نتایج جستجو

The Sum of All Fears در The Sum of All Fears بن افلک در نقش Jack Ryan یک تحلیلگر سی آی ای دنیا رو از دیوانه هایی با موشک های اتمی نجات می ده. ساخته شده بر اساس رمانی از تام کلنسی, فیلم یک تریلر بهتر از معمولیه که بیشتر بخاطر تغییر دادن تروریست های رمان کلنسی معروفه. آدم بدهای رمان کلنسی...

The Social Network "هر چقدر که زمان بیشتری با نسل فیسبوک صرف می کنم, بیشتر متقاعد می شم که نرم افزاری که به این نسل شکل می ده شایسته اون ها نیست. اون ها شایسته بهتر از این هستند." - Zadie Smith "سیتیزن کین" با Wi-Fi, "شبکه اجتماعی" ـه دیوید فینچر, مارک زاکربرگ موسس فیسبوک رو تماشا می کنه که...

بنظر من رفن چه قبل از درایو و چه بعدش هیچوقت راه خودشو پیدا نکرده و هر فیلمش بنظر میاد از نظر استایل از فیلمی دیگه تاثیر گرفته و کارهاش شدیدا تجت تاثیر کارهای کارگردانان دیگه مثل Alejandro Jodorowsky, Kenneth Anger, Werner Herzog, Kubrick, Jean Pierre Melville و ... است. همینطور خود درایو کاملا...

عماد The Spirit of the Beehive رو که معمولا با Pan's Labyrinth مقایسه می شه دیدی؟ حتی Pan هم فاقد اون حس غم انگیز فیلم ویکتور اریسه است(مخصوصا با مقایسه پایان فیلمها) که البته شاید قابل درک باشه چون فیلم Erice زمانی که ساخته شده هنوز فرانکو زنده بوده.

Skyfall ----------- James Bond film series هر وقت فرنچایز باند reset می شه و بازیگر جدیدی انتخاب می شه, ماشین تبلیغاتی باند ادعا می کنه که فیلم جدید به جهات جدیدی می ره و متفاوت, بی باک تر , خشن تر, واقعگراتر و ... خواهد بود و هر دفعه هم بیننده ها این رو قبول می کنن تا اینکه متوجه می شن این...

به همین دلیل من معمولا به بحث درباره بازیگرها علاقه ندارم و تنها هدفم از بحث ارائه رویکردی متفاوت و درنظر داشتن اون در هنگام دیدن یک فیلمه. در غیر اینصورت هر بحثی رو می شه با اشاره به سلیقه ای بودن تجربه فیلم براحتی بست و این چیزیه که من در یک بحث ترجیح می دم در اون وارد نشم. هدف اثبات یک قانون...

بالاخره بده یا نه؟:d اما آیا این همون ایرادی نیست که بعضی افراد از بازی نیکلسون می گیرن؟ در استایل بازیگری در فیلمهای کوبریک معمولا به یجور تکلف‌ گرایی یا Mannerism خاصی وجود داره و معمولا نوعی حالت Idiosyncratic و گروتسک رو در بازیگری ترجیح می ده. دیوید ممت هم چیزی شبیه به این رو به شکل جالبی...

------------------------------------------------------------- از کامنت های قبلی: عکس العمل هر مردی نسبت بهش یاید همین باشه؟:-/ یعنی برای درک بازی شلی دووال بیننده مرد باید عملا به یک جک تورنس تبدیل بشه یا خودبخود می شه؟(Well, you gotta have somebody in that part that maybe the audience would...

But A Clockwork Orange cannot be considered a cult film anymore

منظور از چیز زیاد داشتن در فیلم یعنی چی؟ قبول دارم که انتقاد اخلاقی/اجتماعی فیلم چیز پیچیده ای نیست اما عمق در هنر همیشه توسط اینکه زیباشناسیش چطور ایده رو ارائه کرده تعریف می شه تا اون ایده/تم/مفهوم عقلانی به تنهایی. حتی بعضی مواقع دیدم یه هنرمند می گه خیلی خود اون چیزی که می گه نه, بلکه...

شاید از دید نویسنده یا طرفدارانش یجور خیانت باشه ولی باید اینم در نظر داشت که یک فیلم خوب شاید حتی به این تغییرات نیاز داشته باشه و نمی شه همیشه انتظار داشت فیلم عینا مثل کتاب عمل کنه. یا اینکه فیلمساز اساسا فقط به چارچوب کتاب علاقمنده فقط برای اینکه به استایل, تم ها و کاراکترهای مورد علاقه...

فرض کن فیلمی به منبع وافادار نیست, اساسا با کتاب تفاوت داره و حتی کاملا با اون در ضدیته. محتوا, اهداف و انگیزه های (هم اثر و هم کاراکترها) کاملا متفاوته, صحنه ها و رویداد ها دوباره زمینه سازی شده و برای هدفی کاملا متفاوت بکار گرفته شده. در این حالت تکیه کردن به کتاب برای "تعبیر" فیلم, فرمی از...

Shame

بنظر من برای بهترین فیلمها "challenging" کلمه بهتریه. چه از نظر عقلانی و احساسی و چه از نظر فرمالیستی و زیباشناسی. البته شاید همیشه نشه برای یک فیلم خوب این معیار رو درنظر داشت. I don't think you go to a play to forget, or to a movie to be distracted. I think life generally is a distraction...

بیشتر antihero نیست؟ بنظرت فیلم هشداری درباره فردی مثل بیکله یا هشداری درباره عللی که باعث بوجود اومدن افرادی مثل بیکل می شه؟

برعکس. فیلم کسیه که نمی خواد چندان شبیه تارانتینو باشه. درسته ساموئل ال. جکسون تنها کاراکتر با تیپ صحبت کردن تارانتینوییه(همون حرف زدن کوین اسمیتی با s*x jokeهای کمتر) بقیه کاراکترها دیالوگ خیلی کمی دارن و وقتی هم که صحبت می کنن واقعگرایانه است و با ظرافت. این جذابیت فیلم رو کم نمی کنه فقط باعث...

In some ways The Hurt Locker is a 21st-century Triumph of the Will (مورخ)Marilyn Young The Hurt Locker : War as a Video Game By Marilyn B. Young ----------------------- دقیقا غیر سیاسی بودن فیلم خودش سیاسیه. شاید The Hurt Locker پیروزی اراده قرن 21 نباشه ولی بی توجهی و بی علاقگیش به...

منظور از نگاه غیر قضاوتی, بی علاقگی فیلم نسبت به دلیل وجود نیروهای آمریکایی در عراق و قانع بودن در بتصویر کشیدنشون صرفا بعنوان خنثی کننده بمب و عراقی ها بعنوان مک گافین با هدفی نه بیشتر از ساخت بمبه؟

آیا عراقیها در فیلم چیزی جز مک گافین هستن؟ فیلم درباره معتادان به جنگ از خود بیگانه اییه که اعتیادشون به خشونت اونا رو تا لبه پرتگاه هل داده ولی کارگردان نهایتا به صحنه های فریبنده اکشنش بیشتر توجه می کنه. مثه اکثر فیلمهای حنگی فیلم با چند سکانس تعلیقی نهایتا هدفش تحریک کردن بیننده است. بیگلو از...

این بخاطر اینه که مثه اکثر فیلمها کارکترها در Shame بر اساس احساسات گرایی همدردانه متکی بر همزاد پنداری پردازش شدن. فیلم یه بررسی انتقادی از کاراکتر نیست برای همین زحمت مشاهده عمیق تر کاراکتر رو به خودش نمی ده. تنها هدفش(مخصوصا پایان فیلم) دلسوزی کردن برای کاراکتره. این فلسفه همزاد پنداری با...

تنها چیزی که فیلم ازش فاصله داره حقیقته.

بنظر منم خلاصه کردن یک فیلم در یک جمله خیلی غیر منصفانه است با این حال خیلی نمی شه به دنیال مفهوم تو این فیلم بود. تمام حیله های سینمایی بکار گرفته شده که نهایتا بگه دراگ چیز بدیه! یا دراگ فرم های زیادی داره, زندگی ها رو نابود می کنه, همه جا در اطراف ما وجود داره و اینکه کلا همه به نوعی از...

بنظر می رسه دید خیلی محدودی از سینمای آسیای شرقی دارین. فیلمهای بعضی کارگردانانی که الان یادمه رو ببینید شاید این تصور تغییر کنه.

اینکه پرسونای فیلم چیزی رو تجربه می کنه با فیلم بعنوان یک اثر مذهبی دو چیز جداست. من خودم همیشه برای ارزیابی در درجه اول خود اثر مدنظرمه و فیلم رو هم لزوما با توجه به قصد خالقش تعبیر نمی کنم. همون بحث قدیمیه Intentional fallacy. اگه اون لینکهایی رو که گذاشتم دیده باشی می بینی یک فیلمنامه نویس...

وقتی می گم از خودبیگانگی جک منظورم اینه که بخاطر فقدان رابطه اش با دنیای مدرن, که ریشه اش در گذشته ایده آل اش دیده می شه, چقدر شخصا احساس گمشدگی می کنه. اون تفکرات مذهبی رو ملیک نمی گه, یه پرسونای دراماتیک می گه. اشتباهی که خیلیا می کنن اینه که پرسونای دراماتیک رو با صدای سارنده پشتش اشتباه...

دقت کردین که ویس اورهایی که در طول فیلم می شنویم از دهن خود ملیک نیستن و در واقع بیان ساده شده از تفکرات/پرسپکتیو کارکترهاست. مثه تکنیکی که تو شعر دراماتیک استفاده می شه. هیچکدوم از فیلمهای ملیک مذهبی نیستن و این تکنیک در اونها هم بکار رفته. تفاوت زیادی بین برداشت spiritual یا معنوی با مذهبی...

خوشبختانه جف نیکولز ناامیدم نکرد و الان می تونم بگم از معدود فیلمسازان مستقلیه که اسیر فرمول بازیهای indie نشده.

البته شاتر آیلند هم عمدی یا غیر عمدی همه چیشو از The Cabinet of Dr Caligari(هم ورژن 1920 و هم 1962) دزدیده و بیشمار homage به فیلمای دیگه.

این چیزی که پویا گفت در مورد تعبیر Tangent Universe رو کامل اینجا توضیح داده. ولی نیازی نیست لزوما فیلم رو اینطوری تفسیر کرد. شما کدوم ورژن فیلم رو دیدی؟ چون ورژن director’s cut و خود کامنتری کارگردان یعنی ریچارد کلی و کتاب The Donnie Darko Book که توش Philosophy of Time Travel مطرح شده, بسیار...

Dead Ringers مثلا ترسناک به اون معنایی که می گی نیست اصلا. Scanners یا The Brood بیشتر ترسناکه. البته اگه Aliens هم بزور دیدی نمی دونم دیگه ترسناک رو چی معنا کرد:biggrin1: خودم ترسناک ترین فیلمهایی که دیدم اصلا تو دسته horror قرار نمی گیرن:biggrin1: بعد یه چیزیم بگم کلا من اونقدر شیفته کرننبرگ...

ولی ترس کرننبرگ هیچ ربطی به Saw , Final Destination و این نوع فیلمها نداره. فیلمهای کرننبرگ حول چیرهایی مثه وسواس نسبت به جوانی و اخته کردن انسان مدرن و دوئالیسم دکارتی(Cartesian dualism که در قرن 17 رد شده) یا همون مشکلات ذهن-جسم که به Body horror معروف شده,(آیا ذهن وجود داره؟ آیا ذهن و جسم از...

کراننبرگ از نظر بصری/زیباشناسی هیچوقت قوی نبوده. از این نظر تقریبا مثه بونوئله. ولی اگه فیلموگرافی کراننبرگ رو به سه دوره تقسیم کرد که دوره آخر شامل Existenz و History of Violence و Eastern Promises باشه که هر سه فیلم هم تمرکزشون روی ذات گریزان واقعیته, می تونم بگم تونسته تو این دوره به سطح...

فیلم آخرشو که من ندیدم ولی کراننبرگ چندتا فیلم عالی داره به غیر از Eastern Promises و History of Violence که همه دیدن ولی با اینحال بنظرم بسیار misunderstood شدن, Videodrome و Existenz هم فیلمای جالبین و البته Crash هم با اینکه نسبتا فیلم ضعیفیه و فقط به این دلیل که رمان بالارد رو که در دهه 70...

چندتا سوال درباره این فیلم اگه کسی دیده می تونه بهم بگه؟ آرتیست انقدری که بنظر میاد تو نوستالژی می غلته؟ یا اینکه فقط نگاه نوستالژیکی به گذشته داره ولی تونسته به زمان حال گسترده شه؟ یا اینکه اینطور نیست و واقعا فیلمیه که می شه گفت در 2011 ساخته شده که فقط می خواد اون دوره رو با زیباشناسی که...

The Skin I Live In 8/10 توضیح خاصی نمی دم فقط اینکه فیلم در نگاه اول شبیه Eyes Without a Face بنظر میاد و منتقدین هم بیشتر روی تلفیق المان های ترس با علمی تخیلی تاکید کردن ولی فیلم تموم که شد بیشتر یاد The Face of Another فیلم هیروشی تشیگاهارا و کتابش نوشته کوبو آبه افتادم. ترکیب جنبه های...

یه ذره فیلمای اروپایی مخصوصا ایتالیا که خودشون تجربه اش رو داشتن بیشتر ببین.

مردم بیشتر انیمیشن رو با کارای دیزنی و پیکسار و کلا کمپانیهای غربی می شناسن یا با انیمه های ژاپنی ولی بعنوان مثال روسیه انیمشینهای بسیار غنی داره که خیلی با کارهای صیقل خورده دیزنی متفاوته. مثلا Yuriy Norshteyn در عین حال که انیماتور مهمیه ولی کاراش کم دیده شده. Tale of Tales که در ساختارش خیلی...

اگه اشتباه نکنم انیمشینهای اولیه الزاما برای سرگرمی بچه ها ساخته نشده بودن و این تصور به مرور بعدها بوجود اومده. انیمشینهای غیر آمریکایی مثل انیمه ها یا کارتونهای اروپایی معمولا بیننده با سن کم اصلا مدنظرشون نیست و بطور جدی تری به انیمیشن بعنوان یه شاخه هنری نگاه می کنن. البته از تقریبا دهه90...

داستان همین آخرین توی استوری یه حالت نیهیلیستی ولرمی داره که اگه یه ذره تیره ترش می کردن می تونست راحت یه سری بیننده 6 ساله متمایل به خودکشی پرورش بده. فقط درباره چندتا اسباب بازی بانمک سخنگو نیست. ذات شریرانه ای داره توی استوری بعنوان یه فیلم برای بچه ها. همینطور رتتویی که با ظرافت به هنر...