الطایر و اتزیو هر دو تاشون خیلی شخصیت های بزرگی بودن و من میدونم که حتی شاید الطایر یکم از اتزیو اساسین بزرگ تری باشه ولی اتزیو رو خیلی بیشتر دوست دارم. بیشتر هم بخاطر داستان ها فوق العادشون بود. داستان های 3 تا اساسینی که با اتزیو بودم فوقالعاده بودن گیم باید داستان داشته باشه داستان هم باید غم توش داشته باشه که تو هر سه نسخه با اتزیو دیدم و بیشتر از همه از مردن یوسف در رولیشن ناراحت شدم.
اگر دقت کنید اساسین 1 اصلا داستان ناراحت کننده و جذابی نداشت
کانر فقط مثل یه وسیله بود ادوارد رو هم که اصلا به عنوان اساسین قبول ندارم
ببخشید اگه زیر خاکی بالا اوردم حرف دل بود