ورود
ثبت نام
صفحه اصلی
اخبار بازی
بررسی بازی
حقایق بازیها
داستان بازی
بررسی سخت افزار
برنامههای ویدیویی
انجمنها
نوشتههای جدید
پرمخاطبها
جستجوی انجمنها
جدیدترینها
ارسالهای جدید
آخرین فعالیتها
کاربران
کاربران آنلاین
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
ورود
ثبت نام
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
Menu
Install the app
Install
فراخوان عضویت در تحریریه بازیسنتر | برای ثبت درخواست کلیک کنید
صفحه اصلی
انجمنها
گفتگو درباره بازیها و صنعت بازیهای ویدیویی
امتیازهای سایتها و مجلهها به بازیها
امتياز اعضای بازی سنتر به عناوین پلتفرم PC
ارسال پاسخ
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
متن گفتگو
<blockquote data-quote="dragonslayer" data-source="post: 4574586" data-attributes="member: 83017"><p>تعدادی بازی اخیرا انجام دادم که دوست دارم نظرم رو در موردشون بنویسم.</p><p>خب اول از batman telltale game شروع میکنم. خب توی این بازی باز هم با همون فرمول همیشگی telltale مواجهیم، باز هم با یک انیمیشن تعاملی که توش توهم تصمیم داریم. مشکلات تکنیکی سایر بازی های telltale در این بازی هم وجود دارن. در کل به عنوان یک بازی ویدئویی این بازی رو احتمالا نمیشه یه بازی خوب دونست اما این باعث نمیشه که این بازی برای طرفداران بتمن یک تجربه عالی نباشه؛ با یک برداشت خاص و عالی از دنیای بتمن رو به روییم و داستان بازی یکی از بهترین داستان های بتمنه که تا حالا دیدم، در کل میشه این طور گفت که هر چه قدر این بازی توی بخش های دیگه ضعیفه توی بخش داستان قویه و البته یک مورد خاصیم هم که در مورد این بازی بتمن وجود داره و باعث تمایزش با سری arkham میشه اینه که توی این بازی همون قدر که به نقش بتمن پرداخته شده به بروس وین هم پرداخته شده و شاید این مورد در باره بازی های ابر قهرمانی یک رویکرد جدید و خاص باشه. </p><p>در پایان باید بگم که این بازی یک تجربه عالی برای طرفدارن بتمنه و اگه بخوان این بازی رو نادیده بگیرن خطای بزرگی رو انجام دادن.</p><p>بازی بعدی که انجام دادم batman the enemy within بود. خب این بازی هم تقریبا همون اشکلات بازی قبلی رو داشت فقط تصمیم گیری در این نسخه واقعی تر شده بود و تاثیر خیلی بیشتری داشت به طوری که episode انتهایی با توجه به انتخاب های قبلی کاملا به دو صورت متفاوت روایت میشد. نقاط قوت بازی هم نقاط قوت بازی قبل بود که به شدت تقویت شده بودن، باز هم با یکی از بهترین داستان های بتمن رو به روییم، باز هم با یک دیدگاه تازه و متفاوت نسبت به دنیای بتمن و باز هم با کارکترهای حسابی پرداخت شده. این هم باید اضافه کنم که توی این بازی با یکی از بهترین backstory ها برای کارکتر joker رو به روییم. </p><p>در پایان میشه گفت که این بازی حتی از بازی قبلی هم بهتره و تجربش برای همه طرفداران بتمن الزامیه. </p><p>بازی بعدی که انجام دادم بازی the council بود. نمیدونم بازی دقیقا توی چه ژانری میگنجه، هم میشه نقش آفرینی محسوبش کرد هم میشه ماجرایی و از پس استانداردهای هر دو ژانر هم به خوبی برمیاد. اگه بخوایم المان های نقش آفرینی بازی رو بررسی کنیم توی این بازی قرار نیست که مثل خیلی از بازی های نقش آفرینی وارد سیاهچال بشیم و با انواع مختلف جک و جونور مبارزه کنیم، نه توی این بازی قرار نیست از این جور کارا بکنیم، عوضش باید با کارکترهای مختلف مکالمه کنیم، ازشون اطلاعات بگیریم، راضیشون کنیم کاری که میخوایم رو بکنن، به همین علت مهارت هاییم که توشون level up میکنیم بر خلاف خیلی از بازی های نقش آفرینی که شمشیر و کمان و خنجره، اینجا مهارت های مثل منطق، روانشناسی، علم، حواسپرت کردن، سیاست و ... هستش. هر کدام از کارکترها شخصیت و خصوصیت های شخصیتی خاص خودشونو دارن و بعضی از مهارت ها روشون جواب میده و بعضی دیگه از مهارت ها روشون جواب نمیده؛ مثلا شاید یک شخصیت چندان شخصیت منطقی ای نباشه و در نتیجه استفاده کردن از مهارت منطق روش نتیجه نده ولی در مقابل استفاده از مهارت روانشناسی ضعف داشته باشه. استفاده از این مهارت ها هم نا محدود نیست و یک سری action point محدود در دسترس گیمره که مدیریت این action point ها هم خیلی خوب از آب در اومده و گیمر رو مجبور میکنه که به خوبی تمام گزینه هاشو بررسی کنه و مهارت درست رو در زمان درست استفاده کنه و بی محابا به استفاده از تمام گزینه ها نپردازه. در کل بازی از نظر المان های نقش آفرینی علاوه بر این که ایده های نو و جدیدی داره و توی تئوری عالی به نظر میرسه، در عمل هم خوب از آب در اومده و تئوری هاش رو به خوبی عملی کرده. </p><p>از جنبه دیگه این بازی رو میشه یه بازی ماجرایی در نظر گرفت و المان های ماجراییش رو بررسی کرد که در این زمینه هم باز هم بازی موفقه. بیشترین کاری که در بازی انجام میشه مکالمست و در مکالمات میشه از مهارت های مختلفی استفاده کرد، رویکرد های مختلفی رو پیش گرفت و تصمیم های مختلفی با عواقب متفاوتی گرفت. تصمیم ها در این بازی خیلیاشون واقعین و تاثیر زیادی دارن و بازی چندین پایان متفاوت داره. از طرف دیگه یکی دیگه از المان های مهم بازی های ماجرایی پازل ها و معماها هستن که توی این زمینه هم این بازی خیلی خوب عمل کرده؛ معماها کاملا متناسب با فضا و داستان بازین و کاملا هم منطقی هستن. </p><p>داستان بازی، فضا سازی و شخصیت پردازی کارکترها خیلی خوبه. صدا گذاری خیلی حرفه ای نیست و گرافیک تکنیکی شاید کمی تاریخ مصرف گذشته به نظر برسه ولی جدا از این موارد این بازی یکی از متفاوت ترین و در عین حال بهترین بازی هایی هستش که تجربه کردم و تجربه کردنشو به همه توصیه میکنم. </p><p>بازی بعدی که انجام دادم بازی broken sword 5 the serpents curse بود. هیچ کدوم از نسخه های قبلی سری رو انجام ندادم و بعد از تجربه نسخه پنجم سری در حال حاضر دارم نسخه اول سری رو بازی میکنم. خب من هیچوقت طرفدار بازی های ماجرایی اشاره و کلیک نبودم چون به نظرم این بازی ها خیلی خطی و محدودکننده ان؛ همیشه یک راه حل برای یک پازل وجود داره و اون راه حل، راه حل مورد نظر سازندست، هر چه قدر که اون راه حل غیر منطقی باشه و هر چه قدر که از نظر گیمر راه حل های دیگه ای هم وجود داشته باشه باز هم تک راه حل مورد نظر سازنده راه حل درسته و گیمر مجبوره برای ادامه بازی اون راه حل رو انتخاب کنه. به همین علت به نظرم بازی های ماجرایی نیازمند یک انقلاب توی طراحی پازل هاشونن و باید پازل هایی با چندین راه حل داشته بشن که گیمر رو محدود نکنن و جلوی خلاقیت گیمر رو نگیرن. با این حال در این بازی هم از این خبرا نیست و با همون فرمول قدیمی بازی های ماجرایی طرفیم ولی خب حداقل پازل های این بازی منطقین و کاملا متناسب با فضا و داستان بازی هستن. </p><p>خب من با این که این ژانر، ژانر مورد علاقم نیست از این بازی خیلی خوشم اومده و میخوام بقیه نسخه های سری رو تجربه کنم و این به خاطر داستان فوق العاده خوب این بازیه، با یکی از بهترین داستان ها توی بازی های ویدیوئی رو به روییم، داستان این بازی به نظر من از داستان خیلی از فیلم های هم ژانر خودش هم بهتره. داستان بازی یک معجون خیلی خوب از کمدی، ماجراجویی، کمدی-رمانتیک و رمز و رازه. خیلی از کارکتر ها، trope های شخصیتی هستند ولی این اصلا مشکلی ایجاد نمیکنه، چون کاملا تعمدی از این trope ها استفاده شده و به بهترین نحو هم استفاده شده و بار کمدی خوبی به بازی اضافه کرده. دو کارکتر اصلی بازی جز بهترین کارکترهای اصلین که توی بازی های ویدیوئی دیدم و chemistry خیلی خوبی هم با هم دیگه دارن. دیالوگ ها عالین و در بالاترین سطح خودشون قرار دارن و همچنین صداگذاری، صداگذاری هم دقیقا در همون سطح دیالوگ هاست. بازی لحظاتی مفرح و لذت بخش زیادی داره؛ به عنوان مثال شخصیت اصلی یک سوسک رو میگیره و در یک جعبه کبریت قرار میده، حالا وقتشه که شخصیت اصلی حیوون خونگی جدیدشو به بقیه کارکترها نشون بده، وای عکس العمل هر کدوم از اونها دیدنیه! و بازی پره از این جور لحظات. </p><p>در کل میتونم بگم با این که ژانر این بازی ژانر مورد علاقه من نیست باز هم از نظرم این بازی عالیه و تجربه کردنشو به همه توصیه میکنم.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="dragonslayer, post: 4574586, member: 83017"] تعدادی بازی اخیرا انجام دادم که دوست دارم نظرم رو در موردشون بنویسم. خب اول از batman telltale game شروع میکنم. خب توی این بازی باز هم با همون فرمول همیشگی telltale مواجهیم، باز هم با یک انیمیشن تعاملی که توش توهم تصمیم داریم. مشکلات تکنیکی سایر بازی های telltale در این بازی هم وجود دارن. در کل به عنوان یک بازی ویدئویی این بازی رو احتمالا نمیشه یه بازی خوب دونست اما این باعث نمیشه که این بازی برای طرفداران بتمن یک تجربه عالی نباشه؛ با یک برداشت خاص و عالی از دنیای بتمن رو به روییم و داستان بازی یکی از بهترین داستان های بتمنه که تا حالا دیدم، در کل میشه این طور گفت که هر چه قدر این بازی توی بخش های دیگه ضعیفه توی بخش داستان قویه و البته یک مورد خاصیم هم که در مورد این بازی بتمن وجود داره و باعث تمایزش با سری arkham میشه اینه که توی این بازی همون قدر که به نقش بتمن پرداخته شده به بروس وین هم پرداخته شده و شاید این مورد در باره بازی های ابر قهرمانی یک رویکرد جدید و خاص باشه. در پایان باید بگم که این بازی یک تجربه عالی برای طرفدارن بتمنه و اگه بخوان این بازی رو نادیده بگیرن خطای بزرگی رو انجام دادن. بازی بعدی که انجام دادم batman the enemy within بود. خب این بازی هم تقریبا همون اشکلات بازی قبلی رو داشت فقط تصمیم گیری در این نسخه واقعی تر شده بود و تاثیر خیلی بیشتری داشت به طوری که episode انتهایی با توجه به انتخاب های قبلی کاملا به دو صورت متفاوت روایت میشد. نقاط قوت بازی هم نقاط قوت بازی قبل بود که به شدت تقویت شده بودن، باز هم با یکی از بهترین داستان های بتمن رو به روییم، باز هم با یک دیدگاه تازه و متفاوت نسبت به دنیای بتمن و باز هم با کارکترهای حسابی پرداخت شده. این هم باید اضافه کنم که توی این بازی با یکی از بهترین backstory ها برای کارکتر joker رو به روییم. در پایان میشه گفت که این بازی حتی از بازی قبلی هم بهتره و تجربش برای همه طرفداران بتمن الزامیه. بازی بعدی که انجام دادم بازی the council بود. نمیدونم بازی دقیقا توی چه ژانری میگنجه، هم میشه نقش آفرینی محسوبش کرد هم میشه ماجرایی و از پس استانداردهای هر دو ژانر هم به خوبی برمیاد. اگه بخوایم المان های نقش آفرینی بازی رو بررسی کنیم توی این بازی قرار نیست که مثل خیلی از بازی های نقش آفرینی وارد سیاهچال بشیم و با انواع مختلف جک و جونور مبارزه کنیم، نه توی این بازی قرار نیست از این جور کارا بکنیم، عوضش باید با کارکترهای مختلف مکالمه کنیم، ازشون اطلاعات بگیریم، راضیشون کنیم کاری که میخوایم رو بکنن، به همین علت مهارت هاییم که توشون level up میکنیم بر خلاف خیلی از بازی های نقش آفرینی که شمشیر و کمان و خنجره، اینجا مهارت های مثل منطق، روانشناسی، علم، حواسپرت کردن، سیاست و ... هستش. هر کدام از کارکترها شخصیت و خصوصیت های شخصیتی خاص خودشونو دارن و بعضی از مهارت ها روشون جواب میده و بعضی دیگه از مهارت ها روشون جواب نمیده؛ مثلا شاید یک شخصیت چندان شخصیت منطقی ای نباشه و در نتیجه استفاده کردن از مهارت منطق روش نتیجه نده ولی در مقابل استفاده از مهارت روانشناسی ضعف داشته باشه. استفاده از این مهارت ها هم نا محدود نیست و یک سری action point محدود در دسترس گیمره که مدیریت این action point ها هم خیلی خوب از آب در اومده و گیمر رو مجبور میکنه که به خوبی تمام گزینه هاشو بررسی کنه و مهارت درست رو در زمان درست استفاده کنه و بی محابا به استفاده از تمام گزینه ها نپردازه. در کل بازی از نظر المان های نقش آفرینی علاوه بر این که ایده های نو و جدیدی داره و توی تئوری عالی به نظر میرسه، در عمل هم خوب از آب در اومده و تئوری هاش رو به خوبی عملی کرده. از جنبه دیگه این بازی رو میشه یه بازی ماجرایی در نظر گرفت و المان های ماجراییش رو بررسی کرد که در این زمینه هم باز هم بازی موفقه. بیشترین کاری که در بازی انجام میشه مکالمست و در مکالمات میشه از مهارت های مختلفی استفاده کرد، رویکرد های مختلفی رو پیش گرفت و تصمیم های مختلفی با عواقب متفاوتی گرفت. تصمیم ها در این بازی خیلیاشون واقعین و تاثیر زیادی دارن و بازی چندین پایان متفاوت داره. از طرف دیگه یکی دیگه از المان های مهم بازی های ماجرایی پازل ها و معماها هستن که توی این زمینه هم این بازی خیلی خوب عمل کرده؛ معماها کاملا متناسب با فضا و داستان بازین و کاملا هم منطقی هستن. داستان بازی، فضا سازی و شخصیت پردازی کارکترها خیلی خوبه. صدا گذاری خیلی حرفه ای نیست و گرافیک تکنیکی شاید کمی تاریخ مصرف گذشته به نظر برسه ولی جدا از این موارد این بازی یکی از متفاوت ترین و در عین حال بهترین بازی هایی هستش که تجربه کردم و تجربه کردنشو به همه توصیه میکنم. بازی بعدی که انجام دادم بازی broken sword 5 the serpents curse بود. هیچ کدوم از نسخه های قبلی سری رو انجام ندادم و بعد از تجربه نسخه پنجم سری در حال حاضر دارم نسخه اول سری رو بازی میکنم. خب من هیچوقت طرفدار بازی های ماجرایی اشاره و کلیک نبودم چون به نظرم این بازی ها خیلی خطی و محدودکننده ان؛ همیشه یک راه حل برای یک پازل وجود داره و اون راه حل، راه حل مورد نظر سازندست، هر چه قدر که اون راه حل غیر منطقی باشه و هر چه قدر که از نظر گیمر راه حل های دیگه ای هم وجود داشته باشه باز هم تک راه حل مورد نظر سازنده راه حل درسته و گیمر مجبوره برای ادامه بازی اون راه حل رو انتخاب کنه. به همین علت به نظرم بازی های ماجرایی نیازمند یک انقلاب توی طراحی پازل هاشونن و باید پازل هایی با چندین راه حل داشته بشن که گیمر رو محدود نکنن و جلوی خلاقیت گیمر رو نگیرن. با این حال در این بازی هم از این خبرا نیست و با همون فرمول قدیمی بازی های ماجرایی طرفیم ولی خب حداقل پازل های این بازی منطقین و کاملا متناسب با فضا و داستان بازی هستن. خب من با این که این ژانر، ژانر مورد علاقم نیست از این بازی خیلی خوشم اومده و میخوام بقیه نسخه های سری رو تجربه کنم و این به خاطر داستان فوق العاده خوب این بازیه، با یکی از بهترین داستان ها توی بازی های ویدیوئی رو به روییم، داستان این بازی به نظر من از داستان خیلی از فیلم های هم ژانر خودش هم بهتره. داستان بازی یک معجون خیلی خوب از کمدی، ماجراجویی، کمدی-رمانتیک و رمز و رازه. خیلی از کارکتر ها، trope های شخصیتی هستند ولی این اصلا مشکلی ایجاد نمیکنه، چون کاملا تعمدی از این trope ها استفاده شده و به بهترین نحو هم استفاده شده و بار کمدی خوبی به بازی اضافه کرده. دو کارکتر اصلی بازی جز بهترین کارکترهای اصلین که توی بازی های ویدیوئی دیدم و chemistry خیلی خوبی هم با هم دیگه دارن. دیالوگ ها عالین و در بالاترین سطح خودشون قرار دارن و همچنین صداگذاری، صداگذاری هم دقیقا در همون سطح دیالوگ هاست. بازی لحظاتی مفرح و لذت بخش زیادی داره؛ به عنوان مثال شخصیت اصلی یک سوسک رو میگیره و در یک جعبه کبریت قرار میده، حالا وقتشه که شخصیت اصلی حیوون خونگی جدیدشو به بقیه کارکترها نشون بده، وای عکس العمل هر کدوم از اونها دیدنیه! و بازی پره از این جور لحظات. در کل میتونم بگم با این که ژانر این بازی ژانر مورد علاقه من نیست باز هم از نظرم این بازی عالیه و تجربه کردنشو به همه توصیه میکنم. [/QUOTE]
Insert quotes…
Verification
پایتخت ایران
ارسال نوشته
صفحه اصلی
انجمنها
گفتگو درباره بازیها و صنعت بازیهای ویدیویی
امتیازهای سایتها و مجلهها به بازیها
امتياز اعضای بازی سنتر به عناوین پلتفرم PC
Top
نام کاربری یا ایمیل
رمز عبور
نمایش
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
مرا به خاطر بسپار
ورود
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی
همین حالا ثبت نام کن
or ثبتنام سریع از طریق سرویسهای زیر
Twitter
Google
Microsoft