The American Friend (1977)
فیلم اقتباسی از سری داستان های مرتبط با تام ریپلی هست . حقیقتش اصلا نمی دونستم این شخصیت کی هست بعد از اتمام فیلم متوجه شدم یک مجموعه سری از داستانهاش رو کلی بازیگر از آلن دلون ، جان مالکویچ و مت دیمون بازی کردن.
تازه این مینی سریال ریپلی هم که به صورت سیاه و سفید اومده داستان همین فرد هست . در مورد این فیلم باید بگم روند کلی پیشروی داستان کند هست و نیازمند حوصله اما از نیمه دوم فیلم قشنگ می افته روی غلتک . بنابراین فیلم نیازمند صبر است.
هم تام هوپر و هم برونو گانز عالی هستن و قشنگ تو نقششون فرو رفتن. فیلم برداری عالی هست و نماهای زیبای تو هر شات شاهد هستیم. از فضای غمبار و صنعتی هامبورگ گرفته تا فضای مدرن پاریس. اونجوری که خوندم این اولین فیلمی هست که نور های فلئورسنت تو نورپردازیش استفاده شده.
داستان فیلم یک تریلر سر راست با رگه های تعلیق و درام هست که قطعا اگر وقت بذارید پاش ارزش دیدن داره.
امتیاز 8.5/10
Paris, Texas (1984)
این جواهر رو من دو سال پیش دیدم ولی حالا که این فیلم دوست آمریکایی ویم وندرس رو دیدم گفتم برگردم دوباره بشینم پای این شاهکار مرور خاطرات بشه.
در وصف زیبایی این فیلم میشه ساعت ها حرف زد . از نماهای زیبا و شات وها نورپردازی و فیلم برداری درجه یک تا بازی قالب های رنگی فیلم که با چشم آدم بازی میکنه که یک بار دیدنش کافیه تا برای همیشه تو ذهنتون حک بشه .
داستان رستگاری تروایس از غم و اندوه و شرمساری و عشق سرشاره و اینکه با خودش و کسانیکه از خودش رونده بود در نهایت به نوعی آشتی میکنه.
یک ساده گی ، حقیقی بودن و مظلومیت واقعی تو فیلم هست که داستان فیلم رو برای همه باور پذیر میکنه. اصلا جنبه ای از تظاهر توش نیست همش در نهایت به حقیقت و رو راستی ختم میشه. و اینه که به نظرم فیلم رو در کنار جنبه های بصری هنوز هم ماندگار کرده.
امتیاز 9.5/10