سلام
بسیار عالی ، ادامه بدین لطفا
:thanks:
چون از تم داستانت به شدت خوشم اومد، به عنوان یه فرد مبتدی و کوچیک شما یه پاراگراف اول داستانت رو به سبک خودم مینویسم. یعنی من دوست داشتم اینطوری شروع بشه:
باعث افتخار منه سالار. :excited:
1- موضوع و بستره کاریت عالیه!
2- سبک نگارش نباید عامیانه باشه! اگر در داستان من دیدی که جملات اکثرا عامیانه بود بدین علت بود که سبک نگارشیش حالت بازگو کردن خاطرات بود! یعنی نویسنده داستان خود شخصیت اول ماجرا بود ولی شما اینجا از دید یه راوی مینویسی و درست نیست عامیانه باشه! من کلا سبک خاطرات رو دوست دارم چون اولا هیچ کس به اندازه شخصیت اول از ماجرا خبر نداره و به خوبی میتونه به جزئیات بپردازه، ثانیا اینکه حس ترس رو بهتر میشه القا کرد، ثالثا اینکه مخاطب حس همزاد پنداری بهتری با قهرمان داره و انگار گام به گام داره با او جلو میره!
3- شروعت کوتاه و ضعیف بود! یه داستان خوب باید یه شروع و یه پایان طوفانی داشته باشه! شروع طوفانی یعنی اینکه مخاطب جا بخوره و کنجکاو بشه تا داستان رو دنبال کنه و یه پایان طوفانی هم باعث میشه فراز و نشیب های داستان به دست فراموشی گذاشته بشه و با نهایت لذت داستان رو تموم کنه!
4- شخصیت پردازی داستان ضعیفه! لطفا یکم رو این بخش کار کن.
از نظراتت واقعاً متشکرم. به طور حتم تو ویرایش نهایی از این نظرات استفاده میکنم. فقط یکی دوتا توجیه؛
2- خودم به شخصه خیلی به قواعد زبان اهمیت میدم. اما راستش رو بخوای انتخاب این روش عمدی بوده. دلیلش رو هم وقتی همهاش رو قرار دادم میگم. البته الان دیگه برای ویرایش اون خیلی دیر شده.
4و3- یادم نیست کدوم کارگردان گفته که شما از ابتدای فیلم برای نگهداشتن بیننده پای فیلم فقط 5 دقیقه فرصت دارید.
همونطور که قبلاً به باقی دوستان هم گفتم این نوشته و سایر نوشتهها حکم تکه گِلی رو دارند که مجسمهساز روی میز قرار میده. انقدر باید با تیشه زواید اونرو برداشت تا طرح نهایی زیبا بشه. البته این رو هم بگم به شخصه علاقه زیادی به سبک پوچی دارم. شخصیتپردازی رو هم به روی چشم.
یه نکتهای هم هست و اون اینکه (شاید باورتون نشه اما) من این ایده رو بازی کردم تا تونستم بنویسمش. تکتک لحظههاش رو میتونم با ذکر جزئیات توضیح بدم. حتی تعدادی از دیالوگها رو هم شنیدم. تعدادی معما طراحی کردم.
در انتها ضمن تشکر از دوستان، باید بگم از خوندن نظرات انتقادی، بیشتر از خوندن تعریف و تمجید خوشحال میشم. (حتماً با خودتون میگین: یارو دیوونهست)