* این نقد بر اساس نسخه PC تهیه شده است.
نویسنده: آرش سعادتمند
سازنده: Undead Labs
ناشر: Microsoft Studios
پلتفرم: PC - Xbox 360
==========================
داستانی بسیار ساده و سطحی در عین حال با برخی صحنه های شوکه کننده، گیم پلی خشک در عین حال اعتیاد آور، مضحک به دلیل مشکلات در عین حال وحشت آفرین، محدود در عین حال وسیع
این جملات دقیقا وصف حال State of Decay است. این بازی که برای Xbox 360 عرضه شده بود پس از گذشت ماه ها به PC نیز آمد. اما این بازی واقعا چطور عملکرده است؟
آیا با یک بازی خوب در سبک وحشت و بقا طرف هستیم یا یک عنوان سبک دیگر که صرفا زامبی ها را به سخره گرفته است؟
تب سیاه، مرگ، مرده متحرک، شلیک به سر
بازی بار گذاری می شود ... ناگهان وسط یک جنگل ظاهر می شوید و دوست خود را می یابید که گلویش در حال پاره شدن توسط زامبی ها هست، با یک چوب درخت دو نفره به جان سه چهار زامبی اطراف
افتید و دیواره وار بر سر آنها می کوبید تا بمیرند، همه چیز آرام می شود. اینجا چه خبر است؟ این دو نفر که هستند؟ این انسان های روانی برای چه گوشت انسان می خورند؟ State of Decay شروع خوبی ندارد و داستان آن بسیار مشابه سریال محبوب Walking Dead است تا بازی هایی نظیر Resident Evil. خبری از یک شرکت یا فرد خاص نیست و قرار نیست یک کمپانی شرور را با با خاک یکسان کنید و در یک صحنه سینمایی از محلکه فرار کنید. اینجا فقط بحث بقا است و حتی تا آخر بازی به هیچ وجه به سرمنشع این بدبختی ها پاسخ داده نمی شود و حتی بیماری تب سیاه هم مانند آنفولانزا در Walking Dead یک مرگ آهسته و قابل درمان است (که به عنوان دلیل اصلی نمی توان آن را یاد کرد). با این حال یک فرق اساسی با سریال مذکور وجود دارد و آن هم اینکه ذره ای درام و لحظات شوکه کننده در آن وجود ندارد. با این حال گاهی با مواردی روبرو می شوید که در آن شاهد جملات یا صحنه های دردناک خواهید بود اما کل اینها در کنار هم شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد. کوتاهی داستان و پرداخت سطحی و گذرا به شخصیت ها نیز به کمبودهای داستانی می افزاید تا با پایانی ساده و قابل پیش بینی تیر خلاص به این قسمت زده شود. پتانسیل چنین موضوعی (پایان دنیا و زامبی و ...) برای تولید صحنه های تکان دهنده و انتخاب های مشکل زیاد است اما در کل شاید State of Decay فقط از یک دهم این ظرفیت استفاده کرده باشد. حتی مواردی نظیر اینکه به کدام شخص و یا قسمت از نقشه برای ارائه کمک سر بزنیم هیچ تاثیر دائمی و قوی نخواهد داشت. نبود داستان و پرداختی خوب، از اولین کمبود های این بازی به شمار می رود.
راز بقای انسان ها در آخرالزمان
بهترین قسمت این بازی که بتوان صحبت کرد گیم پلی است. بگذارید از نکات مثبت آن شروع کنیم. State of Decay را می توان با کمی ارفاق یک تجربه Survival Horror کامل با چاشنی مخفی کاری تلقی کرد.
اینجا خبری از یک کشتی کج کار حرفه ای (!) یا سرباز تا دندان مسلح نیست. همه یک سری آدم عادی هستند که پیش زمینه های متفاوتی دارند. یک نفر باغبان بوده، دیگری یک راحب، کلانتر، گردشگر و غیره.
البته این پیش زمینه ها به هیچ عنوان تاثیر محسوسی در گیم پلی نخواهد داشت. شما در این بازی تنها نیستید و مسئولیت مدیریت یک کمپ متشکل از افراد مختلف بر عهده شما است. فقط همه چیز به کشتن زامبی ها تا آخر بازی ختم نمی شود و بایستی آذوقه های مختلف متشکل از دارو، فشنگ، سوخت، مصالح و غذا تهیه کنید. کمبود در هر کدام عواقب خود را خواهد داشت و از محبوبیت شما خواهد کاست که همین مورد هم شما را به مرور تنها و وا مانده از بقیه اجتماع می گذارد. همین جمع آوری خرت و پرت های مختلف خود جذابیت زیادی را دارد. به دنبال غذا میگردید، یک ساختمان را به دلخواه انتخاب میکنید (معلوم اصلا آیا چیزی که میخواهید در آن وجود دارد یا نه) وارد آن می شوید و شروع به گشت کمدها میکنید که متوجه یک Horde از زامبی ها بیرون مغازه می شوید. خیلی آهسته و آرام سعی میکنید از در پشتی فرار کنید که ناگهان یک زامبی بر روی شما شیرجه میرود. در همین هنگام صدای کوباندن سلاح سرد شما بر سر زامبی مذکور، کل Horde را بر سر شما خراب میکنید. همین موش و گربه بازی های موجود بسیار لذت بخش است و باعث خواهد شد برای هر ضربه ای که وارد میکنید و یا هر کمدی که میگردید و غیره حساب شده عمل کنید. سلاح های گرم و مهمات تقریبا در بازی زیاد است اما با هر شلیک و مرگ یک زامبی، حداقل 5 زامبی موجود در اطراف را به سمت خود می کشید که همین مهم به استرس بازی اضافه می کنید. دنیای باز State of Decay تقریبا مکان های زیادی برای گشت و گذار و انجام فعالیت های مختلف مانند نجات افراد، اسکورت، شکار ابر زامبی، دیدبانی، رساندن محموله، جمع آوری آذوقه و ... دارد که نبود قابلیت Fast Travel نیز به گردش هر چه بیشتر در محیط می افزاید.
حال به قسمت منفی گیم پلی میرسیم. واقعا تعجب آور است که این بازی چطور با این همه مشکل سرگرم کننده است! اثری سرشار از باگ و مشکلات فنی. زامبی ها به طور واضح در چند متری شما ناگهان ظاهر یا به عبارتی بهتر pop می شوند، در دیوار ها فرو میروند، ناگهان وارد حالت بیهوشی می شوند، اطرافیان با وجود حمل مسلسل های سنگین حتی یک فشنگ هم در یک مبارزه سخت زحمت نمی دهند خرج کنند و به مانند یک مجسمه در یکجا می ایستند، کند ذهنی و حمله های دیوانه وار هوش مصنوعی (چه زامبی چه انسان) غیر قابل هذم است و غیره. در بازی با مکانیزم های ارتقای خانه آشنا می شوید اما به دلیل کوتاهی هیچ وقت این فرصت را پیدا نمی کنید که بزرگترین مکان با حداکثر امکانات را تهیه کنید حتی اگر موفق هم بشوید Upgrade های منزل کارایی کافی را ندارند. کارگاه میسازید که یک صدا خفه کن برایتان تهیه کند، اما زمان لازم 29min درج می شود، یک قرص معمولی هم همینطور! با این حساب تا بخواهید چنین پروسه ای را طی کنید، ده تا مدل دارو و صداخفه کن و اسلحه از اطراف پیدا کرده اید. یکی از سیستم های تعحب آور این بازی بدست آوردن Influence است که از طریق انجام فعالیت های مختلف بدست می آید. در کمال تعجب برای برداشت یک آیتم از خانه، بایستی به قدر کافی امتیاز داشته باشید! اگر زیاد به فعالیت های مختلف (که بیشتر اجبارا به بازیباز تحمیل می شود) نپردازید، نمی توانید هیچ چیزی از Storage بردارید زیرا Influence را ندارید. جالب اینجاست که بازی به شما اجازه نمی دهید دیگران را به دنبال کارهای متفاوت بفرستید تا تقسیم وظایف صورت گیرد و هم همه چیز بر روی دوش شما است. با این حال باز هم می گوید مجوز برداشت فلان آیتم را با تلاش بدست آورید! اینها شاید ایرادات جزئی به نظر برسد اما زمانی که بیش از حد تکرار می شوند واقعا از مزه می افتد و بیشتر بازی را برای شما زهر می کند.
عنصری به نام گرافیک؟! موزیک و صداگذاری؟
در یک کلام بایستی گفت فاجعه. بافت های بی کیفیت، افت فریم های بسیار سنگین، سایه های بد شکل، نبود لب خوانی همه و همه به بدترین شکل پیاده شده است. من در عجبم این بازی با چنین
وضعیت اسف بازی چگونه بر روی Xbox 360 اجرا می شده است! وقتی PC بعد از این همه مدت و پولیش های مختلف چنین باشد دیگر چه انتظاری می توان داشت؟ حتی طراحی هنری هم در این بازی مشاهده نمی شود. مدل های زامبی ها بسیار تکراری هستند و محیط ها هیچ گونه سلیقه و روحی در آنها به کار گرفته نشده است. در کنار اینها انیمیشن های بسیار بسیار ضعیف و شرم آور بازی را اضافه کنید.
صداگذاری شخصیت ها باز کمی اوضاع بهتر می شود (صرف نظر از شنیدن یک صدا برای چند نفر در یک سری موارد) و موزیک ها با اینکه برخی از آنها جو سنگینی را تلقین می کنند اما تعداد ترانه هایی که می شنوید به جرات شاید بگویم 10 تا هم نمی شود. هر قدر از این قسمت بد بگوییم کم است و همه با یک ساعت تجربه این بازی به مشکلات موجود در بخش فوق پی خواهند برد.
نویسنده: آرش سعادتمند
سازنده: Undead Labs
ناشر: Microsoft Studios
پلتفرم: PC - Xbox 360
==========================
این جملات دقیقا وصف حال State of Decay است. این بازی که برای Xbox 360 عرضه شده بود پس از گذشت ماه ها به PC نیز آمد. اما این بازی واقعا چطور عملکرده است؟
آیا با یک بازی خوب در سبک وحشت و بقا طرف هستیم یا یک عنوان سبک دیگر که صرفا زامبی ها را به سخره گرفته است؟
بازی بار گذاری می شود ... ناگهان وسط یک جنگل ظاهر می شوید و دوست خود را می یابید که گلویش در حال پاره شدن توسط زامبی ها هست، با یک چوب درخت دو نفره به جان سه چهار زامبی اطراف
افتید و دیواره وار بر سر آنها می کوبید تا بمیرند، همه چیز آرام می شود. اینجا چه خبر است؟ این دو نفر که هستند؟ این انسان های روانی برای چه گوشت انسان می خورند؟ State of Decay شروع خوبی ندارد و داستان آن بسیار مشابه سریال محبوب Walking Dead است تا بازی هایی نظیر Resident Evil. خبری از یک شرکت یا فرد خاص نیست و قرار نیست یک کمپانی شرور را با با خاک یکسان کنید و در یک صحنه سینمایی از محلکه فرار کنید. اینجا فقط بحث بقا است و حتی تا آخر بازی به هیچ وجه به سرمنشع این بدبختی ها پاسخ داده نمی شود و حتی بیماری تب سیاه هم مانند آنفولانزا در Walking Dead یک مرگ آهسته و قابل درمان است (که به عنوان دلیل اصلی نمی توان آن را یاد کرد). با این حال یک فرق اساسی با سریال مذکور وجود دارد و آن هم اینکه ذره ای درام و لحظات شوکه کننده در آن وجود ندارد. با این حال گاهی با مواردی روبرو می شوید که در آن شاهد جملات یا صحنه های دردناک خواهید بود اما کل اینها در کنار هم شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد. کوتاهی داستان و پرداخت سطحی و گذرا به شخصیت ها نیز به کمبودهای داستانی می افزاید تا با پایانی ساده و قابل پیش بینی تیر خلاص به این قسمت زده شود. پتانسیل چنین موضوعی (پایان دنیا و زامبی و ...) برای تولید صحنه های تکان دهنده و انتخاب های مشکل زیاد است اما در کل شاید State of Decay فقط از یک دهم این ظرفیت استفاده کرده باشد. حتی مواردی نظیر اینکه به کدام شخص و یا قسمت از نقشه برای ارائه کمک سر بزنیم هیچ تاثیر دائمی و قوی نخواهد داشت. نبود داستان و پرداختی خوب، از اولین کمبود های این بازی به شمار می رود.
بهترین قسمت این بازی که بتوان صحبت کرد گیم پلی است. بگذارید از نکات مثبت آن شروع کنیم. State of Decay را می توان با کمی ارفاق یک تجربه Survival Horror کامل با چاشنی مخفی کاری تلقی کرد.
اینجا خبری از یک کشتی کج کار حرفه ای (!) یا سرباز تا دندان مسلح نیست. همه یک سری آدم عادی هستند که پیش زمینه های متفاوتی دارند. یک نفر باغبان بوده، دیگری یک راحب، کلانتر، گردشگر و غیره.
البته این پیش زمینه ها به هیچ عنوان تاثیر محسوسی در گیم پلی نخواهد داشت. شما در این بازی تنها نیستید و مسئولیت مدیریت یک کمپ متشکل از افراد مختلف بر عهده شما است. فقط همه چیز به کشتن زامبی ها تا آخر بازی ختم نمی شود و بایستی آذوقه های مختلف متشکل از دارو، فشنگ، سوخت، مصالح و غذا تهیه کنید. کمبود در هر کدام عواقب خود را خواهد داشت و از محبوبیت شما خواهد کاست که همین مورد هم شما را به مرور تنها و وا مانده از بقیه اجتماع می گذارد. همین جمع آوری خرت و پرت های مختلف خود جذابیت زیادی را دارد. به دنبال غذا میگردید، یک ساختمان را به دلخواه انتخاب میکنید (معلوم اصلا آیا چیزی که میخواهید در آن وجود دارد یا نه) وارد آن می شوید و شروع به گشت کمدها میکنید که متوجه یک Horde از زامبی ها بیرون مغازه می شوید. خیلی آهسته و آرام سعی میکنید از در پشتی فرار کنید که ناگهان یک زامبی بر روی شما شیرجه میرود. در همین هنگام صدای کوباندن سلاح سرد شما بر سر زامبی مذکور، کل Horde را بر سر شما خراب میکنید. همین موش و گربه بازی های موجود بسیار لذت بخش است و باعث خواهد شد برای هر ضربه ای که وارد میکنید و یا هر کمدی که میگردید و غیره حساب شده عمل کنید. سلاح های گرم و مهمات تقریبا در بازی زیاد است اما با هر شلیک و مرگ یک زامبی، حداقل 5 زامبی موجود در اطراف را به سمت خود می کشید که همین مهم به استرس بازی اضافه می کنید. دنیای باز State of Decay تقریبا مکان های زیادی برای گشت و گذار و انجام فعالیت های مختلف مانند نجات افراد، اسکورت، شکار ابر زامبی، دیدبانی، رساندن محموله، جمع آوری آذوقه و ... دارد که نبود قابلیت Fast Travel نیز به گردش هر چه بیشتر در محیط می افزاید.
حال به قسمت منفی گیم پلی میرسیم. واقعا تعجب آور است که این بازی چطور با این همه مشکل سرگرم کننده است! اثری سرشار از باگ و مشکلات فنی. زامبی ها به طور واضح در چند متری شما ناگهان ظاهر یا به عبارتی بهتر pop می شوند، در دیوار ها فرو میروند، ناگهان وارد حالت بیهوشی می شوند، اطرافیان با وجود حمل مسلسل های سنگین حتی یک فشنگ هم در یک مبارزه سخت زحمت نمی دهند خرج کنند و به مانند یک مجسمه در یکجا می ایستند، کند ذهنی و حمله های دیوانه وار هوش مصنوعی (چه زامبی چه انسان) غیر قابل هذم است و غیره. در بازی با مکانیزم های ارتقای خانه آشنا می شوید اما به دلیل کوتاهی هیچ وقت این فرصت را پیدا نمی کنید که بزرگترین مکان با حداکثر امکانات را تهیه کنید حتی اگر موفق هم بشوید Upgrade های منزل کارایی کافی را ندارند. کارگاه میسازید که یک صدا خفه کن برایتان تهیه کند، اما زمان لازم 29min درج می شود، یک قرص معمولی هم همینطور! با این حساب تا بخواهید چنین پروسه ای را طی کنید، ده تا مدل دارو و صداخفه کن و اسلحه از اطراف پیدا کرده اید. یکی از سیستم های تعحب آور این بازی بدست آوردن Influence است که از طریق انجام فعالیت های مختلف بدست می آید. در کمال تعجب برای برداشت یک آیتم از خانه، بایستی به قدر کافی امتیاز داشته باشید! اگر زیاد به فعالیت های مختلف (که بیشتر اجبارا به بازیباز تحمیل می شود) نپردازید، نمی توانید هیچ چیزی از Storage بردارید زیرا Influence را ندارید. جالب اینجاست که بازی به شما اجازه نمی دهید دیگران را به دنبال کارهای متفاوت بفرستید تا تقسیم وظایف صورت گیرد و هم همه چیز بر روی دوش شما است. با این حال باز هم می گوید مجوز برداشت فلان آیتم را با تلاش بدست آورید! اینها شاید ایرادات جزئی به نظر برسد اما زمانی که بیش از حد تکرار می شوند واقعا از مزه می افتد و بیشتر بازی را برای شما زهر می کند.
در یک کلام بایستی گفت فاجعه. بافت های بی کیفیت، افت فریم های بسیار سنگین، سایه های بد شکل، نبود لب خوانی همه و همه به بدترین شکل پیاده شده است. من در عجبم این بازی با چنین
وضعیت اسف بازی چگونه بر روی Xbox 360 اجرا می شده است! وقتی PC بعد از این همه مدت و پولیش های مختلف چنین باشد دیگر چه انتظاری می توان داشت؟ حتی طراحی هنری هم در این بازی مشاهده نمی شود. مدل های زامبی ها بسیار تکراری هستند و محیط ها هیچ گونه سلیقه و روحی در آنها به کار گرفته نشده است. در کنار اینها انیمیشن های بسیار بسیار ضعیف و شرم آور بازی را اضافه کنید.
صداگذاری شخصیت ها باز کمی اوضاع بهتر می شود (صرف نظر از شنیدن یک صدا برای چند نفر در یک سری موارد) و موزیک ها با اینکه برخی از آنها جو سنگینی را تلقین می کنند اما تعداد ترانه هایی که می شنوید به جرات شاید بگویم 10 تا هم نمی شود. هر قدر از این قسمت بد بگوییم کم است و همه با یک ساعت تجربه این بازی به مشکلات موجود در بخش فوق پی خواهند برد.
=========
امتیازات
گرافیک: 5
گیم پلی: 7.5
صداگذاری و موسیقی: 7
7/10
امتیازات
گرافیک: 5
گیم پلی: 7.5
صداگذاری و موسیقی: 7
7/10
State of Decay را الزاما نمی توان یک بازی مضخرف یا خیلی خوب دانست. اگر منتقدانه آن را نگاه کنیم ایراداتش به هیچ وجه قابل چشم پوشی نیست با این حال اگر مثل این نویسنده به دنبال یک دنیای باز و پر از زامبی می گردید و دوست دارید یک عنوان Survival واقعی را تجربه کنید، State of Decay گزینه خوبی است که حتی پس از پایان بازی می توانید با تهیه DLC این بازی به نام Breakdown به گشت و گذار خود (با چالش های جدید) ادامه بدید.
Google