در sonic colors مثل تمام بازی های سونیک، جوجه تیغی معروف و تند و تیز را از چپ به راست کنترل می کنید، می پرید، سکه می خورید، بر سر دشمنان می زنید و مثل توپ دور خود جمع می شوید و غل می خورید. خوشبختانه سازندگان بازی عقل به خرج داده اند و به جای آنکه سونیک را از بیخ و بن متحول کنند، به ریشه های سونیک وفادار مانده اند و همین مسأله عامل اصلی جذابیت sonic colors است. در نتیجه، سونیک این بار هم بازی نفس گیر و هیجان انگیزی از کار در آمده است که شما را به یاد روزهای اوج جوجه تیغی روی کنسول سگا می اندازد.
ماجرای sonic colors در یک شهر بازی گردون با کلی حلقه اتفاق می افتد که خوراک خود سونیک است. دشمن قدیمی سونیک یعنی دکتر روباتیک این شهر بازی را راه انداخته تا شهروندان فضایی را سرگرم کند و حواس آنها را از کارهای شرورانه اش پرت کند. اما ظاهراً خود شهر بازی وسیله ای برای ادامه کارهای شیطانی دکتر روباتیک است. او گروهی از بازدید کنندگان فضایی بیچاره شهربازی به نام «ویسپ ها» را دستگیر و زندانی می کند و حالا سونیک و رفیق همیشگی اش «تیلز» برای نجات ویسپ ها و شکست دادن دکتر روباتنیک بد جنس دست به کار می شوند. تیلز یک روباه چست و چابک زرد رنگ است که دو تا دم دارد و از 19 سال پیش تا الان در بازی های مختلف سونیک کنار جوجه تیغی بوده است.
داستان بازی به جای صحنه های سینمایی از طریق عکس ها و نوشته های روی آن روایت می شود. همین قدر برای بیان ماجراهای sonic colors کافی است؛ چون سونیک اساساً نیازی به داستان ندارد و همه اینها بهانه ای برای حضور دوباره سونیک در دنیای بازی های کامپیوتری است. در واقع برای بسیاری از بازی های هم نسل سونیک مثل دانکی کنگ یا ماریو می توان داستان مشخصی را بازگو کرد اما سونیک یعنی دویدن، سرعت و حلقه خوردن و همین برای جوجه تیغی دنیای بازی های کامپیوتری کفایت می کند.
سونیک، همان جوجه تیغی قدیمی
شش مرحله با شش فضای مختلف در بازی گنجانده شده است. بعضی از این مرحله ها یادآور بازی های کلاسیک سونیک است. مرحله های دو بعدی، دلپذیر و خوش آب و رنگ از کار درآمده اند و به نوعی می توان sonic colors را به روزرسانی نسخه های کلاسیک سونیک دانست. اما راستش را بخواهید سونیک همان سونیک سابق است و فقط فضای دور و بر او پوست انداخته و خوش رنگ و لعاب تر شده، و گرنه پیشرفت خاصی در فیزیک و حرکات سونیک نسبت به گذشته نمی بینید.
کنترل
در خیلی از بازی های DS نمایشگر پایینی معمولاً خود بازی را نشان می دهد و نمایشگر بالایی برای نمایش نقشه و اطلاعات جانبی استفاده می شود، اما در sonic colors هر دو نمایشگر اتفاقات درون بازی را دنبال می کند.
سونیک در صفحه نمایش پایینی می دود و دور خود می چرخد و هر وقت به هوا بپرد، از نمایشگر بالایی سر در می آورد. شاید گمان کنید دنبال کردن بازی روی دو صفحه نمایش مجزا کار دشواری است اما این ساختار در این بازی کاملاً جواب داده. اتفاقاً گسترده بودن محیط نمایش بازی به صورت عمودی یک مزیت برای سونیک روی DS است؛ چون این طوری خطرهایی که روی زمین یا بالا سر جوجه تیغی در کمین اوست را به راحتی مشاهده می کنید.
اگر سونیک باز کار کشته ای باشید، احتمالاً از تعداد دفعاتی که سونیک همین طور اتفاقی و الکی می مرد و مجبور می شدید بازی را از نقطه عقب تر شروع کنید، به ستوه می آمدید اما به لطف نمایش بازی روی دو صفحه نمایش DS، تعداد این مرگ های اتفاقی در sonic colors به حداقل می رسد.
گیم پلی
به محض اینکه پشت فرمان بنشینید، متوجه می شوید با همان سونیک قدیمی سرو کار دارید. او با تمام سرعت از چپ به راست می دود. هر چه می تواند سر راهش حلقه جمع می کند و هر چند تا روبات بد جنس را که می تواند منهدم می کند. تمام سربالایی ها، سراشیبی ها و حلقه هایی که سونیک دور آنها چرخ می زند، گودال های مرگبار و پر از میخی که از روی آنها می پرد و سکوهایی که سرعت او را دو برابر می کند در sonic colors وجود دارد.
اما قدرت های جدید سونیک، گیم پلی بازی را متنوع می کند. سونیک با آزاد کردن ویسپ ها برای مدت کوتاهی قدرت های جدیدی به دست می آورد. مثلاً ویسپ های زرد رنگ به او امکان می دهند صخره ها را به راحتی خرد کند. ویسپ های نارنجی هم جوجه تیغی را مثل موش به هوا می فرستند و او پس از مدتی دوباره روی زمین فرود می آید. ویسپ های بنفش هم که به طور اختصاصی در نسخه DS بازی sonic colors گنجانده شده، سونیک را به سیاهچاله متحرکی تبدیل می کند که از حلقه های طلایی گرفته تا دشمنان و آیتم های دور و بر، همه چیز را در خود فرو می بلعد. کنترل سونیک و قدرت های او روی ds آسان و لذتبخش است. سونیک روی DS نه کند است که حوصله تان را سر ببرد و نه آن قدر سریع است که او را روی صفحه نمایش گم کنید.
sonic colors بازی جذابی است اما این جذابیت خیلی زود به آخر می رسد. در هر کدام از شش مرحله بازی، سه مرحله دیگر گنجانده شده که دو مرحله جانبی و یکی هم مبارزه باغول است. سونیک آن قدر کوتاه است که با کمی صبر و حوصله، اگر یک بار پای بازی بنشینید، می توانید آن را تمام کنید.
مولتی پلیر
اگر DS باز دیگری در کنار خود داشتید، می توانید در حالت مولتی پلیر با او دست و پنجه نرم کنید و شانس خود را با بازیکنان دیگر امتحان کنید یا اصلاً با حریف کامپیوتری مسابقه دهید تا ببینید چه کسی زودتر مرحله را به پایان می برد. در هر سه حالت، شما روی نمایشگر پایینی بازی می کنید و حرکت رقیب خود را روی نمایشگر بالایی دنبال می کنید.
منبع : وبلاگ طرفدارن nintendo ds
Google