نقد و بررسی بازی ها DS

[ehsanservat]

این روزها دیدم هم DS موفق عمل کرده هم 3DS تا اینجا نسل خوب کار کرده تصمیم گرفتم تاپیک نقد و بررسی بازی ها DS بزنم


خیلی از ما به DS اینگونه نگاه میکنیم که این کنسول طوری ساخته شده که همه نو ع قشر گیمر در بر میگیره و این تنوع بازی باعث شده طرفداران زیادی در دنیا داشته باشه.


بهتر است کمی وقت گذاشته و به لیست زیر (شامل بازیهای موجود . بازی ها غربی . بازیهای ژاپنی . بازیهای آینده و عنوان های کوچک ) توجه کنید.

تمامی این عنوان ها تجربه ای فوق العاده از این کنسول را پیش روی شما قرار میدهند , پس اگر DS در منزل دارید ازش به بهترین نحو استفاده کنید و اگر نظر شما جلب کرد یه DS دوست داشتنی بخرید با این مزیت که کنسول خونگی DS قیمت خیلی خیلی پایینی داره یا 3DS بخرید که بازیا DS هم اجرا میکنه


درباره بازی ها یس دیدم همینطور که همچین تاپیکی کنسول ها دیگه هم هست تصمیم گرفتم یکی هم برای DS راه بندازم




((((گاهی وقت ها شده بعضی ها بازی گرفتن(بر مبنای تیزر) اما بعدش به شدت پشیمون شدن و پیش خودشون میگن کاش از یه نفر که این بازی رو خریده بود و بازی کرده بود نظرشو در مورد این بازی میگرفتم و به جای این بازی رو میخریدم یکی دیگه میخریدم)))))))



برای همین من میخواستم خواهش کنم دوستانی که بازی برای DS دانلود میکنن و بازی میکنن بیان اینجا نظر بدن وبگن کدوم بازی ارزش خریدن رو داره و کدوم نداره! وکمی از داستان-گیم پلی - سبک -نوع سختی یا راحتی -و چیزایی از این قبیل رو برای دیگر دوستان بگن تا کسی مثل من گول تیزر بعضی بازی هارو نخوره .




مختصری از DS


DS کنسول دستی نینتندو سال 2004 وارد بازار شد در سال ها مختلف مدل ها مختلفش اومد که در مجموع 4 مدل داره


DS به فروش 156 میلیون نسخه ای رسید و رکورد فروش کنسول خانگی PS2 زد


و پرفروشترین کنسول تاریخ تا به امروز محسوب میشه



و هنوز برای DS بازی منتشر میشه



درباره قیمت هم بگم DS مثلا مدل DS LITE آکبند که علاوه بر بازی ها خود DS کارتج گیم بوی ادونس هم بهش میخوره به همراه فلش کارت هک + مموری و کیف حدود 170 هزار تومان میشود که پول یک گوشی ساده هست


DS دارای 2 عدد LCD هست و LCD پایینی لمسی هستش



DS بالا 5000 هزار بازی داره مثل 3 نسخه کستلوانیا . 4 نسخه فاینال فانتزی . 5 عنوان سونیک و ..........



لیست عناوین DS


List of Nintendo DS games - Wikipedia, the free encyclopedia

 

[ehsanservat]

بازی سالگرد 30 سالگی سوباسا - مخصوص DS

​

همینطور که خودتون میدونید کاپیتان سوباسا از قهمرمان ها زمان کودکی ماست


چند وقت پیش پیش سالگرد 30 سالگی یکی از محبوبترین مانگا/انیمه های کل جهان بود.


کاپیتان سوباسایی که از بچگی با ما بوده و اکثر بچه ها ( الان بزرگ شدن دیگه :d ) باهاش خاطراتی دارند.


شرکت کونامی که حق استفاده انحصاری از عنوان کاپیتان سوباسا رو برای بازی های ویدئویی خریده بود به همین مناسبت یک بازی طراحی کرده.


اسم بازی Tsubasa - New Kick Off nds هست و فقط برای کنسول دستی Nintendo Ds طراحی و ساخته شده.


سبک بازی مثل بهترین بازی ساخته شده برای سوباسا یعنی کاپیتان سوباسا سوپر استریکر هست که ساخته شده بود.


ولی فرق هایی هم داره . وقتی توپ دست شماست شما وقت زیادی برای مانور دادن ندارید. تصویر تا حدودی از بالا نمایش داده میشه

​

و شما باید سریع تصمیم بگیرید که می خواید چیکار کنید. با زدن دکمه مخصوص ( دقیقا مثل نسخه میکرو ) بازی نگه داشته میشه تا شما از بین گزینه های شوت ، پاس ، یک دو و دریبل کردن یکی رو انتخاب کنید.


گرافیکش نسبت به اینکه برای DS ساخته شده خیلی خوبه.


موزیکش هم مثل همیشه خیلی خوب هست و حس و حال خوبی برای بازی به آدم میده. مورد دیگه ای که فکر کنم باید نقل بشه اینه که به قدرت های بقیه بازیکن ها هم بها داده شده. مثلا در تیم نانکاتسو مثلث هجومی تیم (ایزاوا، کیزوگی ، تاکی ) می تونن پاسکاری منحصر به فردی بکنن که توی بازی به زیبایی پیاده شده و قطعا از پاسهای تک ضرب اونها خوشحال میشین.

​

 

[ehsanservat]

حملات بامزه | نقد و بررسی بازی Kirby: Mass attack

Publisher: Nintendo

Developer: HAL Laboratory

Genre: Platformer

Players:1

Release Date: 19th Sep 2011 USA

Series: Kirby

Also Known As: Atsumete! Kirby JP

​

عنوانی شاد و رنگارنگ که چشمان هرکس را به خود خیره می کرد، نیتتندو با این که هم کنسول دستی نسل بعدی خود را معرفی کرده و ۳DS را عرضه کرده بود . اما با این حال برای کنسول های قبلی بازی می سازد تا به این زودی طرفداران با کنسول های خود خداحافظی نکنند!


داستان Mass Attack از جایی آغاز می شود که هیولایی به نام Necrodeus تصمیم می گیرد کربی را نابود کند. برای این کار Necrodeus تصمیم می گیرد تا کربی را به ۱۰ کربی کوچک تر و ضعیف تر تبدیل کند و آنها را زندانی کند. اما یکی از این ده کربی موفق می شود فرار کند و به امید اینکه بتواند ۹ کربی دیگر را با خود متحد کند و بتواند طلسم Necrodeus را از بین ببرد کار خود را آغاز می کند. گیم پلی نیز دقیقا بر اساس داستان شکل می گیرد و در طول مرحله بایستی دیگر کربی ها را به دست آورید تا قدرت ازبین بردن موانع و دشمنان را داشته باشید. هر مرحله از بازی را با یک کربی آغازخواهید کرد و برای افزایش تعداد کربی ها بایستی میوه های مختلف را جمع آوری کنید تا با پر شدن نوار تعیین شده یک کربی به کربی اول اضافه شود.


هرچه میوه بیشتری جمع آوری کنید به کربی های شما اضافه می شود و حتی می توانید آنها را به ۱۰ برسانید. در کنسول دستی DS کربی ها را باا ستایلوس کنترل و هدایت می کنید. معماها و مبارزه با باس ها هر کدام نیازمند روش واستراتژی خاصی هستند و از این رو بازی یکنواخت و خسته کننده نخواهد شد. KMA یکی از بهترین نمونه ها دراستفاده از صفحه لمسی کنسول در گیم پلی بازی است و دقت بالای آن بازی را برای شما لذت بخش می کند.

​

همان طور که گفته شد با خوردن میوه ها کربی های شما بیشتر می شوندو هر ۱۰۰ امتیاز برابر با یک کربی اضافه است. اگر یکی از کربی ها صدمه ببیند، برای مثال به تیغ یا یکی از دشمنان برخورد کند تبدیل به کربی آبی رنگ که نشان روح شدن آناست می شود و برای اینکه دوباره به حالت عادی بازگردد باید آن را به چک پوینت ها برسانید. KMA یک بازی فوق العاده جذاب ، زیبا و دوست داشتنی ماننده بازی های قبلی ساخته شده از روی کربی است.


میزان Cute بودن کربی در KMA به دلیل تعداد بالای کربی های ریزه میزه بالاست. کربی های کوچکی که به دنبال هم کلیدی را بر بالای سر خود می گیرند و میدوند و یا به صورت گروهی به یک گل حمله می کنند. در بازی برای از بین بردن هر دشمن ابتدا کربی ها آن را گرفته و با مشت زدن پیاپی آن را به زمین می کوبند تا نابود شود. اگر بخواهید این کار را تنها با یکی از کربی ها انجام دهید موفق نخواهید شد و کربی شما ضعیف عمل می کند. در هر قسمت گیم پلی چیزهای جدید برای شما دارد . همیشه نیز کربی شما کوچک نیست و در برخی قسمت ها با خوردن آب نبات کربی ها به اندازه واقعی بازمی گردند و آن موقع قدرت تخریبشان بیشتر شده و سریع تر موانع را رد میکنید. پس از تمام کردن بخش داستانی می توانید به سراغ انجام مینی گیم ها بروید. تعداد مینی گیم ها بالا بود و هرکدام جذابیت خاص خودشان را دارند و می توانید تامدت ها با این بازی سرگرم شوید و امتیازهای خود را بیشتر کنید.


گرافیک بازی برای کنسول دستی DS عالی است. پس زمینه های شاد درکنار گرافیک کارتونی بازی شما را بیش از بیش به این عنوان علاقه مند خواهند کرد. با توجه به این که تنوع مراحل بالا است در هر مرحله فضای بازی نیز عوض می شود. موسیقی و صداگذاری بازی نیز گوش نواز و زیبا است و به خوبی با فضای بازی و مراحل مختلف هماهنگ شده اند. اکثر منتقدین و کسانی که این عنوان را تجربه کرده اند از کنترل خوبب ازی تعریف کرده اند، KMA در ابتدا شمارا با یک کربی تنها می گذارد اما زمانی که تعداد آنها بیشتر می شود و موفق می شوید سخت ترین باس ها را به راحتی از بین ببرید احساس قدرت خواهید کرد!


در آخر باید بگویم Kirby Mass Attack یکی از بهترین بازی های DS در چند سال اخیر و همین طور امسال است که DS بازی های زیادی نداشت. بااین که DS امسال چندان بازی های زیاد و بزرگی نداشت اما KMA آنقدری جذاب و متنوع است که زمان زیادی از کسانی که با این کنسول دستی خود را سرگرم می کنند به خود اختصاص خواهد داد. امسال طرفداران این شخصیت خوشحال هستند چرا که میتوانند دو بازی مختلف را تجربه کنند. اگر به کربی علاقه دارید به هیچ وجه این عنوان زیبا را از دست ندهید.

​

نکات مثبت: ۱۰ کربی، طراحی بصری رنگارنگ و دوستداشتنی، ریتم سریع و جذاب بازی، کنترل عالی و بی نقص


نکات منفی: نکته منفی خاصی وجود ندارد تقریبا همه بخش ها در این عنوان عالی کار شده اند

امتیاز: ۹٫۵

گیم پلی: ۹٫۵

گرافیک: ۹

صداگذاری: ۹

جذابیت: ۹٫۵


​

• 

 

[ehsanservat]

کلیپ تریلر بازی kirby mass attack برای خود سایت نینتندو ه


http://media.nintendo.com/nintendo/...dyn_MsUA/YKTREj4joloGugNri-Qc5PbUJnGOJWAR.mp4



اطلاعات کامل درباره بازی kirby mass attack


Kirby Mass Attack (DS) News, Reviews, Trailer & Screenshots

 

[ehsanservat]

بازگشت یک اسطوره

Publisher:
Nintendo

Developer:
Square Enix

Genre:
RPG

Tags:
Swords, Dragons, Fantasy

Players:
4

Release Date:
11th Jul 2010

Series:
Dragon Quest

Feature Support:
Local multiplayer, DLC

​

بیشتر طرفداران قدیمی و سرسخت سبک نقش آفرینی ژاپنی عقیده دارند که Dargon Quest یکی از عناوینی است که هنگام عرضه برای NES توانست تبدیل به یکی از بهترین سری بازی های این سبک و در اصلی یکی از پایه گذاران آن شود. عنوانی که تاکنون نسخه های بسیاری از آن در مناطق مختلف جهان عرضه شده و اکثراً نیز در زمان خود عناوینی موفق به شمار می رفتند.


پس از گذشت سال ها از عرضه اولین عنوان از این سری نوبت به شماره نهم از سری اصلی رسیده تا هم چون دیگر بازی های نقش آفرینی ژاپنی برای DS عرضه شود.


کاری که Squre Enix ناشر این بازی در آن مهارت فوق العاده ای پیدا کرده و بدون توجه به ویژگی های بازی مورد نظر، آن را برای DS عرضه می کند. با توجه به محبوبیت های فوق العاده ی این کنسول در همه ی دنیا از جمله ژاپن و آمریکا که بالا 154 میلیون کنسول فروخت .


این موقعیت برای ناشران ژاپنی به وجود آمده که با چشم پوشی از کنسول های ژاپنی دیگر یعنی Wii و PS3 عنوان خود را با صرف هزینه ای، برای DS عرضه کرده و نه تنها همه هزینه های شان را پوشش دهند؛ بلکه سود بسیاری نیز به دست آورند. این در حالی است که سازنده ای محبوب و کاربلد چون Level 5 پشت DQ9 قرار دارد و این عنوان پتانسیل عرضه برای کنسول نسل حاضر سونی را دارد. این جاست که مشخص می شود، SE هم چون گذشته به نظر مخاطب خود اعتنا نمی کند و ترجیح می دهد برخلاف نسل گذشته که تمرکزش بر کیفیت بازی هایش بود،سود بیشتری کسب کند.

باز هم همان ایده قدیمی

تیم سازنده روند کلی گیم پلی DQ9 را مانند عناوین کلاسیک این سبک طراحی و تلاش کرده اند نسبت به اصول این سبک وفادار باشند. بر خلاف بعضی آثار نقش آفرینی ژاپنی در DQ9 بازیباز می تواند در همان ابتدای بازی شخصیت اصلی خود را با استفاده از گزینه های بسیاری که برای چنین عنوانی یک نکته مثبت به شمار می رود، طراحی کرده و در طول بازی نیز ظاهر آن را توسط رزه ها مختلف و اسلحه های متنوع تغییر دهد. بازی در این بخش بسیار خوب عمل کرده و به ویژه در حالت چند نفره، باعث شد تفاوت های زیادی میان شخصیت ها دیده شود.


در بخش های مختلف نقش آفرینی بازی با سیستم شغل روبه رو هستیم که در اصل نقش کلاس را ایفا می کند و در کنار یک سری زیر کلاس قرار گرفته است. نکته مهم در مورد شغل ها، آزاد نبودن آن ها در ابتدای بازی است که کمی از آزادی عمل بازیباز کاسته ولی در ادامه باعث می شود بازیباز حتی برای به دست آوردن شغل های جدید، ماموریت های متنوع و مختلفی را انجام دهد یا با افراد مختلفی آشنا شود تا آن ها به تیم وی بپیوندند.


مانند دیگر عناوین این سبک هر شغل دارای چند مهارت مختلف است که بعضی از آن ها مخصوص آن شغل و بعضی دیگر مشترک هستند . مکانیسم بازی در این بخش کاملا مانند DQVIII طراحی شده و هر شغل دارای 5 حرفه مختلف است؛ اما مشکلی که در این زمینه وجود دارد مربوط به کلاس و شغل های کم اهمیت است که مهارت های ضعیفی داشته و به صورت کلی شباهت فراوانی با بعضی مهارت های دیگر دارند. با این وجود در DQ9 شاهد یکی از کلاسیک ترین سیستم های نقش آفرینی به کار رفته در این چند سال اخیر هستیم. نکته ای که در مورد سیستم مبارزه ای بازی نیز صدق می کند و باعث شده هیچ گونه خلاقیتی در مبارزه های DQ9 دیده نشود.

سقوط یک فرشته

داستان بازی روایت گر ماجراهای فرشته ای است که به عنوان نگهبان یکی از دهکده های انسان ها شناخته می شود. وی که در اصل توسط Celestrian مسئول انجام این کار شده، بعد از مدتی مامور می شود، مقدمات سفرCelestrian را به سرزمین خدایان فراهم کند. در طول مراحل ابتدایی بازی توضیح داده می شود که Celestrian برای سفر به سرزمین خدایان نیاز به میوه درخت جهان یعنی Fygg دارد و برای رشد این مویه، شخصیت اصلی باید خیرخواهی مردم عادی را جمع کند. پس از این که میوه های درخت جهان رشد کرده و همه چیز برای سفر Celestrian فراهم می شود به یکباره سرزمین انسان ها توسط نیرویی ناشناخته مورد حمله قرار می گیرد و میوه های درخت جهان در سطح سرزمین های مختلف پخش می شوند. در همین درگیری ها است که شخصیت اصلی برای پیگیری موضوع روی زمین می آید؛ اما توسط نیروی از پا درمی آید. این فرشته پس از به هوش آمدن متوجه می شود، هم چون یک انسان عادی شده و تمامی قدرت هایش را از دست داده است. در اینجا بازیباز وظیفه پیدا می کند که با پیدا کردن میوه های پخش شده و مقابله با این نیروی ناشناخته کار ناتمام خود را کامل کرده و همراه با دیگر فرشتگان به سرزمین خدایان سفر کند. داستان بازی برای چنین عنوانی کاملا مناسب و دارای پیچ و خم های فراوان است.


که بر عکس شروع ساده و کلاسیکش ، پیوسته بازیباز را با مواردی جدید و جالب رو به رو و او را به تلاش برای آگاهی از ادامه ماجرا ترغیب می کند. اما نکته ای که ضربه اساسی به بازی زده (به ویژه میانه ی راه)، نبود شخصیت پردازی مناسب برای دیگر شخصیت ها است. که عملا نقش به سزایی در گروه همراه بازیباز ایفا می کند. بعضی از این شخصیت ها به سرعت وارد گروه شده و بی هیچ مقدمه ای شخصیت ها او را پذیرفته و در ادامه نیز حرفی از آن به میان نمی آورند. سازندگان در این زمینه عجولانه رفتار کرده اند و این مسائل را کم اهمیت جلوه داده اند. هم چنین باید به سیل عظیم دیالوگ های بی مورد اشاره کرد که به عاملی آزار دهنده تبدیل می شوند و پس از مدتی بازیباز بی توجه، از آن ها می گذرد. این ضعف کوچک از ارزش دیالوگ های اصلی و مناسب بازی نیز کاسته و ضربه بزرگی به آن ها زده است.


یکی از مسائلی که درDQ9 به خاطر بزرگ بودن محیط بازی به یکی از ارکان اصلی بازی تبدیل شده، وسیله نقلیه بازیباز است. بازیباز مانند Legend of Zeldahantom Hourglass این قابلیت را دارد که با استفاده از کشتی خود به بخش های مختلف محیط بازی سفر کند. اما سفرهای دریایی عموما خسته کننده و بدون جذابیت هستند و تنها موجب اتلاف وقت بیشتری می شوند.
سیستم مبارزه های بازی کاملا به صورت نوبتی طراحی شده و از اصول کلاسیک این سبک پیروی می کند. دوربین بازی در زمان مبارزه ها در دو حالت اول و سوم شخص قرار می گیرد و بازیباز می تواند قبل از هر حمله ای در زاویه دید اول شخص دشمن مورد نظر خود را انتخاب کرده و در ادامه و در زاویه دید سوم شخص شاهد حمله های و درگیری های شخصیت های اصلی و دشمن ها باشد. به طور کلی مکانیسم مبارزه ها کاملا کارآمد است و تمامی امکانات مورد نظر را در اختیار بازیباز قرار می دهد؛ اما مشکلی که در این بخش وجود دارد مربوط به حمله های دشمنان است. گاهی در کل یک نبرد همه ی دشمن ها بدون در نظر گرفتن یارهای بازیباز فقط به سمت او حمله کرزده و باعث می شوند موقعیت سختی برای او به وجود آید. نکته ی قابل توجه این که یکی از قابلیت های بازی در اینجا به ضرر بازیباز عمل می کند. به طور کلی اگر چند حمله پشت سر هم به یک شخصیت انجام شود، حمله های بعدی به صورت چند ضرب و با ضریب بالاتری شکل می گیرد که در اینجا باعث می شوند نوار سلامتی بازیباز به یکباره خالی شود. در سوی دیگر نبود قابلیت های تعیین عملکرد سریع در میان نبرد برای بارهای همراه باعث می شود بازیباز نتواند تاکتیک های مشخصی را به کار ببرد. البته این مشکل بیرون از مبارزه ها وجود ندارد و پس از تعیین وظیفه ای مشخص برای هر یک از همراهان، وی تمرکز خود را کاملا بر آن می گذارد و در زمان های مناسب به درستی به آن عمل می کند.

جلوه ای آشنا اما همچنان زیبا

هم چون عنوان قبلی از این سریپ عرضه شده بود ، DQ9 نیز حالتی نیمه کارتونی دارد و سعی کرده بیشتر تمرکز خود را بر طراحی شخصیت ها بگذارد. شخصیت ها از جزییات بالایی برخوردار هستند و ظاهرشان از پیش تعیین شده نیست و با استفاده از هر سلاح و زره جدید، حالتی تازه به خود می گیرند. DQ9 از لحاظ طراحی محیط ها به دو بخش تقسیم می شود. محیط های داخلی و محیط های خارجی در بخش اول به هیچ وجه راضی کننده نیست و نبود جزییات و آبجکت ها کاملا خود را نشان می دهد.


این در حالی است که در زمینه طراحی محیط های خارجی سازندگان بسیار خوب عمل کرده و توانسته اند از قدرت کنسول دستی نینتندو به خوبی استفاده کنند. جالب این که با وجود وسعت بیشتر محیط های خارجی، این محیط ها چه از لحاظ طراحی کلی و چه از لحاظ شلوغی نسبت به نمونه های داخلی بهتر و جذاب تر طراحی شده اند.



اژدها در جایگاهی اشتباه

بی شک گیم پلی و ساختار کنونی بازی از هیچ یک از قابلیت های DS بهره نمی برد و حتی سعی نشده طراحی منوها و دیگر بخش های بازی به صورتی انجام شوند که بازیباز برای استفاده از قلم کنسول راحت تر باشد. البته این مساله چیز جدیدی نیست و بیماری ای است که بیشتر بازی های نقش آفرینی این کنسول به آن دچار شده اند. این در حالی است که کمبود حجم باعث شده سازندگان خود را از صداگذاری دیالوگ ها معاف دانسته و در این زمینه نیز هیچ خرجی نکنند. همین مساله ی به ظاهر کوچک، به عناوین نقش آفرینی ضربه بزرگی می زند؛ ضربه ای که به کم اهمیت شدن دیالوگ ها می انجامد؛ بخشی که یکی از ارکان اصلی یک بازی نقش آفرینی محسوب می شود. با این حال، DQ9 یکی از کلاسیک ترین و زیباترین نقش آفرینی های ژاپنی اخیر است که توانسته نظر بیشتر طرفداران قدیمی این سبک را جلب کند؛ اما به واقع هنوز از نبود نوآوری در رنج است و تنهاکاری که کرده قرار دادن یک سیستم چندنفره مناسب و وجود آزادی عمل برای هر بازیباز در آن است که با وجود بعضی ماموریت های جانبی تمام نشدنی و آپدیت های جدید برای اضافه کردن ماموریت های متنوع می تواند ساعت ها بازیبازهای مختلف را مشغول کند.


نکات مثبت:

رعایت اصول کلاسیک سبک، داستان جذاب، طراحی محیط های خارجی، سیستم چندنفره جذاب

نکات منفی:

طراحی کم جزییات محیط های داخلی

 

[ehsanservat]

Assassin's Creed II: Discovery

Publisher:
Ubisoft

Developer:
Griptonite

Genre:
Action, Adventure

Tags:
Stealth, Sequel

Players:
1

Release Date:
17th Nov 2009 USA

​

این بازی برای کنسول دستی پرفروش DS هم منتشر شده و ما رو با حال و هوای شهر ونیز و قهرمان اون یعنی اتزیو آشنا می کنه.


بازی به صورت 2D Platformer با اکشنی سریع و نفسگیر هستش که با بازی قبلی این سری در کنسول DS , برتری آشکاری داره.


بازی قبلی که توسط یکی از شرکتهای سازنده ی بازیهای موبایل ساخته شده بود در برابر این بازی حرفی برای گفتن نداره.


همونطور که گفتم بازی اکشن بسیار سریعی داره و در اکثر مواقع شما در حال بالا رفتن از دیوارها و پرش از یکی به دیگری هستید و حتی بعضی وقتها مجبورید که از زیر موانع هم عبور کنید و قل بخورید !


سیستم مبارزات بازی هم بسیار زیبا کار شده و حتی شاهد صحنه آهسته در مبارزات نیز هستیم.

​

 

[ehsanservat]

نقد و بررسی okamiden

Publisher:
Capcom

Genre:
Action, Adventure

Tags:
Painting, Classic, Animals

Players:
1

Release Date:
15th Mar 2011 ​

بسیاری از افراد با بازی okami آشنا هستن یک بازی بینظیر و خاطره انگیز که بسیار دوست داشتنی هست بازی okami برای پلتفرم ها ps2 . wii و ps3 منتشر شد. نسخه okamiden در 2010 در ژاپن و 2011 در غرب برای کنسول دستی موفق ds منتشر شد .


برخلاف عنوان اصلی، که در آن بازیباز وظیفه کنترل آماتراسو(Amaterasu) را برعهده داشت. در okamiden با فرزند وی که چی باتراسو (chibitera-su) نام دارد روبرو هستیم که بار دیگر قصد دارد تاریکی را از سرزمین Nippon بیرون کرده و اوضاع رابه حالت عادی خود بازگرداند. رخدادهای داستانی بازی 9 ماه پس از عنوان اصلی رخ میدهد و چیپاتراسو قصد دارد با کمک کوانی (kuuni) که فرزند سوسانو دیگرشخصیت اصلی okami است در بازی پیشروی کند. البته به جز کوانی شخصیت های دیگری نیزدر بازی حضور دارند که هر کدام دارای ویژگی های منحصر به فردی بوده و برای مدتی باشخصیت اصلی همراه می شوند. در کنار شخصیت پردازی مناسب داستان بازی از کشش لازمبرخوردار نیست . در کنار این موضوع شاهد شوخی ها و طنز ژاپنی نیز هستیم که جالب بوده و باعث می شود okamiden از لحاظ داستانی زیبا باشد.

​

هنر نقاشی

اصول گیم پلی همچونعنوان اصلی است و تنها تغییر اساسی آن مربوط به یار همراه بازیباز می شود. در اینعنوان نیز بازیباز می تواند با استفاده از تکنیک های مختلف نقاشی که در طول بازیبه دست می آورد، طرح های مختلفی را کشیده و فعالیت های مختلفی را صورت دهد. گیم پلی دارای چند نمونه جدید است که مرتبط به کنترل یار همراه است . بازیباز در okamiden همواره یک یار همراهدارد که در مبارزه ها و دیگر بخش های بازی به وی کمک می کند. یکی از قابلیت هایجدید okamiden مربوط به زمانی می شود که بازیباز یار همراه خود را پیاده کرده وبه کمک تکنیک های نقاشی مسیری را مشخص می سازد تا این یار همراه با طی کردن آن بهبخش خاصی رسیده و هدف مورد نظر بازیباز را انجام دهد. در این مواقع گوی های سلامتییار همراه جدا شده و تنها به وسیله سوار شدن بر پشت چپاتراسو به حالت عادی خود بازمی گردد.


بازی باز میتواند در محیط های مختلف به جستجو پرداختهو آیتم های مختلفی را پیدا کند و آن ها را به مغازه های موجود در بخش های مختلفبازی فروخته و در ازای آن پول بگیرد. یکی از عواملی خوب بازی مغازه هایی است کهمحلول های سلامتی را بسیار ارزان فروخته و به بازیباز این فرصت را می دهند که باتجهیزات بسیاری به میدان مبارزه رفته و به راحتی دشمن ها را از پا دربیاورد. درزمان مبارزه ها بازی باز همچون گذشته می تواند ضربه های مختلفی را به دشمن واردکند؛ اما با توجه به تغییراتی که در زمینه طراحی دشمن ها به وجود آمده این بخش ازبازی نیز به ترکیبی از فشردن یک کلید به صورت پیاپی و البته یک سری پازل شده است.


هر کدام از دشمن ها دارای نقطه ضعفی یا ویژگی متفاوتی هستند که به بازیباز این فرصت را می دهند که با انجام تکنیک های مختلف مبارزه ها را به راحتی پشت سربگذارد. در این جا باید به مبارزه با باس های (Boss) بازی نیز اشاره کرد کهدر مقایسه با دیگر مبارزه های بازی جذاب بوده، اما مانند آنها آسان هستند. بیشترباس های بازی یک موجود بزرگ هستند که بخش زیادی از صفحه نمایش را پر کرده و بهبازیباز حمله می کند. هر دام از آنها دارای نقطه ضعفی هستند که بازیباز پس از پیداکردن آن می تواند روند حملات خود را مشخص کرده و وی را از پا در آورد. با وجود اینکه okamiden روندی مشابه با عنوان اصلی را پیش گرفته است اما به خاطر نبودتنوع در گیم پلی و خسته کننده شدن آن در بخش های پایانی و همچنین درجه سختی پاییننتوانسته در حد و اندازه های okami قرار گیرد.

بازگشت زندگی و طراوت

okami از عناوین تحسین شده است okamiden نیز در این زمینه و درمقایسه با دیگر عناوین DS حرف های بسیاری برای گفتن دارد و همچون گذشته زیبا و به یادماندنی است.


البته بایستی به این مساله نیز اشاره شود که به خاطر محدودیت سختافزاری تمامی اجزای قابل تغییر محیط در فاصله های بسیار کوتاه ناپدید شده و پس ازنزدیک شدن دوباره بازیباز به آن ها، ظاهر می شوند. وضعیت بازی از لحاظ صداگذاری وموسیقی نیز همانند عنوان اصلی است و برای صداگذاری شخصیت ها از همان صدای عجیب وغریب گذشته استفاده شده است.


okamiden در کل تفاوت عمده ای باokami ندارد و تنها تلاش کردهگیم پلی مبتنی بر نقاشی بازی را به صفحه لمسی Ds منتقل کند که در اینامر نیز موفق بوده؛ توجه کپکام به مسایلی چون ایجاد تنوع در ساختار گیمپلی و استفاده از روندی مناسب برای پیشبرد داستان باعث شده، okamiden بسیار عالی باشد.

​

 

[ehsanservat]

ماجراجویی در دنیای ارواح

Publisher:
Capcom

Developer:
Capcom

Genre:
Adventure, Puzzle

Tags:
Mystery, Supernatural

Players:
1

Release Date:
11th Jan 2011

​

کپکام یکی از بزرگ ترین شرکت های بازیسازی ژاپن است. که اززمان تأسیس خود عناوین متعددی را عرضه و به موفقیت های چشم گیری دست پیدا کردهاست. با این که اکثر این موفقیت ها مدیون بازیسازهای معروف و خوش سابقه این شرکت بوده اما کپکام در سال های گذشته با آن ها به خوبی رفتار نکرده و باعث شد تابسیاری از این بازیسازها از کپکام جدا شده و اکنون تبدیل به رقیبی جدی شوند. ایندر حالی است که به طور کلی عملکرد کپکام به جز چند نمونه در این نسل راضی کننده نبوده و شاهد این بوده ایم که با عرضه عناوینی متوسط یا ضعیف خاطره خوب بازی های قدیمی خود را نیز از بین برده است.


با این که اثر بازیبازها و منتقدین عملکرد کلی کپکام را در این نسل راضی کننده نمی دانند اما بایستی به این مسئله توجه کرد کهپلتفرمی همچون DS برخلاف نمونه های دیگر شاهد عناوین خوبی از سوی این شرکت بازیسازیبوده، عناوینی که هر کدام در زمینه ای دارای خلاقیت و نکات مثبت مختلفی هستند. یکیاز این عناوین (Ghost Trick (GT است که سعی و تلاش خود را بر روی ترکیب سبک ماجراجویی و پازل گذاشته و در انجام این کار موفق نیز بوده.



مرز مابین دو دنیا

بخش عمده ای از GT مربوط به داستان و نحوهپرداخت آن می شود که تا حدودی شبیه به سری بازی های AceAttorney طراحی شده، شباهتی که مسلماً به خاطر یکسان بودن سازنده این دو بازی به وجود آمده است.بازی از جایی شروع می شود که شخصیتی بی نام (در ابتدای بازی) توسط کارآگاهی به ناملین (Lynne) کشته شده و در ادامه به صورت یک روح در می آید.


تفاوتی که در این میان وجود دارد مربوط به همین روح است که بر خلاف روح های معمول داستان های تخیلی بی آزار و یا خراب کار نیست و تنها مشکلی که دارد از دست دادن حافظه خود است کهباعث شده تا با شخصیت های دیگر موجود در داستان ارتباط برقرار کرده تا در نهایتمتوجه این مسئله شود که چه هویتی داشته و به چه دلیلی توسط لین از پا در آمده است.این روح که تنها تا صبح فردای ماجرای به قتل رسیدن خود وقت دارد می بایستی توسطبازیباز کنترل شده و با رفتن به بخش های مختلف شهر و در ادامه ارتباط بر قرار کردن با افرادی خاص در نهایت از راز و رمز حادثه ای که گریبان گیرش شده پرده بر دارد.

​

تمامی روند داستانی سرایی بازی به کمک دیالوگ های رد و بدل شده ما بین شخصیت هابازگو می شود و تنها در بعضی مواقع شاهد یک سری فلش بک هستیم که همچون ظاهر اصلیبازی به نمایش در می آیند و تفاوتی با دیگر بخش های بازی ندارند. داستان GT شاید در ابتدا کمی گنگبوده و جاذبه لازم را نداشته باشد اما در ادامه و با مشخص شدن یک سری از جزئیاتبازیباز را در خود غرق کرده و تا انتها همراه می کند. این در حالی است که یکی ازعوامل جذابیت داستان شخصیت پردازی های مناسب و جالب بازی هستند که هر کدام دارایشخصیت های منحصر به فردی بوده و با کلیشه های رایج داستان های رمز آلود و کاراگاه ی متفاوت هستند.


این شخصیت ها به نحوی با یکدیگر ارتباط بر قرار می کنند که بازیبازبتواند با کمی دقت از جزئیات اهداف و علایق آن ها خبر شود. مسئله ای که با وجودنبود ظرافت های تصویری امری قابل توجه است. اما مشکلی که در انتهای بازی گریبانگیر داستان می شود.


شتاب زدگی در بازگو کردن وقایعی است که در تمامطول بازی توضیح داده نشده و مدام به لحظات انتهایی موکول شده اند. این مشکل باعثشده تا با مشخص شدن تمامی جوانب ماجرای مورد نظر به یک باره بازیباز این احساس راپیدا کند که تمام کارها و جان هایی که نجات داده نه تنها هیچ سودی برای خود نداشتهبلکه چیزی را برای وی تغییر نمی دهد. در اصل بازیباز به طرزی کاملاً نامناسب درانتهای بازی به حاشیه رانده و از خط اصلی داستان خارج شده و اهمیتی پیدا نمی کند.نکته ای که باعث می شود تا بازیباز و شخصیت اصلی تبدیل به یک راوی داستان شوند تانقش اصلی و قهرمان بازی که در GT فردی دیگر است.



خنجر زمان

گیم پلی کلی بازی بر خلاف دیگر عناوین موجود در این سبکتمرکز خود را بر روی معماها گذاشته است. بازیبازها که در ابتدای بازی در نقش یکروح ظاهر می شود قادر به حرکت مابین اجسام بی جان موجود در محیط است که با بهنمایش در آوردن یک نقطه نورانی از دیگر اجزای محیط جدا شده اند. در حالت کلی هرمرحله از بازی روند عادی خود را طی می کند اما بازیباز با وارد شدن به دنیای روحها این نقطه های ذکر شده را دیده و قادر به حرکت بر روی آن ها است. در کنار اینمسئله بایستی به قابلیت ایجاد تغییر بر روی یک سری از اجسام مشخص شده نیز اشارهکرد که در دنیای واقعی و توسط بازیباز انجام می شوند. به طور مثال بازیباز بر روییک یخچال قرار گرفته باشد در دنیای واقعی می تواند درب این یخچال را باز کرده و بامحیط اطراف خود تعامل داشته باشد. نکته دیگر در مورد قابلیت ارتباط برقرار کردن بابدن افرادی است که جان خود را از دست داده اند. روح این افراد به هیچ وجه قابلیتهای بازیباز را نداشته و پس از مرگ بر روی بدنشان باقی می ماند. این مسئله فرصتیرا برای بازیباز به وجود می آورد که با حرکت در محیط و رساندن خود به بدن بی جانشخصیت های دیگر با روح آن ها ارتباط بر قرار کرده و از قابلیت دیگر بازی بهره ببرد. در زمان بر قراری ارتباط بازیباز می تواند زمان را به 4 دقیقه قبل از مرگفرد مورد نظر برده و از مرگ او به نحو ی جلوگیری کند.

اگر بازیباز موفق به این شود بعد از زنده شدن فرد ذکر شده وی می تواند به راحتی با بازیباز ارتباط برقرار کردهو اطلاعات مورد نظر را در اختیار وی قرار دهد. کلیت گیم پلی GT تشکیل شده از همین رونداشاره شده که در آن بازیباز مدام جان افراد مختلفی را با ایجاد تغییرات و حرکت درمحیط نجات داده و اطلاعاتی را در مورد خود به دست می آورد. البته این مسئله نیزقابل ذکر است که در بخش پایانی بازی شخصیت دیگری نیز همراه بازیباز می شود کهقابلیت تعویض اشیای یک شکل را با یکدیگر فراهم می کند که در بعضی مراحل کارسازاست. گیم پلی دراین عنوان به طور کلی مشکل اساسی ای ندارد و سازندگان به خوبیتوانسته اند تا بخش های چالش برانگیزی را در آن طراحی کنند اما به وجود آمدن یکتمرکز اصلی بر روی داستان این بخش از بازی به رتبه دوم اهمیت وارد می شود. در اصلاین گونه باید گفت که در GT این داستان است که در حال روایت بوده و بازیباز در طول آن لحظاتکوتاهی را به بازی می پردازد. اگر به نحوی داستان و گیم پلی بازی در دو بخش مجزا وپشت سر یکدیگر قرار می گرفتند مسلماً شاهد یک داستان منسجم تر و البته گیم پلیبهتری بودیم که همچون حالت اکنون از هم گسیخته نبود.



زنده تر از همیشه

بر خلاف سری بازی هایAceAttorney کهتمرکز خود را بر روی طراحی کلی محیط و شخصیت ها گذاشته بود، در GT شاهد این هستیم کهجزییات مورد توجه قرار گرفته اند. دلیل اصلی این امر چیزی جز ساختار گیم پلی بازینیست که باعث شده تا بازیساز دقت بیشتری را برای طراحی اجزای محیط گذاشته و درکنار آن از یک سری طراحی شخصیت جالب و کاملاً پویا نیز بهره برده تا به خوبی بتواندداستان بازی را پیش ببرد. این شخصیت ها از دید انیمیشن نیز در صف عناوین عالی حالحاضر نیز طبقه بندی می شوند.


طراحی انیمیشن های شخصیت ها بسیار خوب بوده و به نوعی خصوصیت فرد مورد نظر را شکل می دهد. این در حالی است که بازی از لحاظ موسیقی و صداگذاری حرف زیادی برای گفتن ندارد و در طول بازی یک تم کلی را تکرار می کند که درانتهای آن بیش از گذشته تکراری به نظر می رسد. GT از آن دست بازی هاییاست که تمرکز اصلی خود را بر روی روایت داستان گذاشته اما بر خلاف آن ها دارای گیمپلی خوبی نیز هست که مشکلی همچون کوتاه بودن و از هم گسستگی را یدک می کشد. عنوانیکه می توانست به کمک تقسیم مناسب در زمینه داستان و گیم پلی عملکرد بسیار بهتری رابه نمایش در آورد.

نکات مثبت:


داستان پررمز و راز، شخصیت پردازی مناسب، گیم پلی جذاب،انیمیشن های فوق العاده و دقت به جزییات محیط.


نکات منفی:

تمرکز بیش از حد بر روی داستان

 

[ehsanservat]

بررسی The World Ends with You

Publisher: Square Enix

Developer: Jupiter Corporation

Genre: RPG

Tags: 2D, Anime

Players: 1

Release Date: 22nd Apr 2008 USA

18th Apr 2008 UK/EU
​

به نظر من این بازی یکی از بهترین بازی ds هستش و یکی از بازیهایی که هر گیمری از اون لذت میبره.


من این بازی بازی کردم اما چون نتونستم بازی رو تا آخر برم قطعا نمیتونم زیاد دربارش توضیح بدم اما این رو بعنوان یه معرفی و آشنایی شما دوستان مینویسم.


به نظر من رسید که این بازی رو از روی یه مانگا ساختن یا حداقل طرح اولیه رو از اون اقتباس کردن که نمیدونم نظر درستی دارم یا نه! به هر حال داستان بازی نقطه قوت کار هست که در ادامه بهش میرسیم.

کاراکتر ها

واقعا کاراکتر ها فوق العاده کار شدن و شما امکان نداره نتونی با یکی از اونها ارتباط برقرار کنی. در عین غیرواقعی بودن کاملا ملموس و نزدیک هستند.


نکو(neku): شخصیت اصلی داستان(عکس بالا) که یه پسر مغرور و از خود راضی هست که توی چند لحظه اول جز غر زدن چیزی ازش نمیبینیم. نکو به موزیک علاقه زیادی داره. خصوصیت دیگش هم اینه که بخاطر عدم اعتمادش به دیگران تنهایی رو به هر چیز دیگه ای ترجیه میده.


شیکی(shiki): دختری که همبازی(partner) نکو هست و علاقه زیادی به خیاطی داره و مهارتی هم توی این زمینه داره. توی بازی شیکی به نکو گیر میده که چرا انقدر بدلباسه! و خودش واقعا کاراکتر دوست داشتنی هست.


لطفا به این دو کاراکتر رضایت بدید چون ما بقی رو نمیخوام لو بدم هر چی بخوام بگم توضیح داستانه.

داستان

نکو داره توی یه تقاطع شلوغ قدم میزنه و موزیک گوش میده و غر میزنه مردم هم انگار که نکو رو اصلا نمیبینن به سرعت درحال حرکتند ناگهان نکو زمین میخوره وقتی بلند میشه یه pin (گیره لباس) توی دستش میبینه که ظاهری عجیب داره. نکو یه پیامک عجیب دریافت میکنه که متن کوتاهی داره. توی اون زمانی برای انجام کاری تعیین شده و توضیح مختصری در مورد کار داده شده. نکو دوباره غر میزنه و پیام رو پاک میکنه اما ناگهان میبینه روی دستش یه تایمر که مطابق با زمان مشخص شده توی پیام هست شروع به شمارش معکوس ثانیه ها میکنه.


از روند داستانی خارج میشم و یه توضیح کلی میدم:


نکو با شیکی آشنا میشه و شیکی اطلاعاتی بهش میده: اونا وارد یه بازی شدن که یک هفته ادامه داره و هر روز یک ماموریت رو به همه کسایی که توی اون شرکت کردن از طریق پیامک اطلاع میده. انجام ماموریت ها واجب کفایی هست و اگه یه نفر انجام بده زمان کف دسته همه بازیکن ها پاک میشه و بازی روز بعد ادامه پیدا میکنه. همه بازیکن ها باید با هم تیمی شون بازی رو ادامه بدن و اگه هم تیمی کسی erase بشه اون هم بعد از یکساعت erase میشه.


من تموم میکنم به خدا با این تعریف کردنم دارم نابود میکنم داستان محشرش رو

کنترل

هر پین یه قدرتی به نکو میده که 4 تا از اونها رو توی مبارزات میشه همراه داشت و با استفاده از قلم و نحوه حرکت اون اثر خودشون رو نشون میدن. مثلا با کشیدن قلم روی دشمنان یکی از پین ها با ضربه زدن روی صفحه یکی دیگه و با نگه داشتن یکی دیگه فعال میشه. هر کدوم از این حرکت ها یک کلاس رو تشکیل میده که بازی اجازه نمیده دو پین هم کلاس همزمان جزو 4 تا باشه.


شما میتونید همبازیتون رو هم از طریق دکمه ها توی بازی کنترل کنید که ابتدا ساده هست و به تدریج سخت میشه و اگه خودتون نخواید میتونید اون رو به حال خودش رها کنید و کار خودتون رو انجام بدید.


یه حالت ترکیب(fusion) هم وجود داره که در شرایطی که همبازیتون حرکات خاصی رو بزنه میشه استفاده کرد.


امیدوارم با این توضیحاتی که دادم اطلاعاتی از بازی رو بهتون داده باشه.

 

[ehsanservat]

نقد و بررسی Scribblenauts

Publisher: Warner Bros

Developer: 5th Cell

Genre: Creative, Puzzle

Players: 1

Release Date: 15th Sep 2009 USA
9th Oct 2009 UK/EU

Series: Scribblenauts

Feature Support: Wi-Fi Connection, Local Wireless Connection

Official Site: scribblenauts.com

​

اين یک بازی متفاوت است که ایده خلاقانه آن را در هیچ بازی دیگری ندیده‌اید. به زبان ساده، کافی است یک کلمه را تایپ کنید تا واقعیت بپذیرد! سلاح شما خلاقیت‌تان است و به قول سازندگان بازی، تنها محدودیت شما، قدرت تصورتان است.


برخلاف بازی‌های دیگر که برای حل یک معما ابزار مورد نیاز آن را در اختیار دارید، در Scribblenauts تنها صورت مساله را به شما می‌دهند. ابزار شما یک دفترچه جادویی است که با تایپ کلمه‌ی آیتم مورد نیازتان، آن آیتم خلق می‌شود. مثلا اگر به یک اژدها نیاز دارید کافیست بنویسید Dragon تا یک اژدهای چاق و چله پديد آيد.

​

می‌گویند زیبایی در سادگی است. Scribblenauts هم یک بازی دوبعدی ساده، اما بسیار بانمک و دوست داشتنی است.


این بازی در 10 دنیا و 220 مرحله گوناگون گسترده شده. مراحل بازی یا معمایی هستند و یا پلت‌فرمر؛ در مرحله‌های سبک پلت‌فرمر، هدف شما پیدا کردن ستاره‌ای است که در آخر هر مرحله قرار دارد. به این منظور باید چند مانع را پشت سر بگذارید. اما در مراحل معمایی است که خلاقیت‌تان محک می‌خورد. فرض کنید ماموریت شما عبور از یک پرتگاه است، حالا می‌توانید یک هلیکوپتر ظاهر کنید و برفراز پرتگاه به پرواز درآیید، یک جاروی پرنده خلق کنید یا هر آیتم دیگری که دوست دارید را در دفترچه جادویی Scribblenauts تایپ کنید تا وجود خارجی پیدا کند.

​

البته در انتخاب کلمات محدود هستید. Scribblenauts نام‌های عمومی یا دارای کپی رایت، مکان‌ها، شکل‌ها، ریشه‌ی کلمات و کلمات جنسی و عامیانه را قبول نمی‌کند. هم‌چنین در آن واحد تعداد محدودی آیتم در حافظه بازی جا می‌گیرد. شما می‌توانید هر آیتم را به راحتی از صفحه حذف کنید، اما یک آیتم، دو بار قابل استفاده نیست؛ بنابراین باید در انتخاب کلمات دقت کنید.


گه‌گاهی ممکن است کلمه مورد نظر شما با آن‌چه در حافظه بازی وجود دارد کمی متفاوت باشد. مثلا در یک مرحله باید مگسی را بکشید. بازی عبارت «اسپری مگس» را شناسایی نمی‌کند و در عوض باید کلمه «حشره‌کش» را وارد کنید. با این وجود تعداد کلماتی که در Scribblenauts وارد شده، حیرت انگیز است.


به این مثال توجه کنید. در یکی از دموهای Scribblenauts باید به پیرمردی که چشمانش ضعیف است کمک کنید تا ببیند. در این دمو برای پیرمرد ابتدا یک ذره بین و سپس یک سلاح تک تیرانداز ظاهر می‌کنند، اما هیچ کدام به دردش نمی‌خورد تا این‌که بالاخره با وارد کردن کلمه عینک، معما حل می‌شود.

​

در Scribblenauts ورای کلمات معمولی مثل درخت، دوچرخه، آسمان خراش یا کامپیوتر، آیتم‌های عجیب و غریبی گنجانده شده است که فکرش را هم نمی‌کنید. مثلا طرفداران بازی Half Life می‌توانند گوردن فریمن را با آن لباس و میله معروفش ظاهر کنند یا به یک فیل، موشک انداز بدهند تا با خرطومش شلیک کند! زمانی هم که دشمن‌ها به قصد کشت به شما حمله می‌کنند، می‌توانید به خود یک «جت پک» ببندید و به آسمان بروید.


از این گذشته همیشه راه حل آخری هم وجود دارد. زمانی که فکرتان به هیچ‌جا قد نمی‌دهد کافی ‌است اساطیر یونان باستان مثل مدوسا را احضار کنید. مدوسا زنی مارموی است که هر کس به چشمانش نگاه کند سنگ می‌شود. اما اگر این هم جواب نداد با استفاده از ابزار طراحی مرحله Scribblenauts یک گام جلو می‌روید و مرحله دلخواه خود را طراحی می‌کنید.

​

 

[ehsanservat]

 

[ehsanservat]

نقد و بررسی The Legend of Zelda: Spirit Tracks

Publisher: Nintendo

Developer: Nintendo EAD

Genre: Action, Adventure

Tags: Swords, Trains

Players: 4

Release Date: 7th Dec 2009 USA
11th Dec 2009 UK/EU

Series: Legend Of Zelda

​

در «افسانه زلدا: ردپای روح»، همه چیز آنقدر خوب طراحی شده که پس از مدتی حتی ملودی بازی را هم با سوت در خانه تکرار خواهید کرد. این بازی احساسات قدیمی ‌کسانی را که با سریال این بازی‌ها بزرگ شده‌اند‌، زنده می‌کند. انجام این بازی در دنیای آفتابی نوستالژیک زلدا با فرمول خوبی از گیم‌پلی آغاز می‌شود و البته آنقدر تغییر در آن وجود دارد که هیجان‌انگیز باشد.


در مقایسه با 2 بازی قبلی افسانه زلدا که در کنسول دستی نینتندو DS منتشر شده، این بازی قطعا از هر دوی آنها بهتر است.
این بازی از نظر هنر و شیوه طراحی بازی با نگارش پیشین آن، یعنی «ساعت شنی شبح» یکسان است. این بازی جدید دنباله بازی قدیمی ‌است. چند چهره آشنا در این بازی وجود دارد که اولین بار در سال 2007 معرفی شدند. ردپای روح در واقع 100سال بعد از رویدادهای ساعت شنی شبح و در سرزمین‌ هایرول رخ می‌دهد.

پادشاه شیطانی مالادوس می‌خواهد از زندان برج ارواح (که یکصد سال در آنجا زندانی است) فرار کند، بنابراین زنجیری که وی را در بند نگه داشته، پاره می‌کند. این زنجیر در واقع بازی ردپای روح را تشکیل می‌دهد. لینک جوان مهندسی است که بتازگی فارغ‌التحصیل شده و قرار است به ملاقات پرنسس زلدا برود تا گواهینامه رانندگی قطار خود را از وی دریافت کند.


اینجاست که زلدا به لینک می‌گوید مالادوس در حال قدرت‌گیری است و باید به برج ارواح برود تا هر دوی آنها بتوانند این مساله را بررسی کنند، اما پیش از این که به برج برسند مورد حمله قرار می‌گیرند. برج به خرابه‌ای تبدیل می‌شود و فرمانده شیطانی کول و دنباله روش برن، جسد زلدا را می‌دزدند تا روح مالادوس را در بدن وی زنده کنند. روح زلدا از این پس به راهنمای لینک تبدیل می‌شود تا جلوی قدرت گرفتن شاه شیطانی را بگیرد و بدن پرنسس را به شکل جسمانی قبلی خود بازگرداند.

​

در سری زلدا این نخستین باری است که زلدا از همان ابتدای بازی می‌میرد. زلدا علاوه بر این که راهنمای لینک است، کنترل اشباح را نیز برعهده دارد که در واقع، نگهبانان قدرتمند برج ارواح هستند و کسانی که بازی قبلی را انجام داده باشند، می‌دانند که این نگهبانان، همان نگهبان‌های شکست‌ناپذیر معبد اقیانوس هستند. در طول بازی می‌توان لینک و اشباح تحت کنترل زلدا را هدایت کرد و این مکانیک جدید، مکانیک آزمون پس داده قبلی زلدا را بهبود می‌بخشد.


در برج ارواح تنها می‌توان لینک و زلدا را کنترل کرد و در نواحی خاصی ممکن است چند بار نقشه جدید را بیابید تا ردپای ارواح در بخش‌های مختلف بازی را دنبال کنید. چیزی که در این بازی به طرز غافلگیرکننده‌ای چالش‌برانگیز است، کنترل و هدایت ترن به نقاط مختلف‌ هایرول است. به این فکر خواهید افتاد که تعمیر خطوط راه‌آهن برای سفر از یک نقطه به نقطه دیگر کاری کسل‌کننده است، اما بازی آنقدر موقعیت‌های گوناگون ایجاد می‌کند که بیشتر سفرها لذتبخش و جالب توجه خواهد بود. علاوه بر این که از بوق قطار می‌توان برای کنار زدن احشام استفاده کرد، از توپ نیز می‌توان برای از بین بردن دشمنان سر راه بهره برد. البته باید حواستان به قطارهای شیطانی‌ای که در مسیرتان قرار می‌گیرد، باشد.


علاوه بر همه این دردسرها، باید مدام نقشه را چک و خطوط را عوض کنید تا به بن‌بست نخورید. برخورد با قطارهای دشمن، بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف بازی است چون متوجه خواهید شد اگر خطوط را اشتباهی عوض کنید، از تصادف نمی‌شود جلوگیری کرد و باید منتظر تصادف بمانید تا بازی را از نو آغاز کنید.

​

رانندگی قطار ساده است: 3 سرعت مختلف در بازی وجود دارد که می‌توان در صفحه لمسی DS از آنها استفاده کرد. در سمت راست صفحه، اهرم سرعت قرار دارد، طناب بوق نیز در همین محل قرار دارد که می‌توانید هر موقع خواستید آن را بکشید. کنترل بقیه بازی ساده و قابل درک است. با صفحه لمسی و یک قلم می‌توان تمام کارها و عملیات را انجام داد. برای جابه جا کردن لینک، باید قلم را روی صفحه نگه داشت و بعد مسیر مورد نظر را انتخاب کرد. همچنین برای حمله به دشمنان، باید روی دشمن کلیک یا خط زد.


2 سال پیش از عرضه این نسخه با عرضه ساعت شنی شبح، بهترین کنترل در بازی‌های لمسی وجود داشت و هنوز هم این قاعده از بین نرفته است.


میکروفن تعبیه شده در کنسول DS کاربرد مفیدی پیدا کرده است و می‌توان با دمیدن در آن، تعدادی روح را به سوی دشمن فرستاد تا آنها را از پای در بیاورند. همچنین یک مینی‌گیم در بازی طراحی شده که با آن می‌توان به فلوت نوازی پرداخت چنانچه در طول بازی چند آهنگ را فراخواهید گرفت که هر کدام از این آهنگ‌ها تاثیر خاصی دارند و می‌توانند جان شما را در انواع دخمه‌ها تقویت کنند.

​

با صرف‌نظر از پویش‌های فرعی بازی، این بازی بیش از 14 ساعت زمان نیاز دارد، اما آنقدر کار برای متوقف کردن مالادوس وجود دارد که 14 ساعت برای انجام همه آنها کافی نیست. همانند بیشتر بازی‌های زلدا، صندوق‌های مخفی و رازهای ناگفته زیادی در بازی وجود دارد که به دنبال آنها بروید و خیلی‌ها نیز تا زمانی که به سلاح‌های قوی‌تر دسترسی پیدا نکرده باشید، قابل بررسی نیستند. ترن نیز در چند پویش فرعی حضور دارد و در این ماموریت‌ها کارهای مختلفی از جمله جابه‌جایی احشام یا شکار خرگوش‌ها انجام خواهید داد. جایزه این جور پویش‌ها نیز باعث می‌شود به جرات کاراکتر اضافه شده و بتواند به نقاطی که قبلا به آنها نمی‌رفته، برود.


ردپای ارواح برای هواداران این مجموعه بازی، آشناست، اما وجود مکانیک جدید بازی و اهمیت دادن به رانندگی قطار بخش‌های زیادی به ماجراجویی لینک اضافه می‌کند. فرقی نمی‌کند اولین بار است به دنیای‌ هایرول می‌روید یا دفعه پانزدهم، ردپای ارواح یک بازی الزامی‌برای هواداران بازی‌های سبک ماجراجویی است.

 

[ehsanservat]

پلیسی متفاوت در دنیای تبهکاران

Publisher: Ubisoft

Developer: Ubisoft

Genre: Adventure, Driving

Tags: Crime, Police, Mystery, Cars

Players: 1

Release Date: 13th Nov 2009 UK/EU

Also Known As: COP The Recruit

Official Site: coptherecruit.us.ubi.com

​

پلیس مخفی وارد میشود


داستان بازی درباره یک راننده مسابقات غیرقانونی به نام دن مایلز (Dan Miles) است که پس از دستگیر شدن توسط نیروهای پلیس دو انتخاب پیش روی خود دارد؛ گذراندن مدت زمان مشخصی در زندان یا تغییر رویه دادن و تبدیل شدن به یک پلیس خدمتگزار . دن گزینه دوم را انتخاب می کند. بعد از این که وی به خدمت پلیس درمی آید به عنوان یک تازه کار وارد برنامه براندازی جرم در شهر می شود.


پس از گذشته مدتی دن ارتقای درجه یافته و کارآگاه می شود. مربی دن یعنی کارآگاه برد وینتر( Brad Winter) به خاطر مسایلی که طی یکی از پرونده ها پیش می آید، به اشتباه و بی گناه دستگیر می شود و اکنون نوبت به دن می رسد تا با وارد شدن به باند جنایتکاران، مدرکی مبنی بر بی گناهی مربی خود پیدا کند. همان طور که می بیند با یک داستان کلیشه ای مواجه هستیم که برگرفته شده از کتاب ها و فیلم های بسیاری است؛ ولی Ubisoft قول یک داستان پیچیده و جذاب را داده بود که بهترین نحو این قول را عملی کرد.


افزاری DS و کمبود فضا کاملا منطقی به نظر می رسد. البته یک سری از دیالوگ ها در میان بازی گفته می شوند که متأسفانه به خاطر کمبود حجم فقط به صورت نوشتاری هستند. از همه این مسایل گذشته، سازندگان C.O.P تمام سعی و تلاش خود را کرده اند تا این بازی را شبیه به نسخه های کنونی و مدرن GTA طراحی کنند؛ کاری که شرکت بزرگی مانند Rockstar آن را انجام نداد و سعی کرد گیم پلی کلاسیک این سری عناوین را برای دارندگان DS به ارمغان بیاورد. اما آن ها فراموش کردند، چه گروهی از بازیبازها دارندگان این کنسول دستی را تشکیل می دهند.

Ubisoft با درس گرفتن از این موضوع گیم پلی ای را طراحی کرده که شاید جزییات و نکات GTA را برنداشته باشد، اما چیزی است که مخاطبان انتظار آن را می کشیدند.



GTA بدون خرابکاری!

شاید در نگاه اول با خود بگویید، پلیس بودن دن مشکلاتی را در گیم پلی بازی ایجاد می کند و باعث می شود برخی از ویژگی های خشن این سبک نادیده گرفته شود. اما سازندگان C.O.P با قرار دادن قابلیت های جانبی در گیم پلی، سعی دارند کمرنگ بودن این المان را جبران کنند تا به نقطه ضعف بازی تبدیل نشود.


قابلیت های جانبی موجود در C.O.P از یک سری مزایای پلیس بودن شامل درخواست نیروی کمکی، مسدود کردن راه ها، درخواست وسیله نقلیه جدید و ... تشکیل شده اند. این قابلیت های جالب و تازه که همگی به صورت صوتی انجام می پذیرند به نظر می رسد به خوبی جایگزین خرابکاری خواهند شد و کاری می کنند که این خصوصیت تا حدی در گیم پلی جایگزین شود.



تقلید برای نجات

دوربین بازی در حالت سوم شخص قرار دارد و زمانی که دن حرکت می کند فضای مناسبی را به نمایش درمی آورد.


هنگامی که دن اسلحه خود را آماده به شلیک می کند، دوربین روی شانه اش قرار می گیرد (مانند Resident Evil 4) این حالت که تاکنون چندان استفاده ای در عناوین DS نداشته، چنان گیم پلی روان و خوبی را به ارمغان می آورد.


حرکت دن با استفاده از D- pad (کلیدهای چهار جهت) صورت می گیرد و بازیباز می تواند دوربین را با کشیدن قلم روی صفحه حرکت دهد. برای شلیک کردن چند روش وجود دارد.


در حالت اول بازیباز می تواند با دوبار زدن قلم روی صفحه شلیک کند؛ ولی در حالت دوم که بهتر نیز به نظر می رسد بازیباز می تواند با فشار دادن کلید L یا R (راست دست یا چپ دست) شلیک کند.



اسلحه ها از تنوع قابل قبولی برخوردار هستند .

نکته مهم این که این تنوع تنها مربوط به سلاح های گرم نمی شود و در بعضی مراحل هدف شما فقط از پای درآوردن دشمن ها نیست و باید به طور مثال با استفاده از کپسول آتش نشانی آتشی که راه تان را مسدود کرده، خاموش کنید.


این مراحل در کنار بخش اکشن، توازنی ایجاد کرده اند که به احتمال فراوان می تواند از تکراری و خسته کننده شدن بازی جلوگیری کند.


وسعت در کنار محدودیت کنترل وسایل نقلیه همانند راه رفتن دن با استفاده از D-pad انجام می گیرد و به نظر نرم و روان می رسد.


همانند عناوین کلاسیک این سبک کنترل ماشین و قابلیت های آن به 3 عمل اصلی که روی 3 کلید طراحی شده اند، تقسیم می شود. این 3 قابلیت چیزی جز گاز، ترمز و ترمزدستی نیست و البته انتظار بیشتری از یک عنوان به این صورت و با این محدودیت نمی رود.


تنوع ماشین ها در سطح قابل قبولی است و بازیباز می تواند به جز چند وسیله نقلیه جانبی همانند موتور سیکلت از وسایل دیگری نظیر خودروهای شهری، اتوبوس، کامیون و ... نیز استفاده کند.


وسایل نقلیه با جزییات خوبی طراحی شده اند، در نمایش هایی که C.O.P داشته، این مساله کاملا مشهود است که وزن، سرعت و فرمان دهی یک کامیون با یک خودرو سبک تفاوت دارد. نکته قابل توجه وجود قایق است. دن می تواند با استفاده از قایق برخی از مسیرهای طولانی را کوتاه کند. همین مساله کوچک می تواند تنوع خوبی به گیم پلی این عنوان ببخشد.
البته طبق اظهارات سازنده ها، آن ها قصد داشتند حداقل یک وسیله نقلیه هوایی مانند هلیکوپتر را نیز به بازی اضافه کنند، اما مانند قسمت های دیگر با کمبود حجم مواجه شده اند که این خود می تواند در طول بازی باعث ایجاد مشکلاتی در گیم پلی شود.

با این وجود Ubisoft شهر نیویورک را در مساحتی حدود 6 مایل مربع واقعی به حساب می آید. همچنین 60 مرحله اصلی برای C.O.P در نظر گرفته شده که برای اتمام همه آن ها به چیزی حدود 20 ساعت زمان احتیاج است.


همان طور که می بینید تمامی جزییاتی که در رابطه با گیم پلی به نمایش درآمده اند، نوید یک بازی خوب در این سبک را می دهند و Ubisoft تمام اصول اولیه و لازم را رعایت کرد و توانست این سبک را بر روی DS به تکامل برساند.


اما نکته ای در مورد C.O.P وجود دارد که می تواند این عنوان به یکی از بهترین های DS تبدیل کند و آن نکته گرافیک بازی است. اما یوبی سافت موفق شد در کنار این گرافیک قابل توجه گیم پلی درخشانی ارائه بدهد.



اژدها وارد می شود!

در نگاه اول شاید گرافیک C.O.P چیز عجیبی به نظر نرسد، اما با کمی تامل و در نظر گرفتن قدرت سخت افزاری DS به این نکته پی می برید که به واقع گرافیک این عنوان بالاتر از سطح استانداردهای DS است. نورپردازی، انعکاس نور و سایه زنی ها در سطح قابل قبولی قرار دارند و در کنار طراحی های انجام شده، بیشتر نشان از این دارند که سازندگان C.O.P سعی کرده اند از تمام قدرت این کنسول استفاده کنند، نه این که با کارتونی جلوه دادن گرافیک ضعف های آن را بپوشانند.


طراحی شعله های انفجار و دودهای حاصل از آن نیز به خوبی انجام شده و تیم طراح با لرزشی هایی که برای دوربین در نظر گرفته اند، سعی کرده اند این عنوان بیش از پیش سینمایی جلوه کند. Ubisoft برای بخش گرافیکی C.O.P از تیمی به نام VD- Dev کمک گرفته است. این تیم که سابقه ای طولانی در طراحی بازی های مختلف برای کنسول های دستی نینتند و از جمله Game Boy Advance و Game Boy Color دارد؛ تاکنون وظایف خود را به خوبی انجام داده اند. تنها مشکل عمده ای که در زمینه گرافیکی دیده می شود pop In (ظاهر شدن اجسام، عابرها، ماشین ها و...) است که می تواند برای گیم پلی مشکل ساز شود.
تیمی شگفتی ساز!


Ubisoft برای طراحی بصری این عنوان از تیمی به نام VD-Dev کمک گرفته است. VD-Dev در سال 1992 تأسیس شده و تاکنون تنها روی کنسول های دستی نینتندو یعنی GBC و GBA کار کرده بودند. یکی از Ubisoft این تیم را انتخاب کند، استفاده از تکنولوژی جدیدی برای طراحی بازی ها روی DS است که به صورت انحصاری توسط VD-Dev ابداع شده است. این تکنولوژی اجازه طراحی محیط های بزرگ تا سقف 6/2 مایل مربع را به بازیساز می دهد و با کمک آن می توان تمام این محیط را با وجود سخت افزار محدود، فقط با یک بار لودینگ رندر کرد.

​

البته لازم به ذکر است که این بارگذاری مربوط به محیط های داخلی و سربسته نیز می شود و بازیباز در طول بازی هیچ گونه لودینگی نخواهد دید. یکی دیگر از قابلیت های این تکنولوژی به وجود آوردن آسمانی کاملا پویا و طراحی انعکاس های متفاوت روی سطح زمین و آب است که خود یک امتیاز بزرگ برای عناوین DS به حساب می آید. طبق گفته های VD-Dev تمامی قابلیت های این تکنولوژی برتر را می توان در سبک های مختلف از جمله FPS ،TPS ،Racing و... به کاربرد.



با این حال VD-Dev قبل از طراحی تکنولوژی ذکر شده نیز در بخش گرافیکی حرف های زیادی برای گفتن داشته و می توان با بررسی عناوینی چون Stuntman، DRIV3R ،V Rally و XX روی GBA به قدرت این تیم در زمینه گرافیکی پی برد.

 

[stryk3r]

بازم بذار ، خیلی جالب بودن.
بازی Gta chinatown هم خیلی قشنگه ، بازی به طور خلاقانه ای واسه دی اس طراحی شده.

 

[ehsanservat]

بازم بذار ، خیلی جالب بودن.
بازی Gta chinatown هم خیلی قشنگه ، بازی به طور خلاقانه ای واسه دی اس طراحی شده.

چشم اگر تونستم میزارم

آره از سخت افزار و توانایی ها DS خوب استفاده کرده