همواره داستان هایی که مربوط به یک ماجراجوی از جذابیت خاصی برای مخاطب برخوردار است. دیدن مکان های مخفی در مقبره ها و قلعه های پادشاهان گذشته با این که تماماً از تخیل نویسنده نشات گرفته اما باز هم حس و حالی نو و تازه را برای مخاطب ایجاد می کند. می توان گفت که تیم سازنده Nostalgia یعنی Matrix Software با دو تفکر این نام را برای عنوان خود انتخاب کرده است. اولین دلیل این کار داستان بازی است که به سبک داستان های کلاسیک و شاه و پریان قدیمی نوشته شده است. در ابتدای بازی بازیباز گیلبرت بروان (Gilbert Brown) یکی از معروف ترین ماجراهای تمام دنیا را مشاهده می کند که در برج بابل قصد دارد تا دختری مرموز را از دست گروهی به نام Cabal نجات دهد.
این گروه قصد دارند تا با استفاده از این دختر قدرتی را به دست آورند تا بتوانند با استفاده از آن بر جهان حکمرانی کنند. اما گیلبرت از راه می رسد و تمام نقشه های آن ها را به هم ریخته و در ادامه زخمی شده و بعد از افتادن بر روی کشتی هوایی خود به همراه آن دختر به یک جزیره رفته و در ادامه ناپدید می شود. اما شخصیت اصلی داستان پسر گیلبرت است که با نام ادوارد شناخته می شود. او تصمیم می گیرد که با کمک دوستان خود سفری را شروع کرده و با رفتن به محل آثار باستانی معروف دنیا سرنخی از پدر خود پیدا کند. اما نکته دوم در مورد دلیل نام گذاری Nostalgia نوع گیم پلی است . Nostalgia از سبک JRPG به صورت کاملاً کلاسیک پیروی می کند و در آن هیچگونه خبری از المان های جدید این سبک از جمله نبردهای همزمان نیست.
مبازرات به صورت کاملاً تصادفی شروع شده و دشمن ها در مقابل اعضای Party بازیباز قرار می گیرند. همانند عناوین قدیمی این سبک نواری مشخص کننده نوبت شخصیت ها و دشمن ها است. زمانی که نوبت به بازیباز می رسد وی می تواند از گزینه های پیش روی خود یکی را انتخاب کرده و تصمیم مناسبی را برای مقابله با دشمن خود اتخاذ کند. در ادامه بعد از پا در آوردن هر دشمن مقداری XP به بازیباز تعلق می گیرد و بازیباز بعد از کسب میزان معینی تجربه Level Up می شود. همین سیستم تا انتهای بازی بدون هیچ تغییری ادامه پیدا می کند . شاید تنها بتوان نکته ضعف این قسمت را در مکانیزم ایجاد شدن تصادفی دشمن ها جستجو کرد. زمانی که بازیباز به دشمنی می رسد بازی متوقف شده و به محیط دیگری که شبیه Arena است منتقل می شود.
مشکل درست در همین نقطه ست متاسفانه این محیط های مبارزه با محیط اصلی ای که بازیباز در آن قرار گرفت هیچگونه ارتباطی ندارند و بعضاً به صورت یک محیط با پس زمینه سیاه طراحی شده اند. البته به جز این مشکل، سیستم تصادفی بازی بیش از حد دشمن ایجاد می کند و در مواقعی ممکن است که بازیباز در یک مسیر 2 دقیقه ای با چیزی حدود 20 دشمن در نوبت های مختلف روبه رو شود. نکته آزار دهنده در باره این مسئله این است که اصولاً این دشمن ها ضعیف تر از بازیباز هستند و بازیباز مدام درگرداب عوض شدن محیط گرفتار می شود. در کنار گیم پلی کلاسیک این عنوان Nostalgia از یک نوع نبردهای هوایی نیز بهره می برد که آن نیز به صورت نوبتی اجرامی شود و از تنوع خوبی برخوردار است . البته این تنوع بیشتر ازهمه چیز مدیون اسلحه های جالب کشتی هوایی ادوارد است که به مرور زمان نیز تغییر کرده و Upgrade می شوند. در کنار این گیم پلی کلاسیک بازی از گرافیک خوبی بهره می برد که به صورت 3D پردازش می شود و از رنگ بندی و جزییات خوبی بهره می برد.
در کل Nostalgia را می توان عنوانی خوب ارزیابی کرده که مشکلاتی نیز دارد. شاید بتوان یکی از بزرگترین مشکلات این عنوان را استفاده نکردن از قابلیت های DS دانست اما با این حال اگر یکی از طرفداران JRPG های قدیمی هستید هرگز این عنوان را از دست ندهید.
منبع : وبلاگ http://dsfan.mihanblog.com/
Google