این دردویل به نظرم فصل اولشم یکم بیخود بود. اصلا به کمیک کار نداشته باشیم بگیم یه اثر اورجیناله، خیلی جاها پلاتش آبکی میشد، دشمن هاش کارتونی میشدن ( با اینکه تم سریال مثلا خیلی بزرگسالانه و تاریکه) و شخصیت های فرعی که نه داستان های خوبی براشون نوشته بودن نه شخصیت پردازی خوبی داشتن. اگه هرکدومشون می مردن برا من هیچ اهمیتی نداشت.
من از جسیکا جونز خیلی بیشتر خوشم اومد. با اینکه اونم به کمیکش وفادار نبود و اکشنش خیلی خیلی کم بود، ولی آدمای درستی پشتش بودن. همه ی کاراکترا رو متافور کردن که پیامشون رو درمورد خشونت علیه زنان بگن. که استفاده ی حساب شده و درستی هم بود. حتی استفاده از لوکیشن هم تو جسیکا جونز بهتر بود آدم احساس میکرد با یه نیویورک نوآر شده طرفه که کاملا در راستای تم داستان بود. ولی تو دردویل هلز کیچن برا من کاملا خنثی بود.
من از جسیکا جونز خیلی بیشتر خوشم اومد. با اینکه اونم به کمیکش وفادار نبود و اکشنش خیلی خیلی کم بود، ولی آدمای درستی پشتش بودن. همه ی کاراکترا رو متافور کردن که پیامشون رو درمورد خشونت علیه زنان بگن. که استفاده ی حساب شده و درستی هم بود. حتی استفاده از لوکیشن هم تو جسیکا جونز بهتر بود آدم احساس میکرد با یه نیویورک نوآر شده طرفه که کاملا در راستای تم داستان بود. ولی تو دردویل هلز کیچن برا من کاملا خنثی بود.
sad
Google