سلام.
دیدم این تاپیک نیست گفتم بزنم.(مفید هست.)
تو این تاپیک شما بیوگراف شخص مورد نظز رو که می خواهید می گید،دوستهایی هم که تونستند بزارن زحمتشو می کشند...
من بیوگرافی مایکل جکسون رو می زارم.
مایکل جکسون
مایکل جکسن در ۱۹۸۴
مایکل جوزف جکسن (زادهٔ ۲۹ اوت ۱۹۵۸، درگذشتهٔ ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹) موسیقیدان، بازرگان آمریکایی و یکی از موفق ترین سرگرمی سازان تمام دوران ها به شمار می آيد. فرزند هفتم خانوادهٔ جکسن، فعالیت حرفه‌ای خود را در عرصهٔ موسیقی از سن ۶ سالگی به عنوان یکی از اعضای گروه جکسن فایو آغاز نمود و در حالی که هنوز عضوی از گروه بود، در سال ۱۹۷۱ کار خود را به عنوان یک تک‌خوان شروع کرد. او را "سلطان پاپ" می‌نامند، پنج آلبوم از آلبوم‌های استودیویی او جزء پر فروش ترین آلبوم‌های موسیقی جهان هستند: جدا از بقیه، دلهره آور، بد، خطرناک، تاریخ.
در دهه هشتاد میلادی، او به عنوان برترین نماد موسیقی پاپ، و اولین سرگرمی ساز آمریکائی آفریقایی‌تبار شناخته شد که موج قدرتمند و ساختار شکن عمیقی را بنیانگذاری نمود، آغاز این موج از شبکهٔ MTV بود. محبوبیت موزیک ویدئوهای او مثل «بیلی جین»، «بزن به چاک» و دلهره آور، باعث تحول ساختار موزیک ویدئو به صورت یک فرم هنری و ابزار تبلیغاتی شد، و شبکهٔ تازه تاسیس MTV را به شهرت رساند. جکسن با اجراهای روی صحنه و موزیک ویدیوهایش، حرکات تکنیکی پیچیدهٔ رقص مثل روبات و مون واک را به محبوبیت رساند. شیوهٔ منحصر به فرد او در موسیقی و سبک رقص و آوازش، تعداد بیشماری از هنرمندان هیپ هاپ، پاپ و آر اند بی معاصر را تحت تاثیر قرار داده‌است.
جکسن همچنین یک بشر دوست برجسته بود.او توسط بنیاد و تک آهنگ‌های خیریهٔ خود، و پشتیبانی از ۳۹ جنبش خیرخواهانه، میلیون‌ها دلار برای اهداف خیریه وقف یا جمع آوری کرد. با این وجود ابعاد دیگر زندگی شخصی او، همچون ظاهردر حال تغییر و رفتارش ، سبب ایجاد جنجالهای غرض ورزانه‌ای شد که به چهرهٔ مردمی او صدمه زد. او در سال ۱۹۹۳ متهم به سوء استفادهٔ جنسی از کودکان شد. اما پلیس تحقیقات جنایی را به دلیل عدم وجود شواهد کافی متوقف نمود و جکسن هرگز دستگیر نشد. پس از آن او دوبار ازدواج کرد، پدر سه فرزند شد و تمام این‌ها جنجال بیشتری ایجاد نمود. از اوایل دهه نود نگرانی‌هایی دربارهٔ وضعیت سلامتی او وجود داشت و از اواخر دهه نود اخبار ضد و نقیضی در بارهٔ وضعیت مالی این خواننده گزارش می‌شد. در سال ۲۰۰۵ جکسن بدلیل اتهامات بیشتری مربوط به سوء استفادهٔ جنسی و چند اتهام دیگر محاکمه و تبرئه شد.
در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ ، جکسن در سن ۵۰ سالگی ، بر اثر ایست قلبی درگذشت. در این زمان او در حال آماده شدن و تمرین برای یک سری ۵۰ تایی از کنسرت ها به نام "این است" که قرار بود در لندن برگزار شود، بود. مرگ او توسط پزشکی قانونی لوس آنجلس ، قتل معرفی شد. درگذشت او باعث غلیان و خروش ناگهانی احساسات جهانی و لبریز سوگ فراوانی در سراسر دنیا شد. مراسم یاد بود جهانی او که در سراسر دنیا تحت پوشش قرار گرفت توسط یک میلیارد انسان از سراسر دنیا نظاره شد.
او جزو تعداد معدودی از هنرمندان است که برای بار دوم به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافته است. از دستاوردهای دیگر او می‌توان به ثبت رکوردهای بیشمار در لیست رکوردهای جهانی گینس، از جمله عنوان "موفق ترین سرگرمی ساز تمام دوران ها" ، ۱۳ جایزهٔ گرمی ، ۱۳ تک آهنگ شمارهٔ یک سولو__ بیشتر از هر هنرمند مرد دیگری از زمان پایه گذاری جدول صد اثر برترــــ و فروش بیش از ۷۵۰ میلیون واحد در سراسر جهان اشاره کرد. در صنعت موسیقی جایزه‌ای نمانده که جکسن به خانه نبرده باشد. همچنین او یک تاجر بسیار زیرک است. بسیاری او را یک نابغه در تجارت توصیف کرده‌اند و هیچ هنرمندی از نظر وسعت توانایی کنترل امور مالی و تجاری با او قابل مقایسه نیست. تقریبا چهار دهه‌است که کنکاش‌های بسیار موشکافانه در زندگی خصوصی جکسن همراه با دوران فعالیت درخشانش، او را جزئی از فرهنگ عامه کرده‌است. او به عنوان یکی از مشهورترین مردان جهان شناخته می‌شود.
زندگی نامه
۱۹۵۸ــ۱۹۷۵: اوایل زندگی و جکسن فایو
همچنین ببینید: جکسن فایو مایکل جوزف جکسن در تاریخ ۲۹ آگوست ۱۹۵۸، در شهر گری، ایندیانا (شهرکی صنعتی در نزدیکی شهر شیکاگو، ایلینویز) در خانواده‌ای از طبقهٔ کارگر متولد شد. پسر جوزف والتر جو و کاترین اسکروز استر ، هفتمین فرزند از ده فرزند بود. خواهران و برادران او ربی، جکی، تیتو، جرمین، لاتویا، مارلون، رندی و جنت هستند. جوزف جکسن در استخدام معدن آهن بود ولی اغلب با برادرش لوتر در یک گروه موسیقی R&B به نام فالکونز به اجرا می پرداخت. مادر مذهبی جکسن، فرزندانش را با باورهای فرقهٔ یهوه (فرقه‌ای مسیحی) تربیت کرد.
جکسن از اوایل دوران خردسالی مورد سوء استفادهٔ جسمی و روحی پدرش قرار داشت. او کار بی وقفه، شلاق و کلمات رکیک را تحمل میکرد. این سوء استفاده ها، زندگی او را در بزرگسالی تحت شعاع قرار داد. در نتیجهٔ یک جر و بحث ـــ که بعدها برادرش مارلون به آن اشاره کردـــ جوزف ، مایکل را از یک پا، سر و ته در هوا نگه داشت و «بارها و بارها با مشت به کمر و پشت او کوبید». جوزف اغلب مچ گیری میکرد و یا فرزندان پسر را به دیوار فشار می‌داد. یک شب وقتی جکسن خواب بود ، پدرش جوزف از بیرون خود را به پنجرهٔ اتاق خواب او رساند و در حالی که ماسک ترسناکی بر چهره داشت با جیغ و فریاد وارد اتاق شد. جوزف گفت که می‌خواسته به فرزندانش یاد بدهد که هنگام خواب پنجرهٔ اتاق خوابشان را باز نگذارند. اما تا سال‌ها بعد از آن ، کابوسهای دزدیده شدن از اتاق خواب ، جکسن را رها نکرد.
جکسن در مصاحبه‌ای با اپرا وینفری در سال ۱۹۹۳ ، برای اولین بار آشکارا در بارهٔ سوء استفاده‌های دوران کودکی اش سخن گفت. او گفت که در کودکی اغلب از تنهایی می‌گریست و گاهی اوقات با دیدن پدرش بیمار می‌شد یا حالت تهوع به او دست می‌داد. در مصاحبهٔ بسیار معروف دیگری به نام زندگی با مایکل جکسن در سال ۲۰۰۳، او در حالی که دربارهٔ سوء استفاده‌های دوران کودکی اش صحبت میکرد چهرهٔ خود را با دست‌هایش پوشاند و گریست. او با یاد آوری پدرش که با کمربندی در دست روی صندلی می‌نشست و او و برادرانش را تمرین می‌داد، گفت : "اگه کارتو درست انجام نمی‌دادی، اون اشکتو در می‌آورد، واقعاً حالتو می‌گرفت."
جکسن خیلی زود استعدادش را در موسیقی بروز داد، او در سن پنج سالگی در حضور همکلاسی‌ها و حضار دیگر به مناسبت کریسمس اجرا میکرد. در سال ۱۹۶۴ جکسن و مارلون به عنوان نوازندگان پس زمینه، با نواختن کونگا و تمبورین، به گروه برادران جکسن ــــ گروهی که توسط برادرانش جکی، تیتو و جرمین تشکیل شده بودــــ پیوستند. پس از آن جکسن شروع به خواندن در پس زمینه و رقصیدن کرد؛ در سن هشت سالگی، او و جرمین در جایگاه خواننده‌های اصلی گروه قرار گرفتند و نام گروه را به جکسن فایو تغییر دادند. گروه از ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ در سطح وسیعی از منطقهٔ مید-وست (Midwest) به اجرای برنامه پرداخت. گروه مکرراً در کلوب‌های شبانهٔ سیاهپوستان و کلوپ‌های کوچکی که چیتلین سرکت(chitlin' circuit) نامیده می‌شدند به اجرا پرداخت، جایی که برنامهٔ آن‌ها اغلب مقدمه‌ای برای شروع استریپ تیزها و نمایش‌های مربوط به بزرگسالان بود. در سال ۱۹۶۶، آن‌ها در مسابقهٔ استعدادهای مهم محلی، به رهبری مایکل با اجرای آهنگ‌های برتر موتاون و آهنگ «تو رو بدست آوردم-حس خوبی دارم»(I Got You-I Feel Good)اثر جیمز براون، به مقام اول دست یافتند.
جکسن فایو در سال ۱۹۶۷ چندین آهنگ از جمله «پسر بزرگ»(Big boy) را برای شرکت نشر استیل تاون ضبط کرد و در سال ۱۹۶۸ با موتاون رکوردز قرارداد بست. بعدها «مجلهٔ رولینگ استون» مایکلِ جوان را «یک نابغه» با "استعدادهای احاطه گر در موسیقی" توصیف نمود و اشاره کرد که بعد از اینکه مایکل با برادرانش شروع به خواندن و رقصیدن کرد "به سرعت به عنوان ستون اصلی گروه و خوانندهٔ رهبر ظاهر شد". با وجود اینکه مایکل "با صدای زیر یک کودک می‌خواند، اما مثل یک رقصندهٔ بزرگسال حرفه‌ای می‌رقصید و سبک خواندنش انعکاسی از سبک موسیقی آر اند بی(R&B) و گوسپل و همچنین هنرمندانی چون سم کوک، جیمز براون، ری چارلز و استیوی واندر بود." گروه با چهار تک آهنگ اولش : «می خواهم برگردی»(I want you back)، «عشقی که حفظ می کنی»(The love you save)، «اِی بی سی»(ABC)، «آنجا خواهم بود»(I'll be there) ؛ که در جدول ۱۰۰ آهنگ برتر شمارهٔ یک شدند؛ رکوردی برای خود ثبت کرد. در سال‌های اول حضور جکسن فایو در موتاون، روابط عمومی این شرکت ادعا نمود که جکسن ۹ ساله‌است ـــ دو سال کوچکتر از سن واقعی اش ـــ تا در نظر مخاطب عام، با مزه تر جلوه کند و مردم با او بهتر ارتباط برقرار کنند. جکسن از سال ۱۹۷۲ در کل چهار آلبوم استودیویی سولو (انفرادی) با موتاون منتشر کرد، که «باید آنجا باشم»(Got to be there) و «بن»(Ben) در میان آن‌ها هستند. این کارها به عنوان قسمتی از قرارداد جکسن فایو با موتاون منتشر شدند و تک آهنگ‌های موفقی از جمله «Got to Be There» و «Ben» و همچنین بازسازی هایی از آهنگ های «راکین رابین»(Rockin' Robin) و «روز بابی»(Bobby day) تولید شدند. فروش گروه از سال ۱۹۷۳ شروع به کاهش کرد. اعضای گروه از شرکت موتاون به دلیل پافشاری در خودداری از دادن حق کنترل خلاقانه یا دخالت در تولید آهنگ‌ها ، ناراضی بودند. با وجوداین، گروه چند آهنگ جزء چهل اثر برتر، شامل «ماشین رقص»(Dancing machine)ـــ جزء پنج تک آهنگ برتر به سبک دیسکوـــ و «من عشقم»(I am love)ـــ جزء بیست اثر برترـــ را ثبت کرد. جکسن فایو در سال ۱۹۷۵ موتاون را ترک نمود.
۱۹۷۶ــ۱۹۸۱: تغییر مکان به سوی اپیک و Off the Wall
جکسن فایو، قرارداد جدیدی با CBS رکوردز در ماه ژوئن ۱۹۷۵ امضا کرد و ابتدا به قسمت فیلادلفیا اینترنشنال رکوردز ، و سپس به اپیک رکوردز پیوست. در نتیجهٔ یک مشکل قانونی، گروه نام خود را به جکسنز (جکسن ها) تغییر داد. بعد از تغییر نام ، گروه به اجراهای بین المللی خود ادامه داد و از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۴ شش آلبوم دیگر منتشر کرد. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۴ مایکل جکسن ، ترانه نویس اصلی گروه بود.او آهنگ‌های موفقی مثل «بدنتو تکون بده (برو پایین)»(Shake Your Body Down To The Ground) ، «اینجا هتل»(This Place Hotel) ، «می تونی حسش کنی؟»(Can You Feel It ) را نوشت. در ۱۹۷۸، جکسن در نقش مترسک در فیلم موزیکال ویز(The Wiz) به ایفای نقش پرداخت. موسیقی این فیلم توسط کوئینسی جونز تنظیم شده بود که در مدت ساخت این فیلم به جکسن پیوست و تهیه کنندگی آلبوم سولوی این خواننده ، جدا از بقیه(Off the Wall)، را پذیرفت.
در ۱۹۷۹، بینی جکسن در یکی از تمرینات پیچیدهٔ رقص شکست. عمل جراحی بینی که در نتیجهٔ این حادثه انجام شد موفقیت آمیز نبود و جکسن از مشکلات تنفسی که می‌توانست فعالیت حرفه‌ای او را تحت تاثیر قرار دهد رنج می‌برد. او به دکتر استیو هوفلین معرفی شد که عمل راینوپلاستی (جراحی بینی) دوم و عمل‌های دیگر را در دنباله برای او انجام داد.
کوئینسی جونز و جکسن با همدیگر تهیه کنندگی آلبوم جدا از بقیه(Off the Wall) را بر عهده گرفتند. جکسن ، راد تمپرتون (از گروه هیت ویو)، استیوی واندر و پل مکارتی ، نوشتن ترانه‌های این آلبوم را بر عهده داشتند. Off the Wall در سال ۱۹۷۹ منتشر شد و اولین آلبومی بود که چهار اثر جزء ده اثر برتر، ـــ شامل دو آهنگ در صدر جدول، به نامهای «تا به اندازهٔ کافی گیرت نیومده بس نکن»( Get Enough Don't Stop 'Till You ) و «رقص با تو»(Rock With You) ـــ عرضه کرد. Off the Wall ردهٔ سوم را در جدول ۲۰۰ آلبوم برتر بدست آورد و تا به حال فروشی به اندازه هفت میلیون نسخه در آمریکا و ۲۰ میلیون نسخه در سراسر جهان برای آن ثبت شده‌است.در ۱۹۸۰، جکسن به خاطر تلاش‌های فردی اش در عرصهٔ موسیقی، برندهٔ سه جایزه در مراسم جوایز موسیقی آمریکا شد: آلبوم سول/آر اند بی برگزیده، هنرمند برگزیدهٔ مرد و تک آهنگ برگزیده (برای «Don't Stop 'Til You Get Enough»). همان سال او برندهٔ جوایز هنرمند برتر سیاهپوستان و آلبوم برتر سیاهپوستان از مراسم جوایز موسیقی بیلبورد و یک جایزهٔ گرمی برای بهترین اجرای آوازی آر اند بی هنرمند مرد (برای «Don't Stop 'Til You Get Enough») شد.
با وجود موفقیت تجاری این آلبوم، جکسن احساس کرد که Off The Wall می بایست تاثیر خیلی بزرگتری بر جای می گذاشت.او مصمم شد که با انتشار آلبوم بعدی اش، به نقطه‌ای فراتر از انتظارات دیگران دست یابد. در ۱۹۸۰ جکسن بالاترین سهم از فروش آثار را در صنعت موسیقی برای خود محفوظ کرد: ۳۷٪ از کل فروش آلبوم.
۱۹۸۲ــ۱۹۸۵: Thriller ، «موتاون ۲۵» ، We Are The World و فعالیت های تجاری
در ۱۹۸۲، جکسن آهنگ «کسی در تاریکی»(Someone In The Dark) را برای کتاب داستان فیلم «ای تی ، دوستی از سیارهٔ دیگر» تهیه نمود.این قطعه جایزهٔ گرمی بهترین آلبوم برای کودکان را برد. آن سال جکسن آلبوم دوم خود به نام Thriller(دلهره آور) را توسط کمپانی اپیک منتشر کرد.این آلبوم هشتاد هفته متوالی در میان ده اثر پر فروش جدول ۲۰۰اثر برتر و ۳۷ هفته از این زمان هم در جایگاه نخست قرار داشت و نخستین آلبومی بود که هفت آهنگ در میان ده تک آهنگ اول جدول ۲۰۰ اثر برتر ـــ از جمله «بیلی جین»(Billie Jean) ، «بزن به چاک»(Beat It) و «می خوای چیزی رو شروع کنی »(Wanna Be Starting Something) ـــ را برای خود ثبت کرد. برای Thriller ، بیست و هشت میلیون سری فروش توسط RIAA (سازمان تولیدکنندگان حرفه‌ای آمریکا) در ایالات متحده ثبت شده، که باعث کسب جایگاه الماس دوگانه توسط آلبوم شد.این آلبوم با فروش تخمینی ۱۱۰ میلیون نسخه ، پرفروش ترین آلبوم موسیقی در جهان است.
جکسن مناسبات صنعت موسیقی را از لحاظ چهارچوب هنری، تجاری و در آمد زایی متحول نمود. وکیل او، جان برانکا، اشاره کرد که جکسن بالاترین حقوق محفوظ را در میان هنرمندان صنعت موسیقی دارا بود ؛ تقریبا دو دلار برای هر آلبوم فروخته شده. او هچنین درآمدهای رکوردشکنی از فروش سی دی ها و همچنین فیلم «ساختن تریلر مایکل جکسن»__مستندی که توسط مایکل جکسن و جان لندیس تهیه شد __بدست می‌آورد. این مستند از نظر مالی توسط MTV پشتیبانی شد و در عرض چند ماه ۳۵۰٫۰۰۰ کپی فروش کرد. این دوره شاهد ظهور محصولات جدیدی مانند عروسک‌های مایکل جکسن که در ماه مه ۱۹۸۴ به قیمت دوازده دلار به بازار آمدند ،بود.
زندگی نامه نویس جی.رندی تارابورلی توضیح می‌دهد که :"Thriller جزئی از فرهنگ آمریکاست؛ از برخی جهات، فروش تریلر مثل یک کالای لوکس ـــ مانند مجله، عروسک، بلیط یک فیلم پر طرفدارــــ نیست بلکه مانند یک کالای ضروری در هر خانه‌ای پیدا می‌شود." مجلهٔ تایم نوشت که :"موج Thriller بهترین سال‌ها را از زمان اوائل ۱۹۷۸ برای صنعت موسیقی به ارمغان آورد؛ زمانی که صنعت موسیقی درآمد کلی معادل چهار میلیارد دلار داشت." بطور کلی تایم تاثیر Thriller را همانند بازگشت اعتماد به نفس به روح صنعتی که توسط «ویرانه‌های جنبش پانک و سبک فرمالیتهٔ پاپ کامپیوتری» محدود شده بود ، توصیف کرد و تاثیر جکسن را اینگونه بیان کرد :"ستارهٔ آثار ضبط شده، رادیو و ویدئو های راک.گروه نجاتی تک نفره برای صنعت موسیقی.آهنگسازی که بنیان موسیقی را برای یک دهه دگرگون می‌کند. رقصنده‌ای با گرانقدرترین پاها در مسیر. خواننده‌ای که فراتر از هر سلیقه، سبک و همچنین تعصب نژادی پیش می‌رود." نیویورک تایمز او را یک «پدیده در عرصهٔ موسیقی» خواند و گفت که : "در دنیای موسیقی پاپ، مایکل جکسن یک طرف و بقیه در طرف دیگر هستند." طبق گفتهٔ واشنگتن پست، Thriller راه را برای افراد دیگری همچون پرنس باز کرد.
در ۲۵ مارس ۱۹۸۳، جکسن بطور زنده در برنامهٔ ویژهٔ تلویزیونی «موتاون ۲۵: دیروز، امروز، برای همیشه» با برادرانش اجرا نمود و بعد Billie Jean را به تنهایی اجرا کرد.او برای اولین بار امضای هنریش ـــ مون واک ـــ را به نمایش گذاشت.درپخش زنده تلویزیونی این مراسم، ۴۷ میلیون بیننده شاهد اجرای او بودند، و این اجرای او با اجرا های الویس پرسلی و بیتلز، در برنامهٔ "اد سالیوان" مقایسه شد. نیویورک تایمز گفت:"مون واکی که او به شهرت رساند، استعاره‌ای از سبک رقص اوست. او چطور این کار را انجام می‌دهد؟ بعنوان یک تکنسین او یک تردست بزرگ است، یک بیان بی کلام خالص. توانایی او در نگهداشتن یک پا بصورت صاف و ثابت؛ در حالی که او می‌لغزد و پای دیگرش کمانه می‌زند و به نظر می‌آید که دارد قدم می‌زند؛ نیازمند یک زمانبندی بی نقص است."
جكسون در كاخ سفيد با رئيس جمهور رونالد ريگان و همسرش
در ۲۷ ژانویه ۱۹۸۴، جکسن دچار یک بد اقبالی شد. ضمن ساخت یک فیلم تبلیغاتی برای کمپانی پپسی کولا در سالن نمایش بزرگ "شراین"در لوس آنجلس، موهای او بر اثر خطا در عملیات آتش بازی آتش گرفت و پوست سرش دچار سوختگی درجه سه شد. این حادثه در برابر چشمان سالن لبریز از جمعیتی که برای بازسازی کنسرت مربوط به تبلیغ آنجا گرد آمده بودند ،اتفاق افتاد.شرکت پپسی خسارت این حادثه را خارج از دادگاه پرداخت کرد و جکسن یک و نیم میلیون دلاری را که به او پرداخت شده بود به «مرکز سوختگی مایکل جکسن» اهدا کرد.اندکی پس از آن، سومین جراحی پلاستیک روی بینی جکسن انجام شد .
در ۱۴ مه ۱۹۸۴، جکسن به کاخ سفید دعوت شد تا جایزه‌ای را از دستان رئیس جمهور وقت آمریکا رونالد ریگان دریافت کند.جایزه برای قدردانی از حمایت‌های جکسن از حرکت‌های خیریه بر علیه اعتیاد به الکل و مواد مخدر به او داده شد. جکسن در مراسم گرمی ۱۹۸۴، هشت جایزه برد. Thriller برخلاف آلبوم‌های بعدی او با یک تور رسمی حمایت نشد، اما در ۱۹۸۴ تور Victory (تور پیروزی) با همراهی گروه جکسونز، اکثر آثار سولوی جدید جکسون را برای بیش از دو میلیون تماشاچی در آمریکا به نمایش گذاشت. او سهم پنج میلیونی خود را از این تور به خیریه بخشید.
جکسن تک آهنگ خیریهٔ «ما دنیاییم»(We Are The World) را با همکاری لاینول ریچی نوشت، این آهنگ برای جمع آوری کمک برای مبارزه با فقر در آفریقا و آمریکا در سراسر دنیا منتشر شد. او یکی از ۳۹ مشاهیری بود که در این اثر به اجرا پرداخت. این تک آهنگ یکی از پرفروش ترین تک آهنگ‌های تمام دوران‌ها شد و با فروشی نزدیک به ۲۰ میلیون کپی، میلیون‌ها دلار برای رهایی مردم از قحطی و گرسنگی مهیا نمود. این اولین باری بود که جکسن به عنوان یک خیر دیده می‌شد.
هنگامی که جکسن همراه با پل مک کارتی روی دو تک آهنگ برتر «دختره مال منه»(The Girl Is Mine) و «بگو بگو بگو»(Say Say Say) کار میکرد، روابط این دو دوستانه شد، و به دلایلی مختلف یکدیگر را ملاقات می‌کردند.در یک گفتگو، مک کارتی از میلیون‌ها دلاری که از کاتالوگ‌های موسیقی عایدش می‌شد حرف زد؛ او تقریبا سالی ۴۰ میلیون از آهنگ‌های هنرمندان دیگر درآمد داشت.بنابراین جکسن به فعالیت‌های تجاری خرید، فروش، و شراکت در حقوق آثار موسیقی علاقه مند شد. کمی بعد کاتالوگ «نورترن سانگز»(Northern Songs) به فروش گذاشته شد؛ یک کاتالوگ موسیقی حاوی هزاران آهنگ از جمله کاتالوگ گروه بیتلز و آهنگ‌هایی از الویس پرسلی. جکسن فورا به کاتالوگ "نورترن سانگز"علاقمند شد، اما به او گوشزد کردند که رقابت خیلی فشرده خواهد بود، او با هیجان دور و بر اتاق جست وخیز می کرد، در حالی که می‌گفت :"برام مهم نیست. من اون آهنگ‌ها رو می‌خوام. اون آهنگا رو برام بخر برانکا (وکیلش)." برانکا با وکیل پل مک کارتی تماس گرفت، وکیل مک کارتی در پاسخ اعلام کرد که موکلش علاقه‌ای به قیمت دادن ندارد چون "خیلی گران است". بعد از آنکه جکسن چانه زنی ها را شروع کرد، مک کارتی تغییر عقیده داد و سعی کرد که یوکوانو (معشوقه سابق جان لنون) را با خود همراه کند، اما او نپذیرفت، بنابراین مک کارتی کنار کشید. سرانجام در چانه زنی‌هایی که ده ماه به طول انجامید جکسن بقیهٔ رقبا را از میدان به در کرد. وقتی مک کارتی فهمید، گفت :"من فکر می کنم اینجور کارها ،زیر آبی رفتنه؛اینکه دوست کسی باشی و بعد اون چیزی رو که روش ایستاده، از زیر پاش بکشی."
۱۹۸۶ــ۱۹۹۰: جلوهٔ ظاهری ،شایعات و جنجالهای رسانه‌ای، Bad ، زندگی نامه به قلم خودش و فیلم‌ها
در ۱۹۸۶، رسانه‌های شایعه پرداز (تبلویدها)، داستانی منتشر کردند که ادعا میکرد جکسن برای حفظ جوانی اش در زیر "چتر اکسیژن پر فشار" می‌خوابد ؛ تصویری از او، درحالی که زیر یک جعبهٔ شیشه‌ای دراز کشیده بود همراه با این خبر منتشر شد. با وجود اینکه این ادعا نادرست بود ، جکسن خود به این داستان جعلی پر و بال داد. او در حال تبلیغات برای فیلم جدیدش «کاپیتان ای اُ» به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا بود و می‌خواست تصویری علمی تخیلی از خود ارائه دهد.این فیلم گران ترین فیلم کوتاه در آن زمان بود ، و بعدا جزئی از نمایش های پارک‌های تفریحی دیزنی شد.دیزنی لند، فیلم را به مدت ۱۱ سال در قسمت سرزمین فردا نمایش داد ، در حالی که والت دیزنی ورلد این اثر را در قسمت پارک تفریحی «اپکات»(Epcot) از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۴ به نمایش در آورد. هنگامی که جکسن یک شامپانزهٔ دست آموز بنام "بابلز " خرید و با او دوست شد ، رسانه‌ها این کارش را غیر متعارف و نمونه‌ای از یک رفتار ضد اجتماعی معرفی کردند.بعدا گزارش شد که جکسن استخوان‌های مرد فیل نما را خریداری کرده‌است.این خبر نیز کذب بود، اما داستانی بود که باز خود جکسن در اختیار رسانه‌های شایعه پرداز قرار داده بود.این داستان‌ها الهام بخش ساخت لقب توهین آمیز «جکوی خل وچل»(Wacko Jacko) توسط رسانه‌ها شد. این لقب در سال بعد به گوش جکسن رسید و در نهایت برای او بسیار بسیار ناخوشایند آمد.او با فهمیدن اشتباهش ، از درز دادن داستان‌های ساختگی به رسانه‌ها دست برداشت. اما به خاطر سودی که به جیب رسانه‌ها سرازیر می‌شد، آن‌ها خودشان شروع به انتشار داستان‌های ساختگی کردند.
پوست جکسن در تمام دوران کودکی و نوجوانی اش به رنگ قهوه‌ای متوسطی بود، اما از اوایل دههٔ هشتاد، رنگ پوست او روشن تر شد.این تغییر بطور وسیعی تحت پوشش رسانه‌ها قرار گرفت و شایعه شده بود که جکسن پوست خود را سفید می‌کند. در اواسط دههٔ هشتاد، تشخیص داده شد که جکسن مبتلا به بیماری های پوستی برص و لوپوس است؛ بیماری لوپوس او خفیف بود، اما هر دوی این بیماری‌ها او را حساس به نور خورشید میکرد.شیوهٔ درمانی که جکسن برای این بیماری‌ها استفاده می کرد باعث روشن تر شدن پوست او می شد و با گریم پن کیکی که برای پوشاندن لکه‌ها و یکدست کردن رنگ پوستش انجام می داد ،پوست او خیلی روشن و رنگ پریده جلوه می کرد.فرم صورتش هم تغییر کرده بود ؛چند جراح نظر داده‌اند که او چند عمل جراحی بینی ،پیشانی ، چانه ، نازک کردن لب و یک جراحی گونه را پشت سر گذاشته بود.تغییرات چهرهٔ او تا قسمتی بخاطر کاهش وزن شدید نیز بود.در اوایل دههٔ هشتاد ،بدن جکسن بخاطر تغییر در رژیم غذایی و تمایلش برای داشتن «بدن یک رقاص» قلمی تر شد.شاهدان اظهار کرده‌اند که جکسن اغلب سرگیجه داشت و به نظرشان او در مورد چگونه به نظر رسیدن بدنش وسواس پیدا کرده بود؛ برخی متخصصان علم پزشکی بطور علنی بیان کردند که طبق عقیدهٔ آن‌ها جکسن"سندروم دیسمورفی بدنی" دارد؛ اختلالی ذهنی که در آن بیمار از جلوه ظاهری خود بیزار است و نمی‌داند دیگران دربارهٔ او چه نظری دارند.
"چرا که نه، فقط به مردم بگو که من یه فضایی از مریخ هستم.به اونا بگو که من مرغ زنده می‌خورم و نصفه شبا رقصای جادویی می‌کنم. اونا هر چی که تو بگی باور می‌کنن، چون تو یه گزارشگری.اما اگه من ، مایکل جکسن ، بخوام بگم، «من یه فضایی از مریخم.مرغ زنده می‌خورم و نصفه شبا رقصای جادویی می‌کنم.»، مردم می گن ،«اوه، پسر، اون مایکل جکسن خله.عقلش پاره سنگ ور می‌داره.یه حرف لعنتی درست حسابی از دهنش بیرون نمی‌یاد.»."
صنعت موسیقی در انتظار یک موفقیت برجستهٔ دیگر بود، بنابراین توقعات بسیار بالایی در مورد Bad(بد) ــــ دومین آلبوم جکسن ، پنج سال بعد از انتشار Thriller ــــ وجود داشت. Bad فروش کمتری نسبت به Thriller داشت، اما همچنان یک موفقیت تجاری قدرتمند بود. این آلبوم در ایالات متحده، هفت تک آهنگ برتر ارائه داد، که پنج تای آن‌ها(«دایانای کثیف»(Dirty Diana) ،«نمی‌تونم دوستت نداشته باشم»(I Just Can’t Stop Loving You) ، «بد»(Bad) ، «حسی که تو به من می‌دی»(The Way You Make Me Feel) و «مردی در آینه»(Man In The Mirror))، در صدر جدول صد اثربرتر ــــ بیش از هر آلبوم دیگری ــــ قرار گرفتند. تا سال ۲۰۰۸ ،آلبوم Bad به فروش جهانی ۳۰ میلیون نسخه دست یافته است. تور جهانی بد در روز ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۷ آغاز شد و در۱۴ ژانویهٔ ۱۹۸۹ به پایان رسید.تنها در ژاپن، بلیط‌های ۱۴ کنسرت به طور کامل به فروش رفت و ۵۷۰٫۰۰۰ تماشاگر را به خود جلب نمود، تقریبا سه برابر رکورد قبلی که تعدادی برابر ۲۰۰٫۰۰۰ نفر در یک تور بود.جکسن با اجرای ۱۲۳ کنسرت برای ۴.۴ میلیون نفر، درآمدی معادل ۱۲۵ میلیون دلار به دست آورد، و یک رکورد جهانی گینس برای خود به ثبت رساند.در طول این سفر، او کودکان بی بضاعت را رایگان برای دیدن کنسرت هایش دعوت میکرد و کمک‌هایی به بیمارستان ها، یتیمخانه‌ها و نیز سازمان های خیریه اهدا می‌نمود.
در ۱۹۸۸، او اولین زندگینامه به قلم خود، MoonWalk(ماه‌پیمایی) را نوشت، که تکمیلش چهار سال به طول انجامید. جکسن از دوران کودکی‌اش، تجربیاتش در جکسن فایو و سوء استفادهایی که در دوران کودکی از آن رنج برد، سخن گفت. او همچنین دربارهٔ جراحی پلاستیک صحبت کرد، و گفت که او دو جراحی روی بینی اش انجام داده و یک فرورفتگی هم روی چانه اش ایجاد کرده‌است. در کتاب، او تغییر شکل زیاد چهره اش را بر اثر بلوغ، کاهش وزن، رژیم غذایی منحصر به سبزیجات، تغییر در مدل مو و نورپردازی صحنه دانست. Moon Walk در مکان اول لیست پرفروش‌های نیویورک تایمز قرار گرفت.این موسیقیدان سپس فیلمی بنام Moonwalker (ماه پیما) منتشر کرد، که حاوی پشت صحنه و موزیک ویدئوها یی که جکسن و جو پسی در آن ایفای نقش نمودند، بود. Moonwalker از همان ابتدا در رتبهٔ اول جدول برترین موزیک ویدئو کاست‌ها قرار گرفت، و برای ۲۲ هفته در صدر ماند و سرانجام جای خود را به «مایکل جکسن : افسانه ادامه دارد»(Michael Jackson: The Legend Continues) داد.
در مارس ۱۹۸۸، جکسن زمینی در نزدیکی "سانتا ینز"، کالیفرنیا، خریداری کرد تا مزرعه نورلند(Neverland Ranch) خود را با هزینه‌ای معادل ۱۷ میلیون دلار در آنجا بسازد. وسعت این ملک شخصی ۱۱ کیلومتر مربع است. جکسن ، نورلند را با چندین چرخ فلک، یک باغ وحش غیر متعارف، یک سالن سینما و چهل نگهبان تکمیل کرد. در سال ۲۰۰۳، ارزش این ملک را ۱۰۰ میلیون دلار برآورد کردند. در ۱۹۸۹، درآمد سالانهٔ او از فروش آلبوم ها، محصولات وابسته و کنسرت‌ها تنها برای همان سال، ۱۲۵ میلیون دلار، تخمین زده شد. کمی بعد، جکسن اولین فرد غربی بود، که در یک آگهی تلویزیونی برای تلویزیون روسیه ظاهر شد. موفقیت های جکسن سبب شد که وی لقب "سلطان پاپ" را دریافت کند؛ عنوانی که ایده‌اش از الیزابت تیلور، بازیگر و دوست صمیمی جکسن آمد. تیلر هنگامی که جایزهٔ «هنرمند دهه» را در ۱۹۸۹ به او تقدیم میکرد، جکسن را سلطان حقیقی پاپ، راک و سول خواند. برای قدردانی از تاثیراتی که جکسن بر دههٔ هشتاد گذاشت، رئیس جمهور وقت، جرج اچ دبلیو بوش(George H. W. Bush) جایزهٔ مخصوص «هنرمند دهه» را در کاخ سفید را به او تقدیم کرد؛ بوش جکسن را به خاطر«عظمت محبوبیتش» تحسین نمود. از ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰، جکسن ۵۰۰٫۰۰۰ دلار به "بنیاد یونایتد نگرو کالج "بخشید و تمام سود بدست آمده از تک آهنگ Man in the Mirror را نیز وقف خیریه کرد.
اجرای زندهٔ «تو آنجا بودی»(You Were There) توسط جکسن در شصتمین سالروز تولد "سمی دیویس پسر"(Sammy Davis Jr,'s)، نامزد دریافت جایزه در مراسم جوایز تلویزیون آمریکا (امی) شد.
۱۹۹۱ــ۱۹۹۲: Dangerous ،بنیادخیریه Heal The World و Super BowlXXVII
در مارس ۱۹۹۱، جکسن قراردادش را با سونی به ارزش ۶۵ میلیون دلار تمدید نمود؛ ارزش این قرارداد در آن زمان رکوردشکن بود. جکسن هشتمین آلبومش Dangerous (خطرناک) را در سال ۱۹۹۱ منتشر کرد. تا ۲۰۰۸، Dangerous هفت میلیون سری در داخل آمریکا و ۳۲ میلیون کپی در سراسر دنیا فروش کرده‌است. آمار فروش Dangerous نسبت به Bad سریعتر بالا رفت. در آمریکا، تک آهنگ اول آلبوم «سیاه یا سفید»(Black Or White) پرفروش ترین اثر از این آلبوم بود، و به جایگاه شمارهٔ یک جدول ۱۰۰ اثر برتر دست یافت و هفت هفته آنجا ماند، این اثر عملکردی مشابه در جداول فروش نقاط دیگر دنیا داشت. تک آهنگ دیگر آلبوم «زمانی رو بیاد بیار»(Remember The Time) در آمریکا به مدت ۸ هفته در میان ۵ جایگاه نخست بود، و در جایگاه سوم جدول ۱۰۰ تک آهنگ برتر قرار گرفت. در ۱۹۹۳، جکسن این آهنگ را در مراسم "جوایز سول ترین"(Soul Train Awards) بر روی صندلی چرخدار اجرا نمود، و در توضیح گفت که در تمرینات آسیب دیده. در بریتانیا و بخش‌های دیگری از اروپا، «دنیا رو شفا بده»(Heal The World)، پرفروش ترین اثر از آلبوم بود؛ این اثر ۴۵۰٫۰۰۰ کپی در بریتانیا فروخت و در ۱۹۹۲ به مدت پنج هفته در جایگاه دوم جدول قرار گرفت.
جکسن بنیاد دنیا را شفا بده(Heal The World) را در ۱۹۹۲ بنیانگذاری کرد. سازمان خیریه‌ای که کودکان بی بضاعت را به ملک جکسن می‌آورد، تا از پارک تفریحی که جکسن بعد از خرید ملک در آنجا ساخته بود بطور رایگان استفاده کنند. این بنیاد همچنین میلیون‌ها دلار برای کمک به کودکان بیمار و جنگ زده به نقاط مختلف کرهٔ زمین فرستاد. تور جهانی خطرناک در ۲۷ ژوئن ۱۹۹۲ آغاز شد، و در ۱۱ نوامبر ۱۹۹۳ خاتمه یافت. جکسن در ۶۷ کنسرت برای ۳٫۶ میلیون نفر برنامه اجرا کرد. تمام درآمد حاصل از این کنسرت‌ها به بنیاد Heal The World منتقل، و باعث جمع آوری میلیون‌ها دلار برای کمک به مردم شد. او حق پخش تلویزیونی تور جهانی Dangerous خود را در ازای ۲۰ میلیون دلار به HBO فروخت، یک قرارداد رکورد شکن که رکوردش تا به حال پا برجاست. بعد از بیماری و مرگ رایان وایت، جکسن به جلب توجه عموم نسبت به ایدز کمک کرد، بیماری که در آن زمان هنوز جنجال برانگیز بود. او در مراسم آغاز ریاست جمهوری بیل کلینتون بطور علنی تقاضا کرد که بودجه بیشتری برای کمک به بیماران مبتلا به ایدز و تحقیقات مربوط به این بیماری اختصاص داده شود.
در یک بازدید مشهور از آفریقا، جکسن از چند کشور این قاره بازدید به عمل آورد، که گابون و مصر در میان آن‌ها بودند. اولین توقف او در گابون با استقبال جمعیت ۱۰۰٫۰۰۰ نفری همراه بود، که لباس‌ها و علائم بومی به تن کرده بودند، برخی از آن‌ها علائمی در دست داشتند که معنی می‌شد: «به خانه خوش آمدی مایکل». در سفرش به ساحل عاج، رئیس قبیله بر سر او تاجی نهاد و او را «سلطان سانی» نامید. سپس او از بزرگان و دولتمردان به زبان های فرانسوی و انگلیسی تشکر کرد، اسناد رسمی پادشاهی خود را امضا نمود و در حالی که رقص‌های رسمی را نظاره میکرد، روی تخت پادشاهی از طلا نشست.
یکی از برترین اجراهای جکسن که به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، در وقت استراحت بین دو نیمهٔ Super Bowl XXVII بود. در شروع اجرا، جکسن به روی صحنه پرتاب شد در حالی که آتش بازی ها، پشت سرش آرام می‌گرفتند. از هنگامی که پاهایش به روی سکو رسید، بدون هیچ احساسی «با مشت‌های گره کرده مثل یک مجسمهٔ با شکوه» آنجا ماند، یک عینک آفتابی و لباس ارتشی با رنگهای طلایی و سیاه بر تن داشت؛ و در حالی که مردم هلهله می‌کردند، برای چند دقیقه کاملا بی حرکت ماند. سپس به آرامی عینک آفتابی‌اش را برداشت، آن را دور انداخت و شروع به خواندن و رقصیدن کرد. روتین او شامل چهار آهنگ: «جمع بشید»(Jam)، «بیلی جین» ، «سیاه یا سفید» و «دنیا را شفا بده» بود. این اولین مسابقهٔ سوپر باول بود که تعداد تماشاگرانش در زمان نمایش بین دو نیمه رو به افزایش گذاشت، و تنها در آمریکا، ۱۳۵ میلیون نفر به تماشای آن نشستند؛ آلبوم Dangerous جکسن ۹۰پله در جدول آلبوم‌ها صعود کرد.
در سی و پنجمین مراسم سالانهٔ جوایز گرمی در لوس آنجلس، «جایزهٔ اسطورهٔ زنده» به جکسن داده شد. Black or White نامزد جایزهٔ بهترین اجرای آوازی و Jam در دو رشته نامزد شد: بهترین اجرای آوازی آر اند بی و بهترین آهنگ آر اند بی.
۱۹۹۳ــ۱۹۹۴: اتهامات سوء استفادهٔ جنسی و اولین ازدواج
در فوریهٔ ۱۹۹۳، جکسن دریک مصاحبه‌ی ۹۰ دقیقه‌ای با اپرا وینفری(مجری تلویزیونی) شرکت کرد؛ اولین مصاحبهٔ او از سال ۱۹۷۹. هنگامی که از بدرفتاریهای پدرش از او در دوران کودکی صحبت میکرد عضلات چهره‌اش منقبض می‌شد؛ او باور داشت که بیشتر سال‌های دوران کودکی‌اش را از دست داده، و گفت که در کودکی اغلب از تنهایی می‌گریست. او شایعات اخیر مبنی بر اینکه او استخوان‌های مرد فیل نما را خریده و یا اینکه زیر چتر اکسیژن پرفشار می‌خوابد را رد نمود. همچنین نظرات مربوط به اینکه او پوستش را سفید کرده را منتفی دانست، و برای اولین بار تصدیق کرد که مبتلا به بیماری برص است. ۹۰ میلیون آمریکایی به تماشای این مصاحبه نشستند، و این برنامه چهارمین برنامهٔ پر بینندهٔ غیر ورزشی در تاریخ آمریکا شد. این برنامه بحث و کنجکاوی عمومی ای دربارهٔ بیماری برص ایجاد کرد، عارضه‌ای که تا آن زمان تقریبا شناخته نشده بود. Dangerous بیش از یکسال بعد از انتشارش، دوباره در میان ۱۰ آلبوم پرفروش جدول موسیقی قرار گرفت.
اما در بیست و چهارم اوت سال ۱۹۹۳ و درست در هنگام اجرای تورهای Dangerous ، اتفاق غیر منتظره‌ای رخ داد و مایکل جکسن توسط پسری ۱۳ ساله بنام جوردن چندلر و پدرش ایوان چندلر به سوءاستفادهٔ جنسی از کودکان متهم شد.یک سال بعد از آشنایی جکسن و جوردن چندلر،آن پسر تحت تاثیر یک مسکن مشکوک، به پدرش گفت که جکسن اندام جنسی او را لمس نموده‌است. کمی بعد از آن، صدای ایوان چندلر در یک مکالمهٔ تلفنی ضبط شد که در در کنار سخنان دیگر می‌گفت : "اگه این کارو بکنم دوران بزرگ من شروع می‌شه. ممکن نیست ببازم. هر چی بخوام گیرم می‌یاد و اونا تا ابد نابودن.... این پایان کار مایکله."
تیم‌های قانونی ایوان چندلر و جکسن وارد کار شدند، سپس ایوان چندلر شروع به چانه زنی کرد تا قضیه را با یک توافق مالی فیصله دهد، اما توفیقی حاصل نشد؛ چندلر بر سر مبلغ چانه می‌زد، اما جکسن نیز با رد درخواست‌های او چند پیشنهاد داد. سپس جردن چندلر به یک روانپزشک و بعدا به پلیس گفت که او و جکسن موقعیت‌های بوسیدن ،خود ارضایی و ارضای جنسی با دهان را با هم تجربه کرده‌اند، او همچنین جزئیات تصویری، از آنچه ادعا میکرد اندام جنسی خواننده‌است را، ترسیم نمود. تحقیقات رسمی شروع شد؛ مادر جردن چندلر مصر بود که خطایی از طرف جکسن نبوده‌است. نورلند تفتیش شد؛ بچه‌ها و تعداد زیادی از خویشاوندان، اینکه او بچه باز باشد را مصرانه رد کردند. وضعیت جکسن وقتی بدتر شد که خواهر بزرگترش لاتویا جکسن او را به بچه باز بودن متهم کرد، بیانیه‌ای که لاتویا بعدا پس گرفت. جکسن قبول کرد که در خانه اش از بدن برهنهٔ او بمدت ۲۵ دقیقه تفتیش به عمل بیاید. این تفتیش به منظور بررسی وجود تطابق دقیق، با تصویر ارائه شده از طرف جردن چندلر انجام شد. دکترها اتفاق نظر داشتند که برخی شباهت‌های قوی وجود دارد، اما بطور قطعی شبیه نیست. جکسن بیانیه‌ای پر احساس در بارهٔ آنچه در جریان بود منتشر کرد؛ او اعلام بی گناهی نمود و از آنچه به عنوان پوشش غرض ورزانهٔ رسانه‌ای نام برد انتقاد کرد .دوستان نزدیک جکسن بعدا بیان کردند که او هرگز از احساس حقارت ناشی از تفتیش بدنی اش رهایی نیافت.
جکسن برای مقابله با استرس اتهاماتی که به او وارد شده بود، شروع به استفاده از انواع مسکن ها و داروها کرد. تا پاییز ۱۹۹۳، جکسن به این داروها اعتیاد پیدا کرده بود. وضعیت سلامتی جکسن تا حدی به وخامت گذاشت که او ادامه ٔ تور جهانی Dangerous خود را کنسل نمود و چند ماهی به یک مرکز درمان اعتیاد رفت. استرس اتهامات باعث شد که جکسن از غذا خوردن دست بردارد، و وزن بسیار زیادی از دست بدهد. بخاطر سلامتی در حال افول او، دوستان و مشاوران قانونی کنترل روند دفاع و اوضاع مالی او را بر عهده گرفتند؛ آن‌ها از او می‌خواستند که به توافق خارج از دادگاه جواب مثبت دهد، چون باور داشتند که در صورت برگزاری جریان طولانی مدت دادگاه ها، جکسن دوام نخواهد آورد. واکنش رسانه‌های شایعه پرداز به اتهامات مطرح شده، جکسن را در شرایط نامطلوبی قرار داد. کارشکنی‌های رسانه‌ها و چگونگی پوشش وقایا توسط آن‌ها، شامل : استفاده از سرتیتر‌های تحریک آمیز برای جلب خوانندگان و رهگذران (در حالی که خود متن با سرتیتر مطابقت نداشت)، پذیرفتن داستان‌های افرادی که برای پول به جکسن تهمت دست داشتن در فعالیت‌های مجرمانه می‌زدند ،استفادهٔ غرض ورزانه از عکس‌های جکسن در بدترین وضعیت ظاهری اش، نبود واقع گرایی و استفاده از سر تیترهایی که به شدت گناهکار بودن جکسن را تلقین میکرد، بود. در اول ژانویه ۱۹۹۴ بعد از اینکه جردن چندلر از همکاری با تحقیقات جنایی پلیس خودداری نمود، جکسن با خانوادهٔ چندلر و تیم حقوقی آن‌ها به مبلغ ۲۲ میلیون دلار در خارج از دادگاه به توافق رسید.جکسن هرگز دستگیر نشد و پرونده با اعلام این که شواهد کافی در دست نیست بسته شد. در همان سال، جکسن با خواننده و ترانه نویس لیزا ماری پریسلی دختر الویس پرسلی، ازدواج کرد. آن‌ها در سال ۱۹۷۵، در یکی از گردهمایی‌های فامیلی جکسن ،درهتل و کازینوی بزرگ MGM برای اولین بار یکدیگر را ملاقات کردند و در اوایل سال ۱۹۹۳، توسط یک دوست مشترک دوباره با هم مرتبط شدند. آن‌ها هر روز تلفنی با هم صحبت می‌کردند. وقتی اتهامات سوء استفادهٔ جنسی از کودکان علنی شد، جکسن به حمایت عاطفی لیزا ماری وابسته شد؛ او نسبت به سلامتی رو به افول جکسن و اعتیاد او به داروها نگران بود. لیزا ماری توضیح داد که :"من باور داشتم که اون هیچ کار نادرستی انجام نداده و اینکه به اون به ناحق تهمت زدن و بله من کم کم مجذوب اون شدم. می‌خواستم نجاتش بدم. احساس کردم می‌تونم این کارو بکنم." در یک تماس تلفنی که جکسن با لیزا ماری برقرار کرده بود، لیزا او را خیلی هیجان زده، متزلزل و در هپروت توصیف کرد. کمی بعد، او سعی کرد که جکسن را متقاعد کند که اتهامات را خارج از دادگاه حل و به یک مرکز درمان اعتیاد مراجعه کند. نزدیک پاییز ۱۹۹۳، جکسن تلفنی به لیزا ماری پیشنهاد داد، او گفت :"اگه ازت بخوام که با من ازدواج کنی، اینکارو می‌کنی؟" پرسلی و جکسن به طور خصوصی در جمهوری دومینیکن ازدواج کردند.البته طرفین تا دو ماه ازدواجشان را انکار نمودند. ازدواج، از زبان لیزا، "زندگی یه زوج ازدواج کرده....که از نظر جنسی فعاله" بود. در آن زمان، رسانه‌های شایعه پرداز عنوان کردند که این ازدواج حقه‌ای برای سرپا نگه داشتن چهرهٔ مردمی جکسن در پرتو اتهامات قبلی سوء استفادهٔ جنسی است. جکسن و پرسلی کمتر از دوسال بعد از یکدیگر جدا شدند، آن‌ها دلیل جدایی را اختلافات غیر قابل حل اعلام کردند. ولی ارتباطشان دوستانه باقی ماند.
۱۹۹۵ــ۱۹۹۹: History ، ازدواج دوم و پدر شدن
يكي از تنديس هاي بسياری كه براي معرفی آلبوم HIStory در سراسر اروپا نصب شده بود.تنديس ،نمايان گر سبك پوشش مشخص و آرايش موی اوست كه از سبك نظامی الهام گرفته شده بود.
در ۱۹۹۵، جکسن کاتالوگ موسیقی "نورترن سانگز" خود را با قسمت نشر موسیقی شرکت سونی ترکیب کرد و "شرکت نشر سونی/ ATV"را ساخت. جکسن مالکیت نصف شرکت را بدست گرفت، ۹۵ میلیون دلار پیش پرداخت دریافت کرد و حتی حق کپی رایت آهنگ‌های بیشتری را نیز بدست آورد. او سپس آلبوم دو دیسکی Past, Present and Future,Book I: HIStory (تاریخ (داستان او): گذشته، حال و آینده, کتاب اول) را منتشر نمود. دیسک اول، History Begins (تاریخ آغاز می‌شود)، شامل پانزده آهنگ از برترین آثار او بود، که بعدها با عنوان Greatest Hits—HIStory Vol. I(بزرگترین آثار برتر ــــ تاریخ، قسمت اول) در سال ۲۰۰۱ منتشر شد. دیسک دوم، HIStory Continues(تاریخ ادامه دارد)، حاوی پانزده آهنگ جدید بود. آلبوم از همان ابتدا در جایگاه نخست جدول قرار گرفت و اعلام شده که در آمریکا هفت میلیون نسخه فروش داشته‌است. این آلبوم با ۲۰ میلیون کپی (۴۰ واحد) فروش در سراسر دنیا پرفروش ترین آلبوم چند دیسکی در تمام دوران هاست. HIStory نامزد جایزهٔ گرمی برای بهترین آلبوم شد. اولین تک آهنگ منتشر شده از آلبوم، «جیغ/کودکی»(Scream/Childhood) بود، که همراه با جوان ترین خواهر جکسن، جنت(Janet)، اجرا شده بود. این تک آهنگ بالاترین جایگاه در لحظهٔ ورود به جدول ۱۰۰ اثر برتر(جایگاه شمارهٔ پنج) را داشت و نامزد جایزهٔ گرمی برای «بهترین هم آوازی پاپ» شد. «تو تنها نیستی»(You Are Not Alone)، دومین تک آهنگ از HIStory بود؛ این اثر رکورد دار جهانی برای اولین تک آهنگی است که وارد رتبه اول جدول ۱۰۰ اثر برتر شد. این اثر یک موفقیت هنری و تجاری برجسته بود و یک نامزدی گرمی برای «بهترین اجرای آوازی پاپ» را دریافت کرد. در اواخر ۱۹۹۵، جکسن در طی تمرینات برای یک اجرای تلویزیونی از حال رفت و سریعا به بیمارستان منتقل شد؛ علت این پیش آمد خوف ناگهانی حاصل از استرس بود. «ترانهٔ زمین»(Earth Song) سومین تک آهنگ منتشر شده از HIStory بود، و در ۱۹۹۵، در ایام نزدیک به کریسمس، برای شش هفته در جایگاه نخست جدول برترین‌های بریتانیا قرار گرفت؛ یک میلیون کپی فروخت، و در نتیجه پر فروش ترین تک آهنگ جکسن در بریتانیا شد.
تور جهانی تاریخ در ۷ سپتامبر ۱۹۹۶ آغاز شد و در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ خاتمه یافت. جکسن ۸۲ کنسرت در ۵۸ شهر برای ۴٫۵ میلیون طرفدار اجرا کرد. نمایش در ۵ قاره و ۳۵ کشور اجرا، و تبدیل به موفق ترین تور جکسن از نظر تعداد تماشاگران شد. در قسمت استرالیایی تور جهانی HIStory، جکسن با پرستار متخصص پوست، دبورا جین رو(Deborah Jeanne Rowe)، ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند پسر،بنام مایکل جوزف جکسن پسر(معروف به «پرینس») و یک فرزند دختر، بنام پاریس مایکل کاترین جکسن شد. این دو ابتدا یکدیگر را در اواسط دههٔ هشتاد، وقتی جکسن متوجه شد که مبتلا به برص است ، ملاقات کردند. دبی رو سال‌های زیادی را به مراقبت از بیماری جکسن و همچنین حمایت عاطفی از او مشغول بود، بنابراین قبل از آنکه بطور رمانتیک درگیر شوند، رابطهٔ دوستی مستحکمی ایجاد کرده بودند. آن‌ها ابتدا قصد ازدواج نداشتند، اما بعد از اینکه "دبی رو" برای اولین بار باردار شد، مادر جکسن دخالت کرد و آن‌ها را متقاعد به ازدواج نمود. این زوج در سال ۱۹۹۹ از یکدیگر جدا شدند. گرچه جکسن از توضیح دلیل جدایی خودداری کرد و آن را جزء "اطلاعات خصوصی" دانست، اما دبی رو به این سئوال پاسخ داد و علت جدایی را "غیر قابل تحمل بودن تلاش بی وقفهٔ رسانه‌ها در تحت نظر گرفتن زندگی خصوصی جکسن برای او"، اعلام کرد و در ادامه گفت که به جکسن علاقهٔ بسیاری دارد و برای او هر کاری می‌کند. دبی رو حضانت کامل فرزندان را به جکسن داد.
در ۱۹۹۷، جکسن Blood on the Dance Floor: HIStory in the Mix(خون روی زمین رقص: تاریخ در میکس) را منتشر کرد، که شامل بازترکیب‌هایی (میکس دوباره) از تک آهنگ‌های برتر HIStory و پنج آهنگ جدید بود. فروش جهانی این آلبوم تا سال ۲۰۰۷ شش میلیون کپی گزارش شده، و پرفروش ترین آلبوم بازترکیبی است که تا به حال منتشر شده‌است. این آلبوم و تک آهنگ هم نام آن، در جدول بریتانیا به جایگاه اول دست یافت. در ایالات متحده، آلبوم به درجهٔ پلاتینیوم رسید، اما فقط تا جایگاه ۲۴ جدول بالا آمد. "فوربز" در آمد سالانهٔ او را ۳۵ میلیون دلار در ۱۹۹۶ و ۲۰ میلیون دلار در ۱۹۹۷ اعلام کرد.
در ژوئن ۱۹۹۹، جکسن در چند رویداد خیریه شرکت نمود. او در کنسرت خیریه‌ای در مودنا (درایتالیا) به لوچیانو پاواروتی پیوست. این نمایش در حمایت از سازمان خیریهٔ فرزندان جنگ، یک میلیون دلار برای آوارگان کوزوو، و مبالغی هم برای کودکان گواتمالا جمع آوری نمود. بعدا در همان ماه، جکسن کنسرت‌های خیریهٔ «مایکل جکسن و دوستان» را در آلمان و کره سازماندهی نمود. بقیهٔ هنرمندان شرکت کننده عبارت بودند از: اسلش، اسکورپیونز، بویز سکند من, لوثر وندرس، ماریا کری، ای. آر. رحمان، پرابو دوا، ساندرام، شبهنا، آندریا بوچلی و لوچیانو پاواروتی. در آمد این کنسرت‌ها به "بنیاد کودکان نلسون ماندلا"، صلیب سرخ و یونسکو فرستاده شد.
۲۰۰۰ــ۲۰۰۲: نزاع با ناشران موسیقی، Invincible و فرزند سوم
در ۲۰۰۰، به علت اینکه جکسن بیشتر از هر سرگرمی ساز یا شخصیتی از رویدادهای خیریه حمایت کرده بود، رکورد دیگری در رکوردهای جهانی گینس به نامش ثبت شد. در آن زمان، جکسن در انتظار بازگشت مجوز رسمی شاهکارهای آلبوم‌هایش بود؛ این مجوز به او اجازه می‌داد که آهنگ‌های قدیمی اش را هر طور که مایل است ارائه کند و دست سونی را از شراکت در سود حاصله کوتاه نماید. جکسن انتظار داشت که این اتفاق در اوایل هزارهٔ جدید روی دهد، اما، بخاطر موادی در قرارداد، این تاریخ به سال ها بعد موکول شد. جکسن شروع به تحقیق کرد، و مشخص شد که وکیل او و سونی در این معامله مشترک بوده، که ایجاد "مغایرت منافع" میکرد. جکسن برای چندین سال درگیر یک مغایرت منافع دیگر نیز بود، سونی سال‌ها سعی در خرید تمام سهم جکسن از کاتالوگ موسیقی مشترکشان داشت. اگر حرفه یا وضعیت مالی جکسن خراب می‌شد، او مجبور به فروش کاتالوگش می‌گردید. بنابراین، سونی از افول موقعیت جکسن سود می‌برد. جکسن می‌توانست از این مغایرت‌ها به عنوان بهانه‌ای برای خروج زود هنگام از قراردادش استفاده کند. درست قبل از انتشار Invincible(تسخیرناپذیر)، جکسن به رئیس سونی موزیک اینترتینمنت، تامی ماتولا، اطلاع داد که در حال ترک سونی است. در نتیجهٔ این اقدام، تمامی انتشار تک آهنگ ها، فیلمبرداری‌ها و افتتاحیه‌های مربوط به آلبوم Invincible کنسل شد. در ژوئیه ۲۰۰۲، جکسن اتهاماتی وارد کرد، مبنی بر اینکه ماتولا یک «شیطان» و یک «نژادپرست» است که از هنرمندان آفریقایی-آمریکایی اش حمایت نمی‌کند، و از آن‌ها فقط برای منافع شخصی خود استفاده می‌کند. او اضافه کرد که ماتولا، همکار او اروینگ لورنزو (آیرو گوتی) را «کاکا سیاه چاق» خطاب کرده‌است. در جواب ،سونی ادعا کرد که، با توجه به اینکه جکسن از اجرای تور در ایالات متحده خودداری نمود، آن‌ها قادر به تبلیغات با انرژی کافی برای Invincible نبودند.
شش سال بعد از آخرین آلبوم استودیویی و پس از گذراندن بیشتر سال‌های آخر دههٔ نود و اوایل هزارهٔ جدید دور از چشم عموم و در شرایطی که توقعات بسیار بالایی وجود داشت، جکسن Invincible را در اکتبر ۲۰۰۱ منتشر کرد. برای کمک به تبلیغات آلبوم، یک جشن ویژهٔ ۳۰امین سالگرد، به مناسبت ۳۰ امین سال فعالیت هنری او به عنوان یک خوانندهٔ سولو، در مدیسن اسکوئر گاردن برگزار شد. جکسن برای اولین بار از سال ۱۹۸۴ با برادرانش روی صحنه ظاهر شد. همچنین این نمایش اجراهایی توسط مایا، آشر، ویتنی هیوستون، ان سینک، اسلش و هنرمندان دیگری ارائه داد. بعد ازحملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جکسن به سازماندهی کنسرت خیریهٔ United We Stand: What More Can I Give(ایستاده‌ایم متحد: بیش از این چه می‌توانم بدهم؟)، در استادیوم RFK در واشنگتن دی سی کمک نمود. کنسرت در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۱ به روی آنتن رفت و شامل اجراهایی توسط تعداد بسیار زیادی از هنرمندان بود. جکسن، آهنگ «بیش از این چه می‌توانم بدهم؟» (What More Can I Give)را به عنوان اختتامیه اجرا کرد.
Invincible یک موفقیت تجاری بود، که از همان ابتدا در برترین جایگاه جداول ۱۳ کشور وارد شد و تقریبا ۱۳ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت. این آلبوم در آمریکا به درجهٔ پلاتینیوم دوگانه رسید. با این وجود میزان فروش Invincible بطور چشمگیری نسبت به آثار منتشر شدهٔ قبلی جکسن کم بود که علت آن تاحدودی مربوط به افول صنعت موسیقی پاپ، کمبود تبلیغات، عدم وجود تور جهانی و نزاع انتشارات موسیقی بود. از این آلبوم سه تک آهنگ ارائه شد:«دنیای مرا باشکوه می کنی»(You Rock My World ) ، «گریه»(Cry) و «پروانه ها»(Butterflies) که آخری موزیک ویدئو نداشت.
سومین فرزند جکسن، پرینس مایکل جکسن دوم (معروف به بلنکت)، در سال ۲۰۰۲ متولد شد. جکسن هویت مادر او را فاش نکرد، اما گفت که تولد فرزند در نتیجهٔ لقاح مصنوعی از سلول‌های اسپرم خود او بوده‌است. در نوامبر همان سال، جکسن در پاسخ به اصرار طرفدارانی که زیر بالکن اتاق هتل او در برلین جمع شده و خواهان دیدن نوزاد او بودند، پسر تازه متولد شدهٔ خود را روی بالکن اتاق هتل آورد. جکسن در حالی که او را در بازوی راست خود نگه داشته بود و پارچه‌ای را به ملایمت روی چهره اش انداخته بود، او را برای یک لحظه از نردهٔ بالکن هتل آویزان کرد، بالکن چهار طبقه از زمین فاصله داشت. این حرکت انتقادات شدیدی را در رسانه‌ها برانگیخت. جکسن عذرخواهی کرد و این واقعه را "یک اشتباه وحشتناک" خواند.
۲۰۰۳ــ۲۰۰۷: مستند، دومین دادگاه مربوط به اتهامات سوءاستفاده‌های جنسی و ریسک‌های تجاری
همچنین ببینید : زندگی با مایکل جکسون
در ۲۰۰۳، سونی مجموعه‌ای از آثار برتر شمارهٔ یک جکسن را روی سی دی و دی وی دی منتشر کرد. در ایالات متحده، آلبوم به جایگاه سیزدهم دست یافت و توسط RIAA در ردهٔ پلاتینیوم درجه بندی شد. فروش حداقل ۱٫۲ میلیون واحد (دیسک) از این آلبوم در بریتانیا به ثبت رسیده‌است.
در همان سال، مستندی بنام زندگی با مایکل جکسون، خواننده را در حالی که دست در دست گاوین آرویزو( پسری که بعدا او را متهم به سوء استفادهٔ جنسی از کودکان کرد) داشت، و در مورد چگونگی قرار های خواب صحبت می‌کردند، نشان داد. کمی بعد از پخش تلویزیونی این مستند، جکسن به هفت مورد تجاوز به کودکان و دو مورد اقدام به کاربرد عامل مست کننده برای تسهیل اقدام به جرم مذکور متهم شد. تمام اتهامات در ارتباط با پسری بنام گاوین آرویزو بود که در زمان وقوع اتهامات وارد شده زیر ۱۴ سال سن داشت.
جکسن اتهامات مطرح شده را رد نمود، و گفت که قرارهای خواب مطلقا به هیچ وجه جنبهٔ جنسی نداشتند. دوست جکسن الیزابت تیلور در برنامهٔ "لری کینگ لایو" از او دفاع کرد و گفت که :"توی تخت خواب بودن، تلویزیون نگاه می‌کردن. هیچ چیز غیرعادی بینشون نبود. ما مثل بچه‌ها خندیدیم و یه عالمه کارتون والت دیسنی نگاه کردیم. هیچ چیز عجیب و غریبی در بین نبود."
در روند تحقیقات، وضعیت سلامتی جکسن توسط یک متخصص سلامت ذهنی بنام دکتر استن کاتز بررسی شد؛ او چند ساعت را نیز به بررسی وضعیت شاکی گذراند. از نظر کاتز، جکسن در حد یک کودک ۱۰ ساله به عقب برگشته بود و وضعیت روانی اش با وضعیت روانی یک بچه باز مطابقت نمی‌کرد. در جریان دادگاهی که در شرف وقوع بود، جکسن به داروهای مورفین و دمرال وابسته شد. دو سال بعد از وارد شدن اتهامات به جکسن، دادگاه «مردم در برابر جکسن» در سانتا ماریای کالیفرنیا، آغاز شد. دادگاه تا پایان مه ۲۰۰۵، به مدت پنج ماه به طول انجامید. در طول جریان دادگاه، این موسیقیدان برای بار دیگر از بیماری‌های وابسته به استرس رنج برد و وزن زیادی را از دست داد، که باعث تغییر در ظاهرش می‌شد. در ماه ژوئن، جکسن از تمامی اتهامات تبرئه شد. بعد از پایان جریان دادگاه، جکسن به عنوان مهمان شیخ عبدالله (عبدالله بن احمد بن الخلیفه )شاهزاده بحرین، به جزیرهٔ بحرین در خلیج فارس نقل مکان کرد.
سونی ، BMG Visionary: The Video Singles(رویای بی ام جی : تک ویدئوها) را در بازار اروپا منتشر نمود: یک سری بیست تایی از تک آهنگ‌های برتر او از دهه‌های ۸۰ و ۹۰. در طول پنج ماه هر هفته یک تک آهنگ در فرمت دیسک دو رویه (یک رو DVD و یک رو CD صوتی)، منتشر شد و بعدا مجموع دیسک‌ها به صورت یک ست جعبه‌ای در دسترس عموم قرار گرفت. ست جعبه‌ای در ۱۴ نوامبر ۲۰۰۶ در آمریکا منتشر شد.
در ۲۰۰۶، بعد از بسته شدن درهای خانهٔ اصلی او، نورلند ،گزارش های منتشر شده، مبنی بر مشکلات مالی جکسن افزایش یافت. یک مسئلهٔ مالی مهم برای او مربوط به یک وام ۲۷۰ میلیون دلاری بود، که توسط حقوق انتشار موسیقی تحت مالکیت او ضمانت شده بود. بعد از تاخیرات مکرر در بازپرداخت ها، یک بستهٔ کمک مالی، وام‌ها را از بانک آمریکا به متخصص قرض "فورترس اینوستمنتس" انتقال داد. سونی بستهٔ جدیدی پیشنهاد کرد، این بسته جکسن را وادار به قرض ۳۰۰ میلیون دیگر و کاهش مبلغ قسط های پرداختی میکرد. همچنین در آینده فرصت خرید نیمی از سهم جکسن از شرکت مشترک شان را برای سونی فراهم می‌نمود. جکسن کمک مالی سونی را پذیرفت. با این وجود، جزئیات این معامله علنی نشد. طبق گزارش "فوربز" با وجود این وام ها، جکسن همچنان سالی ۷۵ میلیون فقط از شراکت انتشاراتی اش با سونی ،درآمد بدست می‌آورد.
یکی از اولین موقعیت‌هایی که جکسن بعد از جریان دادگاهش در عموم ظاهر شد، بازدید او از دفتر رکوردهای جهانی گینس در لندن مصادف با نوامبر ۲۰۰۶ بود. در آن بازدید هشت رکورد برای او ثبت شد، که «اولین سرگرمی ساز با درآمد بیش از ۱۰۰ میلیون دلار در سال» و «موفق ترین سرگرمی ساز تمام دوران ها» در میان آن‌ها بودند. در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۶، در مراسم جوایز جهانی موسیقی، "جایزهٔ الماس" به مناسبت فروش بیش از ۱۰۰ میلیون آلبوم به جکسن تقدیم شد. در نتیجهٔ فوت جیمز براون، جکسن برای به جا آوردن احترامات خود نسبت به این هنرمند به آمریکا بازگشت. او، همراه با ۸۰۰۰ تن از مردم، در تشییع جنازهٔ مردمی جیمز براون در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ شرکت و به او ادای احترام نمود. در اواخر ۲۰۰۶، جکسن پذیرفت که همسر سابقش ،دبی رو، در حق حضانت دو فرزندشان سهیم باشد. در سال ۲۰۰۷ ،جکسن و سونی ،"فیمس موزیک LLC" را از وایکام خریدند. این معامله حقوق آهنگ‌های برخی هنرمندان، از جمله امینم, شکیرا و بک را به جکسن منتقل کرد.
"من از شش سالگی در صنعت سرگرمی سازی هستم... به قول چارلز دیکنز «هم بهترین دوران‌ها بوده، هم بدترین دوران ها» اما من شغلمو عوض نمی‌کنم... در حالی که بعضی‌ها تلاش‌های مغرضانه‌ای برای صدمه زدن به من انجام دادن، من با قدمهای بلند و روان به راهم ادامه می‌دم چون خانواده‌ای عاشق، ایمان محکم و دوستان و طرفداران فوق العاده‌ای دارم، که از من حمایت کردن، و خواهند کرد."
ــــ مایکل جکسن
۲۰۰۸ــ۲۰۰۹: سال های آخر
به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد انتشار آلبوم Thriller ، جکسن آلبومی دو دیسکی بنام Thriller ۲۵(دلهره آور ۲۵) منتشر کرد. این ست شامل ۹ آهنگ اصلی آلبوم، بازترکیب‌ها و یک آهنگ جدید به نام «برای تمام دوران‌ها»(For All Time) بود. دو بازترکیب منتشر شده، «The Girl Is Mine۲۰۰۸» و «Wanna Be Startin' Something ۲۰۰۸» به موفقیت متوسطی دست یافتند. Thriller ۲۵ یک موفقیت تجاری بود، و به عنوان یک آلبوم دوباره منتشر شده عملکرد خوبی داشت. این آلبوم در ۸ کشور و اروپا شمارهٔ یک ،در آمریکا شمارهٔ دو و در بریتانیا شمارهٔ سه شد و در بیش از ۳۰ جدول موسیقی، در ۱۰ جایگاه برتر قرار گرفت. Thriller ۲۵ به عنوان یک آلبوم دوبار منتشر شده مجوز ورود به جدول ۲۰۰ اثر برتر را نداشت، اما به جایگاه نخست "جدول برترین کاتالوگ‌های پاپ" وارد شد، و برای ۱۱ هفتهٔ متناوب در آن جایگاه باقی ماند و بهترین فروش در ۱۲ سال اخیر را در آن جدول رقم زد.
در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷ تبلوید های خبری اخباری مبنی بر روی آوردن مایکل جکسن به اسلام در خانهٔ استیو پورکارو به همراه موسیقی دان بریتانیایی کت استیوز (اکنون یوسف اسلام) و تغییر نامش به میکاییل منتشر کردند. اما این گزارش ها توسط خود جکسن تایید نشد. برخی منابع اظهار کردند که او در ۲۰۰۷ در زمانی که برادرش جرمین گفت که او ممکن است مسلمان شود، به اسلام روی آورده بود.
به منظور گرامی داشت ۵۰ امین سالگرد تولد جکسن، "سونی BMG" یک آلبوم مجموعه‌ای بنام King of Pop(پادشاه پاپ) در کشورهای مختلف منتشر نمود. این آلبوم حاوی آثاری از دوران کاری گروهی یا سولوی جکسن می‌شد، که تماما توسط طرفداران انتخاب شده بودند. طبق انتخاب طرفداران، هر کشور لیست آهنگ‌های منحصر به فرد خود را داشت. با وجود اینکه این آلبوم در آمریکا منتشر نشد، King of Pop در سطح وسیعی از کشورهای جهان در ۱۰جایگاه برتر قرار گرفت.
برای وامی که جکسن به ضمانت نورلند(Neverland) گرفته بود، فورتریس حراج این ملک را بررسی کرد. اما سرانجام وام را به "کلنی کپیتال LLC" فروخت. در نوامبر، جکسن عنوان مزرعهٔ نورلند را به "کمپانی مزرعهٔ درهٔ سیکامور LLC" تغییر داد. مزرعهٔ درهٔ سیکامور، شراکتی بین جکسن و کلنی کپیتال LLC است. وامی که جکسن بدهکار بود پرداخت شد. او ۳۵ میلیون از این ریسک تجاری بدست آورد.
در مارس ۲۰۰۹، جکسن اعلام کرد که از ۸ ژولای، ۱۰ کنسرت ـــ با عنوان «این است» ـــ دراستادیوم O۲ ارینای لندن اجرا خواهد نمود. او در توضیح گفت:"فقط می‌خواستم بگم که این‌ها آخرین اجراهای نمایشی من خواهند بود. وقتی می‌گم این آخرش است، واقعا منظورم همین است" و اضافه کرد که این "آخرین فراخوان به پردهٔ نمایش" اوست. به دلیل استقبال بی نظیر مردم تعدادکنسرت‌ها به ۵۰ کنسرت افزایش یافت و تمام بلیط‌ها به فروش رفت. فروش بی سابقه بلیط های سری کنسرت های جدید جکسن باعث ثبت چندین رکورد جدید برای او شد.در صورت برگذاری این کنسرت ها حدود یک میلیون نفر به تماشای این کنسرت‌ها می رفتند که بزرگترین استقبال در یک شهر از یک هنرمند در تاریخ می شد. این کنسرت‌ها همچنین رکورد سریع ترین فروش این تعداد بلیط (در عرض چند ساعت) را در دست دارد. رندی فیلیپس رئیس "AEG لایو" عنوان کرد که ۱۰ اجرای اول برای جکسن در آمدی معادل تقریبا ۵۰ میلیون یورو به همراه می آورد.تاریخ شروع کنسرت ها ۱۳ ژولای ۲۰۰۹ و پایان آن ۶ مارس ۲۰۱۰ بود.
کمتر از ۳ هفته قبل از شروع کنسرت ها در لندن، جکسن بر اثر ایست قلبی درگذشت. شرکت کلمبیا پیکچرز ، تصدیق کرده است که فیلمی مستند از آخرین تمرین ها ،وقایع پشت صحنه و مصاحبه‌های مربوط به کنسرت "این است" را در تاریخ ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹ ، به نمایش عمومی در سینماهای سراسر جهان در می آورد.
مرگ
مقاله اصلی : مرگ مایکل جکسون
در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ ،جکسن در خانه‌ای اجاره شده در بلوار" نورث کارل وود" در منطقهٔ هومبلی هیلز لوس آنجلس در حالی که بیهوش بود بر روی تختش پیدا شد. تلاش برای به هوش آوردن او توسط پزشک شخصی‌اش ناموفق بود. ادارهٔ آتش‌نشانی لوس آنجلس در ساعت ۱۲:۲۲ تماسی دریافت کرد و ۳ دقیقهٔ بعد به محل رسید. گزارش شده بود که او نفس نمی‌کشید و عملیات احیای قلب انجام شد. تلاش برای احیای او در راه و برای یک ساعت دیگر در مرکز پزشکی یو سی ال آ، بعد از رسیدن به آنجا در حدود ساعت ۱۳:۱۴ ادامه یافت. به گزارش پیراپزشک‌هایی که به خانهٔ او رفتند او در همان زمان هم در حالت ایست قلبی قرار گرفته بود. مرگ او در ساعت ۲:۲۶ دقیقه به وقت محلی اعلام شد. در ۲۸ اوت پزشکی قانونی لوس آنجلس رسماً مورد مرگ مایکل جکسون را قتل معرفی کرد. جکسون در شب ۳ سپتامبر ، در گورستان "فارست لاون"در کالیفرنیا به خاک سپرده شد.
سبک موسیقی
سوژه‌ها و سبک ها
استیو هوآی ،از آل موزیک(All Music)، بیان می‌کند که توانایی و استعدادهای فراوان جکسن، او را قادر به تجربهٔ سوژه‌ها و سبک‌های گوناگونی از موسیقی، در طول دوران کاری سولوی (تک خوانی) خود کرده‌است. به عنوان یک موسیقیدان، او از سبک رقص و بالادهای (سبک عاشقانه یا احساس گرا) موتاون، به سبک نیو جک سوینگ(new jack swing ــ سبک ترکیب ار اند بی ، سول و رپ) با مایه‌های تکنو،استفاده کرده و بعد به ترکیب تمام این‌ها با ریتمهای فانک و گیتار هارد راک پرداخته‌است. برخلاف بسیاری از هنرمندان، جکسن آهنگ‌های خود را روی کاغذ نمی نوشت. بلکه آن‌ها را توسط یک دستگاه ضبط صوت دیکته میکرد؛ هنگام ضبط، او آهنگ را از حفظ می‌خواند. تعدادی از منتقدان بیان کرده‌اند که آلبوم Off The Wall ،ترکیبی از بالادهای فانک، دیسکوـ پاپ، سول، راک ملایم، جاز و پاپ است. مثال‌های مهم عبارتند از: بالاد «او از زندگیم بیرون است»(She's Out Of My Life) و دو آهنگ دیسکوی Workin' Day and Night و Get on the Floor.
طبق نظر هوآی، Thriller نقاط قوت Off the Wall را قوی تر و خالص تر کرد؛ قطعات دنس(رقص) و راک جسارت آمیزترند. در حالی که ملودی‌های پاپ و بالاد ها، ملایم تر و روح انگیزتر هستند. قطعات برجسته این آلبوم عبارتند از: بالاد های «طبیعت انسان»(Human Nature)، «بانویی در زندگیم»(The Lady In My Life)، «آن دختر مال من است»(The Girl Is Mine) و قطعات فانک Wanna Be Startin' Something و Billie Jean و همچنین آهنگ های دیسکوی «عزیزم مال من باش»(Baby Be Mine) و P.Y.T.
کریستوفر کانلی از مجلهٔ رولینگ استون درباره ٔ Thriller اظهار کرده که:"جکسن علاقه ٔ طولانی مدتش به تِم پارانویا(وهم گرایی)، و خیالات تیره و تارش را در آلبوم دلهره آور گسترش داده‌است." استفن ارلوین از ال موزیک اشاره کرد که:"این گرایش در آهنگ های Billie Jean و Wanna Be Startin' Something مشهود است." در«Billie Jean» جکسن دربارهٔ یک طرفدار سمج می‌خواند، که ادعا می‌کند جکسن پدر فرزند اوست. در Wanna Be Startin' Something او برعلیه شایعات و رسانه‌ها صحبت می‌کند. Beat It، آهنگ راک ضد خشونت خیابانی، ادای احترامی به تاتر موزیکال وست ساید استوری بود و طبق گفتهٔ هوآی، اولین آهنگ راک تحول آفرین جکسن شد. هوآی همچنین اشاره کرد که، قطعهٔ همنام با عنوان آلبوم، Thriller ، آغازگر ابراز علاقهٔ جکسن به موضوعات فراطبیعی است. موضوعی که او در سال‌های بعد هم بارها به آن پرداخت. او در این آهنگ، از جلوه‌های صوتی سینمایی، موتیف‌های فیلم‌های وحشت و حقه‌های آوازی برای القای حس خطر در کارش استفاده کرد. در ۱۹۸۵، جکسن آهنگ حماسی We Are The World را برای اهداف خیرخواهانه نوشت. موضوعات بشردوستانه بعدها جزء هستهٔ مرکزی زندگی و موسیقی او شدند.
در آلبوم Bad، ایدهٔ جکسن ،حول محور عاشقی طعمه جو، در آهنگ راک Dirty Diana دیده می‌شود. اولین تک آهنگ این آلبوم، I Just Can't Stop Loving You یک آهنگ عاشقانهٔ سنتی است. در حالی که Man in the Mirror یک بالاد حماسی دربارهٔ اعتراف و چاره جویی است.«مجرم زیرک»، روایتی از یک هجوم خونبار، تجاوز و شاید هم قتل می باشد.او در این آهنگ، از صدای طبل‌های دیجیتالی، خطوط بم ساخته شده توسط کیبورد، المنت‌های سازهای ضربی و صدای تپش قلب خودش، برای ارائهٔ تاثیر نافذ یک قلب تپنده، استفاده نمود.
استفن ارلوین از ال موزیک، اظهار می‌کند که، آلبوم Dangerous جکسن را به صورت یک فرد کاملا متناقض نشان می‌دهد.او توضیح می‌دهد که، این آلبوم متفاوت تر و متنوع تر از آلبوم قبلی او ،Bad ،است. بطوری که، مخاطب حرفه‌ای را مورد توجه قرار می‌دهد، اما با قطعات حماسی نظیر Heal the World برای مخاطب سطح متوسط نیز جذاب است. قسمت اول آلبوم، به سبک "نیو جک سوینگ"پرداخته‌است و شامل قطعات Jam و Remember the Time است. در آهنگ Black or White، جکسن از المنت‌های هارد راک استفاده می‌کند.در این آلبوم، جکسن برای اولین بار ناهنجاری‌های اجتماعی را جزء موضوعات اصلی موسیقی خود قرار می‌دهد. برای مثال Why You Wanna Trip on Me برعلیه گرسنگی جهانی، ایدز، بی خانمانی، سوء استفاده از داروها و مواد مخدر اعتراض می‌کند. آلبوم Dangerous حاوی تلاش‌هایی دربارهٔ بیان تمایلات جنسی، مثل آهنگ «پشت درهای بسته»(In The Closet) است. آهنگ رمانتیکی دربارهٔ میل و انکار، ریسک و خوددار بودن، زهد و رابطه و خلوت و افشاء. قطعهٔ همنام با عنوان آلبوم، ادامه‌ای است بر موضوع عاشق طعمه جو و میل مفرط. قسمت دوم آلبوم شامل آهنگ‌هایی حماسی به سبک پاپ ـ گاسپل درون گرا است ؛مانند:Heal The World ،«آیا آنجا خواهی بود؟»(Will You Be There) و Keep the Faith. در این آهنگ ها، جکسن سرانجام لب به سخن دربارهٔ برخی دلمشغولی‌ها و نگرانی‌های شخصی اش باز می‌کند. در بالاد «خیلی زود رفت»(Gone Too Soon)، جکسن به دوستش رایان وایت، و افرادی که بر اثر بداقبالی مبتلا به ایدز شده اند، ادای احترام می‌نماید.
آلبوم HIstory ، فضایی از وهم و سوء ظن را در خود دارد. این آلبوم، بر روی سختی‌ها و جنجالهای علنی که جکسن قبل از تولید این آلبوم درگیرشان شد ،تمرکز می‌کند. در آهنگ های نیو جک سوینگ ـ فانک ـ راک Scream و Tabloid Junkie همراه با بالاد آر اند بی You Are Not Alone، جکسن آثار تلافی جویانه ای، برعلیه بی عدالتی و انزوایی ای که احساس می‌کند می‌سازد و بیشتر خشمش را به سوی رسانه‌ها نشانه می‌گیرد. در بالاد درون گرا ی «غریبه در مسکو»(Stranger In Moscow), جکسن غم خود را به خاطر «سقوط از شوکت» ابراز می‌کند. در حالی که آهنگ‌هایی مثل «ترانه زمین»(Earth Song)، کودکی و Little Susie همه قطعات پاپ اپرایی هستند. در قطعهٔ .D.S، جکسن یک حملهٔ لفظی بر علیه تام اسندن آغاز کرد. او اسندن را به عنوان یک ضد اجتماع سفید پرست که "می‌خواهد منو به چنگ بیاره، زنده یا مرده "توصیف می‌کند. اسندن در مورد آهنگ گفت: "من ـــ بهتره بگیم ـــ بهش افتخار ندادم آهنگشو بشنوم، اما بهم گفته شده که آهنگ با صدای شلیک گلوله تموم می‌شه."
در تولید آلبوم Invincible ، جکسن طی برنامهٔ کاری سنگینی با تولید کننده ،رادنی جرکینز، کار کرد. این آلبوم از قطعات سول مدرنی مثل Cry و The Lost Children و بالادهایی مثل Speechless ، «سپیده دم»(Break Of Dawn)، «پروانه ها»(Butterflies) و قطعاتی که ترکیبی از سبک‌های هیپ هاپ، پاپ و رپ، مانند Heartbreaker ، Invincible و 2000Watts تشکیل شده‌است.
سبک آوازیی
جکسن از زمان کودکی می‌خوانده، و در طی زمان، صدا و سبک آوازی او به طور چشمگیری تغییر کرد. بین ۱۹۷۱ و ۱۹۷۵ صدای جکسن «به آرامی از آواز سوپرانوی یک پسر بچه، به تنور بالایی(تنور یکی از زیرترین صدای مردانه است) تغییر کرد». در میانهٔ دههٔ هفتاد، خواننده یک سبک خواندنِ «سکسکه آوازی» اختیار کرد. هدف سکسکه ـــ چیزی شبیه به فرو کشیدن هوا یا نفس نفس زدن ــــ کمک به انتقال یک احساس خاص بود : هیجان، غم یا ترس. او برای اولین بار از این سبک در آهنگ «(Shake Your Body (Down to the Ground»استفاده کرد.
با از راه رسیدن آلبوم Off the Wall در اواخر دههٔ هفتاد، توانایی‌های جکسن به عنوان یک آواز خوان به خوبی مورد توجه قرار گرفت. ال موزیک او را یک «آواز خوان با استعدادهای کور کننده» توصیف کرد. در همان زمان رولینگ استون آوازهای او را با آوازهای «نفس نفس و گسستگی‌های کلامی رویایی»استیوی واندر مقایسه نمود. نتیجهٔ تجزیه و تحلیل آن‌ها این بود که : "آواز تنور و سبک نرم و محکم جکسن بطور غیرعادی زیباست و به نرمی در کالبد یک فالستوی (صدای بسیار زیر مردانه) حیرت انگیز می‌لغزد که خیلی جسورانه به کار برده می‌شود."
۱۹۸۲ شاهد انتشار Thriller بود .رولینگ استون بر این عقیده بود که جکسن دیگر «با یک صدای کاملا بالغ» می‌خواند که «رنگ ملایمی از غم دارد». انتشار Bad در ۱۹۸۷، نمایانگر آوازهای سولوی خشن و جسورانه، و تن های نرم تری در هم خوانی ها است. یک لغزش تلفظی ویژه، مکرراً با نکته سنجی توسط جکسن به کار برده می‌شد، که بسته به موقعیت، آن را cha'mone یا come on)shamone ) تلفظ می کرد. این مورد نیز جزء نکاتی است که هنگام اغراق یا تقلید از او، به آن تاکید می‌کنند. ورود به دههٔ نود مصادف با انتشار آلبوم متناقض و درون گرا Dangerous بود. در این آلبوم، جکسن از آوازهایش برای قدرت دادن به سبک‌ها و سوژه‌هایی استفاده کرد که قبلا شکل گرفته بودند. نیویورک تایمز اشاره می‌کند که، در برخی قطعات "او هوا را برای نفس کشیدن می‌بلعد، صدایش با شوری مردد به لرزش درمی دارد، یا در حد زمزمه‌ای تهدید آمیز، که از لا به لای دندان‌های کلید شده اش هیس می‌کند، پایین می‌افتد . او «تُن ترحم برانگیزی» دارد. هنگام خواندن دربارهٔ برادری یا خودباوری، موسیقیدان دوباره تن صدایش «نرم» می شود." در ۱۹۹۳، جکسن برای اولین بار در مصاحبه با اپرا وینفری نشان داد که چگونه از دهان و حنجره اش به عنوان ساز موسیقی (جعبهٔ ریتم) استفاده و بدین وسیله آهنگ‌ها را پایه گذاری می‌کند. رولینگ استون هنگام تفسیر Invincible ، بر این عقیده بود که جکسن در سن ۴۳سالگی، همچنان می تواند «قطعات اعلای آوازی و ریتم دار و هارمونی‌های آوازی مواج» بسازد. نلسون جرج،صدای جکسن را اینطور معرفی می‌کند :«موزون و گیرا، جسور و ستیزه جو، غرنده، پسرانه، فالستو (صدای بسیار زیر مردانه) و نرم و روان، که ترکیب این المنت‌ها او را به یک آوازخوان بزرگ تبدیل کرده است».
موزیک ویدئو ها و رقص آرایی
تصوير بخشي از پروانه ي ثبت اختراع حركت ضد جاذبه براي ويدئوي Smooth criminal
استیو هوآی از ال موزیک، این حقیقت را بررسی کرد که، جکسن موزیک ویدئوها را از طریق خطوط داستانی پیچیده، حرکات رقص، جلوه‌های ویژه و ایفای نقش‌های کوتاه توسط افراد مشهور، به یک فرم هنری و یک ابزار تبلیغاتی تبدیل نمود و همزمان با آن تبعیضات نژادی را نیز فرو پاشید. طبق گفتهٔ کارگردان وینسنت پترسن، که در چند موزیک ویدئو با جکسن همکاری داشت، ایده ٔ بسیاری از موضوعات تیره و تار و سرد در کارهای او، از خود جکسن بوده‌است. قبل از موفقیت آلبوم Thriller ، جکسن برای پخش شدن کارهایش توسط کانال MTV به سختی تلاش می کرد، چون آمریکایی آفریقایی تبار بود. وقتی CBS رکوردز،MTV را تحت فشار گذاشت، این کانال شروع به پخش Billie Jean و بعد Beat It کرد. این سرآغاز شراکت طولانی مدت بین جکسن و MTV شد و به هنرمندان سیاهپوست اعتبار داد. محبوبیت ویدئوهای او، باعث «روی نقشه» قرار گرفتن این کانالِ تازه تاسیس شد و تمرکز برنامه‌های MTV به نفع موسیقی های پاپ و آر اند بی ، تغییر کرد. موزیک ویدئوهایی مثل Thriller ، از لحاظ بی همتا بودن تا حد زیادی منحصر به جکسن باقی مانده اند. رقص‌های گروهی Beat It هم، مکرراً توسط هنرمندان دیگر تقلید شده‌است. طراحی رقص Thriller ، قسمتی از فرهنگ عامه جهانی است و مردم در همه جا از بالیوود گرفته تا زندان‌های فیلیپین به بازسازی آن پرداخته‌اند. فیلم کوتاه Thriller ، باعث افزایش ارزش قالب موزیک ویدئو شد، و نامش به عنوان «موفق ترین موزیک ویدئو برای همیشه»، در رکوردهای جهانی گینس ثبت شده‌است.
در موزیک ویدئوی ۱۹دقیقه‌ای Badــــ به کارگردانی مارتین اسکورسیز ــــ جکسن از القائات جنسی و حرکات رقصی استفاده کرد، که در کارهای قبلی او دیده نشده بود. او در موقعیت‌هایی خاص، سینه، تنه یا خشتک شلوارش رابه چنگ می‌گرفت یا لمس میکرد. در حالی که او این حرکات را به عنوان بخشی از «هنر رقص آرایی» معرفی می کرد، طرفداران و منتقدان واکنش‌های مختلف و متضادی در پذیرش این حرکات بروز داده‌اند. مجلهٔ تایم این حرکات را «شرم آور» خواند. در این ویدئو وسلی اسنایپس نیز حضور داشت. در آینده، افراد مشهور معمولاً در ویدئوهای جکسن به ایفای نقش‌های کوتاه می‌پرداختند. برای موزیک ویدئوی Smooth Criminal ، جکسن تکنیک «حرکت مایل ضد جاذبه» را برای اجرایش اختراع کرد، که به شمارهٔ US Patent No. ۵٬۲۵۵٬۴۵۲ ثبت اختراع شد. با اینکه موزیک ویدئوی آهنگ «تنهام بذار»(Leave Me Alone) بطور رسمی در آمریکا منتشر نشد، در سال ۱۹۸۹، برندهٔ جایزهٔ شیر طلایی بخاطر کیفیت جلوه‌های ویژهٔ بکار رفته در تولید آن شد. در ۱۹۹۰ Leave Me Alone برندهٔ یک جایزهٔ گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» شد. جایزهٔ «هنرمند پیشگام دههٔ MTV ویدئو» برای گرامیداشت دستاوردهای جکسن در فرم هنری در دههٔ هشتاد، به او داده شد. در سال بعد اسم این جایزه به افتخار جکسن به نام او تغییر کرد. Black or White ، با یک ویدئوی جنجال برانگیز همراه بود، که در ۱۴ نوامبر ۱۹۹۱ بطور همزمان در ۲۷ کشور برای ۵۰۰ میلیون مخاطب افتتاح شد، وسیع ترین دامنهٔ مخاطب که برای یک موزیک ویدئو تاکنون ثبت شده‌است. این ویدئو حاوی سکانس‌هایی از طبیعت جنسی همراه با تصاویری از خشونت، بود. سکانس‌های نامطبوع نیمهٔ آخر نسخهٔ ۱۴ دقیقه‌ای حذف شد تا از تحریم ویدئو جلوگیری شود و جکسن عذرخواهی کرد. مکالی کالکین (بازیگر تنها در خانه) ، پگی لیپتون و جرج وندت نیز همراه با جکسن در این ویدئو حضور داشتند. این ویدئو، به ورود تکنولوژی تبدیل دیجیتالی اجسام به یکدیگر، در موزیک ویدئوها کمک کرد.
Remember the Time تولید پیچیده‌ای داشت، و با بیش از ۹ دقیقه زمان، یکی از طولانی ترین موزیک ویدئوهای اوست. محل اتفاق وقایای آن مصر باستان بود. این اثر به ارائهٔ جلوه‌های ویژه ی پیشگام پرداخت و ادی مورفی، آیمن(مانکن) و مجیک جانسون در آن حضور داشتند، طراحی رقص این موزیک ویدئو پیچیده و متفاوت بود. ویدئوی ترانه In the Closet از نظر جنسی آتشی ترین ویدئوی جکسن است. سوپرمدل نائومی کمپبل، در یک رقص عاشقانه با همراهی جکسن، در این اثر حضور داشت. این ویدئو به خاطر اثری که می‌توانست القا کند در آفریقای جنوبی تحریم شد.
موزیک ویدئوی ترانهٔ Scream به کارگردانی مارک رامنک ، یکی از برجسته ترین آثار جکسن است، که به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گرفته‌است. در ۱۹۹۵، این اثر نامزد ۱۱ جایزه از مراسم جوایز موسیقی MTV شد ــــ بیش از هر موزیک ویدئوی دیگری ــــ و جوایز «بهترین ویدئوی رقص»، «بهترین طراحی رقص» و «بهترین کارگردانی هنری» را از آن خود کرد. آهنگ Scream و ویدئویی که آن را همراهی می‌کند، پاسخی بود برای ضربه‌ای که رسانه‌ها از پشت به جکسن زدند . این ویدئو بطور کامل بصورت سیاه و سفید فیلمبرداری شد. فادن توضیح می‌دهد که: "مارک روایت رو نوشته بود. و ایدهٔ کلی این بود که مایکل و جنت ،تنها،تو این سفینهٔ فضایی بزرگ بودن.... اونا داشتن از زمین دور می‌شدن به جایی که می‌تونستند کمی تفریح کنن، یا آرامش داشته باشن . محل فیلمبرداری فضاهای مختلف سفینهٔ فضایی بود." یک سال بعد، این اثر برندهٔ جایزهٔ گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» شد. کمی بعد رکوردهای گینس آن را در لیست «گران ترین موزیک ویدئوهایی که تا کنون ساخته شده» با هزینه‌ای معادل ۷ میلیون دلار، قرار داد.
Earth Song با یک موزیک ویدئوی گران و خوب پذیرفته شده توسط مخاطب همراه بود، که نامزد جایزهٔ گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» در ۱۹۹۷ شد. موضوع ویدئو دربارهٔ محیط زیست، با تصاویری از آسییب به حیوانات، جنگل زدایی، آلودگی و جنگ بود.در این موزیک ویدئو با استفاده از جلوه‌های ویژه، زمان و زندگی به عقب برمی گردد ، جنگ پایان می‌یابد و جنگل‌ها از نو می‌رویند. «اشباح»(Ghosts) فیلم کوتاهی به نوشتهٔ جکسن و استفن کینگ و به کارگردانی استن وینستون بود، که در ۱۹۹۶ در جشنوارهٔ فیلم کن افتتاح و در ۱۹۹۷ منتشر شد. Ghosts بیش از ۳۸ دقیقه طول داشت و دارای رکورد بلند ترین موزیک ویدئو در رکوردهای جهانی گینس است.
مد
فیلیپ بلاچ گفت "مایکل جکسن تحت تاثیر مد قرار نگرفت (بلکه) مد تحت تاثیر او قرار گرفت". از همان اوایل جکسن با پوشیدن بلوزهای حاشیه دوزی شده گفش های پاشنه بلند و شلوارهای دمپاگشاد با یک کلاه الهام گرفته شده از خرس های عروسکی به عنوان فردی با سبک پوششی کاملا بیهمتا توصیف می شده است. در طول دوره ی جدا از بقیه او سبکش را با پوشیدن کت های تاکسیدو شلوارهایی که از بالا به پایین تنگ تر می شد جوراب های سفید کلفت و درخشان با کفش های خیابانی سیاه براق که فورا بیننده را متوجه ی ظاهری کلاسیک خصیصه ای جدید و بدو آغاز .ورود سبک ساختار شکنانه ی او است در طول دوره ی دلهره آور جکسن یک الگوی مد شد از جمله متداول شدن آنچه او در موزیک ویدئو ها مراسم جوایز و اجراهای زنده مثل کت قرمز رنگ بزن به چاک عینک های آفتابی خلبانی کت های نظانی فر موها شلوار کوتاه با جوراب های سفید درخشان کت سیاه بیلی جین کلاه فدورای سیاه و معروف تر از همه دستکش سفید درخشان که او در مراسم ویژه ی موتاون پوشید.
در طول اواخر دهه ی 80 و اواسط دهه ی 90 جکسن شروع به پوشیدن پوشش های نمادین الهام گرفته از لباس های نظامی طلایی و بازوبند های نمادین خود کرد. او در این پوشش ها در طول تور خطرناک و تور تاریخ (داستان او) که در آن پوشش نظامی فضایی با ظاهری آینده گراتر پوشید به اجرا پرداخت. در طی اواسط و اواخر دهه ی 90 ظاهر ملایمتری جکسن را در بر گرفت که بیشتر شامل پیراهن های سبک شناور در هوا و در موقعیت های انگشت شماری حتی با سینه ای بدون پوشش بود. با این وجود او هنوز هم گاهی پوشش هایی با سبک نظامی به تن می کرد.در طول حضور در دادگاه ها او با ماسک های طبی و چتر ها دیده می شدو در دادگاه 2005 او توسط مفسران دادگاه و رسانه ها که احساس می کردند پوشش او مناسب دادگاه نیستورد انتقاد قرار گرفت. مری فولجینیتی جنو بازرس فدرال سابق که در حال حاضر یک وکیل مدافع جنایی استجکسن را آماده برای "جهشی انفجاری به مونواک"توصیف کرد. سبک خلاقانه ی جکسن اثر بسیار گسترده ای بر بر روی نسل جوان نیز گذاشته است. او به عنوان شخصی که دارای سبکی ابداعی است که بر مدگزاران امروزی که از سبک و مد او تقلید می کنند از جمله آشر کریس براون بیانسه ریحانا کانیه وست و بسیاری دیگر تاثیر گذاشته توصیف می شود. سبک او برای دو دهه است که همچنان در حال خط دادن به سبک های آینده است. در 29 نوامبر 2006 دستکش سفید نمادین اوبه مبلغ 350000 دلار به علاوه ی مالیات در یک حراجی توسط یک تاجر چینی خریداری شد.
میراث و تاثیر
جکسن اثر برجسته‌ای بر موسیقی و فرهنگ سراسر جهان گذاشته‌است. او در آمریکا تبعیض‌های نژادی را فرو پاشید، هنر موزیک ویدئو را متحول کرد، و راه را برای موسیقی پاپ مدرن هموار نمود. فعالیت‌های کاری، صوت یکتای موسیقی و سبک آوازی جکسن، هنرمندان هیپ ـ هاپ, پاپ و آر اند بی بیشماری را تحت تاثیر قرار داده‌است. هنرمندانی مثل مدونا، ماریا کری، آشر، بریتنی اسپیرز، کریس براون، بیانسه، گرین دی، مایلی سایرس، فیفتی سنت، جاستین تیمبرلیک و آر کلی.
جکسن در طول دوران کاریش، توسط موسیقی و فعالیت‌های بشر دوستانه، تاثیر «بی نظیری» بر روی نسل جوان در سطح جهان گذاشته‌است. در ۱۹۸۴، نام جکسن بطور رسمی در قدمگاه مشاهیر هالیوود ثبت شد.او افتخارات و جوایز بیشماری در طول فعالیت کاری اش دریافت کرده است، از جمله: «موفق ترین هنرمند مرد پاپ هزاره» از جوایز جهانی موسیقی، «هنرمند قرن» از جوایز موسیقی آمریکا، و «هنرمند پاپ هزاره» از جوایز بمبی. او دوبار به تالار مشاهیر راک اند رول فرا خوانده شده است، یکبار به عنوان عضوی از گروه جکسن فایو در ۱۹۹۷ و بعدا بعنوان یک هنرمند سولو در ۲۰۰۱. جکسن به تالار مشاهیر آهنگ سازان نیز در ۲۰۰۲ فرا خوانده شد. دیگر جوایز او عبارتند از: تعداد بسیار زیادی رکوردهای جهانی گینس (۸ تا فقط در ۲۰۰۶)، ۱۳ جایزه گرمی، ۱۳ تک آهنگ برتر _ بیش از هر هنرمند مرد دیگری بعد از پایه گذاری جدول ۱۰۰ اثر برتر _ و فروش ۷۵۰ میلیون واحد (دیسک) در سراسر جهان.
او با این مشخصه شناخته می‌شود: «یک رب النوع توقف ناپذیر، که تمام ابزارها را برای فتح جداول موسیقی _ اینطور که نمایان است _ به ارادهٔ خود در اختیار دارد: صدایی که بلافاصله خود را نشان می‌دهد، حرکات رقصی که چشم ها را خیره می‌کند، استعدادها و قابلیت‌های موسیقایی حیرت انگیز، و محبوبیت و قدرت بسیار بسیار زیاد یک ستاره». در میانهٔ دههٔ هشتاد، مجلهٔ تایم جکسون را «داغ ترین پدیدهٔ فردی از زمان الویس پرسلی» توصیف کرد. در شرف ورود به ۱۹۹۰، ونیتی فر (مجله)، جکسن را مردمی ترین هنرمند در تاریخ نمایش دانست. تام آتلی نویسندهٔ دیلی تلگراف، او را یک «شخصیت فوق العاده مهم درتاریخ فرهنگ مردمی» و یک «نابغه» نامید.
در اواخر سال ۲۰۰۷، جکسن از حرفه اش و تاثیر آن در آینده سخن گفت: "موسیقی وسیله‌ای است برای ارضای تمایلات من، هدیه من است برای تمام عشاق دنیا . با موسیقی ام ،می دانم که تا ابد زنده خواهم بود ."
کل در آمدهای او در طول زندگی اش، ازجمله سهمش از سود کارهای سولو ، موزیک ویدئو ها،درآمد کنسرت ها، و مشارکت یا موافقت ها، ۵۰۰ میلیون دلار تخمین زده شده‌است. در ۲۰۰۶اعلام شد که جکسن در طول زندگی اش بیش از ۳۰۰ میلیون دلار وقف خیریه نموده‌است. برخی تحلیل گران عقیده دارند که انحصارات او از کاتالوگ‌های موسیقی می‌تواند میلیاردها دلار ارزش داشته باشد. دوران کاری موفقیت آمیز جکسن، او را برای تقریبا چهار دهه بخشی از فرهنگ مردمی کرده‌است. او به عنوان یکی از معروف ترین مردان جهان شناخته شده‌است.
با تشکر از خودم:biggrin1:
دیدم این تاپیک نیست گفتم بزنم.(مفید هست.)
تو این تاپیک شما بیوگراف شخص مورد نظز رو که می خواهید می گید،دوستهایی هم که تونستند بزارن زحمتشو می کشند...
من بیوگرافی مایکل جکسون رو می زارم.
مایکل جکسون
مایکل جکسن در ۱۹۸۴
در دهه هشتاد میلادی، او به عنوان برترین نماد موسیقی پاپ، و اولین سرگرمی ساز آمریکائی آفریقایی‌تبار شناخته شد که موج قدرتمند و ساختار شکن عمیقی را بنیانگذاری نمود، آغاز این موج از شبکهٔ MTV بود. محبوبیت موزیک ویدئوهای او مثل «بیلی جین»، «بزن به چاک» و دلهره آور، باعث تحول ساختار موزیک ویدئو به صورت یک فرم هنری و ابزار تبلیغاتی شد، و شبکهٔ تازه تاسیس MTV را به شهرت رساند. جکسن با اجراهای روی صحنه و موزیک ویدیوهایش، حرکات تکنیکی پیچیدهٔ رقص مثل روبات و مون واک را به محبوبیت رساند. شیوهٔ منحصر به فرد او در موسیقی و سبک رقص و آوازش، تعداد بیشماری از هنرمندان هیپ هاپ، پاپ و آر اند بی معاصر را تحت تاثیر قرار داده‌است.
جکسن همچنین یک بشر دوست برجسته بود.او توسط بنیاد و تک آهنگ‌های خیریهٔ خود، و پشتیبانی از ۳۹ جنبش خیرخواهانه، میلیون‌ها دلار برای اهداف خیریه وقف یا جمع آوری کرد. با این وجود ابعاد دیگر زندگی شخصی او، همچون ظاهردر حال تغییر و رفتارش ، سبب ایجاد جنجالهای غرض ورزانه‌ای شد که به چهرهٔ مردمی او صدمه زد. او در سال ۱۹۹۳ متهم به سوء استفادهٔ جنسی از کودکان شد. اما پلیس تحقیقات جنایی را به دلیل عدم وجود شواهد کافی متوقف نمود و جکسن هرگز دستگیر نشد. پس از آن او دوبار ازدواج کرد، پدر سه فرزند شد و تمام این‌ها جنجال بیشتری ایجاد نمود. از اوایل دهه نود نگرانی‌هایی دربارهٔ وضعیت سلامتی او وجود داشت و از اواخر دهه نود اخبار ضد و نقیضی در بارهٔ وضعیت مالی این خواننده گزارش می‌شد. در سال ۲۰۰۵ جکسن بدلیل اتهامات بیشتری مربوط به سوء استفادهٔ جنسی و چند اتهام دیگر محاکمه و تبرئه شد.
در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ ، جکسن در سن ۵۰ سالگی ، بر اثر ایست قلبی درگذشت. در این زمان او در حال آماده شدن و تمرین برای یک سری ۵۰ تایی از کنسرت ها به نام "این است" که قرار بود در لندن برگزار شود، بود. مرگ او توسط پزشکی قانونی لوس آنجلس ، قتل معرفی شد. درگذشت او باعث غلیان و خروش ناگهانی احساسات جهانی و لبریز سوگ فراوانی در سراسر دنیا شد. مراسم یاد بود جهانی او که در سراسر دنیا تحت پوشش قرار گرفت توسط یک میلیارد انسان از سراسر دنیا نظاره شد.
او جزو تعداد معدودی از هنرمندان است که برای بار دوم به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافته است. از دستاوردهای دیگر او می‌توان به ثبت رکوردهای بیشمار در لیست رکوردهای جهانی گینس، از جمله عنوان "موفق ترین سرگرمی ساز تمام دوران ها" ، ۱۳ جایزهٔ گرمی ، ۱۳ تک آهنگ شمارهٔ یک سولو__ بیشتر از هر هنرمند مرد دیگری از زمان پایه گذاری جدول صد اثر برترــــ و فروش بیش از ۷۵۰ میلیون واحد در سراسر جهان اشاره کرد. در صنعت موسیقی جایزه‌ای نمانده که جکسن به خانه نبرده باشد. همچنین او یک تاجر بسیار زیرک است. بسیاری او را یک نابغه در تجارت توصیف کرده‌اند و هیچ هنرمندی از نظر وسعت توانایی کنترل امور مالی و تجاری با او قابل مقایسه نیست. تقریبا چهار دهه‌است که کنکاش‌های بسیار موشکافانه در زندگی خصوصی جکسن همراه با دوران فعالیت درخشانش، او را جزئی از فرهنگ عامه کرده‌است. او به عنوان یکی از مشهورترین مردان جهان شناخته می‌شود.
زندگی نامه
۱۹۵۸ــ۱۹۷۵: اوایل زندگی و جکسن فایو
همچنین ببینید: جکسن فایو مایکل جوزف جکسن در تاریخ ۲۹ آگوست ۱۹۵۸، در شهر گری، ایندیانا (شهرکی صنعتی در نزدیکی شهر شیکاگو، ایلینویز) در خانواده‌ای از طبقهٔ کارگر متولد شد. پسر جوزف والتر جو و کاترین اسکروز استر ، هفتمین فرزند از ده فرزند بود. خواهران و برادران او ربی، جکی، تیتو، جرمین، لاتویا، مارلون، رندی و جنت هستند. جوزف جکسن در استخدام معدن آهن بود ولی اغلب با برادرش لوتر در یک گروه موسیقی R&B به نام فالکونز به اجرا می پرداخت. مادر مذهبی جکسن، فرزندانش را با باورهای فرقهٔ یهوه (فرقه‌ای مسیحی) تربیت کرد.
جکسن از اوایل دوران خردسالی مورد سوء استفادهٔ جسمی و روحی پدرش قرار داشت. او کار بی وقفه، شلاق و کلمات رکیک را تحمل میکرد. این سوء استفاده ها، زندگی او را در بزرگسالی تحت شعاع قرار داد. در نتیجهٔ یک جر و بحث ـــ که بعدها برادرش مارلون به آن اشاره کردـــ جوزف ، مایکل را از یک پا، سر و ته در هوا نگه داشت و «بارها و بارها با مشت به کمر و پشت او کوبید». جوزف اغلب مچ گیری میکرد و یا فرزندان پسر را به دیوار فشار می‌داد. یک شب وقتی جکسن خواب بود ، پدرش جوزف از بیرون خود را به پنجرهٔ اتاق خواب او رساند و در حالی که ماسک ترسناکی بر چهره داشت با جیغ و فریاد وارد اتاق شد. جوزف گفت که می‌خواسته به فرزندانش یاد بدهد که هنگام خواب پنجرهٔ اتاق خوابشان را باز نگذارند. اما تا سال‌ها بعد از آن ، کابوسهای دزدیده شدن از اتاق خواب ، جکسن را رها نکرد.
جکسن در مصاحبه‌ای با اپرا وینفری در سال ۱۹۹۳ ، برای اولین بار آشکارا در بارهٔ سوء استفاده‌های دوران کودکی اش سخن گفت. او گفت که در کودکی اغلب از تنهایی می‌گریست و گاهی اوقات با دیدن پدرش بیمار می‌شد یا حالت تهوع به او دست می‌داد. در مصاحبهٔ بسیار معروف دیگری به نام زندگی با مایکل جکسن در سال ۲۰۰۳، او در حالی که دربارهٔ سوء استفاده‌های دوران کودکی اش صحبت میکرد چهرهٔ خود را با دست‌هایش پوشاند و گریست. او با یاد آوری پدرش که با کمربندی در دست روی صندلی می‌نشست و او و برادرانش را تمرین می‌داد، گفت : "اگه کارتو درست انجام نمی‌دادی، اون اشکتو در می‌آورد، واقعاً حالتو می‌گرفت."
جکسن خیلی زود استعدادش را در موسیقی بروز داد، او در سن پنج سالگی در حضور همکلاسی‌ها و حضار دیگر به مناسبت کریسمس اجرا میکرد. در سال ۱۹۶۴ جکسن و مارلون به عنوان نوازندگان پس زمینه، با نواختن کونگا و تمبورین، به گروه برادران جکسن ــــ گروهی که توسط برادرانش جکی، تیتو و جرمین تشکیل شده بودــــ پیوستند. پس از آن جکسن شروع به خواندن در پس زمینه و رقصیدن کرد؛ در سن هشت سالگی، او و جرمین در جایگاه خواننده‌های اصلی گروه قرار گرفتند و نام گروه را به جکسن فایو تغییر دادند. گروه از ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ در سطح وسیعی از منطقهٔ مید-وست (Midwest) به اجرای برنامه پرداخت. گروه مکرراً در کلوب‌های شبانهٔ سیاهپوستان و کلوپ‌های کوچکی که چیتلین سرکت(chitlin' circuit) نامیده می‌شدند به اجرا پرداخت، جایی که برنامهٔ آن‌ها اغلب مقدمه‌ای برای شروع استریپ تیزها و نمایش‌های مربوط به بزرگسالان بود. در سال ۱۹۶۶، آن‌ها در مسابقهٔ استعدادهای مهم محلی، به رهبری مایکل با اجرای آهنگ‌های برتر موتاون و آهنگ «تو رو بدست آوردم-حس خوبی دارم»(I Got You-I Feel Good)اثر جیمز براون، به مقام اول دست یافتند.
جکسن فایو در سال ۱۹۶۷ چندین آهنگ از جمله «پسر بزرگ»(Big boy) را برای شرکت نشر استیل تاون ضبط کرد و در سال ۱۹۶۸ با موتاون رکوردز قرارداد بست. بعدها «مجلهٔ رولینگ استون» مایکلِ جوان را «یک نابغه» با "استعدادهای احاطه گر در موسیقی" توصیف نمود و اشاره کرد که بعد از اینکه مایکل با برادرانش شروع به خواندن و رقصیدن کرد "به سرعت به عنوان ستون اصلی گروه و خوانندهٔ رهبر ظاهر شد". با وجود اینکه مایکل "با صدای زیر یک کودک می‌خواند، اما مثل یک رقصندهٔ بزرگسال حرفه‌ای می‌رقصید و سبک خواندنش انعکاسی از سبک موسیقی آر اند بی(R&B) و گوسپل و همچنین هنرمندانی چون سم کوک، جیمز براون، ری چارلز و استیوی واندر بود." گروه با چهار تک آهنگ اولش : «می خواهم برگردی»(I want you back)، «عشقی که حفظ می کنی»(The love you save)، «اِی بی سی»(ABC)، «آنجا خواهم بود»(I'll be there) ؛ که در جدول ۱۰۰ آهنگ برتر شمارهٔ یک شدند؛ رکوردی برای خود ثبت کرد. در سال‌های اول حضور جکسن فایو در موتاون، روابط عمومی این شرکت ادعا نمود که جکسن ۹ ساله‌است ـــ دو سال کوچکتر از سن واقعی اش ـــ تا در نظر مخاطب عام، با مزه تر جلوه کند و مردم با او بهتر ارتباط برقرار کنند. جکسن از سال ۱۹۷۲ در کل چهار آلبوم استودیویی سولو (انفرادی) با موتاون منتشر کرد، که «باید آنجا باشم»(Got to be there) و «بن»(Ben) در میان آن‌ها هستند. این کارها به عنوان قسمتی از قرارداد جکسن فایو با موتاون منتشر شدند و تک آهنگ‌های موفقی از جمله «Got to Be There» و «Ben» و همچنین بازسازی هایی از آهنگ های «راکین رابین»(Rockin' Robin) و «روز بابی»(Bobby day) تولید شدند. فروش گروه از سال ۱۹۷۳ شروع به کاهش کرد. اعضای گروه از شرکت موتاون به دلیل پافشاری در خودداری از دادن حق کنترل خلاقانه یا دخالت در تولید آهنگ‌ها ، ناراضی بودند. با وجوداین، گروه چند آهنگ جزء چهل اثر برتر، شامل «ماشین رقص»(Dancing machine)ـــ جزء پنج تک آهنگ برتر به سبک دیسکوـــ و «من عشقم»(I am love)ـــ جزء بیست اثر برترـــ را ثبت کرد. جکسن فایو در سال ۱۹۷۵ موتاون را ترک نمود.
۱۹۷۶ــ۱۹۸۱: تغییر مکان به سوی اپیک و Off the Wall
جکسن فایو، قرارداد جدیدی با CBS رکوردز در ماه ژوئن ۱۹۷۵ امضا کرد و ابتدا به قسمت فیلادلفیا اینترنشنال رکوردز ، و سپس به اپیک رکوردز پیوست. در نتیجهٔ یک مشکل قانونی، گروه نام خود را به جکسنز (جکسن ها) تغییر داد. بعد از تغییر نام ، گروه به اجراهای بین المللی خود ادامه داد و از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۴ شش آلبوم دیگر منتشر کرد. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۴ مایکل جکسن ، ترانه نویس اصلی گروه بود.او آهنگ‌های موفقی مثل «بدنتو تکون بده (برو پایین)»(Shake Your Body Down To The Ground) ، «اینجا هتل»(This Place Hotel) ، «می تونی حسش کنی؟»(Can You Feel It ) را نوشت. در ۱۹۷۸، جکسن در نقش مترسک در فیلم موزیکال ویز(The Wiz) به ایفای نقش پرداخت. موسیقی این فیلم توسط کوئینسی جونز تنظیم شده بود که در مدت ساخت این فیلم به جکسن پیوست و تهیه کنندگی آلبوم سولوی این خواننده ، جدا از بقیه(Off the Wall)، را پذیرفت.
در ۱۹۷۹، بینی جکسن در یکی از تمرینات پیچیدهٔ رقص شکست. عمل جراحی بینی که در نتیجهٔ این حادثه انجام شد موفقیت آمیز نبود و جکسن از مشکلات تنفسی که می‌توانست فعالیت حرفه‌ای او را تحت تاثیر قرار دهد رنج می‌برد. او به دکتر استیو هوفلین معرفی شد که عمل راینوپلاستی (جراحی بینی) دوم و عمل‌های دیگر را در دنباله برای او انجام داد.
کوئینسی جونز و جکسن با همدیگر تهیه کنندگی آلبوم جدا از بقیه(Off the Wall) را بر عهده گرفتند. جکسن ، راد تمپرتون (از گروه هیت ویو)، استیوی واندر و پل مکارتی ، نوشتن ترانه‌های این آلبوم را بر عهده داشتند. Off the Wall در سال ۱۹۷۹ منتشر شد و اولین آلبومی بود که چهار اثر جزء ده اثر برتر، ـــ شامل دو آهنگ در صدر جدول، به نامهای «تا به اندازهٔ کافی گیرت نیومده بس نکن»( Get Enough Don't Stop 'Till You ) و «رقص با تو»(Rock With You) ـــ عرضه کرد. Off the Wall ردهٔ سوم را در جدول ۲۰۰ آلبوم برتر بدست آورد و تا به حال فروشی به اندازه هفت میلیون نسخه در آمریکا و ۲۰ میلیون نسخه در سراسر جهان برای آن ثبت شده‌است.در ۱۹۸۰، جکسن به خاطر تلاش‌های فردی اش در عرصهٔ موسیقی، برندهٔ سه جایزه در مراسم جوایز موسیقی آمریکا شد: آلبوم سول/آر اند بی برگزیده، هنرمند برگزیدهٔ مرد و تک آهنگ برگزیده (برای «Don't Stop 'Til You Get Enough»). همان سال او برندهٔ جوایز هنرمند برتر سیاهپوستان و آلبوم برتر سیاهپوستان از مراسم جوایز موسیقی بیلبورد و یک جایزهٔ گرمی برای بهترین اجرای آوازی آر اند بی هنرمند مرد (برای «Don't Stop 'Til You Get Enough») شد.
با وجود موفقیت تجاری این آلبوم، جکسن احساس کرد که Off The Wall می بایست تاثیر خیلی بزرگتری بر جای می گذاشت.او مصمم شد که با انتشار آلبوم بعدی اش، به نقطه‌ای فراتر از انتظارات دیگران دست یابد. در ۱۹۸۰ جکسن بالاترین سهم از فروش آثار را در صنعت موسیقی برای خود محفوظ کرد: ۳۷٪ از کل فروش آلبوم.
۱۹۸۲ــ۱۹۸۵: Thriller ، «موتاون ۲۵» ، We Are The World و فعالیت های تجاری
در ۱۹۸۲، جکسن آهنگ «کسی در تاریکی»(Someone In The Dark) را برای کتاب داستان فیلم «ای تی ، دوستی از سیارهٔ دیگر» تهیه نمود.این قطعه جایزهٔ گرمی بهترین آلبوم برای کودکان را برد. آن سال جکسن آلبوم دوم خود به نام Thriller(دلهره آور) را توسط کمپانی اپیک منتشر کرد.این آلبوم هشتاد هفته متوالی در میان ده اثر پر فروش جدول ۲۰۰اثر برتر و ۳۷ هفته از این زمان هم در جایگاه نخست قرار داشت و نخستین آلبومی بود که هفت آهنگ در میان ده تک آهنگ اول جدول ۲۰۰ اثر برتر ـــ از جمله «بیلی جین»(Billie Jean) ، «بزن به چاک»(Beat It) و «می خوای چیزی رو شروع کنی »(Wanna Be Starting Something) ـــ را برای خود ثبت کرد. برای Thriller ، بیست و هشت میلیون سری فروش توسط RIAA (سازمان تولیدکنندگان حرفه‌ای آمریکا) در ایالات متحده ثبت شده، که باعث کسب جایگاه الماس دوگانه توسط آلبوم شد.این آلبوم با فروش تخمینی ۱۱۰ میلیون نسخه ، پرفروش ترین آلبوم موسیقی در جهان است.
جکسن مناسبات صنعت موسیقی را از لحاظ چهارچوب هنری، تجاری و در آمد زایی متحول نمود. وکیل او، جان برانکا، اشاره کرد که جکسن بالاترین حقوق محفوظ را در میان هنرمندان صنعت موسیقی دارا بود ؛ تقریبا دو دلار برای هر آلبوم فروخته شده. او هچنین درآمدهای رکوردشکنی از فروش سی دی ها و همچنین فیلم «ساختن تریلر مایکل جکسن»__مستندی که توسط مایکل جکسن و جان لندیس تهیه شد __بدست می‌آورد. این مستند از نظر مالی توسط MTV پشتیبانی شد و در عرض چند ماه ۳۵۰٫۰۰۰ کپی فروش کرد. این دوره شاهد ظهور محصولات جدیدی مانند عروسک‌های مایکل جکسن که در ماه مه ۱۹۸۴ به قیمت دوازده دلار به بازار آمدند ،بود.
زندگی نامه نویس جی.رندی تارابورلی توضیح می‌دهد که :"Thriller جزئی از فرهنگ آمریکاست؛ از برخی جهات، فروش تریلر مثل یک کالای لوکس ـــ مانند مجله، عروسک، بلیط یک فیلم پر طرفدارــــ نیست بلکه مانند یک کالای ضروری در هر خانه‌ای پیدا می‌شود." مجلهٔ تایم نوشت که :"موج Thriller بهترین سال‌ها را از زمان اوائل ۱۹۷۸ برای صنعت موسیقی به ارمغان آورد؛ زمانی که صنعت موسیقی درآمد کلی معادل چهار میلیارد دلار داشت." بطور کلی تایم تاثیر Thriller را همانند بازگشت اعتماد به نفس به روح صنعتی که توسط «ویرانه‌های جنبش پانک و سبک فرمالیتهٔ پاپ کامپیوتری» محدود شده بود ، توصیف کرد و تاثیر جکسن را اینگونه بیان کرد :"ستارهٔ آثار ضبط شده، رادیو و ویدئو های راک.گروه نجاتی تک نفره برای صنعت موسیقی.آهنگسازی که بنیان موسیقی را برای یک دهه دگرگون می‌کند. رقصنده‌ای با گرانقدرترین پاها در مسیر. خواننده‌ای که فراتر از هر سلیقه، سبک و همچنین تعصب نژادی پیش می‌رود." نیویورک تایمز او را یک «پدیده در عرصهٔ موسیقی» خواند و گفت که : "در دنیای موسیقی پاپ، مایکل جکسن یک طرف و بقیه در طرف دیگر هستند." طبق گفتهٔ واشنگتن پست، Thriller راه را برای افراد دیگری همچون پرنس باز کرد.
در ۲۵ مارس ۱۹۸۳، جکسن بطور زنده در برنامهٔ ویژهٔ تلویزیونی «موتاون ۲۵: دیروز، امروز، برای همیشه» با برادرانش اجرا نمود و بعد Billie Jean را به تنهایی اجرا کرد.او برای اولین بار امضای هنریش ـــ مون واک ـــ را به نمایش گذاشت.درپخش زنده تلویزیونی این مراسم، ۴۷ میلیون بیننده شاهد اجرای او بودند، و این اجرای او با اجرا های الویس پرسلی و بیتلز، در برنامهٔ "اد سالیوان" مقایسه شد. نیویورک تایمز گفت:"مون واکی که او به شهرت رساند، استعاره‌ای از سبک رقص اوست. او چطور این کار را انجام می‌دهد؟ بعنوان یک تکنسین او یک تردست بزرگ است، یک بیان بی کلام خالص. توانایی او در نگهداشتن یک پا بصورت صاف و ثابت؛ در حالی که او می‌لغزد و پای دیگرش کمانه می‌زند و به نظر می‌آید که دارد قدم می‌زند؛ نیازمند یک زمانبندی بی نقص است."
جكسون در كاخ سفيد با رئيس جمهور رونالد ريگان و همسرش
در ۲۷ ژانویه ۱۹۸۴، جکسن دچار یک بد اقبالی شد. ضمن ساخت یک فیلم تبلیغاتی برای کمپانی پپسی کولا در سالن نمایش بزرگ "شراین"در لوس آنجلس، موهای او بر اثر خطا در عملیات آتش بازی آتش گرفت و پوست سرش دچار سوختگی درجه سه شد. این حادثه در برابر چشمان سالن لبریز از جمعیتی که برای بازسازی کنسرت مربوط به تبلیغ آنجا گرد آمده بودند ،اتفاق افتاد.شرکت پپسی خسارت این حادثه را خارج از دادگاه پرداخت کرد و جکسن یک و نیم میلیون دلاری را که به او پرداخت شده بود به «مرکز سوختگی مایکل جکسن» اهدا کرد.اندکی پس از آن، سومین جراحی پلاستیک روی بینی جکسن انجام شد .
در ۱۴ مه ۱۹۸۴، جکسن به کاخ سفید دعوت شد تا جایزه‌ای را از دستان رئیس جمهور وقت آمریکا رونالد ریگان دریافت کند.جایزه برای قدردانی از حمایت‌های جکسن از حرکت‌های خیریه بر علیه اعتیاد به الکل و مواد مخدر به او داده شد. جکسن در مراسم گرمی ۱۹۸۴، هشت جایزه برد. Thriller برخلاف آلبوم‌های بعدی او با یک تور رسمی حمایت نشد، اما در ۱۹۸۴ تور Victory (تور پیروزی) با همراهی گروه جکسونز، اکثر آثار سولوی جدید جکسون را برای بیش از دو میلیون تماشاچی در آمریکا به نمایش گذاشت. او سهم پنج میلیونی خود را از این تور به خیریه بخشید.
جکسن تک آهنگ خیریهٔ «ما دنیاییم»(We Are The World) را با همکاری لاینول ریچی نوشت، این آهنگ برای جمع آوری کمک برای مبارزه با فقر در آفریقا و آمریکا در سراسر دنیا منتشر شد. او یکی از ۳۹ مشاهیری بود که در این اثر به اجرا پرداخت. این تک آهنگ یکی از پرفروش ترین تک آهنگ‌های تمام دوران‌ها شد و با فروشی نزدیک به ۲۰ میلیون کپی، میلیون‌ها دلار برای رهایی مردم از قحطی و گرسنگی مهیا نمود. این اولین باری بود که جکسن به عنوان یک خیر دیده می‌شد.
هنگامی که جکسن همراه با پل مک کارتی روی دو تک آهنگ برتر «دختره مال منه»(The Girl Is Mine) و «بگو بگو بگو»(Say Say Say) کار میکرد، روابط این دو دوستانه شد، و به دلایلی مختلف یکدیگر را ملاقات می‌کردند.در یک گفتگو، مک کارتی از میلیون‌ها دلاری که از کاتالوگ‌های موسیقی عایدش می‌شد حرف زد؛ او تقریبا سالی ۴۰ میلیون از آهنگ‌های هنرمندان دیگر درآمد داشت.بنابراین جکسن به فعالیت‌های تجاری خرید، فروش، و شراکت در حقوق آثار موسیقی علاقه مند شد. کمی بعد کاتالوگ «نورترن سانگز»(Northern Songs) به فروش گذاشته شد؛ یک کاتالوگ موسیقی حاوی هزاران آهنگ از جمله کاتالوگ گروه بیتلز و آهنگ‌هایی از الویس پرسلی. جکسن فورا به کاتالوگ "نورترن سانگز"علاقمند شد، اما به او گوشزد کردند که رقابت خیلی فشرده خواهد بود، او با هیجان دور و بر اتاق جست وخیز می کرد، در حالی که می‌گفت :"برام مهم نیست. من اون آهنگ‌ها رو می‌خوام. اون آهنگا رو برام بخر برانکا (وکیلش)." برانکا با وکیل پل مک کارتی تماس گرفت، وکیل مک کارتی در پاسخ اعلام کرد که موکلش علاقه‌ای به قیمت دادن ندارد چون "خیلی گران است". بعد از آنکه جکسن چانه زنی ها را شروع کرد، مک کارتی تغییر عقیده داد و سعی کرد که یوکوانو (معشوقه سابق جان لنون) را با خود همراه کند، اما او نپذیرفت، بنابراین مک کارتی کنار کشید. سرانجام در چانه زنی‌هایی که ده ماه به طول انجامید جکسن بقیهٔ رقبا را از میدان به در کرد. وقتی مک کارتی فهمید، گفت :"من فکر می کنم اینجور کارها ،زیر آبی رفتنه؛اینکه دوست کسی باشی و بعد اون چیزی رو که روش ایستاده، از زیر پاش بکشی."
۱۹۸۶ــ۱۹۹۰: جلوهٔ ظاهری ،شایعات و جنجالهای رسانه‌ای، Bad ، زندگی نامه به قلم خودش و فیلم‌ها
در ۱۹۸۶، رسانه‌های شایعه پرداز (تبلویدها)، داستانی منتشر کردند که ادعا میکرد جکسن برای حفظ جوانی اش در زیر "چتر اکسیژن پر فشار" می‌خوابد ؛ تصویری از او، درحالی که زیر یک جعبهٔ شیشه‌ای دراز کشیده بود همراه با این خبر منتشر شد. با وجود اینکه این ادعا نادرست بود ، جکسن خود به این داستان جعلی پر و بال داد. او در حال تبلیغات برای فیلم جدیدش «کاپیتان ای اُ» به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا بود و می‌خواست تصویری علمی تخیلی از خود ارائه دهد.این فیلم گران ترین فیلم کوتاه در آن زمان بود ، و بعدا جزئی از نمایش های پارک‌های تفریحی دیزنی شد.دیزنی لند، فیلم را به مدت ۱۱ سال در قسمت سرزمین فردا نمایش داد ، در حالی که والت دیزنی ورلد این اثر را در قسمت پارک تفریحی «اپکات»(Epcot) از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۴ به نمایش در آورد. هنگامی که جکسن یک شامپانزهٔ دست آموز بنام "بابلز " خرید و با او دوست شد ، رسانه‌ها این کارش را غیر متعارف و نمونه‌ای از یک رفتار ضد اجتماعی معرفی کردند.بعدا گزارش شد که جکسن استخوان‌های مرد فیل نما را خریداری کرده‌است.این خبر نیز کذب بود، اما داستانی بود که باز خود جکسن در اختیار رسانه‌های شایعه پرداز قرار داده بود.این داستان‌ها الهام بخش ساخت لقب توهین آمیز «جکوی خل وچل»(Wacko Jacko) توسط رسانه‌ها شد. این لقب در سال بعد به گوش جکسن رسید و در نهایت برای او بسیار بسیار ناخوشایند آمد.او با فهمیدن اشتباهش ، از درز دادن داستان‌های ساختگی به رسانه‌ها دست برداشت. اما به خاطر سودی که به جیب رسانه‌ها سرازیر می‌شد، آن‌ها خودشان شروع به انتشار داستان‌های ساختگی کردند.
پوست جکسن در تمام دوران کودکی و نوجوانی اش به رنگ قهوه‌ای متوسطی بود، اما از اوایل دههٔ هشتاد، رنگ پوست او روشن تر شد.این تغییر بطور وسیعی تحت پوشش رسانه‌ها قرار گرفت و شایعه شده بود که جکسن پوست خود را سفید می‌کند. در اواسط دههٔ هشتاد، تشخیص داده شد که جکسن مبتلا به بیماری های پوستی برص و لوپوس است؛ بیماری لوپوس او خفیف بود، اما هر دوی این بیماری‌ها او را حساس به نور خورشید میکرد.شیوهٔ درمانی که جکسن برای این بیماری‌ها استفاده می کرد باعث روشن تر شدن پوست او می شد و با گریم پن کیکی که برای پوشاندن لکه‌ها و یکدست کردن رنگ پوستش انجام می داد ،پوست او خیلی روشن و رنگ پریده جلوه می کرد.فرم صورتش هم تغییر کرده بود ؛چند جراح نظر داده‌اند که او چند عمل جراحی بینی ،پیشانی ، چانه ، نازک کردن لب و یک جراحی گونه را پشت سر گذاشته بود.تغییرات چهرهٔ او تا قسمتی بخاطر کاهش وزن شدید نیز بود.در اوایل دههٔ هشتاد ،بدن جکسن بخاطر تغییر در رژیم غذایی و تمایلش برای داشتن «بدن یک رقاص» قلمی تر شد.شاهدان اظهار کرده‌اند که جکسن اغلب سرگیجه داشت و به نظرشان او در مورد چگونه به نظر رسیدن بدنش وسواس پیدا کرده بود؛ برخی متخصصان علم پزشکی بطور علنی بیان کردند که طبق عقیدهٔ آن‌ها جکسن"سندروم دیسمورفی بدنی" دارد؛ اختلالی ذهنی که در آن بیمار از جلوه ظاهری خود بیزار است و نمی‌داند دیگران دربارهٔ او چه نظری دارند.
"چرا که نه، فقط به مردم بگو که من یه فضایی از مریخ هستم.به اونا بگو که من مرغ زنده می‌خورم و نصفه شبا رقصای جادویی می‌کنم. اونا هر چی که تو بگی باور می‌کنن، چون تو یه گزارشگری.اما اگه من ، مایکل جکسن ، بخوام بگم، «من یه فضایی از مریخم.مرغ زنده می‌خورم و نصفه شبا رقصای جادویی می‌کنم.»، مردم می گن ،«اوه، پسر، اون مایکل جکسن خله.عقلش پاره سنگ ور می‌داره.یه حرف لعنتی درست حسابی از دهنش بیرون نمی‌یاد.»."
صنعت موسیقی در انتظار یک موفقیت برجستهٔ دیگر بود، بنابراین توقعات بسیار بالایی در مورد Bad(بد) ــــ دومین آلبوم جکسن ، پنج سال بعد از انتشار Thriller ــــ وجود داشت. Bad فروش کمتری نسبت به Thriller داشت، اما همچنان یک موفقیت تجاری قدرتمند بود. این آلبوم در ایالات متحده، هفت تک آهنگ برتر ارائه داد، که پنج تای آن‌ها(«دایانای کثیف»(Dirty Diana) ،«نمی‌تونم دوستت نداشته باشم»(I Just Can’t Stop Loving You) ، «بد»(Bad) ، «حسی که تو به من می‌دی»(The Way You Make Me Feel) و «مردی در آینه»(Man In The Mirror))، در صدر جدول صد اثربرتر ــــ بیش از هر آلبوم دیگری ــــ قرار گرفتند. تا سال ۲۰۰۸ ،آلبوم Bad به فروش جهانی ۳۰ میلیون نسخه دست یافته است. تور جهانی بد در روز ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۷ آغاز شد و در۱۴ ژانویهٔ ۱۹۸۹ به پایان رسید.تنها در ژاپن، بلیط‌های ۱۴ کنسرت به طور کامل به فروش رفت و ۵۷۰٫۰۰۰ تماشاگر را به خود جلب نمود، تقریبا سه برابر رکورد قبلی که تعدادی برابر ۲۰۰٫۰۰۰ نفر در یک تور بود.جکسن با اجرای ۱۲۳ کنسرت برای ۴.۴ میلیون نفر، درآمدی معادل ۱۲۵ میلیون دلار به دست آورد، و یک رکورد جهانی گینس برای خود به ثبت رساند.در طول این سفر، او کودکان بی بضاعت را رایگان برای دیدن کنسرت هایش دعوت میکرد و کمک‌هایی به بیمارستان ها، یتیمخانه‌ها و نیز سازمان های خیریه اهدا می‌نمود.
در ۱۹۸۸، او اولین زندگینامه به قلم خود، MoonWalk(ماه‌پیمایی) را نوشت، که تکمیلش چهار سال به طول انجامید. جکسن از دوران کودکی‌اش، تجربیاتش در جکسن فایو و سوء استفادهایی که در دوران کودکی از آن رنج برد، سخن گفت. او همچنین دربارهٔ جراحی پلاستیک صحبت کرد، و گفت که او دو جراحی روی بینی اش انجام داده و یک فرورفتگی هم روی چانه اش ایجاد کرده‌است. در کتاب، او تغییر شکل زیاد چهره اش را بر اثر بلوغ، کاهش وزن، رژیم غذایی منحصر به سبزیجات، تغییر در مدل مو و نورپردازی صحنه دانست. Moon Walk در مکان اول لیست پرفروش‌های نیویورک تایمز قرار گرفت.این موسیقیدان سپس فیلمی بنام Moonwalker (ماه پیما) منتشر کرد، که حاوی پشت صحنه و موزیک ویدئوها یی که جکسن و جو پسی در آن ایفای نقش نمودند، بود. Moonwalker از همان ابتدا در رتبهٔ اول جدول برترین موزیک ویدئو کاست‌ها قرار گرفت، و برای ۲۲ هفته در صدر ماند و سرانجام جای خود را به «مایکل جکسن : افسانه ادامه دارد»(Michael Jackson: The Legend Continues) داد.
در مارس ۱۹۸۸، جکسن زمینی در نزدیکی "سانتا ینز"، کالیفرنیا، خریداری کرد تا مزرعه نورلند(Neverland Ranch) خود را با هزینه‌ای معادل ۱۷ میلیون دلار در آنجا بسازد. وسعت این ملک شخصی ۱۱ کیلومتر مربع است. جکسن ، نورلند را با چندین چرخ فلک، یک باغ وحش غیر متعارف، یک سالن سینما و چهل نگهبان تکمیل کرد. در سال ۲۰۰۳، ارزش این ملک را ۱۰۰ میلیون دلار برآورد کردند. در ۱۹۸۹، درآمد سالانهٔ او از فروش آلبوم ها، محصولات وابسته و کنسرت‌ها تنها برای همان سال، ۱۲۵ میلیون دلار، تخمین زده شد. کمی بعد، جکسن اولین فرد غربی بود، که در یک آگهی تلویزیونی برای تلویزیون روسیه ظاهر شد. موفقیت های جکسن سبب شد که وی لقب "سلطان پاپ" را دریافت کند؛ عنوانی که ایده‌اش از الیزابت تیلور، بازیگر و دوست صمیمی جکسن آمد. تیلر هنگامی که جایزهٔ «هنرمند دهه» را در ۱۹۸۹ به او تقدیم میکرد، جکسن را سلطان حقیقی پاپ، راک و سول خواند. برای قدردانی از تاثیراتی که جکسن بر دههٔ هشتاد گذاشت، رئیس جمهور وقت، جرج اچ دبلیو بوش(George H. W. Bush) جایزهٔ مخصوص «هنرمند دهه» را در کاخ سفید را به او تقدیم کرد؛ بوش جکسن را به خاطر«عظمت محبوبیتش» تحسین نمود. از ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰، جکسن ۵۰۰٫۰۰۰ دلار به "بنیاد یونایتد نگرو کالج "بخشید و تمام سود بدست آمده از تک آهنگ Man in the Mirror را نیز وقف خیریه کرد.
اجرای زندهٔ «تو آنجا بودی»(You Were There) توسط جکسن در شصتمین سالروز تولد "سمی دیویس پسر"(Sammy Davis Jr,'s)، نامزد دریافت جایزه در مراسم جوایز تلویزیون آمریکا (امی) شد.
۱۹۹۱ــ۱۹۹۲: Dangerous ،بنیادخیریه Heal The World و Super BowlXXVII
در مارس ۱۹۹۱، جکسن قراردادش را با سونی به ارزش ۶۵ میلیون دلار تمدید نمود؛ ارزش این قرارداد در آن زمان رکوردشکن بود. جکسن هشتمین آلبومش Dangerous (خطرناک) را در سال ۱۹۹۱ منتشر کرد. تا ۲۰۰۸، Dangerous هفت میلیون سری در داخل آمریکا و ۳۲ میلیون کپی در سراسر دنیا فروش کرده‌است. آمار فروش Dangerous نسبت به Bad سریعتر بالا رفت. در آمریکا، تک آهنگ اول آلبوم «سیاه یا سفید»(Black Or White) پرفروش ترین اثر از این آلبوم بود، و به جایگاه شمارهٔ یک جدول ۱۰۰ اثر برتر دست یافت و هفت هفته آنجا ماند، این اثر عملکردی مشابه در جداول فروش نقاط دیگر دنیا داشت. تک آهنگ دیگر آلبوم «زمانی رو بیاد بیار»(Remember The Time) در آمریکا به مدت ۸ هفته در میان ۵ جایگاه نخست بود، و در جایگاه سوم جدول ۱۰۰ تک آهنگ برتر قرار گرفت. در ۱۹۹۳، جکسن این آهنگ را در مراسم "جوایز سول ترین"(Soul Train Awards) بر روی صندلی چرخدار اجرا نمود، و در توضیح گفت که در تمرینات آسیب دیده. در بریتانیا و بخش‌های دیگری از اروپا، «دنیا رو شفا بده»(Heal The World)، پرفروش ترین اثر از آلبوم بود؛ این اثر ۴۵۰٫۰۰۰ کپی در بریتانیا فروخت و در ۱۹۹۲ به مدت پنج هفته در جایگاه دوم جدول قرار گرفت.
جکسن بنیاد دنیا را شفا بده(Heal The World) را در ۱۹۹۲ بنیانگذاری کرد. سازمان خیریه‌ای که کودکان بی بضاعت را به ملک جکسن می‌آورد، تا از پارک تفریحی که جکسن بعد از خرید ملک در آنجا ساخته بود بطور رایگان استفاده کنند. این بنیاد همچنین میلیون‌ها دلار برای کمک به کودکان بیمار و جنگ زده به نقاط مختلف کرهٔ زمین فرستاد. تور جهانی خطرناک در ۲۷ ژوئن ۱۹۹۲ آغاز شد، و در ۱۱ نوامبر ۱۹۹۳ خاتمه یافت. جکسن در ۶۷ کنسرت برای ۳٫۶ میلیون نفر برنامه اجرا کرد. تمام درآمد حاصل از این کنسرت‌ها به بنیاد Heal The World منتقل، و باعث جمع آوری میلیون‌ها دلار برای کمک به مردم شد. او حق پخش تلویزیونی تور جهانی Dangerous خود را در ازای ۲۰ میلیون دلار به HBO فروخت، یک قرارداد رکورد شکن که رکوردش تا به حال پا برجاست. بعد از بیماری و مرگ رایان وایت، جکسن به جلب توجه عموم نسبت به ایدز کمک کرد، بیماری که در آن زمان هنوز جنجال برانگیز بود. او در مراسم آغاز ریاست جمهوری بیل کلینتون بطور علنی تقاضا کرد که بودجه بیشتری برای کمک به بیماران مبتلا به ایدز و تحقیقات مربوط به این بیماری اختصاص داده شود.
در یک بازدید مشهور از آفریقا، جکسن از چند کشور این قاره بازدید به عمل آورد، که گابون و مصر در میان آن‌ها بودند. اولین توقف او در گابون با استقبال جمعیت ۱۰۰٫۰۰۰ نفری همراه بود، که لباس‌ها و علائم بومی به تن کرده بودند، برخی از آن‌ها علائمی در دست داشتند که معنی می‌شد: «به خانه خوش آمدی مایکل». در سفرش به ساحل عاج، رئیس قبیله بر سر او تاجی نهاد و او را «سلطان سانی» نامید. سپس او از بزرگان و دولتمردان به زبان های فرانسوی و انگلیسی تشکر کرد، اسناد رسمی پادشاهی خود را امضا نمود و در حالی که رقص‌های رسمی را نظاره میکرد، روی تخت پادشاهی از طلا نشست.
یکی از برترین اجراهای جکسن که به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، در وقت استراحت بین دو نیمهٔ Super Bowl XXVII بود. در شروع اجرا، جکسن به روی صحنه پرتاب شد در حالی که آتش بازی ها، پشت سرش آرام می‌گرفتند. از هنگامی که پاهایش به روی سکو رسید، بدون هیچ احساسی «با مشت‌های گره کرده مثل یک مجسمهٔ با شکوه» آنجا ماند، یک عینک آفتابی و لباس ارتشی با رنگهای طلایی و سیاه بر تن داشت؛ و در حالی که مردم هلهله می‌کردند، برای چند دقیقه کاملا بی حرکت ماند. سپس به آرامی عینک آفتابی‌اش را برداشت، آن را دور انداخت و شروع به خواندن و رقصیدن کرد. روتین او شامل چهار آهنگ: «جمع بشید»(Jam)، «بیلی جین» ، «سیاه یا سفید» و «دنیا را شفا بده» بود. این اولین مسابقهٔ سوپر باول بود که تعداد تماشاگرانش در زمان نمایش بین دو نیمه رو به افزایش گذاشت، و تنها در آمریکا، ۱۳۵ میلیون نفر به تماشای آن نشستند؛ آلبوم Dangerous جکسن ۹۰پله در جدول آلبوم‌ها صعود کرد.
در سی و پنجمین مراسم سالانهٔ جوایز گرمی در لوس آنجلس، «جایزهٔ اسطورهٔ زنده» به جکسن داده شد. Black or White نامزد جایزهٔ بهترین اجرای آوازی و Jam در دو رشته نامزد شد: بهترین اجرای آوازی آر اند بی و بهترین آهنگ آر اند بی.
۱۹۹۳ــ۱۹۹۴: اتهامات سوء استفادهٔ جنسی و اولین ازدواج
در فوریهٔ ۱۹۹۳، جکسن دریک مصاحبه‌ی ۹۰ دقیقه‌ای با اپرا وینفری(مجری تلویزیونی) شرکت کرد؛ اولین مصاحبهٔ او از سال ۱۹۷۹. هنگامی که از بدرفتاریهای پدرش از او در دوران کودکی صحبت میکرد عضلات چهره‌اش منقبض می‌شد؛ او باور داشت که بیشتر سال‌های دوران کودکی‌اش را از دست داده، و گفت که در کودکی اغلب از تنهایی می‌گریست. او شایعات اخیر مبنی بر اینکه او استخوان‌های مرد فیل نما را خریده و یا اینکه زیر چتر اکسیژن پرفشار می‌خوابد را رد نمود. همچنین نظرات مربوط به اینکه او پوستش را سفید کرده را منتفی دانست، و برای اولین بار تصدیق کرد که مبتلا به بیماری برص است. ۹۰ میلیون آمریکایی به تماشای این مصاحبه نشستند، و این برنامه چهارمین برنامهٔ پر بینندهٔ غیر ورزشی در تاریخ آمریکا شد. این برنامه بحث و کنجکاوی عمومی ای دربارهٔ بیماری برص ایجاد کرد، عارضه‌ای که تا آن زمان تقریبا شناخته نشده بود. Dangerous بیش از یکسال بعد از انتشارش، دوباره در میان ۱۰ آلبوم پرفروش جدول موسیقی قرار گرفت.
اما در بیست و چهارم اوت سال ۱۹۹۳ و درست در هنگام اجرای تورهای Dangerous ، اتفاق غیر منتظره‌ای رخ داد و مایکل جکسن توسط پسری ۱۳ ساله بنام جوردن چندلر و پدرش ایوان چندلر به سوءاستفادهٔ جنسی از کودکان متهم شد.یک سال بعد از آشنایی جکسن و جوردن چندلر،آن پسر تحت تاثیر یک مسکن مشکوک، به پدرش گفت که جکسن اندام جنسی او را لمس نموده‌است. کمی بعد از آن، صدای ایوان چندلر در یک مکالمهٔ تلفنی ضبط شد که در در کنار سخنان دیگر می‌گفت : "اگه این کارو بکنم دوران بزرگ من شروع می‌شه. ممکن نیست ببازم. هر چی بخوام گیرم می‌یاد و اونا تا ابد نابودن.... این پایان کار مایکله."
تیم‌های قانونی ایوان چندلر و جکسن وارد کار شدند، سپس ایوان چندلر شروع به چانه زنی کرد تا قضیه را با یک توافق مالی فیصله دهد، اما توفیقی حاصل نشد؛ چندلر بر سر مبلغ چانه می‌زد، اما جکسن نیز با رد درخواست‌های او چند پیشنهاد داد. سپس جردن چندلر به یک روانپزشک و بعدا به پلیس گفت که او و جکسن موقعیت‌های بوسیدن ،خود ارضایی و ارضای جنسی با دهان را با هم تجربه کرده‌اند، او همچنین جزئیات تصویری، از آنچه ادعا میکرد اندام جنسی خواننده‌است را، ترسیم نمود. تحقیقات رسمی شروع شد؛ مادر جردن چندلر مصر بود که خطایی از طرف جکسن نبوده‌است. نورلند تفتیش شد؛ بچه‌ها و تعداد زیادی از خویشاوندان، اینکه او بچه باز باشد را مصرانه رد کردند. وضعیت جکسن وقتی بدتر شد که خواهر بزرگترش لاتویا جکسن او را به بچه باز بودن متهم کرد، بیانیه‌ای که لاتویا بعدا پس گرفت. جکسن قبول کرد که در خانه اش از بدن برهنهٔ او بمدت ۲۵ دقیقه تفتیش به عمل بیاید. این تفتیش به منظور بررسی وجود تطابق دقیق، با تصویر ارائه شده از طرف جردن چندلر انجام شد. دکترها اتفاق نظر داشتند که برخی شباهت‌های قوی وجود دارد، اما بطور قطعی شبیه نیست. جکسن بیانیه‌ای پر احساس در بارهٔ آنچه در جریان بود منتشر کرد؛ او اعلام بی گناهی نمود و از آنچه به عنوان پوشش غرض ورزانهٔ رسانه‌ای نام برد انتقاد کرد .دوستان نزدیک جکسن بعدا بیان کردند که او هرگز از احساس حقارت ناشی از تفتیش بدنی اش رهایی نیافت.
جکسن برای مقابله با استرس اتهاماتی که به او وارد شده بود، شروع به استفاده از انواع مسکن ها و داروها کرد. تا پاییز ۱۹۹۳، جکسن به این داروها اعتیاد پیدا کرده بود. وضعیت سلامتی جکسن تا حدی به وخامت گذاشت که او ادامه ٔ تور جهانی Dangerous خود را کنسل نمود و چند ماهی به یک مرکز درمان اعتیاد رفت. استرس اتهامات باعث شد که جکسن از غذا خوردن دست بردارد، و وزن بسیار زیادی از دست بدهد. بخاطر سلامتی در حال افول او، دوستان و مشاوران قانونی کنترل روند دفاع و اوضاع مالی او را بر عهده گرفتند؛ آن‌ها از او می‌خواستند که به توافق خارج از دادگاه جواب مثبت دهد، چون باور داشتند که در صورت برگزاری جریان طولانی مدت دادگاه ها، جکسن دوام نخواهد آورد. واکنش رسانه‌های شایعه پرداز به اتهامات مطرح شده، جکسن را در شرایط نامطلوبی قرار داد. کارشکنی‌های رسانه‌ها و چگونگی پوشش وقایا توسط آن‌ها، شامل : استفاده از سرتیتر‌های تحریک آمیز برای جلب خوانندگان و رهگذران (در حالی که خود متن با سرتیتر مطابقت نداشت)، پذیرفتن داستان‌های افرادی که برای پول به جکسن تهمت دست داشتن در فعالیت‌های مجرمانه می‌زدند ،استفادهٔ غرض ورزانه از عکس‌های جکسن در بدترین وضعیت ظاهری اش، نبود واقع گرایی و استفاده از سر تیترهایی که به شدت گناهکار بودن جکسن را تلقین میکرد، بود. در اول ژانویه ۱۹۹۴ بعد از اینکه جردن چندلر از همکاری با تحقیقات جنایی پلیس خودداری نمود، جکسن با خانوادهٔ چندلر و تیم حقوقی آن‌ها به مبلغ ۲۲ میلیون دلار در خارج از دادگاه به توافق رسید.جکسن هرگز دستگیر نشد و پرونده با اعلام این که شواهد کافی در دست نیست بسته شد. در همان سال، جکسن با خواننده و ترانه نویس لیزا ماری پریسلی دختر الویس پرسلی، ازدواج کرد. آن‌ها در سال ۱۹۷۵، در یکی از گردهمایی‌های فامیلی جکسن ،درهتل و کازینوی بزرگ MGM برای اولین بار یکدیگر را ملاقات کردند و در اوایل سال ۱۹۹۳، توسط یک دوست مشترک دوباره با هم مرتبط شدند. آن‌ها هر روز تلفنی با هم صحبت می‌کردند. وقتی اتهامات سوء استفادهٔ جنسی از کودکان علنی شد، جکسن به حمایت عاطفی لیزا ماری وابسته شد؛ او نسبت به سلامتی رو به افول جکسن و اعتیاد او به داروها نگران بود. لیزا ماری توضیح داد که :"من باور داشتم که اون هیچ کار نادرستی انجام نداده و اینکه به اون به ناحق تهمت زدن و بله من کم کم مجذوب اون شدم. می‌خواستم نجاتش بدم. احساس کردم می‌تونم این کارو بکنم." در یک تماس تلفنی که جکسن با لیزا ماری برقرار کرده بود، لیزا او را خیلی هیجان زده، متزلزل و در هپروت توصیف کرد. کمی بعد، او سعی کرد که جکسن را متقاعد کند که اتهامات را خارج از دادگاه حل و به یک مرکز درمان اعتیاد مراجعه کند. نزدیک پاییز ۱۹۹۳، جکسن تلفنی به لیزا ماری پیشنهاد داد، او گفت :"اگه ازت بخوام که با من ازدواج کنی، اینکارو می‌کنی؟" پرسلی و جکسن به طور خصوصی در جمهوری دومینیکن ازدواج کردند.البته طرفین تا دو ماه ازدواجشان را انکار نمودند. ازدواج، از زبان لیزا، "زندگی یه زوج ازدواج کرده....که از نظر جنسی فعاله" بود. در آن زمان، رسانه‌های شایعه پرداز عنوان کردند که این ازدواج حقه‌ای برای سرپا نگه داشتن چهرهٔ مردمی جکسن در پرتو اتهامات قبلی سوء استفادهٔ جنسی است. جکسن و پرسلی کمتر از دوسال بعد از یکدیگر جدا شدند، آن‌ها دلیل جدایی را اختلافات غیر قابل حل اعلام کردند. ولی ارتباطشان دوستانه باقی ماند.
۱۹۹۵ــ۱۹۹۹: History ، ازدواج دوم و پدر شدن
يكي از تنديس هاي بسياری كه براي معرفی آلبوم HIStory در سراسر اروپا نصب شده بود.تنديس ،نمايان گر سبك پوشش مشخص و آرايش موی اوست كه از سبك نظامی الهام گرفته شده بود.
در ۱۹۹۵، جکسن کاتالوگ موسیقی "نورترن سانگز" خود را با قسمت نشر موسیقی شرکت سونی ترکیب کرد و "شرکت نشر سونی/ ATV"را ساخت. جکسن مالکیت نصف شرکت را بدست گرفت، ۹۵ میلیون دلار پیش پرداخت دریافت کرد و حتی حق کپی رایت آهنگ‌های بیشتری را نیز بدست آورد. او سپس آلبوم دو دیسکی Past, Present and Future,Book I: HIStory (تاریخ (داستان او): گذشته، حال و آینده, کتاب اول) را منتشر نمود. دیسک اول، History Begins (تاریخ آغاز می‌شود)، شامل پانزده آهنگ از برترین آثار او بود، که بعدها با عنوان Greatest Hits—HIStory Vol. I(بزرگترین آثار برتر ــــ تاریخ، قسمت اول) در سال ۲۰۰۱ منتشر شد. دیسک دوم، HIStory Continues(تاریخ ادامه دارد)، حاوی پانزده آهنگ جدید بود. آلبوم از همان ابتدا در جایگاه نخست جدول قرار گرفت و اعلام شده که در آمریکا هفت میلیون نسخه فروش داشته‌است. این آلبوم با ۲۰ میلیون کپی (۴۰ واحد) فروش در سراسر دنیا پرفروش ترین آلبوم چند دیسکی در تمام دوران هاست. HIStory نامزد جایزهٔ گرمی برای بهترین آلبوم شد. اولین تک آهنگ منتشر شده از آلبوم، «جیغ/کودکی»(Scream/Childhood) بود، که همراه با جوان ترین خواهر جکسن، جنت(Janet)، اجرا شده بود. این تک آهنگ بالاترین جایگاه در لحظهٔ ورود به جدول ۱۰۰ اثر برتر(جایگاه شمارهٔ پنج) را داشت و نامزد جایزهٔ گرمی برای «بهترین هم آوازی پاپ» شد. «تو تنها نیستی»(You Are Not Alone)، دومین تک آهنگ از HIStory بود؛ این اثر رکورد دار جهانی برای اولین تک آهنگی است که وارد رتبه اول جدول ۱۰۰ اثر برتر شد. این اثر یک موفقیت هنری و تجاری برجسته بود و یک نامزدی گرمی برای «بهترین اجرای آوازی پاپ» را دریافت کرد. در اواخر ۱۹۹۵، جکسن در طی تمرینات برای یک اجرای تلویزیونی از حال رفت و سریعا به بیمارستان منتقل شد؛ علت این پیش آمد خوف ناگهانی حاصل از استرس بود. «ترانهٔ زمین»(Earth Song) سومین تک آهنگ منتشر شده از HIStory بود، و در ۱۹۹۵، در ایام نزدیک به کریسمس، برای شش هفته در جایگاه نخست جدول برترین‌های بریتانیا قرار گرفت؛ یک میلیون کپی فروخت، و در نتیجه پر فروش ترین تک آهنگ جکسن در بریتانیا شد.
تور جهانی تاریخ در ۷ سپتامبر ۱۹۹۶ آغاز شد و در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ خاتمه یافت. جکسن ۸۲ کنسرت در ۵۸ شهر برای ۴٫۵ میلیون طرفدار اجرا کرد. نمایش در ۵ قاره و ۳۵ کشور اجرا، و تبدیل به موفق ترین تور جکسن از نظر تعداد تماشاگران شد. در قسمت استرالیایی تور جهانی HIStory، جکسن با پرستار متخصص پوست، دبورا جین رو(Deborah Jeanne Rowe)، ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند پسر،بنام مایکل جوزف جکسن پسر(معروف به «پرینس») و یک فرزند دختر، بنام پاریس مایکل کاترین جکسن شد. این دو ابتدا یکدیگر را در اواسط دههٔ هشتاد، وقتی جکسن متوجه شد که مبتلا به برص است ، ملاقات کردند. دبی رو سال‌های زیادی را به مراقبت از بیماری جکسن و همچنین حمایت عاطفی از او مشغول بود، بنابراین قبل از آنکه بطور رمانتیک درگیر شوند، رابطهٔ دوستی مستحکمی ایجاد کرده بودند. آن‌ها ابتدا قصد ازدواج نداشتند، اما بعد از اینکه "دبی رو" برای اولین بار باردار شد، مادر جکسن دخالت کرد و آن‌ها را متقاعد به ازدواج نمود. این زوج در سال ۱۹۹۹ از یکدیگر جدا شدند. گرچه جکسن از توضیح دلیل جدایی خودداری کرد و آن را جزء "اطلاعات خصوصی" دانست، اما دبی رو به این سئوال پاسخ داد و علت جدایی را "غیر قابل تحمل بودن تلاش بی وقفهٔ رسانه‌ها در تحت نظر گرفتن زندگی خصوصی جکسن برای او"، اعلام کرد و در ادامه گفت که به جکسن علاقهٔ بسیاری دارد و برای او هر کاری می‌کند. دبی رو حضانت کامل فرزندان را به جکسن داد.
در ۱۹۹۷، جکسن Blood on the Dance Floor: HIStory in the Mix(خون روی زمین رقص: تاریخ در میکس) را منتشر کرد، که شامل بازترکیب‌هایی (میکس دوباره) از تک آهنگ‌های برتر HIStory و پنج آهنگ جدید بود. فروش جهانی این آلبوم تا سال ۲۰۰۷ شش میلیون کپی گزارش شده، و پرفروش ترین آلبوم بازترکیبی است که تا به حال منتشر شده‌است. این آلبوم و تک آهنگ هم نام آن، در جدول بریتانیا به جایگاه اول دست یافت. در ایالات متحده، آلبوم به درجهٔ پلاتینیوم رسید، اما فقط تا جایگاه ۲۴ جدول بالا آمد. "فوربز" در آمد سالانهٔ او را ۳۵ میلیون دلار در ۱۹۹۶ و ۲۰ میلیون دلار در ۱۹۹۷ اعلام کرد.
در ژوئن ۱۹۹۹، جکسن در چند رویداد خیریه شرکت نمود. او در کنسرت خیریه‌ای در مودنا (درایتالیا) به لوچیانو پاواروتی پیوست. این نمایش در حمایت از سازمان خیریهٔ فرزندان جنگ، یک میلیون دلار برای آوارگان کوزوو، و مبالغی هم برای کودکان گواتمالا جمع آوری نمود. بعدا در همان ماه، جکسن کنسرت‌های خیریهٔ «مایکل جکسن و دوستان» را در آلمان و کره سازماندهی نمود. بقیهٔ هنرمندان شرکت کننده عبارت بودند از: اسلش، اسکورپیونز، بویز سکند من, لوثر وندرس، ماریا کری، ای. آر. رحمان، پرابو دوا، ساندرام، شبهنا، آندریا بوچلی و لوچیانو پاواروتی. در آمد این کنسرت‌ها به "بنیاد کودکان نلسون ماندلا"، صلیب سرخ و یونسکو فرستاده شد.
۲۰۰۰ــ۲۰۰۲: نزاع با ناشران موسیقی، Invincible و فرزند سوم
در ۲۰۰۰، به علت اینکه جکسن بیشتر از هر سرگرمی ساز یا شخصیتی از رویدادهای خیریه حمایت کرده بود، رکورد دیگری در رکوردهای جهانی گینس به نامش ثبت شد. در آن زمان، جکسن در انتظار بازگشت مجوز رسمی شاهکارهای آلبوم‌هایش بود؛ این مجوز به او اجازه می‌داد که آهنگ‌های قدیمی اش را هر طور که مایل است ارائه کند و دست سونی را از شراکت در سود حاصله کوتاه نماید. جکسن انتظار داشت که این اتفاق در اوایل هزارهٔ جدید روی دهد، اما، بخاطر موادی در قرارداد، این تاریخ به سال ها بعد موکول شد. جکسن شروع به تحقیق کرد، و مشخص شد که وکیل او و سونی در این معامله مشترک بوده، که ایجاد "مغایرت منافع" میکرد. جکسن برای چندین سال درگیر یک مغایرت منافع دیگر نیز بود، سونی سال‌ها سعی در خرید تمام سهم جکسن از کاتالوگ موسیقی مشترکشان داشت. اگر حرفه یا وضعیت مالی جکسن خراب می‌شد، او مجبور به فروش کاتالوگش می‌گردید. بنابراین، سونی از افول موقعیت جکسن سود می‌برد. جکسن می‌توانست از این مغایرت‌ها به عنوان بهانه‌ای برای خروج زود هنگام از قراردادش استفاده کند. درست قبل از انتشار Invincible(تسخیرناپذیر)، جکسن به رئیس سونی موزیک اینترتینمنت، تامی ماتولا، اطلاع داد که در حال ترک سونی است. در نتیجهٔ این اقدام، تمامی انتشار تک آهنگ ها، فیلمبرداری‌ها و افتتاحیه‌های مربوط به آلبوم Invincible کنسل شد. در ژوئیه ۲۰۰۲، جکسن اتهاماتی وارد کرد، مبنی بر اینکه ماتولا یک «شیطان» و یک «نژادپرست» است که از هنرمندان آفریقایی-آمریکایی اش حمایت نمی‌کند، و از آن‌ها فقط برای منافع شخصی خود استفاده می‌کند. او اضافه کرد که ماتولا، همکار او اروینگ لورنزو (آیرو گوتی) را «کاکا سیاه چاق» خطاب کرده‌است. در جواب ،سونی ادعا کرد که، با توجه به اینکه جکسن از اجرای تور در ایالات متحده خودداری نمود، آن‌ها قادر به تبلیغات با انرژی کافی برای Invincible نبودند.
شش سال بعد از آخرین آلبوم استودیویی و پس از گذراندن بیشتر سال‌های آخر دههٔ نود و اوایل هزارهٔ جدید دور از چشم عموم و در شرایطی که توقعات بسیار بالایی وجود داشت، جکسن Invincible را در اکتبر ۲۰۰۱ منتشر کرد. برای کمک به تبلیغات آلبوم، یک جشن ویژهٔ ۳۰امین سالگرد، به مناسبت ۳۰ امین سال فعالیت هنری او به عنوان یک خوانندهٔ سولو، در مدیسن اسکوئر گاردن برگزار شد. جکسن برای اولین بار از سال ۱۹۸۴ با برادرانش روی صحنه ظاهر شد. همچنین این نمایش اجراهایی توسط مایا، آشر، ویتنی هیوستون، ان سینک، اسلش و هنرمندان دیگری ارائه داد. بعد ازحملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جکسن به سازماندهی کنسرت خیریهٔ United We Stand: What More Can I Give(ایستاده‌ایم متحد: بیش از این چه می‌توانم بدهم؟)، در استادیوم RFK در واشنگتن دی سی کمک نمود. کنسرت در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۱ به روی آنتن رفت و شامل اجراهایی توسط تعداد بسیار زیادی از هنرمندان بود. جکسن، آهنگ «بیش از این چه می‌توانم بدهم؟» (What More Can I Give)را به عنوان اختتامیه اجرا کرد.
Invincible یک موفقیت تجاری بود، که از همان ابتدا در برترین جایگاه جداول ۱۳ کشور وارد شد و تقریبا ۱۳ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت. این آلبوم در آمریکا به درجهٔ پلاتینیوم دوگانه رسید. با این وجود میزان فروش Invincible بطور چشمگیری نسبت به آثار منتشر شدهٔ قبلی جکسن کم بود که علت آن تاحدودی مربوط به افول صنعت موسیقی پاپ، کمبود تبلیغات، عدم وجود تور جهانی و نزاع انتشارات موسیقی بود. از این آلبوم سه تک آهنگ ارائه شد:«دنیای مرا باشکوه می کنی»(You Rock My World ) ، «گریه»(Cry) و «پروانه ها»(Butterflies) که آخری موزیک ویدئو نداشت.
سومین فرزند جکسن، پرینس مایکل جکسن دوم (معروف به بلنکت)، در سال ۲۰۰۲ متولد شد. جکسن هویت مادر او را فاش نکرد، اما گفت که تولد فرزند در نتیجهٔ لقاح مصنوعی از سلول‌های اسپرم خود او بوده‌است. در نوامبر همان سال، جکسن در پاسخ به اصرار طرفدارانی که زیر بالکن اتاق هتل او در برلین جمع شده و خواهان دیدن نوزاد او بودند، پسر تازه متولد شدهٔ خود را روی بالکن اتاق هتل آورد. جکسن در حالی که او را در بازوی راست خود نگه داشته بود و پارچه‌ای را به ملایمت روی چهره اش انداخته بود، او را برای یک لحظه از نردهٔ بالکن هتل آویزان کرد، بالکن چهار طبقه از زمین فاصله داشت. این حرکت انتقادات شدیدی را در رسانه‌ها برانگیخت. جکسن عذرخواهی کرد و این واقعه را "یک اشتباه وحشتناک" خواند.
۲۰۰۳ــ۲۰۰۷: مستند، دومین دادگاه مربوط به اتهامات سوءاستفاده‌های جنسی و ریسک‌های تجاری
همچنین ببینید : زندگی با مایکل جکسون
در ۲۰۰۳، سونی مجموعه‌ای از آثار برتر شمارهٔ یک جکسن را روی سی دی و دی وی دی منتشر کرد. در ایالات متحده، آلبوم به جایگاه سیزدهم دست یافت و توسط RIAA در ردهٔ پلاتینیوم درجه بندی شد. فروش حداقل ۱٫۲ میلیون واحد (دیسک) از این آلبوم در بریتانیا به ثبت رسیده‌است.
در همان سال، مستندی بنام زندگی با مایکل جکسون، خواننده را در حالی که دست در دست گاوین آرویزو( پسری که بعدا او را متهم به سوء استفادهٔ جنسی از کودکان کرد) داشت، و در مورد چگونگی قرار های خواب صحبت می‌کردند، نشان داد. کمی بعد از پخش تلویزیونی این مستند، جکسن به هفت مورد تجاوز به کودکان و دو مورد اقدام به کاربرد عامل مست کننده برای تسهیل اقدام به جرم مذکور متهم شد. تمام اتهامات در ارتباط با پسری بنام گاوین آرویزو بود که در زمان وقوع اتهامات وارد شده زیر ۱۴ سال سن داشت.
جکسن اتهامات مطرح شده را رد نمود، و گفت که قرارهای خواب مطلقا به هیچ وجه جنبهٔ جنسی نداشتند. دوست جکسن الیزابت تیلور در برنامهٔ "لری کینگ لایو" از او دفاع کرد و گفت که :"توی تخت خواب بودن، تلویزیون نگاه می‌کردن. هیچ چیز غیرعادی بینشون نبود. ما مثل بچه‌ها خندیدیم و یه عالمه کارتون والت دیسنی نگاه کردیم. هیچ چیز عجیب و غریبی در بین نبود."
در روند تحقیقات، وضعیت سلامتی جکسن توسط یک متخصص سلامت ذهنی بنام دکتر استن کاتز بررسی شد؛ او چند ساعت را نیز به بررسی وضعیت شاکی گذراند. از نظر کاتز، جکسن در حد یک کودک ۱۰ ساله به عقب برگشته بود و وضعیت روانی اش با وضعیت روانی یک بچه باز مطابقت نمی‌کرد. در جریان دادگاهی که در شرف وقوع بود، جکسن به داروهای مورفین و دمرال وابسته شد. دو سال بعد از وارد شدن اتهامات به جکسن، دادگاه «مردم در برابر جکسن» در سانتا ماریای کالیفرنیا، آغاز شد. دادگاه تا پایان مه ۲۰۰۵، به مدت پنج ماه به طول انجامید. در طول جریان دادگاه، این موسیقیدان برای بار دیگر از بیماری‌های وابسته به استرس رنج برد و وزن زیادی را از دست داد، که باعث تغییر در ظاهرش می‌شد. در ماه ژوئن، جکسن از تمامی اتهامات تبرئه شد. بعد از پایان جریان دادگاه، جکسن به عنوان مهمان شیخ عبدالله (عبدالله بن احمد بن الخلیفه )شاهزاده بحرین، به جزیرهٔ بحرین در خلیج فارس نقل مکان کرد.
سونی ، BMG Visionary: The Video Singles(رویای بی ام جی : تک ویدئوها) را در بازار اروپا منتشر نمود: یک سری بیست تایی از تک آهنگ‌های برتر او از دهه‌های ۸۰ و ۹۰. در طول پنج ماه هر هفته یک تک آهنگ در فرمت دیسک دو رویه (یک رو DVD و یک رو CD صوتی)، منتشر شد و بعدا مجموع دیسک‌ها به صورت یک ست جعبه‌ای در دسترس عموم قرار گرفت. ست جعبه‌ای در ۱۴ نوامبر ۲۰۰۶ در آمریکا منتشر شد.
در ۲۰۰۶، بعد از بسته شدن درهای خانهٔ اصلی او، نورلند ،گزارش های منتشر شده، مبنی بر مشکلات مالی جکسن افزایش یافت. یک مسئلهٔ مالی مهم برای او مربوط به یک وام ۲۷۰ میلیون دلاری بود، که توسط حقوق انتشار موسیقی تحت مالکیت او ضمانت شده بود. بعد از تاخیرات مکرر در بازپرداخت ها، یک بستهٔ کمک مالی، وام‌ها را از بانک آمریکا به متخصص قرض "فورترس اینوستمنتس" انتقال داد. سونی بستهٔ جدیدی پیشنهاد کرد، این بسته جکسن را وادار به قرض ۳۰۰ میلیون دیگر و کاهش مبلغ قسط های پرداختی میکرد. همچنین در آینده فرصت خرید نیمی از سهم جکسن از شرکت مشترک شان را برای سونی فراهم می‌نمود. جکسن کمک مالی سونی را پذیرفت. با این وجود، جزئیات این معامله علنی نشد. طبق گزارش "فوربز" با وجود این وام ها، جکسن همچنان سالی ۷۵ میلیون فقط از شراکت انتشاراتی اش با سونی ،درآمد بدست می‌آورد.
یکی از اولین موقعیت‌هایی که جکسن بعد از جریان دادگاهش در عموم ظاهر شد، بازدید او از دفتر رکوردهای جهانی گینس در لندن مصادف با نوامبر ۲۰۰۶ بود. در آن بازدید هشت رکورد برای او ثبت شد، که «اولین سرگرمی ساز با درآمد بیش از ۱۰۰ میلیون دلار در سال» و «موفق ترین سرگرمی ساز تمام دوران ها» در میان آن‌ها بودند. در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۶، در مراسم جوایز جهانی موسیقی، "جایزهٔ الماس" به مناسبت فروش بیش از ۱۰۰ میلیون آلبوم به جکسن تقدیم شد. در نتیجهٔ فوت جیمز براون، جکسن برای به جا آوردن احترامات خود نسبت به این هنرمند به آمریکا بازگشت. او، همراه با ۸۰۰۰ تن از مردم، در تشییع جنازهٔ مردمی جیمز براون در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ شرکت و به او ادای احترام نمود. در اواخر ۲۰۰۶، جکسن پذیرفت که همسر سابقش ،دبی رو، در حق حضانت دو فرزندشان سهیم باشد. در سال ۲۰۰۷ ،جکسن و سونی ،"فیمس موزیک LLC" را از وایکام خریدند. این معامله حقوق آهنگ‌های برخی هنرمندان، از جمله امینم, شکیرا و بک را به جکسن منتقل کرد.
"من از شش سالگی در صنعت سرگرمی سازی هستم... به قول چارلز دیکنز «هم بهترین دوران‌ها بوده، هم بدترین دوران ها» اما من شغلمو عوض نمی‌کنم... در حالی که بعضی‌ها تلاش‌های مغرضانه‌ای برای صدمه زدن به من انجام دادن، من با قدمهای بلند و روان به راهم ادامه می‌دم چون خانواده‌ای عاشق، ایمان محکم و دوستان و طرفداران فوق العاده‌ای دارم، که از من حمایت کردن، و خواهند کرد."
ــــ مایکل جکسن
۲۰۰۸ــ۲۰۰۹: سال های آخر
به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد انتشار آلبوم Thriller ، جکسن آلبومی دو دیسکی بنام Thriller ۲۵(دلهره آور ۲۵) منتشر کرد. این ست شامل ۹ آهنگ اصلی آلبوم، بازترکیب‌ها و یک آهنگ جدید به نام «برای تمام دوران‌ها»(For All Time) بود. دو بازترکیب منتشر شده، «The Girl Is Mine۲۰۰۸» و «Wanna Be Startin' Something ۲۰۰۸» به موفقیت متوسطی دست یافتند. Thriller ۲۵ یک موفقیت تجاری بود، و به عنوان یک آلبوم دوباره منتشر شده عملکرد خوبی داشت. این آلبوم در ۸ کشور و اروپا شمارهٔ یک ،در آمریکا شمارهٔ دو و در بریتانیا شمارهٔ سه شد و در بیش از ۳۰ جدول موسیقی، در ۱۰ جایگاه برتر قرار گرفت. Thriller ۲۵ به عنوان یک آلبوم دوبار منتشر شده مجوز ورود به جدول ۲۰۰ اثر برتر را نداشت، اما به جایگاه نخست "جدول برترین کاتالوگ‌های پاپ" وارد شد، و برای ۱۱ هفتهٔ متناوب در آن جایگاه باقی ماند و بهترین فروش در ۱۲ سال اخیر را در آن جدول رقم زد.
در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷ تبلوید های خبری اخباری مبنی بر روی آوردن مایکل جکسن به اسلام در خانهٔ استیو پورکارو به همراه موسیقی دان بریتانیایی کت استیوز (اکنون یوسف اسلام) و تغییر نامش به میکاییل منتشر کردند. اما این گزارش ها توسط خود جکسن تایید نشد. برخی منابع اظهار کردند که او در ۲۰۰۷ در زمانی که برادرش جرمین گفت که او ممکن است مسلمان شود، به اسلام روی آورده بود.
به منظور گرامی داشت ۵۰ امین سالگرد تولد جکسن، "سونی BMG" یک آلبوم مجموعه‌ای بنام King of Pop(پادشاه پاپ) در کشورهای مختلف منتشر نمود. این آلبوم حاوی آثاری از دوران کاری گروهی یا سولوی جکسن می‌شد، که تماما توسط طرفداران انتخاب شده بودند. طبق انتخاب طرفداران، هر کشور لیست آهنگ‌های منحصر به فرد خود را داشت. با وجود اینکه این آلبوم در آمریکا منتشر نشد، King of Pop در سطح وسیعی از کشورهای جهان در ۱۰جایگاه برتر قرار گرفت.
برای وامی که جکسن به ضمانت نورلند(Neverland) گرفته بود، فورتریس حراج این ملک را بررسی کرد. اما سرانجام وام را به "کلنی کپیتال LLC" فروخت. در نوامبر، جکسن عنوان مزرعهٔ نورلند را به "کمپانی مزرعهٔ درهٔ سیکامور LLC" تغییر داد. مزرعهٔ درهٔ سیکامور، شراکتی بین جکسن و کلنی کپیتال LLC است. وامی که جکسن بدهکار بود پرداخت شد. او ۳۵ میلیون از این ریسک تجاری بدست آورد.
در مارس ۲۰۰۹، جکسن اعلام کرد که از ۸ ژولای، ۱۰ کنسرت ـــ با عنوان «این است» ـــ دراستادیوم O۲ ارینای لندن اجرا خواهد نمود. او در توضیح گفت:"فقط می‌خواستم بگم که این‌ها آخرین اجراهای نمایشی من خواهند بود. وقتی می‌گم این آخرش است، واقعا منظورم همین است" و اضافه کرد که این "آخرین فراخوان به پردهٔ نمایش" اوست. به دلیل استقبال بی نظیر مردم تعدادکنسرت‌ها به ۵۰ کنسرت افزایش یافت و تمام بلیط‌ها به فروش رفت. فروش بی سابقه بلیط های سری کنسرت های جدید جکسن باعث ثبت چندین رکورد جدید برای او شد.در صورت برگذاری این کنسرت ها حدود یک میلیون نفر به تماشای این کنسرت‌ها می رفتند که بزرگترین استقبال در یک شهر از یک هنرمند در تاریخ می شد. این کنسرت‌ها همچنین رکورد سریع ترین فروش این تعداد بلیط (در عرض چند ساعت) را در دست دارد. رندی فیلیپس رئیس "AEG لایو" عنوان کرد که ۱۰ اجرای اول برای جکسن در آمدی معادل تقریبا ۵۰ میلیون یورو به همراه می آورد.تاریخ شروع کنسرت ها ۱۳ ژولای ۲۰۰۹ و پایان آن ۶ مارس ۲۰۱۰ بود.
کمتر از ۳ هفته قبل از شروع کنسرت ها در لندن، جکسن بر اثر ایست قلبی درگذشت. شرکت کلمبیا پیکچرز ، تصدیق کرده است که فیلمی مستند از آخرین تمرین ها ،وقایع پشت صحنه و مصاحبه‌های مربوط به کنسرت "این است" را در تاریخ ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹ ، به نمایش عمومی در سینماهای سراسر جهان در می آورد.
مرگ
مقاله اصلی : مرگ مایکل جکسون
در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ ،جکسن در خانه‌ای اجاره شده در بلوار" نورث کارل وود" در منطقهٔ هومبلی هیلز لوس آنجلس در حالی که بیهوش بود بر روی تختش پیدا شد. تلاش برای به هوش آوردن او توسط پزشک شخصی‌اش ناموفق بود. ادارهٔ آتش‌نشانی لوس آنجلس در ساعت ۱۲:۲۲ تماسی دریافت کرد و ۳ دقیقهٔ بعد به محل رسید. گزارش شده بود که او نفس نمی‌کشید و عملیات احیای قلب انجام شد. تلاش برای احیای او در راه و برای یک ساعت دیگر در مرکز پزشکی یو سی ال آ، بعد از رسیدن به آنجا در حدود ساعت ۱۳:۱۴ ادامه یافت. به گزارش پیراپزشک‌هایی که به خانهٔ او رفتند او در همان زمان هم در حالت ایست قلبی قرار گرفته بود. مرگ او در ساعت ۲:۲۶ دقیقه به وقت محلی اعلام شد. در ۲۸ اوت پزشکی قانونی لوس آنجلس رسماً مورد مرگ مایکل جکسون را قتل معرفی کرد. جکسون در شب ۳ سپتامبر ، در گورستان "فارست لاون"در کالیفرنیا به خاک سپرده شد.
سبک موسیقی
سوژه‌ها و سبک ها
استیو هوآی ،از آل موزیک(All Music)، بیان می‌کند که توانایی و استعدادهای فراوان جکسن، او را قادر به تجربهٔ سوژه‌ها و سبک‌های گوناگونی از موسیقی، در طول دوران کاری سولوی (تک خوانی) خود کرده‌است. به عنوان یک موسیقیدان، او از سبک رقص و بالادهای (سبک عاشقانه یا احساس گرا) موتاون، به سبک نیو جک سوینگ(new jack swing ــ سبک ترکیب ار اند بی ، سول و رپ) با مایه‌های تکنو،استفاده کرده و بعد به ترکیب تمام این‌ها با ریتمهای فانک و گیتار هارد راک پرداخته‌است. برخلاف بسیاری از هنرمندان، جکسن آهنگ‌های خود را روی کاغذ نمی نوشت. بلکه آن‌ها را توسط یک دستگاه ضبط صوت دیکته میکرد؛ هنگام ضبط، او آهنگ را از حفظ می‌خواند. تعدادی از منتقدان بیان کرده‌اند که آلبوم Off The Wall ،ترکیبی از بالادهای فانک، دیسکوـ پاپ، سول، راک ملایم، جاز و پاپ است. مثال‌های مهم عبارتند از: بالاد «او از زندگیم بیرون است»(She's Out Of My Life) و دو آهنگ دیسکوی Workin' Day and Night و Get on the Floor.
طبق نظر هوآی، Thriller نقاط قوت Off the Wall را قوی تر و خالص تر کرد؛ قطعات دنس(رقص) و راک جسارت آمیزترند. در حالی که ملودی‌های پاپ و بالاد ها، ملایم تر و روح انگیزتر هستند. قطعات برجسته این آلبوم عبارتند از: بالاد های «طبیعت انسان»(Human Nature)، «بانویی در زندگیم»(The Lady In My Life)، «آن دختر مال من است»(The Girl Is Mine) و قطعات فانک Wanna Be Startin' Something و Billie Jean و همچنین آهنگ های دیسکوی «عزیزم مال من باش»(Baby Be Mine) و P.Y.T.
کریستوفر کانلی از مجلهٔ رولینگ استون درباره ٔ Thriller اظهار کرده که:"جکسن علاقه ٔ طولانی مدتش به تِم پارانویا(وهم گرایی)، و خیالات تیره و تارش را در آلبوم دلهره آور گسترش داده‌است." استفن ارلوین از ال موزیک اشاره کرد که:"این گرایش در آهنگ های Billie Jean و Wanna Be Startin' Something مشهود است." در«Billie Jean» جکسن دربارهٔ یک طرفدار سمج می‌خواند، که ادعا می‌کند جکسن پدر فرزند اوست. در Wanna Be Startin' Something او برعلیه شایعات و رسانه‌ها صحبت می‌کند. Beat It، آهنگ راک ضد خشونت خیابانی، ادای احترامی به تاتر موزیکال وست ساید استوری بود و طبق گفتهٔ هوآی، اولین آهنگ راک تحول آفرین جکسن شد. هوآی همچنین اشاره کرد که، قطعهٔ همنام با عنوان آلبوم، Thriller ، آغازگر ابراز علاقهٔ جکسن به موضوعات فراطبیعی است. موضوعی که او در سال‌های بعد هم بارها به آن پرداخت. او در این آهنگ، از جلوه‌های صوتی سینمایی، موتیف‌های فیلم‌های وحشت و حقه‌های آوازی برای القای حس خطر در کارش استفاده کرد. در ۱۹۸۵، جکسن آهنگ حماسی We Are The World را برای اهداف خیرخواهانه نوشت. موضوعات بشردوستانه بعدها جزء هستهٔ مرکزی زندگی و موسیقی او شدند.
در آلبوم Bad، ایدهٔ جکسن ،حول محور عاشقی طعمه جو، در آهنگ راک Dirty Diana دیده می‌شود. اولین تک آهنگ این آلبوم، I Just Can't Stop Loving You یک آهنگ عاشقانهٔ سنتی است. در حالی که Man in the Mirror یک بالاد حماسی دربارهٔ اعتراف و چاره جویی است.«مجرم زیرک»، روایتی از یک هجوم خونبار، تجاوز و شاید هم قتل می باشد.او در این آهنگ، از صدای طبل‌های دیجیتالی، خطوط بم ساخته شده توسط کیبورد، المنت‌های سازهای ضربی و صدای تپش قلب خودش، برای ارائهٔ تاثیر نافذ یک قلب تپنده، استفاده نمود.
استفن ارلوین از ال موزیک، اظهار می‌کند که، آلبوم Dangerous جکسن را به صورت یک فرد کاملا متناقض نشان می‌دهد.او توضیح می‌دهد که، این آلبوم متفاوت تر و متنوع تر از آلبوم قبلی او ،Bad ،است. بطوری که، مخاطب حرفه‌ای را مورد توجه قرار می‌دهد، اما با قطعات حماسی نظیر Heal the World برای مخاطب سطح متوسط نیز جذاب است. قسمت اول آلبوم، به سبک "نیو جک سوینگ"پرداخته‌است و شامل قطعات Jam و Remember the Time است. در آهنگ Black or White، جکسن از المنت‌های هارد راک استفاده می‌کند.در این آلبوم، جکسن برای اولین بار ناهنجاری‌های اجتماعی را جزء موضوعات اصلی موسیقی خود قرار می‌دهد. برای مثال Why You Wanna Trip on Me برعلیه گرسنگی جهانی، ایدز، بی خانمانی، سوء استفاده از داروها و مواد مخدر اعتراض می‌کند. آلبوم Dangerous حاوی تلاش‌هایی دربارهٔ بیان تمایلات جنسی، مثل آهنگ «پشت درهای بسته»(In The Closet) است. آهنگ رمانتیکی دربارهٔ میل و انکار، ریسک و خوددار بودن، زهد و رابطه و خلوت و افشاء. قطعهٔ همنام با عنوان آلبوم، ادامه‌ای است بر موضوع عاشق طعمه جو و میل مفرط. قسمت دوم آلبوم شامل آهنگ‌هایی حماسی به سبک پاپ ـ گاسپل درون گرا است ؛مانند:Heal The World ،«آیا آنجا خواهی بود؟»(Will You Be There) و Keep the Faith. در این آهنگ ها، جکسن سرانجام لب به سخن دربارهٔ برخی دلمشغولی‌ها و نگرانی‌های شخصی اش باز می‌کند. در بالاد «خیلی زود رفت»(Gone Too Soon)، جکسن به دوستش رایان وایت، و افرادی که بر اثر بداقبالی مبتلا به ایدز شده اند، ادای احترام می‌نماید.
آلبوم HIstory ، فضایی از وهم و سوء ظن را در خود دارد. این آلبوم، بر روی سختی‌ها و جنجالهای علنی که جکسن قبل از تولید این آلبوم درگیرشان شد ،تمرکز می‌کند. در آهنگ های نیو جک سوینگ ـ فانک ـ راک Scream و Tabloid Junkie همراه با بالاد آر اند بی You Are Not Alone، جکسن آثار تلافی جویانه ای، برعلیه بی عدالتی و انزوایی ای که احساس می‌کند می‌سازد و بیشتر خشمش را به سوی رسانه‌ها نشانه می‌گیرد. در بالاد درون گرا ی «غریبه در مسکو»(Stranger In Moscow), جکسن غم خود را به خاطر «سقوط از شوکت» ابراز می‌کند. در حالی که آهنگ‌هایی مثل «ترانه زمین»(Earth Song)، کودکی و Little Susie همه قطعات پاپ اپرایی هستند. در قطعهٔ .D.S، جکسن یک حملهٔ لفظی بر علیه تام اسندن آغاز کرد. او اسندن را به عنوان یک ضد اجتماع سفید پرست که "می‌خواهد منو به چنگ بیاره، زنده یا مرده "توصیف می‌کند. اسندن در مورد آهنگ گفت: "من ـــ بهتره بگیم ـــ بهش افتخار ندادم آهنگشو بشنوم، اما بهم گفته شده که آهنگ با صدای شلیک گلوله تموم می‌شه."
در تولید آلبوم Invincible ، جکسن طی برنامهٔ کاری سنگینی با تولید کننده ،رادنی جرکینز، کار کرد. این آلبوم از قطعات سول مدرنی مثل Cry و The Lost Children و بالادهایی مثل Speechless ، «سپیده دم»(Break Of Dawn)، «پروانه ها»(Butterflies) و قطعاتی که ترکیبی از سبک‌های هیپ هاپ، پاپ و رپ، مانند Heartbreaker ، Invincible و 2000Watts تشکیل شده‌است.
سبک آوازیی
جکسن از زمان کودکی می‌خوانده، و در طی زمان، صدا و سبک آوازی او به طور چشمگیری تغییر کرد. بین ۱۹۷۱ و ۱۹۷۵ صدای جکسن «به آرامی از آواز سوپرانوی یک پسر بچه، به تنور بالایی(تنور یکی از زیرترین صدای مردانه است) تغییر کرد». در میانهٔ دههٔ هفتاد، خواننده یک سبک خواندنِ «سکسکه آوازی» اختیار کرد. هدف سکسکه ـــ چیزی شبیه به فرو کشیدن هوا یا نفس نفس زدن ــــ کمک به انتقال یک احساس خاص بود : هیجان، غم یا ترس. او برای اولین بار از این سبک در آهنگ «(Shake Your Body (Down to the Ground»استفاده کرد.
با از راه رسیدن آلبوم Off the Wall در اواخر دههٔ هفتاد، توانایی‌های جکسن به عنوان یک آواز خوان به خوبی مورد توجه قرار گرفت. ال موزیک او را یک «آواز خوان با استعدادهای کور کننده» توصیف کرد. در همان زمان رولینگ استون آوازهای او را با آوازهای «نفس نفس و گسستگی‌های کلامی رویایی»استیوی واندر مقایسه نمود. نتیجهٔ تجزیه و تحلیل آن‌ها این بود که : "آواز تنور و سبک نرم و محکم جکسن بطور غیرعادی زیباست و به نرمی در کالبد یک فالستوی (صدای بسیار زیر مردانه) حیرت انگیز می‌لغزد که خیلی جسورانه به کار برده می‌شود."
۱۹۸۲ شاهد انتشار Thriller بود .رولینگ استون بر این عقیده بود که جکسن دیگر «با یک صدای کاملا بالغ» می‌خواند که «رنگ ملایمی از غم دارد». انتشار Bad در ۱۹۸۷، نمایانگر آوازهای سولوی خشن و جسورانه، و تن های نرم تری در هم خوانی ها است. یک لغزش تلفظی ویژه، مکرراً با نکته سنجی توسط جکسن به کار برده می‌شد، که بسته به موقعیت، آن را cha'mone یا come on)shamone ) تلفظ می کرد. این مورد نیز جزء نکاتی است که هنگام اغراق یا تقلید از او، به آن تاکید می‌کنند. ورود به دههٔ نود مصادف با انتشار آلبوم متناقض و درون گرا Dangerous بود. در این آلبوم، جکسن از آوازهایش برای قدرت دادن به سبک‌ها و سوژه‌هایی استفاده کرد که قبلا شکل گرفته بودند. نیویورک تایمز اشاره می‌کند که، در برخی قطعات "او هوا را برای نفس کشیدن می‌بلعد، صدایش با شوری مردد به لرزش درمی دارد، یا در حد زمزمه‌ای تهدید آمیز، که از لا به لای دندان‌های کلید شده اش هیس می‌کند، پایین می‌افتد . او «تُن ترحم برانگیزی» دارد. هنگام خواندن دربارهٔ برادری یا خودباوری، موسیقیدان دوباره تن صدایش «نرم» می شود." در ۱۹۹۳، جکسن برای اولین بار در مصاحبه با اپرا وینفری نشان داد که چگونه از دهان و حنجره اش به عنوان ساز موسیقی (جعبهٔ ریتم) استفاده و بدین وسیله آهنگ‌ها را پایه گذاری می‌کند. رولینگ استون هنگام تفسیر Invincible ، بر این عقیده بود که جکسن در سن ۴۳سالگی، همچنان می تواند «قطعات اعلای آوازی و ریتم دار و هارمونی‌های آوازی مواج» بسازد. نلسون جرج،صدای جکسن را اینطور معرفی می‌کند :«موزون و گیرا، جسور و ستیزه جو، غرنده، پسرانه، فالستو (صدای بسیار زیر مردانه) و نرم و روان، که ترکیب این المنت‌ها او را به یک آوازخوان بزرگ تبدیل کرده است».
موزیک ویدئو ها و رقص آرایی
تصوير بخشي از پروانه ي ثبت اختراع حركت ضد جاذبه براي ويدئوي Smooth criminal
استیو هوآی از ال موزیک، این حقیقت را بررسی کرد که، جکسن موزیک ویدئوها را از طریق خطوط داستانی پیچیده، حرکات رقص، جلوه‌های ویژه و ایفای نقش‌های کوتاه توسط افراد مشهور، به یک فرم هنری و یک ابزار تبلیغاتی تبدیل نمود و همزمان با آن تبعیضات نژادی را نیز فرو پاشید. طبق گفتهٔ کارگردان وینسنت پترسن، که در چند موزیک ویدئو با جکسن همکاری داشت، ایده ٔ بسیاری از موضوعات تیره و تار و سرد در کارهای او، از خود جکسن بوده‌است. قبل از موفقیت آلبوم Thriller ، جکسن برای پخش شدن کارهایش توسط کانال MTV به سختی تلاش می کرد، چون آمریکایی آفریقایی تبار بود. وقتی CBS رکوردز،MTV را تحت فشار گذاشت، این کانال شروع به پخش Billie Jean و بعد Beat It کرد. این سرآغاز شراکت طولانی مدت بین جکسن و MTV شد و به هنرمندان سیاهپوست اعتبار داد. محبوبیت ویدئوهای او، باعث «روی نقشه» قرار گرفتن این کانالِ تازه تاسیس شد و تمرکز برنامه‌های MTV به نفع موسیقی های پاپ و آر اند بی ، تغییر کرد. موزیک ویدئوهایی مثل Thriller ، از لحاظ بی همتا بودن تا حد زیادی منحصر به جکسن باقی مانده اند. رقص‌های گروهی Beat It هم، مکرراً توسط هنرمندان دیگر تقلید شده‌است. طراحی رقص Thriller ، قسمتی از فرهنگ عامه جهانی است و مردم در همه جا از بالیوود گرفته تا زندان‌های فیلیپین به بازسازی آن پرداخته‌اند. فیلم کوتاه Thriller ، باعث افزایش ارزش قالب موزیک ویدئو شد، و نامش به عنوان «موفق ترین موزیک ویدئو برای همیشه»، در رکوردهای جهانی گینس ثبت شده‌است.
در موزیک ویدئوی ۱۹دقیقه‌ای Badــــ به کارگردانی مارتین اسکورسیز ــــ جکسن از القائات جنسی و حرکات رقصی استفاده کرد، که در کارهای قبلی او دیده نشده بود. او در موقعیت‌هایی خاص، سینه، تنه یا خشتک شلوارش رابه چنگ می‌گرفت یا لمس میکرد. در حالی که او این حرکات را به عنوان بخشی از «هنر رقص آرایی» معرفی می کرد، طرفداران و منتقدان واکنش‌های مختلف و متضادی در پذیرش این حرکات بروز داده‌اند. مجلهٔ تایم این حرکات را «شرم آور» خواند. در این ویدئو وسلی اسنایپس نیز حضور داشت. در آینده، افراد مشهور معمولاً در ویدئوهای جکسن به ایفای نقش‌های کوتاه می‌پرداختند. برای موزیک ویدئوی Smooth Criminal ، جکسن تکنیک «حرکت مایل ضد جاذبه» را برای اجرایش اختراع کرد، که به شمارهٔ US Patent No. ۵٬۲۵۵٬۴۵۲ ثبت اختراع شد. با اینکه موزیک ویدئوی آهنگ «تنهام بذار»(Leave Me Alone) بطور رسمی در آمریکا منتشر نشد، در سال ۱۹۸۹، برندهٔ جایزهٔ شیر طلایی بخاطر کیفیت جلوه‌های ویژهٔ بکار رفته در تولید آن شد. در ۱۹۹۰ Leave Me Alone برندهٔ یک جایزهٔ گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» شد. جایزهٔ «هنرمند پیشگام دههٔ MTV ویدئو» برای گرامیداشت دستاوردهای جکسن در فرم هنری در دههٔ هشتاد، به او داده شد. در سال بعد اسم این جایزه به افتخار جکسن به نام او تغییر کرد. Black or White ، با یک ویدئوی جنجال برانگیز همراه بود، که در ۱۴ نوامبر ۱۹۹۱ بطور همزمان در ۲۷ کشور برای ۵۰۰ میلیون مخاطب افتتاح شد، وسیع ترین دامنهٔ مخاطب که برای یک موزیک ویدئو تاکنون ثبت شده‌است. این ویدئو حاوی سکانس‌هایی از طبیعت جنسی همراه با تصاویری از خشونت، بود. سکانس‌های نامطبوع نیمهٔ آخر نسخهٔ ۱۴ دقیقه‌ای حذف شد تا از تحریم ویدئو جلوگیری شود و جکسن عذرخواهی کرد. مکالی کالکین (بازیگر تنها در خانه) ، پگی لیپتون و جرج وندت نیز همراه با جکسن در این ویدئو حضور داشتند. این ویدئو، به ورود تکنولوژی تبدیل دیجیتالی اجسام به یکدیگر، در موزیک ویدئوها کمک کرد.
Remember the Time تولید پیچیده‌ای داشت، و با بیش از ۹ دقیقه زمان، یکی از طولانی ترین موزیک ویدئوهای اوست. محل اتفاق وقایای آن مصر باستان بود. این اثر به ارائهٔ جلوه‌های ویژه ی پیشگام پرداخت و ادی مورفی، آیمن(مانکن) و مجیک جانسون در آن حضور داشتند، طراحی رقص این موزیک ویدئو پیچیده و متفاوت بود. ویدئوی ترانه In the Closet از نظر جنسی آتشی ترین ویدئوی جکسن است. سوپرمدل نائومی کمپبل، در یک رقص عاشقانه با همراهی جکسن، در این اثر حضور داشت. این ویدئو به خاطر اثری که می‌توانست القا کند در آفریقای جنوبی تحریم شد.
موزیک ویدئوی ترانهٔ Scream به کارگردانی مارک رامنک ، یکی از برجسته ترین آثار جکسن است، که به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گرفته‌است. در ۱۹۹۵، این اثر نامزد ۱۱ جایزه از مراسم جوایز موسیقی MTV شد ــــ بیش از هر موزیک ویدئوی دیگری ــــ و جوایز «بهترین ویدئوی رقص»، «بهترین طراحی رقص» و «بهترین کارگردانی هنری» را از آن خود کرد. آهنگ Scream و ویدئویی که آن را همراهی می‌کند، پاسخی بود برای ضربه‌ای که رسانه‌ها از پشت به جکسن زدند . این ویدئو بطور کامل بصورت سیاه و سفید فیلمبرداری شد. فادن توضیح می‌دهد که: "مارک روایت رو نوشته بود. و ایدهٔ کلی این بود که مایکل و جنت ،تنها،تو این سفینهٔ فضایی بزرگ بودن.... اونا داشتن از زمین دور می‌شدن به جایی که می‌تونستند کمی تفریح کنن، یا آرامش داشته باشن . محل فیلمبرداری فضاهای مختلف سفینهٔ فضایی بود." یک سال بعد، این اثر برندهٔ جایزهٔ گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» شد. کمی بعد رکوردهای گینس آن را در لیست «گران ترین موزیک ویدئوهایی که تا کنون ساخته شده» با هزینه‌ای معادل ۷ میلیون دلار، قرار داد.
Earth Song با یک موزیک ویدئوی گران و خوب پذیرفته شده توسط مخاطب همراه بود، که نامزد جایزهٔ گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» در ۱۹۹۷ شد. موضوع ویدئو دربارهٔ محیط زیست، با تصاویری از آسییب به حیوانات، جنگل زدایی، آلودگی و جنگ بود.در این موزیک ویدئو با استفاده از جلوه‌های ویژه، زمان و زندگی به عقب برمی گردد ، جنگ پایان می‌یابد و جنگل‌ها از نو می‌رویند. «اشباح»(Ghosts) فیلم کوتاهی به نوشتهٔ جکسن و استفن کینگ و به کارگردانی استن وینستون بود، که در ۱۹۹۶ در جشنوارهٔ فیلم کن افتتاح و در ۱۹۹۷ منتشر شد. Ghosts بیش از ۳۸ دقیقه طول داشت و دارای رکورد بلند ترین موزیک ویدئو در رکوردهای جهانی گینس است.
مد
فیلیپ بلاچ گفت "مایکل جکسن تحت تاثیر مد قرار نگرفت (بلکه) مد تحت تاثیر او قرار گرفت". از همان اوایل جکسن با پوشیدن بلوزهای حاشیه دوزی شده گفش های پاشنه بلند و شلوارهای دمپاگشاد با یک کلاه الهام گرفته شده از خرس های عروسکی به عنوان فردی با سبک پوششی کاملا بیهمتا توصیف می شده است. در طول دوره ی جدا از بقیه او سبکش را با پوشیدن کت های تاکسیدو شلوارهایی که از بالا به پایین تنگ تر می شد جوراب های سفید کلفت و درخشان با کفش های خیابانی سیاه براق که فورا بیننده را متوجه ی ظاهری کلاسیک خصیصه ای جدید و بدو آغاز .ورود سبک ساختار شکنانه ی او است در طول دوره ی دلهره آور جکسن یک الگوی مد شد از جمله متداول شدن آنچه او در موزیک ویدئو ها مراسم جوایز و اجراهای زنده مثل کت قرمز رنگ بزن به چاک عینک های آفتابی خلبانی کت های نظانی فر موها شلوار کوتاه با جوراب های سفید درخشان کت سیاه بیلی جین کلاه فدورای سیاه و معروف تر از همه دستکش سفید درخشان که او در مراسم ویژه ی موتاون پوشید.
در طول اواخر دهه ی 80 و اواسط دهه ی 90 جکسن شروع به پوشیدن پوشش های نمادین الهام گرفته از لباس های نظامی طلایی و بازوبند های نمادین خود کرد. او در این پوشش ها در طول تور خطرناک و تور تاریخ (داستان او) که در آن پوشش نظامی فضایی با ظاهری آینده گراتر پوشید به اجرا پرداخت. در طی اواسط و اواخر دهه ی 90 ظاهر ملایمتری جکسن را در بر گرفت که بیشتر شامل پیراهن های سبک شناور در هوا و در موقعیت های انگشت شماری حتی با سینه ای بدون پوشش بود. با این وجود او هنوز هم گاهی پوشش هایی با سبک نظامی به تن می کرد.در طول حضور در دادگاه ها او با ماسک های طبی و چتر ها دیده می شدو در دادگاه 2005 او توسط مفسران دادگاه و رسانه ها که احساس می کردند پوشش او مناسب دادگاه نیستورد انتقاد قرار گرفت. مری فولجینیتی جنو بازرس فدرال سابق که در حال حاضر یک وکیل مدافع جنایی استجکسن را آماده برای "جهشی انفجاری به مونواک"توصیف کرد. سبک خلاقانه ی جکسن اثر بسیار گسترده ای بر بر روی نسل جوان نیز گذاشته است. او به عنوان شخصی که دارای سبکی ابداعی است که بر مدگزاران امروزی که از سبک و مد او تقلید می کنند از جمله آشر کریس براون بیانسه ریحانا کانیه وست و بسیاری دیگر تاثیر گذاشته توصیف می شود. سبک او برای دو دهه است که همچنان در حال خط دادن به سبک های آینده است. در 29 نوامبر 2006 دستکش سفید نمادین اوبه مبلغ 350000 دلار به علاوه ی مالیات در یک حراجی توسط یک تاجر چینی خریداری شد.
میراث و تاثیر
جکسن اثر برجسته‌ای بر موسیقی و فرهنگ سراسر جهان گذاشته‌است. او در آمریکا تبعیض‌های نژادی را فرو پاشید، هنر موزیک ویدئو را متحول کرد، و راه را برای موسیقی پاپ مدرن هموار نمود. فعالیت‌های کاری، صوت یکتای موسیقی و سبک آوازی جکسن، هنرمندان هیپ ـ هاپ, پاپ و آر اند بی بیشماری را تحت تاثیر قرار داده‌است. هنرمندانی مثل مدونا، ماریا کری، آشر، بریتنی اسپیرز، کریس براون، بیانسه، گرین دی، مایلی سایرس، فیفتی سنت، جاستین تیمبرلیک و آر کلی.
جکسن در طول دوران کاریش، توسط موسیقی و فعالیت‌های بشر دوستانه، تاثیر «بی نظیری» بر روی نسل جوان در سطح جهان گذاشته‌است. در ۱۹۸۴، نام جکسن بطور رسمی در قدمگاه مشاهیر هالیوود ثبت شد.او افتخارات و جوایز بیشماری در طول فعالیت کاری اش دریافت کرده است، از جمله: «موفق ترین هنرمند مرد پاپ هزاره» از جوایز جهانی موسیقی، «هنرمند قرن» از جوایز موسیقی آمریکا، و «هنرمند پاپ هزاره» از جوایز بمبی. او دوبار به تالار مشاهیر راک اند رول فرا خوانده شده است، یکبار به عنوان عضوی از گروه جکسن فایو در ۱۹۹۷ و بعدا بعنوان یک هنرمند سولو در ۲۰۰۱. جکسن به تالار مشاهیر آهنگ سازان نیز در ۲۰۰۲ فرا خوانده شد. دیگر جوایز او عبارتند از: تعداد بسیار زیادی رکوردهای جهانی گینس (۸ تا فقط در ۲۰۰۶)، ۱۳ جایزه گرمی، ۱۳ تک آهنگ برتر _ بیش از هر هنرمند مرد دیگری بعد از پایه گذاری جدول ۱۰۰ اثر برتر _ و فروش ۷۵۰ میلیون واحد (دیسک) در سراسر جهان.
او با این مشخصه شناخته می‌شود: «یک رب النوع توقف ناپذیر، که تمام ابزارها را برای فتح جداول موسیقی _ اینطور که نمایان است _ به ارادهٔ خود در اختیار دارد: صدایی که بلافاصله خود را نشان می‌دهد، حرکات رقصی که چشم ها را خیره می‌کند، استعدادها و قابلیت‌های موسیقایی حیرت انگیز، و محبوبیت و قدرت بسیار بسیار زیاد یک ستاره». در میانهٔ دههٔ هشتاد، مجلهٔ تایم جکسون را «داغ ترین پدیدهٔ فردی از زمان الویس پرسلی» توصیف کرد. در شرف ورود به ۱۹۹۰، ونیتی فر (مجله)، جکسن را مردمی ترین هنرمند در تاریخ نمایش دانست. تام آتلی نویسندهٔ دیلی تلگراف، او را یک «شخصیت فوق العاده مهم درتاریخ فرهنگ مردمی» و یک «نابغه» نامید.
در اواخر سال ۲۰۰۷، جکسن از حرفه اش و تاثیر آن در آینده سخن گفت: "موسیقی وسیله‌ای است برای ارضای تمایلات من، هدیه من است برای تمام عشاق دنیا . با موسیقی ام ،می دانم که تا ابد زنده خواهم بود ."
کل در آمدهای او در طول زندگی اش، ازجمله سهمش از سود کارهای سولو ، موزیک ویدئو ها،درآمد کنسرت ها، و مشارکت یا موافقت ها، ۵۰۰ میلیون دلار تخمین زده شده‌است. در ۲۰۰۶اعلام شد که جکسن در طول زندگی اش بیش از ۳۰۰ میلیون دلار وقف خیریه نموده‌است. برخی تحلیل گران عقیده دارند که انحصارات او از کاتالوگ‌های موسیقی می‌تواند میلیاردها دلار ارزش داشته باشد. دوران کاری موفقیت آمیز جکسن، او را برای تقریبا چهار دهه بخشی از فرهنگ مردمی کرده‌است. او به عنوان یکی از معروف ترین مردان جهان شناخته شده‌است.
با تشکر از خودم:biggrin1:
از مدیران خواهش می کنم که این تاپیک رو به مباحث گوناگون انتقال بدن
Google