ورود
ثبت نام
صفحه اصلی
اخبار بازی
بررسی بازی
حقایق بازیها
داستان بازی
بررسی سخت افزار
برنامههای ویدیویی
انجمنها
نوشتههای جدید
پرمخاطبها
جستجوی انجمنها
جدیدترینها
ارسالهای جدید
آخرین فعالیتها
کاربران
کاربران آنلاین
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
ورود
ثبت نام
جستجو
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
جستجو فقط عنوان ها
توسط:
Menu
Install the app
Install
فراخوان عضویت در تحریریه بازیسنتر | برای ثبت درخواست کلیک کنید
صفحه اصلی
انجمنها
موضوعات عمومی
سینما، گرافیک کامپیوتری (CG Art) و Comic
Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)
ارسال پاسخ
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
متن گفتگو
<blockquote data-quote="Ehsan95_76" data-source="post: 4270995" data-attributes="member: 47703"><p><img src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9d/The_Neon_Demon.png" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> </p><p></p><p>The Neon Demon </p><p></p><p>ویندیگ رفن این بار به سراغ موضوعی بسیار به ظاهر معمولی ولی در باطن و برای دختران جوان به شدت حیاتی و مهم، رفته است. رفن از تجربیات خود از فیلم های قبلی به علاوه ی موضوعی حساس و فیلمبرداری، موسیقی و ترکیب رنگ به شدت تاثیر گذار به سراغ این فیلم رفته است و در این بین موضوعاتی را هنرمندانه تصویر میکند که هر فریم فیلم باعث بهت بیننده می شود. شروع فیلم با تصویری از جسی (الی فنینگ) شروع می شود و همان ابتدای فیلم با ذهن بیننده بازی می شود که آیا داستان در دنیایی سوررئال اتفاق می افتد یا دنیای حقیقی خودمان و این کار دقیقا همان چیزی است که کارگردان میخواهد و تا آخرین دقیقه فیلم که شوکه کننده ترین صحنه فیلم نیز هست، میشود.</p><p>نمی توان فیلم را دید و لذت برد بدون اینکه به ترکیب رنگ و استفاده بینهایت ظریف آن برای شخصیت پردازی و ایجاد موقعیت های گوناگون اشاره نکرد. جالب تر اینکه خود رفن دچار کور رنگی است و به استادی از رنگ برای پیشبرد داستان استفاده می کند. داستان گویی به مدد تصویر در این فیلم به کمال خود می رسد. از موسیقی الکترونیک که حتی بیننده را نیز به نوعی خلصه می برد تا فیلم برداری درخشان واید و شات های کلوز آپ بی نظیر و فیلتر هایی که بسته به شرایط داستان تغییر می کند. قسمت فنی فیلم به جد تجربه ای محسور کننده است.</p><p>اما چیزی که این فیلم را سوای قسمت فنی اش از باقی فیلم های هم دوره خودش متمایز می کند، نوع روایت داستان است. ترکیبی از ژانر های وحشت، تریلر، فانتزی و حتی در جای جای فیلم رد پایی از فیلم های لینچ به خصوص مالهالند درایو دیده می شود، از رویا های واقعی گونه تاشات های عریض لس آنجلس و درختان نخل و باقی عناصر فیلم های لینچ. فیلم پر است از نماد ها و سمبل ها که نمایانگر وجوه مخلتف جسی در دقایق مختلف قیلم است ، مخصوصا در یک سوم پایانی فیلم تمام تم ها و ساب ژانر ها به اوج خود میرسد و نمادگرایی در فیم بیداد میکند، حتی خود شخصت های مختلف فیلم نیز نمایانگر بخش های مختلف انسانیت هستند. یکی از موضوعاتی که رفن در مصاحبه های خود درباره ی تم فیلم صحبت کرده است بحث زیبایی بیرونی است. تمام فیلم زیباست، از زنان و اروتیک بودن آن تا خانه ها، ماشین ها و درکل همه چیز و تقابل آن با زیبایی درونی است که پیدا کردن تعادل بین این دو را رفن به زیبایی هرچه تمام تر نشان می دهد. </p><p>داستان فیلم و موضوع آن درباره ی زنان است و طبیعی است که تقریبا تمام شخصیت ها هم درباره ی زنان باشد. جسی نماد معصومیتی است که قرار است در معرض آزمایش قرار گیرد تا جنا مالون که آرایشگری مرموز با خواسته هایی فرا واقعی است. بازی های فیلم به خصوص الی فنینگ خوب و به جا است. الی فنینگ در جان دادن به شخصیت جسی تلاش فراوانی کرده است و تمام ظرافت های یک دختر که به تازگی پا به دنیایی ناشناحته گذاشته است، را نشان می دهد. در این میان نقش چند دقیقه ای کیانو ریوز نیز قابل توجه و البته تامل است. </p><p>در آخر باید بگویم که فیلم نیکولاس ویندیگ رفن شاید در فیلمنامه به درخشان بودن درایو نرسد یا به برندگی سه گانه pusher ولی جرعت و جسارت او را برای به تصویر کشیدن یکی از موضوعات به ظاهر بی اهمیت ولی واقعا حساس به خصوص برای دختران جوان را باید ستایش کرد. از نظر فنی و به خصوص فیلمبرداری، موسیقی و استفاده استادانه از رنگ فیلم را در درجه ای بالا از نظر ارزش هنری قرار می دهد. </p><p>10/10</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Ehsan95_76, post: 4270995, member: 47703"] [IMG]https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/9d/The_Neon_Demon.png[/IMG] The Neon Demon ویندیگ رفن این بار به سراغ موضوعی بسیار به ظاهر معمولی ولی در باطن و برای دختران جوان به شدت حیاتی و مهم، رفته است. رفن از تجربیات خود از فیلم های قبلی به علاوه ی موضوعی حساس و فیلمبرداری، موسیقی و ترکیب رنگ به شدت تاثیر گذار به سراغ این فیلم رفته است و در این بین موضوعاتی را هنرمندانه تصویر میکند که هر فریم فیلم باعث بهت بیننده می شود. شروع فیلم با تصویری از جسی (الی فنینگ) شروع می شود و همان ابتدای فیلم با ذهن بیننده بازی می شود که آیا داستان در دنیایی سوررئال اتفاق می افتد یا دنیای حقیقی خودمان و این کار دقیقا همان چیزی است که کارگردان میخواهد و تا آخرین دقیقه فیلم که شوکه کننده ترین صحنه فیلم نیز هست، میشود. نمی توان فیلم را دید و لذت برد بدون اینکه به ترکیب رنگ و استفاده بینهایت ظریف آن برای شخصیت پردازی و ایجاد موقعیت های گوناگون اشاره نکرد. جالب تر اینکه خود رفن دچار کور رنگی است و به استادی از رنگ برای پیشبرد داستان استفاده می کند. داستان گویی به مدد تصویر در این فیلم به کمال خود می رسد. از موسیقی الکترونیک که حتی بیننده را نیز به نوعی خلصه می برد تا فیلم برداری درخشان واید و شات های کلوز آپ بی نظیر و فیلتر هایی که بسته به شرایط داستان تغییر می کند. قسمت فنی فیلم به جد تجربه ای محسور کننده است. اما چیزی که این فیلم را سوای قسمت فنی اش از باقی فیلم های هم دوره خودش متمایز می کند، نوع روایت داستان است. ترکیبی از ژانر های وحشت، تریلر، فانتزی و حتی در جای جای فیلم رد پایی از فیلم های لینچ به خصوص مالهالند درایو دیده می شود، از رویا های واقعی گونه تاشات های عریض لس آنجلس و درختان نخل و باقی عناصر فیلم های لینچ. فیلم پر است از نماد ها و سمبل ها که نمایانگر وجوه مخلتف جسی در دقایق مختلف قیلم است ، مخصوصا در یک سوم پایانی فیلم تمام تم ها و ساب ژانر ها به اوج خود میرسد و نمادگرایی در فیم بیداد میکند، حتی خود شخصت های مختلف فیلم نیز نمایانگر بخش های مختلف انسانیت هستند. یکی از موضوعاتی که رفن در مصاحبه های خود درباره ی تم فیلم صحبت کرده است بحث زیبایی بیرونی است. تمام فیلم زیباست، از زنان و اروتیک بودن آن تا خانه ها، ماشین ها و درکل همه چیز و تقابل آن با زیبایی درونی است که پیدا کردن تعادل بین این دو را رفن به زیبایی هرچه تمام تر نشان می دهد. داستان فیلم و موضوع آن درباره ی زنان است و طبیعی است که تقریبا تمام شخصیت ها هم درباره ی زنان باشد. جسی نماد معصومیتی است که قرار است در معرض آزمایش قرار گیرد تا جنا مالون که آرایشگری مرموز با خواسته هایی فرا واقعی است. بازی های فیلم به خصوص الی فنینگ خوب و به جا است. الی فنینگ در جان دادن به شخصیت جسی تلاش فراوانی کرده است و تمام ظرافت های یک دختر که به تازگی پا به دنیایی ناشناحته گذاشته است، را نشان می دهد. در این میان نقش چند دقیقه ای کیانو ریوز نیز قابل توجه و البته تامل است. در آخر باید بگویم که فیلم نیکولاس ویندیگ رفن شاید در فیلمنامه به درخشان بودن درایو نرسد یا به برندگی سه گانه pusher ولی جرعت و جسارت او را برای به تصویر کشیدن یکی از موضوعات به ظاهر بی اهمیت ولی واقعا حساس به خصوص برای دختران جوان را باید ستایش کرد. از نظر فنی و به خصوص فیلمبرداری، موسیقی و استفاده استادانه از رنگ فیلم را در درجه ای بالا از نظر ارزش هنری قرار می دهد. 10/10 [/QUOTE]
Insert quotes…
Verification
پایتخت ایران
ارسال نوشته
صفحه اصلی
انجمنها
موضوعات عمومی
سینما، گرافیک کامپیوتری (CG Art) و Comic
Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)
Top
نام کاربری یا ایمیل
رمز عبور
نمایش
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
مرا به خاطر بسپار
ورود
اگر میخواهی عضوی از بازی سنتر باشی
همین حالا ثبت نام کن
or ثبتنام سریع از طریق سرویسهای زیر
Twitter
Google
Microsoft