجان را به شما وارد می کند. این ریتم در ماموریت های جانبی هم رعایت شده است. هر کدام از ماموریت های جانبی داستان خودشان را دارند و مربوط به یکی از ویلن های معروف کمیک های بتمن هستند که دنبال کردنشان باعث می شود بیشتر از داستان و راز های شهر آرکام سر در بیاورید. با تمام خوبی های این بخش، گیم پلی بازی یک ضعف مهم نیز دارد. باس فایت های بازی (به جز Mr. Freeze!) همانند نسخه ی اول، به شدت ساده هستند و هیچ گونه چالشی را پیش رویتان قرار نمی دهند. مبارزه با ویلن های پر قدرتی مثل Clay Face، Ras al Gul و Solomon Grundy در یک چشم به هم زدن به نفع شما تمام می شوند! با اینکه این مشکل در کلیت بازی اختلال ایجاد نمی کند اما اگر وجود نداشت، مطمئنا مبارزات و داستان بازی از این هم جذاب تر می شد.
این کار هنوز هم لذت بخش ترین کار دنیاست! به خصوص در هوای برفی!
گرافیک و صداگذاری بازی همچنان در سطح بسیار بالایی قرار دارد. گرافیک بازی شاید مرز های گرافیکی بازی ها را جا به جا نکند اما بسیار چشم نواز و زیباست. کافی است نشستن و آب شدن برف روی شنل بتمن یا تبدیل شدن Clay Face را ببینید تا به جمله ی قبلی ایمان بیاورید. البته موتور آنریل، با تمام خوبی هایش مشکلاتی نیز دارد. مشکل ظاهرا لاینحل دیر لود شدن بعضی بافت ها در این بازی نیز مشاهده می شود و گاهی اوقات روی اعصاب می رود. همانطور که اشاره شد صداگذاری و موسیقی بازی نیز بسیار حرفه ای و شنیدنی انجام شده است. جدا از موسیقی بی نظیر بازی که لذت بازی کردن آن را دوچندان می کند، صدای گذاری بتمن، جوکر، هارلی کویین، کتومن، پنگوئن (با اجرای متفاوت "نولان نورث"!) و دیگر کاراکتر ها همانند نسخه ی اول به زیبایی هر چه تمام تر صورت گرفته است و بازی از این نظر نیز هیچ کم و کسری ای ندارد.
موسیقی بازی بسیار زیباست! فقط حیف که در عکس معلوم نیست!
اگر شما هم بعد از بازی کردن "بتمن: شهر آرکام" به تنها چیزی که فکر می کنید، شهر پر هرج و مرج آرکام است، شما هم دچار "بیماری بتمن" شده اید. اگر شما هم بعد از بازی کردن شهر آرکام، وقتی که چشم هایتان را می بندید، دسته ای خفاش می بینید و صدایشان را می شنوید، شما هم دچار بیماری بتمن شده اید. اگر وقتی در حال پرسه زدن در آرکام، فقط به معما های Riddler فکر می کنید، شما هم دچار بیماری بتمن شده اید. اگر شما هم از پایان غافلگیر کننده ی بازی ناراحت هستید، شما هم دچار بیماری بتمن شده اید. بیماری ای که اصلا بیماری نیست! بلکه سراسر لذت و سرگرمی ست.
داستان "شهر آرکام" چند ماه بعد از حوادث "تیمارستان آرکام" روایت می شود. شهردار شهر "گاتم" تمام خلافکاران شهر را در نقطه ای از شهر زندانی کرده و با کشیدن حصار به دور آنها قصد دور نگه داشتن آنها از مردم را دارد. بتمن به مخالفت از این اقدام بر می خیزد، اما با دخالت یکی از دشمنان قدیمی اش "Hugo Strange"، خود او نیز به درون شهر آرکام کشیده می شود. داستان "شهر آرکام" بی نظیر و پر از غافلگیری است و تا آخر بازی تازگی خود را از دست نمی دهد. گره های داستانی به خوبی در داستان پیاده شده اند و در آخر هم به خوبی به تمام سوالاتی که در داستان مطرح شده اند پاسخ داده می شود. با اینکه خط داستانی بازی نسبت به شماره ی اول بسیار کوتاه تر است، اما همچنان برای طرفداران بتمن لذتی بی نهایت به دنبال خواهد داشت. چرا که چند تن از دشمنان کلاسیک و معروف بتمن در بازی حضور دارند. پنگوئن، Two Face، Black Mask، Ras al Gul، Deadshot، Joker و بسیاری از ویلن های معروف شهر گاتم را می توانید در بازی ملاقات کنید. داستان شروع خوبی دارد، به خوبی اوج می گیرد و به زیبایی تمام می شود، همانطور که گفتم تنها ضعف داستان کوتاهی اش نسبت به شماره ی قبلی است.
رابین حضور بسیار کوتاهی در بازی دارد.
گیم پلی "تیمارستان آرکام" واقعا کم نقص و لذت بخش بود، حالا تصور کنید که در "شهر آرکام" معدود نقطه ضعف های گیم پلی نیز رفع شده اند و میزان لذت بخش بودن هم دو برابر شده است! سیستم مبارزات همچنان در عین ساده و روان بودن، چالش برانگیز و سریع است. کمبو های جدید و کنترل بهتر نیز مبارزات را بیش از پیش لذت بخش کرده اند.یکی از پیشرفت های چشمگیر نسبت به نسخه ی اول، هوش مصنوعی دشمنان است. دشمنانتان حالا مجسمه های بالای سرشان را خراب می کنند، با هم همکاری می کنند و هیچ وقت دو بار از شما گول نمی خورند. هوش مصنوعی بازی واقعا پیشرفت کرده و باعث شده مراحل مخفی کاری بازی لذتی دوچندان پیدا کند، به طوری که در تمام طول بازی منتظرید که یک مرحله ی مخفی کاری دیگر ببینید! بیشتر وسیله ها و گجت های پیشرفته ی بتمن از همان ابتدا قابل دسترسی است و استفاده از آنها راحت، سریع و بی نهایت لذت بخش است، به طوری که هیچ گاه از پرسه زدن و پرواز بر فراز آرکام خسته نمی شوید. طراحی مرحله ی بازی نیز مانند دیگر قسمت ها به واقع شاهکار است. هیچ جایی از شهر آرکام بی دلیل و برای رفع تکلیف یا زیبایی ظاهری طراحی نشده و در گوشه گوشه ی شهر داستانی برای شروع و پیگیری وجود دارد. ریتم مراحل بی نظیر است. بازی آرام شروع می شود و با پیشروی داستان ذره ذره تنش و هیجان را به شما وارد می کند. این ریتم در ماموریت های جانبی هم رعایت شده است. هر کدام از ماموریت های جانبی داستان خودشان را دارند و مربوط به یکی از ویلن های معروف کمیک های بتمن هستند که دنبال کردنشان باعث می شود بیشتر از داستان و راز های شهر آرکام سر در بیاورید. با تمام خوبی های این بخش، گیم پلی بازی یک ضعف مهم نیز دارد. باس فایت های بازی (به جز Mr. Freeze!) همانند نسخه ی اول، به شدت ساده هستند و هیچ گونه چالشی را پیش رویتان قرار نمی دهند. مبارزه با ویلن های پر قدرتی مثل Clay Face، Ras al Gul و Solomon Grundy در یک چشم به هم زدن به نفع شما تمام می شوند! با اینکه این مشکل در کلیت بازی اختلال ایجاد نمی کند اما اگر وجود نداشت، مطمئنا مبارزات و داستان بازی از این هم جذاب تر می شد.
این کار هنوز هم لذت بخش ترین کار دنیاست! به خصوص در هوای برفی!
گرافیک و صداگذاری بازی همچنان در سطح بسیار بالایی قرار دارد. گرافیک بازی شاید مرز های گرافیکی بازی ها را جا به جا نکند اما بسیار چشم نواز و زیباست. کافی است نشستن و آب شدن برف روی شنل بتمن یا تبدیل شدن Clay Face را ببینید تا به جمله ی قبلی ایمان بیاورید. البته موتور آنریل، با تمام خوبی هایش مشکلاتی نیز دارد. مشکل ظاهرا لاینحل دیر لود شدن بعضی بافت ها در این بازی نیز مشاهده می شود و گاهی اوقات روی اعصاب می رود. همانطور که اشاره شد صداگذاری و موسیقی بازی نیز بسیار حرفه ای و شنیدنی انجام شده است. جدا از موسیقی بی نظیر بازی که لذت بازی کردن آن را دوچندان می کند، صدای گذاری بتمن، جوکر، هارلی کویین، کتومن، پنگوئن (با اجرای متفاوت "نولان نورث"!) و دیگر کاراکتر ها همانند نسخه ی اول به زیبایی هر چه تمام تر صورت گرفته است و بازی از این نظر نیز هیچ کم و کسری ای ندارد.
موسیقی بازی بسیار زیباست! فقط حیف که در عکس معلوم نیست!
اگر شما هم بعد از بازی کردن "بتمن: شهر آرکام" به تنها چیزی که فکر می کنید، شهر پر هرج و مرج آرکام است، شما هم دچار "بیماری بتمن" شده اید. اگر شما هم بعد از بازی کردن شهر آرکام، وقتی که چشم هایتان را می بندید، دسته ای خفاش می بینید و صدایشان را می شنوید، شما هم دچار بیماری بتمن شده اید. اگر وقتی در حال پرسه زدن در آرکام، فقط به معما های Riddler فکر می کنید، شما هم دچار بیماری بتمن شده اید. اگر شما هم از پایان غافلگیر کننده ی بازی ناراحت هستید، شما هم دچار بیماری بتمن شده اید. بیماری ای که اصلا بیماری نیست! بلکه سراسر لذت و سرگرمی ست.
9.5/10
Google