Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[barneysawyer]

goldfinch
درام خوش ساخت با تیم بازیگری قوی . اما متاسفانه فیلم انسجام روایی نداره. مشخصه کارگردان و نویسنده تلاش کرده تمام درونمایه های کتاب مورد اقتباسش رو در فیلم بگنجونه . به همین دلیل لحن فیلم سرگردانه. لحظه ای یک اثر تریلر هیجانی میشه . لحظه ای دیگر یک درام انسانی و لحظه ای دیگر یک ملودرام عاشقانه . اما این سرگردانی لحن تا حدی به نفع فیلم شده . چرا که با سرگردانی شخصیت اصلی در احساساتش همخوانی داره . اما به صورت کلی به بار نمیشینه چون هیچ کدوم از درونمایه هاش رو به درستی نتونسته نمایش بده. فیلم برداری و موسیقی و بازیگری عالیه . در کل یکی از همون آثار خوشساخت و پر بازیگر فراموش شدنیه که هر سال در هالیوود ساخته میشن . امتیاز 7 از 10

gemini man
یک اثر اکشن کلیشه ای با داستانی تکراری . اما به لطف ویل اسمیت دیدنی از اب در اومده. فیلم ایده ی کلی اش ترکیبی از فیلم های بسیار زیادی است . شاید لوپر نزدیک ترین ایده رو به این فیلم داشته باشه . اکشن اش قابل قبوله . فیلم از ریتم نمی افته و سکانس اضافی نداره . ویل اسمیت در نقشی نوشته شده برای ویل اسمیت فوق العاده است و نشون میده هنوز اون قدرت ستاره ای اش رو از دست نداده. مری الیزابت وینستد هم با وجود این که جای کار نداره اما خوب ظاهر شده و شیمی بین اون و اسمیت درست از اب در اومده. کلایو اوون هدر رفته اما همچنان دیدنش در نقش منفی جذابه . در کل فیلم به عنوان یک اکشن متوسط قابل قبوله اما برای کارگردانی که در کارنامه اش فیلم هایی مث زندگی پای - کوهستان بروکبک -طوفان یخ وجود داره یک پسرفت حساب میشه . البته نسبت به اخرین فیلم کارگردانش که اثری بود فراموش شدنی و 90 درصد سینمادوستان یا فراموش کردن همچین فیلمی ساخته شده یا خبر ندارن که ساخته شده باز اثر بهتری محسوب میشه امتیاز 7.5 از 10

ready or not
یک اثر کلیشه ای ولی لذت بخش و سرگرم کننده. اصولا چند سالیه که سینمای وحشت به سراغ خانواده به عنوان مظهر شر رفته . بعد از برو بیرون و میدسامر این سومین اثر در این ژانره که در اون یک عضو تازه به خانواده ای وارد میشه که قراره خطرناک باشن . در این جا هم داستان اینه که گریس (با بازی خوب سامارا ویوینگ برادر زاده یکی از بازیگر های با استعداد و البته مظهر شر در سینما هیوگو ویوینگ ) با پسر کوچک خانواده ای ثروتمند ازدواج می کند . این خانواده که از سال های دور با تولید بازی های فکری و سرگرمی ثروت عظیمی به هم زدن دارای یک رسم عجیب هستن . این که باید در شب اول ورود عضو جدید به خانواده اشون توسط یک دستگاه عجیب یک بازی رو انتخاب کنن و با اون عضو جدید بازی کنند. به گریس بازی قایم باشک می افتد . و خیلی سریع متوجه می شود این قایم باشک یک بازی موش و گربه است که تمام افراد خانواده سعی می کنند وی رو به هر روش ممکن به قتل برسانند. موفقیت فیلم در اینه که سعی نمی کنه بیش از حد خودش رو جدی بگیره . و در تمام سکانس های فیلم رگه ای از طنز سیاه وجود داره که البته به لودگی نمی افتد. و سعی می کنی بعضی از قواعد معمول و کلیشه ای این نوع داستان هارو بشکنه . فیلم سرگرم کننده است و تا اخرین لحظه بیننده رو باخودش همراه می کنه و با این که در زیرژانر اسلشر جا می گیرد خبری از خشونت اغراق امیز و کاریکاتوری و دل و روده اضافی نیست . بازیگر ها هم در حد خودشون خوب ظاهر شدن . بدون شک ستاره فیلم ویوینگه و به خوبی ظاهر شده هرچند شباهت نسبتا زیاد وی با مارگو رابی ممکن است از موفقیت وی در اینده جلوگیری کند. البته فیلم مشکلات روایی و منطقی هم دارد .به خصوص در پایان فیلم ولی در کل فیلمی است لذت بخش. امتیاز 7.5 از 10

 

[bayern_vahid]

روزی روزگاری در هالیوود

فیلم لذت بخشی بود
بجز چند دقیقه اخر فیلم باید بگم غیر تارانتینویی ترین فیلم تارانتینو بود دقیقا همون مشکلی که فیلم دانکرک نولان داشت فیلم خوبی بود ولی شباهتی به شاهکارهای قبلی نولان نداشت

یاداوری های و اشاره های فیلم به فیلمهای قبلی هم جالب بود

یکی از ازار دهنده ترین قسمتهای قیلم هم برای من نداشتن موزیکهای فوق عالی مثل فیلمهای قبلی تارانتینو بود کافیه موزیک فیلم بیل رو بکش قسمت اول یا حرامزاده های لعنتی با این فیلم مقایسه کنید تا متوجه منظورم بشید
حالا میرسیم به نمره
اگر بخوام به عنوان ادامه یک سری از فیلمهای کارگردان مورد علاقه م رای بدم
7/10
اما اگر بخوام اسم تارانتینو از فیلم خارج کنم و به عنوان یه فیلم مستقل غیرتارانتینویی ببینم
8/10

 

[atzoriha]

سلام

جوکر: 9/10(اتفاقات این روزها، لذت دیدنش رو چندین برابر کرد برام!)

روزی روزگاری در هالیوود: 8/10(تارانتینو چیز بد دست کسی نمیده! )

بیصبرانه منتظر اومدن مرد اتریشی هم هستم...
پ.ن
انصافاً سال 2019 برای سینما دوستان سال خوبی بود!

 

[Ali Venom]

View attachment 123070

(این فقط یک یادداشت است و در زمان مناسب یک نقد مفصل از این فیلم در یک سایتی خواهم نوشت)

کوئنتین تارانتینو چطوری خودش را در سینما معرفی کرد؟ یک کارگردان قهار؟ یک بازیگر با استعداد؟ یک تئوریسین سینما؟ هیچ کدام. تارانتیو به عنوان مغز متفکر قصه گویی در سینما و اهالی سینما دوست معرفی شد. قدرت این بشر در قصه گویی در آثاری چون «حرامزاده های بی آبرو»، «جانگو آزاد شده» و «پالپ فیکشن» در حدی حیرت انگیز است که می تواند نسخه پرینت شده فیلم نامه هایش، به کتاب های مورد علاقتان تبدیل شود. متاسفانه روزی روزگاری در هالیوود قصه ندارد و اگر هم دارد (که دارد) ضعیف ترین قصه ی تارانتینو است. فیلم صرفا آرشیوی از تصاویر پویا و خاطره انگیز هالیوود دهه 60 است. خرده داستان های ریک دالتون و کلیف بوث فقط به لطف بازی های فوق قوی دی کاپریو و برد پیت موفق شده خوب از آب دربیایند. خرده داستان شارون تیت اضافی است و ضعف قصه، بازی مارگو رابی صرفا به رقص و شاد و شنگول بودن محدود کرده است. مضحک بودن و انحراف رویدادهای تاریخی، جز ویژگی های جدانشدنی آثار تارانتینو است. محضک بودن فیلم در 20 دقیقه نهایی جالب است و خون دوباره در دستان تارانتینو جاری می شود. انحراف تاریخی هم قابل قبول است ولی پایان بندی فیلم را با همین انحراف برهم می زند که البته مخاطب می داند که بعدش چه اتفاقی می افتد! روزی روزگاری در هالیوود سرگرم کننده ولی از نبود قصه منطقی از آن برهه زمانیِ شلوغِ هالیوود رنج می برد. بهترین واژه برای توصیف جدید اثر تارانتیو «شهر بازی» است.

7.5/10

روزی و روزگاری در هالیوود

همین متن ولی نمره

5/10
دلیلی هم که زیره 5 نرفت سه ستاره دوست داشتنی فیلم هستند که قر و فرشون هم برای مخاطب جذابه

 

[Origami 2008]

هاستلرز یک فیلم کاملا زنانه است که در موقع خوبی به نمایش در آمده است؛ زمانی که منتقدان از محوریت «Female Empowerment» به شدت استقبال می کنند. یک فیلم کلاهبرداری که چند پله پایین تر از «گرگ وال استریت»، «رکود بزرگ» و حتی فیلم نفرین شده «باشگاه بچه های میلیاردر» قرار می گیرد. یک پلات کلیشه ای که با خوردن برچسب «بر اساس یک داستان واقعی» مخاطب را گول می زند و برای خودش قرار است در فصل جوایز دلبری کند! البته تدوین فیلم خوب است و ساندتراک ها به خوبی انتخاب شده است ولی چیز نیست که بابت آن بگویم «WOW!». چیزی که بیشتر از همه مرا به فکر وامی دارد این است که منتقدان از چه ویژگی از بازی «جنیفر لوپز» خوششان آمده که او را مستحق اسکار می دانند؟ اینکه «استریپ دنس» کند ینی تکنیک بازیگری؟( که البته بی شک رقصنده قهاری است) به بدترین شکل دیالوگ ها را ادا می کند و نصف هنرنمایی اش به لطف اندام خوش فرم و لباس های لاکچری که می پوشد به چشم می آید؛ البته این نکته می توان فال نیک گرفت که در این فیلم احساس می کنم که لوپز در نقش لیدر قرار دارد و سایر بازیگران به خوبی هدایت می کند. هاستلرز فیلمی است که کاهانی ما چند سال پیش با محوریت «زنان مردان را سرکیسه می کند» ساخت که متاسفانه همچنان مجوز اکران فیلم را نگرفته و نخواهد گرفت. این فیلم می تواند فقط اثری باشد که برای چند لحظه شما را به یک استریب کلاب ببرد و کمی بهتان حال دهد!

5/10

 

[last of amir]

روزی روزگاری در هالیوود
برعکس نظر خیلی از دوستان، به نظرم فیلم اتفاقا تارانتینویی بود. چند جا زوم شلاقی داشتیم و فتیش پا هم که از سر تا پای فیلم می‌بارید. شوخی‌های خیلی ریز و باحال داشت ولی اصلا فیلم خوبی نبود. ضعیف‌ترین اثر تارانتینو تا الان. حتی ۸ نفرت‌انگیز رو هم فیلم بهتری می‌دونم چون حداقل فیلمنامه درست حسابی داشت و بی در و پیکر نبود. این یکی که کلا خیلی سخته بگی قصه داشت یا نه. من تارانتینو رو با سکانس‌های پر دیالوگ و هیجان‌انگیز مثل سکانس کافه تو حرامزاده‌های بی‌شرم می‌شناسم ولی خب این یکی فاقد این موارد بود. وجود مارگو رابی کاملا تو فیلم اضافی بود. می‌خواست دوباره حرکتی رو که سر اندینگ حرامزاده‌های بی‌شرم زد رو اینجا هم اجرا کنه که زیاد خوب از آب درنیومد. موسیقی و فضاسازی فیلم عالی بودن. اصلا هدف تارانتینو از این فیلم، فضاسازی بود چون طبق حرف خودش، شخصی‌ترین فیلمشه و از نگاه کودکیش ساخته فیلمو. بازیگری‌ها نکته‌ی مثبت فیلم بودن(با اینکه خیلی هم درخشان نبودن) و یک مشکل اساسی با اون تارانتینو بازی افراطی و بی‌منطق آخر فیلم داشتم.
در کل 5 از ۱۰

joker
این یکی با اینکه نواقصی تو کارگردانی و فیلمنامه داشت ولی فیلم خیلی خوبی بود. بازیگری محشر خواکین فنیکس که جای حرف و تعریف نداره. فیلمبرداری فیلم فوق‌العاده بود. فیلم بر اساس کامیک بوک نبود ولی برعکس فیلم‌های نولان ، این یکی خیلی تو اتمسفر گاتهام ، کامیک‌بوکی عمل کرده بود. مخصوصا شات‌هایی از فیلم که داخل مترو بود. مدت زمان فیلم زیادی کوتاه بود و حس می‌کنم که تاد فیلیپس زیادی عجله داشت گه آرتور رو به جوکر تبدیل کنه. با منطق روایی فیلم مشکل داشتم ولی اگر فرض بگیریم که خیلی از جاهای فیلم تو ذهن آرتور اتفاق میوفته پس خب این موردم حل میشه. یکی از جاهای عجیب فیلم اینجا بود که کسی که تا حالا اسلحه دستش نگرفته ، در حال دویدن شلیک می‌کنه و اتفاقا به هدف هم می‌خوره. در کل فیلم خیلی خوبی بود. نقصایی تو فرم داشت ولی از نظر محتوا فیلمی بود که خیلی از افراد جامعه باهاش ارتباط می‌گیرن و خیلی هم نیاز هم بود برای جامعه‌هایی شبیه ما. یادم رفت بگم که موسیقی‌های فیلم خیلی جالب بود و به شدت از تاکسی درایور اسکورسیزی و روانی هیچکاک الهام گرفته بود
۹ از ۱۰

 

[Ehsan95_76]

Parasite

مهیب، سهمگین، بهت آور و شوکه کننده

10/10

 

[barneysawyer]

Irishman
اپرای حماسی گنگستری و بازگشت شکوهمند استاد اسکورسیزی به سبکی که یکی از خدایان اون حساب میشه . فیلمی جذاب و دیدنی که کمبود اش مدت ها بود حس میشد. شاید بشه گفت آخرین بار که گنگستر هایی این چنین شق و رق رو شاهد بودیم در سریال بوردواک امپایر بود که استاد یکی از تهیه کننده های اجرایی و البته کارگردان دو قسمت اول اش بود . با یک تیم بازیگری فوق العاده . به جرات میشه گفت این فیلم یک بازگشت حرفه ای برای اکثر بازیگران نقش اصلی اش بود . از جو پشی که مدت ها بود در فیلمی بازی نکرده بود و چه بازی عالی ای در نقشش داشت تا رابرت دنیرو و آل پاچینو که امسال حضور موفقی در سینما داشتن و پس از مدت ها بازی در آثار بی ارزش که اعتبار اشون رو خدشه دار می کرد هر کدام امسال در دو فیلم مهم و ارزشمند سال حضور داشتن. فیلم روایت درگیر کننده ای داره اما یک سری مشکلات کوچک دارد . به طور مثال رفت و برگشت های متعدد زمانی بدون هیچ گونه اعلامی که شاید کمی انسجام روایت رو خدشه دار کرده باشه . و شخصیت های فرعی که بعضی هاشون رها میشن . اما در کل فیلم موفق میشه بیننده رو در طول مدت زمان بلند اش با خود همراه کنه. فیلم ریتم تند و سرزندگی اثار موفق سال های قبل اسکورسیزی رو نداره و کمی ریتم اش کنده ولی آزاردهنده نیست . و البته انتظار تعدد صحنه های درگیری هم نداشته باشید . اما همان سکانس های قتل اش هم خوشساخت است . برای من شخصا این فیلم به نوعی یک تجدید خاطره بود و من رو به دوران نوجوانی ام برد که عاشق سینه چاک سینمای گانگستری و مناسبات بین اون ها بودم و فیلم های استاد رو بار ها و بارها تماشا می کردم و در ذهنم فکر می کردم روزی میشه این غول های سینما باهم همکاری کنند . و حالا این همکاری محقق شد و یکی از بهترین فیلم های این چند سال اخیر رو شاهد بودم . در کل مرد ایرلندی فیلمی است برای عاشقان سینما و فرصتی است که سینمای واقعی رو ببینیم . بدون جلوه های ویژه و داستان های تکراری . بدون اسکی رفتن رو جریان های اجتماعی و به زور بنچاق کردن یک سری مسائل به فیلم ها . بدون شعار های گل درشت نژادی و بدون ادا و اطوار های توخالی جشنواره پسند .
امتیاز 9.5 از 10

 

[Origami 2008]

در کنار «پدر خوانده 2» و «بازگشت پادشاه»، «آیریش من» یکی از بهترین فیلم های طولانی تاریخ سینماست که تاکنون ساخته شده است.

10/10

نکته: آیریش من هفتمین فیلمی است که از نظر من ارزش ده کامل را دارد.

 

[bayern_vahid]

The Irishman
بازگشت سلاطین سینما
دنیرو و الپاچینو رو با کارگردانی اسکورسیزی و یه داستان مافیایی ترکیب کنیم چی بدست میاد به غیر از یک شاهکار؟
دیالوگهای کلاسیک مافیایی که سالها بود توی هالیوود دیده نمیشد به شدت یاد و خاطره بازی مافیا 1 برام زنده شد
تا به اینجا از دید من بهترین فیلم سال بود (هنوز جوکر رو ندیدم)
9.5/10

 

[Deliverer]

جوکر و آرتور فلک در تک تک رگها و سلولهام نفوذ کردن. موهام سیخ شده. مگه میشه با یه فیلم و شخصیتی تا این حد همزادپنداری کرد. هیجان زده م. لذت محض. آخرین بار یه همچین حسی رو سالها پیش وقتی fight club رو اولین بار دیدم داشتم. به راحتی رفت جزو top 10 این دهه و حتی این قرن من. جوکر فیلمیه که رد پای خودش رو خواهد داشت و با تموم شدن امسال یا این دهه فراموش نمیشه.
10/10

ضمنا به نظر من بهترین فیلم طولانی سینما روزی روزگاری در آمریکا هستش

 

[Kurt117]

10/10

فکر کنم با یه نگاه به کارنامه اسکورسیزی، بقیه اسم های بزرگ که پشت فیلم هستن و نمرات و نظرات به شدت مثبت منتقد ها و افرادی که فیلم رو زودتر دیده بودن، هممون حتی قبل دیدن فیلم مطمئن بودیم که فیلم خیلی خیلی عالی و حتی شاهکار هست.
الان که فیلم رو دیدم فقط میتونم بگم بدون شک یکی از بهترین فیلم های اسکورسیزی و کلا فیلم هایی هست که تا حالا دیدم. حرف خاص و اضافه ای در مورد فیلم نمیشیه گفت، فقط که سعی کنید هر چی زودتر خودتون ببینیدش،.

 

[Delux1]

جوکر 7/10 هنر بازی رسانه با ذهن مخاطب بازی لجر کجا و فونیکس کجا مرحوم رسما تبدیل شده بود
تاکسی درایور4/10 کاملا بولد شده
غیر قابل لمس 7/10
کارنج2/10 یک کلاس درس برای هنرجوها
آنا6/10 ملغمه ایی که خود کارگردان هم نفهمیذ جه کرده ولی کاملا ارزش دیدن داشت پاپ کورنی اصیل!
هزار توی پن 10/10 شاهکار عاطفی

 

[*Black Roze*]

The Irishman 2019
10 سال 20 سال کلا بعد از مرگ اسکورسیزی ببینید کی گفتم که مشخص میشه بابابزرگ و باباشو خودش از مافیایی های اصیل بودن و هستن خواهند بود:smile:
آخه این ذهن بشر چقدر توی این فیلم های جنایی و مافیایی میتونه خلاقیت داشته باشه و اینقدر خوش ساخت و روون همه چیز در کنار هم قرار بده!
با اینکه فیلم جز فیلم های طولانی سینما هست اما بخاطر داشتن روایت عالی و خط داستانی فوق العاده اش برای کمتر مخاطبانی پیش میاد که خسته بشن. البته برای کسایی که به فیلم های جنایی مافیایی علاقه ایی نداشته باشن زیاد جالب به نظر شاید نیاد.
شاید به نسبت فیلم های هم سبک خودش از کشت و کشتار کمتری برخوردار باشه اما بیان احساسات بازیگران چه در صورت چه در بادی لنگوییج بسیار عالی بود.
نشون دادن روند پیری در بازیگران با توجه به اختلاف سن هایی که با هم داشتن نیز واقعا قابل توجه بود و نکته ایی بود که حتی کم نقش ترین بازیگران رو هم در بر میگرفت.

در مجموع من امتیاز 10 از 10 را بهش میدم.

 

[Jill-Valentine]

The Irishman

10/10
​

- بازی زیبا و بسیار قدرتمند سه ستاره دوران طلایی سینما (دهه 80-90 میلادی) یعنی جو پشی، رابرت دنیرو و آل پاچینو (که همچنان نشون میدن که با وجود سن بالا، هیچکسی نمیتونه به گرد پاشون برسه)

- فیلمنامه بی نقص و فوق‌العاده و کمرشکن

- کارگردانی محشر آقامون اسکورسیزی

- موسیقی متن گوش نواز و ترک های عالی

و

تشکر بسیار از نتفلیکس که باعث خلق چنین شاهکاری شده است.