به صورت رسمی اعلام شد که دو عنوان محبوب Metro: Last Light و Metro 2033 قرار است در قالبی به نام Metro: Redux بر روی کنسول های این نسل منتشر شوند. این اولین باری است که شاهد Metro 2033 بر روی کنسول PlayStation هستیم؛ چرا که در هنگام عرضه، این نسخه فقط بر روی Xbox 360 و PC منتشر شد. نسخه Last Light نیز Remaster شده و با گرافیک بالاتری عرضه خواهد شد. هر دو عنوان با رزولوشن 1080p و در حالت 60 فریم بر ثانیه روی PS4 اجرا می‌شوند. تغییراتی از قبیل بیشتر شدن هوش مصنوعی، بهبود یافتن سیستم تیراندازی و بالاتر رفتن گرافیک از مشخصه های بارز این مجموعه است. از طریق PSN و XBL می‌توان هر یک از عناوین را به ارزش 25 دلار ( هر دو عنوان با هم 50 دلار) دانلود کرد و یا دیسک 50 دلاری بازی شامل هر دو نسخه را خریداری نمود. Metro: Redux در اواخر تابستان امسال منتشر خواهد شد. Spoiler: Box Art با تشکر از Blood Brothers
میدونم چاقو و دینامیت جاش اوض میکنم ، ولی پرت نمیکنه دینامیت رو ، چاقو با r1 پرتاب میکنه ، ولی روی دینامیت میرم هر دکمه میزنم نمیندازه ،؟ با تشکر از هر دوتون.
به شخصه احتمال فری شدن مترو برای پلاس رو خیلی زیاد میدونم.کلابازیهای ریمستر احتمالشون بالاس مثل tomb raider یا همین مترو شرکتا راحتتر اجازه میدن فری بشن:d
دوستان چپتر outpost بازی metro 2033 بدجور دهنمو صاف کرده ! رد کردن اون ارتش نازی واقعا سخته ... از طرفی بعدش که میری توی فضای باز متاسفانه ماسک و ***** هوا ندارم هی میمیره ! چپترو ریستارت کردم که برم از داخل استیشن ***** هوا بخرم دیدم نمیشه رفت توش ! البته اون استیشن داغونی که من دیدم بعید بود اصن داشته باشه الان دیگه گیر کردم تو همون قسمت که نور افکن میزنه نازی ها هم دارن از بالا میان پایین . یکی که تموم کرده راهنمایی کنه ... رسما خسته شدم از بس رفتم دو روزه رو این قسمت قفلم
من اصلا یادم نمیاد توی این مورد به مشکل برخورده باشم ×_× گوشه کنار بازی به اندازه کافی ماسک اینا یافت میشه اگر بگردی D: حتی توی بالاترین درجه سختی و survival mode آش !
منم مثه ارمان یادم نمیاد عکسی چیزی بذار راهنمایی کنیم :d درضمن با زدن دکمه تاچ پد میتونی راهتو پیدا کنی
ارمان ماسک پیدا میشه ولی فی****لتر اکسیژن نیست . تموم میشه هی آرتیوم شروع میکنه نفس نفس زدن میفته میمیره -__- من تا امشب حتما عکس میزارم راهنمایی کنید :/ - - -ویرایش - - - اره میدونم با زدن تاچ پد اون کلاسوره که روش قطب نما هست رو میاره بالا . امشب عکس میزارم حتما
بزرگترین ضعف بازی برا من این بود که ارتیوم و سرنوشتش دوزار برام ارزش نداشت ، عین یه چوب خشک بی احساس بی صدا ، تنها صدایی که ازش شنیدم مربوط به لست لایت و اون قسمت بچگش بود ، سرنوشت دوستای ارتیوم وبودن با اونا بهتر بود . وقتی تنها میشدم از بی خاصیتی ارتیوم و فضای سنگین محیط ادم میخواست بازیو بزاره کنار که این حالت تو 2033 بیشتر از لست لایت بود ولی در کل یه جور حس و حال عشق و نفرت دارم نسبت به بازی دهنمو سرویس کرد سر پیدا کردن مسیر و چیزای مختلف از لهجه روسا هم متنفرم شدید ولی خب اخرش میشه گفت هم اوکی بود هم رو مخ :d این *****ا گربه سیه من بودن ، تو یه مرحله تو 2033 باید تو d6 اونورا یه سری دریچه رو باز میکردم ، سر جمع 30 ثانیه ***** داشتم ، میدوییدم با تپش قلب یکیو راه مینداختم ، ماسکو میذاشتم نفس میگرفتم یه ثانیه بعد برمیداشتم دوباره با تپش قلب ... درکل 2033 تاریکتر و تنها تر بود که این بی صدایی و نظاره گر صرف بودن ارتیوم هم بیشتر اذیت میکرد تا جایی که امیدم تو کل دو بازی فقط به رفقای ارتیوم بود که یه حرکت مثبتی بزنن البته یه سری محیطای تاریکشم خوب بود ولی ضعف اصلی خود ارتیوم بود ، اگه ارتیوم غنی تر بود عالی میشد
البته نظره من در جهته مخالف هست بیشتر D: مثلا Gordon Freeman هم یک کلمه صحبت نمیکنه ولی از محبوب ترین شخصیتهایی هست که تا حالا ساخته شده لول ( حتی یه بار قیافش رو نمیبینم ) اینام از اون سیستم الهام گرفتن . بیش از هر چیزی وقتی این طوری میشه به نظرم ادم میتونه خودش رو با شخصیت اصلی بازی یکی فرض کن در ضمن Metro یه بازی هست که gamer خودش رو باید باهاش وقف بده . یعنی بازی نیست که من بشینم پاش روی easy یا normal بدو بدو همه رو برم چون هم سردرگم میشه و هم بیخودی میره روی اعصاب و سخت میشه . یه تیپ بازیا هست که باید قشنگ حسش کنی فکر کنی توی اون شرایط هستی بعد قشنگ محیط بازی رو زیر و رو کنی و لذت ببری. شاید این نظرم خیلی عجیب غریب باشه اما دقیقا همین حس توی bioshock هم به وجود میاد بین بازی و بازیباز . که ادم حس کنه خودشون بخشی از دنیای بازی هست . metro یکی از اندک first person های نسل قبل بود که به نظره من و احتمالا fan هاش این حس رو توش داشت. بعضیا بازی رو به چشم همون bf - cod و brainless shooter ها میدیدن اما هدفه ساختن مترو کلا یه چیزه دیگه بود D: من که این و bioshock رو 100 دفعه هم برم همیشه برام تازگی داره به نظرم این بازی رو باید روی همون درجه سختی اخرش رفت و روی Survival که حسه اصلی بازی منتقل بشه
من یک نکته‌ای رو بگم( به عنوان کسی که رس این بازی رو کشیده :d) این باز بخش بزرگیش تو دیالوگها خلاصه میشه همین که مثلا توی یک ایستگاه وایسی و به حرف چندتا مرد که از سختی‌های زندگی میگن یا از مادری که بچش رو گم کرده بشنوی... یا پیرمردی که با سایه‌ها داستان تعریف میکنه برای بچه‌ها... اون خاطرات‌های آرتیوم هم خیلی کمک میکنه.. به نظرم یکی از بهترین قسمت‌های بازی اونجایی هست که وارد شهر می‌شیم و ارواح و خاطراتشون رو می‌بینیم این بازی اکثرا سعی میکنه با سمبل با بازیکن حرف بزنه و به نوعی با کار‌هاش آینه‌ای بشه برای شخصیت شما. (اون موجود کوچیک هم گاهی اوقات حرف‌های خیلی زیبایی میزنه)
+++++ دقیقا سیستمی که توی بازی bioshock پیاده شده بود که بخشی از داستان بازی به لطفه طراحی هنری و سبملیزه شده بناها و .... به بازیباز روایت بشه . note های بازی هم خیلی دخیل هستن با اشنا سازی بازیباز با دنیای بازی .... همچنین دیالوگها فک کنم مرحله ghost city توی last light رو میکی ؟ اون مرحله شاهکار بود. شاید به اندازه 11-12 بار توی Pc بازی کردم اون قسمت رو The Dark One ^_^