سریال هایی که تو یکی دو ماه اخیر دیدم:
اگه از من بپرسید که آندرریتد ترین و آندراپریشیتد ترین و اورلوکد ترین سریال چند وقت اخیر کدومه؟ قطعا جواب من این سریاله. این تریلر رازآلود تئوری توطئه ای، همون اندازه که میخکوب کنندست، تفکربرانگیزه. جهان اورولی سریال ترسناک و نگران کنندست: به جهان کنونی ما بی اندازه نزدیکه و اگه همین الان در اون نقطه قرار نداشته باشیم، با سرعت داریم به سمتش حرکت میکنیم. این سریال 6 قسمته وقت چندانی از بیننده خودش نمیگیره و قطعا و قطعا ارزش دیده شدن رو داره.
روایت دارک کمدی ضدتاریخی هولو از صعود کاترین کبیر به تاج و تخت، گرچه بینقص نیست، اما نوآورانه و شجاعانه ست و به مثابه خون تازه ای برای ژانر درام-کمدی میمونه. بازی بازیگرهای اصلی، چه ال فانینگ، که قبلا در گلوستون و شیطان نئونی بازی بینظیرش رو ستایش کرده بودم، و به خصوص نیکلاس هولت، که تا قبل از این هر موقع در فیلمی میدیدمش میگفتن اَه باز این مردک نچسب، من رو تحت تاثیر قرار داد. کبیر مسلما بینقص نیست اما قطعا قابل ستایشه.
من هم مثل اکثریت، از این سریال لذت بردم؛ بله، پروداکشن ولیو اثر بالائه، کارگردانی استادانست، بازی بازیگرا، به خصوص آنیا تیلور جوی - که قبلا هم در اثر دارک کمدی تروبردز از هنرنماییش لذت برده بودم و به نظرم بازیگر آینده داریه - عالیه. از جنبه غیر ملی گرایانه و ضد ناسیونالیستی فیلم هم لذت بردم؛ که شطرنج چیزیه که این آدما رو به هم پیوند میده و نه ملیت و دسته بندی های سیاسی، از این نظر به نظرم صحنه آخر سریال یکی از زیباترین و قوی ترین صحنه های سریاله. اما جدا از این موارد سریال نسبت به مسئله اعتیاد شخصیت اصلی، خیلی سطحی و سرسری گذر کرد و چندان بهش نپرداخت، که به نظرم این مورد یکی از ایراد های اصلی سریاله و از ارزشش کم میکنه.