خوش به حال من و اونهای دیگه ای که با دیدن این اپیزود کلی حال کردن
رک بگم ، اونی که تو ذوقش خورده و الان داره اشکال لیست میکنه یا تا به حال چشمش رو بسته بوده رو یسری مشکلات عدیده سریال یا اصن تا حالا متوجهشون نشده بوده که در هر دو صورت مشکل خودشونه!
تو فصل قبل دیگه رسما تو خیلی از صحنه ها و اتفاقات داستانی همه به عینه آبگوشتی شدن و اشکلات ریز و درشت رو میدیدن، اینکه سریال از کتابش فرسنگ ها فاصله گرفته و از اون شروع مقتدرانه خیلی دور شده برای همه آشکار بود.من نوعی وقتی از مدت ها پیش اینو دیدم تکلیفم با خودم روشن شد.در واقع سطح سریال مشخص شده بود ، سریالی پر از شخصیت دوست داشتنی و کاریزماتیک به همراه تصویرسازی هایی به عظمت بهترین فیلم های هالیوودی اما نقص فراوان تو نکات هنری و داستان سرایی.اینکه فلان جاش هندی میشه چرا این مرد اون نمرد چجوری یه مسیر هم اندازه رو یکی 1 روز زودتر میرسه یکی اصن نمیرسه(!) و ... از این دست مشکلات مدت هاست تو این سریاله و من تعجب میکنم که چرا انقدر سورپرایز شدین از دیدنشون (برای مثال سکانس شکار اژدها با نیزه ی نایت کینگ تو فصل قبل که اژدهای جلوش رو نمیزنه که همه دشمناش روش نشستن نیزه رو پرتاب میکنه به اونی که تو افق داره پرواز میکنه!)
در کل اونی که شل کرد لذتش رو برد خیلی هم برد
اونی هم که جو راجر ایبرت گرفتتش و نتونسته حال کنه حیفش شده