کالیستو یکی از بازی های مورد انتظارم بود امسال بخاطر علاقه زیادی که به DS داشتم ولی بعد از انتشار نقد ها و بازخورد گیمر ها با انتظار پایین رفتم سراغش و لذت بردم

اتمسفر و حسی که منتقل می کرد DS بود ولی سعی کرده بودن تو گیم پلی و سایر موارد ازش دور شن، الهاماتی هم از TLoU گرفته بودن. در کل من با گیم پلی اش مشکل جدی ای نداشتم؛ یجورایی جدید هم بود و چون نهایتاً هر بار که می رفتمش در حد 1 ساعت اینا بود خیلی برام تکراری و خسته کننده نشد.
داستان هم که خیلی ساده و ضرب آهنگ اش هم بطور کلی کند بود اما یه سری قسمت هاش پر التهاب و خوب دراومده بود؛ در این مورد رضا جمله خیلی خوبی گفت دقیقاً لول دیزاین اش نسل هفت ای بود.
گرافیک و محیط ها هم که عالی
از نظر منی که تو محیط چرخ می زنم پلی تایم اش خیلی کوتاه نبود و برای یه بازی سینگل اوکی بود، اتفاقاً خوده این یه چالش بود چون سخت بود تشخیص بدی کدوم سمت می برتت برای ادامه داستان کدوم می برتت برای کالکتیبل
از زاویه ترس اش هم موسیقی هاش و کلاً صداگذاریش مناسب بود؛ یه صحنه تو بازی که شانسی هم پیش اومد برام باعث شد واقعاً از جا بپرم
در کل بازی ای بود که واقعاً ارزش تجربه کردن (البته با هزینه مناسب) رو داره و اگر نقاط ضعف شون پوشش بدن نسخه بعدی قطعاً می ترکونه