Witcher 3 :
یه اصطلاحی هست به اسم "Satisfying Gameplay" که ملت مغرب زمین خیلی استفاده میکنن، حالا اگه تو فارسی بگیم "گیمپلی راضی کننده" بنظر من منظور رو به درستی نمیرسونه ، و اگر بگیم " ارضا کننده "، ای بابا ... اصن ولش کن
تا حدودی منظورم رو گرفتید احتمالا : صدای شلیک خشن و بم اسلحه و انیمیشن طبیعی زمین افتادن دشمنان ، حس راضی کننده منفجر کردن پایگاه دشمن ، فرو کردن هیدن بلید تو کمر مامور از خدا بی خبر
حس پیشرفت و گسترش بیس تو Anno 2070 ، یا حتی پرش ها و گرفتن های متوالی و هیجان انگیز تو یه پلتفرمر مث Rayman یا هرچیز دیگه ای ... اینا همه مثال هایی از موارد بکار رفته در گیمپلی های راضی کننده ( به همون معنای دوم ) هستند ... حالا اینا چه ربطی به ویچر داره ؟ اگه یه مخاطب مث من باشین که هیچ علاقه فراطبیعی به جهان های فانتزی بطور کلی و رمان ها و جهان ویچر نداشته باشه ... احتمالا همین الان تا ته حرفم رو خوندید و این حس رو درک کردید :
ویچر 3 این خصوصیت رو نداره ،
یکی از مهم ترین ها ( و شاید مهم ترین ) خصوصیت های یک بازی گیمپلی راضی کننده هست ، و
ویچر 3 از این خصوصیت محرومه ، این بازی همه چیزش شاهکاره ، جهانی که بطور بینظیر و وسواس گونه ای پر جزئیات ساخته شده ، دشمنان متنوع ، شخصیت های خوب پرداخته شده ، موسیقی فوق العاده ، گرافیک عالی و ... اما همه این ها روی هم رفته فقط چه کسانی رو راضی میکنه ؟ کسایی که عاشق جهان های فانتزی قدیمی مث Got یا tLotr یا همین ویچر هستن و فقط با گشت و گذار توی محیط و شنیدن دیالوگ ها و ورد خوندن های جادوگراشون عشق میکنن ، اما کسایی مثل من که بیشتر از همه دنبال کامبت های راضی کننده و حس پیشرفت کاراکتر هستن ( و دیالوگ هایی که بطور زجر آوری طولانی نباشن
) از این بازی لذت زیادی نمیبرن ، شاید تنها بخش بازی (بجز گرافیک خیره کنندش ) که خیلی باهاش حال کردم کوئست پایانی خیلی خفن و حماسیش بود ، قبل از اون واقعا خودم رو مجبور میکردم که ادامه بدم نه این که بازی من رو بکشونه به ادامه دادن ...
این هم نمره من که البته کاملا نظر شخصی هست و مسلما طرفدارای ویچر رو دلخور میکنه
:
7.5/10