PlayStation The Last of Us Part II

بالاخره در همایش PSX 2016 ، دومین نسخه از عنوان The Last of Us تایید شد.

در شماره ی دوم هم نظاره گرـه ماجراهای Joel و Ellie خواهیم بود، اما اینبار در نقش ـه Ellie ـه 19 ساله ی تشنه ی انتقام بازی خواهیم کرد.

برخلاف نسخه ی اول این بار کارگردانیه این عنوان تنها به عهده ی Neil Druckmann خواهد بود و Bruce Straley نقشی در این عنوان نخواهد داشت.
همچنین صداپیشه های نسخه ی اول ، برای ایفای نقش در این عنوان هم برگشته اند.

Spoiler

Spoiler

The Last of Us Part II - PSX 2016: Reveal Trailer
720p || 1080p || 4K

The Last of Us Part II - Teaser Trailer #2

آهنگ ساز این نسخه هم Gustavo Santaolalla خواهد بود که پیش تر وظیفه ی آهنگ سازیه شماره ی قبل این عنوان را بر عهده داشت.

Spoiler

Wayfaring Stranger - By Ellie & Joel - PSX 2017

10 نکته ای که از The Last of Us نمیدانید

​

با تشکر از @sabco برای لینک تریلر و احسان عزیز (@Kaine ) برای کارهای گرافیکی زیبای پست اول

 

[FUTURE]

صحنه از دست دادن سارا گیرا بود، یکسری توضیحات هم در کامنت دوم تون دادید که درسته. کارگردانهای بازی یعنی بروس استارلی و نیل دراکمن با دادن کنترل سارا به گیمر تونستند در کوتاه مدت یک شناختی از این کارکتر به ما بدند

ولی تو رو خدا این حرف ها رو نزنید! افتتاحیه دلست مصداق بارز سو استفاده از احساسات پیش فرض مخاطب بود! و این تکنیک یک واژه زشت به نام سانتیمانتالیسم داره که در همه مدیوم های مختلف هنری بشدت نفی میشه. اینکه سازنده بخواد بدون توسعه و رشد کارکتر با استفاده از سانتیمانتالیسم مخاطب رو تحت تاثیر در بیاره بهش نمیگن کارگردانی بی نظیر، بلکه واژه بهترش ضعف در کارگردانی هست چرا که نتونسته در حین گیمپلی و بدون نیاز به همچین صحنه سوپر دراماتیکی تاثیر مخرب حذف سارا از زندگی جوئل رو نشون بده. اینکه شما با سو استفاده از احساسات مخاطب ها که از قضا اکثریت مذکر هستند، در روز تولد پدر بخوای دختر رو در یک موقعیت تنش زا اونجوری در حال ناله زدن ازش بگیری واقعا کارگردانی بی نظیر نیست. خودت المان های داستانی که کارگردان در عرض نیم ساعت به خوردت میده رو یک دور دیگه مرور کن: یک دختره تنها و بیچاره که سالهاست مادرش رو از دست داده، روز تولد پدری که ممکنه از دست بره، کادوی تولدی که شاید به دست پدر نرسه، و از اخر یک مرگ دردناک ...
اگر به جای یک خونه تر و تمیز سارا و جوئل تو یکی از محله های جنوبی فقیر نشین زندگی میکردند، فیلم رو میشد به جای ابد و یک روز اکران کرد.

هرچند در سالهای اخیر (بهتر دهه) با افت بازیهای داستانی این دست صحنه ها همانند قطره ای در بیابان شده و یک ضرب المثل بهتر: لنگه کفش هم در بیابان غنیمت است. و میدونم چرا میشه این کات سین دراماتیزه رو قدر دونست.

بهتون پیشنهاد میکنم یک دور دیگه به سراغ MGSV بروید. ببینید کوجیما چه طوری شخصیت ها رو در طول گیمپلی و کات سین توسعه میده و چه معنی ای پشت تصویر ذیل هست.

View attachment 121540

 

[-Poormaz-]

من که تو همون پیام هم از کارگردانی محشر بازی گفتم.
من برخلاف خیلی ها علاقه ای به ترول کردن افزاد برجسته گیم ندارم. حالا یکی راکستار رو ترول میکنه. یکی یودا. یکی کوجیما و یکی ناتی داگ!!! خب اینا همش اشتباهه.
ببین حرف من بیشتر کلی بود و راجب تاثیر موارد سانتی مانتال در تایید حرف علی راجب مشکلات این موضوع تو سینما و گیم. وگرنه مثالی که زدم هم دقیقا مشابه افتتاحیه دلست نبود و پیاز داغشو شدید تر کرده بودم.
و البته اینم گفتم که اون صحنه واقعا بهترین نبوده از نظر من.(اگه این حق رو دارم که بیان کنم این موضوع رو) .
همین
هیچ جا از ضعف دلست تو هیچ زمینه ای چیزی نگفتم. اصلا وارد بحث دلست نشدم و نمیخوام بشم.

اصلا فرض محال میگیریم که شما گفتید بدترین بازی دنیاست، نظرتون هست. با اینکه باهاش مخالفم ولی کاملا احترام میزارم و دوس دارم بدونم چرا. ولی خب درست میگید، اصلا همچین چیزی نگفتید. بیشتر کلی گفتید. در کل به نظر من سکانس خوبی برای شروع گیم بود. یه جورایی پایه گذاری میکرد برای اتفاقات بعدی. در مورد سانتی مانتال هم گفتم، اگه بتونه کارگردان من رو جذب داستان بکنه و روی احساسات من تاثیر بزاره، برد کرده. ولی وافعا سخته بتونید مخاطب رو جذب خودتون و اثر هنریتون بکنید.

 

[vaan 2]

جالبه همونایی که میومدن به من میگفتن در حدی نیستی اسم کوجیما رو به زبونت بیاری، اومدن هنر نیل و بروس رو زیر سوال میبرن!!

هر کی ندونه فکر میکنه اینا نمایشنامه نویس اسکاری هستن!!!

بازی سنتر شده خوار مادر تناقض

 

[armintn]

کاری به اینکه نظر دوستمون از روی فن بازیه یا نه ندارم ، به هر حال هر کی آزاده نظرشو بگه و میشه منطقی و بدون توهین بحث کرد ولی راجع به این بحث سانتی مانتالیزم بگم که صرفا احساساتی کردن مخاطب باعث نمیشه یه کار سانتی مانتال بشه ، سانتی مانتالیزم یه مکتبه که چه توی موسیقی چه ا بیات و چه توی سینما وجود داره و در وهله ی اول فرم یه کار مشخص میکنه اثر سانتی مانتال هست یا نه ، مثلا توی موسیقی یه سری سازبندی ها و گامهای مشخص داره توی ا بیات قواعدخودشو و توی سینما هم همچنین ، مثلا توی این سکانس کشته شدن سارا نوع قاب بندی و همچنین میزانسن و استفاده از موسیقی ابدا سانتی مانتال نیست ، اگه قاب بندی ها جور دیگه ای بود شاید این اتفاق می افتاد یا حتی خود موسیقی کاملا در تضاد با سانتی مانتالیزمه .

Sent from my SM-T715 using Tapatalk

 

[Hero Man]

من بعد خوندن اون پست به طرز عجیبی Breaking Bad اومد تو ذهنم. با اینکه اون سریاله و این بازی ولی جفتشون یه Character Development خیلی خفنی داشتن و جفتشون هم با یه اتفاقه خیلی ناراحت کننده سرطان گرفتن والتر وایتشروع شد. پس اون هم از احساسات بیننده سو استفاده کرده؟
جوری که من میبینیم این اتفاق ها اینه که راه جدیدی رو برای تغییر دادن شخصیت طرف باز کنن و در پی اون داستان رو روایت کنن.

 

[Arsalan_xe]

GOW قایق سواری بی هدف ,

اينم بوده ؟

 

[JohnnySilverhand]

نمیدونم چرا این دوستمون @Ali Venom تا یه نظری میده، همش بهش میتوپن. بخدا نظر شخصی اش هست و محترم، چرا تحمل یه نقد رو نداریم. اتفاقا من با خوندن نظرش اصلا حس یه هیتر و آنتی سونی بودن بهم دست نداد. مقایسه ی دو تا کارگردان مثل کوجیما و نیل از نظر شحصیت پردازی کاراکترهای بازیهاشون قابل تامله. حالا از نظر ایشون توی این مقایسه کوجیما بهتر عمل کرده. شخصا نمیگم نیل فوق العاده است ولی خداییش توی بعضی جاهای بازی واقعا خوب عمل کرده. بله @mobin.hb96 حرفتون کاملا درسته که یه صحنه از دست دادن فرزند میتونه خیلی تاثیر گذار باشه و به نوعی میخواد با احساساتمون بازی کنه، ولی به این فکر کنید که چرا اینکار رو کرد؟ شاید این ضعف کارگردان رو نمیرسونه و برعکس کارگردان با زیرکی تونسته با یه دید دیگه ، احساساتمون رو غلقلک بده و توجه ما رو به عنوان پلیر به بازی (اونم توی اوایل گیم) جلب کنه. هر چی باشه یه آی پی جدید بود و باید جوری عمل میکرد که من سر نیم ساعت خسته نشم.

چرا میتوپن بهش؟ چون همه میدونن قصدش چیه چون همه میدونن سابقش خرابه! بنظر شما مایکرو فنی که تاپیک میزنه ND ترول کنه این نظرش صادقانس؟ خیر نیست! من خودم به عنوان فن اصلا از نیل دراکمن خوشم نمیاد و هیچ ترسیم از گفتن اینکه به زور میخواد از هم جنس بازها و زن ها حمایت کنه ندارم و بعیدم میدونم اصلا کمپین بازی رو بازی کنم! ولی این ایرادها کاملا از هیت و بی دلیل مطمئنم بازی رو بازی کرده ولی الکی خواسته با استفاده از کوجیما یه ایرادی به بازی گرفته باشه!

متاسفانه مدیریت دنبال اینه که کی رو مظلوم گیر بیاره و ببینه کی ترول شده و اونی که ترول شده رو بن کنه تا اینکه به وضع ترول کننده رسیدگی کنه تا دیگه کارش تکرار نکنه!

 

[vaan 2]

بالاخره رو ps4 مجدد رفتم سراغ بازی و اولین چیزی که به چشم میاد اصلا احساس نمیکنی داری یه سه بازی نسل قبل رو بازی میکنی، بازی واقعا معجزه برنامه نویسی، گیم پلی هم دقیقا مثل همون خاطرات قدیمی که ازش داشتم، کل بدنت درگیر هیجان زد و خورد ها میشه! خیلی حال میده!

خوب اون بخش هم که دو سه صفحه راجع بهش بحث شد رد کردم، روی همون ps3 هم من خیلی تحت تاثیر قرار نگرفتم، اتفاقا اصلا سعی نمیکنن شرایط اغراق شد و کاذب ایجاد کنن!
من اونجا که رفتن به زنه آمپول هوا زدن و شروع کرد به جون کندن بیشتر احساساتی شدم، فکم افتاد!!!

به شخصه اگه افتتاحیه بازی دست من بود و بهم میگفتن باید احساسی از آب در بیاد، کاری میکردم که جوئل خودش دخترش رو بکشه و کسی که داره بازی میکنه با یک شک و ذهن آشفته از افتتاحیه به بازی اصلی پا بزاره!

ضمنا خیلی کمک می‌کرد جوئل احساس و رابطه پیچیده تری (مثل نفرت) با الی داشته باشه!!! پس برید خدا رو شکر کنید که بروس و نیل آدمای معقول و دل رحمی هستن

ضمنا این مقاله تعریف خوبی از این بحث داره.

همون طور که گفتم

اتراقِ سانتي‌مانتاليسم در ادبيات پارسي | ماندگار

واژه «سانتی‌مال» از آن دست واژه‌هایی است که همه‌گان پیش از آن‌که معنای آن را بدانند، از آن استفاده می‌کنند و معنای اصطلاحی آن، با معنای واقعی‌اش، تفاوت بسیار دارد.

 

[Cloud Strife]

چرا نسبت به این نظرات عجیب غریبی که خود گویندش هم اعتقادی به درستیش نداره و صرفا جهت ترول چشم بسته تایپ میکنه انقدر واکنش نشون میدید؟ شرط عقل حکم میکنه که اصلا نخونید و وقتتون رو صرف کارهای مفیدتری بکنید اما اگه وقت کافی داشتید بخونید، بخندید، و بعدا ترول کنید وگرنه که نظرات این چنینی ارزش بیشتری ندارن.

 

[Mohammad@li]

چرا نسبت به این نظرات عجیب غریبی که خود گویندش هم اعتقادی به درستیش نداره و صرفا جهت ترول چشم بسته تایپ میکنه انقدر واکنش نشون میدید؟ شرط عقل حکم میکنه که اصلا نخونید و وقتتون رو صرف کارهای مفیدتری بکنید اما اگه وقت کافی داشتید بخونید، بخندید، و بعدا ترول کنید وگرنه که نظرات این چنینی ارزش بیشتری ندارن.

فرق بین ترول و نقد یه بازی کاملا مشخصه و برای اون پست هم کاملا معلوم بود که وقت گذشته شده. کاری به درست بودن یا نبودنش ندارم ولی اگه میخاین معنی ترولی که چشم‌بسته نوشته میشه رو ببینین به چند تا ریپلای بعدش مراجعه کنید.
ایشون از سانتی‌مانتالیسم تو افتتاحیه بازی صحبت کرده و خب اگه غلطه با دلیل منطقی میتونید جوابشو بدید نه اینکه بعدش پستای ترول و بی‌ربط ردیف کنید در حالی که تو صحبتاش من هیچ اثری از ترول ندیدم.
مسلما کسی مثل من که تو این زمینه زیاد سررشته‌ای نداره ولی به عنوان یه مخاطب معمولی از این بازی خوشش اومده میتونه نادیده بگیره پستشو.

 

[Cj_sa]

بالاخره رو ps4 مجدد رفتم سراغ بازی و اولین چیزی که به چشم میاد اصلا احساس نمیکنی داری یه سه بازی نسل قبل رو بازی میکنی، بازی واقعا معجزه برنامه نویسی، گیم پلی هم دقیقا مثل همون خاطرات قدیمی که ازش داشتم، کل بدنت درگیر هیجان زد و خورد ها میشه! خیلی حال میده!

خوب اون بخش هم که دو سه صفحه راجع بهش بحث شد رد کردم، روی همون ps3 هم من خیلی تحت تاثیر قرار نگرفتم، اتفاقا اصلا سعی نمیکنن شرایط اغراق شد و کاذب ایجاد کنن!
من اونجا که رفتن به زنه آمپول هوا زدن و شروع کرد به جون کندن بیشتر احساساتی شدم، فکم افتاد!!!

به شخصه اگه افتتاحیه بازی دست من بود و بهم میگفتن باید احساسی از آب در بیاد، کاری میکردم که جوئل خودش دخترش رو بکشه و کسی که داره بازی میکنه با یک شک و ذهن آشفته از افتتاحیه به بازی اصلی پا بزاره!

ضمنا خیلی کمک می‌کرد جوئل احساس و رابطه پیچیده تری (مثل نفرت) با الی داشته باشه!!! پس برید خدا رو شکر کنید که بروس و نیل آدمای معقول و دل رحمی هستن

ضمنا این مقاله تعریف خوبی از این بحث داره.

همون طور که گفتم

اتراقِ سانتي‌مانتاليسم در ادبيات پارسي | ماندگار

واژه «سانتی‌مال» از آن دست واژه‌هایی است که همه‌گان پیش از آن‌که معنای آن را بدانند، از آن استفاده می‌کنند و معنای اصطلاحی آن، با معنای واقعی‌اش، تفاوت بسیار دارد.

من کاری به بحثتون ندارم اما این مقاله ی که گذاشته بودی رو خوندم و به نظرم جالب بود،ممنون. هرچند به نظر میومد که یک مقدار نظرات شخصیش رو لحاظ کرده ولی فارغ از این قضیه، چیزی که از این مطلب دستگیرم شد منافاتی با علت مخالفتت با پست علی ونوم ندیدم و به نظر میاد از واژه سانتی مانتالیسم به درستی استفاده کرده. حتی با توجه به این مقاله:

نباید خواننده را فریب داد. نویسنده باید خود را از جهان داستان کنار بکشد و سعی کند مطلب را همان طور که هست، به خواننده ارایه دهد. نه اینکه به هر طریق ممکن بکوشد خواننده را بیشتر تحت تأثیر قرار دهد. اما به وضوح می‌بینیم که برخی نویسندگان به شکل تعمدی به این شیوه گرایش دارند.
سانتی مانتالیسم، پدیده‌یی رو به گسترش است. چه در میان نویسندگان عامه‌پسند که از آغاز به آن ارادت داشتند، چه در میان نویسندگان ادبیات جدی که گویی برای جلب نظر مخاطبان، راهی جز همان شیوه‌های مستعمل قبلی نمی‌یابند.

اینو بگم که من پست علی ونوم رو قبول ندارم بجز یک بخشیش رو و به نظرم بقیش رو داشت ترول می کرد ولی در هر صورت از این واژه درست استفاده کرده.

 

[Cloud Strife]

فرق بین ترول و نقد یه بازی کاملا مشخصه و برای اون پست هم کاملا معلوم بود که وقت گذشته شده. کاری به درست بودن یا نبودنش ندارم ولی اگه میخاین معنی ترولی که چشم‌بسته نوشته میشه رو ببینین به چند تا ریپلای بعدش مراجعه کنید.
ایشون از سانتی‌مانتالیسم تو افتتاحیه بازی صحبت کرده و خب اگه غلطه با دلیل منطقی میتونید جوابشو بدید نه اینکه بعدش پستای ترول و بی‌ربط ردیف کنید در حالی که تو صحبتاش من هیچ اثری از ترول ندیدم.
مسلما کسی مثل من که تو این زمینه زیاد سررشته‌ای نداره ولی به عنوان یه مخاطب معمولی از این بازی خوشش اومده میتونه نادیده بگیره پستشو.

چرا باید جواب کسیو بدم که میدونم صرفا جهت ترول داره این حرف هارو میزنه؟ البته ترول که چه عرض کنم، ترول کردن یه بازی مثل TLoU بیشتر خودزنیه. وگرنه که مثل بحث کردن سر سیاه بودن ماسته. قرار نیست هرکی هرچی به ذهنش امد تایپ کرد اینجا فرستاد رو ما ریپلای کنیم به صورت منطقی اثبات کنیم که چرا داره میبافه.

هرکی مجازه هر نظری که دلش میخواد رو داشته باشه اما اگه یه چیز پرت و پلایی رو به عنوان نظر شخصی اینجا پروند که به خیال خودش بره روی اعصاب بقیه از اینکه متقابلن ترول بشه هم نباید شکایتی داشته باشه.

 

[Dinosaur]

انصافاً سانتی‌مانتالیسم به این راحتی هم نیست که هر کارگردانی بزنه یکی رو منهدم کنه و ملت تحت تأثیر قرار بگیرن و اشکشون دربیاد! اگه همچین چیزهایی خوب و هنرمندانه اجرا نشه، حتی می‌تونه تأثیر برعکس بذاره و نه‌تنها مخاطب رو احساساتی نکنه که باعث خنده و تمسخرش هم بشه!
این به نظرم بیشتر قدرت کارگردانی رو نشون میده که در عرض فرصتی به شدت کوتاه و چند دقیقه‌ای، کاری کرد که خیلی‌ها مثل من منهدم بشن. در حالی که خیلی جاها وسط فلان فیلم و سریال یا بازی کامپیوتری، ساعت‌ها با شخصیت‌های مختلف همراه هستیم و وقتی طرف میمیره، یه قطره اشک که هیچی، حتی یه ذره ناراحتی هم سراغمون نمیاد.
گذشته از اینکه اون بخش ابتدایی بازی باعث شد بیشتر مخاطب‌ها احساساتی بشن، از نظر داستانی و شخصیت‌پردازی هم کاملاً در خدمت شخصیت جول بود. یعنی موضوع خیلی مهمی در ارتباط با این شخصیت و بعدش همراه شدنش با الی بود و بدون اون بخش ابتدایی، جول یه چیزی کم داشت. حتی اواسط بازی هم دوباره پای اون ماجرا به واسطه‌ی یه عکس وسط می‌اومد. یعنی این‌طوری نبود که فقط یه چیزی برای گریه‌انداختن ملت توی بازی بذارن و بعد ولش کنن و تمام!

 

[Mahdi444]

صحنه از دست دادن سارا گیرا بود، یکسری توضیحات هم در کامنت دوم تون دادید که درسته. کارگردانهای بازی یعنی بروس استارلی و نیل دراکمن با دادن کنترل سارا به گیمر تونستند در کوتاه مدت یک شناختی از این کارکتر به ما بدند

ولی تو رو خدا این حرف ها رو نزنید! افتتاحیه دلست مصداق بارز سو استفاده از احساسات پیش فرض مخاطب بود! و این تکنیک یک واژه زشت به نام سانتیمانتالیسم داره که در همه مدیوم های مختلف هنری بشدت نفی میشه. اینکه سازنده بخواد بدون توسعه و رشد کارکتر با استفاده از سانتیمانتالیسم مخاطب رو تحت تاثیر در بیاره بهش نمیگن کارگردانی بی نظیر، بلکه واژه بهترش ضعف در کارگردانی هست چرا که نتونسته در حین گیمپلی و بدون نیاز به همچین صحنه سوپر دراماتیکی تاثیر مخرب حذف سارا از زندگی جوئل رو نشون بده. اینکه شما با سو استفاده از احساسات مخاطب ها که از قضا اکثریت مذکر هستند، در روز تولد پدر بخوای دختر رو در یک موقعیت تنش زا اونجوری در حال ناله زدن ازش بگیری واقعا کارگردانی بی نظیر نیست. خودت المان های داستانی که کارگردان در عرض نیم ساعت به خوردت میده رو یک دور دیگه مرور کن: یک دختره تنها و بیچاره که سالهاست مادرش رو از دست داده، روز تولد پدری که ممکنه از دست بره، کادوی تولدی که شاید به دست پدر نرسه، و از اخر یک مرگ دردناک ...
اگر به جای یک خونه تر و تمیز سارا و جوئل تو یکی از محله های جنوبی فقیر نشین زندگی میکردند، فیلم رو میشد به جای ابد و یک روز اکران کرد.

هرچند در سالهای اخیر (بهتر دهه) با افت بازیهای داستانی این دست صحنه ها همانند قطره ای در بیابان شده و یک ضرب المثل بهتر: لنگه کفش هم در بیابان غنیمت است. و میدونم چرا میشه این کات سین دراماتیزه رو قدر دونست.

بهتون پیشنهاد میکنم یک دور دیگه به سراغ MGSV بروید. ببینید کوجیما چه طوری شخصیت ها رو در طول گیمپلی و کات سین توسعه میده و چه معنی ای پشت تصویر ذیل هست.

View attachment 121540

از این جهت تاحالا بهش نگاه نکرده بودم. بنظرم درست میگی افتتاحیه‌ی بازی یطورایی سواستفاده هم میتونه باشه.

 

[K I 1 1 E R]

علی ونوم دست رو نکته خوبی گذاشت ولی خوب قشنگ مثال نقضش رو همین چند وقت پیش IP محبوبش ماکروسافت به نمایش گذاشت من به اون حرکت میگم سانتیمانتالیسم محض (بازی کرده باشید متوجه حرفم میشید) اونجا چند ساعت شخصیت پردازی داشتیم ولی به شخصه ذره ای احساس همدردی نکردم باهاش من به اون میگم سانتیمانتالیسم یعنی خیلی بهویی با شخصیت پردازی معمولی سعی داشت احساسات مخاطب رو بر انگیزه حالا اینجا ناتی داگ رو داریم که خیلی هدفمندانه و چینیش صحنه استادانه با 30 دقیقه چنان کاری میکنه که مخاطب رو وادار به همذات پنداری با شخصیت جوئل و سارا میکنه و غم اندوه از دست رفتن اون شخصیت رو به ما تحمیل کنه اینه که اون افتتاحیه رو ارزشمند میکنه ناتی داگ همیشه با لحن سینمایی و دیالوگ های عالی باور پذیر ترین شخصیت ها رو تو چند دقیق تحویل میده مخصوصا پروتوگانیست هاش که یکی از یکی پر مغز تر و باور پذیر تر هستن