Multi Platform Streets of Rage 4

Streets of Rage ، معروف به Bare Knuckle در ژاپن ، سه گانه بازی های ضرب و شتم است که در دهه 1990 توسط SEGA تولید و منتشر شد.این سریال مشهور به دلیل اکشن بدون توقف و موسیقی تحت تأثیر رقص الکترونیکی که توسط یوزو کوشیرو و موتوهیرو کاواشیما ساخته شده به شهرت رسیده.این یکی از بهترین سریال های ضرب و شتم در تمام دوران محسوب می شود. بعد از گذشت سالها ، اکسل و بلیز سرانجام در جایی که جدال خیابانی را ترک کرده بودند مجددا ان را پیش می گیرند.این بازی شامل تصاویری دست ساز از تیم سازنده Wonder The Dragon's Trap ، بازی Streets of Rage 4 بر روی گیم پلی کلاسیک تریلوژی با مکانیک های جدید ، یک داستان تازه و یک دسته از مراحل خطرناک و مشکل ساخته شده است. Streets of Rage 4 گیم پلی کلاسیک را به یاد می آورد اما به لطف تخصص Guard Crush Games و Dotemu به عنوان یک بازی کاملاً اصیل به سبک سه گانه کلاسیک است.
کمپانی سگا در ساخت این بازی هیچ نقشی ندارد فقط مجوز ساخت را به کمپانی های دات ایمو گارد کراش گیم و لیزارد کیوب داده است.دات ایمو کار انتشار بازی و طراحی ان را به عهده دارد کارهای گرافیکی و بک گراند و طراحی شخصیت های بازی به عهده لیزاد کیوب است و برنامه نویسی بازی هم به عهده گارد کراش گیم می باشد.طبق اعلام سازندگان بازی در بهار 2020 برای پلتفرم های pc و ps4 و xbox one و switch منتشر می شود.

در این سری از بازی در کنار اکسل و بلیز شاهد بازگشت ادام هانتر یکی از محبوب ترین و قدیمی ترین شخصیت های بازی هستیم و دو شخصیت جدید هم بنام چری هانتر دختر ادام و فلوید شخصیتی که در یک تصادف وحشتناک دستان خود را از دست می دهد و توسط دکتر زان دو بازوی رباتیک برایش طراحی شده است که تا حدودی یاد اور max کشتی کج کار حرفه ای و از دوستان اکسل است که در sor2 حضور داشت.
طبق اخرین اخبار منتشر شده توسط دات ایمو یوزو کوشیرو به دلیل مشغله کاری تعداد کمی از قطعات مو سیقی بازی را می سازد و کار اصلی ساخت موسیقی بازی به olivier deriviere واگذار شده ضمنا hideki naganuma به خاطر مشکل برنامه زمانبندی از تیم ساخت موزیک جدا شده و بجای او haromi fujita به تیم اضافه شده از دیگر چهره های جدید تیم سازنده موزیک متن scattle و das mortal و xl middleton و groundislava می باشند.

streets of rage تا کنون بصورت رسمی در سه نسخه 1 ,2 .3 منتشر شده نسخه اول در سال 1991 منتشر شد و بسیار مورد استقبال قرار گرفت از نکات جالب ان کمک گرفتن از ماشین پلیس بود که با فشردن دکمه A کنترلر یک ماشین پلیس با دو نفر سرنشین یکی راننده و دیگری هم که یک بازوکا را به سمت دشمنان پرتاپ می کرد و صدمات زیادی به انها وارد می نمود و همچنین پایان‌های متفاوت برای آن است که برای یک بازی که بیش از بیست سال پیش تولید شده است امری فوق‌العاده به نظر می‌رسد که حتی در بازی‌های جدید روز نیز همچین موردی کم دیده می‌شود بازی شامل دو پایان متفاوت است، پایان خوب و بد. در مرحله‌ی آخر بازی و مبارزه با Mr.X در صورتی که به صورت دو نفره در حال انجام بازی باشید، قبل از شروع مبارزه Mr.X به شما پیشنهاد پیوستن به گروهش را می‌دهد و به صورت یک جواب Yes و NO به هر دو بازیکن نمایش داده می‌شود. اگر هر دو بازیکن گزینه‌ی No را انتخاب کنند مبارزه شروع می‌شود و بعد از شکست Mr.X بازی به خوبی و خوشی پایان می‌یابد. اما در صورتی که یکی از بازیکنان گزینه Yes و دیگری No را انتخاب کند، در کمال تعجب مبارزه‌ای متفاوت شروع می‌شود که در آن دو بازیکن باید با همدیگر مبارزه کنند و در صورتی که بازیکنی که گزینه Yes را انتخاب کرده بود پیروز شود، با صحنه‌ی نشتسن او بر تخت Mr.X مواجه می‌شویم و با پیوستن این شخصیت به گروه Mr.X و عدم شکست خوردن این شخصیت، پایان بد این بازی نیز رقم می‌خورد.
بعد از موفقیت sor1 سگا در سال 1992 تصمیم به ساخت دومین سری بازی می گیرد در این نسخه ayano koshiro خواهر یوزو در طراحی شخصیت های بازی و همچنین مراحل بازی بیشترین نقش را داشت او در یکی از مصاحبه هایش در مورد بازی از فشار زیاد کمپانی سگا برای هر چه سریعتر ساختن بازی گله مند بود و گفت اگر فشار های سگا نبود ما شخصیت های بیشتر و کمبو های متنوع تری طراحی می کریم بازی در 6 ماه ساخته شد.sor2 بهترین نسخه بازی در سه گانه است.از نقاط قوت بازی تنوع مراحل است که شامل استادیوم پارک شهر بازی کشتی ساحل دریا اسانسور پل خیابان و ...تنوع دشمنان و باس فایت ها بهتر شدن گرافیک بازی موزیک خاطره انگیز راند هشتم و حرکات جدیدی که باعث شده بود گیم پلی بازی از حالت یکنواختی بیرون بیاد حرکت گراند اپر اکسل و نعره هاش در sor2 متولد شد.
و سرانجام اخرین سری بازی در سال 1994 با کلی گلایه از تفاوت های ان با bare knuckle 3 ورژن ژاپنی بازی منتشر شد که به اختصار به بعضی از انها اشاره می کنم در ابتدا رنگ لباس اکسل و بلیز در sor3 به زرد و سفید تغییر کرده بود نوع پوشش شخصیت های زن (دشمن) وجود شخصیت زن نما بنام ash که مینی باس راند یک بازی بود ولی در sor3 وجود نداشت و در اخر تغییر صدای اکسل در sor3.در گیم پلی بازی هم تغییراتی ایجاد شده بود مثل قابلیت دویدن رول کردن کار با سلاح و کسب ستاره که در صورت کسب امتیاز و از دست ندادن خط سلامت تا سه ستاره میشد دریافت کرد که حرکات قدرتمندتری با ستاره قابل اجرا بود که صدمات زیادی به دشمن وارد می کرد.از دیگر تغییرات پایان های متفاوت بازی بود که بطور مثال اگر در راند 6 بازی ژنرالی که به اسارت گرفته شده بود رو در زمان معین ازاد نمی کردیم راند اخر بازی تغییر می کرد و باس اخر بازی هم شیوا بود یا اگر در راند 7 ربات Mr.x رو در زمان تعیین شده شکست نمی دادیم شهر بکلی نابود میشد.همچنین در sor3 امکان باز کردن قفل شخصیت هایی مثل شیوا و اش و اضافه کردن کانگورو دست اموز بنام victy هم وجود داشت که در نوع خودش جالب بود.

در اخر مایلم به بخشی از تغییراتی که قراره در گیم پلی بازی در sor4 شاهد باشیم اشاره کنم در این سری شاهد حمله ستاره ای هستیم که شکل ان برای هر شخصیت متفاوت است همچنین امکان بازیابی خط سلامت با زدن ضرباتی به دشمن و عدم خوردن ضربه از انان در بعضی از مواقع بازی هست.سلاح های بسیار متنوعی به بازی اضافه شده و امکان گرفتن سلاح در هوا بعد از برخورد به دشمن وجود دارد.بر خلاف سه گانه دشمنان و سلاح ها از لبه تصویر خارج نمی شوند و بعد از بر خورد به لبه اگر ضربات شدید باشند به داخل تصویر بر می گردند اگرم شدت کم باشد چسبیده به لبه تصویر می افتند.در این سری شاهد کمبوهای هوایی و زدن دشمنان در هوا هستیم.قابلیت بازی بصورت دو نفره انلاین و چهار نفره اف لاین (محلی) هم وجود دارد .

 

[Little John]

 

[PEDRAMGOLCHIN]

بهترین شماره از سری sor همین نسخه هستش برای من
گیم پلی فوق‌العاده س و باس فایتها تا اینجا کاملا چالش برانگیز
مرحله دوم رو پاره شدم تا تموم کردم روی درجه سختی هارد
پیرمردای گیمر ، بزنید به بدن که بازی حرف نداره

 

[Madridista]

انگشت شستم هم تموم شد البته..

انگشت شست منم رفت اولش با آنالوگ بازی میکردم دیدم حق مطلب ادا نمیشه خدایی D-pad ها هم لامصب میزنه میترکونه شست رو

 

[Dinosaur]

چقدر خوبه این بازی! یعنی بیش از حد خوبه و واقعاً غافلگیرم کرده! دقیقاً همون چیزیه که یه طرفدار Streets of Rage می‌خواد و از همون لحظه‌ی شروع آدم رو میندازه وسط اتمسفر به شدت آشنایی که یهویی برمی‌گردونتت به دوران کودکی، به سبک اون صحنه‌ی معروف Ratatouille:

بعدش در حالی که داری از شدت ذوق به مرز جنون می‌رسی، به تدریج سورپرایزهای خفن رو هم یکی یکی بهت ارائه میده، از اون باس بازی که تماس میگیره و برادران پلیس با آرپی‌جی از راه می‌رسن و یادآور اون قدرت ویژه‌ی نسخه‌های قدیمی هست تا یکی از باس‌های بازی که جناب مکس از نسخه‌ی دوم هست.
در کنار اکسل و بلیز که عالی طراحی شدن، کاراکترهای جدید هم محشر هستن و کاراکتر محبوب من اون دختر گیتاریه هست که حرکات خیلی خفنی داره. حیف که عشق من یعنی دکتر زن (چه فامیلی هم داشت!) توی بازی نیست، حداقل به عنوان کاراکتر اصلی. ولی از اون طرف یکی با همون شکل و شمایل هست که اونم کاراکتر جالبیه و خوشم اومد ازش.
این وسط چقدر هم کاراکترهای مثبت و منفی همگی لات هستن! از اکسل و بلیز که خیلی لاتی راه میرن تا باس دوم که اولش میگه آآآآی نفس‌کش و میز رو می‌ترکونه میاد سراغت تا یه سری از دشمن‌های دیگه که با یه انیمیشنی به سبک قلدرهای خاک سفید آدم رو می‌زنن زمین و شوکر رو می‌کنن تو حلق‌مون! یا اون خانوم‌های محترم که یه جوری سیلی می‌زنن که انگار وسط اون شلوغی بهشون هتک حرمت شده!
هنوز بازی رو تموم نکردم و احتمالاً امشب ترتیبش رو میدم، ولی بعدش تازه دور دوم شروع میشه و فکر کنم حالا حالاها درگیرش باشم!
حالا این همه از بازی تعریف کردم، بد نیست به بزرگ‌ترین نکته‌ی منفی اون هم اشاره کنم و اون هم اینه که خیلی افسرده‌م کرده. وقتی دارم می‌بینم SoR4 با این کیفیت تولید شده، هی غصه می‌خورم که چرا همچین اتفاقی برای بقیه‌ی بازی‌های اون دوران نمی‌افته. از Golden Axe تا TMNT و...، کاش می‌شد با همین سبک احیا بشن و یه حال اساسی بهمون بدن. هم بودجه‌ی تولید بازی به این سبک خیلی کمتر از بازی‌های سه‌بعدی عظیم اپن‌ورلد فلان و چنان هست، هم طرفدارها کلی حال می‌کنن ولی حیف که اساتید اینا رو ول کردن و توی فراموشی خاک می‌خورن.

 

[.Amirone]

چقدر خوبه این بازی! یعنی بیش از حد خوبه و واقعاً غافلگیرم کرده! دقیقاً همون چیزیه که یه طرفدار Streets of Rage می‌خواد و از همون لحظه‌ی شروع آدم رو میندازه وسط اتمسفر به شدت آشنایی که یهویی برمی‌گردونتت به دوران کودکی، به سبک اون صحنه‌ی معروف Ratatouille:

بعدش در حالی که داری از شدت ذوق به مرز جنون می‌رسی، به تدریج سورپرایزهای خفن رو هم یکی یکی بهت ارائه میده، از اون باس بازی که تماس میگیره و برادران پلیس با آرپی‌جی از راه می‌رسن و یادآور اون قدرت ویژه‌ی نسخه‌های قدیمی هست تا یکی از باس‌های بازی که جناب مکس از نسخه‌ی دوم هست.
در کنار اکسل و بلیز که عالی طراحی شدن، کاراکترهای جدید هم محشر هستن و کاراکتر محبوب من اون دختر گیتاریه هست که حرکات خیلی خفنی داره. حیف که عشق من یعنی دکتر زن (چه فامیلی هم داشت!) توی بازی نیست، حداقل به عنوان کاراکتر اصلی. ولی از اون طرف یکی با همون شکل و شمایل هست که اونم کاراکتر جالبیه و خوشم اومد ازش.
این وسط چقدر هم کاراکترهای مثبت و منفی همگی لات هستن! از اکسل و بلیز که خیلی لاتی راه میرن تا باس دوم که اولش میگه آآآآی نفس‌کش و میز رو می‌ترکونه میاد سراغت تا یه سری از دشمن‌های دیگه که با یه انیمیشنی به سبک قلدرهای خاک سفید آدم رو می‌زنن زمین و شوکر رو می‌کنن تو حلق‌مون! یا اون خانوم‌های محترم که یه جوری سیلی می‌زنن که انگار وسط اون شلوغی بهشون هتک حرمت شده!
هنوز بازی رو تموم نکردم و احتمالاً امشب ترتیبش رو میدم، ولی بعدش تازه دور دوم شروع میشه و فکر کنم حالا حالاها درگیرش باشم!
حالا این همه از بازی تعریف کردم، بد نیست به بزرگ‌ترین نکته‌ی منفی اون هم اشاره کنم و اون هم اینه که خیلی افسرده‌م کرده. وقتی دارم می‌بینم SoR4 با این کیفیت تولید شده، هی غصه می‌خورم که چرا همچین اتفاقی برای بقیه‌ی بازی‌های اون دوران نمی‌افته. از Golden Axe تا TMNT و...، کاش می‌شد با همین سبک احیا بشن و یه حال اساسی بهمون بدن. هم بودجه‌ی تولید بازی به این سبک خیلی کمتر از بازی‌های سه‌بعدی عظیم اپن‌ورلد فلان و چنان هست، هم طرفدارها کلی حال می‌کنن ولی حیف که اساتید اینا رو ول کردن و توی فراموشی خاک می‌خورن.

رسیدن به مرز جنون واژه خوبیه براش، موزیک که شروع می شه دقیقا حس کریتوسو موقع ریج زدن دارم

 

[SAEED VS DARK]

انگشت شست منم رفت اولش با آنالوگ بازی میکردم دیدم حق مطلب ادا نمیشه خدایی D-pad ها هم لامصب میزنه میترکونه شست رو

دقیقا آنالوگ اصلا نوستالژی رو بهم میزنه..کلا 4 متر با آنالوگ رفتم و دیگه دست نزدم بهش.من انقدر مربع زدم نابود شد این یکی شستم

این وسط چقدر هم کاراکترهای مثبت و منفی همگی لات هستن! از اکسل و بلیز که خیلی لاتی راه میرن تا باس دوم که اولش میگه آآآآی نفس‌کش و میز رو می‌ترکونه میاد سراغت تا یه سری از دشمن‌های دیگه که با یه انیمیشنی به سبک قلدرهای خاک سفید آدم رو می‌زنن زمین و شوکر رو می‌کنن تو حلق‌مون! یا اون خانوم‌های محترم که یه جوری سیلی می‌زنن که انگار وسط اون شلوغی بهشون هتک حرمت شده!

دیوونس قشنگ باس مرحله 2 میری تو نه حرفی نه چیزی یدفه میزنه میز خودشو خورد میکنه نگات میکنه
اون گالسیاها که شلاق میخورن از خود بیخود میشن..هرچی میزنی حالیشون نیست

جالبه انگار سازنده ها واقعا به نسخه 2 ارادت بیشتری داشتن..دستگاههای آرکید همشون به نسخه دوم برمیگردن..از اتاق مخفیهای نسخه سوم هم خبری نیست..Barbon هم که برگردوندن..کانگورو بیچارم که بارتندر شده بود

 

[Rezahajizadegan]

چقدر خوبه این بازی! یعنی بیش از حد خوبه و واقعاً غافلگیرم کرده! دقیقاً همون چیزیه که یه طرفدار Streets of Rage می‌خواد و از همون لحظه‌ی شروع آدم رو میندازه وسط اتمسفر به شدت آشنایی که یهویی برمی‌گردونتت به دوران کودکی، به سبک اون صحنه‌ی معروف Ratatouille:

بعدش در حالی که داری از شدت ذوق به مرز جنون می‌رسی، به تدریج سورپرایزهای خفن رو هم یکی یکی بهت ارائه میده، از اون باس بازی که تماس میگیره و برادران پلیس با آرپی‌جی از راه می‌رسن و یادآور اون قدرت ویژه‌ی نسخه‌های قدیمی هست تا یکی از باس‌های بازی که جناب مکس از نسخه‌ی دوم هست.
در کنار اکسل و بلیز که عالی طراحی شدن، کاراکترهای جدید هم محشر هستن و کاراکتر محبوب من اون دختر گیتاریه هست که حرکات خیلی خفنی داره. حیف که عشق من یعنی دکتر زن (چه فامیلی هم داشت!) توی بازی نیست، حداقل به عنوان کاراکتر اصلی. ولی از اون طرف یکی با همون شکل و شمایل هست که اونم کاراکتر جالبیه و خوشم اومد ازش.
این وسط چقدر هم کاراکترهای مثبت و منفی همگی لات هستن! از اکسل و بلیز که خیلی لاتی راه میرن تا باس دوم که اولش میگه آآآآی نفس‌کش و میز رو می‌ترکونه میاد سراغت تا یه سری از دشمن‌های دیگه که با یه انیمیشنی به سبک قلدرهای خاک سفید آدم رو می‌زنن زمین و شوکر رو می‌کنن تو حلق‌مون! یا اون خانوم‌های محترم که یه جوری سیلی می‌زنن که انگار وسط اون شلوغی بهشون هتک حرمت شده!
هنوز بازی رو تموم نکردم و احتمالاً امشب ترتیبش رو میدم، ولی بعدش تازه دور دوم شروع میشه و فکر کنم حالا حالاها درگیرش باشم!
حالا این همه از بازی تعریف کردم، بد نیست به بزرگ‌ترین نکته‌ی منفی اون هم اشاره کنم و اون هم اینه که خیلی افسرده‌م کرده. وقتی دارم می‌بینم SoR4 با این کیفیت تولید شده، هی غصه می‌خورم که چرا همچین اتفاقی برای بقیه‌ی بازی‌های اون دوران نمی‌افته. از Golden Axe تا TMNT و...، کاش می‌شد با همین سبک احیا بشن و یه حال اساسی بهمون بدن. هم بودجه‌ی تولید بازی به این سبک خیلی کمتر از بازی‌های سه‌بعدی عظیم اپن‌ورلد فلان و چنان هست، هم طرفدارها کلی حال می‌کنن ولی حیف که اساتید اینا رو ول کردن و توی فراموشی خاک می‌خورن.

خاطره انگیزترین TMNT نسخه Teenage Mutant Ninja Turtles: Turtles in Tim روی SNES بود که زمان PS3 توی PSN خریده بودمش و هنوزم روی PS3 بازیش میکنم و به همین سبک و سیاق بازسازی شده بود عالی هستش.
تبر طلایی هم یه نسخه Arcade داره که واقعا هنوزم با شبیه ساز روی PC عالی هستش و گرافیکش اگر بالاتر از SOR4 نباشه کمتر نیست حتما اگر تجربش نکردی بکن.
یه نکته خییییلی ریز باحال اون پلیس ها که شیلد و باتوم دارن اسمشون مورفی هستش که اسم اصلی پلیس آهنی بود قشنگ معلومه از قصد اسمشونو مورفی گذاشتن.
نوستالوژی اون دهه ها میریزه از سر و روی بازی....

 

[NaRiiMaN]

میگم بازی از نسخه های قدیمی به طور محسوسی سخت تره یا من پیر شدم؟

 

[J. Constantine]

میگم بازی از نسخه های قدیمی به طور محسوسی سخت تره یا من پیر شدم؟

شما به طور محسوسي پير شدي :دي

 

[Dinosaur]

خاطره انگیزترین TMNT نسخه Teenage Mutant Ninja Turtles: Turtles in Tim روی SNES بود که زمان PS3 توی PSN خریده بودمش و هنوزم روی PS3 بازیش میکنم و به همین سبک و سیاق بازسازی شده بود عالی هستش.
تبر طلایی هم یه نسخه Arcade داره که واقعا هنوزم با شبیه ساز روی PC عالی هستش و گرافیکش اگر بالاتر از SOR4 نباشه کمتر نیست حتما اگر تجربش نکردی بکن.
یه نکته خییییلی ریز باحال اون پلیس ها که شیلد و باتوم دارن اسمشون مورفی هستش که اسم اصلی پلیس آهنی بود قشنگ معلومه از قصد اسمشونو مورفی گذاشتن.
نوستالوژی اون دهه ها میریزه از سر و روی بازی....

آره اون نسخه فوق‌العاده بود! من سال‌ها بعد از انتشار با امولاتور بازی کردم و خیلی حال داد. یه نسخه هم توی سگا جنسیس بود به نام The Hyperstone Heist که خیلی شبیه Turtles in Time بود با یه سری تفاوت‌ها و اینم بازی خفنی بود!
به جز این دو تا که بهترین نسخه‌های TMNT بودن، دو تا نسخه هم توی NES بود که خیلی باهاشون حال می‌کردم. یکی جزو اولین بازی‌هایی بود که برای NES گرفتم و مرحله‌ی اولش توی ساحل بود و اون یکی هم از بعضی جهات شبیه این بود، ولی با مراحل متفاوت. این وسط یه نسخه‌ی دیگه هم NES داشت که افتضاح بود و به شدت هم سخت و فقط یه بار تمومش کردم. زاویه‌ش هم با اینا فرق داشت و فقط می‌تونستی عقب و جلو بری و اون حالت بالا و پایین رفتن رو نداشت.
اون Golden Axe: The Revenge of Death Adder رو خیلی ازش تعریف شنیدم ولی بازیش نکردم. حتماً باید برم سراغش!
ایول نکته‌ی جالبی بود در مورد پلیس‌ها.

میگم بازی از نسخه های قدیمی به طور محسوسی سخت تره یا من پیر شدم؟

دو تا مرحله‌ی آخرش برای من روی حالت نرمال هم خیلی سخت بود! مخصوصاً باس آخر بازی که چند بار به فنا رفتم!

 

[Nameless King]

میگم بازی از نسخه های قدیمی به طور محسوسی سخت تره یا من پیر شدم؟

آره بازی سخته
ولی شخصیتای SOR1 رو که باز کردی بردار، با اینکه حرکاتشون کمتره ولی خیلی قوی‌ترن راحت درجه سختی هارد و هاردست رو میری

 

[Rover]

سلام به همه پیررمردها
به عشق بازی، لاگین کردم

 

[NaRiiMaN]

خب منم بازیو تموم کردم. Lizardcube سر ریمیک Wonder Boy نشون داده بود چقدر کارش باکیفیت و عالیه اما با SoR4 دیگه حجت رو بر بنده تمام کرد و رفت تو لیست استدیو هایی که تمام بازیاش رو Day 1 تهیه میکنم.

همونطور که بچه گفتن امیدوارم چند تا از Beat 'em up های دیگه ی دهه ی 90 رو به همین ترتیب احیا کنن.

 

[Little John]

فاک . داشتم Arcade میرفتم , stage 7 بودم . برق رفت برای 1 دقه

 

[NaRiiMaN]

نظرسنجی جدید اضافه شد.