کسانی که در دهه ی 60 و اوایل دهه 70 به دنیا آمده اند، میکرو یادشان هست.
اما میکرو چه بود؟ یک کلون Famicom. یا همان NES آمریکایی، کنسولی که بازیهای کامپیوتری را از فلاکت در اروپا و آمریکا نجات داد.
با اینکه میکرو، فی الواقع یک سخت افزار آنلایسنس شده ی مهندسی معکوس شده ی نینتندو است، اما در ایران، یک کنسول دیگر، یک چیز دیگر است.
چرا این حرف را میزنم؟ ببینید...
وقتی جنگ تمام شد، سگا مگادرایو (جنسیس) و سوپر ان ای اس (سوپر فمیکام) وارد وارد بازار شده بودند. نه تنها ایندو، بلکه چندین کنسول نسل پنجم نیز در راه بودند، که خیلی گرانتر بودند.
اما در ایران یک کنسول از تاریخ گذشته که بیشتر از بلوک شرق تولید میشد، استفاده میشد.
همه مان میدانیم که ایران با بلوک غرب مشکل داشت. نه شرق، نه غرب، فقط ایران. ولی کم کم ایران به سمت شرق سوق یافت. فرهنگ و تکنولوژی شرق وارد ایران شدند، و چین و روسیه شدند شوگر ددی ایران.
آن زمان اینگونه نبود که هر جایی که میروی، یک جنس چینی ببینی. اما میکرو اولین وسیله ای بود که ایرانیان از چین آوردند. از راه جاده ابریشم از ادویه گرفته تا ابریشم تا چینی تا یک کنسول ناک آف!
و بچه های ایرانی که بعد از جنگ، خسته، افسرده، ملنکالیک، و ناامید بودند، با قارچ خور زندگی خود را از این رو به آن رو کردند.
با بازی، دیگر ارگانی نبود که آنرا سانسور کند. با بازی، دیگر حرفی از دوبله و کالچرال اپروپریشن نبود. بازی، بازی بود!
پس ایرانیان برای اولین بار دیدند که به بلوک شرق احتیاج دارند. برای اولین بار دیدند که کشور 2500 ساله شان، هیچ نیست، یک مشت خاک و خل است، و ارزشی در چشم خارجیها ندارد. پس دردشان را با بازی دوا کردند. پس فرهنگشان را جایگزین فرهنگ از ما بهتران کردند.
سخت بود. خیلی سخت بود. برای سیاست مداران، برای مادران و پدران... اما گذشت. و بعد از 30 سال از ورود میکرو به ایران، همه چیز فرق میکند. دختران با پسران بیرون میروند. مردم بدون شرم رسانه ی غربی را، با استفاده از وسایل دیجیتال شرقی، کانسیوم میکنند. فرهنگمان رفته، و یک فرهنگ بهتر (Your Mileage May Vary) جایگزین آن شده.
پیش به سوی روزهای بهتر، چون در جایی که ما هستیم، در حال حاظر، هیچ راهی جز بالا نیست!
اما میکرو چه بود؟ یک کلون Famicom. یا همان NES آمریکایی، کنسولی که بازیهای کامپیوتری را از فلاکت در اروپا و آمریکا نجات داد.
با اینکه میکرو، فی الواقع یک سخت افزار آنلایسنس شده ی مهندسی معکوس شده ی نینتندو است، اما در ایران، یک کنسول دیگر، یک چیز دیگر است.
چرا این حرف را میزنم؟ ببینید...
وقتی جنگ تمام شد، سگا مگادرایو (جنسیس) و سوپر ان ای اس (سوپر فمیکام) وارد وارد بازار شده بودند. نه تنها ایندو، بلکه چندین کنسول نسل پنجم نیز در راه بودند، که خیلی گرانتر بودند.
اما در ایران یک کنسول از تاریخ گذشته که بیشتر از بلوک شرق تولید میشد، استفاده میشد.
همه مان میدانیم که ایران با بلوک غرب مشکل داشت. نه شرق، نه غرب، فقط ایران. ولی کم کم ایران به سمت شرق سوق یافت. فرهنگ و تکنولوژی شرق وارد ایران شدند، و چین و روسیه شدند شوگر ددی ایران.
آن زمان اینگونه نبود که هر جایی که میروی، یک جنس چینی ببینی. اما میکرو اولین وسیله ای بود که ایرانیان از چین آوردند. از راه جاده ابریشم از ادویه گرفته تا ابریشم تا چینی تا یک کنسول ناک آف!
و بچه های ایرانی که بعد از جنگ، خسته، افسرده، ملنکالیک، و ناامید بودند، با قارچ خور زندگی خود را از این رو به آن رو کردند.
با بازی، دیگر ارگانی نبود که آنرا سانسور کند. با بازی، دیگر حرفی از دوبله و کالچرال اپروپریشن نبود. بازی، بازی بود!
پس ایرانیان برای اولین بار دیدند که به بلوک شرق احتیاج دارند. برای اولین بار دیدند که کشور 2500 ساله شان، هیچ نیست، یک مشت خاک و خل است، و ارزشی در چشم خارجیها ندارد. پس دردشان را با بازی دوا کردند. پس فرهنگشان را جایگزین فرهنگ از ما بهتران کردند.
سخت بود. خیلی سخت بود. برای سیاست مداران، برای مادران و پدران... اما گذشت. و بعد از 30 سال از ورود میکرو به ایران، همه چیز فرق میکند. دختران با پسران بیرون میروند. مردم بدون شرم رسانه ی غربی را، با استفاده از وسایل دیجیتال شرقی، کانسیوم میکنند. فرهنگمان رفته، و یک فرهنگ بهتر (Your Mileage May Vary) جایگزین آن شده.
پیش به سوی روزهای بهتر، چون در جایی که ما هستیم، در حال حاظر، هیچ راهی جز بالا نیست!
Google