بازی یکی از تجربه های خوبی بود که توی این مدت داشتم . به شخصه دلم برای چنین جو و محیط و گیم پلی تنگ شده بود . بازی بسیار شبیه به یه فیلم سینمایی هالیوودی بود ولی خب به نظرم به خوبی در قالب یک بازی ساخته شده بود .
گرافیک : بنظرم گرافیک در خور نسل هشتم بود . واقعا گرافیک خوبی داشت . به شخصه بعضی جاها احساس میکردم به واقعیت بیش از حد نزدیک شده . یه جورایی حس سینمایی داشت بازی و مثل فیلم بود به همین دلیل خیلی از جاها ادم بازی و گرافیکش رو با یه فیلم اشتباه میگرفت . در کل خیلی خیلی خوب کار کرده بودن روی گرافیک . من ادم سخت پسندی نیستم و زیاد گرافیک برام مهم نیست ولی این بازی واقعا گرافیک زیبا و سینمایی داشت .
گیم پلی : بنظرم اوایل بازی یه مقدار کسل کننده بود . روند کندی داشت و یه جورایی ادم حس میکرد داره فیلم میبینه و زیاد اختیار دست خودت نبود . انتخاب ها هم تاثیر خاصی نداشتن ولی یه مقدار که جلو تر رفتم و به 30-40 درصد بازی رسیدم تازه بازی شروع شد . گاهی اوقات خیلی ریلکس بازی جلو میرفت اما یه دفعه موج هیجان و ترس شروع میشد و شوکه کننده بود . مخصوصا که شوک های ترسناک هم توی بازی خوب کار شده بودن و ادم رو واقعا میترسوندن . اواخر بازی هم واقعا بعضی جاها استرس ادم رو فرا میگرفت و حس ترس رو توی خودت حس میکردی . از لحاظ دکمه زنی هم بنظرم خیلی خوب کار کرده بودن و طوری نبود که بخواد خیلی زیاد یا کم یا الکی باشه . واقعا توی مواقع درست دکمه زنی هارو گذاشته بودن . به شخصه گیم پلی بازی رو دوست داشتم و تجربه بسیار خوبی بود . بازی اصلا کسل کننده نبود و انتخاب ها واقعا میتونست بازی رو چندبار تغییر بده و پایان های مختلف برای هر فرد رغم بزنه . ولی در کل خیلی راحت میشد همه رو زنده نگه داشت یا همه رو کشت
شخصیت پردازی : یه چیزی که توی بازی خیلی خوشم اومد شخصیت پردازی ها بودن . هز شخصیت بسته به ظاهری که داشت PERSONALITY های مختلفی هم داشت که با ظاهرش در تناسب بودن . جالبیش اینه که وقتی شخصیت هارو معرفی میکرد مثلا سم رو که نشون داد خودش ذکر میکرد که با چه کسانی چقدر رابطش صمیمی هست و اینکه چه خصوصیت و PERSONALITY هایی داره . مثلا ماجراجو بودن یا اعتماد به نفس و ... که در طول بازی میشد با انتخاب ها رابطه رو با یه نفر قوی کرد یا مثلا اعتماد به نفس فرد رو تخریب کرد . البته خیلی تاثیری روی روند بازی نداشت ولی در کل شخصیت ها خیلی خوب کار شده بودن . مثلا سم که یه شخصیت اروم و خشگل و هات
و ماجراجو و ... بود یا مثلا امیلی که فقط جیغ جیغ میکرد و حرف حرف خودش بود
.در کل از شخصیت ها راضی بودم و میشد با چندتاشون ارتباط برقرار کرد و وقتی سرنوشت بدی براش رقم میخورد ناراحت شد یا مثلا از یکی متنفر شد و وقتی طرف رو میکشتی احساس شادی میکردی
. در کل میشد ارتباط خوبی با شخصیت ها برقرار کرد .
موسیقی : صداگذاری شخصیت ها که واقعا عالی بود . هیچ مشکل یا کم و کاستی توشون نبود . موسیقی هم بعضی جاها واقعا خوب ظاهر میشد یا بعضی جاها هم اصلا موسیقی نبود که بخواد احساس استرس و ترس بده و در واقع محیط ریلکس بود . به هر حال من زیاد به موسیقی بازی توجه نمیکنم ولی به نظرم بجز چندتا اپیزود , موسیقی جای کار بیشتری داشت . به شخصه چندتا صحنه بود که اگر موسیقی استرس زا روش میگذاشتن واقعا ادم رو میترسوند . ولی در کل راضیم
به هر حال تجربه بازی رو به همه پیشنهاد میدم . سعی کنید 2 بار بازی رو تموم کنید با انتخاب های مختلف . بازی مثل یه فیلم میمونه که اپیزود اپیزود شده ولی خب روایت خیلی خوبه داره و اصلا خسته کننده نیست .
Google