خب زیرخاکی در بیاریم 
همین دو ثانیه پیش Xenoblade Chronicles 2 رو تموم کردم چند نکته در رابطه باهاش هست که در نظرم اومد اینجا بازش کنم.
قبل از هرچیزی بگم نمیدونم این چه مرضیه که نینتندو گرفتارش شده و اصرار داره اسامی کرکترا و لوکیشنا رو تو لوکالیزیشن بازی عوض کنه! سر فایرامبلما هم همینکارو کرده بود. مثلا یه کرکترش ساموراییه و اسمش یوشیتسونه س بعد کردنش آخوس! جدا از اینم در کل لوکالیزیشن نچسبی بود، در حد FE Fates فاجعه نیست ولی بازیای سگا رو بذارید کنار این میفهمید چی میگم.
بگذریم....
زینوبلید دقیقا یکی از همون بازیاییه که ته دلم آرزو میکردم کاش در انحصار نینتندو نبود و یکی مثل باندای یا سگا صاحب مونولیث میشدن. محیط های بازی عظیم و قشنگن ولی صد افسوس که سویج با سخت افزار ضعیفش گند زده بهش. بعضی جاها رزولوشن تا 144p هم سقوط میکنه و فقط پیکسل میبینی، گاهی وقتا وضع به حدی فجیع میشه که صدا جلوتر از حرکت میوفته! کرکترا لب میزنن ولی صدا هماهنگ نیست.
متاسفانه در مورد گرافیک و عوامل بصری تنها نکته مثبت همون قشنگ بودن محیطاس و جز این کلی ایراد میشه بهش گرفت. انیمیشنای بازی افتضاحه، نینتندو جدا کی میخواد مثل ادم سرمایه بذاره الله اعلم.
اخه لامصبا موشن کپچرم که هیچ بیاین یه کینکت دست دوم وصل کنین لااقل در حد vTuber ها کرکتراتون یکم انیمیت بشن!
نکته بعدی گیم پلیه، تا اخر بازی این سوال تو ذهنم بود که چرا یه اسبی شتری قاطری چیزی نیست که ما سوارش بشیم یکم سریع تر مسیر ها رو پیمایش کنیم. این یکی از بزرگترین نواقص بازی بود واسم. کل 50 ساعتی که پاش گذاشتم 49 ساعتش در حال بک ترک و مسیر یابی بودم. سیستم نویگیشن پر ایرادیم داره که همش توش گم میشی.
مشکل دیگه ایم که هست سایدکوئستای بازین. یا باید بری یه نفرو نجات بدی یا آیتم پیدا کنی. خوشبختانه جز چند تا بقیه رو ول کردم رفتم.
و اما داستان؛ اگر انیمه های تریگرو دیده باشین اینم مثل همونه. سرگرم کننده س ولی هیچیش معنی نمیده. کرکترا فازشون معلوم نیست (سر همین قضیه با چند تا ویلینش صد بار تا اخر داستان مبارزه میکنی، تو بازی شکستشون میدی، توی کات سین بعدش اونا شکستت میدن) پلات هول های جالبیم داره. (مگه همورا تبدیل به یه جسم بی روح نشد؟یا در اندینگ بازی چطوری سالم برگشت و اصلا اون همه درام واسه چی بود؟ ملتو اسکل کردین؟ )
یه نکته جالب در مورد کارگردانی بازی Camera Workشه. فرض کنین 2 کرکتر دارن خیلی جدی راجع به سرنوشت غم انگیزشون مکالمه میکنن بعد یه هو دوربین میره رو باسن و ممه شون بعد من اونجا خندم میگرفت وات د فاک اخه
چیز دیگه ای که کمی آزارم داد ورلد بیلدینگشه، محیطا بزرگ و قشنگن ولی به طرز جالبی جهان بازی برام کوچیک و تنگ به نظر میومد؛ شاید دلیل اصلیش اینه که هیچ کدوم از تمدن های بازی بزرگ نیستن. مثلا نمیشه یه روستا رو بهم نشون بدی بعد بگی این امپراتوریه فلانه.
بهترین وجه بازی موزیک متنشه که من لذت بردم بعضی از ملودیاش هنوز تو ذهنم انعکاس دارن. باید آفرین و خسته نباشید به دست اندرکاران کمپوزیشن موزیکای بازی گفت.
سخن آخر: حالا از نواقص زیادشم که بگذریم ولی نسبتاً (با تاکید زیاد بر این واژه!) بازی خوبیه. کسی که سویج نداره ارزششو نداره به خاطر این بره سویج بخره، درغیر اینصورت، با توجه به اینکه باید کمی ویب هم باشی تا کرکتر دیزاین و moe factorش برات آزار دهنده نباشن ارزش وقت گذاشتنو داره.
همین دو ثانیه پیش Xenoblade Chronicles 2 رو تموم کردم چند نکته در رابطه باهاش هست که در نظرم اومد اینجا بازش کنم.
قبل از هرچیزی بگم نمیدونم این چه مرضیه که نینتندو گرفتارش شده و اصرار داره اسامی کرکترا و لوکیشنا رو تو لوکالیزیشن بازی عوض کنه! سر فایرامبلما هم همینکارو کرده بود. مثلا یه کرکترش ساموراییه و اسمش یوشیتسونه س بعد کردنش آخوس! جدا از اینم در کل لوکالیزیشن نچسبی بود، در حد FE Fates فاجعه نیست ولی بازیای سگا رو بذارید کنار این میفهمید چی میگم.
بگذریم....
زینوبلید دقیقا یکی از همون بازیاییه که ته دلم آرزو میکردم کاش در انحصار نینتندو نبود و یکی مثل باندای یا سگا صاحب مونولیث میشدن. محیط های بازی عظیم و قشنگن ولی صد افسوس که سویج با سخت افزار ضعیفش گند زده بهش. بعضی جاها رزولوشن تا 144p هم سقوط میکنه و فقط پیکسل میبینی، گاهی وقتا وضع به حدی فجیع میشه که صدا جلوتر از حرکت میوفته! کرکترا لب میزنن ولی صدا هماهنگ نیست.
متاسفانه در مورد گرافیک و عوامل بصری تنها نکته مثبت همون قشنگ بودن محیطاس و جز این کلی ایراد میشه بهش گرفت. انیمیشنای بازی افتضاحه، نینتندو جدا کی میخواد مثل ادم سرمایه بذاره الله اعلم.
اخه لامصبا موشن کپچرم که هیچ بیاین یه کینکت دست دوم وصل کنین لااقل در حد vTuber ها کرکتراتون یکم انیمیت بشن!
نکته بعدی گیم پلیه، تا اخر بازی این سوال تو ذهنم بود که چرا یه اسبی شتری قاطری چیزی نیست که ما سوارش بشیم یکم سریع تر مسیر ها رو پیمایش کنیم. این یکی از بزرگترین نواقص بازی بود واسم. کل 50 ساعتی که پاش گذاشتم 49 ساعتش در حال بک ترک و مسیر یابی بودم. سیستم نویگیشن پر ایرادیم داره که همش توش گم میشی.
مشکل دیگه ایم که هست سایدکوئستای بازین. یا باید بری یه نفرو نجات بدی یا آیتم پیدا کنی. خوشبختانه جز چند تا بقیه رو ول کردم رفتم.
و اما داستان؛ اگر انیمه های تریگرو دیده باشین اینم مثل همونه. سرگرم کننده س ولی هیچیش معنی نمیده. کرکترا فازشون معلوم نیست (سر همین قضیه با چند تا ویلینش صد بار تا اخر داستان مبارزه میکنی، تو بازی شکستشون میدی، توی کات سین بعدش اونا شکستت میدن
) پلات هول های جالبیم داره. (مگه همورا تبدیل به یه جسم بی روح نشد؟یا در اندینگ بازی چطوری سالم برگشت و اصلا اون همه درام واسه چی بود؟ ملتو اسکل کردین؟ )یه نکته جالب در مورد کارگردانی بازی Camera Workشه. فرض کنین 2 کرکتر دارن خیلی جدی راجع به سرنوشت غم انگیزشون مکالمه میکنن بعد یه هو دوربین میره رو باسن و ممه شون بعد من اونجا خندم میگرفت وات د فاک اخه
چیز دیگه ای که کمی آزارم داد ورلد بیلدینگشه، محیطا بزرگ و قشنگن ولی به طرز جالبی جهان بازی برام کوچیک و تنگ به نظر میومد؛ شاید دلیل اصلیش اینه که هیچ کدوم از تمدن های بازی بزرگ نیستن. مثلا نمیشه یه روستا رو بهم نشون بدی بعد بگی این امپراتوریه فلانه.
بهترین وجه بازی موزیک متنشه که من لذت بردم بعضی از ملودیاش هنوز تو ذهنم انعکاس دارن. باید آفرین و خسته نباشید به دست اندرکاران کمپوزیشن موزیکای بازی گفت.
سخن آخر: حالا از نواقص زیادشم که بگذریم ولی نسبتاً (با تاکید زیاد بر این واژه!) بازی خوبیه. کسی که سویج نداره ارزششو نداره به خاطر این بره سویج بخره، درغیر اینصورت، با توجه به اینکه باید کمی ویب هم باشی تا کرکتر دیزاین و moe factorش برات آزار دهنده نباشن ارزش وقت گذاشتنو داره.
فکر می کردم XC2 نداره
Google