اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.
لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید
فیلمی خوشساخت و دیدنی . نکته ی مثبت فیلم اینه که با وجود داستان کلیشه ای و نه چندان بدیعش به لطف بازی های خوب و کاراکتر پردازی نسبتا قابل قبول و البته چیدمان درست حوادث تا لحظه آخر ریتم و تعلیق اش رو حفظ می کنه و کشش داره . هرچند ایراداتی هم بهش وارده مثل عدم پرداخت قابل قبول به گذشته کاراکتر ها و چرایی اتفاقاته . اما در مقابل در فیلم خبری از کاراکتر های عجیب و غریب و موقعیت های زورکی برای کش دادن فیلم نیست . بازی ها یکی از مهم ترین نقاط قوت فیلم هستن . سارا پولسون که در سال های اخیر به یکی از استعداد های صنعت سریال سازی تبدیل شده و پیش از این در نقش کمی مشابه در سریال رچت خوش درخشیده بود این جا به عنوان ستاره اصلی و نقش اصلی فیلم عالی ظاهر شده . و به خوبی در لحظه دل سوز و مهربان و همین طور بی رحم و ترسناک میشود . در کنارش کیارا آلن بازیگر جوان که در دنیای واقعی هم معلول است بازی عالی ای ارائه میدهد و نشان میدهد ناتوانی جسمی اش هیچ مانعی برای درخشیدن در یک اثر سینمایی پر تحرک نمی شود و باید دید در آینده نیز به اوج گرفتن ادامه میدهد یا خیر . کارگردان جوان فیلم پس از فیلم جذاب و خلاقانه جستجو این بار با این فیلم نوید ظهور ام نایت شیامالان بعدی سینما را می دهد (هر دو ریشه ی هندی دارند ) و البته امیدوارم بعد مدتی به سرنوشت شیامالان دچار نشود .فیلم با این که اکثر ماجراهاش در فضای بسته رخ میده ولی خسته کننده نمیشه و آرام آرام اوج می گیره که نشاندهنده تسلط کارگردان بر اثرشه . بر خلاف اکثر دوستان در این فروم که دیدگاهشان را به اشتراک گذاشتن به نظرم پایان فیلم قابل قبول بود . کمی شاید سریع جمع و جور شد ولی راضی کننده بود . در کل دیدن این فیلم جذاب رو به دوستداران سبک تریلر و هیجانی پیشنهاد می کنم
امتیاز 8 از 10
خلاصه فیلم در 3 اصطلاح :
حس تعلیق. حس تعلیق. نشستن رو لبه صندلی!
من عاشق این سبک فیلمها هستم، فیلمهای ژانر Horror/Thriller که حس تعلیق سنگین ایجاد میکنن و میرن تو مخ و روان و در حین روایت داستان، معماهای داستان رو دونه دونه حل میکننن ....
این فیلم هایی که شدید رو jump scare و ترس های چیپ تکراری مانور میدن خیلی خسته کننده شدن، خیلی.
بازیها، روایت،داستان، موسیقی، همه چی عالی و درجه یک. توصیه میکنم که با سیستم صوتی مناسب ببینید.
آخرین فیلم این ژانر که اینقدر چسبید فیلم The invisible man بود که بی نظیر بود.
خود فیلم هم که خیلی یاد (1990)Misery انداخت منو که اونم فوق العاده بود و جدا توصیه میکنم که ببینید.
فیلم خوب است. تعلیق منحصر به فرد چاگانتی در این قصه کلیشه ای به داد فیلم می رسد ولی با تمام حسن هایش قابل قیاس با معجزه Searching (یکی از یونیک ترین فیلم های دهه اخیر) نیست. قهرمان قصه با بازی خوب کایرا آلن تلاش های او را برای درک حقیقت واقعی تر می کند ولی چیزی که از دید من نکته منفی فیلم است، شخصیت منفی قصه با بازی سارا پالسون که محدود به همان کلیشه های رایج شخصیت های منفی ژانر دلهره آور قدم برمیدارد. بازی او بسیار بد است و غیرقابل درک. نه اختلالات روانی در او دیده می شود و نه خودش را به آب و آتیش می زند. به نظرم بهترین انتخاب برای ایفای یک نقش مادر مازوخیستی اما با ظاهری مهربان و مادرانه، فرانسیس مک دورمند بود. میزانسن بیمارستان خیلی مصنوعی و غیرطبیعی بود. دقیقا شبیه میزانسن فیلم های بی مووی ژانر وحشت. پزشک هایی اتوکشیده و خاموش که اطراف دایان چنبره زده بودند. بدترین میزانسنی بود که تا حالا دیدم. عدم تکیه برحجم وسیعی از دیالوگ و خلق سکانس های تنش زا از دیگر نکات حسن فیلم بود. ارزش تماشا دارد.
فیلمی خوشساخت و دیدنی . نکته ی مثبت فیلم اینه که با وجود داستان کلیشه ای و نه چندان بدیعش به لطف بازی های خوب و کاراکتر پردازی نسبتا قابل قبول و البته چیدمان درست حوادث تا لحظه آخر ریتم و تعلیق اش رو حفظ می کنه و کشش داره . هرچند ایراداتی هم بهش وارده مثل عدم پرداخت قابل قبول به گذشته کاراکتر ها و چرایی اتفاقاته . اما در مقابل در فیلم خبری از کاراکتر های عجیب و غریب و موقعیت های زورکی برای کش دادن فیلم نیست . بازی ها یکی از مهم ترین نقاط قوت فیلم هستن . سارا پولسون که در سال های اخیر به یکی از استعداد های صنعت سریال سازی تبدیل شده و پیش از این در نقش کمی مشابه در سریال رچت خوش درخشیده بود این جا به عنوان ستاره اصلی و نقش اصلی فیلم عالی ظاهر شده . و به خوبی در لحظه دل سوز و مهربان و همین طور بی رحم و ترسناک میشود . در کنارش کیارا آلن بازیگر جوان که در دنیای واقعی هم معلول است بازی عالی ای ارائه میدهد و نشان میدهد ناتوانی جسمی اش هیچ مانعی برای درخشیدن در یک اثر سینمایی پر تحرک نمی شود و باید دید در آینده نیز به اوج گرفتن ادامه میدهد یا خیر . کارگردان جوان فیلم پس از فیلم جذاب و خلاقانه جستجو این بار با این فیلم نوید ظهور ام نایت شیامالان بعدی سینما را می دهد (هر دو ریشه ی هندی دارند ) و البته امیدوارم بعد مدتی به سرنوشت شیامالان دچار نشود .فیلم با این که اکثر ماجراهاش در فضای بسته رخ میده ولی خسته کننده نمیشه و آرام آرام اوج می گیره که نشاندهنده تسلط کارگردان بر اثرشه . بر خلاف اکثر دوستان در این فروم که دیدگاهشان را به اشتراک گذاشتن به نظرم پایان فیلم قابل قبول بود . کمی شاید سریع جمع و جور شد ولی راضی کننده بود . در کل دیدن این فیلم جذاب رو به دوستداران سبک تریلر و هیجانی پیشنهاد می کنم
امتیاز 8 از 10
آقا من عاشق فیلم های david zucker هستم که با بازی سلطان leslie nielsen شاهکار شدن : )) بالای 10 بار هر کدوم و دیدم نمره خیلی کم دادی فکر کنم چون با زیرنویس فارسی دیدی؟ این و بگم که همه زیر نویس فارسیاش و چک کردم قشنگ گند زدن کلی اصطلاح خاص و slang داره که مترجما معنیش و نمیدونن من دیدم هماهنگ نیست زیرنویس انگلیسی و گرفتم عشق کردم
ادامه همکاری zucker با leslie nielsen بعد از شاهکار airplane بود ( هربازیگری و میاوردن نمیتونست جمله رو جدی بگه ونخنده : ))) ) تو airplane هر 20 ثانیه یه جمله یا حرکت خنده دار اگه نخدیدی بدون نگرفتی جوکو
Folklore: The Long Pond Studio Sessions 2020
9.5/10
پشت پرده این آلبوم و اشعار نه رویای آمریکاییه نه زرقوبرقی که از نمایش موزیکال انتظارشو داری، چیزیه که بخشی از وجودته و می تونی توی کلبه تنهاییات بشینی و تمام خاطرات تلخوشیرینت رو باهاش مرور کنی، بی پرواست، آهنگسازی که از افسردگیش نُت می نویسه، خواننده ای که از شکست هاش شعر می گه، این اشعار و آهنگ ها با تجربه های شخصی از زندگی واقعی گره خورده برای همین بازیگری که نقش پررنگی در تمام فصل هاش ایفا می کنه مخاطبه، دوران سختیه و باعث شده خیلی چیزها رو از یاد ببری و حتی به پوچی برسی، این تصویر، موسیقی و صدا همون کلبه ایه که بهش نیاز داری و شاید خیلی وقته دنبالشی.
پستهای بالا صحبت از اعصاب خوردی های سطح جامعه و عوارض خشم شد یاد این شاهکار افتادم قبلا تو سال اکرانش نمره دادم صرفا پیشنهاد میدم کسانی که ندیدن ببینن View attachment 176725
تناقض عجیبی از تلخی و زیبایی و حق جویی در این فیلم هست.اتمسفر و کلیت این فیلم تونسی که پرداختن به مسئله تجاوز جنسی هست شاید پوسته ظاهری داستان باشه و در واقع نظام ظلم عرفی و سیاسی رو در یک جامعه سنتی مورد نقد قرار میده.وقایع بعد از انقلاب تونس اتفاق میفته و به عنوان یک ایرانی کاملا باهاش ارتباط برقرار کردم.
انتظار بیشتری از خالق شوالیه تاریکی و بین ستاره ای داشتم
یه فیلم صرفا خوب هست که ارزش یکبار دیدن رو داره
پیچیده کردن الکی روایت و نحوه اجرای ایده یکی از نقطه ضعفهای اصلی فیلم بود
tenet 2020
وقتی نولان ادای نولان بودن را در میاره .
جدید ترین اثر کارگردان باهوش سینما کریستفر نولان از اون فیلم هاست که بیننده هارو به تکاپو می اندازه و دو دستگی عظیمی بین اشون ایجاد میکنه . جاه طلبانه ترین اثرش که این بار پیچیده یا پیچیده نما تر از همیشه هست. فیلمی مملو از حادثه و اکشن و سکانس های به یادماندنی که متاسفانه در بخش فیلم نامه با ضعف بسیاری روبروست . اولین نکته اش عدم شخصیت پردازی است که برای اثری از کریستفر نولان یک ضعف حساب میشود . فیلم های نولان همیشه بخش عظیمی از موفقیت اشون به کاراکتر پردازی قوی اشون بر می گشت. درسته که مثلا در اینسپشن جز کاراکتر اصلی بقیه خیلی بهشون پرداخت نمیشد ولی حداقل دیگه کاراکتر اصلی فیلم پرداخت خوبی داشت. این جا شخصیت ها بی هویت هستن برای همین هیچ حسی بر نمی انگیزن . بماند بازی واشنگتن اصلا به این نقش نمیخوره . شاید بشه گفت کاراکتر هایی که تا حدی قابل قبول بودن یکی کاراکتر کیت با بازی الیزابت دبیکی بود که البته تکرار نقش مشابه اش در مینی سریال مدیر شب بود که چه عجیب نولان در ساخت اثرش به نظر تحت تاثیر اون مینی سریال بوده و کاراکتر منفی فیلم با بازی خوب کنت برانا که اون هم باز تکرار نقش اش در فیلم جک رایان خودش بود . فیلم در اصل یک قسمت از جیمز بانده که فقط با یک سری تئوری های علمی ترکیب میشه . میرسیم به بعد علمی و تخیلی اثر . دوباره ایده رفت و برگشت زمان و تناقض هایی که پیش میاد و فیلم هم هیچ تلاشی برای حل این تناقض ها نمی کنه . ایده ی تک خطی علمی حرکت معکوس زمان که خوراک بازی های کامپیوتریه در این فیلم بر خلاف اینسپشن نه تنها به بار نمی شینه بلکه فقط مثل ترمزی برای روایت می مونه و بیننده رو از دنبال کردن روایت منع می کنه . کارکردش در حد همان توضیح اول فیلمه . و سپس بازتکرار سطحی ایده ها و تئوری های سفر در زمان فیلم های دیگه رو شاهد هستیم . ایده معکوس کردن زمان منجر به خلق سکانس های پر تحرک و جذابی شده اما به نظر میرسه نولان هرجا که فکر می کنه فیلم داره ماهیت اصلی اش که همان داستان نجات دنیا از دست یک بدمن روانیه نشون میده یک دفعه دو سه تا سکانس این طوری می اندازه وسط فیلم که بیننده رو گیج کنه و تا به خودش بیاد ببینه از روایت دور افتاده و کف کنه . فیلم برداری و هدایت سکانس ها عالیه و نشان از تبحر نولان داره فیلم به تمام معنا از این نظر یک اثر حماسی است که روی ماموریت غیر ممکن و جیمز باند رو کم می کنه . اما موسیقی بعضی جاها باعث میشه دیالوگ ها به خوبی شنیده نشن . دیالوگ نویسی هم یکی دیگه از ضعف های اثره . دیالوگ های نصفه نیمه و بعضی وقتا بی ربط بیشتر به نظر میاد برای پر کردن صحنه ها هستن. موفقیت نولان در آثار قبلی اش به خصوص میان ستاره ای و اینسپشن که بر پایه مسائل علمی ساخته شده بودن این بود که این بیس علمی و تئوری پردازی ها در خدمت فیلم بوده و به زبانی مطرح میشد که برای همه قابل درک بود و فیلم هاش پل ارتباطی بودن بین مخاطب عام و مخاطب با دید عمیق . اما اینجا مشخص نیست دقیقا چه کسانی مخاطب فیلم هستن. این که حتی فیلم واقعا برای یک دسته از مخاطب خاص مثلا افراد آشنا با علم فیزیک و فلسفه ساخته شده به خودی خود بد نیست ولی مشکل این جاست که همه چیز درباره این فیلم فقط تئوریه . و خود فیلم به خودی خود خیلی از این مسائل رو بازتاب نمیده مگر اینکه به زور ذهن خودمون رو جهت دهی کنیم و سناریو نویسی کنیم . فیلم نولانیه چراکه پر از المان های آشنای نولانه و اصولا خود من به نظرم این فیلم مصداق بارز جمله ی آخر پرستیژه . که یک شعبده باز هیچ وقت حقه اش رو برای مردم رو نمی کنه چون مردم پول میدن و میخوان که هیچ وقت نفهمن حقه رو و وقتی بقهمن دیگه ارزشی نداره . این جا هم همینه این فیلم یک حقه است که در بطن چیزی جز روایت یک داستان کلیشه ای نیست ولی خودش رو در تار و پودی از تئوری و پیجیده نمایی و سوال مطرح کردن قایم کرده یک ابر سیاه که مردم هر روز بیشتر بهش دامن میزنن کافیه همین الان به اکثر سایت های دنیا رجوع کنید تا ببینید که هیچ توضیحی دقیق برای این فیلم وجود نداره به قول خود فیلم سعی نکنید بفهمیدش فقط سعی کنید حسش کنید شاید هیچ فیلمی به صراحت این چنینی از زیر رعایت چارچوب داستان پردازی شونه خالی نکرده بود .
عذر می خوام به خاطر طولانی شدن نوشته ام . اما می طلبید که این متن طولانی رو بنویسم . در پایان باید بگم از نظرم فیلم قطعا از دانکرک بهتر بود ولی مصداق بارز گم شدن نولان در تعریف و تمجید هایی شده که ازش میشه اتفاقی که برای سریال برادرش افتاد و از بس کلاف رو سردرگم کرد که شیرینی روایت پیچیده و مبهم دو فصل اولش در فصل سوم باعث دل زدگی خیلی ها شد . فیلم رو باید چند بار دید تا شاید درکش کرد ولی شخصا به نظرم این سختی در درک درست فیلم نشات گرفته از کم کاری فیلم نامه است تا نشانی بر شاهکاری که خیلی ها همین الان براش یقه جر میدن
امتیاز 7.5 از 10
TENET از اون دسته از فیلمهاست که دوست نداشتنش خیلی راحت تر از دوست داشتنش هست!
با یه فیلم خیلی پیچیده طرفیم که تلاش شدیدی هم برا توضیح وقایع خودش انجام نمیده
فیلم من رو خیلی یاد Inception انداخت ولی یه فرق خیلی بزرگی داره، تو اینسپشن همه کرکترها در کل فیلم دارن خودشون رو میکشن که با دیالوگ و کار عملی به بیننده بگن که قضیه چیه و چه اتفاقی داره میوفته ! وحتی این قضیه بکوب تا آخرین دقایق فیلم هم ادامه داره
اینسپشن یه جورایی انگار یه مستند در مورد دنیای خواب هست و هر دقیقه هم نکته جدیدی یاد میگیرد به هیجان میاید انگار علم جدید یاد گرفتید.
حالا TENET دقیقا نقطه برعکس اینسپشن هست، فیلم خیلی دوست داره در مورد چیزی توضیح نده و کرکترها هم با سرعت بالای دیالوگ گفتن از زیر بار توضیح در میرن و اتفاقات کلیدی فیلم هم با سرعت زیادی اتفاق میوفته و نمیفهمید چیشد!
حالا با این حساب شما باید اکثر داستان فیلم رو خودتون با کنار هم گذاشتن اطلاعاتی که از فیلم بدست آوردید متوجه بشید که نیاز به دیدن دوباره و حتی چند باره فیلم یا مطالعه در مورد فیلم داره.
حالا این موضوع برای من جالبه و خیلی حال میکنم با این سبک فیلم که مجبورم شخصا ته قضیه رو دربیارم ولی خب خیلیها دوست دارن همون سری اول که میبینن کامل متوجه بشن و خب این افراد هم کاملا حق دارن
ولی یادمون نره این فیلم برای نولان هست، همون کسی Memento رو ساخت و مجبور شدیم صد جور اینفوگرافیک تایم لاین ببینیم تا بفهمیم چی شد! حتی یه فیلم غیر Sci/Fi موضوع جنگ هم که ساخته تایم لاینش بهم ریخته هست!
پس چیز جدیدی نیست و نولان تا بوده همین بوده، فقط این سری دوز قضیه رو خیلی خیلی بالاتر برده ...
در مورد موسیقی هم Ludwig Goransson خودش رو تا تونسته فشار آورده یه چیز خفن هانس زیمری تحویل بده! ولی خب نمیشه
زیمر از هیچ و پوچ یه ساندترک اورجینال به شدت خاص و یونیک می‌سازه که با تمام وجود با گوشت پوست استخون فیلم یکی میشه و اصلا به فیلم شخصیت میده
ساندترک تنت هم خیلی خوبه، واقعا مشخصه تمام تلاشش رو کرده یه چی عالی تحویل بده ولی خب در همین حد هست، یه ساندترک خیلی خوب، ولی نزدیک به رده افسانه ای زیمر نمیشه
من جای نولان بودم، تا زیمر آهنگ نمیساخت، فیلم نمیساختم والا
فکرش هم دیوونه کنندست زیمر برای همچین موضوعی چه موسیقی بسازه! شک ندارم کلی خلاقیت جدید به کار میبرد مثل ساخت موسیقی Invert و این چیزا !!
سینماتوگرافی معرکه مثل همیشه تاپ ترین حالت
Production value چسبیده به سقف
افکت ها همه واقعی با کمترین استفاده ممکن از CGI که خیلی حرفه تو این دوره زمونه و جای شکر داره! اون ریز استفاده از CGI هم بهترین شکل ممکن استفاده شده برا نشون دادن مکانیزم های Invert
بازی واشینگتون هم خوب بود ولی نمیدونم چرا حس میکردم دی کاپریو به این نقش خیلی میومد قطعا به خاطر خاطره خوب ما از بازیش تو اینسپشن و شباهت این فیلم به اون هست و قطعا هم نولان به همین خاطر از یه بازیگر جدید تازه دیده شده استفاده کرده
رابرت پتینسون حرف نداره! ولی خب همچین پرداخت شخصیتی خاصی هم نداره
در کل به شدت لذت بردم از فیلم و واقعا خوبه که افرادی مثل نولان هستن موضوعات Sci/fi اورجینال میسازن اونم بلاک باستر.
Inception 10/10
TENET 9/10
نسخه ای از فیلم که من دیدم این بود:
Tenet.2020.1080p.HDRip.Full.HD.EVO
نسخه با حجم 11 گیگابایت و بیت ریت 11 هزار
کیفیت با بلوری تا این حجم فرقی نداره پس اگه دو دل هستید حتما بگیرید . لینک هم خواستید پیام بدید میفرستم براتون
با تیوی 55 اینچ و صدای دالبی دیدم همه چی عالی بدون مشکل
ویرایش: توصیه جدی میکنم فیلم حداقل 2 بار یا بیشتر با مطالعه ببینید، لذت دیدن فیلم تو دفعات بعدی که کامل متوجه میشید چه اتفاقی داره میوفته وصف نشدنیه !
تازه ترین اثر کریستوفر نولان، پیچیده ترین و شبه پاپ کورنی ترین اثر وی است.در حالی که فیلم برای مخاطبان داستان های رازآلود و پیچیده به قدر کافی محتوا دارد، اما نحوه روایت سناریو و شخصیت پردازی به گونه‌ای است که تلاش برای فهم پیچ و خم پلات گسترده‌ی فیلم برای مخاطب فاقد اهمیت کافی جلوه می‌کند و این بزرگ ترین ایراد اثر است.کاراکتر ها به خوبی پرداخت نمی‌شوند، سناریو به خوبی روتوش نشده است و تلاش فیلم برای رازآلود ماندن داستان را به عقب می‌راند.در حالی که این مدل آثار ساخته می‌شوند تا سال ها در مورد آن ها بحث شود، اما مشکلات فیلم نمی‌گذارند به ماندگاری آثار شاخص این تم در دهه‌ی اخیر یعنی Shutter Island و Inception برسد و به نظر می‌رسد که ایرادات Interstellar به مقیاس های بزرگ تری در Tenet تکرار شده‌اند.دیالوگ ها و نحوه بیان آن ها کاملا رنگ و بوی آثار پاپ کورنی را دارد که به بدنه‌ی فیلم آسیب رسانده است.انتخاب بازیگران در حد معقولی قرار دارد، اما اکتینگ ها گاهی توی ذوق می‌زند.فیلم از نظر سینماتوگرافی در کیفیت بسیار بالایی ظاهر میشود و موسیقی سطح متوسطی شنیده میشود.در نهایت باید گفت Tenet برای مخاطبان عام بسیار گیج کننده و سرگردان و سردرگم (که با این نحوه پرداخت، حُسن محسوب نمی‌شود) و برای مخاطبان آثار رازآلود ارزش تماشا را (با وجود احتمال عدم ماندگاری اثر) دارد.
«تنت» از حد یک فیلم معمولی فراتر نمی‌رود؛ در هیچ زمینه‌ای. جاسوس بازی‌های بین‌المللی فیلم یادآور فیلمهای جیمز باند است که دوزی قوی از عناصر علمی تخیلی به آن اضافه شده.
برخلاف «Inception» که بخش قابل‌توجهی از زمان فیلم صرف معرفی و یاد دادن دنیای فیلم میشد، «تنت» اصلا اینگونه عمل نمی‌کند. داستان فیلم بسیار سریع پیش می‌رود و دیالوگ‌ها اکثرا همه خلاصه و نیم‌خطی هستند. درباره بحث معکوس کردن زمان که ایده اصلی فیلم است، به قول یکی از شخصیت‌های فیلم در ابتدای آن، «تلاش نکنید که آن را بفهمید». همین.
پ.ن. من در حین دیدنش، بیشتر از اینکه برای دیدن یک فیلم نولان اشتیاق داشته باشم، برای دیدن رابرت پتینسون اشتیاق داشتم؛ ببینم این بتمن بعدی چجوریه!
Google