نتایج جستجو

بعد از این همه مدت هنوز هم وقتی به یه سری آثار هنری برمیخورم که درگیرم میکنن خود به خود توی ذهنم به دارک سولز برمیگردم و اون اثر رو توی بستری که بازی فراهم کرده میبینم. در این حد یعنی میازاکی اثر عمیقی خلق کرده. فقط امیدوارم نویسندگی الدن رینگ و جزئیاتش تمام و کمال دست خودش باشه، چون سکیرو با...

لیست البته فکر کنم بیشتر جنبه ی فان داشت، یا حداقل توضیحاتش همچین چیزی رو به من منتقل کرد :D مسئله ای که Chosen Undead داره اینه که خفن بودنش تا حد خیلی زیادی بستگی به خود پلیر داره. :D فکر کنم قبلاً هم درموردش صحبت شده. Chosen Undead با توجه به نگاه پلیر هم میتونه خیلی خفن باشه هم برعکس میتونه...

من چند وقت پیش به خاطر DLCهای دارک سولز 3 یه دور دیگه تمومش کردم، اونموقع سر زدن Abyss Watchers فاز گرفتم و همینطوری یه چیزی با تخیل براش نوشتم که Lore و احساس و همه چی باهاش قاطیه :دی گفتم اینجا هم بفرستمش. سعیم بیشتر این بود که فقط روی خود باس تمرکز بکنم و درمورد چیزای مرتبط دیگه چیزی نگم...

Lautrec لامصب هرچی ازش بگی به زیباییش ظلم کردی :D فقط باید بشینی یه گوشه و سکوت کنی و بهش نگاه کنی. دقیقاً همین که گفتی، دوگانگی و شکی که سر جنونش هست فوق العاده س :D آرتوریاس که واقعاً اورریت شده س :D مدل شخصیتش اینطوریه البته، یعنی تراژدی ش جوریه که سریع به چشم میاد، خصوصاً که یه معشوق و یار...

چه کردی طائل :D قشنگ حسش توی یه جای خاص یا باس خاصی از بازی نمیگنجه، یعنی اولش مثلاً گوش میدی سیف و Darkroot Garden و آرتوریاس میان جلوی چشمات، بعد یکم دیگه عمیق تر میشی میبینی داری Blighttown و Izalith و دخترهاش رو میبینی، بعدش جاهای دیگه و افراد دیگه، بعد آخرش اصلاً یه قدم کامل برمیداری عقب...

داشتم میچرخیدم یدفعه به این فن آرت برخوردم، داغونم کرد اصلاً: :D بعد من الان تازه متوجه شدم به غیر از فرم کلی زره که بسته/پیچیده شدن رو یجورایی نشون میداد روی سینه‌ش هم دوتا دست دیده میشه: این Lautrec یعنی قشنگ یکی از بهترین و زیباترین چیزای توی سری هست. هرچقدر بگی درموردش بازم کمه...

حالا سخت بودن قبول ولی نفرت انگیز؟ :دی Tomb of Giants و Blighttown قشنگ دوتا از بهترین و زیباترین مناطق بازی بودن، خصوصاً Tomb of Giants. یعنی این "داستان از ميوه های سر به گردونسای اينک خفته در تابوت پست خاک می گويد" قشنگ جریان Tomb of Giantsـه :دی فقط یه ریمستر دیمنز سولز مونده دیگه، بعدش...

اینجا در مورد اسکار(Oscar, Knight of Astora) بحث شده؟ صفحه های قبل رو نگاه کردم چیز خاصی ندیدم. کسی نظری نداره در موردش؟ :D چون همون اول بازی Chosen Undeadو آزاد میکنه اصولاً خود به خود یه دید مثبتی نسبت بهش بوجود میاد ولی چیز زیادی در موردش توی بازی ندیدم. جدیداً یکم درگیرم کرده، مثلاً اینکه...

من الان دسترسی ندارم به بازی فکر نکنم بتونم همراهی کنم، وگرنه برای بیشتر دو ماهم پایه بودم :D __ یعنی الان بعد یه مدت احساس میکنم اون باری که بازی رو تموم کردم و آتیش رو ول کردم الکی بوده و بازی اصلاً تموم نشده. :دی هنوز، بعد از کشتن گوین و اینهمه سختی، به آتیش خیره شدم و وقتی میخوام تصمیم بگیرم...

آقا این فلسفه کیرکگور(در کنار بحث لولینگ) هم واقعاً توی سری(بیشتر نسخه اول منظورمه) می‌شه پیدا کرد یا من توهم زدم؟ :D چند وقت پیش ترس و لرز رو خوندم به نظرم اومد Chosen Undead تو بازی قشنگ ظرفیت اینو داشت که شهسوار ایمان بشه :D

موسیقی خوب خیلی زیاد بود ولی Firelink Shrine دارک سولز یک واقعاً یه چیز دیگه بود. حسش رو با کلمات نمیشه درست وصف کرد. همین الان دوباره گوشش میدم دارک سولز یک که هیچی دارک سولز سه هم میاد جلو چشام. برای من تم اصلی سری هست اصلاً. :D بعد از اون Soul of Cinder. :D

آخه یه بحثیم هست که تاریکی خودش همون فنا نیست؟همین درگیری بین تاریکی و روشنایی خودش کم دنیا و موجودات رو رو به فنا برده؟و اینکه روشنایی وقتی اینجوری شکل گرفته(کاری که گوین کرده منظورم هست) و خودش انقدر ناپایداره،چه اصراری به بودنش هست؟ :D