چینساو تموم شد.
الان موندم چی بگم، بذار اینجور بگم؛
چیزایی که دوستان توی کامنتا میان و شوننهای مختلف رو شبیه هم میدونند؛
هر چیزی که به غلط یا درست کلیشه در نظر گرفته میشه، هر چیزی که میگن کپی هست؛
لامصب این چینساو همه رو ریخته دور!!
آخه مگه میشه مگه داریم، چطور همچین ریسکی رو قبول کردن؛
قبلا این جوجو بود که برام در قله غافلگیری و دارای غیر منتظرهترین صحنهها بود؛
ولی چینساو در برخی زمینهها حتی روی اونم کم کرده.
منتظر پارت بعدیش میمونم.
در مورد سایر کارایی که دارم میخونم:
هوس کردم Gin no Saji رو از اول بخونم.
نوراگامی رو اگه خدا قبول کنه میخوام آنگو کنم.
پاندورا هارت هم حالا خرد خرد میخونم ببینم به کجا میرسه.
این کار جدید مانگاکا دث نوت هم یه جورایی همون فرمول دث نوت رو داره؛
میشه گفت یه کپی ضعیفتر از اونه با این حال Platinum End رو هم اگه شد تا آخرش میخونم.
مانگا Tough هم کار باحالیه تو سبک باکی هست.
و اما گل سر سبد کارا Spy X Family؛
همون اوایل که معروف شده بود میخواستم شروعش کنم منتهی یه کم بالنهای پرمتن پنلهای اولیه دلم رو زد؛
عوضش الان کار جلوتر رفته و پشت سر هم خوندنش بیشتر حال میده.
واقعا کار باحالی هست از نظر آرت و استایل یه کم یاد unlimited balance افتادم؛
رفتار کاراکترها، تواناییهاشون، ترکیبشون باهم، صحنههای کمدی و پرستیژ شغلی که دارن و همچنین مفاهیمی که منتقل میکنه همشون عالیند.
حالا اینم در انتها بگم که بار اول که کاورش به چشمم خورده بود و بعدم اون صفحه رنگی اولش رو که دیدم یاد اون خانواده خلافکار توی انیمیشن مینیونز افتادم.
الان موندم چی بگم، بذار اینجور بگم؛
چیزایی که دوستان توی کامنتا میان و شوننهای مختلف رو شبیه هم میدونند؛
هر چیزی که به غلط یا درست کلیشه در نظر گرفته میشه، هر چیزی که میگن کپی هست؛
لامصب این چینساو همه رو ریخته دور!!
آخه مگه میشه مگه داریم، چطور همچین ریسکی رو قبول کردن؛
قبلا این جوجو بود که برام در قله غافلگیری و دارای غیر منتظرهترین صحنهها بود؛
ولی چینساو در برخی زمینهها حتی روی اونم کم کرده.
منتظر پارت بعدیش میمونم.
در مورد سایر کارایی که دارم میخونم:
هوس کردم Gin no Saji رو از اول بخونم.
نوراگامی رو اگه خدا قبول کنه میخوام آنگو کنم.
پاندورا هارت هم حالا خرد خرد میخونم ببینم به کجا میرسه.
این کار جدید مانگاکا دث نوت هم یه جورایی همون فرمول دث نوت رو داره؛
میشه گفت یه کپی ضعیفتر از اونه با این حال Platinum End رو هم اگه شد تا آخرش میخونم.
مانگا Tough هم کار باحالیه تو سبک باکی هست.
و اما گل سر سبد کارا Spy X Family؛
همون اوایل که معروف شده بود میخواستم شروعش کنم منتهی یه کم بالنهای پرمتن پنلهای اولیه دلم رو زد؛
عوضش الان کار جلوتر رفته و پشت سر هم خوندنش بیشتر حال میده.
واقعا کار باحالی هست از نظر آرت و استایل یه کم یاد unlimited balance افتادم؛
رفتار کاراکترها، تواناییهاشون، ترکیبشون باهم، صحنههای کمدی و پرستیژ شغلی که دارن و همچنین مفاهیمی که منتقل میکنه همشون عالیند.
حالا اینم در انتها بگم که بار اول که کاورش به چشمم خورده بود و بعدم اون صفحه رنگی اولش رو که دیدم یاد اون خانواده خلافکار توی انیمیشن مینیونز افتادم.