ممنون بهزاد جان
اول از همه باید بگم منم یکی هستم مثل همه بچه هائی که تو این سایت فعالیت می کنن و مطئنا خیلی از دوستان سطح بالائی دارن و من کوچکترین جمع هستم.
در مورد ونکوئیش خیلی میشه صحبت کرد اما شاید بهترین جمله ای که در مورد این بازی بتونم بگم اینه که میکامی به تمام ژاپن یاد داد که چطوری می تونن یه بازی شوتر با سرعت خیلی بالا بسازن که بتونه با عناوین سطح بالای صنعت به خصوص شاهکار هائی مثل گیرز آو وار رقابت کنه.
از قدیم سبک شوتر تحت سیطره و سلطه آمریکایی ها قرار داشته و بهترین عناوین این سبک رو آمریکائی ها ساختن.میکامی نشون داد که ژاپنی ها اگه بخوان می تونن وارد این سبک بشن و موفقیت هم کسب کنن.
جنس شوتر ونکوئیش متفاوت از بازی های مشابه هست.ونکوئیش خیلی مواقع من رو به یاد شوتر های کلاسیک مثل کنترا می اندازه شاید بهتر باشه بگم میکامی تونسته سبک و فرهنگ ژاپنی ها رو به بهترین شکل ممکن با فرهنگ غربی ها در بیامیزه و علیرغم این که با عناوین سبک ترس و بقا در یادها مونده به همین علت عملکردش در ونکوئیش ستودنی و قابل احترام هست.
شما و یک سری از نویسنده ها بازی رایانه مثل یاشار ذولفقاریان یا بهزاد میر مظفری جایگاه خاصی برای من دارین.:kissingheart:
سال ها خاطره و دوستی را نمیشه هنگام حرف زدن راجع بهت نادیده بگیرم.کلی چیز از شما و بعضی دیگر از نویسنده ها بازی رایانه یاد گرفتم
این نوع حرف زدن بیشتر جنبه ی ادای دین داره.هر چند استفاده از واژه ای چون استاد کاملا برازنده ی شماست.چون استاد یعنی کسی که توانایی انتقال دانش را داشته باشه و من شما را در زمینه بازی لایق این واژه میدونم.
نظرت راجع به ونکوییش هم در یک کلمه عالی بود.:kissingheart:
Google