Multi Platform Red Dead Redemption 2

brain · Feb 7, 2020

نوشته شده توسط miladdej:
بیا خودم می گیرمت زیر پر و بالم همه role ها رو دارم و همه به غیر از bounty hunter مکس لولن. در ضمن خوب موقعی وارد آنلاین شدی، از این نظر که اتفاقاً همین هفته به هر کسی که تا الان bounty hunter license نداشته، یکی مجانی اهدا میشه، فقط با یه بار لاگین شدن.
بخش آنلاین که پر از انواع و اقسام باگ هست، و راک استار توی فیکس کردن حتی باگ های خفن بازی هم نشون داده خیلی بی عرضه اس، برای مثال باگ animal spawn که شاید بزرگترین باگ بخش آنلاین بوده و هم روی نسخه های کنسولی بوده و هم پی سی، بعد از 5 ماه التماس کردن کامیونیتی، تازه همین چند روز پیش توسط راک استار تایید (توجه کن تایید، نه فیکس!) شده و گفتن روش دارن کار می کنن حالا فکر کن باگ لودینگ بی نهایت، باگ صفحه سیاه توی لود شدن ماموریت های moonshiner، باگ فریز شدن اسب، disconnect شدن از سرورها و چندین مورد باگ خفن دیگه هم داریم که چندین ماهه وجود داشتن و هنوز تایید هم نشدن چه برسه به فیکس. ولی با همه این حرف ها، هنوز هم آنلاینش خیلی فانه
View attachment 128902

آره بابا خیلی فانه :))

یکم خر تو خر میشه بعضی جاها ولی کلا اوکیه.
من سعی میکنم با لهجه اون زمان صحبت کنم با بقیه کلی میخندیم... میریم تو حس بیشتر <):)

بک استوری کاراکترت هم تعریف میکنی براشون... خیلی میشه حس گرفت... یادمه تو wow هم سرورهای rp رو همیشه بیشتر دوست داشتم...فانش بیشتره اونجوری.

ببین اون پسره هم بهم میگفت رایگانه و اینا..ولی من میرفتم کنار پوستر bounty ها میگفت 15 تا gold bar میخواد.. حالا الان دارم میرم دوباره تست کنم...شاید چون یه بار کاراکترم رو پریروز پاک کردم از اول ساختم پریده کلا O:-)

ادیت: الان رفتم دیدم، اوکی بود خداروشکر، اضافه شده بود بهم لایسنسش D:
هر کسی پایه بود خلاصه add کنه تو استیم بریم یه وقتایی: i ran from iran
64659792

WTF? · Feb 8, 2020

تكرار غريبانه ي روزهايت چگونه گذشت
وقتي روشني چشمهايت
در پشت پرده هاي مه آلود اندوه پنهان بود؟
با من بگو از لحظه لحظه هاي مبهم زندگی ات...
از تنهايي معصومانه دستهايت...
آيا مي داني كه در هجوم دردها و غم هايت
و در گير و دار ملال آور دوران زندگيت
حقيقت زلالي درياچه نقره اي نهفته بود؟

دکلمه ی بالا که بدون شک تمام دهه شصتی ها و هفتادی ها با صدای گرم استاد نصرالله مدقالچی در تیتراژ ابتدای آنشرلی به یاد داریم، بهترین متنی بود که تونستم در توصیف احساساتم به بازی و آرتور مورگان بنویسم. بدون شک هرکسی که این بازی رو کرده، با خوندن متن بالا خداوند رو بابت اینکه فرصتی بهش داد تا هدایت آرتور مورگان رو برعهده بگیره شکر میکنه.

حدود 300 ساعت تونستم با تمام کرش ها و مشکلات و فریزشدن های بازی بسازم. 260 ساعتش رو اکانت اورجینال گرفتم. چهل ساعتش رو هم اکانت اشتراکی بودم و فکر کنم ازین تایم، حدود 10 ساعت تمام درگیر فیکس کردن مشکلات بازی بودم، با این وجود:

من عادت ندارم که مپ بازی های اپن ورلد رو بگردم بیش از حد. فقط در حد اینکه جاهای مختلف رو ببینم یا بواسطه مراحل اصلی برم سراغشون. ولی خب بنظرم جایی نموند توی مپ این بازی که من ندیده باشمش. من چون اوایل نمیدونستم که Vulkan زیاد با سیستمم سازگار نیست، ارور زیادی میگرفتم بخاطر همین واسه اینکه به پردازش سیستم فشار زیادی نیاد سعی میکردم خیلی از مسیرها رو پیاده روی کنم. من سه بار بازی رو تا 20 درصد رسوندم ولی Save من رو سیستم Cloud بازی به اشتباه پروند و مجبور شدم بعد از هر مرحله بصورت دستی Save کنم و بکاپ بگیرم. با تمام این مشکلات، یک تار موی این بازی رو به بازی های دیگه نمیدم. این حرف رو کسی داره میزنه که سیستم گیمینگ آنچنان قوی ای نداره و لذت چندانی از گرافیک بازی نبرده. کسی این حرف رو میزنه که با هر بار کرش و ارور بازی مجبور بوده پنج دقیقه صبر کنه تا بازی دوباره اجرا بشه. با این وجود، مطمئنم که تا مدت ها هیچ بازی دیگری اینطور من رو به آرامش نمیرسونه. یک ماه هست تقریباً که کارم اینه که از سر کار میام خونه و از ساعت 2 بعد ظهر تا 1 شب فکر و ذکر و کارم هدایت و چرخیدن با آرتور مورگان هست و فکر کنم جزو دورانی از زندگیم هست که خدا رو شکر کردم که هنوز مجردم و میتونم به راحتی از بازی لذت ببرم. اینطور بهتون بگم که بازی رو اگر شروع کنید به خودتون میگید که خدایا شرایط رو طوری رقم بزن که بتونم تا به انتها، از ذره ذره ی بازی لذت ببرم. چهارصد و شصت هزار تومن پول اکانت اورجینالش شد ولی خب لذت بخش ترین پولی بود که در عمرم بابت یک بازی خرج کرده بودم و بســــــیار از بابتش خوشحالم.

از کجا بگم. از چه دردی بگم که بعد از تموم شدن بازی اومده توی اتاقم. خب شما شرایط من رو ندارید برای بازی کردن. من ساکن یک شهر بارونی هستم. معمولاً اکثر روزهای پاییز و زمستون بارونیه. اتاقم نور زیادی نداره با توجه به روحیاتم ترجیح میدم که تاریک باقی بمونه. من بازی رو حدود 1 ماه با هدفون و در شرایطی که توصیف کردم تجربه کردم. در تمام لحظاتی که داخل بازی بودم حس و حال نابی داشتم. تو دنیای خودم نبودم. احساس میکنم بخشی از وجودم خواب بود و با هدایت آرتور مورگان بیدار شد. این بازی خیلی چیزا به آدم میده. واقعاً بعد از اتمام بازی بغض غریبی به سراغم اومده. هیچ کارکتری تو دنیای گیم اینطور من رو در خودش حل نکرده بود. یه احساساتی بهنگام تجربه بازی بهم دست داد که ترجیح میدم هیچ جا راجبشون ننویسم و با کسی در میون نذارم و میخوام که اون احساسات برای خودِ خودِ خودم باشن. بیاین کمی به دنیای آرتور مورگان سفر کنیم. در یکی از مواقعی که بازی میکردم نشستم و دست نوشته های آرتور رو خوندم. ببینید چیا پیدا کردم از لا به لای جزئیاتش. نمیخوام معنی شون کنم. میخوام ترجمه کنم:

آن زمان که سر بر بالین مرگ بگذارم، بیچارگی آن سرباز و همسرش در برابر آنچه من باعثش بودم، عذابم خواهد داد.

جک ، تجسم آن معصومیتی ـــست که سالهاست از خانه ی قلبم رخت بر بسته.

نامه ای از ماری به دستم رسید. در تمام زندگی انتظار چه را میکشیدم؟ خواسته ام چه بود؟ هرچه بود ، گداخت جانم را که کار دلم را تمام کند ولی زورش نرسید و چقدر دیر فهمیدم که من هم قلبی دارم و تو ای بیچاره قلب من که یک عمر شکستی و بغضت را فریاد نزدی. آه ای منِ بیچاره ی نالان... دلم به حالت می‌سوزد آرتور. زندگی تو را به دو نیم کرد. هم تلاش کردی که انسان خوبی باشی و در پشت پرده تا توانستی آدم کشتی... بیچارگی ات بدین سان است که در انتها، نه انسان بدی بودی و نه خوبی ات به چشم کسی آمد.

جانی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای ياد
يادی برای سنگ

اين بود زندگی؟

shayan7 · Feb 8, 2020

نوشته شده توسط WTF?:
تكرار غريبانه ي روزهايت چگونه گذشت
وقتي روشني چشمهايت
در پشت پرده هاي مه آلود اندوه پنهان بود؟
با من بگو از لحظه لحظه هاي مبهم زندگی ات...
از تنهايي معصومانه دستهايت...
آيا مي داني كه در هجوم دردها و غم هايت
و در گير و دار ملال آور دوران زندگيت
حقيقت زلالي درياچه نقره اي نهفته بود؟

دکلمه ی بالا که بدون شک تمام دهه شصتی ها و هفتادی ها با صدای گرم استاد نصرالله مدقالچی در تیتراژ ابتدای آنشرلی به یاد داریم، بهترین متنی بود که تونستم در توصیف احساساتم به بازی و آرتور مورگان بنویسم. بدون شک هرکسی که این بازی رو کرده، با خوندن متن بالا خداوند رو بابت اینکه فرصتی بهش داد تا هدایت آرتور مورگان رو برعهده بگیره شکر میکنه.

حدود 300 ساعت تونستم با تمام کرش ها و مشکلات و فریزشدن های بازی بسازم. 260 ساعتش رو اکانت اورجینال گرفتم. چهل ساعتش رو هم اکانت اشتراکی بودم و فکر کنم ازین تایم، حدود 10 ساعت تمام درگیر فیکس کردن مشکلات بازی بودم، با این وجود:

من عادت ندارم که مپ بازی های اپن ورلد رو بگردم بیش از حد. فقط در حد اینکه جاهای مختلف رو ببینم یا بواسطه مراحل اصلی برم سراغشون. ولی خب بنظرم جایی نموند توی مپ این بازی که من ندیده باشمش. من چون اوایل نمیدونستم که Vulkan زیاد با سیستمم سازگار نیست، ارور زیادی میگرفتم بخاطر همین واسه اینکه به پردازش سیستم فشار زیادی نیاد سعی میکردم خیلی از مسیرها رو پیاده روی کنم. من سه بار بازی رو تا 20 درصد رسوندم ولی Save من رو سیستم Cloud بازی به اشتباه پروند و مجبور شدم بعد از هر مرحله بصورت دستی Save کنم و بکاپ بگیرم. با تمام این مشکلات، یک تار موی این بازی رو به بازی های دیگه نمیدم. این حرف رو کسی داره میزنه که سیستم گیمینگ آنچنان قوی ای نداره و لذت چندانی از گرافیک بازی نبرده. کسی این حرف رو میزنه که با هر بار کرش و ارور بازی مجبور بوده پنج دقیقه صبر کنه تا بازی دوباره اجرا بشه. با این وجود، مطمئنم که تا مدت ها هیچ بازی دیگری اینطور من رو به آرامش نمیرسونه. یک ماه هست تقریباً که کارم اینه که از سر کار میام خونه و از ساعت 2 بعد ظهر تا 1 شب فکر و ذکر و کارم هدایت و چرخیدن با آرتور مورگان هست و فکر کنم جزو دورانی از زندگیم هست که خدا رو شکر کردم که هنوز مجردم و میتونم به راحتی از بازی لذت ببرم. اینطور بهتون بگم که بازی رو اگر شروع کنید به خودتون میگید که خدایا شرایط رو طوری رقم بزن که بتونم تا به انتها، از ذره ذره ی بازی لذت ببرم. چهارصد و شصت هزار تومن پول اکانت اورجینالش شد ولی خب لذت بخش ترین پولی بود که در عمرم بابت یک بازی خرج کرده بودم و بســــــیار از بابتش خوشحالم.

از کجا بگم. از چه دردی بگم که بعد از تموم شدن بازی اومده توی اتاقم. خب شما شرایط من رو ندارید برای بازی کردن. من ساکن یک شهر بارونی هستم. معمولاً اکثر روزهای پاییز و زمستون بارونیه. اتاقم نور زیادی نداره با توجه به روحیاتم ترجیح میدم که تاریک باقی بمونه. من بازی رو حدود 1 ماه با هدفون و در شرایطی که توصیف کردم تجربه کردم. در تمام لحظاتی که داخل بازی بودم حس و حال نابی داشتم. تو دنیای خودم نبودم. احساس میکنم بخشی از وجودم خواب بود و با هدایت آرتور مورگان بیدار شد. این بازی خیلی چیزا به آدم میده. واقعاً بعد از اتمام بازی بغض غریبی به سراغم اومده. هیچ کارکتری تو دنیای گیم اینطور من رو در خودش حل نکرده بود. یه احساساتی بهنگام تجربه بازی بهم دست داد که ترجیح میدم هیچ جا راجبشون ننویسم و با کسی در میون نذارم و میخوام که اون احساسات برای خودِ خودِ خودم باشن. بیاین کمی به دنیای آرتور مورگان سفر کنیم. در یکی از مواقعی که بازی میکردم نشستم و دست نوشته های آرتور رو خوندم. ببینید چیا پیدا کردم از لا به لای جزئیاتش. نمیخوام معنی شون کنم. میخوام ترجمه کنم:

آن زمان که سر بر بالین مرگ بگذارم، بیچارگی آن سرباز و همسرش در برابر آنچه من باعثش بودم، عذابم خواهد داد.

جک ، تجسم آن معصومیتی ـــست که سالهاست از خانه ی قلبم رخت بر بسته.

نامه ای از ماری به دستم رسید. در تمام زندگی انتظار چه را میکشیدم؟ خواسته ام چه بود؟ هرچه بود ، گداخت جانم را که کار دلم را تمام کند ولی زورش نرسید و چقدر دیر فهمیدم که من هم قلبی دارم و تو ای بیچاره قلب من که یک عمر شکستی و بغضت را فریاد نزدی. آه ای منِ بیچاره ی نالان... دلم به حالت می‌سوزد آرتور. زندگی تو را به دو نیم کرد. هم تلاش کردی که انسان خوبی باشی و در پشت پرده تا توانستی آدم کشتی... بیچارگی ات بدین سان است که در انتها، نه انسان بدی بودی و نه خوبی ات به چشم کسی آمد.

جانی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای ياد
يادی برای سنگ

اين بود زندگی؟

واقعاً این بازی قدرت نفوذش تو احساسات انسان بالا بود به شدت! من خودم تو زندگی شخصیم مثل سنگ می مونم

ولی وقتی این بازی رو تموم کردم تو ذهنم به عنوان یه خاطره تلخ ثبت شد (از لحاظ داستان بازی) که نمی خوام بهش فکر کنم و توی اون چند روز بعد از بازی همش داشتم اتفاقات رو تو ذهنم هضمش می کردم، حتی اومدم دوباره بازی کنم دیدم دست و دلم نمیره

خیلی ها متأسفانه اینجوری نیستن که با یه "داستان" زندگی کنن و روش تفکر کنن که من از همینجا بهشون میگم خیلی چیز ها رو دست میدن

Ludens · Feb 8, 2020

یه سال و نیم از عرضه بازی گذشته و من هنوز یه چیزایی میبینم که نه تنها موقع تجربه بازی ندیدم بلکه تو نت هم برام تازگی داره! بازتاب محیط پیرامون توی چشمای یه سنجاب:

خلاصه که چیه این بازی اصن...

amirxbk2 · Feb 8, 2020

نوشته شده توسط shayan7:
واقعاً این بازی قدرت نفوذش تو احساسات انسان بالا بود به شدت! من خودم تو زندگی شخصیم مثل سنگ می مونم ولی وقتی این بازی رو تموم کردم تو ذهنم به عنوان یه خاطره تلخ ثبت شد (از لحاظ داستان بازی) که نمی خوام بهش فکر کنم و توی اون چند روز بعد از بازی همش داشتم اتفاقات رو تو ذهنم هضمش می کردم، حتی اومدم دوباره بازی کنم دیدم دست و دلم نمیره خیلی ها متأسفانه اینجوری نیستن که با یه "داستان" زندگی کنن و روش تفکر کنن که من از همینجا بهشون میگم خیلی چیز ها رو دست میدن

آره دقیقا همینطوره هم تو این نسخه هم نسخه یک بازی واقعا داستان احساسی داره منم تا چندین روز تو شُک بودم و نمیتونستم از فکرش بیام بیرون واقعا از نظر من بهترین بازی بود ک بازی کردم

WTF? · Feb 9, 2020

1- چرا فکر میکنید داستان بازی درباره ی نقشه ی بزرگ و فراره؟ داستان بازی فقط درباره ی یک نفره. دردهاش؛ شادی ؛ تجربیاتش و در نهایت رستگاریش...
که ما بخشی ازون رو دیدیم. داستان بازی رو محدود به دزدی از چهارتا بانک و کشت و کشتار نکنید. بهنگام مبارزه با Micah دیالوگی داریم به اینصورت:

I got what I wanted

ما داریم شخصی رو به سمت رستگاری میرسونیم در بازی. آرتور مورگان در دیالوگش با راهبه ای در شهر سنت دنیس میگه که:
After all these years, I still don't believe in anything. Yet; I'm afraid.

آرتور بعد از فهمیدن بیماری سل؛ به خیلی از کارکتر ها بذل و بخشش میکنه. از بدهی خیلی ها میگذره و از پول خودش به نزول خوری به اسم اشتراوس پول میده. اگر خط honor شما بالا باشه میبینید که به اشتراوس میگه زودتر از شر این کار خلاص شو.
اگر ژان مارک رو زنده بزارید میکه که من قاتل اجیر شده ی کسی نیستم.
تو خیابون های سنت دنیس که قدم میزته اگر دقت دیالوگ هایی این مدلی داره:
There is something about this place. I never liked it.

بیشتر خاطراتی که درباره این شهر و مدرنیته ی حاکم بر اون مینویسه بوی نفرت میده. میخواد سریعتر به مراتع غرب سفر کنه چون میدونه وقتش زیاد نمونده.

یک اتفاق بسیار مهم درباره آرتور؛ ارتباط عمیق عاطفیش به شخصیت ماری هست. اگر اخرین یادداشتی که درباره ماری نوشته رو بعد از مرحله ی
Goodbye old friendبخونید میبینید که چقدر خط خوردگی داره. روی دفترچه ش زوم کنید و خط خوردگی هارو ببینید. زمانی این متن رو مینویسه که ماری حلقه ازدواجش رو پس میده بهش. آرتور در اون لحظه حتمن خرد شده چون تنها امیدش بازگشت ماری و بخشش دو جانبه بود.

با این تفاسیر گروهی رو که 20 سال براشون زحمت کشید متلاشی میشه و هیچ هدفی جز کمک به مارستون پیش روش قرار نمیگیره و در انتها اگر خط Honor بالایی داشته باشیدمیبینید که در آرامش نگاهش به خورشیده.

بعد از مرگ ارتور وقتی اپیلوگ شروع میشه برید قبرش رو پیدا کنید تو مپ. یک عقاب که نمادی از شکوه و تنهایی هست بالای قبرش نشسته.

داستان ارتور درباره ی یک گروه و اتفاقاتشون نیست. درباره ی تمام لحظاتیه که در تنهایی و تاریکی شب از دل جنگل مه الود زیر نور مهتاب با اسبتون راه میرید. درباره ی صدای جیرجیرک هایی هست که به گوش میرسن. درباره ی عشق و فداکاری و امید و رستگاری در یک دنیای بی رحم هست. درباره ی همه ی چیزهاییه که تو زندگی بهش نیاز داریم. درباره ی ماست. درباره ی تو عه. آرتور سمبلی از زندگی با تمام فراز و فرود هاست.

Tommy Vercetty · Feb 10, 2020

نوشته شده توسط WTF?:
1- چرا فکر میکنید داستان بازی درباره ی نقشه ی بزرگ و فراره؟ داستان بازی فقط درباره ی یک نفره. دردهاش؛ شادی ؛ تجربیاتش و در نهایت رستگاریش...
که ما بخشی ازون رو دیدیم. داستان بازی رو محدود به دزدی از چهارتا بانک و کشت و کشتار نکنید. بهنگام مبارزه با Micah دیالوگی داریم به اینصورت:

I got what I wanted

ما داریم شخصی رو به سمت رستگاری میرسونیم در بازی. آرتور مورگان در دیالوگش با راهبه ای در شهر سنت دنیس میگه که:
After all these years, I still don't believe in anything. Yet; I'm afraid.

آرتور بعد از فهمیدن بیماری سل؛ به خیلی از کارکتر ها بذل و بخشش میکنه. از بدهی خیلی ها میگذره و از پول خودش به نزول خوری به اسم اشتراوس پول میده. اگر خط honor شما بالا باشه میبینید که به اشتراوس میگه زودتر از شر این کار خلاص شو.
اگر ژان مارک رو زنده بزارید میکه که من قاتل اجیر شده ی کسی نیستم.
تو خیابون های سنت دنیس که قدم میزته اگر دقت دیالوگ هایی این مدلی داره:
There is something about this place. I never liked it.

بیشتر خاطراتی که درباره این شهر و مدرنیته ی حاکم بر اون مینویسه بوی نفرت میده. میخواد سریعتر به مراتع غرب سفر کنه چون میدونه وقتش زیاد نمونده.

یک اتفاق بسیار مهم درباره آرتور؛ ارتباط عمیق عاطفیش به شخصیت ماری هست. اگر اخرین یادداشتی که درباره ماری نوشته رو بعد از مرحله ی
Goodbye old friendبخونید میبینید که چقدر خط خوردگی داره. روی دفترچه ش زوم کنید و خط خوردگی هارو ببینید. زمانی این متن رو مینویسه که ماری حلقه ازدواجش رو پس میده بهش. آرتور در اون لحظه حتمن خرد شده چون تنها امیدش بازگشت ماری و بخشش دو جانبه بود.

با این تفاسیر گروهی رو که 20 سال براشون زحمت کشید متلاشی میشه و هیچ هدفی جز کمک به مارستون پیش روش قرار نمیگیره و در انتها اگر خط Honor بالایی داشته باشیدمیبینید که در آرامش نگاهش به خورشیده.

بعد از مرگ ارتور وقتی اپیلوگ شروع میشه برید قبرش رو پیدا کنید تو مپ. یک عقاب که نمادی از شکوه و تنهایی هست بالای قبرش نشسته.

داستان ارتور درباره ی یک گروه و اتفاقاتشون نیست. درباره ی تمام لحظاتیه که در تنهایی و تاریکی شب از دل جنگل مه الود زیر نور مهتاب با اسبتون راه میرید. درباره ی صدای جیرجیرک هایی هست که به گوش میرسن. درباره ی عشق و فداکاری و امید و رستگاری در یک دنیای بی رحم هست. درباره ی همه ی چیزهاییه که تو زندگی بهش نیاز داریم. درباره ی ماست. درباره ی تو عه. آرتور سمبلی از زندگی با تمام فراز و فرود هاست.

آقا لایک کم بود
بسیار زیبا نوشتی واقعا باید اینو میگفتم

Sent from my SM-G610F using Tapatalk

B.O · Feb 11, 2020

آقا انقدر از این بازی تعریف نکنید که ما بیچاره ها غصه بخوریم!!
دوستان اگه آدرس اشتراکی فروشای مومن و متعهد رو دارید بی زحمت برام پ.خ کنید.
اشتراکی هم برای کسی که سرعت اینترنت خوبی نداره و نت سیم کارت هم خوب آنتن نمی ده کابوسه ولی تعریفای دوستان بسیار تحریک کننده و اروتیک!!! هست.

Tommy Vercetty · Feb 12, 2020

کاستوم ریشید جدید درست کردم با تم فیلمهای وسترن..
نظرتون چیه خوب شده؟

بقیه با کیفیت اصلی در زیر:

abi69 · Feb 12, 2020

نوشته شده توسط B.O:
آقا انقدر از این بازی تعریف نکنید که ما بیچاره ها غصه بخوریم!!
دوستان اگه آدرس اشتراکی فروشای مومن و متعهد رو دارید بی زحمت برام پ.خ کنید.
اشتراکی هم برای کسی که سرعت اینترنت خوبی نداره و نت سیم کارت هم خوب آنتن نمی ده کابوسه ولی تعریفای دوستان بسیار تحریک کننده و اروتیک!!! هست.

نمیشه مومن و انقلابی باشع ؟؟؟

s.1 · Feb 12, 2020

بازی رو تموم کردم نمرم با در نظر نگرفتن پورت فاجعه و بی احترامی به PC بازا 9 هست نقد کاملش بعدا داخل تاپیک امتیازات می ذارم قطعا بازی جز 10 تا بازی برتر این نسل هست و برای من گوتی سال قبل هست چون واقعا بهتر از GOW جدید بود خیلی هم زحمت بیشتری بابت ساختش کشیده بودن.

godofwar3 · Feb 12, 2020

دوستان کسی میدونه تو بازی تو قسمت عکاسی اون عکسهایی که از بازی میگیریم کجا ذخیره میشن منظورم اینه که میشه تو هارد ذخیره کرد که بعدا بازی را تمام کردم میخام پاک کنم عکسهاش را داشته باشم یا نمیشه

brain · Feb 12, 2020

نوشته شده توسط godofwar3:
دوستان کسی میدونه تو بازی تو قسمت عکاسی اون عکسهایی که از بازی میگیریم کجا ذخیره میشن منظورم اینه که میشه تو هارد ذخیره کرد که بعدا بازی را تمام کردم میخام پاک کنم عکسهاش را داشته باشم یا نمیشه

ببین برو اینجا
Documents\Rockstar Games\Red Dead Redemption 2\Profiles\yourprofile
داخل فولدر فایلهایی که با PRDR شروع میشه همون عکس هاس. پسوند jpg بذاری تبدیل به عکس میشه (ولی شاید فتوشاپ لازم باشه).
کلا حداکثر 200 تا عکس میشه گرفت، باید cut/remove کنی تا جا باز بشه.
از خودت social club هم میشه گرفت گویا.

اینجا هم توضیح دادم با عکس

WTF? · Feb 13, 2020

بعد از اتمام بازی چیکارا میکنید توی مپ بازی؟ من قبل از اتمام داستان آرتور، نزدیک به 15هزار دلار پول داشتم توی بازی ولی برای جان مارستون در حد گدا گشنه ها هستم :))

و پولم کمه. کل نقشه های گنج رو با آرتور پیدا کرده بودم. طلاها و .... همه رو گرفته بودم. مپ خشکه برام

. پیشنهادتون چیه؟

mentor · Feb 13, 2020

نوشته شده توسط WTF?:
بعد از اتمام بازی چیکارا میکنید توی مپ بازی؟ من قبل از اتمام داستان آرتور، نزدیک به 15هزار دلار پول داشتم توی بازی ولی برای جان مارستون در حد گدا گشنه ها هستم و پولم کمه. کل نقشه های گنج رو با آرتور پیدا کرده بودم. طلاها و .... همه رو گرفته بودم. مپ خشکه برام . پیشنهادتون چیه؟

اپیلوگ رو تموم کنید. خدا کریمه

جستجو

Multi Platform Red Dead Redemption 2

گزینه‌های بیشتر

brain

WTF?

shayan7

Ludens

Fallen Angel of the Night

amirxbk2

WTF?

Tommy Vercetty

Remember the Name!

B.O

Tommy Vercetty

Remember the Name!

Attachments

abi69

s.1

godofwar3

brain

WTF?

mentor

کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند