احساسی که الان نسبت به GhostWire: Tokyo دارم، تقریبا و با کمی ارفاق، مشابه احساسیه که نسبت به Shadows of the Damned، قبل از انتشارش داشتم. SotD هم اونقدر عجیبغریب بود که تقریبا هیچ ایدهای از نتیجه کار تو ذهنم نبود؛ جز اینکه حدس میزدم بازی امتیاز متوسطی میگیره ولی احتمالاً باهاش حال میکنم، چون همیشه عاشق خلاقیت دیوانهوار ژاپنیها بودم (و هستم، حتی بیشتر قبل
)! به علاوه اینکه ترکیب افسانهای شینجی میکامی و گوئیچی سودا، خیال خیلیها رو از SotD راحت کرده بود.
این وسط اما GW: T از اون بازی هم عجیب و غریبتره! خیلی بعید میدونم که بالای ۸۰ بشه و حتی نمیدونم ازش خوشم خواهد اومد یا نه، اما خوشحالم که حداقل ژاپنیها، نه به اندازه شجاعتشون تو نسلهای پنجم و ششم ولی همچنان خیلی بیشتر از استودیوهای غربی، جرأت عملی کردن ایدههای عجیبشون رو دارن. خلاصه دمِ همه بازیسازهای ژاپنیِ خلاق و شجاع گرم