متاسفانه وقت نشده هنوز لویین دِیویس رو ببینم (برای برادران کوهن دیگه؟) اما اون دوتای دیگه موزیکال نیستند.
موزیکال یه ژانره که دیالوگ ها حتماً باید ریتمیک و آوازی و اکثراً به صورت نظم ادا بشه.
اما ویپلش و ... درام اند که در مورد موسیقی اند.
من فک کنم سر موزیکال کلاسیک شما گیر کردی ! حالا منم خودم زیاد اشنایی ندارم ولی فک کنم بشه گفت اونا موزیکال درام هستن موزیکال کلاسیک نمونش La la land (مدرن شدش یک جورایی) بود که معمولا خود موزیک با صحنه ها فانتزی قاطی میشه و یک جورایی موزیک بار روایی داره ولی مثلا Whiplash موزیک در وحله اول پیش برنده درامه فیلم و عامل ثانویه محسوب بشه و شاید نشه هم کامل بهشون موزیکال گفت ....
دوتا ژانر داریم به اسم موزیک و موزیکال
فیلمایی که در مورد موسیقی و موزیسین هاست تو ژانر موزیک قرار میگیرن.
فیلمایی که دیالوگ ها با شعر و آواز و رقص کاراکترها قاطی میشه هم تو ژانر موزیکال
توی آی ام دی بی هم میتونی یه نگاه به فیلمای شاخص هر دو ژانر بندازی که بهتر دستت بیاد!
مثلا سویینی تاد و بینوایان توی ژانر موزیکال قرار میگیرن و اون سه تایی هم که اسمشون رو نوشتی تو ژانر موزیک!
Guy and Madeline On a Park Bench دیمین شیزل یکی از بهترین موزیکال های آندرریت است. البته Blues Brothers هم عالیست!
روزهای اخر جشنواره هست و من از تمام کاربران سینمایی بازی سنتر میخواهم که حتما فیلم متری شیش و نیم ببینند. من زیاد اهل بولد کردن فیلمی نیستم اما اگر اثر آن قدر خوب باشد، برای تبلیغ کردن آن از جون مایه میزارم. متری شیش و نیم شاید پس از جدایی، فیلم که یک سر و گردن از سینمای ایران بالاتر است؛ کارگردانی بی نقص و از جمله تیم بازیگری دارد که در راس پیمان معادی می ترکاند. بدون شک و بدون اغراق، یکی از بهترین هنرنمایی تاریخ سینمای ایران را انجام داده ( که در متنم هم در تاپیک ریتینگ اشاره کردم) هرجای ایران که هستید، بلیطی جور کنید و فیلم را نگاه کنید. به جز پایان بندی تکراری و ناامید کننده (پرده سوم)، فیلم ابتدا و اواسط می ترکاند. توصیه شدید میکنم که فیلم را ببینید؛ روستایی را با این فیلم، مایکل مان سینمای ایران می نامم!
حالا بحث هنرنمایی پیمان معادی شد؛ به نظرم اینها بهترین هنرنمایی های تاریخ سینمای ایران هستند:
پرویز پرستویی - مارمولک
اکبر عبدی - آدم برفی
محمد رضا فروتن - شب یلدا
بهرام رادان - سنتوری
مهران مدیری - دایره زنگی و پل چوبی
شهاب حسینی - جدایی نادر از سیمین
حمید رضا آذرنگ - آسمان زرد کم عمق
حمید فرخ نژاد - به رنگ ارغوان
ویشکا آسایش - ورود آقایان ممنوع
بهاره رهنما - دایره زنگی
خسرو شکیبایی - هامون
عزت الله انتظامی - اجاره نشین ها
بهروز وثوقی - قیصر- گوزن ها
مژده شمسایی - سگ کشی
گلشیفته فراهانی - میم مثل مادر، درباره الی
حامد بهداد - روز سوم
محمد رضا گلزار - بوتیک
رضا رویگری - بوتیک
حالا بحث هنرنمایی پیمان معادی شد؛ به نظرم اینها بهترین هنرنمایی های تاریخ سینمای ایران هستند:
پرویز پرستویی - مارمولک
اکبر عبدی - آدم برفی
محمد رضا فروتن - شب یلدا
بهرام رادان - سنتوری
مهران مدیری - دایره زنگی و پل چوبی
شهاب حسینی - جدایی نادر از سیمین
حمید رضا آذرنگ - آسمان زرد کم عمق
حمید فرخ نژاد - به رنگ ارغوان
ویشکا آسایش - ورود آقایان ممنوع
بهاره رهنما - دایره زنگی
خسرو شکیبایی - هامون
عزت الله انتظامی - اجاره نشین ها
بهروز وثوقی - قیصر- گوزن ها
مژده شمسایی - سگ کشی
گلشیفته فراهانی - میم مثل مادر، درباره الی
حامد بهداد - روز سوم
محمد رضا گلزار - بوتیک
رضا رویگری - بوتیک
جشواره امسال به لعنت خدا نمیرزید.به غیر از قسم همه فیلمارو دیدم و متاسفانه خیلی ناامید شدم.
امروز شبی که ماه کامل شد رو هم دیدم(هرچند با 1 ساعت تاخیر تو هیوزه مشهد نشون دادن)و کلن حجت رو تموم کردن که نه امسال امیدی نیست.تنها فیلم هایی که ارزش دیدن تو جشواره رو داشت سرخپوست و متری شیشو نیم بود که متاسفانه خبراش هست که متری شیشو نیم شاید مجوزش لغو بشه یا خیلی سانسور شه مثل کاری که با من عصبانی نیستم کردن.
سرخپوست ولی شاهکار جشواره امسال بود و بازی نوید محمد زاده بی نظیر.در کل سال خوبی نبود به نظر من و جشواره سال به سال داره افت میکنه
(داخل پرانتز اضافه کنم که فیلم به مضخرفی زهرمار تو عمرم ندیدم.خدارو شکر ملت هنوز به شعور خودشون احترام میزارن جوری که بعد نیم ساعت سالن فیلم تقریبن خالی شده بود)
فردا هم قسم و ایده اصلیه و تمام.ایده اصلیم که میگن افتضاحه ولی قسم خوب گفتن ازش.هرچند فیلمایی که خوبم گفته بودن ازشون مثل طلا و جان دار کارای معمولی رو به پایین بودن
امروز شبی که ماه کامل شد رو هم دیدم(هرچند با 1 ساعت تاخیر تو هیوزه مشهد نشون دادن)و کلن حجت رو تموم کردن که نه امسال امیدی نیست.تنها فیلم هایی که ارزش دیدن تو جشواره رو داشت سرخپوست و متری شیشو نیم بود که متاسفانه خبراش هست که متری شیشو نیم شاید مجوزش لغو بشه یا خیلی سانسور شه مثل کاری که با من عصبانی نیستم کردن.
سرخپوست ولی شاهکار جشواره امسال بود و بازی نوید محمد زاده بی نظیر.در کل سال خوبی نبود به نظر من و جشواره سال به سال داره افت میکنه
(داخل پرانتز اضافه کنم که فیلم به مضخرفی زهرمار تو عمرم ندیدم.خدارو شکر ملت هنوز به شعور خودشون احترام میزارن جوری که بعد نیم ساعت سالن فیلم تقریبن خالی شده بود)
فردا هم قسم و ایده اصلیه و تمام.ایده اصلیم که میگن افتضاحه ولی قسم خوب گفتن ازش.هرچند فیلمایی که خوبم گفته بودن ازشون مثل طلا و جان دار کارای معمولی رو به پایین بودن
در تکمیل صحبت های این دوستمون باید بگم که یکی از ماندگارترین و بهترین فیلم های موزیکال تاریخ سینما فیلم 1965 The Sound of Music هست که به شدت توصیه میشه دیدنش رو از دست ندید . از هر نظر فیلم دوست داشتنی ای هست . موزیک های این فیلم هم قطعا خیلیاتون شنیدید در بچگی و براتون نوستالژیک باشه .
نمونه ایرانیش هم که کاملا کپی پیست کردن از این فیلم (البته کپی درجه چند) به اسم عاشق ساخته شده چند سال پیش
خوش شانسی دیشب من بود پس. امروز خبرش رو شنیدم که برداشتند. رک بگم شاید از اون دسته فیلم هایی باشه که اکران نشه!
البته جشنواره امسال خیلی هم بد نبود . حداقل اش این بود که فیلم هایی با فضای متفاوت نسبت به آثار آپارتمانی نرمال سینمای ایران داشتیم . من شخصا به نظرم ماجرای نیمروز هم بدون در نظر گرفتن موضوعش فیلم خوب و خوشساختی بود . من اصولا فیلم رو بدون در نظر گرفتن جبه گیری های خارج از سینما می بینم . برای همین به نظرم فیلم خوبی بود . خوشساخت بود و بیشتر از قسمت اول دوست داشتم . قسمت اول به نظرم بیشتر ژورنالیستی بود . فقط می خواستن داستان رو روایت کنن . قسمت دوم بیشتر به کاراکتر ها می پرداخت تا به حوادث . و این برا به جبهه مقابل قهرمان ها هم تا حدی پرداخته بودن .متری شش و نیم هم که واقعا فیلم خوشساخت و فراتر از سینمامون بود . سرخپوست هم با این که از نظر روایت مشکلاتی داشت ولی فیلم خوبی بود . اگه درگیر حواشی نشه خوبه .
چند وقتی سینمای ایران را به صورت جدی و جشنواره ای دنبال نمی کردم؛ اما بگم بدترین جشنواره هایی که من حداقل دو سه تا فیلم دیدم و بعد از فقط 45 دقیقه بلند شدم؛ جشنواره های سال های 88 و 90 بود. سال 90 فیلم گیرنده رفتم دیدم که فکر کنم اینقدر بد بود که دقیقا 30 فیلم بلند شدم. سال 88 هم فقط به رنگ ارغوان خوب بود و سال 90 آن قدر بد بود که حتی جایزه بهترین فیلم نیز اصلا داده نشد (یک دیپلم افتخار دادند به ضدگلوله!) بهترین سال های جشنواره سالهای 87،89 و 94 بودند و میتونه امسال هم به این سالها اضافه بشه!
کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند
Google