سایت تویچ... من (چوبک) این سایت را از سال 2013 دورادور میشناختم اما سرعت اینترنتم پایین بود و نمیتوانستم استریمهای افراد را در آن ببینم. تا اینکه سرعتم بالا رفت و قابلیت آنرا به دست آوردم که استریمهای افراد را ببینم. و برایم جالب بود. افرادی که آنقدر از کلمه ی N استفاده میکردند که خیال میکردی پدرشان آیس کیوب است (و این افراد از جوزف گابلز سفیدتر بودند!) و افرادی که زنگ میزدند تا تیم اسوات برود یک استریمر را بگیرد. بعضی ازین استریمرها با خنده برخورد میکردند اما شده است که با اسوات کردن یک استریمر آسیب فیزیکی بخورد. و سابردیتها و ویکیهاییی که حول تویچ میچرخید برای خود یک موجود زنده ی دیگر بودند... به نظر من تویچ جای خوبی نیست. تا اینکه پای نردهای واقعی، یعنی بازیسازان، به تویچ باز شد.
مسلما بازیسازان حرفه ای NDA (نان دیسکلوژور اگریمنت، قراردادی که بازیسازان حرفه ای با استدیو امضا میکنند و آنها را از حرف زدن در باره ای تکنولوژیها باز میدارد) امضا کرده اند و احمقانه است که تصور کنیم کاربران راکستار نورث یا یوبی سافت مانتریال یا دایس بخواهند انجینهای ریج، دنیا، و فراست بایت را نشان دهند. اما آنهایی که با عشق کار میکنند، آنهایی که زندگی خود را به ساخت یک بازی خوش سلیقه، تنها بازیهایی که خیلیها (منجمله نویسنده) میتوانند این روزها بازی کنند، به عبارتی، بازیهای ایندی، با انجینهایی مثل یونیتی، آنریل، گودو، گیم میکر، که یا اوپن سورس هستند، یا مجانی، یا لایسنسهای مجانی دارند، و لازم نیست NDA امضا کنی تا از آنها استفاده کنی، شروع به استریم کردن پراسه ی ساخت بازی خود کرده اند.
درست است خیلی ها برای سوال جواب و آموزش ازین بخش استفاده میکنند، اما برای خیلیها، خیلیها که نه، مقدار کمی، این بخش جذابیت خود را دارد.
اما چرا؟ برای که جذاب است؟ چه کسی دوست دارد که 12 ساعت آخر هفته ی خود را به تماشای ساخت بازی یک آدم رندم بگذراند؟
بگذارید بگویم. همان آدمهایی که در 10 سال آینده قرار است سکان صنعت را به دست بگیرند! همان بچه ی 8 ساله ای که برایش سوال است چگونه بازی سازی کار میکند! شاید حوصله اش سر رفت، و از بازی سازی متنفر شد، اما شاید، شاید به احتمال کم، جرقه ای در سر این بچه خورد، و عاشق بازی سازی شد!
مخاطبین این بخش سایت تویچ:
که در حالی که نویسنده یعنی چوبک این مقاله را مینویسد فقط هزار نفر، فقط هزار نفر هستند، کوجیماها، دن ها سم هاوزرها، جید ریمندها، پیتر مالینیوها، کلیف بلیزنسکی (!) ها، میوموتوها، جان کارمکهای و... آینده هستند.
پس این بخش تویچ را جدی بگیریم.
ممنون.
مسلما بازیسازان حرفه ای NDA (نان دیسکلوژور اگریمنت، قراردادی که بازیسازان حرفه ای با استدیو امضا میکنند و آنها را از حرف زدن در باره ای تکنولوژیها باز میدارد) امضا کرده اند و احمقانه است که تصور کنیم کاربران راکستار نورث یا یوبی سافت مانتریال یا دایس بخواهند انجینهای ریج، دنیا، و فراست بایت را نشان دهند. اما آنهایی که با عشق کار میکنند، آنهایی که زندگی خود را به ساخت یک بازی خوش سلیقه، تنها بازیهایی که خیلیها (منجمله نویسنده) میتوانند این روزها بازی کنند، به عبارتی، بازیهای ایندی، با انجینهایی مثل یونیتی، آنریل، گودو، گیم میکر، که یا اوپن سورس هستند، یا مجانی، یا لایسنسهای مجانی دارند، و لازم نیست NDA امضا کنی تا از آنها استفاده کنی، شروع به استریم کردن پراسه ی ساخت بازی خود کرده اند.
درست است خیلی ها برای سوال جواب و آموزش ازین بخش استفاده میکنند، اما برای خیلیها، خیلیها که نه، مقدار کمی، این بخش جذابیت خود را دارد.
اما چرا؟ برای که جذاب است؟ چه کسی دوست دارد که 12 ساعت آخر هفته ی خود را به تماشای ساخت بازی یک آدم رندم بگذراند؟
بگذارید بگویم. همان آدمهایی که در 10 سال آینده قرار است سکان صنعت را به دست بگیرند! همان بچه ی 8 ساله ای که برایش سوال است چگونه بازی سازی کار میکند! شاید حوصله اش سر رفت، و از بازی سازی متنفر شد، اما شاید، شاید به احتمال کم، جرقه ای در سر این بچه خورد، و عاشق بازی سازی شد!
مخاطبین این بخش سایت تویچ:
Code:
https://www.twitch.tv/directory/game/Game%20Developmentپس این بخش تویچ را جدی بگیریم.
ممنون.
Google