اول یه خسته نباشید بگم به دو دوست خوب داداش بهزاد و داداش محمد رضا بایت نوشتن این مقاله جذاب.
قسمت اول که خیلی خوب بود و یه حس ترسناکی هم با خودش همراه داشت مخصوصا وقتی شب بخونیش. کلا عاشق این جور مقالات مخصوصا از رزیدنت اویل هستم که سرگذشت قبل از وقایع اصلی را نشون میده.