صنعت بازیهای ویدئویی شروع دقیقی ندارد. اما همه گیر شدن آن و بیرون آمدن از فضای بسته لابلاتوارها توسط یک نام صورت گرفت و آن آتاری بود. آیا ما باید نولان باشنل را هنری فورد دوم بنامیم؟ نه دقیقا. او به اندازه هنری فورد در این کار پیشگام و نوآور نبود. پیش از این رالف بائر بود که با اولین کنسول خانگی تاریخ «اودیسه ی ماگناوکس» اینکار را انجام داد. اگرچه بانشل بعنوان مخترع اصلی PONG شناخته میشود اما بانشل سال ها بعد در دادگاه اعتراف کرد که پروتوتایپ اودیسه را زودتر در سال 1972 دیده است. اودیسه یک بازی بسیار شبیه به PONG داشت. بله، در دنیای کاپیتالیسم ایده اورجینال چندان مهم نیست. مهم تر این است که راه پاپولاریزه کردن (popularize) آن را بدانید.
Spacewar
البته بانشل نام خود را به عنوان "اولین" در زمینه بازیهای آرکید ثبت کرد. اما امروزه بدلیل منقرض شدن دستگاه های آرکید این کنسول های خانگی هستند که در صنعت یکه تازی میکنند. Computer Space و PONG اولین دستگاه های آرکید mainstream بودند. بانشل بعنوان مهندس برق از دانشگاه یوتا فارغ التحصیل شد و بعد از عضویت در انجمن برادری Pi Kappa Alpha که دارای فعالیت های سری مختص به خودش همچون فراماسونری بود، او هم یکی از دانشجویان علوم کامپیوتری بود که Spacewar را بروی کامپیوترهای پردازنده مرکزی کمپانی DEC تجربه میکرد. استیو راسل یکی از سازندگان Spacewar بود. ایده های بانشل در همان روزها شکل میگرفت. اما امروزه کمتر کسی از راسل اسم میبرد.
بانشل علاوه بر آتاری، Chuck E. Cheese's Pizza-Time Theaters را هم تاسیس کرد. مکان های شبیه به کلاب که در آن میشد علاوه بر بازیهای ویدئویی پیتزا هم سفارش داد! این رویه شما را بسیار به یاد رستوران های زنجیره ای مک دونالد می اندازد. البته بانشل چندان در نامگزاری به اندازه ی کارآفرینی اش خبره ببود. او ابتدا کمپانی آتاری را به نام Syzygy ثبت کرده بود. (وضعیتی که زمین، ماه و خورشید در کسوف کامل هستند)
رفتار آتاری با کارمندان:
در پس موفقیت های پی در پی و سودآوری کلان برای آتاری در دهه 70، سیستم بهره کشی امپریالیستی بر شرکت بازیسازی حکم فرما بود. در آن زمان بازیسازها به عنوان کارمندان جزء (و نه نیروهای خلاقه) اکثرا بصورت تک نفره کارتریج ها را تولید میکردند و حتی نامی از آنها نه در درون بازی نه روی بسته ی آن برده نمیشد! هدف تولید بیشترین کارتریج در کمترین زمان بود. بازیسازها باید هرطور شده در مدت زمان معینی کارتریج را تحویل میدادند. بعضی موقع ها کار به تلاش شبانه روزی و طاقت فرسا میکشید. چیزی که در نهایت به E.T. مشهور به "بدترین بازی تاریخ" کشیده شد.
وارن رابینت که از این وضعیت خسته شده بود. امضای خود را در یک اتاق مخقی داخل بازی Adventure گنجاند. بعدا یک پسر 12 ساله در سلت لیک سیتی این اتاق را کشف کرد. رابینت بخاطر این کارش مجازات نشد اما او هم از جمله کسانی بود که در نهایت آتاری را ترک کرد.
مایک مایر بعد از Space Invaders دیگر هیچ بازی برای آتاری نساخت. گفته میشود به او مبلغ 11000 دلار پرداخت شد. درحالیکه بازی او بیش از 100 میلیون دلار فروش داشت!
مردی که مسئول آوردن PAC-MAN از ژاپن به آتاری بود - جو رابینز - شدیدا توسط رئیس بخش جو کاسار سرزنش و تقبیح شد. رابینز با نامکو بر سری حق خرید این اثر مذاکره کرده بود. اثری که بعدا به پرفروشترین کارتریج کل تاریخ آتاری تبدیل شد!
به Howard Warshaw سازنده E.T. چهار ماه فرصت داده شد تا بازی را تکمیل کرد. نتیجه یک بازی تکمیل نشده و ناقص بود. آتاری که میلیون ها دلار به کارگردان هالیوودی اسپیلبرگ برای حق خرید امتیاز اثر پرداخت بود شروع به ضرر زیادی کرد. E.T. یک رسوایی بود. ورشو سال ها بعد در فیلم Angry Video Game Nerd اذعان کرد اصلا از ساخت بازی پشیمان نیست. چرا که E.T. نسبت به آن دوران که اکثر بازیها Shoot'em up بودند اثری خلاقانه و سندباکس بود.
دیوید کرین، بازیساز مستقل
در سال 1979، در اوج سیاست های سودطلبانه ی کمپانی، دیوید کرین و آلن میلر دو نفر از بازیسازانی که نقش مهمی در موفقیت آتاری داشتند درخواست حقوق اضافه از رئیس کمپانی را داشتند. کاسار آنها را در جواب "پینه دوزها" خطاب کرد! کرین به همراه همقطارانش اقدام به تاسیس شرکتی بنام Activision کرد. آتاری جای آنها را بسرعت با برنامه نویسان دیگر پر کرد. اما خیلی طول نکشید که فهمید چه اشتباهی کرده است! اکتویویژن بعنوان اولین کمپانی Third Party تاریخ، بزودی بیش از نیمی از بازار نرم افزار را در اختیار خود گرفت. کرین بازی Pitfall را ساخت که بعد از PAC-MAN محبوب ترین بازی آتاری 2600 شد.
ادامه سیاست های آتاری به "سقوط صنعت بازیهای ویدئویی در سال 1983" انجامید. کارتریج ها گونی گونی در زباله دانی خارج از شهر دفن می شدند. آتاری در شوک بزرگی فرو رفته بود. کمپانی دیگر هرگز نتوانست گذشته را تکرار کند. ژاپنی ها که در آن زمان بعنوان کپی کاران درجه دوم از محصولات اورجینال آمریکایی شناخته میشدند (مثل چین امروز) از این فرصت نهایت استفاده را بردند و با NES صنعت بازیهای ویدئویی را در مشت خود گرفتند. حتی امروزه نیز فروش Wii و PlayStation بسیار بیشتر از رقیب آمریکایی شان است. Sony با زیر چتر گرفتن شرکت های Third Party، بازیهای انحصاری متعددی را برای کنسول خود انتشار میدهد. چیزی که با سیاست های کاپیتالیستی مایکروسافت جور درنمی آید.
COSMOS در بهار 1980 توسط مخترعش Alcorn در یک کنفرانس خبری نیویورک معرفی شود. COSMOS دستگاهی بود که تجربه هولوگرافیکی سه بعدی را به بازیهای آتاری اضافه میکرد. دیگر از آن زمان هیچکس COSMOS را ندید. امروزه بازیهای 3D به عنوان فن آوری نوین با تبلیغات فراوان به مخاطبین عرضه میشوند. آتاری هرگز توضیحی در این باره ارائه نداد.
پروژه دیگر یه ارائه یک کنترولر بی سیم بود. میشد از فاصله 30 فوت به بازی پرداخت. این پروژه نیز بطرز مرموزی از کاتالوگ آتاری حذف شد. آیا کمپانی با اینکار عامدانه تاریخ تکنولوژی و بازیهای ویدئویی را تغییر داد؟ تئوری پرادازان عصر کاپیتالیسم معتقدند ایجاد محدودیت یکی از حربه های کمپانی هاست. محدودیت در محصولات همیشه با سود نسبت مستفیم دارد.
استیو جابز نیز از جمله کسانی بود که با آتاری شروع کرد. او را به عنوان کسی که با پای برهنه در راهروها میچرخید و باسنش را روی میز روسا میگذاشت و دائما از رفتن به هند و ملاقات با یک معلم مذهبی حرف میزد یه یاد می آورند. او خود بعدها به یک "شهید کاپیتال" مبدل شد.
دیوید کرین و شرکایش بعدها از اکتیویژن جدا شدند. او همکنون به عنوان یک بازیساز مستقل فعالیت میکند. این درحالیست که اکنیویژن به دست شخصی بنام رابرت کوتیک افتاد و در ادامه با همان سیاست های سرمایه داری سری بازیهای Call of Duty را انتشار میدهد. او دقیقا همان کاری را با خالقان سری Call of Duty کرد که آتاری با کرین کرده بود. بنظر میرسد در این صنعت تاریخ همیشه تکرار میشود. این کاپیتالیست ها هستند که باقی می مانند و افرادی همچون کرین در نهایت از گردونه رقابت حذف میشوند.
آتاری اینتراکتیو همکنون برمبنای تولیدات نرم افزاری برروی پلتفورم های مختلف از جمله موبایل فعالیت میکند.
اطلاعات بیشتر:
Odyssey - Angry Video Game Nerd - Episode 68
E.T. Atari 2600 - Angry Video Game Nerd - Episode 120
Atari 5200 - Angry Video Game Nerd - Episode 20
Spacewar
البته بانشل نام خود را به عنوان "اولین" در زمینه بازیهای آرکید ثبت کرد. اما امروزه بدلیل منقرض شدن دستگاه های آرکید این کنسول های خانگی هستند که در صنعت یکه تازی میکنند. Computer Space و PONG اولین دستگاه های آرکید mainstream بودند. بانشل بعنوان مهندس برق از دانشگاه یوتا فارغ التحصیل شد و بعد از عضویت در انجمن برادری Pi Kappa Alpha که دارای فعالیت های سری مختص به خودش همچون فراماسونری بود، او هم یکی از دانشجویان علوم کامپیوتری بود که Spacewar را بروی کامپیوترهای پردازنده مرکزی کمپانی DEC تجربه میکرد. استیو راسل یکی از سازندگان Spacewar بود. ایده های بانشل در همان روزها شکل میگرفت. اما امروزه کمتر کسی از راسل اسم میبرد.
بانشل علاوه بر آتاری، Chuck E. Cheese's Pizza-Time Theaters را هم تاسیس کرد. مکان های شبیه به کلاب که در آن میشد علاوه بر بازیهای ویدئویی پیتزا هم سفارش داد! این رویه شما را بسیار به یاد رستوران های زنجیره ای مک دونالد می اندازد. البته بانشل چندان در نامگزاری به اندازه ی کارآفرینی اش خبره ببود. او ابتدا کمپانی آتاری را به نام Syzygy ثبت کرده بود. (وضعیتی که زمین، ماه و خورشید در کسوف کامل هستند)
رفتار آتاری با کارمندان:
در پس موفقیت های پی در پی و سودآوری کلان برای آتاری در دهه 70، سیستم بهره کشی امپریالیستی بر شرکت بازیسازی حکم فرما بود. در آن زمان بازیسازها به عنوان کارمندان جزء (و نه نیروهای خلاقه) اکثرا بصورت تک نفره کارتریج ها را تولید میکردند و حتی نامی از آنها نه در درون بازی نه روی بسته ی آن برده نمیشد! هدف تولید بیشترین کارتریج در کمترین زمان بود. بازیسازها باید هرطور شده در مدت زمان معینی کارتریج را تحویل میدادند. بعضی موقع ها کار به تلاش شبانه روزی و طاقت فرسا میکشید. چیزی که در نهایت به E.T. مشهور به "بدترین بازی تاریخ" کشیده شد.
وارن رابینت که از این وضعیت خسته شده بود. امضای خود را در یک اتاق مخقی داخل بازی Adventure گنجاند. بعدا یک پسر 12 ساله در سلت لیک سیتی این اتاق را کشف کرد. رابینت بخاطر این کارش مجازات نشد اما او هم از جمله کسانی بود که در نهایت آتاری را ترک کرد.
مایک مایر بعد از Space Invaders دیگر هیچ بازی برای آتاری نساخت. گفته میشود به او مبلغ 11000 دلار پرداخت شد. درحالیکه بازی او بیش از 100 میلیون دلار فروش داشت!
مردی که مسئول آوردن PAC-MAN از ژاپن به آتاری بود - جو رابینز - شدیدا توسط رئیس بخش جو کاسار سرزنش و تقبیح شد. رابینز با نامکو بر سری حق خرید این اثر مذاکره کرده بود. اثری که بعدا به پرفروشترین کارتریج کل تاریخ آتاری تبدیل شد!
به Howard Warshaw سازنده E.T. چهار ماه فرصت داده شد تا بازی را تکمیل کرد. نتیجه یک بازی تکمیل نشده و ناقص بود. آتاری که میلیون ها دلار به کارگردان هالیوودی اسپیلبرگ برای حق خرید امتیاز اثر پرداخت بود شروع به ضرر زیادی کرد. E.T. یک رسوایی بود. ورشو سال ها بعد در فیلم Angry Video Game Nerd اذعان کرد اصلا از ساخت بازی پشیمان نیست. چرا که E.T. نسبت به آن دوران که اکثر بازیها Shoot'em up بودند اثری خلاقانه و سندباکس بود.
دیوید کرین، بازیساز مستقل
در سال 1979، در اوج سیاست های سودطلبانه ی کمپانی، دیوید کرین و آلن میلر دو نفر از بازیسازانی که نقش مهمی در موفقیت آتاری داشتند درخواست حقوق اضافه از رئیس کمپانی را داشتند. کاسار آنها را در جواب "پینه دوزها" خطاب کرد! کرین به همراه همقطارانش اقدام به تاسیس شرکتی بنام Activision کرد. آتاری جای آنها را بسرعت با برنامه نویسان دیگر پر کرد. اما خیلی طول نکشید که فهمید چه اشتباهی کرده است! اکتویویژن بعنوان اولین کمپانی Third Party تاریخ، بزودی بیش از نیمی از بازار نرم افزار را در اختیار خود گرفت. کرین بازی Pitfall را ساخت که بعد از PAC-MAN محبوب ترین بازی آتاری 2600 شد.
ادامه سیاست های آتاری به "سقوط صنعت بازیهای ویدئویی در سال 1983" انجامید. کارتریج ها گونی گونی در زباله دانی خارج از شهر دفن می شدند. آتاری در شوک بزرگی فرو رفته بود. کمپانی دیگر هرگز نتوانست گذشته را تکرار کند. ژاپنی ها که در آن زمان بعنوان کپی کاران درجه دوم از محصولات اورجینال آمریکایی شناخته میشدند (مثل چین امروز) از این فرصت نهایت استفاده را بردند و با NES صنعت بازیهای ویدئویی را در مشت خود گرفتند. حتی امروزه نیز فروش Wii و PlayStation بسیار بیشتر از رقیب آمریکایی شان است. Sony با زیر چتر گرفتن شرکت های Third Party، بازیهای انحصاری متعددی را برای کنسول خود انتشار میدهد. چیزی که با سیاست های کاپیتالیستی مایکروسافت جور درنمی آید.
COSMOS در بهار 1980 توسط مخترعش Alcorn در یک کنفرانس خبری نیویورک معرفی شود. COSMOS دستگاهی بود که تجربه هولوگرافیکی سه بعدی را به بازیهای آتاری اضافه میکرد. دیگر از آن زمان هیچکس COSMOS را ندید. امروزه بازیهای 3D به عنوان فن آوری نوین با تبلیغات فراوان به مخاطبین عرضه میشوند. آتاری هرگز توضیحی در این باره ارائه نداد.
پروژه دیگر یه ارائه یک کنترولر بی سیم بود. میشد از فاصله 30 فوت به بازی پرداخت. این پروژه نیز بطرز مرموزی از کاتالوگ آتاری حذف شد. آیا کمپانی با اینکار عامدانه تاریخ تکنولوژی و بازیهای ویدئویی را تغییر داد؟ تئوری پرادازان عصر کاپیتالیسم معتقدند ایجاد محدودیت یکی از حربه های کمپانی هاست. محدودیت در محصولات همیشه با سود نسبت مستفیم دارد.
استیو جابز نیز از جمله کسانی بود که با آتاری شروع کرد. او را به عنوان کسی که با پای برهنه در راهروها میچرخید و باسنش را روی میز روسا میگذاشت و دائما از رفتن به هند و ملاقات با یک معلم مذهبی حرف میزد یه یاد می آورند. او خود بعدها به یک "شهید کاپیتال" مبدل شد.
دیوید کرین و شرکایش بعدها از اکتیویژن جدا شدند. او همکنون به عنوان یک بازیساز مستقل فعالیت میکند. این درحالیست که اکنیویژن به دست شخصی بنام رابرت کوتیک افتاد و در ادامه با همان سیاست های سرمایه داری سری بازیهای Call of Duty را انتشار میدهد. او دقیقا همان کاری را با خالقان سری Call of Duty کرد که آتاری با کرین کرده بود. بنظر میرسد در این صنعت تاریخ همیشه تکرار میشود. این کاپیتالیست ها هستند که باقی می مانند و افرادی همچون کرین در نهایت از گردونه رقابت حذف میشوند.
آتاری اینتراکتیو همکنون برمبنای تولیدات نرم افزاری برروی پلتفورم های مختلف از جمله موبایل فعالیت میکند.
اطلاعات بیشتر:
Odyssey - Angry Video Game Nerd - Episode 68
E.T. Atari 2600 - Angry Video Game Nerd - Episode 120
Atari 5200 - Angry Video Game Nerd - Episode 20
آخرین ویرایش:
Google