Movie Center

[Frobary]

آقا مبارکه، میدونستم (!) جایزه رو میگیره البته مشخص بود اگه جایزه بگیره دوباره یه سری بهش گیر میدن، ولی همین که تا حالا 2 تا اسکار گرفته خیلی عالیه، امیدوارم بازم بگیره یا اینکه دوباره کارگردان مطرحی تو ایران پیدا بشه که فیلمهاش بتونه در حد اسکار گرفتن ظاهر بشن.

Watch Iranian Oscar winner Asghar Farhadi’s statement protesting Trump’s "inhuman law"
Iran's 'The Salesman' wins Oscar for best foreign language film
Iranian film 'The Salesman' wins Oscar in biggest political statement of the night
این تیترها هم دقت کنید همه از انتخاب فیلم ایرانی گفتن، این قضیه که یه سری سایت فیلم رو به فرانسه و قطر ربط میدن مسخره هست، حالا اونا سرمایه گذاری کردن ولی فیلم به عنوان یه اثر از ایران شناخته شده نه قطر و فرانسه

 

[Mr. Children]

تو این چند صفحه که داشتم نظر دوستان و می خوندم، نظر شما را به نظر خودم خیلی نزدیک دیدم. به نظرم طرز رفتار و برخورد با پدیده ها خیلی مهم هست. بعضی وقتا رسانه ها و خود آدما اینقدر قضیه را پیچیده می کنن که مثلا درباره اسکار یا حتی برنامه های سرگرمی مثل استیج، واقعا یادمون میره که این فقط یه جایزه هست و یا یه برنامه سرگرمی هست. بعضی وقتا اون فیلما یا کسایی که ما بیشتر دوس داریم برنده میشن، بعضی وقتا هم این اتفاق نمیوفته.
در رابطه با اینکه اسکار یا جشن ها و جشنواره های دیگه سیاسی هستن یا نه، من همیشه خودم یه نظری دارم که بر اساس اون بیشتر مواقع خیلی راحت با اینجور مسائل برخورد میکنم و اونم اینه که " شما تا وقتی نتونی ثابت کنی یک نفر گناهکار هست، اون آدم بی گناهه". همین و میشه به بیشتر پدیده ها تعمیم داد. الان در رابطه با اسکار، این قضیه همیشه بوده که هر سال یه عده می گن که اسکار سیاسی هست. یکسری از رسانه ها هم مقاله های مختلفی در اینباره می نویسن، ولی هیچوقت هیچ سند و مدرکی ،تا اونجا که من میدونم، ارائه نشده که نشون بده اسکار سیاسی هست. یعنی اسکار یک تعداد زیادی عضو داره که ما هیچوقت نمی تونیم بفهمیم که تو فکرشون چی میگذشته وقتی مثلا به یه فیلمی رای دادن. امکان داره تحت تاثیر جو سیاسی قرار گرفته باشن و این قضیه روی انتخابشون تاثیر گذاشته باشه ولی این هیچوقت نمی تونه ثابت بشه. مگر سالها بعد یه تعداد زیادیشون مصاحبه کنن که بگن ما می دونستیم اون فیلم بهتره ولی بخاطر مخالفت با ترامپ اونیکی را انتخاب کردیم. تا اون زمان که این اتفاق بیفته، اینکه این دوره یا دوره های دیگه سیاسی بوده فقط در حد یک ادعا باقی میمونه بنظر من. من خودم این دوره در رابطه با بهترین فیلم، نظرم مثل خیلی از دوستان این بود که لا لا لند باید برنده بشه ولی خب مونلایت گرفت.

سیاسی که هست ولی مثل اینه که بگی ماست سفیده مثلا اصلا توقع اینکه سیاسی نباشه اشتباهه. نمیشه. این همه هزینه که برای هیچی که نیست. باید برای دنیا پیام داشته باشه، اثر مورد نظر خودش رو بزاره. گیریم هم که کسی دستور نمیده چی انتخاب بشه، به هر حال داورها همه خط فکری مشخصی دارن. پشت تمام جوایز از دست راستی ترینش تا چپ ترینش همین هست. راه فراری هم نیست از این نگاه سیاسی. اصلا به نظرم جایزه غیرسیاسی نداریم. اینا طبیعیه. همیشه بوده. برای همینه که میگم باید دید، نهایتا تبریک گفت و رد شد.

ولی غیر طبیعی اینه که راه نقد رو ببندیم، به منتقد برچسب بزنیم و یه جو خفقان راه بندازیم و همونطور که فرهادی میگه یه ما و دیگری درست کنیم. متاسفانه علیرغم ادعای لیبرال منشی بعضی از دوستان و اینکه ابراز نظر آزاده(و اصولا نباید دیگری سازی کرد) ولی وقتی نقدی میشه که باب میلشون نیست به یکباره اتهام زنی، برچسب زنی و کلا دیگری سازی میکنن.
نقد باید راهش باز باشه. منتقد بی رحمه و این اصلا طبیعت نقده. ولی مسئله نباید شخصی بشه. اگه کسی میگه فیلم X خوب نیست، جایزه باید به فلانی می رسید خب اشکالی هم نداره. گفته دیگه. ازونطرف هم قبول دارم که یه سری فروشنده رو قبل از دیدن میکوبیدن چون با کارگردان مشکل دارن، فحش نامه ی فلان میاد یه اتهام بی شرمانه ی سنگین به عوامل فیلم می بنده. بخشی از سیستم با فیلم مسئله داره. ولی قرار نیست هر کسی که نقدی داره رو متهم به ساندیس خوری و دلواپسی بکنیم.
فراموش هم نکنید اگه یه سری ازین منتقدها-امثال همین فراستی- نباشن فیلم ممکنه خیلی هم مطرح نشه. منتقد تنور رو داغ میکنه. تحریکت میکنه بری فیلم رو دوباره و دوباره ببینی و وادارت میکنه که جلوی فیلم منفعل نباشی. اینا خیلی خوبه. و البته اگه مثل یه سری دیگه بدبینانه نگاه کنیم منقدها-حتی تندترینشون هم- بخشی ازین بازی هستن

 

[sina_unl]

کسی با نقد مشکلی نداره، مشکل اینه که یکی دو هفته پیش میاد میگه اه اه فیلمه راجب هم جنسگراهاست، بعد وقتی جایزه میگیره میگه اگه راجب هم جنسگراها نبود جایزه نمی‌گرفت.
یا اینکه بگی فلان فیلم مضخرف بود 2 از 10 اسمش نقد نیست یا فلان سیاه نمایی میکنه پس بده. اینا نقد نیست، نظر شخصی بدون پشتوانه هستن و این نظر شخصی های خشک و خالی فردی، نباید پشتوانۀ نظر دادن در مورد سلیقۀ 6-7 هزار نفر دیگه باشن.
هر کسی میتونه از هر چیزی خوشش بیاد یا بدش میاد (مثلاً من از Sucker Punch و Speed Racer خیلی خوشم میاد) منتها این خوش اومدن و نیومدن فردی دلیل کافی‌ای برای کوبیدن یه جایزۀ با اون قدمت و اهمیت نیست.
اینکه محکم بگی مونلایت بدترین فیلم سال بود، نظره، نقد نیست. نقد اینه که دلایلی از تو فیلم بیاری که اون نظر رو اثبات کنه. این از توی فیلم بودنه خیلی مهمه. یه عده از تو فیلما نیت خوانی میکنن و اون نیت رو نقد میکنن و یه عده هم شخصیت کارگردان یا بازیگر رو جدای از فیلم تحلیل می‌کنن، اینا هم نقد نیست.
هنر کاملاً سابجکتیوه و هر کس میتونه نظر متفاوتی داشته باشه ولی جملۀ "فلان جایزه سیاسیه" ربطی به هنر نداره و دایرۀ سابجکتیو بودن نمیگنجه و کسی که این جمله رو میگه باید سند بیاره برای حرفش وگرنه نظرش محترم نیست، به همون اندازه‌ای که یکی میگه زمین صافه و نظرش محترم نیست.

 

[The Fade]

یک چیزی وجود داره. هنر سینما بر پایه ی مخاطب زندست و نسبت به دیگر آثار هنری، بیشتر به رابطه ی مولف و مخاطب وابسته تره. در همین راستا، ایجاد پیام بیشتر از پیش مهم میشه. معنایی که بر اساس تأثرات مشترکه.
اسکار برنامه ایه که 44 میلیون مخاطب زنده اون رو تماشا میکنند و خیلی ها هم مثل من بعدا نتایج رو میبینند و میسنجند. وقتی کلمه ی بهترین (در کل بهترین، مثل بهترین فیلم سال یا خارجی زبان یا مستند) میاد وسط، صرفاً و باز هم صرفاً فُرم هنر مهم نیست و معنا و محتوا، چیزی که باعث ارتباط اصلی مولف و مخاطب میشه هم اهمیت خودش رو نشون میده. اگه فقط تکنیک و فرم مهم بود، باید Whiplash و Revenant اسکار بهترین رو میگرفتن ولی بحث محتواست و اسکار میاد با این انتخاب هاش، به میلیون ها میلیون نفر جامعه ی هنری و غیر هنری، پیام ارسال میکنه و اینجا دیگه همه میشیم مخاطب = انسان. و اینکه به قول زرین کوب، وقتی شما میگید بهترین، یعنی چیزی رو در اون اثر دیدید که شما رو متأثر کرده. بهترین یک صفت نسبیه و اسکار براش در این زمینه، فقط فرم مهم نیست میخواد پیام ارسال کنه.
گرچه فیلم فروشنده بسیار فیلم قدرتمندی بود و اصلا هم حقش نیست که اینطوری با ملاحظات سیاسی زیر سیل انتقاد غرق بشه.

 

[badcompany]

سیاسی که هست ولی مثل اینه که بگی ماست سفیده مثلا اصلا توقع اینکه سیاسی نباشه اشتباهه. نمیشه. این همه هزینه که برای هیچی که نیست. باید برای دنیا پیام داشته باشه، اثر مورد نظر خودش رو بزاره. گیریم هم که کسی دستور نمیده چی انتخاب بشه، به هر حال داورها همه خط فکری مشخصی دارن. پشت تمام جوایز از دست راستی ترینش تا چپ ترینش همین هست. راه فراری هم نیست از این نگاه سیاسی. اصلا به نظرم جایزه غیرسیاسی نداریم. اینا طبیعیه. همیشه بوده. برای همینه که میگم باید دید، نهایتا تبریک گفت و رد شد.

ولی غیر طبیعی اینه که راه نقد رو ببندیم، به منتقد برچسب بزنیم و یه جو خفقان راه بندازیم و همونطور که فرهادی میگه یه ما و دیگری درست کنیم. متاسفانه علیرغم ادعای لیبرال منشی بعضی از دوستان و اینکه ابراز نظر آزاده(و اصولا نباید دیگری سازی کرد) ولی وقتی نقدی میشه که باب میلشون نیست به یکباره اتهام زنی، برچسب زنی و کلا دیگری سازی میکنن.
نقد باید راهش باز باشه. منتقد بی رحمه و این اصلا طبیعت نقده. ولی مسئله نباید شخصی بشه. اگه کسی میگه فیلم X خوب نیست، جایزه باید به فلانی می رسید خب اشکالی هم نداره. گفته دیگه. ازونطرف هم قبول دارم که یه سری فروشنده رو قبل از دیدن میکوبیدن چون با کارگردان مشکل دارن، فحش نامه ی فلان میاد یه اتهام بی شرمانه ی سنگین به عوامل فیلم می بنده. بخشی از سیستم با فیلم مسئله داره. ولی قرار نیست هر کسی که نقدی داره رو متهم به ساندیس خوری و دلواپسی بکنیم.
فراموش هم نکنید اگه یه سری ازین منتقدها-امثال همین فراستی- نباشن فیلم ممکنه خیلی هم مطرح نشه. منتقد تنور رو داغ میکنه. تحریکت میکنه بری فیلم رو دوباره و دوباره ببینی و وادارت میکنه که جلوی فیلم منفعل نباشی. اینا خیلی خوبه. و البته اگه مثل یه سری دیگه بدبینانه نگاه کنیم منقدها-حتی تندترینشون هم- بخشی ازین بازی هستن

درسته، از اون زاویه که شما به قضیه نگاه کردی می تونیم بگیم که سیاسی هست. چون به هر حال همونطور که گفتی اونهایی که رای می دن یه خط فکری و نظری دارن که بر اساس اتفاقات اطرافشون که به یه نحوی به سیاست آغشته بوده، شکل گرفته. البته باز خود این کلمه سیاست و سیاسی بودن یه پدیده، تعریف واحد و مشخصی نداره که بشه بر اساس اون قضاوت کرد. یعنی تعریف و نگاه من و شدت سیاسی بودن مثلا اسکار از نظر من، با تعریف و نگاه شما متفاوت هست. امروزه وقتی میگن یک پدیده ای سیاسی هست بیشتر بار منفی داره و اعتبار اونا می خوان زیر سوال ببرن. ولی اگه اینطوری که شما میگی به قضیه نگاه کنیم، خب کلا متفاوت میشه و فرض و بر این میذاری که کلا اسکار سیاسی هست ولی نه به معنای بدش. اینطوری تقریبا بیشتر چیزا سیاسی هست چون تقریبا سیاست یه جوری به همه چی ربط داره.
البته با این حال، من اعتقادم بر اینه که داورها باید بدون توجه به اتفاقاتی که بیرون از فیلمها میوفته اونها را قضاوت کنند، ولی شاید به قول شما این قضیه که اسکار یا اینجور جشنواره ها باید یه پیامی برای دنیا داشته باشن اجتناب ناپذیر شده و هست و شاید هم تاثیر میذاره روی انتخابشون که من خیلی موافق این قضیه نیستم. البته من در رابطه با اسکار و اینجور جشن ها یا جشنواره های دیگه و تاریخچشون تحقیق نکردم ولی فکر نمی کنم رسالتشون این بوده باشه که حتما یه پیام خاصی و هر سال به دنیا بدن. به نظرم هدف انتخاب بهترین ها بوده. که بهترین از نظر هر کسی متفاوت هست. و طبیعا اسکار هر جوری عمل کنه به هر حال یه پیامی از توش بیرون میاد. این دیگه به رسانه ها و مردم بر میگرده که چه پیامی را بکشن بیرون .
(ببخشید من زیاد از کلمه پدیده استفاده کردم. چیز دیگه ای به ذهنم نیومد.)

در رابطه با منتقدها هم من باهات موافقم. در رابطه با فراستی که الان همه از دستش شاکی هستن و من خودم هم خیلی جاها باهاش مخالفم، ولی یک چیز و ازش یاد گرفتم که حالا شاید هم خودش بعضی جاها رعایت نکرده ولی ارزشمند هست و باید همیشه در نظر گرفته بشه. اینکه همیشه مدعی هست که اثر و نقد میکنه و نه صاحب اثر را. یعنی بعضا کلمات و صفاتی که استفاده میکنه درباره خود فیلم هست. مرز این دوتا مقوله بعضی وقتا با توجه به ادبیاتی که داره اینقدر باریک میشه که خیلیا فکر می کنن داره به صاحب اثر توهین میکنه. جدا از اینکه خیلیها با ادبیاتش موافق نیستن، به نظرم مادامی که درباره اثر داره صحبت میکنه، در جوابش نباید شخصی باهاش برخورد بشه کمااینکه این اتفاق داره میوفته. میشه درباره عملکردش صحبت کرد و نقدش کرد ولی باید به این نکته توجه بشه که قضیه شخصی نشه. همونطور که شما گفتی بعضا دیده میشه که به منتقد برچسب های مختلف زده میشه که دقیقا شخصی هست و عملکرد طرف و نقد نمی کنه. این بنظرم اشتباست که خیلی از فیلمساز ها و مردم مرتکب میشن. اگه دقت کنیم تعداد کمی هستن که حواسشون هست و فقط نقد می کنن. بیشتر قضیه رو شخصی می کنن و توهین می کنن.

 

[susha]

تبریک بابت اسکار گرفتن فیلم فروشنده .. من خودم شخصا فکر نمیکردم موفق به گرفتن جایزه بشه

در مورد بهترین فیلم سال هم، اگر بگیم هیچ قصد سیاسی پشتش نبوده، از نظر من جز بدترین انتخاب های اسکار بوده چون انتخاب های به مراتبط بهتری وجود داشت !

 

[WCW]

یکسری میخوان خودشون به در و دیوار بزنن که نه اسکار معتبره اقا چه باور کنی چه نکنی جوایز اکثرش سیاسی هست نه کیفیتی و سمبلیک شما بهترین فیلم امسال نگاه کن تا سمبل جنسیتی و دو جنسه و هم..نشون میدن بلافاصله تحویلشون میگیرن تو مراسم اینا همش زد و بنده که بخوان اینا رو معتبرتر نشون بدن حتی تو مسیله سیاه پوستا همینه این همه سال این بدبختا رو جز ادمم حساب نمیکردن و قشنگ تبعیض حاصل میکردن یا موضوع ترامپ هر سال یک نمادی تو اسکار نشونه میگیرن همه از انتخاب Moonlight خندشون گرفته

 

[Origami 2008]

خب منم بهتر وارد بحث بشم.

خب باید بگم امسال یکی از «عجیب ترین و تلخ ترین اسکار های تاریخ هالیوود» بود. از پریشانی Jimmy Kimmel بگیر تا بغض شکسته ی Damien Chazelle بعد از اعلام نتیجه کذایی بهترین فیلم! خب اول باید از بهترین فیلم خارجی شروع کنم که خیلیا اینجا به دلواپسان تشبیه شدند و خیلی ها ارق ملی جلوی چشمان را گرفته و یهویی بعد از پیروزی فروشنده، آن را بهترین فیلم فرهادی می دانند و کاملا با قاطعیت میگن که بهترین فیلم بین نامزد ها بوده! خب بیا یه فلش بکی بزنیم به قبل از اعلام نامزد ها، خب وقتی لیستی از نه فیلم پایانی که توسط آکادمی اعلام شد و فیلم هایی مثل Elle و The Handmaiden نبودند، همونجا گفتم که فروشنده به لیست نهایی راه پیدا میکنه و با خودمم گفتم که به نظرم اصلا حقش نیست. شما کافیه این دو فیلم را بیبنید و با فروشنده مقایسه کنید، مقایسه کردن به خدا کار ساده ای ایست. مقایسه کنید و ببینید این دو فیلم هم از نظر کیفیت ، فیلمنامه و کارگردانی در سطح بالاتری قرار دارند. فیلم Toni Erdmann هم من دوست نداشتم و به نظرم خیلی فیلم خاصی بود و قطعا ما با اینکه با فرهنگ آلمان آشنا نیستیم، قطعا از دیدن این فیلم چیزی سر در نمیارید. خب نه Elle هست و نه Handmaiden (منتخب منتقدان آمریکا)، خب جایزه به کی بدن؟ کی از فرهادی بهتر!

خب بخش بهترین فیلم، اولا باید از تهیه کننده فیلم لا لا لند بگم که کار واقعا شجاعانه ای انجام داد و خودش برنده اصلی رو اعلام کرد. باید اشاره ای جشنواره فیلم فجر 32 بکنم که وقتی رضا عطاران که کاملا خبر داشت که جایزه ای که گرفته ای، متعلق به تو نیست. به جای اعلام برنده اصلی (نوید محمد زاده برای عصبانی نیستم)، اومد درباره شکل سیمرغ و جعبه شکلات مانند آن صحبت کرد!
(بی دین بعد از یک ماه از جشنواره فیلم فجر، اومد گفت که جایزه متعلق به نوید است!)
اگه مثل فراستی جبهه بگیرم باید رک بگم که بهترین فیلم رو به مونلایت دادن تا دهن این سیاه پوستا ها رو که بعد از اعتراض به دو اسکار قبلی، ببندند. (لطفا طرفداران مونلایت علیه من گارد نگیرند!) تازگیا اسکار، فازش با بفتا و گلدن گلوب فرق کرده و هرچی اونا مشترک دادن، در اسکار یه چیزه دیگه بوده. (اشاره به برنده شدن Boyhood و The Revenant در گلدن گلوب و بفتا!)
در کلام اخر آرزوم اینکه که سیاست هیچ دخالتی تو سایر بخش ها نداشته باشه و مثل اسکار های دهه 90، به فیلم هایی بدیم که کاملا حقشون باشه!

 

[Ali Venom]

خب منم بهتر وارد بحث بشم.

خب باید بگم اسمال یکی از «عجیب ترین و تلخ ترین اسکار های تاریخ هالیوود» بود. از پریشانی Jimmy Kimmel بگیر تا بغض شکسته ی Damien Chazelle بعد از اعلام نتیجه کذایی بهترین فیلم! خب اول باید از بهترین فیلم خارجی شروع کنم که خیلیا اینجا به دلواپسان تشبیه شدند و خیلی ها ارق ملی جلوی چشمان را گرفته و یهویی بعد از پیروزی فروشنده، آن را بهترین فیلم فرهادی می دانند و کاملا با قاطعیت میگن که بهترین فیلم بین نامزد ها بوده! خب بیا یه فلش بکی بزنیم به قبل از اعلام نامزد ها، خب وقتی لیستی از نه فیلم پایانی که توسط آکادمی اعلام شد و فیلم هایی مثل Elle و The Handmaiden نبودند، همونجا گفتم که فروشنده به لیست نهایی راه پیدا میکنه و با خودمم گفتم که به نظرم اصلا حقش نیست. شما کافیه این دو فیلم را بیبنید و با فروشنده مقایسه کنید، مقایسه کردن به خدا کار ساده ای ایست. مقایسه کنید و ببینید این دو فیلم هم از نظر کیفیت ، فیلمنامه و کارگردانی در سطح بالاتری قرار دارند. فیلم Toni Erdmann هم من دوست نداشتم و به نظرم خیلی فیلم خاصی بود و قطعا ما با اینکه با فرهنگ آلمان آشنا نیستیم، قطعا از دیدن این فیلم چیزی سر در نمیارید. خب نه Elle هست و نه Handmaiden (منتخب منتقدان آمریکا)، خب جایزه به کی بدن؟ کی از فرهادی بهتر!

خب بخش بهترین فیلم، اولا باید از تهیه کننده فیلم لا لا لند بگم که کار واقعا شجاعانه ای انجام داد و خودش برنده اصلی رو اعلام کرد. باید اشاره ای جشنواره فیلم فجر 32 بکنم که وقتی رضا عطاران که کاملا خبر داشت که جایزه ای که گرفته ای، متعلق به تو نیست. به جای اعلام برنده اصلی (نوید محمد زاده برای عصبانی نیستم)، اومد درباره شکل سیمرغ و جعبه شکلات مانند آن صحبت کرد!
(بی دین بعد از یک ماه از جشنواره فیلم فجر، اومد گفت که جایزه متعلق به نوید است!)
اگه مثل فراستی جبهه بگیرم باید رک بگم که بهترین فیلم رو به مونلایت دادن تا دهن این سیاه پوستا ها رو که بعد از اعتراض به دو اسکار قبلی، ببندند. (لطفا طرفداران مونلایت علیه من گارد نگیرند!) تازگیا اسکار، فازش با بفتا و گلدن گلوب فرق کرده و هرچی اونا مشترک دادن، در اسکار یه چیزه دیگه بوده. (اشاره به برنده شدن Boyhood و The Revenant در گلدن گلوب و بفتا!)
در کلام اخر آرزوم اینکه که سیاست هیچ دخالتی تو سایر بخش ها نداشته باشه و مثل اسکار های دهه 90، به فیلم هایی بدیم که کاملا حقشون باشه!

البته درباره Toni Erdmann، این فیلم زیادی روشنفکرانه است و کلا اسکار از قدیم ثابت کرده در حد نامزدی بیشتر به این سبک فیلمها بیشتر اهمیت نمیده

 

[Annunaki ™]

این فیلم به هیچ عنوان ظرفیت اسکار نداشت .
فقط ی فیلم معمولی بود که اتفاقا با استقبال خوبی از داخل مواجه شد . هرچند چیزی برای گفتن در داخل نداشت و فقط بیان زندگی روزمره مردمی بود که هر روز با این مشکلات در جامعه سر و کار دارن . حالا چقدر این میتونه برای بیننده و مخاطب خارجی جالب باشه واقعا جای صحبت داره .

از طرفی عدم حضور شخص فرهادی و به قول خودش تحریم اُسکار ، با توجه به تغییر رویکرد دولت امریکا بعد از رای دادگاه برای ورود مجدد اتباع ایرانی به این کشور و معرفی انوشه انصاری و فیروز نادری رییس بخش توسعه و تحقیق اکتشافات ناسا که باز هیچ ارتباطی به سینما و میدیا نداشت ، به نمایندگی از اصغر فرهادی ، علاوه بر سیا سی کاری بیشتر فرهادی، در واقع رویکرد این کارگردان برای استفاده ابزاری از این مسئله در داخل و هرچه نزدیک تر شدن به اون بخش از جامعه امروز ایران بود که بیشتر به سمت حلقه قدرت و سینمای ارزشی و امریکا ستیزی متمایل هستن .
وگرنه برای ورود ایشون به خاک امریکا با توجه به مطرح شدنشون به عنوان یک کارگردان و هنرمند شناخته شده از ابتدا هم هیچ مشکلی وجود نداشت .

از طرفی سایر بازیگران ایرانی از قبیل خانم ترانه علیدوستی که اتفاقا ایشون هم امریکا رفتن رو تحریم کردن ، به طور عادی در طول سال بارها و بارها بدون هیچ ممانعتی چه از داخل و چه از خارج به این کشور سفر می کنن و هیچ ممانعتی هم صورت نمی گیره و ایشون فقط در این مورد خاص امریکا تشریف نمیبرن پس زیاد جای نگرانی نیست .

 

[arash1996]

بسیار خوشحال شدم که کیسی افلک جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد رو برد. گاردین خودش رو سرویس کرده بود از بس تو هر مقاله‌ای به اتهامات جنسیش اشاره می‌کرد. البته بازم عقده‌گشاییش رو کرد و بعد از بردنش متن اتهامات رو توی لایو بلاگشون کپی کردند

البته درباره Toni Erdmann، این فیلم زیادی روشنفکرانه است و کلا اسکار از قدیم ثابت کرده در حد نامزدی بیشتر به این سبک فیلمها بیشتر اهمیت نمیده

پیش‌بینی هم می‌شد که فیلم بخاطر برهنگی زیادش و اون صحنه‌ی تزیین شیرینیش اسکار رو نبره. کلا آمریکا نگاه سخت‌گیرانه‌تری به نسبت اروپا به این جور مسائل داره.
من از تونی اردمن خوشم اومد ولی احتمال می‌دادم که فروشنده ببره، حتی قبل از این ماجراهای ترامپ. خوشبختانه هم برد

 

[.SamueL.]

هر چقدر میخواید به خودتون افتخار کنید ، منم افتخار میکنم ، اما اینو 100% بدونین که این مراسم و نامزد هاش به طور غلیظی سیاسی ُSelect شده بودن و بیشتر واسه حمله به دولت آمریکا خصوصا ترامپ از طرف لیبرال های هالیوودی بودن .
خلاصه این که جدا این جایزه اسکار اعتبار خاصی نداره هر حرفیم قبلا زدم پس میگیرم D :
مونلایت فیلم خیلی خوبی بود ، غیر ممکن بود توی آمریکای کنونی بهش اسکار ندن.
و این که دوست داشتم توی بخش کارگردانی مل گیبسون اسکار بگیره .
کلا برد کیسی افلک بیشتر از همه خوشحالم کرد .

 

[Madridista]

جدای از اینکه کی برد و کی نبرد یه چیزی آزار دهندست توی این تاپیک اونم اینه که هرکی میاد برداشت شخصی خودش رو از سینما ( و مشخصا اینجا جوایز اسکار ) رو به ذات هنر نسبت میده ! Please

ذات هنر یعنی تعدد نظرات نسبت به زیبایی. و بهتره کسی که استعداد درک این مطلب رو نداره نظری هم نداشته باشه.

نمیدونم چرا منو ریپلای کردی ولی این نگاه بالا به پایینت و این حرفایی که فلانی استعداد درک فلان مطلب رو نداره (فقط هم توی فروم از این جملات استفاده میشه متاسفانه) هم درک نمیکنم واقعا ! خودت میگی ذات هنر یعنی تعدد نظرات ولی تحمل شنیدن نظر مخالف نظر خودت رو نداری و میای میگی بهتره نظری نداشته باشی ؟؟

 

[Cloud Strife]

جدای از اینکه کی برد و کی نبرد یه چیزی آزار دهندست توی این تاپیک اونم اینه که هرکی میاد برداشت شخصی خودش رو از سینما ( و مشخصا اینجا جوایز اسکار ) رو به ذات هنر نسبت میده ! Please

ذات هنر یعنی تعدد نظرات نسبت به زیبایی. و بهتره کسی که استعداد درک این مطلب رو نداره نظری هم نداشته باشه.

 

[BatiGoal]

شرايط فروشنده دقيقا مثل مونلايته. بهترين نيست اما بخاطر دلايلي ميبره! اگه به اون واسه تم همجنس گرايانه و سياه پوست بودن كاراكتراي داستان و كارگردان گير ميديد و ميگيد اسكار مزخرف، در نظر بگيريد كه فروشنده هم تا قبل از ماجراي ممنوعيت ورود شانس سوم بود و واضحه چي جوري شد كه اكثريتمون تو تاپيك پيش بيني اسكار اين فيلمو انتخاب كرديم!


Sent from my iPhone using Tapatalk