Vince Zampella خالق سری Call of Duty و موسس استدیو Respawn در سن 55 سالگی بر اثر یک سانحه رانندگی جان خود را از دست داد.
Vince Zampella, video game developer behind 'Call of Duty' franchise, killed in mountain road crash
آخرین ویرایش:
Vince Zampella خالق سری Call of Duty و موسس استدیو Respawn در یک حادثه رانندگی جان خود را از دست داد.
- Thread starter K I 1 1 E R
- تاریخ آغاز
Vince Zampella, video game developer behind 'Call of Duty' franchise, killed in mountain road crash
SleepyTurtel
کاربر سایت
ناراحت نشدیم؟ شناختی نداشتیم؟ برای کسی که کوچکترین ارادتی به دنیای شوتر بخصوص سری COD داره اسم جیسون وست و وینس زامپلا به خاطرات گیمینگش گره خورده.
من خودم وقتی خبر رو دیدم شوکه و ناراحت شدم چون اکثرا بازی های محبوب شوترم کارگردانش همین آقای وینس زامپلا بود.
من خودم وقتی خبر رو دیدم شوکه و ناراحت شدم چون اکثرا بازی های محبوب شوترم کارگردانش همین آقای وینس زامپلا بود.
@NoTing
سن که میره بالای 30 35 و روند "رشد" متوقف میشه و تقریبا دیگه روند "پیری" شروع میشه، ادم کلا "مرگ" رو بهتر درک میکنه یا حداقل بیشتر بهش بها میده و براش موضوعیت پیدا میکنه، دیگه زخم ها (جسمی یا روحی روانی) سریع خوب نمیشند دیگه نمیشه با تکیه به اینکه خیلی جوون هستی بیخیال این چیز ها باشی، خیلی ها تو این مدت تو دور و اطراف خودشون عزیزان رو از دست میدن یا از دنیا میرند یا حتی شکست عاطفی میخورند و به طور کلی Loss رو تجربه میکنند،
خیلی وقت ها وقتی یک ادم جوون یا پیر، از دنیا میره حتی بدون اینکه اپسیلون شناخت داشته باشیم صرفا بر اساس همین تجربه ها هست که ناراحت میشیم، به فکر فرو میریم، افکارمون متحول میشه... به خودش خانواده اش و اطرافینش فکر میکنیم، به دستاوردهاش و سرنوشتشون... حالا تصور کنید اینجا فروم تخصصی گیم هست، ماها عاشق بازی هستیم فکر کنم این در مورد تقریبا همه صدق کنه، حالا یکی از بهترین و خوشنام ترین سازندگان "بازی" هایی که ما دوست داریم از دنیا رفته، خب معلومه ناراحت میشیم، کاملا طبیعیه...
هر کسی ناراحتیش رو یک جور ابراز میکنه، یکی خیلی احساساتی میشه یکی غر میزنه بی حوصله میشه یکی افسوس میخوره یکی ابراز نگرانی میکنه یکی سعی میکنه گسست هارو پیوند بده یکی سعی میکنه دید منفی رو مثبت کنه یکی موود افسرده میگیره... خیلی هام صرفا فکرشون درگیر میشه بدون اینکه نشون بدن، من خودم از این جنس هستم، مرگ عزیز زیاد دیدم کلا هم خیلی تاثیر مشخصی در لحظه نمیگیرم و طوری هستم که انگار نه انگار حتی اهل ارامگاه سر زدن هم نیستم و 10 سال 10 سال نمیرم، خیلی راحت میتونم 1 ثانیه بعدش به زندگی قبلی و عادیم ادامه بدم، ظاهرا اصلا ناراحت نیستم در این مواقع ولی فکرم ان مدل ممکنه درگیر شه از وضعیت اون کسی که از دنیا رفته تا عزیزانش تا ارتباط مفهومیش با زندگی خودم... از اینکه ممکنه هر لحظه یک خبر بد بیاد و اشناهات و دوستانت و عزیزانت رو از دست بدی و همین تلنگری میشه برای یک سری تغییرات یا کارهایی که فکر میکنی لازمه... یا هرچی... دور ریختن ناراحتی ها سو تفاهمات...
خلاصه، هم بحث انسانیتش مطرح هست، هم احساسات، هم پیوندی که بین یک سازنده بازی و گیمر وجود داره مثل پیوندی که بین یک فوتبالیست و طرفدارش وجود داره و.... اگر خیلی راحت کنار میاید و طوری هست که احساساتتون درگیر نمیشه، به این معنی نیست که همه اینطور هستند، خیلی ها احساستشون درگیر میشه، خیلی هام شاید احساساتی درگیر نشند ولی عین من ممکنه فکری درگیر بشند... حالا یکی درونگراست و بیشتر تنهایی پردازش میکنه، یکی برونگراست و به جمع تکیه میکنه درد و دل میکنه... اینا لزوما نشانه ضعف یا ریا یا شواف نیست، اون ور قضیه و نیمه پر لیوان میتونه نشانه صداقت و بی ریایی و راحتی باشه، نشانه اعتماد، به جمع اعتماد داری که احساساتت رو بروز میدی... بهتره ظرفیت این اعتمادی که بهمون میشه رو داشته باشیم...
*همین که فکر میکنی یک ادمی یک زمانی بود، و الان دیگه نیست، خودش بینهایت بهانه برای درگیر شدن فکر یا ناراحتی داره... ادم ها پیجیده ان، بودن و نبودنشون هم پیچیده است، درک این موضوع و ناراحتی بعدش رو همه یک شکل بروز نمیدن...
سن که میره بالای 30 35 و روند "رشد" متوقف میشه و تقریبا دیگه روند "پیری" شروع میشه، ادم کلا "مرگ" رو بهتر درک میکنه یا حداقل بیشتر بهش بها میده و براش موضوعیت پیدا میکنه، دیگه زخم ها (جسمی یا روحی روانی) سریع خوب نمیشند دیگه نمیشه با تکیه به اینکه خیلی جوون هستی بیخیال این چیز ها باشی، خیلی ها تو این مدت تو دور و اطراف خودشون عزیزان رو از دست میدن یا از دنیا میرند یا حتی شکست عاطفی میخورند و به طور کلی Loss رو تجربه میکنند،
خیلی وقت ها وقتی یک ادم جوون یا پیر، از دنیا میره حتی بدون اینکه اپسیلون شناخت داشته باشیم صرفا بر اساس همین تجربه ها هست که ناراحت میشیم، به فکر فرو میریم، افکارمون متحول میشه... به خودش خانواده اش و اطرافینش فکر میکنیم، به دستاوردهاش و سرنوشتشون... حالا تصور کنید اینجا فروم تخصصی گیم هست، ماها عاشق بازی هستیم فکر کنم این در مورد تقریبا همه صدق کنه، حالا یکی از بهترین و خوشنام ترین سازندگان "بازی" هایی که ما دوست داریم از دنیا رفته، خب معلومه ناراحت میشیم، کاملا طبیعیه...
هر کسی ناراحتیش رو یک جور ابراز میکنه، یکی خیلی احساساتی میشه یکی غر میزنه بی حوصله میشه یکی افسوس میخوره یکی ابراز نگرانی میکنه یکی سعی میکنه گسست هارو پیوند بده یکی سعی میکنه دید منفی رو مثبت کنه یکی موود افسرده میگیره... خیلی هام صرفا فکرشون درگیر میشه بدون اینکه نشون بدن، من خودم از این جنس هستم، مرگ عزیز زیاد دیدم کلا هم خیلی تاثیر مشخصی در لحظه نمیگیرم و طوری هستم که انگار نه انگار حتی اهل ارامگاه سر زدن هم نیستم و 10 سال 10 سال نمیرم، خیلی راحت میتونم 1 ثانیه بعدش به زندگی قبلی و عادیم ادامه بدم، ظاهرا اصلا ناراحت نیستم در این مواقع ولی فکرم ان مدل ممکنه درگیر شه از وضعیت اون کسی که از دنیا رفته تا عزیزانش تا ارتباط مفهومیش با زندگی خودم... از اینکه ممکنه هر لحظه یک خبر بد بیاد و اشناهات و دوستانت و عزیزانت رو از دست بدی و همین تلنگری میشه برای یک سری تغییرات یا کارهایی که فکر میکنی لازمه... یا هرچی... دور ریختن ناراحتی ها سو تفاهمات...
خلاصه، هم بحث انسانیتش مطرح هست، هم احساسات، هم پیوندی که بین یک سازنده بازی و گیمر وجود داره مثل پیوندی که بین یک فوتبالیست و طرفدارش وجود داره و.... اگر خیلی راحت کنار میاید و طوری هست که احساساتتون درگیر نمیشه، به این معنی نیست که همه اینطور هستند، خیلی ها احساستشون درگیر میشه، خیلی هام شاید احساساتی درگیر نشند ولی عین من ممکنه فکری درگیر بشند... حالا یکی درونگراست و بیشتر تنهایی پردازش میکنه، یکی برونگراست و به جمع تکیه میکنه درد و دل میکنه... اینا لزوما نشانه ضعف یا ریا یا شواف نیست، اون ور قضیه و نیمه پر لیوان میتونه نشانه صداقت و بی ریایی و راحتی باشه، نشانه اعتماد، به جمع اعتماد داری که احساساتت رو بروز میدی... بهتره ظرفیت این اعتمادی که بهمون میشه رو داشته باشیم...
*همین که فکر میکنی یک ادمی یک زمانی بود، و الان دیگه نیست، خودش بینهایت بهانه برای درگیر شدن فکر یا ناراحتی داره... ادم ها پیجیده ان، بودن و نبودنشون هم پیچیده است، درک این موضوع و ناراحتی بعدش رو همه یک شکل بروز نمیدن...
درکت میکنم. میخوای بگی ژست غم و اندوه گرفتن در مورد مرگ کار بیهودیه. قبایل آفریقایی هستند که نه تنها از این ژست های فرمالیته نمیگیرن بلکه مرگ نزدیکان رو با شادی و رقص همراه میکنن! برای همین کلیپی که ساختم رو به تو و روح ونس زامپلا تقدیم میکنم:
View attachment ZAMPELLA-COFFIN.mp4
@MrElectricWizard
بحث ناراحت شدن یا نشدن نیست منظور من این است که چنین رفتارهایی صرفاً نوعی واکنش احساسیاند و میزان واقعی بودنشان به همان اندازهای است که واقعی نیستند. احساس چیزی جز مجموعهای از فعلوانفعالات شیمیایی نیست که در لحظه رخ میدهد بنابراین نمیتوان چندان به آن اتکا کرد.
تنها کسانی که واقعاً ناراحت خواهند شد، خانوادهی آن شخص هستند. میزان واقعی بودن این اندوه نیز به اندازهی سالهایی است که در کنار یکدیگر زیستهاند بهواسطهی نوعی پیوند عاطفی که وجود داشته و اکنون صرفاً دیگر وجود ندارد
بحث ناراحت شدن یا نشدن نیست منظور من این است که چنین رفتارهایی صرفاً نوعی واکنش احساسیاند و میزان واقعی بودنشان به همان اندازهای است که واقعی نیستند. احساس چیزی جز مجموعهای از فعلوانفعالات شیمیایی نیست که در لحظه رخ میدهد بنابراین نمیتوان چندان به آن اتکا کرد.
تنها کسانی که واقعاً ناراحت خواهند شد، خانوادهی آن شخص هستند. میزان واقعی بودن این اندوه نیز به اندازهی سالهایی است که در کنار یکدیگر زیستهاند بهواسطهی نوعی پیوند عاطفی که وجود داشته و اکنون صرفاً دیگر وجود ندارد
خب ببین اخه پرداخت به این مسئله با ذهنیت انتزاعی شخصی الان به نظرم ضرورتی نداره، داری بر اساس پیش فرض های ذهنیت کنش ملت رو قضاوت میکنی، به نظرم لزومی نداره اصلا جدا از اینکه واقعا دقت زیادی هم نداره و ممکنه خیلی اشتباه فرض کرده باشی... بعد در همچین موقعیتی عجیب نیست ملت خوششون نیاد گارد بگیرند، یعنی اگرم هدف مثبتی داری، در موقعیت نامناسب اجرا میکنی و این نه تنها به هدف مورد نظرت نمیرسه که ممکنه نتیجه عکس هم بده...
Chris Rea هم از دنیا رفت : ( سونامی از دنیا رفتن ارتیست های افسانه ای پا به سن گذاشته داریم تو سال های اینده... چند سالی هست شروع شده...
این شخص مرده است و به ژرفترین سکوت جهان پیوسته است نمیتوان بیدلیل به رنج این جهان امید بست، صرفا به این خاطر که تصادفا یک انسان از میان ما رفته است. اشتغال شخصی و درونی هر فرد، بیش از آن است که مجال توجه پایدار به چنین رخدادی را داشته باشد.
این تسلیم عمومی در برابر رنجی متوسط چه با اختیار و چه بیاختیار چیزی جز بروز احساسات مشترک همگانی نیست احساسی که با احساسات کامل و فردی تفاوت دارد. اینها واکنشهاییاند نامحسوس اما ضروری، که شدتشان به میزان تعلق خاطر وابسته است.
اما از آنجا که این تعلق عینی نیست و صرفا فرضی است، اهمیتش محدود به همان لحظهی ابراز باقی میماند نه پایدار است و نه جاودانه. احساسات جمعی یکنواختاند شبیه زمزمهای در یک سالن که بهتدریج همه از آن پیروی میکنند، اما وقتی پایان مییابد سالن دوباره در سکوت فرو میرود.
میخواهم بگویم واکنش انسانها نسبت به یک اتفاق نیز دقیقا همینگونه است.
jetalpha
کاربر سایت
امروز در یک حرکت وینس زمپلایی پیچ تند گردنه رو با سرعت زیاد رد کردم و کوبوندم به کوه. ماشین داغون شد ولی خودم سالمم. نزدیک بود بریم بغل وینس تو جهنم زامبی مود اجرا کنیم.
البته اینکه "تا دیروز کسی طرفو نمیشناخت الان همه زدن زیر گریه" اینجا جواب نمیده ها!
آره خیلی وقتا میشه مثلا یه خواننده میمیره همه فاز غم برمیدارن که مثلا ما هم کول و خفنیم و کارا ایشونو دنبال میکردیم (مث مرگ چستر که رندوم ترین آدما میدیدم پست و استوریش میکردن
)
اما اتفاقی که اینجا افتاد این بود که همه battlefield، Cod، Apex/Titanfall و ... رو میشناسن اما مطمئنم خیلیا تا قبل مرگش نمیدونستن یه نفر پشت بهترین شوترای زندگیشون بوده که کل دوران بچگی و جوونیشونو باهاش گذروندن!
طبیعتا وقتی متوجه میشن یه همچین فردی تو دوره اوج کاریش (بتلفیلد 6 و CEO ـه ریسپان و...) اونم تو سن میانسالی یهو کشته میشه دردناکه دیگه واسه هرکسی که حتی یکم این بازیارو بازی کرده باشه.
آره خیلی وقتا میشه مثلا یه خواننده میمیره همه فاز غم برمیدارن که مثلا ما هم کول و خفنیم و کارا ایشونو دنبال میکردیم (مث مرگ چستر که رندوم ترین آدما میدیدم پست و استوریش میکردن
)اما اتفاقی که اینجا افتاد این بود که همه battlefield، Cod، Apex/Titanfall و ... رو میشناسن اما مطمئنم خیلیا تا قبل مرگش نمیدونستن یه نفر پشت بهترین شوترای زندگیشون بوده که کل دوران بچگی و جوونیشونو باهاش گذروندن!
طبیعتا وقتی متوجه میشن یه همچین فردی تو دوره اوج کاریش (بتلفیلد 6 و CEO ـه ریسپان و...) اونم تو سن میانسالی یهو کشته میشه دردناکه دیگه واسه هرکسی که حتی یکم این بازیارو بازی کرده باشه.
unloved
کاربر سایت
خاطرات گیمنگ هر کژوال گیمری به کنار ، از امیدوارشدنمون برای فرنچایز به بزرگی بتلفیلد فقط برای ورود شخص زمپلا به کنار و هزاران بدیهیات دیگه .
تو همین فروم داریم کسایی که با شخص ویسنت زمپلا و شخصی تر ش باجناب علوی ارتباط داشتن و سابقه داشته رو پروژه هاشون کامنت و نظر بذاره.
چرا دوستان فکر میکنن نهیلیست درونشون رو باید به همه تزریق کنن!!!!؟؟
برای شخص هزار سال پیش که نظامی و دشمن کشورش بوده که عزاداری نکردن !!
دور از جون دوستمون یاد شریعتی میفتم که تفکرات زشت و بد قوارش رو با کت و شلوار و قالب ادبی به خیلی ها غالب کرد!
اینجا فروم گیمینگ هست از همون ادبیات دوستمون مشخصه اشتباه ساین این کردن و همیشه شخصا آزار دهنده بوده برام ولی به خودشون ربط داره و
اصلا نکته همینه که بعضی موارد به ما مربوط نیست!!!
برام سوال شد برای مرگ کریس ریا هم باید پلی تایم موزیک هاشو بفرستیم با شاهد عینی تا اجازه ناراحتی داشته باشیم یا اجازه هست؟!
تو همین فروم داریم کسایی که با شخص ویسنت زمپلا و شخصی تر ش باجناب علوی ارتباط داشتن و سابقه داشته رو پروژه هاشون کامنت و نظر بذاره.
چرا دوستان فکر میکنن نهیلیست درونشون رو باید به همه تزریق کنن!!!!؟؟
برای شخص هزار سال پیش که نظامی و دشمن کشورش بوده که عزاداری نکردن !!
دور از جون دوستمون یاد شریعتی میفتم که تفکرات زشت و بد قوارش رو با کت و شلوار و قالب ادبی به خیلی ها غالب کرد!
اینجا فروم گیمینگ هست از همون ادبیات دوستمون مشخصه اشتباه ساین این کردن و همیشه شخصا آزار دهنده بوده برام ولی به خودشون ربط داره و
اصلا نکته همینه که بعضی موارد به ما مربوط نیست!!!
برام سوال شد برای مرگ کریس ریا هم باید پلی تایم موزیک هاشو بفرستیم با شاهد عینی تا اجازه ناراحتی داشته باشیم یا اجازه هست؟!
قضیه چیه اگه تئوری توطعه سرگرم کننده دارید ب ما ام بگید
پ.ن: حالا این بابا رو میبینید. قول میدم مثل یه انگل واقعی تا 90 و چند سالگی تخت گاز میره و آخ هم نمیگه. همیشه داستان همین بوده. 
m.a.t
Loyal Member
چرا وضع این تاپیک انقدر سورئال شده؟
بخورات افیون توی هوا پخش کردن؟
بابا فاتحهتون رو بخونید، خرماتون رو بخورید و برید دیگه. این پستهای عجیب و غریب چیه میفرستید.
بخورات افیون توی هوا پخش کردن؟
بابا فاتحهتون رو بخونید، خرماتون رو بخورید و برید دیگه. این پستهای عجیب و غریب چیه میفرستید.
Hamid Payne
کاربر سایت
آفرین چند بار میخواستم همینو بگم منتها جمله بندی و نگارش درستشو پیدا نکردم.
برام عجیبه من خودم منتقد یه شبکه ای مثل تلگرام بودم تو ساختار قبلیش که مخاطب هیچ تعاملی نداشت ولی الان به این نتیجه رسیدم که همون سیستم شاید بهتر جواب بده. محتوای خبر مشخصه، واکنش مورد انتظار اظهار ناراحتی و تاسف هست، نظرات رو میبینی از اول تاپیک بحث در مورد عنوان خبر، بعد انتقاد از خدابیامرز بخاطر کاری که انجام داد و این بحث اخیر که نخوندم و مطمئنم ارزش در جریان قرار گرفتن نداره!
چکاریه؟ بخدا خیلی جاها نیاز نیست خودمونو متفاوت نشون بدیم.
کاربرانی که این گفتگو را مشاهده میکنند
Google