M ξ λ δ ζ

کی ام من کیستم من کی؟

من آن درمانده در راهم که پایانم به ویرانیست
چو شمعی ام که می سوزد ، وَ فرجامم به پایانیست
اگر خندان و بشاشم به دل صد بارِ غم دارم
سکوتم بدتر از مردن به جانم ناله پنهانیست
غریبی مانده در غربت تنی ازجنس شب دارم
غمی در سینه ام جاری وجودم درد انسانیست
به پایم بسته زنجیری درونخانه ام اندوه
ز آرامش تهی هستم گریزانی که زندانیست
چنان سرخورده از خویشم که با شادی گَل آویزم
بخوان آیینه نامم را نمایانی که عریانیست
دهان یخ بسته از سرما ازین تکرار می سوزم
به دنبالم نیا دیگر پر از شعرم که جوشانیست
گنه کاری عیان هستم سوالی بر لبم دارم
کی ام من کیستم من کی؟ که درمانم غزل خوانیست
سوالم را به دل گفتم جوابی دل نواز آمد
نوایی یکصدا گوید تو دریایی که طوفانیست

بازی،امراه(عشقمه)،کاکا،PlayStation ,BMW