Rate your last seen movie (قوانین پست اول حتما رعایت شود)

[Darkfie1d]

• اگه خواستید پستی رو نقل قول کنید به جای جواب دادن توی این تاپیک پست رو ببرید داخل تاپیک Movie Center و بزارید پست های اینجا به صورت یک پارچه باقی بمونه. برای این کار گزینه "+ نقل قول" رو پایین سمت چپ پست مورد نظرتون بزنید تا پست انتخاب بشه بعد داخل تاپیک Movie Center از ادیتور گزینه
  
  رو بزنید و پست مورد نظرتون رو اونجا نقل قول کنید.

• لطفاً اسم فیلم رو حتماً بنویسید عکس به صورت خالی کافی نیست
• عکسها رو حتماً به صورت Thumbnail/کم حجم قرار بدید.
• دوستان لطف کنن به جای شیوه های من درآوردی برای امتیاز دادن ، 10 رو حداکثر قرار بدن و نسبت به اون امتیاز بدن.
• نوشته هایی که ممکنه بخش خاصی از داستان فیلم رو لو بده، داخل تگ اسپویلر باید گذاشته بشه، در غیر اینصورت برخورد می شه
• از پست کردن هر گونه مطلبی که به مبحث این تاپیک مربوط نمیشه خودداری کنید

امکان ویرایش قوانین وجود داره .

 

[Origami 2008]

خانه پدری 1389-1398
7.5/10

امسال یکی از بهترین سال های سینمای ایران بود که حداقل سه فیلم فرمیک، قابل قبول و فراتر از استانداردهای سینمای ایران داشت؛ سرخپوست، متری شیش و نیم و الان خانه پدری. اولا اینکه به بررسی کوتاه فیلم بپردازم، برخلاف نظر کاربران که از بازی مهران رجبی ایراد می گیرند، باید بگویم که این بهترین بازی مهران رجبی است و دقیقا نقش کیانوش عیاری به عنوان کارگردان از بازی گرفتن از مهران رجبی بسیار موثر واقع شده است. عیاری می داند که این بازیگر توانایی لازم برای ایفای این نقش را دارد. خونسردی کلبحسن بسیار باور پذیر است و با توجه به آغاز رویداد داستان (1308 هجری شمسی) چنین آدم هایی متعصب مذهبی در آن زمان وجود داشته است. فقط متاسفانه علت کینه کلبحسن و خانواده اش از دختر واضح نیست؛ گرچه موضوع ناموسی تلقی شده ولی عیاری آن را بسط و گسترش نمی دهد که این ناموسی در چه قیاسی بوده است. لوکشین و دکوپاژ به بهترین شکل عالی در فیلم ترسیم شده است؛ یک خانه که هویت فرهنگی ایرانی را به بهترین شکل به تصویر می کشاند و هر تصویری که عیاری می گیرد، غم و اندوه تاثیر گذاری را به مخاطب القا می کند. اپیزود پایانی خیلی خوب است؛ فروپاشی و بهم ریختگی خانه بدجور بر روی مخاطب اثر می گذارد؛ قطعا یک حس نوستالژیک برای من یا کسانی که در خانه ی پدربزرگ و مادربزرگشان که از این جنس خانه ها بودند روزگار خود را در آن جا می گذراندند فراهم کند. خانه پدری بر خلاف نظر دیگران، یک فیلم خوب و روایت گر تلخ یک فرهنگ منسوخ شده متعصب مذهبی ایرانی است که دل آدم را بدجور می رنجاند.​

 

[asheghangta]

Once Upon A Time In Hollywood
(2019)
​

تارانتینو، برد پیت، دی‌کاپریو و آل‌پاچینو اسامی‌ای هستند که هر کدام به تنهایی برای وزین و زرق و برق دار شدن یک فیلم کافی هستند، اما آیا این ترکیب کهکشانی به تنهایی توانست فیلم را نجات دهد؟ پاسخ خیر به نظر می‌رسد...در حالی که سبک و سیاق و سینماتوگرافی خاص فیلم های تارانتینو در این فیلم هم دیده می‌شود، اما پلات فیلم دارای مشکلات عدیده‌ای است و از آن داستان سرایی های جذاب تارانتینو در این فیلم سایه‌ای کمرنگ می‌بینیم.در واقع فیلم برای تارانتینو بسیار شخصی به نظر می‌رسد و بسیاری از علایق وی که در فیلم های قبلی در نقش دادن داستانی جذاب نقش داشتند، این بار کلا شاکله‌ی فیلم را تشکیل می‌دهند و تا حد ممکن در فیلم تخلیه شده‌اند.در واقع می‌توان گفت داستان جذابی نمی‌بینیم که سایر المان های تارانتینویی چشممان را بگیرد.حتی اوج آشوب فیلم (تارانتینو تایم) هم برخلاف فیلم های قبلی وی، به دلیل اینکه روایت جذابی پشتش نبوده، صرفا سکانس تماشایی است و این طور به نظر می‌رسد که درخدمت فیلمنامه نیست.از داستان و‌‌ روایت داستان که همواره فاکتور شماره یک هر فیلمی است بگذریم، بازیگران به خوبی نقششان را ایفا می‌کنند و شاید حسرت بعضی ها نیز این باشد که چرا چنین پلاتی طرح ریزی شده است و چه داستان های جذاب تارانتینویی‌ای که میشد با این کست بسیار قوی به اوج رساند.با وجود اینکه شخصا تارانتینو از کارگردانان مورد علاقه‌ام است، اما به نظر می‌رسد بعد از حرامزادگان لعنتی، تارانتینو به مرور نابه‌جاتر و نابه‌جاتر از عناصر خاص خودش استفاده می‌کند.فیلم به دلیل وجود همان اسامی جذاب باز هم قابل تماشا است، اما با انتظاراتی که با شیب تند باید پایین بیاید.

امتیاز:6.5/10

 

[susha]

خانه پدری
8/10

فیلم روایت معماگرانه خودش حفظ میکنه و همش در یک لوکیشن اتفاق میوفته که نقطه مثبت و خلاقانه فیلم حساب میشه
خشونتی که با زنان طی زمانه های مختلف بر علیه اونها بوده را تا جایی که دستش باز بوده نشان میده و من یکی باعث شد چنان نفرتی از گذشته ای که داشتیم بگیرم حد نداره .. اینکه به چه راحتی چنین رفتارهایی با قشر مونث جامعه با این شدت وجود داشته

نمره کمتر دادم بیشتر بخاطر این بود هم بازی بازیگرها خیلی به دلم ننشست هم داستان خیلی شخصیت ها را معرفی نمیکنه که انگیزه و دلیلشون حتی غیر منطقی از رفتارهاشون بفهمیم .. یک جورایی پخته نیستند
-----------------------------------------------------------------------
متری شش و نیم
10/10


واقعا فیلم جذابی بود و از اول تا اخر فیلم جذبت میکنه تا با فیلم بمونی و تا حدودی واقعیت پلیس ایران را هم نشان میده
اما شخصیت منفی و گنده فیلم راحت پیدا میشه و میگیرنش بنظرم بدترین قسمت فیلم بود

در کل واقعا قشنگ بود و خوشم اومد

فقط امتیازی دادم به عنوان فیلم ایرانی و پیشرفتی بود که داشتند وگرنه هنوز جای کار زیاد داره

 

[Ali Venom]

اینجا نقد های روزی روزگاری هالیوود رو که میبینم متاسفانه اصلا دوستان نفهمیدن فیلم چیه،
انتظار یه پلات جنایی و سکانس اکشن داشتن مث فیلم های گذشته تارنتینو...
خیلی کوتاه میگم ژانر فیلم درام/تاریخی هست.
انتقاداتتون دقیقا مثل این میمونه بگی گرگ وال استریت خیلی ضعیف بود صحنه اکشن نداشت .
سبک فیلم کاملا متفاوت هست با آثار گذشته تارنتینو و بدیهیه اگه کسی کوچکترین علاقه ای به محتوای تاریخی فیلم نداشته باشه از فیلم خوشش نمیاد
مشکل از فیلم نیست از انتظارات نامربوط شماست.

کسی صحنه اکشن و... نخواست
فیلم فاقد قصه است

 

[asheghangta]

اینجا نقد های روزی روزگاری هالیوود رو که میبینم متاسفانه اصلا دوستان نفهمیدن فیلم چیه،
انتظار یه پلات جنایی و سکانس اکشن داشتن مث فیلم های گذشته تارنتینو...
خیلی کوتاه میگم ژانر فیلم درام/تاریخی هست.
انتقاداتتون دقیقا مثل این میمونه بگی گرگ وال استریت خیلی ضعیف بود صحنه اکشن نداشت .
سبک فیلم کاملا متفاوت هست با آثار گذشته تارنتینو و بدیهیه اگه کسی کوچکترین علاقه ای به محتوای تاریخی فیلم نداشته باشه از فیلم خوشش نمیاد
مشکل از فیلم نیست از انتظارات نامربوط شماست.

در مورد نقد کوتاه خودم، خیر این طور نیست دوست عزیز.

این طور نبوده که با توجه به اینکه کارگردان فیلم تارانتینو بوده، مطلقا انتظار فیلمی مشابه با سایر آثارش داشتیم...اتفاقا با تجارب سینمایی‌ای که داشتم کاملا ارجاع ها و تم متفاوت تر فیلم رو درک‌ کردم.
حتی اینجور باید بگم‌ که اگر کارگردان فیلم تارانتینو نبود، فیلم بازخورد های منفی بیشتری می‌گرفت.
اسکورسیزی هم که مثال زدین، خودش نماد یکی از منعطف ترین کارگردانان بزرگ تاریخ سینماست.
فیلم با وجود بازی های درخشان و سینماتوگرافی مناسب و چشم نواز، پلات قوی‌ای نداشت و‌ روایت داستانی دچار اشکال بود و این واضح ترین دلیل برای دریافت نقد های متوسط تا نسبتا خوب (نه افتضاح) مثل نقد من هستش.

 

[Changed_Man 50]

Once upon a Time... In Hollywood
​

Once upon a time... In Hollywood
از اون فیلما بود که بعد از دیدنش نمیتونستم دربارش ساکت بشم و باید ملت ر عاصی میکردم با تعریف کردن ازش. روزی روزگاری در هالیوود فیلمیه با ساختار خیلی متفاوت که تماشاچی هارو یکی درمیون متنفر و عاشق خودش میکنه. متفاوته چون به شکل معمول یه داستان کامل رو درباره یک یا چند کاراکتر اصلی روایت نمیکنه. در عوض نقش اصلی این فیلم، هالیوود در اواخر دهه شصته که درحال گذار به یک دوره جدیده، وقتی که سبک فیلمها به کلی داره عوض میشه و ستاره های گذشته به تاریخ میپیوندن. کاراکتر اصلی فیلم هم یکی از همین ستاره های قدیمیه که با افول و نزدیک شدن به بازنشستگی کنار میاد. ظاهر فیلم فوق العاده زیباست با شات های رویایی از لوکیشن های فیلمسازی دهه شصت، پارتی های پلی بوی و شهر لس آنجلس در اون زمان، در همین جهت بخش هایی از فیلم فقط برد پیت رو در حال رانندگی در شهر میبینیم که با سینماتوگرافی عالیش بطرز عجیبی خسته کننده نمیشه.درکنار اتمسفر بی نظیر ویژگی دیگه ای که باعث جذاب شدن فیلم میشه طنز فوق العاده اش هست که باعث شده حتی بعضی مخاطبین ژانر فیلم رو کمدی حساب کنن، این قضیه خصوصا در بازی جدی دیکاپریو هویداست!

اگر از اون دسته فیلم بین های «داستان پرست» هستید، تقریبا قابل پیشبینی است که این فیلم در بهترین حالت برای شما متوسط خواهد بود. اما اگر سینما رو فقط قصه گوی تصویری نمیدونید و قابلیت ستایش ویژگی های دیگرش رو دارید حتما این فیلم تجربه خوبی براتون میشه.

پیش نیاز دیدن این فیلم داشتن اطلاعات سطحی درباره دوره طلایی هالیوود، حادثه قتل شارون تیت و فرهنگ هیپی هاست.

تنها نکته منفی فیلم عدم پرداخت کافی به شخصیت شارون تیت بود.

۹/۱۰

این نقد رو هم دیدم که خوندنش خالی از لطف نیست،
Once Upon a Time ... in Hollywood movie review (2019) | Roger Ebert​

 

[mobin.hb96]

ONCE UPON A TIME IN HOLLEYWOOD 8/10
غیر ترانتینویی ترین فیلم ترانتینو در کنار جکی براون. قصه مشخصی نداره که شاید باعث شه به مذاق خیلیا خوش نیاد ولی من خیلی لذت بردم ازش.

Irishman 8.5/10
بهترین فیلم سال برای من تا الان. همه چی عالی. عصاره 50 سال سینماگری عوامل تو ژانری که عملا درحال مرگه. لذت بخش بود.

Ad Stra 7.5/10
پلاتش حفره داشت و نیمه دوم افت کرد داستان. پایانشم میتونست بهتر باشه. اما باز هم فیلم زیبایی بود. یه فضایی آرام سوز با بازی عالی برد پیت و داستان جذاب.

IT chapter two 6/10
من به خاطر اینکه خیلی سال پیش کتابش رو خونده بودم یه علاقه شخصی داشتم به داستان و مرموز بودن ریشه پنی وایز. همین باعث شد درنهایت تجربه بدی نشه برام ولی انصافا اگه اون علاقه اولیه و شخصی نبود، فیلم نمره 4 هم نمیگرفت. داستان چند پاره و تیکه تیکه و بدون پیوستگی . اصلا ترسناک نبود. بازی ها جز بیل هیدر، همگی معمولی. عامل ترس اگه زیاد نشون داده شه، ترسناک بودنشو از دست میده. اینجا اینقدر پنی وایزو تو حالات مختلف دیدیم که دیکه مسخره شده بود. طنز های خوب ولی بدموقع که بهریتم داستان بدجوری لطمه میزد. شما نمره شو همون 4 حساب کنید. اون 2 نمره اضافی برا کساییه که مثل خودم به داستان از قبل علاقه داشتن.

 

[mobin.hb96]

Marriage story 8/10
یه درام پرانرژی، سرزنده(برخلاف موضوعش که راجب طلاق و حضانت و ... است) و با ضرباهنگ سریع که از نفس نمیفته به هیچ وجه. کلا آکادمی متریال نیست(شاید اگه یه کم از زنه جانب داری میکرد میبود ولی بی طرف جلو رفته) اما حداقل تو 2 تا بخش اصلی بازیگری قطعا جزو شانس های مسلمه.

 

[mostafaskip]

Ad Astra

5/10

آخ که یکسال انتظارم برای این فیلم چطور به بن بست خورد

فیلم به شکل عجیبی محتواش رو از شاهکارهایی مثل The Martian، Gravity، Interstellar، Blade Runner 2049 قرض گرفته و یک آش بد مزه رو تحویل بیننده میده


اصلا کمبود یک موسیقی متن جذاب توی فیلم بیداد میکنه
بازی برد پیت اصلا دلچسب و جذاب نیس
تقریبا با هیچکدوم از بازیگرها نمیشه حس همذات پنداری پیدا کرد
داستان به طرز عجیبی بد فرم
حین تماشا حس میکردم کارگردانی فیلم بر عهده پوریا ۱۱ ساله از زنجان بوده
شاید مجموعاً ۱۵ دقیقه از فیلم برای بیننده جذاب باشه و دارای محتوا باشه

نکته مثبتی هم بجز فیلمبرداری و طراحی صحنه ندیدیم

در پایان توصیه میکنم یکبار هم فیلم رو نبینید!




​

 

[BlackGamer]

Marriage Story
8.5/10

یک فیلم وودی النی که وودی الن نساخته.به شدت به اثار وودی الن شبیه است این فیلم و اگر از اثار وودی الن به خصوص Annie hall خوشتون میاد,قطعا از این فیلم هم خوشتون خواهد اومد.
بهترین نکته فیلم جدا از بازی عالی هر دو نقش اصلی, اینه که کاملا بی جهت به دو جبهه زن و شوهر نگاه میکنه و هیچکدوم رو بی نقص و به عنوان جبهه بهتر نشون نمیده.
تنها نکته منفی هم که به نظر من اومد این بود که مدت زمان فیلم میتونست کوتاه تر باشه.

 

[mobin.hb96]

Marriage Story
8.5/10

یک فیلم وودی النی که وودی الن نساخته.به شدت به اثار وودی الن شبیه است این فیلم و اگر از اثار وودی الن به خصوص Annie hall خوشتون میاد,قطعا از این فیلم هم خوشتون خواهد اومد.
بهترین نکته فیلم جدا از بازی عالی هر دو نقش اصلی, اینه که کاملا بی جهت به دو جبهه زن و شوهر نگاه میکنه و هیچکدوم رو بی نقص و به عنوان جبهه بهتر نشون نمیده.
تنها نکته منفی هم که به نظر من اومد این بود که مدت زمان فیلم میتونست کوتاه تر باشه.

یه صحنه فیلم خیلی خوب بود.

Spoiler

اونجا که تو دادگاه وکلای این 2 تا دارن هر اتهامی که یمتونن به نفر مقابل میزنن و مشخصا خود نیکول و چارلی هم از اینکه وکلاشون این جور دارن طرف مقابل رو تخریب میکنن خجالت میکشن. سعی میکنن تو چشمای هم نگاه نکنن اصلا. در کل مشخص بود خشن شدن پروسه طلاق خودشونم آزار میده چون هنوز هم راضی نبودن باعث اذیت شدن زیاد طرف مقابل شن.

این بی جهت بودنی که گفتی به بهترین شکل بیان شد. یه جورایی از حرف های زنه در مورد شرایط زندگی یه کم حق رو به اون میدادی اول ولی پروسه طلاق باعث میشد با مرده همزادپنداری کنی. نتیجه نهایی نبود جانبداری از هیچ یک از طرفین بود.

 

[mahdi-xbox]

Ad Astra

5/10

آخ که یکسال انتظارم برای این فیلم چطور به بن بست خورد

فیلم به شکل عجیبی محتواش رو از شاهکارهایی مثل The Martian، Gravity، Interstellar، Blade Runner 2049 قرض گرفته و یک آش بد مزه رو تحویل بیننده میده​

بیشتر از این فیلم هایی که گفتی بنظرمن خواستن بیشتر شبیه فیلم اودیسه 2001 بشه

 

[mostafaskip]

بیشتر از این فیلم هایی که گفتی بنظرمن خواستن بیشتر شبیه فیلم اودیسه 2001 بشه

انصافاً میتونم بیش از 15 تا فیلم برات نام ببرم که جیمز گری یه تیکه ازشون رو کنده و چسبونده به بدنه Ad Astra، ولی مهم تر از همه اگر شاهکار تارکوفسکی (Solaris 1972) رو دیده باشی اصن حین دیدن Ad Astra حالت تهوع میگیری از این همه کمبود نبوغ و خلاقیت! تازه یه سری منتقد هم میگن بهترین اجرای برد پیت تو دوران بازیگریش بوده؟؟!!

موقعی که فیلم معرفی شد چند ثانیه از تریلرشو بیشتر ندیدم و صبر کردم بلوری بیاد تا همه چیزش برام تازگی داشته باشه و حسابی شکمو صابون زده بودم برای یه فیلم جذاب فضایی! ولی حتی دریغ از یه موسیقی متن، دریغ از یه plot twist...

واقعاً چندسالی بود اینطور از یه فیلم سینمایی ضدحال نخورده بودم

 

[barneysawyer]

marriage story
درامی خوشساخت و جذاب از نوا بامبک. فیلمی که یاد آور اثر موفق سال های قبل وی یعنی ماهی مرکب و وال است . اما این بار به جای اینکه مثل اثر نامبرده جدایی و مشاجره های خانوادگی رو از دید بچه های خانواده روایت کنه از دید والدین نشان میده . و البته به نوعی می توان حس کرد که اثر یک اتوبیوگرافی از خود بامبک باشه (کاراکتر های اصلی یک کارگردان نیویورکی و یک بازیگر هستن . در دنیای واقعی بامبک متولد نیویورک است و همسر سابق اش جنیفر جیسون لی یکی از بازیگران باتجربه هالیوودی ) . موفقیت فیلم در روایت بی طرفانه و کاملا واقع گرایانه از زندگی این زوج هست . بدون سانتی مانتالیسم و کلیشه های این نوع داستان ها . در فیلم خبری از حوادث تلخ و اشک آور نیست و فیلم یک رو نوشت دست چندم از کریمر علیه کریمر هم نیست. با این که موضوع فیلم در باطن تراژیک است اما در فیلم یک رگه ای از طنز وجود دارد و لحن فیلم سرزندگی ای دارد که کاملا با داستان فیلم در تضاد است . کاراکتر پردازی بسیار عالی است . ما این دو کاراکتر رو درک می کنیم و باهاشون همذات پنداری می کنیم و اون هارو به عنوان انسان هایی معمولی درک می کنیم . بدون این که فیلم بخواد اون هارو درگیر حوادث دراماتیک سینمایی و غیر قابل باور بکنه . فیلم چندتایی سکانس جذاب داره که در اون جا بار احساسی فیلم به اوج میرسه مثل سکانس دعوا یا سکانس داخل دادگاه . و پایان بندی فیلم هم مناسبه . بازی ها بسیار عالی است . اسکارلت جوهانسون بعد مدت ها فرصتی پیدا می کنه که از زیر سایه ی حضورش در فیلم های مارول خارچ شه و به جای اینکه نقش یک بزن بهادر جذاب رو بازی کنه یک نقش احساسی رو بازی کنه و به خوبی از پسش بر میاد . آدام درایور هم فرصت این رو پیدا می کنه که نقش یک آدم معمولی رو به بهترین نقش بازی کنه (اکثر نقش های قبلی اش افرادی بودن که یکم عجیب غریب بودن ) شیمی بین این دو به خوبی در اومده و زوج جذابی رو تشکیل دادن . هرچند شک دارم بازی راحت و طبیعی این دو به خصوص درایور شانسی در فصل جوایز داشته باشه . امسال بازی های بسیار خوبی از غول هایی داشتیم . اما بدون شک فیلم در بخش هایی نامزد خواهد شد . و نمی توان از بازی های مکمل هم گذشت .ری لیوتا در نقش کوتاهش بسیار عالی ظاهر میشه و با دیدنش فقط باید حسرت خورد که چرا بازیگری به این با استعدادی سال های ساله که استعدادش رو با بازی در آثار دست چندم و بی ارزش هدر داده .
در پایان باید بگم داستان ازدواج فیلمی است ساده و صمیمی و در عین سادگی به دل می نشیند.
اگر به دنبال یک اثر صاف و ساده و به دور از انفجار و سر و صدا و کشت و کشتار و ... می گردید به سراغ این فیلم بروید
امتیاز 8 از 10

 

[Origami 2008]

(این یک یادداشت است و احتمالا یک نقد کامل از آن خواهم نوشت)

از عنوان فیلم شروع کنم که ایراد اصلی است؛ اینکه محوریت داستان بر روی مسئله «طلاق» است، چرا عنوان را به جای «داستان ازدواج»، «داستان طلاق» نگذاشته است؟! حتی بک گراند چندان واضحی از ازدواج و آشنایی چارلی و نیکول در فیلم نمی بینیم! داستان ازدواج بیشتر از اینکه یک فیلم وودی آلنی باشد، سعی دارد خودش را به فیلم درام خانوادگی «کریمر علیه کریمر» نزدیک کند. به خصوص تیپ و استایل و موقعیت چارلی با فرزندش شباهت های فراوانی با داستین هافمن دارد. خوبی فیلم این است که خودش را گرفتار الفاظ جنسی زننده نمی کند و تمام حق را به گردن نیکول نمی اندازد. تعادلی بین نظرات چارلی و نیکول کاملا برقرار است ولی در ادامه متوجه می شوید که وزنه فیلم به سمت چارلی است، به گونه ای که حتی آنقدر شخصیت پردازی چارلی قوی است، کارگردان بیخیال بسط دادن شخصیت نیکول می شود. بازی ها خوب هستند و از همه بهتر آدام درایور؛ احساسی، کمی دست و پا چلفتی و مظلوم. هنرنمایی او می تواند واکین فینیکس را از رسیدن به مجسمه طلایی اسکار دور نگه دارد! داستان ازدواج فیلم خوبی است، مخاطب را گول نمی زند و قصد هم ندارد که بزرگ نمایی کند؛ چون کارگردانش اهل بزرگ نمایی نیست. فقط احساس می کنم که فیلم در حد همان نتفلیکس و یک اثر تلویزیونی قابل قبول تر است تا روی پرده سینما. سینما نیاز به یک اثر جاه طلبانه دارد که داستان ازدواج چنین چیزی را ندارد!

7/10