PlayStation The Last of Us Part II

بالاخره در همایش PSX 2016 ، دومین نسخه از عنوان The Last of Us تایید شد.

در شماره ی دوم هم نظاره گرـه ماجراهای Joel و Ellie خواهیم بود، اما اینبار در نقش ـه Ellie ـه 19 ساله ی تشنه ی انتقام بازی خواهیم کرد.

برخلاف نسخه ی اول این بار کارگردانیه این عنوان تنها به عهده ی Neil Druckmann خواهد بود و Bruce Straley نقشی در این عنوان نخواهد داشت.
همچنین صداپیشه های نسخه ی اول ، برای ایفای نقش در این عنوان هم برگشته اند.

Spoiler

Spoiler

The Last of Us Part II - PSX 2016: Reveal Trailer
720p || 1080p || 4K

The Last of Us Part II - Teaser Trailer #2

آهنگ ساز این نسخه هم Gustavo Santaolalla خواهد بود که پیش تر وظیفه ی آهنگ سازیه شماره ی قبل این عنوان را بر عهده داشت.

Spoiler

Wayfaring Stranger - By Ellie & Joel - PSX 2017

10 نکته ای که از The Last of Us نمیدانید

​

با تشکر از @sabco برای لینک تریلر و احسان عزیز (@Kaine ) برای کارهای گرافیکی زیبای پست اول

 

[AZOTH]

به نظر شما وقتی Joel با Ellie در داستان TLOU با یکدیگر همسفر شدند، Joel چه حسی به Ellie داشت؟ چهره او را به یاد دختر فوت شده اش Sarah می انداخت یا او را به یک چشم دیگری نگاه میکرد؟

 

[D_grayman]

به نظر شما آیا وقتی Joel با Ellie در داستان TLOU با یکدیگر همسفر شدند، Joel چه حسی به Ellie داشت؟ چهره او را به یاد دختر فوت شده اش Sarah می انداخت یا او را به یک چشم دیگری نگاه میکرد؟

دقیقا" یکی از دلایل مقدمه بازی برای همین بود که به مخاطب این نکته رو برسونه که جوئل پدو***فیل نیست .

 

[mobin.hb96]

صحنه از دست دادن سارا گیرا بود، یکسری توضیحات هم در کامنت دوم تون دادید که درسته. کارگردانهای بازی یعنی بروس استارلی و نیل دراکمن با دادن کنترل سارا به گیمر تونستند در کوتاه مدت یک شناختی از این کارکتر به ما بدند

ولی تو رو خدا این حرف ها رو نزنید! افتتاحیه دلست مصداق بارز سو استفاده از احساسات پیش فرض مخاطب بود! و این تکنیک یک واژه زشت به نام سانتیمانتالیسم داره که در همه مدیوم های مختلف هنری بشدت نفی میشه. اینکه سازنده بخواد بدون توسعه و رشد کارکتر با استفاده از سانتیمانتالیسم مخاطب رو تحت تاثیر در بیاره بهش نمیگن کارگردانی بی نظیر، بلکه واژه بهترش ضعف در کارگردانی هست چرا که نتونسته در حین گیمپلی و بدون نیاز به همچین صحنه سوپر دراماتیکی تاثیر مخرب حذف سارا از زندگی جوئل رو نشون بده. اینکه شما با سو استفاده از احساسات مخاطب ها که از قضا اکثریت مذکر هستند، در روز تولد پدر بخوای دختر رو در یک موقعیت تنش زا اونجوری در حال ناله زدن ازش بگیری واقعا کارگردانی بی نظیر نیست. خودت المان های داستانی که کارگردان در عرض نیم ساعت به خوردت میده رو یک دور دیگه مرور کن: یک دختره تنها و بیچاره که سالهاست مادرش رو از دست داده، روز تولد پدری که ممکنه از دست بره، کادوی تولدی که شاید به دست پدر نرسه، و از اخر یک مرگ دردناک ...
اگر به جای یک خونه تر و تمیز سارا و جوئل تو یکی از محله های جنوبی فقیر نشین زندگی میکردند، فیلم رو میشد به جای ابد و یک روز اکران کرد.

هرچند در سالهای اخیر (بهتر دهه) با افت بازیهای داستانی این دست صحنه ها همانند قطره ای در بیابان شده و یک ضرب المثل بهتر: لنگه کفش هم در بیابان غنیمت است. و میدونم چرا میشه این کات سین دراماتیزه رو قدر دونست.

بهتون پیشنهاد میکنم یک دور دیگه به سراغ MGSV بروید. ببینید کوجیما چه طوری شخصیت ها رو در طول گیمپلی و کات سین توسعه میده و چه معنی ای پشت تصویر ذیل هست.

View attachment 121540

راجب سرطان سانتی مانتالیسم صد در صد باهات موافقم
خودم اینقدر سر فارست گامپ بحث کردم با بقیه، راجب این موردش، زبونم تاول زد.
ولی کاملا درسته.
میخوای یه صحنه احساسی بسازی؟
دختری که مادرش مرده رو بزار پیش پدر
اصلا اون روز رو بکن تولد پدره
اصلا از اینم فراتر برو. بگو دختره سرطان داره و کلا ۱ ماه زنده است و این ۱ ماه اخرو میخواد با پدرش بگذرونه.

اون خانواده رم حسابی فقیر نشون بده و در شرایط سخت
بعد مرگ دختره رم جوری نشون بده انگار تیر از پدره رد شده و اینو کشته.
کی به کیه؟


همینو بسازی، ملت جوررری احساساتی میشن و بهترین تاریخ و بهترین تاریخ میکنن که انگار اوج داستان نویسی رو شاهدش یودیم.

کاری نداره این چیزا اخه!
فارست گامپم همینه. حالا با اون لکنتش میگه "من میدونم عشق چیه" و دیگه همه پس میفتن براش.
من قبول ندارم این چیزارو.


بهترین "سکانس تاریخ بازی ها"؟
نه انصافا

سکانس رودررویی با اندرو رایان تو بایوشاک بعد ۱۵ ساعت مقدمه چینی هنرمندانه جوری همه (تاکید میکنم همه) تصوراتت از بازی و ۳ شخصیت اصلیش رو به هم میریزه که تا ابد تو ذهنت حک میشه.
این یه مثال از ده ها مثالیه که اگه همه فکر کنیم بهش، تو ذهنمون میاد.


اپیزود farewell لایف هم همین بود. کاری ندارم کلا بیفور د استورم کلا انگشت کوچیک بازی اصلی هم نبود و برا همین سانتی مانتالیسم اینهمه تهویلش گرفتن،
ولی این farewell دیگه اوج سو استفاده از احساسات مخاطب بود خداییش.


احتمالا باز هم به فن بوی بازی و هیت ورزی متهم میشم.
ولی صادقانه نظر شخصیمو گفتم‌.
اصلا سونی برنده قطعی نسل، ناتی داگ یکی از نگین های بازی سازی دنیا ، دلست شاهکار کارگردانی بازی ویدیویی، و اپنینگ بازی هم بسیار عالی و اثر گذار.

ولی بزارید این نقد به افتضاح سانتی مانتالیسم که سینما رو کلا گرفته دستش و میترسم پاش به گیم هم باز بشه بگم.(که به دلست ندارم ها. برا اینده گیم میترسم)

 

[Un_Tlou]

صحنه از دست دادن سارا گیرا بود، یکسری توضیحات هم در کامنت دوم تون دادید که درسته. کارگردانهای بازی یعنی بروس استارلی و نیل دراکمن با دادن کنترل سارا به گیمر تونستند در کوتاه مدت یک شناختی از این کارکتر به ما بدند

ولی تو رو خدا این حرف ها رو نزنید! افتتاحیه دلست مصداق بارز سو استفاده از احساسات پیش فرض مخاطب بود! و این تکنیک یک واژه زشت به نام سانتیمانتالیسم داره که در همه مدیوم های مختلف هنری بشدت نفی میشه. اینکه سازنده بخواد بدون توسعه و رشد کارکتر با استفاده از سانتیمانتالیسم مخاطب رو تحت تاثیر در بیاره بهش نمیگن کارگردانی بی نظیر، بلکه واژه بهترش ضعف در کارگردانی هست چرا که نتونسته در حین گیمپلی و بدون نیاز به همچین صحنه سوپر دراماتیکی تاثیر مخرب حذف سارا از زندگی جوئل رو نشون بده. اینکه شما با سو استفاده از احساسات مخاطب ها که از قضا اکثریت مذکر هستند، در روز تولد پدر بخوای دختر رو در یک موقعیت تنش زا اونجوری در حال ناله زدن ازش بگیری واقعا کارگردانی بی نظیر نیست. خودت المان های داستانی که کارگردان در عرض نیم ساعت به خوردت میده رو یک دور دیگه مرور کن: یک دختره تنها و بیچاره که سالهاست مادرش رو از دست داده، روز تولد پدری که ممکنه از دست بره، کادوی تولدی که شاید به دست پدر نرسه، و از اخر یک مرگ دردناک ...
اگر به جای یک خونه تر و تمیز سارا و جوئل تو یکی از محله های جنوبی فقیر نشین زندگی میکردند، فیلم رو میشد به جای ابد و یک روز اکران کرد.

هرچند در سالهای اخیر (بهتر دهه) با افت بازیهای داستانی این دست صحنه ها همانند قطره ای در بیابان شده و یک ضرب المثل بهتر: لنگه کفش هم در بیابان غنیمت است. و میدونم چرا میشه این کات سین دراماتیزه رو قدر دونست.

بهتون پیشنهاد میکنم یک دور دیگه به سراغ MGSV بروید. ببینید کوجیما چه طوری شخصیت ها رو در طول گیمپلی و کات سین توسعه میده و چه معنی ای پشت تصویر ذیل هست.

View attachment 121540

حالا گریه نکن میگم دوتا از گوتیای لستو بدن هیلو ۸۴ بلکه حالت بهتر شه

ولی بزارید این نقد به افتضاح سانتی مانتالیسم که سینما رو کلا گرفته دستش و میترسم پاش به گیم هم باز بشه بگم.(که به دلست ندارم ها. برا اینده گیم میترسم)

 

[vaan 2]

نقل قول نکنید، اینها تو تلگرام قرار مدار میزارن بیان اینجا ما رو مسخره خودشون کنن، سرگرمی جدید مجازی برای یه قشر به خصوص! وگرنه خودشونم نمیفهمن راجع به چی دارن حرف میزنن

 

[IMANOKA]

انگار که از این صحنه ها تو بقیه بازی ها نیست!!!

 

[mobin.hb96]

انگار که از این صحنه ها تو بقیه بازی ها نیست!!!

هرجا باشه نظرم همینه
حالا دلست یه نمونه زیباش رو اورده بود و در کل هم صحنه زیبایی بود
گیرز۵ انتهاش اومد یه همچین حرکاتی بزنه که بدتر حالمونو بد کرد.

 

[Max Blood]

احتمالا باز هم به فن بوی بازی و هیت ورزی متهم میشم.
ولی صادقانه نظر شخصیمو گفتم‌.
اصلا سونی برنده قطعی نسل، ناتی داگ یکی از نگین های بازی سازی دنیا ، دلست شاهکار کارگردانی بازی ویدیویی، و اپنینگ بازی هم بسیار عالی و اثر گذار.

ولی بزارید این نقد به افتضاح سانتی مانتالیسم که سینما رو کلا گرفته دستش و میترسم پاش به گیم هم باز بشه بگم.(که به دلست ندارم ها. برا اینده گیم میترسم)

این خیلی خوبه نظرتون رو میگید ولی شما کلا دارید یه سبک روایی و یه تم داستان گویی رو حذف میکنید و بهش برچسب های مختلف(از نوع منفی) میزنید.
توی دنیا همه چیز از پیش نوشته شده نیست و قرار هم نیست برای ساخت یه داستان فوق العاده حتما باید از متر و معیار مورد نظر شما استفاده کنن... اتفاقا تلو زمانی که قرار بود منتشر بشه خیلیا بهش گیر میدادن و ترولش میکردن ولی زمانی که اومد متوجه شدن بازی از نظر داستانی بسیار قویه و اصلا از اون سیاه نمایی هایی که شما میگید خبر نبود.
بحث تلو به کنار من به طور کلی با ایراداتی که از LIS و فراست گامپ گرفتید هم مخالفم و هردوشون رو دوست داشتم و ترجیح هم میدم از این دست بازی های احساسی و تکان دهنده بیشتر ببینم... البته به شرط اینکه رنگ و بوی تازه خودشون رو حفظ کنن و به یه کلیشه ی ضعیف بدل نشن.

بهترین "سکانس تاریخ بازی ها"؟
قطعا جواب منم نه هست ولی خب با دلایل شما پیش بریم صحنه ی پایانی بایوشاک اینفینیتی(بهترین بازی عمرم) هم باید به سوء استفاده از گیمرها و از این دست برچسب ها متهم بشه...
حقیقتا قصد توهین و بی احترامی ندارم ولی این حرفی که شما میزنید منو یاد صداسیمای خودمون میندازه که به فیلم های واقعه گرایانه یا تراژدی سینمامون مثل جدایی، ابد و یک روز و این دست فیلم ها میتازه و دلیلش هم اینه که کاگردان داره از احساسات مردم سوء استفاده میکنه... با برچسب سوء استفاده بخوایم پیش بریم میتونیم کل ژانرها و سبک های هنری رو وارد این مقوله کنیم ولی این کار درست نیست...

تلو شاید بهترین نباشه(برای من نیست) ولی جریان مثبتی رو ایجاد کرده که کارگردان بزرگی مثل کوری هم بهش اشاره میکنه پس کاری که نیل با تلو انجام داد نه تنها سواستفاده نبود بلکه یه هدیه برای گیمرها است چون الهام بخش کارهای بی نظیری مثل گاو شد

 

[Arsalan_xe]

يه مقدار قضيه رو زياد بزرگش ميكنين
واقعا فضاي گيم رو نمي شه با سينما مقايسه كرد
اگر در ايده ال ترين شرايط در نظر بگيريم نويسنده ها تو سطح سينما هستن و كارگردانها هم همين طور (كه در كل نيستن)حداقلش بخاطر سن و سال مخاطب اونقدر نمي تونن عمق بدن به شخصيتها و داستان
همونطور كه تو رمان شخصيت پردازيها و داستان خيلي عميق تر از فيلمي هست كه از روش ساخته ميشه.
بهرحال حتي اگه گيم بالاي ١٧ سال هم باشه باز هم تو خيلي از جاها به خاطر نوع درك مختطبش نمي تونه خيلي مسائل رو پيچيده كنه.
مخاطب هم منظور مخاطب عام هست مثلا ٩٠ درصد اينجورين و نميان براي اون ١٠ درصدي كه هم فيلم شناسن هم فلسفه خوندن گيم بسازن...

 

[mohsenebrahimi]

خداییش این علی ونوم همه رو فیلم کرده جدیدا نمی‌دونم چرا اینجوری میکنه

 

[mobin.hb96]

این خیلی خوبه نظرتون رو میگید ولی شما کلا دارید یه سبک روایی و یه تم داستان گویی رو حذف میکنید و بهش برچسب های مختلف(از نوع منفی) میزنید.
توی دنیا همه چیز از پیش نوشته شده نیست و قرار هم نیست برای ساخت یه داستان فوق العاده حتما باید از متر و معیار مورد نظر شما استفاده کنن... اتفاقا تلو زمانی که قرار بود منتشر بشه خیلیا بهش گیر میدادن و ترولش میکردن ولی زمانی که اومد متوجه شدن بازی از نظر داستانی بسیار قویه و اصلا از اون سیاه نمایی هایی که شما میگید خبر نبود.
بحث تلو به کنار من به طور کلی با ایراداتی که از LIS و فراست گامپ گرفتید هم مخالفم و هردوشون رو دوست داشتم و ترجیح هم میدم از این دست بازی های احساسی و تکان دهنده بیشتر ببینم... البته به شرط اینکه رنگ و بوی تازه خودشون رو حفظ کنن و به یه کلیشه ی ضعیف بدل نشن.

بهترین "سکانس تاریخ بازی ها"؟
قطعا جواب منم نه هست ولی خب با دلایل شما پیش بریم صحنه ی پایانی بایوشاک اینفینیتی(بهترین بازی عمرم) هم باید به سوء استفاده از گیمرها و از این دست برچسب ها متهم بشه...
حقیقتا قصد توهین و بی احترامی ندارم ولی این حرفی که شما میزنید منو یاد صداسیمای خودمون میندازه که به فیلم های واقعه گرایانه یا تراژدی سینمامون مثل جدایی، ابد و یک روز و این دست فیلم ها میتازه و دلیلش هم اینه که کاگردان داره از احساسات مردم سوء استفاده میکنه... با برچسب سوء استفاده بخوایم پیش بریم میتونیم کل ژانرها و سبک های هنری رو وارد این مقوله کنیم ولی این کار درست نیست...

تلو شاید بهترین نباشه(برای من نیست) ولی جریان مثبتی رو ایجاد کرده که کارگردان بزرگی مثل کوری هم بهش اشاره میکنه پس کاری که نیل با تلو انجام داد نه تنها سواستفاده نبود بلکه یه هدیه برای گیمرها است چون الهام بخش کارهای بی نظیری مثل گاو شد

ممنون از پاسخ منطقیتون. همین که انگ هیتر و فن بوی نخوردم و دعوت به "پاک کردن اشک " نشدم واقعا غنیمته. همین تک پاسخ شما هم بس بود برا من از این لحاظ.
نه من نمیگم احساسات حذف شه‌.
مگه میشه چنین چیزی؟
مگه احساسات جیز بدیه؟ بیشترین و به یاد ماندنی ترین سکانس ها مخاطب رو به نوعی درگیر احساسات میکنن. چه سینما و چه گیم.
بزار یه مثال بزنم. صحنه پایانی رد دد ۲ سکانسی بسیار احساسی بود که درگیر سانتی مانتالیزم هم نشده بود. همه چی درست و به جا بود. منطقی و استوار‌.
اصلا از بازی محبوب ps4 مثال میزنم. گاد او وار ۲۰۱۸ مملو از صحنه های احساسی بود که توشون اثری از سو استفاده از احساسات مخاطب دیده نمیشد.
تو فیلم هم از این موارد زیاده
حتی فارست گامپ که مثال زدم هم فیلم بدی نیست. فقط میگم از سانتی مانتالیزم به عنوان یه جور دوپینگ برای اینکه خودشو واقعا بالاتر از سطح واقعیش نشون بده استفاده کرد.
و اینکه من کجا تاثیرات دلست رو رد کردم؟
اصلا راجب کلیت بازی مگه نظری دادم؟
مگه تو فوق العاده بودنش شکی هست؟
حتی همون صحنه اپنینگ رو هم ازش انتقاد نکردم. صرفا گفتم قطعا بهترین سکانس که هیچی، بهترین اپنینگ تاریخ هم نبود.(گرچه هم اپنینگ بسیار خوبی بود در کل و هم سکانس خوبی بود)


بایوشاک اینفینیتی که مثال زدید با چندین ساعت مقدمه چینی
صحنه ای رو نشون داد اون اخرش که مخاطب از رو همه لحاظ و نه فقط احساسی درگیر میکرد‌. پشتش یکی از شاهکار های داستان پردازی تاریخ گیم قرار گرفته بود. معلومه نمیشه بهش انگ سانتی مانتال زد‌

راستی لایف ایز استرنج جزو تاپ10 دهه منه و همه جوره دوستش داشتم. حتی پیش درامدش رو. اما خب دیدم یه سری بهتر از بازی اصلی میدوننش که به نظر من اینجوری نیست و خیلی جا داره تا به اصلی برسه.

 

[-Poormaz-]

نمیدونم چرا این دوستمون @Ali Venom تا یه نظری میده، همش بهش میتوپن. بخدا نظر شخصی اش هست و محترم، چرا تحمل یه نقد رو نداریم. اتفاقا من با خوندن نظرش اصلا حس یه هیتر و آنتی سونی بودن بهم دست نداد. مقایسه ی دو تا کارگردان مثل کوجیما و نیل از نظر شحصیت پردازی کاراکترهای بازیهاشون قابل تامله. حالا از نظر ایشون توی این مقایسه کوجیما بهتر عمل کرده. شخصا نمیگم نیل فوق العاده است ولی خداییش توی بعضی جاهای بازی واقعا خوب عمل کرده. بله @mobin.hb96 حرفتون کاملا درسته که یه صحنه از دست دادن فرزند میتونه خیلی تاثیر گذار باشه و به نوعی میخواد با احساساتمون بازی کنه، ولی به این فکر کنید که چرا اینکار رو کرد؟ شاید این ضعف کارگردان رو نمیرسونه و برعکس کارگردان با زیرکی تونسته با یه دید دیگه ، احساساتمون رو غلقلک بده و توجه ما رو به عنوان پلیر به بازی (اونم توی اوایل گیم) جلب کنه. هر چی باشه یه آی پی جدید بود و باید جوری عمل میکرد که من سر نیم ساعت خسته نشم.

 

[mobin.hb96]

نمیدونم چرا این دوستمون @Ali Venom تا یه نظری میده، همش بهش میتوپن. بخدا نظر شخصی اش هست و محترم، چرا تحمل یه نقد رو نداریم. اتفاقا من با خوندن نظرش اصلا حس یه هیتر و آنتی سونی بودن بهم دست نداد. مقایسه ی دو تا کارگردان مثل کوجیما و نیل از نظر شحصیت پردازی کاراکترهای بازیهاشون قابل تامله. حالا از نظر ایشون توی این مقایسه کوجیما بهتر عمل کرده. شخصا نمیگم نیل فوق العاده است ولی خداییش توی بعضی جاهای بازی واقعا خوب عمل کرده. بله @mobin.hb96 حرفتون کاملا درسته که یه صحنه از دست دادن فرزند میتونه خیلی تاثیر گذار باشه و به نوعی میخواد با احساساتمون بازی کنه، ولی به این فکر کنید که چرا اینکار رو کرد؟ شاید این ضعف کارگردان رو نمیرسونه و برعکس کارگردان با زیرکی تونسته با یه دید دیگه ، احساساتمون رو غلقلک بده و توجه ما رو به عنوان پلیر به بازی (اونم توی اوایل گیم) جلب کنه. هر چی باشه یه آی پی جدید بود و باید جوری عمل میکرد که من سر نیم ساعت خسته نشم.

من که تو همون پیام هم از کارگردانی محشر بازی گفتم.
من برخلاف خیلی ها علاقه ای به ترول کردن افزاد برجسته گیم ندارم. حالا یکی راکستار رو ترول میکنه. یکی یودا. یکی کوجیما و یکی ناتی داگ!!! خب اینا همش اشتباهه.
ببین حرف من بیشتر کلی بود و راجب تاثیر موارد سانتی مانتال در تایید حرف علی راجب مشکلات این موضوع تو سینما و گیم. وگرنه مثالی که زدم هم دقیقا مشابه افتتاحیه دلست نبود و پیاز داغشو شدید تر کرده بودم.
و البته اینم گفتم که اون صحنه واقعا بهترین نبوده از نظر من.(اگه این حق رو دارم که بیان کنم این موضوع رو) .
همین
هیچ جا از ضعف دلست تو هیچ زمینه ای چیزی نگفتم. اصلا وارد بحث دلست نشدم و نمیخوام بشم.

 

[Max Blood]

ممنون از پاسخ منطقیتون. همین که انگ هیتر و فن بوی نخوردم و دعوت به "پاک کردن اشک " نشدم واقعا غنیمته. همین تک پاسخ شما هم بس بود برا من از این لحاظ.
نه من نمیگم احساسات حذف شه‌.
مگه میشه چنین چیزی؟
مگه احساسات جیز بدیه؟ بیشترین و به یاد ماندنی ترین سکانس ها مخاطب رو به نوعی درگیر احساسات میکنن. چه سینما و چه گیم.
بزار یه مثال بزنم. صحنه پایانی رد دد ۲ سکانسی بسیار احساسی بود که درگیر سانتی مانتالیزم هم نشده بود. همه چی درست و به جا بود. منطقی و استوار‌.
اصلا از بازی محبوب ps4 مثال میزنم. گاد او وار ۲۰۱۸ مملو از صحنه های احساسی بود که توشون اثری از سو استفاده از احساسات مخاطب دیده نمیشد.
تو فیلم هم از این موارد زیاده
حتی فارست گامپ که مثال زدم هم فیلم بدی نیست. فقط میگم از سانتی مانتالیزم به عنوان یه جور دوپینگ برای اینکه خودشو واقعا بالاتر از سطح واقعیش نشون بده استفاده کرد.
و اینکه من کجا تاثیرات دلست رو رد کردم؟
اصلا راجب کلیت بازی مگه نظری دادم؟
مگه تو فوق العاده بودنش شکی هست؟
حتی همون صحنه اپنینگ رو هم ازش انتقاد نکردم. صرفا گفتم قطعا بهترین سکانس که هیچی، بهترین اپنینگ تاریخ هم نبود.(گرچه هم اپنینگ بسیار خوبی بود در کل و هم سکانس خوبی بود)


بایوشاک اینفینیتی که مثال زدید با چندین ساعت مقدمه چینی
صحنه ای رو نشون داد اون اخرش که مخاطب از رو همه لحاظ و نه فقط احساسی درگیر میکرد‌. پشتش یکی از شاهکار های داستان پردازی تاریخ گیم قرار گرفته بود. معلومه نمیشه بهش انگ سانتی مانتال زد‌

راستی لایف ایز استرنج جزو تاپ10 دهه منه و همه جوره دوستش داشتم. حتی پیش درامدش رو. اما خب دیدم یه سری بهتر از بازی اصلی میدوننش که به نظر من اینجوری نیست و خیلی جا داره تا به اصلی برسه.

با دوپینگ بودن این قضیه موافقم و خب وقتی سازنده میخواد یه صحنه ی موندگار و تکان دهنده رو توی کمتر از نیم ساعت به وجود بیاره باید از تمام هنر و ترفندهای خودش استفاده کنه و به نظرم اینکار اشتباه نیست، اتفاقا اینکه به اندازه از این عنصر استفاده بشه خودش هنره مگرنه کم نیستن آثاری که میان یه همچین کاری کنن ولی به خاطر اجرای ضعیفشون بیننده رو بیشتر زده میکنن.
درکل تلو به نظرم کار بی عیب و ایرادی نیست(هیچ کاری کامل نیست) ولی اینکه یهو این همه برچسب بهش کوبیده بشه واقعا خسته کننده شده... شما نقطه نظرتون روی تو این مورد اعلام کردین ولی فعالین این بحث یه ساله که با جملاتی مثل پوچ بودن بازی، سینمایی، کلیشه ای و سواستفاده و... دهن خودشون و فن های بازی رو زخم کردن

نمیدونم چرا این دوستمون @Ali Venom تا یه نظری میده، همش بهش میتوپن. بخدا نظر شخصی اش هست و محترم، چرا تحمل یه نقد رو نداریم.

نظر با ترول و روی مخ طرفدارای یه بازی راه رفتن فرق داره و خب ملت ماهی نیستن که پست ها و دستاوردهای ایشون رو فراموش کنن
اگه ایشون داره نظرش رو میگه پس باید ترول ها و هیت هایی که توی تاپیگ گیرز و ... انجام میشه بگیم نظر کارشانسی

 

[mobin.hb96]

با دوپینگ بودن این قضیه موافقم و خب وقتی سازنده میخواد یه صحنه ی موندگار و تکان دهنده رو توی کمتر از نیم ساعت به وجود بیاره باید از تمام هنر و ترفندهای خودش استفاده کنه و به نظرم اینکار اشتباه نیست، اتفاقا اینکه به اندازه از این عنصر استفاده بشه خودش هنره مگرنه کم نیستن آثاری که میان یه همچین کاری کنن ولی به خاطر اجرای ضعیفشون بیننده رو بیشتر زده میکنن.
درکل تلو به نظرم کار بی عیب و ایرادی نیست(هیچ کاری کامل نیست) ولی اینکه یهو این همه برچسب بهش کوبیده بشه واقعا خسته کننده شده... شما نقطه نظرتون روی تو این مورد اعلام کردین ولی فعالین این بحث یه ساله که با جملاتی مثل پوچ بودن بازی، سینمایی، کلیشه ای و سواستفاده و... دهن خودشون و فن های بازی رو زخم کردن

نظر شما هم محترمه. بالاخره نظرات متفاوته.
راجب بازی هم که ترولش نکردم و نخواهم کرد من یکی. اصلا تاحالا راجب دلست1 بحث خاصی نکردم جایی و نمیخوام هم بکنم. بحث الان چیز دیگه ای بود نه انتقاد از بازی...
فعالینی هم که بهشون اشاره میکنید متاسفانه تو همه گروه ها و دسته ها هستن. تو فن همه ی بازی ها و پلتفرم ها. محصولات عالی و بازی های عالی هم همه به یه اندازه از این چیزا میشنون ازشون.
اصولا ترکیب "ترول بودن" و "فن بوییسم" چیز مزخرفیه. باز یدونه تنهاش قابل تحمله ولی 2 تاش با هم هر تاپیکی رو گند میکشه.